Επεισαν τα ΜΜΕ τον κόσμο -που ακόμη ειναι σε σύγχυση και για το τι του συμβαινει και για το τι ακριβώς θέλει- ότι η συμφωνία ήταν λύτρωση, ανάσα ή θρίαμβος; Δεν το νομίζω. Σιγουρα όμως φρεναραν τις αντιδράσεις.
Εχει τον έλεγχο η κυβερνηση; Ουτε αυτό το λές παρ'ότι με τα όπλα που διαθέτει ακόμη και σε αναπηρικό καροτσάκι τα καταφέρνει να πυροβολεί στο ψαχνό.
Δείλιασε ο λαός ή πέφτει σε ηττοπάθεια όπως θα ήθελαν οι σωτήρες; Θα το δούμε πολύ σύντομα αν και ο βομβαρδισμός θα είναι τόσο βαρύς και άμεσος-79 υπουργικές αποφάσεις με μέτρα ειναι αυτές, δεν τρώγονται με τίποτα- που παρά το σοκ που συνεχίζεται, είναι μάλλον αδύνατο να τον παγώσουν και να τον σωπάσουν. Στην άλλη ζωή δε θαχει δρόμους για να αντιδράσει. Αυτην εδώ έχει μόνο κι εδω θα παλέψει θελει δε θέλει
Κατα τα άλλα χθες αυτό που είδαμε ήταν ενα μεγάλο βροχερό συλλαλητήριο από το ΠΑΜΕ, που όμως με τίποτα δεν ηταν ανάλογο αυτού που συμβαίνει, και μια ασχολίαστη συγκέντρωση από ζάχαρη από ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ και τα Πρωτοβάθμια που έλιωσε από το ψιλόβροχο και το κρυο στο Συνταγμα.
Ξερω οτι οι αντιδράσεις εξελίσσονται σε κύματα, όποτε παρά την ανυπομονησία και το θυμό που με πιάνει κι εμένα και όλους, δεν πρεπει να περιμενουμε ευθεία γραμμή και συνεχόμενα ανοδική αντίδραση. Αν ήταν έτσι θα τους είχαμε ξεφορτωθεί από καιρό. Βλέπω ακόμη ότι ΄κάθε κορύφωση είναι πιο ισχυρή από την προηγούμενη. Το επόμενο κύμα θα τους θάψει. Ας είναι όσο πιο γρήγορα.
Οπότε μέχρι τότε πείσμα, προετοιμασία, υπομονή, οργάνωση παντού, με κάθε τρόπο κι αλληλεγγύη. Ας μιλήσουμε μεταξύ μας από κοντα. Ας δεσμευτούμε προσωπικά κοιταζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια οτι δεν θα κανουμε πίσω. Αυτη είναι η ουσία που δα δωσει ενέργεια και ρευμα σε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα.Δεν απογοητεύομαι με τίποτα. Ακόμη κι αν όλα ήταν εντελώς χάλια-που δεν είναι- υπάρχουν πάντα αυτοί που δεν το βάζουν κάτω ποτέ. Τωρα είναι πολύ περισσότεροι.
Δε σκέφτομαι το χθεσινό συλλαλητήριο. Εχω στο μυαλό μου εκείνο της Κυριακής 12 του μήνα. Και το επόμενο, το καλό. Κι ασε τον Guardian να λεει. Οταν καταλάβουν κι οι Αγγλοι από συλλαλητήρια και λαικό ξεσηκωμό θα έχουμε πια σοσιαλισμό.
