Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Αέρας και ξεβρακώματα


Τι έχουν να πουν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ για τον υπουργό του "αέρα" Ολάντ;

Η "ελπίδα" που, όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, φυσούσε από τη Γαλλία τελικά σήκωσε και πολύ χώμα που έκοψε και τη δική τους ανάσα.

Ο αεράτος Μοσκοβισί σαν γνήσιος εκπρόσωπος της αστικής εξουσίας της Γαλλίας και εκφράζοντας τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, είπε ό,τι του είπαν να πει, συμμετέχοντας στην επιχείρηση τρομοκράτησης και εκβιασμού του ελληνικού λαού και επηρεασμού των "κεντροδεξιοαριστερών" βουλευτών.
"Δεν επεμβαίνουμε" είπε μετά. "Απλά έχουμε τις επιλογές μας".

Αυτή είναι η σοσιαλδημοκρατία όμως.

Καλός υπηρέτης της αστικής τάξης που έχει το "χάρισμα" και το προσόν να μπερδεύει τα μυαλά των απλών και δυστυχώς εύπιστων ανθρώπων του λαού και να προσποιείται πως νοιάζεται και αγωνίζεται δήθεν γι αυτούς. Πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι που λέει κι η σοφή παροιμία.

Η απάντηση ΣΥΡΙΖΑ μέσω Σκουρλέτη ήταν ότι δεν απαντούν γιατί απάντησε ήδη ο "σοσιαλιστής" βουλευτής της Γαλλίας που είπε ότι " ο Μοσκοβισί κατέβασε τα βρακιά του στην Κομισιόν".
Μάλιστα...

Λίγο υπομονή. Έρχεται ή ώρα να κατεβάσουν κι άλλοι εντελώς τα βρακιά τους(τα μισοκατεβασμένα ήδη) στην ΕΕ.
Γιατί όταν επιλέγεις Προβόπουλο για να αντιδράσεις στις δηλώσεις Στουρνάρα τι να πεί κανείς;

Να θυμίσουμε τι είπε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα σε πολλά καλά λόγια, για τον κ.Προβόπουλο μετά τη συνάντηση-μήνυμα προς τις αγορές και το σύστημα:

"Η τότε διοίκηση(Προβόπουλου) σε αντίθεση με τη στάση της σημερινής που εμφανίζεται ανεύθυνα να προκαλεί κρίση ρευστότητας, ενώ αυτή δεν υπάρχει, είχε φροντίσει να διατηρηθεί μέχρι τέλους κλίμα σταθερότητας και εφησυχασμού για την ευστάθεια των ελληνικών τραπεζών..."

Για γέλια και για κλάματα πραγματικά...

Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο ο κ.Προβόπουλος πράγματι φρόντισε τότε να υπάρχει σταθερότητα. Σταθερότητα στη σφαγή του λαού. Σταθερότητα στη λεηλασία των δικαιωμάτων του!

Πράγματι οι τράπεζες βρήκαν τότε την "ευστάθειά" τους χρησιμοποιώντας σαν στήριγμα το τσάκισμα των εργαζόμενων.

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε και μ' αυτόν τον τρόπο να στείλει μήνυμα πως όχι μόνο δεν πρόκειται να κάνει βήμα έξω από το κολαστήριο της ΕΕ  αλλά εγγυάται και την παραμονή μας εκεί, και να πει στο λαό ότι μπορεί να αισθάνεται ασφαλής κάνοντας παρεούλα με τους δήμιους του. (Αλήθεια η ΕΕ και η ΕΚΤ δεν είναι τρόικα; Δεν είναι το ίδιο το μνημόνιο "αυτοπροσώπως";)

Τελικά μάλλον και ο τεως κεντρικός τραπεζίτης Προβόπουλος θα είναι "αντιμνημονιακός". Αλλιώς πώς;
Υπάρχουν και οι ροζ γραμμές...

