Μέσα από τη ματιά του Νίκου Καζαντζάκη... (Β' μέρος)
«Πρέπει να δουλέψουμε με το τουφέκι δίπλα μας», ήταν το σύνθημα αυτής της αφίσας (1920)
Συνεχίζουμε σήμερα στο αφιέρωμά μας «Οκτωβριανή Επανάσταση και Παιδεία» να παρακολουθούμε τις προσπάθειες του νεοσύστατου πρώτου εργατικού κράτους στον τομέα της Εκπαίδευσης, μέσα από τη διεισδυτική ματιά του μεγάλου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη.
Ο Καζαντζάκης εκφράζεται με συγκίνηση για τη Ρωσία από την πρώτη στιγμή που την επισκέπτεται το 1919, όντας αρχηγός (ως γενικός διευθυντής του υπουργείου Περιθάλψεως που τον είχε διορίσει ο Ελ. Βενιζέλος) μιας ελληνικής αποστολής με σαφέστατο αντικομμουνιστικό χαρακτήρα, για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Το 1920 παραιτείται από τη θέση του στο υπουργείο και από το 1925 έως το 1930 ταξιδεύει άλλες τρεις φορές στη Σοβιετική Ενωση, είτε ως απεσταλμένος εφημερίδας, είτε με πρόσκληση της σοβιετικής κυβέρνησης, γράφοντας και δημοσιεύοντας τις εντυπώσεις του. Μάλιστα, το Γενάρη του 1928, ο Καζαντζάκης μίλησε και σε συγκέντρωση στο θέατρο «Αλάμπρα» της Αθήνας για τη Σοβιετική Ενωση, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης που είχε οργανώσει ο Δ. Γληνός, και ακολούθησαν διώξεις και για τους δυο τους.
Στο βιβλίο του «Ταξιδεύοντας: Ρουσία», ο Καζαντζάκης καταγράφει τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του από αυτά τα ταξίδια και στέκεται με μεγάλο θαυμασμό απέναντι στις προσπάθειες που γίνονται στην Παιδεία. Βέβαια ο Καζαντζάκης δεν υιοθετεί την κομμουνιστική ιδεολογία και γι' αυτό στο βιβλίο του διατυπώνονται κρίσεις και ερμηνείες βαθιά επηρεασμένες από την ιδεαλιστική κοσμοθεωρία του. Αυτή όμως η απόστασή του από την κομμουνιστική ιδεολογία αυξάνει τη βαρύτητα της μαρτυρίας του.
Θέλουμε να βγάλουμε πολεμιστές
Σε ένα ολόκληρο κεφάλαιο ο Καζαντζάκης μιλάει για τα σοβιετικά σχολεία με τίτλο «Το Ερυθρό Σκολειό» και καταγράφει (οι υπότιτλοι και οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Αφίσα της Κομσομόλ για τα 7 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης
«Μου αρέσει να γυρίζω στα ερυθρά σχολειά και να μιλώ με τους δασκάλους - άλλοι νέοι, χυμένοι στο ίδιο καλούπι: σύρριζα κομμένα μαλλιά, μπλούζα με πέτσινη ζώνη, αψηλά ποδήματα. Δεν ξέρουν
«Πρέπει να δουλέψουμε με το τουφέκι δίπλα μας», ήταν το σύνθημα αυτής της αφίσας (1920)
Συνεχίζουμε σήμερα στο αφιέρωμά μας «Οκτωβριανή Επανάσταση και Παιδεία» να παρακολουθούμε τις προσπάθειες του νεοσύστατου πρώτου εργατικού κράτους στον τομέα της Εκπαίδευσης, μέσα από τη διεισδυτική ματιά του μεγάλου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη.
Ο Καζαντζάκης εκφράζεται με συγκίνηση για τη Ρωσία από την πρώτη στιγμή που την επισκέπτεται το 1919, όντας αρχηγός (ως γενικός διευθυντής του υπουργείου Περιθάλψεως που τον είχε διορίσει ο Ελ. Βενιζέλος) μιας ελληνικής αποστολής με σαφέστατο αντικομμουνιστικό χαρακτήρα, για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Το 1920 παραιτείται από τη θέση του στο υπουργείο και από το 1925 έως το 1930 ταξιδεύει άλλες τρεις φορές στη Σοβιετική Ενωση, είτε ως απεσταλμένος εφημερίδας, είτε με πρόσκληση της σοβιετικής κυβέρνησης, γράφοντας και δημοσιεύοντας τις εντυπώσεις του. Μάλιστα, το Γενάρη του 1928, ο Καζαντζάκης μίλησε και σε συγκέντρωση στο θέατρο «Αλάμπρα» της Αθήνας για τη Σοβιετική Ενωση, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης που είχε οργανώσει ο Δ. Γληνός, και ακολούθησαν διώξεις και για τους δυο τους.
Στο βιβλίο του «Ταξιδεύοντας: Ρουσία», ο Καζαντζάκης καταγράφει τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του από αυτά τα ταξίδια και στέκεται με μεγάλο θαυμασμό απέναντι στις προσπάθειες που γίνονται στην Παιδεία. Βέβαια ο Καζαντζάκης δεν υιοθετεί την κομμουνιστική ιδεολογία και γι' αυτό στο βιβλίο του διατυπώνονται κρίσεις και ερμηνείες βαθιά επηρεασμένες από την ιδεαλιστική κοσμοθεωρία του. Αυτή όμως η απόστασή του από την κομμουνιστική ιδεολογία αυξάνει τη βαρύτητα της μαρτυρίας του.
Θέλουμε να βγάλουμε πολεμιστές
Σε ένα ολόκληρο κεφάλαιο ο Καζαντζάκης μιλάει για τα σοβιετικά σχολεία με τίτλο «Το Ερυθρό Σκολειό» και καταγράφει (οι υπότιτλοι και οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Αφίσα της Κομσομόλ για τα 7 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης
«Μου αρέσει να γυρίζω στα ερυθρά σχολειά και να μιλώ με τους δασκάλους - άλλοι νέοι, χυμένοι στο ίδιο καλούπι: σύρριζα κομμένα μαλλιά, μπλούζα με πέτσινη ζώνη, αψηλά ποδήματα. Δεν ξέρουν