2 σχόλια:
Καπως ετσι το βλεπω και εγω
Οι πιο πολλοι βγαινουμε στους δρομους σε ημερες-ψηφοφοριες της βουλης οροσημο ειτε σε γενικες απεργιες(δημοσιου-ιδιωτικου τομεα και ελ.επαγγελματιων)
Στις υπολοιπες βγαινει κοσμος που σταθερα αγωνιζεται-το θετικο οτι ο κοσμος αυτος ολο και αυξανεται
Το επισης θετικο οτι σε καθε κορυφωση ακομα πιο πολλοι βγαινουν
Ισως στην επομενη κορυφωση να ειναι το τελος τους(τουλαχιστον της κυβερνησης)
Μεχρι τοτε οσο μπορουμε να μενουμε σε εγρηγορση, να οργανωνουμε και να παλευουμε για τις συνειδησεις
Ο κοσμος που βγαινει δεν ειναι πια μονο αγανακτισμενος(με και χωρις εισαγωγικα) οπως ηταν το καλοκαιρι.Ανεβαινει η κλιμακα της νατιπαραθεσης και το βασικοτερο ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ολο και πιο πολυ
Εκει που μενουμε καπως πισω ειναι στους χωρους δουλειας, ειναι αναγκη να υπαρξει εργατικος ξεσηκωμος και να γινει αγωνιστικα(και σε αλληλεγγυη) ολη η χωρα μια χαλυβουργια ελλαδος
Υπομονη και επιμονη μεχρι το επομενο ,αλλα γιατι οχι αυτη τη φορα να το ετοιμασουμε εμεις
Mα αυτό ειναι το κλειδί. Η οργανωση στους χωρους δουλειας, στους συλλόγους, τις επιτροπές γειτονιάς και καθε είδους συλλογικότητες που θα συνεισφερουν σε ποικιλία μορφων αντιστασης, και θα βαζουν πλάτη στις μεγάλες κινητοποιήσεις. Η συμμετοχή και η προσωπικη δεσμευση ενωπιος ενωπίω. Η διάλυση των συγχυσεων κ των ψευδαισθήσεων με κουβεντα προσωπο με προσωπο που θα κανει πιο καθαρό τον πολιτικο στόχο και θα προετοιμαζει το εδαφος για μια πιο σοβαρη κλιμάκωση. ΤOTE ο λαός που θα συμμετεχει αν το εχει δει σα δικη του υποθεση που την δημιουργει και τη στηριζει ο ίδιος μεσα από τα σωματεια τις επιτροπές κλπ. και που δεν κατεβαίνει μονο από κάπου ψηλα προς τα κάτω τοτε θα ειναι διατεθειμενοι να ρισκαρουν κ να κανουν πολύ περισσότερα. Για όσους εχουν καταλάβει πραγματικα τι σημαινει αυτο φαινεται τρομερα απλό και απορούν γιατι δεν γινεται. Ομως κάτι τοσο κρισιμα σημαντικο δυστυχως δεν μπορει να ειναι ευκολο. Αυτο που ειναι ομως στεναχωρο ειναι οτι το "οργανωση παντου" δεχεται "αριστερη" κριτικη και χλευασμο ενω προκρινονται "άμεσες" και πιο "δραστικες" λύσεις όπως "δυναμικα συλλαλητηρια", καταλήψεις κλπ- ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΩς ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ- που θα φερουν το μεγάλο ντου. Ειναι παραξενο οτι δεν μπορουν να καταλάβουν οτι η "οργάνωση παντου" ειναι προαπαιτούμενο ενος πραγματικα δυναμικου συλλαλητηρίου που θα είναι τοσο πιο δυναμικό όσο πιο ξεκαθαρισμένο είναι αυτο που ζητάει και όσο γινεται φανερό οτι δεν μενει μόνο του στο χαρτη των κινητοποιήσεων σα μια μόνη "μπαταριά στον αέρα" αλλά έρχεται σαν συνεχεια μιας γραμμής που παιρνει ρευμα απο καπου και το μεταδίδει πιο κάτω βαδιζοντας σταθερα προς το στοχο. Χωρις το απλό "οργάνωση παντού" τα συλλαλητηρια, οι καταλήψεις και οι γενικες απεργίες ειναι μερικες φορες φτερά στον ανεμο που άλλοτε καθονται κι άλλοτε όχι αναλογα με την κρισιμότητα των ημερών. Δεν έχουν γινει όμως ακόμη συνειδητά όπλα που χρησιμοποιούνται με τον καλύτερο τροπο και έχουν αδυναμια να κτυπησουν με ακριβεια στο στοχο.
Δημοσίευση σχολίου