Μπήκα στο Καραΐσκάκη γύρω στις 7,το γήπεδο ήταν ήδη σχεδόν γεμάτο αλλά ο χαμός που γινόταν απ΄΄εξω στις πόρτες και στο πάρκινγκ έδινε ενα σήμα για το τι θα γινόταν σε λίγο.Οι SPITFIRE ηταν ηδη πάνω στη σκηνή, δεν τους ειχα ξανακούσει μα έκαναν με τον παίξιμό τους να σκεφτώ πόσα σπουδαία γκρούπ σαν αυτούς μένουν στο σκοτάδι για να ακούσουμε εναν ακόμη νικητή κάποιου χαβαλέ ριάλιτυ η άλλον ένα επίδοξο σταρ της δήθεν λαϊκής σκηνής.Δυνατός ηλεκτρικός ροκ ήχος,σιγουριά χωρίς έπαρση στα σόλα τους,όμορφες μελωδίες και με λίγα λόγια μιά μπάντα που ήξερε καλα τη ροκ διάλεκτο και τη μιλούσε με άνεση. Τα σπουδαία όμως θα ερχόντουσαν λίγο αργότερα.Κακό πράγμα η σύγκριση τι να κάνουμε.
Λιγο οι καλησπέρες ,λίγο οι βόλτες μες στον κόσμο,λίγο μια κουβέντα που πιάσαμε με το Γιάννη γιά κάτι δικά μας μ' ;eκαναν να χαθώ για λίγο ως τις 9 παρα που ακούστηκε η κιθάρα του Χριστόφορου να κυλάει αργά και να ζωγραφίζει με ρόκ χρώματα τον αέρα.Τό γήπεδο ηταν πια ασφυκτικά γεματο στην αρένα και στην κερκίδα.Δέν είχε ακόμη βραδιάσει καλά όταν ακούστηκε η φωνη του Βασίλη
"...στους αλήτες που αγαπήσανε,στους φευγάτους που γυρίσανε
.....Χρόονια πολλά σε σένα¨
ο κόσμος στην αρένα σπρώχτηκε μπροστα κι άρχισε να μπαίνει στο γκρούβ. Η βραδιά μπηκε με φόρα στο κυρίως θέμα.Μελωδίες με υπέροχα λόγια του Αλκη Αλκαίου ,τα καινούργια του Βασίλη.Τα παιδιά μπροστά τα ξέρουν ήδη και τα τραγουδάνε.Κάνει ζέστη κι έχει φοβερή υγρασία. Πιάνω μια μπύρα κι ακουμπάω τοίχο.
"... στα δεκαοχτώ έσπασες τα φρένα ,ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα
κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος, ο κόσμος όλος χίλια κυβικά.."
Το φεγγάρι σκάει μύτη στην πλάτη του Υμηττού και στήνει αυτί.Ανάβουν βεγγαλικά ,ο καπνός ανεβαίνει και τρυπάει το σκούρο μπλέ ουρανό. Τα φώτα τώρα κάνουν παιχνίδι , η μπάντα γουστάρει ,ο κόσμος από κάτω το καταλαβαίνει κι ανεβάζει ταχύτητα.Ο Βασίλης κολλητά με το Χριστόφορο κουβεντιάζουν με τις κιθάρες χορεύοντας.Ο Ρουσέτος τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή με ξεκούμπωτο πουκάμισο,τα κορίτσια δίπλα τον χαζεύουνε.Τό πάρτυ έχει δέσει καλά τώρα,η ένταση ανεβαίνει κι άλλο
"... γι αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ,στο λάθος δεν μπορώ ν'αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδωωω.." η τελευταία νότα τινάζεται σα βέλος απ το στόμα του Βασίλη και σκάει με φόρα πανω στη θύρα 7...μικρά φωτάκια κίτρινα ,πράσινα ,κόκκινα αναμμένα σ'όλες τις κερκίδες,τα έχουν αγοράσει πριν μπούν ,όλοι τραγουδάνε "...δε γίνεται πιο κάτω απο δω...".
Ο Xριστόφορος τα χώνει στην κιθάρα,γέρνει το κεφάλι , και χάνεται μεσα σ ένα φευγάτο μινορε.Ο Ανδρέας χαίδεύει το πιάνο "..να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας..."όλοι αγκαλιά,ο Βασίλης λέει 2 λέξεις ακόμα και σωπαίνει,τώρα τραγουδάει ολη η αρένα όλη η κερκίδα, ακούγονται μέχρι το Καλαμακι. Είναι αληθινή μουσική,αληθινή μουσική πού σ'άρπάζει και σε πετάει ψηλά,σε χορεύει πανω στην αρενα ,σε βγάζει εκεί έξω για λίγο,μια βόλτα μια ανάσα άλλη. Η μπάντα σταματάει, ο κόσμος συνεχίζει
"...σ'άκολουθω και πανω σου κολλάω, σα φανελάκι καλοκαιρινό " Η ζέστη δεν πάει πουθενά, μένει εκει και τραγουδάει μαζί μας.
