Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Στα κύματα του υπαρκτού συμβιβασμού- Συμπεράσματα και από τη χθεσινή ομιλία του Α.Τσίπρα


Σκεφτομαι τελευταία ότι ίσως το παρακάνω και οτι ίσως καμια φορά γινομαι επιθετικός προς τον  ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και ναναι έτσι, αλλά η αλήθεια είναι ότι η επιλογή από τον ΣΥΡΙΖΑ από τη μια αυτού του κατα τη γνώμη μου απολίτικου και συμβιβαστικού προφίλ τύπου πλατείας και από την άλλη το παραμύθι "περί Αριστερής κυβερνησης τη Δευτέρα" με εκνευρίζουν. Και αν για το πρωτο έφταιγα εγώ που δεν άκουγα τους παλιούς που μου τα έλεγαν εδω και καιρό, για το δευτερο φταίει η άτιμη η λατρεία του κοινοβουλευτισμού και η ανάδειξη της κυβερνητικής εξουσίας σε τελικό και απώτερο στόχο.
Δεν έχω καμια εμπάθεια και καμια προσωπική αντιπάθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ.Τσίπρα. Καθε άλλο κι αυτό είναι πιο γνωστό κι από γνωστό στους φίλους μου του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμη όμως πολιτικά δε γίνεται να μη μιλήσουμε σκληρά αν θέλουμε να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα από τον πολιτικό μας διάλογο
Η χθεσινή  λοιπόν ηταν μια ομιλία αρκετά καλή σε τόνο και ενθουσιασμό μπροστα σε πολύ κόσμο  που ειχε καταλάβει κάτι λιγότερο από τη μισή πλατεία Ομονοίας, αν είδα καλά, σε αρκετά πυκνό σχηματισμό.(Αν ειδα σωστά η εξεδρα είχε στηθεί στη μεση της πλατείας κοιτώντας προς τη μεριά της οδού Αθηνάς και μπροστα ήταν ο κόσμος του Συριζα ενω πισω δεν είδαμε πλανα).
Ηταν όμως μια ομιλία πολιτικά άδεια αφου έλλειπαν όλες εκείνες οι αιχμές που κάποτε οι Αριστεροί πολιτικοί όχι μόνο δεν παρέλειπαν αλλά και διαγωνιζόντουσαν μεταξυ τους σε Αριστερή φρασεολογία και συνθηματολογία. Τωρα προφανως ο ΣΥΡΙΖΑ εχει κρινει, είτε οτι όλα αυτα είναι παλιομοδίτικος και ξεπερασμένος πολιτικός λόγος είτε ότι ειναι προτιμώτερο να αποφευχθούν για να μη χαλάσει η πολυσυλλεκτικότητα του χώρου. Εγω πάλι είμαι σίγουρος ότι  ο ίδιος ο λαός έχει ανάγκη και να μιλήσει πιο μεστά πολιτικά και να ακούσει ένα λόγο που να είναι καθαρός και ακριβής και όχι γενικόλογος. Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι όπλο στα χ'ερια του που θα τον βοηθήσει  να κάνει βήματα μπροστά.
Ειναι εντυπωσιακό και από ότι ακούω έκανε κακή εντύπωση στους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το ότι σε μια τόσο μεγάλη ομιλία του Α.Τσίπρα στην πιο σημαντική συγκέντρωση ενός κόμματος που προσδιορίζεται ως Ριζοσπαστικό και Αριστερό να μην αναφερθεί ούτε μια φορά η λέξη καπιταλισμός και επίσης καμια φορά η λέξη σοσιαλισμος!
Ακουσα λοιπόν για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ελευθερία, δικαιώματα του λαού, αλλαγή σελίδας, ενότητα όλων κλπ. και ένοιωσα πως ξαναγυρναγαμε στο '60 στην παρανομία κι στη λογοκρισία της εποχής. Μόνο που αυτη τη φορά η λογοκρισία ήταν αυτολογοκρισία που είχε γίνει από τη μεριά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Το παράξενο ήταν ότι τα συνθηματα που ακουγόντουσαν από κάτω ήταν σε άλλη συχνότητα αφου εκτός από κάποια  που έμοιαζαν με τα συνθήματα του ΚΚΕ (όπως το "χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά") άκουσα κάποια στιγμή κι ένα συνθημα που αναφερόταν στον  κομμουνισμό. Τωρα το πως αισθανόντουσαν αυτοί που φωναζαν τα συνθήματα και που σίγουρα διαπίστωσαν την αυτολογοκρισία του Α.Τσίπρα είναι δικό τους θέμα. Δεν θαθελα σε μια τετοια στιγμη τρομερής κρίσης να ειμαι στη θεση αυτών των οπαδών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ που προσδοκούσαν και προσδοκούν με αγωνία από το χώρο αυτό εναν πιο καθαρό "αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό".
Ξαναγυρνώντας στη συγκριση με τον Ανδρέα Παπανδρεόυ θα θυμίσω μόνο ότι εκείνη την εποχή ο Ανδρεας μιλούσε για την ΕΟΚ, για το ΝΑΤΟ, για τον Ιμπεριαλισμό κλπ. και μάλιστα σε μια στιγμή που η Ελλάδα δεν υπέφερε και δεν περνούσε τη φρίκη που περνα  τώρα εξ αιτίας και  των μηχανισμών της ΕΕ, ενω δεν φαινόταν τότε κάποιος φανερός Ιμπεριαλιστικός κίνδυνος όπως φαίνεται τώρα που η Ελλάδα δείχνει να βρίσκεται σε μια περιοχή ενεργειακών ανταγωνισμών όπου δεν εμπλέκονται μικρές περιφερειακές δυνάμεις αλλά οι μεγάλοι παίκτες ΗΠΑ,ΕΕ, Ρωσια και Κίνα.