Ποιος είπαμε ότι κατέβασε τα βρακιά του;

3 σχόλια:

K. Τζουμέρκας είπε...

Ο κ. Λαφαζάνης στο περιθώριο εκδήλωσης στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο με θέμα "Το Πρόγραμμα της Κυβέρνησης της Αριστεράς", ανέπτυξε εν συντομία τις βασικές γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ για την πορεία ανασυγκρότησης της χώρας, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

1) την διαγραφή μέρους του χρέους,
2) την εθνικοποίηση τραπεζών για να τους δοθεί ένας νέος αναπτυξιακός ρόλος
3) την ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση,
4) την δημιουργία ενός γενναίου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων,
5) την αποκατάσταση του βασικού μισθού στα 750 ευρώ και την καθιέρωση του 13ου μισθού.
Πραγματικά οι διεκδικήσεις αυτές αποτελούν ένα «μίνιμουμ» πάνω στο οποίο μπορεί να επιτευχθεί μια συσπείρωση των δυνάμεων της εργατικής τάξης. Απομένει να δούμε τα εξής:
α) Ποιο μέρος του χρέους πρέπει να διαγραφεί και αν αυτό συνεπάγεται ή όχι ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ.
β) Είναι η εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση; Ποιος αναπτυξιακός ρόλος μπορεί να τους δοθεί; Αυτό είναι κενό σύνθημα χωρίς το (4), δηλ. την δημιουργία ενός γενναίου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που προφανώς δεν υπάρχει σήμερα. Η κατάστρωσή του πρέπει να γίνει με τη συμμετοχή του λαού και την δημιουργία συμβουλίων.
γ) Πρέπει να γίνει σαφές ότι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουν τα παραπάνω είναι ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος στον σχεδιασμό του τραπεζικού συστήματος και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων μαζί με τον σχεδιασμό της οικονομίας πάνω σε νέες βάσεις.
δ) Τα συμβούλια να αποτελέσουν τον πυρήνα του κράτους ώστε ο δημοκρατικός σχεδιασμός και η ανάπτυξη ν’ αποτελέσουν την απαρχή μιας δυναμικής που καταργεί τις σημερινές σχέσεις εξουσίας και δίνει στην εργατική τάξη τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Κανένας απ’ αυτούς τους στόχους και τις διακηρύξεις δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια του παρόντος συστήματος. Ακόμα και ο κατώτατος μισθός στα 750 ευρώ ή ο 13ος μισθός είναι εντελώς έξω από τα πλαίσια της αστικής διαχείρισης. Το ίδιο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν καλύπτει όλες τις παραπάνω διεκδικήσεις αλλά έχει ασάφειες, πολυγλωσσία και μια σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση στα προβλήματα που προέκυψαν από την κρίση του 2008 και είχαν τις ρίζες τους στον ίδιο τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Τα αιτήματα αυτά αποτελούν, ωστόσο, μεταβατικά αιτήματα με σκοπό την οικοδόμηση ενός ενιαίου μετώπου των εργαζομένων σε μια πορεία στην οποία η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θέσει σε κίνηση διαδικασίες που ξεπερνούν το ίδιο το πρόγραμμα του κάτω από την πίεση των μαζών. Απαραίτητος όρος είναι η οργάνωση των μαζών και η έξοδός τους στο προσκήνιο με βάση αυτά και άλλα πιο προωθημένα μεταβατικά αιτήματα, όπως ο εργατικός έλεγχος. Με τον εργατικό έλεγχο διασφαλίζεται μια ταξική θέση και ο αποκλεισμός των σοσιαλδημοκρατικών λύσεων που προωθούν μερίδες του ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια μιας κεϋνσιανής διαχείρισης.
Μαζί με τα αιτήματα αυτά πρέπει να προωθηθούν αιτήματα όπως η εθνικοποίηση και ανασυγκρότηση της μεγάλης βιομηχανίας, η ανασυγκρότηση της γεωργικής παραγωγής σε μεγάλη κλίμακα, η επαναλειτουργία επιχειρήσεων σε τομείς-κλειδιά της οικονομίας με βάση τον δημοκρατικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο. Πάνω απ’ όλα η ανασυγκρότηση πρέπει να μειώσει την ανεργία άμεσα. Η επιτυχία αυτού του προγράμματος δεν μπορεί να γίνει στα στενά εθνικά πλαίσια. Απαιτεί ν’ απευθυνθούμε στην εργατική τάξη της Ευρώπης και να την καλέσουμε να σταθεί με τους αγώνες της στο πλευρό της Ελλάδας. Αυτή θα είναι και ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχος μας στη δύσκολη πορεία που ανοίγεται μπροστά μας. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο είτε θα οδηγηθεί σε σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που θα ανατρέψει όχι το σύστημα αλλά τον ίδιο.