Πάει κατι να πει ,δεν τον αφήνουν "Βασίλη ζούμε για να σ'άκούμε" σκύβει το κεφάλι προσπαθεί να το κρυψει αλλά το δείχνουν στις οθόνες.Είναι ίσως ο μεγαλύτερος ελληνας στάρ,και δεν τόπε ποτέ δεν τόπαιξε τίποτα, ήταν πάντα ο Βασίλης για τον κόσμο,για τους φίλους του, για όλους
"...πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή μ' αγάπη μεγάλη.."
Όλοι μπροστά προσπαθούν να πλησιάσουν κι άλλο, κάποιος πανικός κι οι διασώστες τρέχουν κάθε λίγο να βγάλουν κάποιον απο το στριμωξίδι.
"Ελλας Ελλας, τι θα γίνει φίλε μου μ'εμας" η αρένα τρελαίνεται φωνάζει χορεύει,η μπάντα
τόχει,ο Βασίλης σηκώνει τα χέρια,κάποιος πλάι μου πέφτει κάτω ξερός,τον λούζουν με νερό, σηκώνεται πάνω και συνεχίζει να χτυπιέται.Γίνεται φινάλε μεσα σε πανδαιμόνιο ,φωνάζουν "κι άλλο.." μα η ώρα έχει περάσει. Πρέπει να βγούν οι Scorpions.
Τώρα ειν όλα πιο εύκολα.Ο Βασίλης δiνει το γήπεδο έτοιμο,αναμμένο,χαλαρό στους Scorpions.Γνήσιο γερμανικό ροκ με φοβερές μελωδίες γεμίζει τον υγρό αέρα του Πειραιά.
"..here I am rock you like a hurricane.." κι όλοι τοχουν,η μουσική ρίχνει το ηλεκτρικό της πέπλο πανω στον κόσμο κι όλοι συντονίζονται στην ίδια συχνότητα.Ο ξανθός κιθαρίστας παίζει χορεύοντας μπροστά όλη την ώρα,γουστάρει,κι η αρένα χαίρεται να το βλέπει.Η σκηνή ανοίγει κι άλλο, τα φώτα,τα εφφέ ,όλα είναι ενα κάτι παραπάνω,το starsystem είναι
εκεί.Ο ήχος τους ειναι φοβερός,ο Ματίας ρίχνει μια ριπή ηλεκτρικές νότες σημαδεύοντας απέναντι στη θύρα 7..
" ..will you send me an angel.." και το φεγγάρι έχει ανέβει πιά πάνω σχεδον απο τη σκηνή γεμάτο και στέλνει την τρέλα του.Παλιά και καινούργια τραγούδια μπερδεμένα ,δε θυμάμαι πια τίτλους ,τι σημασία έχει,είμαι μόνο εκεί κι αυτό μετράει,τόση μουσική τόση καλή ενέργεια ,μπαινοβγαίνω στ' αποδυτήρια,πίνω κάτι,αυτή η ζέστη...,βολτάρω κάτω απ' τη σκηνή ,ωραία...Κάτι σπασμένα ελληνικά του Klauss Μeine κι ο Βασίλης ξανανεβαίνει.Η πιο δυνατή στιγμή της συναυλίας.Οι φωνές του κόσμου ,όλοι τραγουδάνε μαζι με το Βασίλη και τον Meine το Holiday,κάνουν φοβερό παιχνίδι, το τραγούδι κρατάει 9 λεπτά!!!
(
Δέστε το εδω απο τον Κώστα και το iocastis)
Συνεχίζουν, απο κάτω ο κόσμος καταβρέχεται βλέπεις παντού νερό στόν αέρα,μες στους καπνούς απ'τα βεγγαλικά και τα χρωματιστά φώτα.Οι διασώστες κάνουν βουτιές μες το χαμό -καθε λίγο κάποιος φωνάζει βοήθεια-και κουβαλάνε μισολιπόθυμους στο ιατρείο!
Το πάρτυ φθάνει στην κορφή του όταν τα κορίτσια των Scorpions ανεβαίνουν στη σκηνή.5 "θεές" χορεύουν στο διάδρομο που είναι στημένος πίσω και πάνω απ 'τα τύμπανα,το γήπεδο το γλεντάει χορεύοντας κι αυτό...
Δεν αντέχω άλλο, είμαι εδώ απ'τις 7.Εχω ψιλομεθύσει.Σε 1-2 τραγούδια τελειώνουν.Θά πουν καληνύχτα στα Ελληνικά ,ο κόσμος θα φωνάζει κι άλλο,κι ύστερα το γήπεδο θ'αδειάσει και το φεγγάρι θα χορεύει μόνο του πάνω απ'την άδεια αρένα,απόψε το βράδυ στις 6 Ιουλίου του΄09. Καλό καλοκαίρι.Την άλλη βδομάδα φεύγω κι εγώ για Αντίπαρο...