Ο Ανδρέας του '74-81, του οποίου η τακτική αντιγράφεται,= που ξέρουμε με ποιο τρόπο φέρθηκε στη συνέχεια- σε επίπεδο λόγων, διακηρύξεων και συνθημάτων ήταν παρασάγκας πιο Αριστερά από τον Α.Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012, είτε αρέσει είτε δεν αρ'έσει στους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται να αγνοηθεί γιατί παρά την αντίσταση που δημιουργούσε η διαπαιδαγώγηση και ριζοσπαστικοποίηση των εργαζόμενων που ακολουθούσαν τότε το ΠΑΣΟΚ που ειχε σημαία "το όραμα της αλλαγής" με όλη αυτή τη συνθηματολογία, τελικά δεν κατάφερε να φρενάρει και να σταματήσει την κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ που πρόδωσε εύκολα το λαό και πέρασε σχετικά γρήγορα και μαεστρικά στην πλευρά των υποστηριχτών των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.
Η ΕΔΑ πάλι του '50-'67  που υποτίθεται πως αποτελεί το καλούπι από το οποίο βγαίνει η τωρινή μορφή του ΣΥΡΙΖΑ , έχοντας πίσω της το ΚΚΕ δεν παρέλειπε να μιλάει για τον Αμερικάνικο παράγοντα και μάλιστα ενώ ήταν ένα κόμμα που λειτουργούσε σε συνθηκες περιορισμένων ελευθεριών και ανοιχτής κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας. Κι όμως έκανε σοβαρά βήματα στην κατευθυνση της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών.Πρέπει να ληφθεί υπ΄όψιν όλων των τωρινών υποστηριχτών της "γραμμής ΕΔΑ" οτι η ΕΔΑ είχε επιλεγεί από το ΚΚΕ σε μια στιγμή που το κομμουνιστικό κόμμα ήταν παράνομο και δεν υπήρχε άλλος τρόπος πολιτικής δράσης. Αυτό δεν έχει βεβαια σχέση με τη σημερινή κατάσταση όπου οι κομμουνιστές οφείλουν να βρίσκονται φανερά στην πρώτη γραμμή κι όχι κρυμμένοι σε κάποια νεα ΕΔΑ, μπερδεμένοι με σοσιαλδημοκράτες, αριστερούς εθνικιστές, ανανίψαντες Πασόκους, συντηρητικούς κεντρώους και άλλους αγνώστων χαρακτηριστικών που ανεξέλεγκτα εντάσονται στο ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της πολυχρωμίας και της πατριωτικής συστράτευσης.
Ζουμε στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της δικής μας εποχής των τελευταίων 40-50 χρόνων.

Ζουμε σε μια εποχή που ο καπιταλισμός παραπαίει και ταυτόχρονα απειλεί με απόλυτη καταστροφή όλη μας τη ζωή. Δεν μπορεί σε μια τετοια στιγμη οι άνθρωποι τυ ΣΥΡΙΖΑ να μην καταλαβαίνουν οτι παρα πολλά θα κριθούν από το βαθμό ριζοσπαστικοποίησης του λαού. Κι όμως επιλέγουν να απονευρώσουν τον πολιτικό τους λόγο και να τον περιορίσουν σε μια κεντρώα γενικολογία που τίποτα δεν μπορεί να προσφερει στη συνειδητοποίηση του λαού. Τι φοβούνται άραγε; Αν όχι τωρα όπως λεει κι ο ίδιος ο Α.Τσίπρας πότε; Αν δεν μιλήσουμε τώρα ανοιχτά για την ανατροπή του καπιταλισμού πότε θα το κάνουμε; Μετά τις εκλογές όταν θα μας έχουν ψηφήσει και κάποιοι συντηρητικοί ψηφοφόροι; Ούτε τότε νομίζω οτι θα το κάνουν.
Χθες νομίζω οτι ο ΣΥΡΙΖΑ επισημοποίησε τη στροφή του προς μια  καθαρά συμβιβαστική  γραμμή.

