Διαβάζοντας κάποιο άρθρο στο Lenin Reloaded έπεσα σε μια συζήτηση για τη σημερινή συγκέντρωση που έχει ξαναγίνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Κάποιος οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ εκεί υποστήριζε ότι αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε περισσότερη ώρα από το ΠΑΜΕ στην πλατεία, το ΠΑΜΕ περίπου δεν δικαιούται να μιλάει γιατί "την έκανε"!
Επαναλαμβάνω λοιπόν κι εδω το σχόλιο που έκανα εκεί.
Φαίνεται πως στις νέες συνθήκες αναδύονται νεα κρίσιμα ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως π.χ. το χρονόμετρο. Όποιος μείνει πιο πολλή ώρα στην πλατεία κερδίζει!ΤΙ; Τον τίτλο της πρωτοπορίας!
Το ΠΑΜΕ λοιπόν έμεινε λιγότερο από το ΣΥΡΙΖΑ άρα χάνει.
Από δω και πέρα λοιπόν δεν έχει σημασία η πολιτική θέση, η στάση στα συνδικάτα και τους τόπους δουλειάς(αν έχεις δηλ. το κουράγιο να συγκρουστείς εκεί και να πληρώσεις αν χρειαστεί),το αν είσαι απεργοσπάστης ή όχι, η στρατηγική ή οτιδήποτε άλλο. Σημασία έχει πόση ώρα μένεις στην πλατεία! Έτσι είναι όμως. Ο καθένας ότι έχει δείχνει.(Βέβαια αν το ΠΑΜΕ ήθελε να αφήνει ένα μπλοκ 100 ατόμων κι ένα πανό για να μην του τη λένε, τι πιο απλό; Όταν έχεις όμως 50000 κόσμο μαζί σου, οφείλεις να κάνεις πιο σοβαρές σκέψεις.)
Όσο για την ουσία καλύτερα να την αποφεύγουμε. Τι να πεις δηλαδή; Οτι το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν καλούσε σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα αλλά στη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα, και το λαό "σε αγώνα για έξοδο από την κρίση με προοδευτική κατεύθυνση"(!)Το ίδιο λένε κι οι Βιομήχανοι, απλά εννοούν αλλιώς την προοδευτική κατεύθυνση, ο καθένας το εννοεί όπως θέλει.
Για την ιστορία τώρα: Το ΠΑΜΕ άρχισε τη συγκέντρωσή του από τις 12.30-1μμ. Ξεκίνησε να ανεβαίνει τη Σταδίου στις 1.45 και μπήκε στην πλατεία Συντάγματος κατα τις 2μμ. Έμπαινε σε πολύ πυκνή διάταξη μαχητικά φωνάζοντας ταξικά συνθήματα,- και όχι "ΟΟΥΥΥ" ή "παρτε το μνημόνιο και φύγετε από δώ",- ως τις 2.45 οπότε μπλόκαρε αφού σταμάτησε στην άκρη της Φιλελλήνων και η ουρά έμεινε μεσα στη Σταδίου χαμηλά ως την Ομόνοια σχεδόν. Με λίγα λόγια έσωσε το κύρος της κινητοποίησης, αφού η πλατεία δεν είχε κόσμο και η Αμαλίας ήταν με πολλά κενά.
Φάνηκαν 2 πράγματα:1. Στην 3ωρη στάση εργασίας συμμετείχαν οι εργαζόμενοι του ΠΑΜΕ ένω οι άλλοι όχι.
2. Τα περί απαγόρευσης έπιασαν τόπο στις μη οργανωμένες δυνάμεις των άλλων που ήταν πολλές φορές λιγότεροι από την απεργία της 26/9, ενώ καθόλου δεν επηρέασε τις οργανωμένες δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Έχει κι αυτό τη σημασία του για τη σπουδαιότητα της οργάνωσης.
Τέλος, όταν άρχισαν τα επεισόδια κι ένα κύμα ανθρώπων που έφευγαν από την Αμαλίας κατέβαινε στη Συντάγματος που έκλεινε το ΠΑΜΕ, από την πλατεία αποχώρησαν πολλοί(οργανωμένες δυνάμεις) και όχι μόνο το ΠΑΜΕ, ενώ είναι λάθος το "παρέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ" γιατί στην πραγματικότητα έμειναν κάποιοι με πανώ του ΣΥΡΙΖΑ, όταν και εκεί οι περισσότεροι έφυγαν γιατί δεν είχε κανένα νόημα να μείνουν.
Είναι να απορεί κανείς πάντως, πως γίνεται κάποιοι να δέχονται, άγνωστοι που αποφασίζουν σε άγνωστα μέρη με άγνωστους τρόπους να αποφασίζουν το πότε και πως θα συγκρουστεί το λαικό κίνημα με το κράτος και την καταστολή.
Ενα μικρό σχόλιο για τα όσα λέγονται και σε όλα τα κανάλια για την "χωριστή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ". Το ΠΑΜΕ έκανε τη δική του συγκέντρωση με την ομιλία του πρόεδρου του Συνδικάτου Οικοδόμων στην Ομόνοια όπου παρέμεινε για περίπου 45λεπτά. Κατόπιν έκανε πορεία και μπήκε στο Σύνταγμα περίπου στις 2 και παρέμεινε εκεί για περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά, όπου άκουγε τα κούφια συνθήματα των μεγαφώνων της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και την περίεργη μουσική επιλογή που έκαναν μη μπορώντας φυσικά να επιβάλει τη δική του ατμόσφαιρα και λογική κάτω από την ένταση των ηχείων της ΓΣΕΕ.