22/12/2014
deltio.weebly.com

Γιώργος Σαρρής είπε...

Όποιος πιστεύει στο σουπερμάρκετ ιδεών και απόψεων ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το κάνει ελέυθερα μέχρι τελικής πτώσης.
Αλλά εδώ μιλάμε για τρελά παραμύθια. Στο εργατικό κίνημα τίποτα στη δράση ΣΥΡΙΖΑ δε δείχνει ότι θέλουν ρήξη με την ΕΕ. Εκεί ή συνεργάζονται ανοιχτά με τις 'ρεαλιστικές" απόψεις ΠΑΣΚΕ,"ανεξάρτητων",ΔΑΚΕ(πολλες φορές) και μάλιστα σε κοινά ψηφοδέλτια με στόχο το χτίσιμο αντιΠΑΜΕ μετώπου και όχι αντιΕΕ.
Επίσης μόλις προχθές ο Μητρόπουλος δήλωσε "ότι ο ΣΥΡΙΖΑ" θα σεβαστεί απόλυτα τις δανειακές συμβάσεις και θα διαπραγματευτεί όσο μπορεί(έτσι το είπε) τα μνημόνια. Σαχλαμάρες και μπερδέματα. Ολοι ξέρουν ότι δανειακές συμβασεις και μνημόνια είναι ένα και το αυτό. Επομένως αυτό που λενε είναι ότι θα σεβαστουν τις υπογραφές, ακριβώς όπως ζητάει ο Σόιμπλε. Με πολλά ή λίγα λόγια. Από κει και πέρα όλα τα άλλα δε χρειάζεται να τα συζητήσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει την ανατροπή του καπιταλισμού φυσικά. Είναι άλλο ένα κόμμα διαχείρισης που τελικά καθυστερεί την αναπτυξη της όποιας ανατρεπτικής συνείδησης στο οικονομικό πεδίο. Η "ανατροπή" που ταζει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μόνο εκλογική ανατροπή της ΝΔ και τίποτα παραπάνω..

Γιώργος Σαρρής είπε...

Λες ..."Τα συμβούλια να αποτελέσουν τον πυρήνα του κράτους ώστε ο δημοκρατικός σχεδιασμός και η ανάπτυξη ν’ αποτελέσουν την απαρχή μιας δυναμικής που καταργεί τις σημερινές σχέσεις εξουσίας και δίνει στην εργατική τάξη τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις."
Ανέκδοτο;
Πότε μίλησε ο Τσίπρας τα τελευταία χρόνια για εργατική τάξη; Εδω αποφεύγει ακόμη και την έννοια λαός και προτιμάει το "πολίτης"! "Για τον πολίτη"! Ουτε καν "πολίτες" στον πληθυντικό. Ο ατομικός δρόμος πάνω από όλα. Ποιος λαός τώρα... που να τρεχεις να τον συγκροτήσεις και γιατί; Αφου θα λυθούν όλα από πάνω "όσο γίνεται".
Ας πάψουν να κοροιδεύουν τον κόσμο λέγοντας στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει.

ShareThis