Για την Αριστερή κυβερνηση τέλος θα πώ οτι χθες βράδι στην Ομόνοια ο Α.Τσίπρας πια ξεφυγε εντελώς.
Είπε πως  ψηφίζουμε για μια Αριστερή διακυβέρνηση τη Δευτέρα 7 Μαίου!! Πολύ ωραία. Τα εχουμε πει ξανα και ξανα αλλά θα πω κατι ακόμα.  Είναι τόσο κακή η μπλόφα,  που ακόμη κι αν κατάφερνε να υποκλέψει όλες τις ψήφους του ΚΚΕ(!) το καλύτερο που θα κατάφερνε θα ήταν να βγεί πρώτο κόμμα με ένα 20-25% (αν ξεπεράσουμε κάθε λογική παραλογισμού αλλά τέλος πάντων) μόνο που μετά δεν θα υπήρχε ΚΚΕ να δωσει τις υπόλοιπες ψηφους στη Βουλή για να στηρίξει την πρόταση Αριστερής διεξόδου! Μια Αριστερή διέξοδος που θα πήγαινε απ' ευθείας στα σκουπίδια αφού αν δεν υπήρχε πια ισχυρό κι οργανωμένο ΚΚΕ δεν θα υπήρχε ούτε και αυτό το προβληματικό αλλά ζωντανό και χρήσιμο λαικό κίνημα και τότε δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι σε ποιον αιώνα θα γυρίζαμε.
Ειναι λοιπόν φανερό και θα γίνει ακόμη πιο φανερό τις επόμενες μέρες, ότι στο μυαλό του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται ακριβώς μια Αριστερή διακυβέρνηση (που όπως έχουμε πει δε βγαίνει με τίποτα), πράγμα που έχει αρχίσει να φαίνεται από τις σημερινές και χθεσινοβραδινές τοποθετήσεις στελεχών και υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Στην καλύτερη των περιπτώσεων τα 3 κόμματα -ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ- δεν μπορούν να πάρουν πάνω από 100 έδρες. Αυτό που έχουν στο νου τους λοιπόν είναι μια έστω και λίγο Αριστερής χρειάς προσπάθεια με στήριξη του ΠΑΣΟΚ αλλά και άλλων πιθανόν. Ενας κανονικός αχταρμας δηλαδή Αριστερών,κεντρώων, συστημικών, μνημονιακών και ανανιψάντων αντιμνημονιακών στη λάθος βάση της "σωτηρίας της πατριδας" που από πίσω της κρύβει τη στήριξη συμφερόντων μερίδας της ελληνικής αστικής τάξης.Ολο αυτό βεβαια είναι απόλυτο δικαίωμά τους να το επιδιώκουν, αφού τέτοια ήταν πάντα η αντίληψη και η πολιτικη συμπεριφορά πολλών στελεχών τους.
Αυτό που δεν είναι δικαίωμα τους είναι η τρομερή επιμονή τους να μπλέξουν το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές ψηφοφόρους σε ένα τέτοιο απαράδεκτο συμβιβασμό.
Οποιος θέλει να πηδήξει στο γκρεμό ας το κανει μόνος του χωρίς να ζητάει από το ΚΚΕ να παίξει το ρόλο του αλεξίπτωτου.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

@κύριο Σαρρή

“Όταν σε χειροκροτούν οι εχθροί σου, ψάξε να βρεις ποιο λάθος έχεις κάνει” (B.I. Λένιν)

Άρης Πορτοσάλτε
04/05/2012 Ο Ανδρέας του ‘77
http://portosalte.skai.gr/post/22374544999/77

Αν αναδεικνύει κάποιον, στη σημερινή φάση, το μπάχαλο στην πολιτική και νομίζω αναδεικνύει, αυτός είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ειδικοί και μη αναγνωρίζουν ότι συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού που μάχεται να πιάσει στασίδι αρχηγικό στην πολιτική σκηνή και όχι στην απέναντι γωνία της διαμαρτυρίας.