Πόσο χωριστή ήταν λοιπόν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ; Σίγουρα όχι όσο λένε επίμονα τα δελτία. Το ΠΑΜΕ έδειξε πως παρά την καθαρή διαφορά στο πολιτικό του πλαίσιο και τον τρόπο που βλέπει και αντιπαλεύει την κρίση, είναι κοντά με τον υπόλοιπο λαό που αντιστέκεται(δεν μιλάμε για τις ηγεσίες φυσικά) και τον χαιρετίζει έμπρακτα, όσο κι αν πιστεύει πως το κάνει με λάθος τρόπο. Ο λαός έχει φυσικά το δικαίωμα να ΄κάνει λάθος, πόσο μάλλον όταν κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τον "βοηθήσουν".
5 σχόλια:
Δυστυχώς δεν έχουμε χρόνο για απαντήσεις σε αστεία σχόλια. Τι να πεις άλλωστε σε καποιον που λέει πως "ο εχθρός είναι στη Βουλή"
Κάνει και λίγο Χρυσαυγίτικο εδω που τα λέμε...
Σε κουφούς δε μιλάμε ούτε δημοσιεύουμε ανώνυμες προβοκάτσιες του στυλ "μόλις φευγει το ΠΑΜΕ αρχίζουν τα δακρυγόνα." Τα δακρυγόνα ειχαν αρχίσει κανα μισάωρο πιο πριν σήμερα άλλωστε.
Βάλτο ρε Γιώργο και στό "εδώ και τώρα" να μπορουμε να το μοιράσουμε
Το ανέβασα κι εκεί. Είναι τρίτο στη σειρά τώρα
Ειλικρινά δεν ξέρω αν αξίζει πραγματικά τον κόπο να εμπλακεί κανείς σε μια τέτοιου τύπου συζήτηση. Η ουσία παραμένει η εξής: Σήμερα είχε προκηρυχτεί τρίωρη στάση εργασίας. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε ποιες ήταν οι δυνάμεις αυτές που μπόρεσαν να την στηρίξουν πρώτον και δεύτερον ποιοι ήταν αυτοί που, παρά τον τρόμο που επιχείρησαν να σπείρουν από χθες τα κανάλια, έδειξαν το ανάστημα τους και πλημμύρισαν κυριολεκτικά το κέντρο με μια πορεία που ξεκινούσε από την Φιλελλήνων και κατέληγε στην Ομόνοια. Ας θυμηθούν κάποιοι που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται μαρξιστές τα λόγια του ίδιου του Μαρξ για το ποιος είναι ο ρόλος που παίζει μια συγκέντρωση ή μια πορεία.
Η πραγματική μάχη δίνεται καθημερινά στους τόπους δουλειάς, εκεί όπου παράγεται ο πλούτος εκεί που οι εργάτες παράγουν καθημερινά την υπεραξία που την τσεπώνει ο καπιταλιστής (πλουτοκράτης, κεφαλαιοκράτης πες τον όπως θες, γιατί μερικοί έχουν πρόβλημα και με τις λέξεις). Από προσωπική πείρα γνωρίζω πάρα πολύ καλά τη δυσκολία του να έχεις το αφεντικό πάνω από το κεφάλι σου και να λες εγώ τώρα σταματάω την δουλειά γιατί έχει στάση εργασίας και τα ξανά λέμε σε τρείς ώρες … και να μην βρίσκεται κανείς άλλος να σ’ ακολουθεί, ούτε αυτός που μέχρι χθες ήταν έτοιμος για “επανάσταση”.
Ας μας πουν λοιπόν, όλοι αυτοί που τώρα λένε παχιά λόγια εκ του ασφαλούς, τι κάνανε να οργανώσουνε μια πετυχημένη στάση εργασίας σήμερα, με πόσους εργαζόμενους μιλήσανε, σε πόσους έδωσαν κουράγιο να ξεπεράσουν τους φόβους τους και τις αυταπάτες τους, πόσων ανέργων την πόρτα χτυπήσανε για να τους εξηγήσουν την αναγκαιότητα του να παλέψουν πλάι στους εργαζόμενους; Ας δώσουν πρώτα απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα και μετά ας βγάλουν και το χρονόμετρο να μετρήσουν πόση ώρα παρέμενε το ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα. Δεν έχω καμία διάθεση να κάνω μαθήματα ταξικής πάλης αλλά ώρες ώρες θυμώνω πάρα πολύ με τις βλακείες ορισμένων. Αναρωτιέσαι είναι δυνατόν να τα λέει αυτά και να τα εννοεί; Αναρωτιέσαι για τον ρόλο που παίζουν μερικοί….
Υ.Γ Τραγελαφικό το αφισσάκι της ΓΣΕΕ “Η ψυχή μας βγαίνει, το πρόγραμμα δεν βγαίνει” δεν ξέρω αν θέλω να γελάσω ή να κλάψω.
Δ.
Δυστυχώς φίλε Δ., πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Μικροαστικό, εργατική αριστοκρατία, οπορτουνισμός... πάρε ότι θες, έχουμε πληθώρα.
Και την ψυχή μας θα πάρουν και το πρόγραμμα θα βγάλουν με Τσίπρα, Δραγασάκη, Σταθάκη, Τσακαλώτο, Παπαδημούλη, Μητρόπουλο και άλλες "δημοκρατικές δυνάμεις", εάν δεν τους σταματήσουμε. Καταλαβαίνω τη σκασίλα σου.
Δημοσίευση σχολίου