Με λίγα λόγια, θα έλεγα ότι γεννήθηκε ο Ανδρέας του ΄77! Κουβαλώντας όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού που δηλώνει και με την Ευρώπη, και με ευρώ, αλλά φυσικά και με τη διατήρηση του κρατισμού που πήρε θηριώδεις διαστάσεις με την κομματική-συνδικαλιστική αντίληψη της αριστεροδεξιάς στα τιμημένα χρόνια της Πασοκονεοδημοκρατίας. Από τη δική του σκοπιά ο κ. Τσίπρας κινείται σωστά. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο που ζητά στοργή και προστασία. Λέει ναι σ’ όλα. Ποια μεταρρύθμιση και αλλαγές, διερωτάται τμήμα της κοινωνίας, όταν για χρόνια το πολιτικό σύστημα γαλούχησε πλειονότητες πολιτών με την ιδέα του Κράτους που τα κάνει όλα και συμφέρει. Που και τη διαπλοκή εξυπηρετεί και τη διαφθορά τακτοποιεί και το χρέος δεν πληρώνει και στο τέλος μοιράζει ο, τι περισσεύει. Η σκέψη και μόνο πως η χρεωκοπία μας μπορεί να καταπιεί αυτό το μοντέλο κάνει πολλούς να αγωνιούν και άλλους να αναρωτιούνται αν μπορεί να έρθει ποτέ ανάπτυξη στην Ελλάδα με την προσκόλληση στο κομματικό κράτος.

Πρώτη φορά, η πολιτική ζωή κτύπησε την πόρτα του Τσίπρα το 2007. Το κάψιμο της Αθήνας την επόμενη χρονιά μπορεί να τον φρέναρε. Αλλά να που η κατηφόρα λόγω του μνημονίου του δίνει πάλι τη φόρα. Θα την κρατήσει και πως; Απλώς σαν κόμμα διαμαρτυρίας ή μήπως θα επιλέξει μια άλλη στάση της ευθύνης; Θα το δούμε. Εξαρτάται από το αποτέλεσμα των εκλογών.

Ο Αλέξης Τσίπρας μπαίνει δυναμικά μπροστά και μαζεύει οργή, αγανάκτηση, διαμαρτυρία. Μαζεύει ΠΑΣΟΚους, για το ΠΑΣΟΚ που γκρέμισε τη γλυκιά ζωή και τα όνειρα που χάριζε το Κράτος σαν πατέρας και μάνα και αδελφός. Μαζεύει επαγγελματίες για τους φόρους του Γιώργου και του Βαγγέλη. Μαζεύει δεξιούς για το «Ναι» του Σαμαρά στη δεύτερη δανειακή. Μαζεύει γενικώς. Στη λογική να τους «δείξουμε εμείς»! Και Κολωνάκι και προάστια. Και αστούς και επαναστάτες.

Φαντάσου μια αξιωματική αντιπολίτευση με τον Αλέξη αρχηγό, σα να είμαστε σ’ ένα καινούργιο ΄80 και γράφουμε τη μετά μεταπολίτευση.

Μπορείς να αποκλείσεις εάν μια μέρα, μας πει ο Αλέξης πως βγαίνουμε από το μνημόνιο εφαρμόζοντας, εννοείται, τις διατάξεις του; Διότι όταν παίρνεις μαζί σου πολλούς θα πρέπει μ’ έναν τρόπο να διαχειριστείς τα άκρα. Για αυτά όμως είναι ακόμη νωρίς…

Φτάνοντας στο τέλος της πρώτης διαδρομής μερικές παρατηρήσεις:

Σαν καλοί χαρτοπαίκτες δείχνουμε εξαιρετικοί στη μπλόφα. Κι ας μην έχουν πιάσει πολλοί από μας τράπουλα στη ζωή τους. Σαν τραπουλόχαρτα τους παίζουμε τους πολιτικούς και τους σιγοψήνουμε. Μπλοφάρουν αυτοί κατά την άποψη μας; Μπλοφάρουμε κι εμείς.

Φυσικά, συζήτηση σοβαρή για σοβαρά πράγματα δεν γίνεται. Ακούς παράλληλους μονολόγους. Ακούς, πχ για ανάπτυξη και όλοι εννοούν κάτι διαφορετικό. Αλλά και αυτοί που λένε σχετικά τα ίδια, όπως η Ντόρα, ο Μάνος και ο Τζήμερος είναι τρία κομμάτια. Κινδυνεύουν να μην πιάσουν το όριο όταν και οι τρείς σ’ ένα κόμμα θα έδινε τη δυνατότητα σε πολλούς να τους ψηφίσουν χωρίς τον ενδοιασμό μήπως χαθεί η ψήφος τους.

Άλλοι αισιοδοξούν ότι στο τέλος κάτι θα γίνει, άλλοι φοβούνται ότι η Ελλάδα πάει κανονικά για τα βράχια, άλλοι δεν πιστεύουν πως μπορεί να συμβεί το κοινοβουλευτικό ατύχημα και άλλοι πως όλα τα δυσάρεστα λέγονται για φοβηθούν και να εκβιαστούν οι ψηφοφόροι. Όλα αυτά δημιουργούν μια κατάσταση μπλόφας. Δύσκολο να ξεχωρίσεις την καθαρή αλήθεια από το ψέμα και τις πραγματικές προθέσεις.

Σε κάθε περίπτωση εύχομαι καλό βόλι σ’ όλους. Θα τα ξαναπούμε στην επόμενη φάση. Από βδομάδα…

Γιώργος Σαρρής είπε...

Δεν ξερω τι κοινό υπάρχει αναμεσα στα 2 κείμενα στην ουσία τους, αν ο ανωνυμος εννοεί αυτό.
Ο Λένιν έχει πει εκατομμύρια πράγματα επίσης τα οποία καθολου δε λαμβανονται υπ'όψη.
Π.Χ.«καμιά υποστήριξη της Προσωρινής Κυβέρνησης. Να εξηγούμε όλη την ψευτιά των υποσχέσεων της»

Η «Οι “σοσιαλιστές” αρχηγοί μπαίνοντας στην κυβέρνηση της αστικής τάξης αποδεικνύονταν κατά κανόνα άβουλα πρόσωπα, ανδρείκελα, προκάλυμμα για τους κεφαλαιοκράτες, όπλο εξαπάτησης των εργατών... Οι βλά­κες των κομμάτων των Εσέρων και των Μενσεβίκων πανηγύριζαν και λούζονταν με αυταρέσκεια στις ακτίνες της υπουργικής δόξας των αρχηγών τους. Οι κεφαλαιο­κράτες έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Στο πρόσωπο των “αρχηγών των Σοβιέτ”, είχαν αποκτήσει βοηθούς ενάντια στο λαό»(Για τη συμμετοχή Αριστερών
στην προσωρινή κυβερνηση του Φλεβαρη στον ανασχηματισμό του Μαίου)
ή ακόμη

«Ακόμα και τώρα, δεν πρέπει να υποστηρίξουμε την κυβέρνηση Κερένσκι. Αυ­τό δεν βασίζεται πάνω σε αρχές. Θα ρωτήσετε ίσως: “Δεν πρέπει να πολεμήσουμε ενάντια στον Κορνίλοφ;” Ναι, βέβαια. Αλλά αυτά είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Υπάρχει εδώ ένα όριο που τα χωρίζει, που μερικοί Μπολσεβίκοι το ξε­περνούν και πέφτουν στο “συμφιλιωτισμό” αφήνοντας τον εαυτό τους να παρασυρ­θεί από την πλημμυρίδα των γεγονότων. Θα πολεμήσουμε, πολεμάμε ενάντια στον Κορνίλοφ, αλλά δεν υποστηρίζουμε τον Κερένσκι, ξεσκεπάζουμε την αδυναμία του»(για τις σκέψεις και την πρόταση για Ενιαίο Μετωπο Μπολσεβίκων Μενσεβίκων Εσερων εναντίον του πραξικοπήματος Κορνίλοφ)

ένας στρατολάτης είπε...

Δεν ξέρω τι λέει ο Πορτοσάλτες κι ο κάθε Πορτοσάλτες αλλά το δικό σου κείμενο Γιώργο είναι μεστό και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αντιμετωπίζω κι εγώ μια δυσκολία στο να κριτικάρω το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αντίθετα, ως ανοιχτός υποστηρικτής του ΚΚΕ, νιώθω πως πρέπει μονίμως να απολογούμαι για κάποιο μυστηριώδες έγκλημα. Κι αυτό οδηγεί σε φαύλο κύκλο, καθώς έτσι ενισχύεται η ανάγκη μου να αρχίσω τα καντήλια στους νεόκοπους τιμητές της "κυβερνώσας αριστεράς". Όμως χαλιναγωγώ τις παρορμήσεις μου.
Τελικά το κείμενό σου με κάλυψε απολύτως.

Ανώνυμος είπε...

Έχετε αναρωτηθεί γιατί ενώ έχουμε εκλογές, εκλογές σημαντικές για τον τοπο μας η αρθρογραφία σας παίζει περίπου στο 75% εναντίον των "αιρετικών", κανα 15% εναντίον των κυβερνητικών κομμάτων και κανα 10% γενικού ενδιαφέροντος.

Επίσης έχετε αναρωτηθεί μήπως δεν πρέπει να κρίνετε τα "πράγματα" με καταστάσεις που συνέβησαν πριν περίπου 100 χρόνια σε μία άλλη χώρα με άλλες δομές κλπ κλπ.

Ευχαριστώ

Γραμματικάκης Παναγιώτης

ΚΩΣΤΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ είπε...

''σήκω Αντρέα να το δείς ,το παιδί της αλλαγής''
(πλάκα θα έχει να το ακούσουμε κι αυτό)

Γιώργος Σαρρής είπε...

@Γραμματικακης Π.
Για να πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω το νόημα της ερώτησης. Βεβαια ρίχνοντας μια ματιά στον προηγούμενο μηνα η αρθρογραφία μου αναφερεται σε μεγάλη γκαμα θεματων που δεν συμφωνει καθόλουμε τα ποσοστα που είπες. Ακόμη να πω οτι έχω ενα ποιητικό μπλογκ -kokkinoprwi.blogspot.com- όπου γράφω και αναδημοσιεύω λογοτενχνία κ έτσι δεν το κανω εδω κ επίσης το "εδω κ τωρα"-edoketora.blogspot.com-όπου αναδημοσιευω αλλά και γράφω καμμια δεκαριά άρθρα καθε μερα. Τι άλλο να κανω;
Στα 2 από τα 3 μπλογκ υπάρχουν 4000 αρθρα περίπου.
Οσο για τα λόγια του Λενιν ηταν απάντηση στο ξεκάρφωτο έως προβοκατόρικο τσιτάτο, που έβαλε ο ανωνυμος στο 1ο σχόλιο υπονοωντας αν καταλαβα καλα οτι συμφωνω με τον Πορτοσάλτε. Εννοείται βεβαια οτι οι κομμουνιστες΄αγαπαμε Λενιν και δεν τον θεωρούμε ξεφτι του συγκεκριμενου χρόνου όπου έζησε αλλα αιώνιο παρόντα κ κάτοικο του παντοτινού χρόνου.

Ανώνυμος είπε...

Οχι Γιωργο, δεν το παρακανεις
με την αναπαλαιωμενη, ξενδοντιασμενη, φαφουτα, Ανδρεικη
σοσιαλδημοκρατια του ευρωδουλου ΕΕταλιμπανικου ΣΥΡΙΖΑ,
οψιμου εξολοθρευτη του ΚΚΕ.

AntonXXXX

Ανώνυμος είπε...

ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΟΛΙ.ΑΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Γιώργος Σαρρής είπε...

@Στρατολάτης
Οι εφευρέτες διλημμάτων έκαναν πάλι καλή δουλειά. Βρέθηκε πάλι τρόπος να κανουν τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ να σκέφτονται μήπως για άλλη μια φορά πρέπει να ψηφίσουν κατι άλλο απ αυτό που πιστευουν. Εγω βαρέθηκα από μικρός να βρίσκεται το ΚΚΕ στη θέση του απολογούμενου γιατί δεν ενωνεται με κάποιον σωτήριο πολιτικό σχηματισμό που ανακάλυψε μια άμεση λύση για το καλό δήθεν της πατρίδας. Για να φυγει η δεξιά, για την αλλαγή, για να μην ξανάρθει η δεξιά και εσχάτως για μια δήθεν Αριστερή κυβέρνηση που δεν βγαίνει από πουθενα, και επι της ουσίας για να βγεί 2ο ή 3ο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και παει λέγοντας προς το μέλλον. Ομως η κρίση αυτή δε θα αφήσει τίποτα στη θέση του. Κι όποιος κρυβεται πίσω από πονηριές και ψέματα και δε λέει όλη την αλήθεια στο λαό θα βρεθεί σύντομα γυμνός στη σεντρα.
Ενα θεμα όμως που πρεπει να εχουμε στο μυαλό μας είναι ότι από τη Δευτέρα θα πρέπει να βρεθούμε δίπλα με όλους αυτούς που σήμερα διαφωνούμε, τσακωνόμαστε και βριζόμαστε, κατω από τα πανώ των εργατικων συνδικάτων και των συλλόγων στις πύλες των εργοστασίων, στις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και στους δρόμους. Μιλάω βεβαια για τους απλους ψηφοφόρους που για διαφορους λόγους δεν κατάλαβαν τι τους έλεγε το ΚΚΕ όλο αυτό τον καιρό, και τελικά έμπλεξαν μεσα στα διλλήμματα και τους φόβους. Στο επίπεδο των κορυφών ειναι καθαρό για μενα κ για σενα τι ΄πρεπε να γίνει, στη βαση όμως , στο λαό κ τους εργαζόμενους πρεπει να βρούμε τρόπους να συζητάμε και να παλευουμε μαζί, την ίδια στιγμή που διαφωνούμε πολιτικά. Δυσκολο μεν αναγκαίο δε.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Το ζήτημα της εξουσίας εισέρχεται σταδιακά στο κέντρο της πολιτικής ζωής.

Έχεις μεγάλο κουράγιο Γιώργο και σε χαίρομαι που γράφεις συνεχώς παρότι τρέχεις και για τις εκλογές. Μα πιο πολύ χαίρομαι τα κείμενα - απαντήσεις.

Από διάφορα blog που διαβάζω βλέπω να αρχίζει να κυριαρχούν ξεκάθαρες απαντήσεις σε καίρια ζητήματα όπως λχ ο χαρακτήρας της εξουσίας και η διάκρισή της σε ταξική και διαχειριστική (κυβερνητική).
Μου γίνεται φανερό ότι σχηματίζεται μια νέα γενιά μαρξιστικής ιδεολογικής επεξεργασίας και απάντησης σε προκλήσεις και σε σύγχρονα προβλήματα που θέτουν η ζωή και οι αντίπαλοι του ΚΚΕ.

Αν πάω μερικά χρόνια πίσω πολλά από αυτά που λέμε σήμερα, στον πολύ κόσμο ήταν εντελώς θολά και οι απαντήσεις επίσης μισές και τουλάχιστον λιγότερο σταράτες και κατανοητές. Ήταν άλλοι καιροί τότε και σε άλλα προβλήματα απαντούσαμε. Σήμερα όμως το ζήτημα της εξουσίας χτυπάει την πόρτα μας ως πολιτικό πρόβλημα των μαζών που πρέπει να κατανοήσουν τι είναι και τι πρέπει να κάνουν.

Σχηματίζεται ξεκάθαρα το πλέον χαρακτηριστικό στοιχείο που χωρίζει τους κομμουνιστές από όλους τους άλλους που δεν πέρασαν ακόμη στην ανατρεπτική του συστήματος όχθη, όπως και αν ονομάζονται, αριστεροί, αριστερουτσικοι, προοδευτικοί κλπ. Το κριτήριο σιγά - σιγά γίνεται Η ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ του κεφαλαίου: ΑΝΑΤΡΟΠΗ Η ΥΠΗΡΕΤΗΣΗ; Ο λαός το λέει πιο απλά στο σύθημα: «Ή ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ‘Η ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ»!

Αυτή η επίθεση που εξαπολύθηκε κατά του ΚΚΕ κρύβει τον τρόμο τους να φτάσει αυτό το δίλημμα στους δικούς τους οπαδούς. Αλήθεια τι θα απαντήσουν οι του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τα μέλη τους, τους θέσουν το ζήτημα σε μια κρίσιμη μάχη με την άρχουσα τάξη και ρωτήσουν: «ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ;;;» Τι θα απαντήσουν τότε; Θα στρίψουν απαντώντας «Κυβέρνηση της Αριστεράς»; Αυτό όμως δεν είναι απάντηση στο ερώτημα γιατί το ερώτημα θα επανέλθει πεισματικά σε ανώτερο επίπεδο: «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ αλλά ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ;;;»

Τα συνθήματα του κόσμου της συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ που ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τον λόγο του κ.Τσίπρα υπενθύμισαν στην ηγεσία ότι τα θέματα που θέτει το ΚΚΕ έχουν ήδη εισχωρήσει και εγκολπωθεί από τον κόσμο του που εναγωνίως αναζητά ριζική λύση στην κρίση και όχι επιδιόρθωση του συστήματος. Το ότι η ηγεσία έκανε τόσο πίσω ώστε ακόμη και κλασσικές θέσεις της αριστερά να αυτολογοκρίνονται έδειξε το μέγεθος της αντίφασης που επιχείρησε να λύσει ο Τσίπρας δια της «φυγής προς τα εμπρός» προβάλλοντας την «Κυβέρνηση της Αριστεράς» αντί της απάντησης για εξουσία του λαού. Αντίφαση τεράστια που σε λίγο θα κληθεί να πληρώσει και ας αφήσουν τις βλακείες ότι θα το πληρώσει το ΚΚΕ. Ας δουν λίγο, ελάχιστα στο παρελθόν, πχ στο Μάαστριχτ, για να καταλάβουν τι ξευτίλα τους περιμένει…

Τρόμος μπροστά στο ερώτημα!!!

Αντιλαμβάνεσαι τώρα τον τρόμο της άρχουσας τάξης αν το ζήτημα της ταξικής εξουσίας αρχίσει να εκτοπίζει το ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας (διαχείρισης) σε όλη την Αριστερά και φτάσει στις παρυφές των δικών τους ψηφοφόρων και μελών, ιδίως σε όσους είναι εργαζόμενοι; Ξέρεις τι θα πει να μη παίζονται στα πεδία των πολιτικών μαχών οι θέσεις των κυβερνητών υπηρετών της άρχουσας τάξης αλλά η ίδια η δική της ύπαρξη;
Μπορεί να έχουμε ακόμη δρόμο ώστε το θέμα από την ιδεολογικό πρόβλημα ξεκαθαρίσματος να μετατραπεί σε κέντρο της ταξικής και πολιτικής πάλης του λαού. Όμως ο τρόμος τους δεν περιγράφεται. Και δεν περιγράφεται γιατί από την ιστορία ξέρουν ότι μερικά πράγματα που δεν γίνονται σε δεκαετίες μπορεί να γίνουν μέσα σε λίγες μέρες.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο ΣΥΡΙΖΑ βιαστικά ξεκαθαρίζει τη ένταξή τους στο στρατόπεδο της ΕΕ δηλαδή του «καλού» και «ελεγχόμενου» καπιταλισμού με δημοκρατική και προοδευτική κυβερνητική διαχείριση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που έτρεξε να θέσει θέμα «κυβέρνησης της Αριστεράς» και όχι εξουσίας της εργατικής τάξης και του λαού.
Ας λουστούν λοιπόν αυτοί το ερώτημα ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ‘Η ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ και αν έχουν κότσια ας απαντήσουν αυτοί και όχι οι κομμουνιστές που έχουν ήδη ξεκαθαρίσει από καιρό είναι και τι απαντούν.
Το πρόβλημα είναι εντελώς δικό τους.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

το ανάρτησα!

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ γιώργο.... σου έκανε εντύπωση πως στην ομιλία του αλέξη δεν υπήρχαν παραδοσιακά αριστερές - ριζοσπαστικές λέξεις και αναφορές.....
όμως δεν θα έπρεπε.....
παρακάτω σου παραθέτω μερικές λέξεις που αναφέρονται ή που δεν αναφέρονται στο πρόγραμμα της ενωμένης ισπανικής αριστεράς για τις εκλογές του 2011 (izquierda unida) στην οποία συμμετέχει το κομμουνιστικό κόμμα ισπανίας το οποίο όμως καμιά σχέση δεν έχει με το ελληνικό αφού εκεί μετά τη διάσπαση υπερίσχυσαν οι δυνάμεις τύπου σύριζα)
El programa tiene 83 páginas:
(το πρόγραμμα αποτελείται από 83 σελίδες στις οποίες αναφέρονται):
Capitalismo/Καπιταλισμός: 11 veces φορές
Oligarquía/Ολιγαρχία: 0
Proletariado/Προλεταριάτο: 0
Marxismo/Μαρξισμός: 0
Aristocracia/Αριστοκρατία: 0
Clase trabajadora/Εργατική Τάξη: 1
Monarquía/Μοναρχία: 0
Ateo/Αθεϊστής : 0
lucha de clases/Πάλη των τάξεων: 0
dictadura del proletariado/Δικτατορία του προλεταριάτου: 0
centralismo democrático/Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός: 0
comunismo/Κομμουνισμός: 0
imperialismo/Ιμπεριαλισμός: 2
burguesía/Αστική Τάξη: 0
Democracia participative/Συμμετοχική Δημοκρατία: 7 veces
Socialismo/Σοσιαλισμός: 1
Nacionalización/Εθνικοποίηση : 1
medios de producción/Μέσα Παραγωγής: 3 (no en el sentido que pensamos-αλλά όχι με την έννοια που φανταζόμαστε)….
αυτή είναι η νέα αριστερά, μεταλλαγμένη και χωρίς κομμουνιστικά κατάλοιπα....
http://izquierda-unida.es/sites/default/files/doc/Programa_Electoral_IU_2011_0.pdf
(το πρόγραμμα ολόκληρο στα ισπανικά!)

Ανώνυμος είπε...

για τους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς η λέξη κομμουνισμός και σοσιαλισμός μάλλον έχει εξελιχθεί σε βρισιά!!! άρα και μόνη της η ψευτοκυβερνητική πρόταση που κάνουν στο κκε είναι μια μεγάλη κοροϊδία!!! (συμπληρώνω στα παραπάνω για να μην παρεξηγηθώ!!)

ShareThis