Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

"Ρίχνω τη καρδιά μου στο πηγάδι"- Φλέρυ Νταντωνάκη ή Λάκης Παππάς

M'έχει πιάσει κάτι από Χατζιδάκι σήμερα και δεν το βάζω κάτω με τίποτα. Ε τώρα πέστε, ποια από τις 2 εκτελέσεις; Υπάρχει απάντηση αλήθεια; Ειναι ένα από τα τραγούδια που μ'έκαναν να πιάσω κιθάρα και να τραγουδήσω, όπως τραγούδησα τέλος πάντων



7 σχόλια:

ένας στρατολάτης είπε...

Λάκης Παππάς, σ'αυτό το τραγούδι.
Η Φλέρυ Νταντωνάκη ήταν η ερμηνεύτρια με την πιο "κυριαρχική" φωνή. Ότι τραγούδησε πρώτη το σημάδεψε ανεξίτηλα. Η λέξη "ανεπανάληπτη" μάλλον για τις ερμηνείες της γεννήθηκε. Συνέδεσε το τραγούδι με τη φωνή της τόσο σφιχτά που όποιος προσπάθησε να το ξαναπεί ερμήνευσε ένα άλλο τραγούδι.
Το ίδιο έκανε νομίζω και σ'όσα τραγούδια επανεκτέλεσε. Κι επειδή το "Παραμύθι χωρίς όνομα" το γνώρισα με τον Παππά, λέω να τον κρατήσω!

Unknown είπε...

μπορει Γιωργο εσυ να εχεις αλτορυιστικη διαθεση σημερα και να "ριχνεις την καρδια σου στο πηγαδι" αλλα δυστυχως στις μερες μας ειναι φανερο οτι η πλατιες μαζες εχουν "ριξει τις καρδιες τους στα σκυλια"
http://www.youtube.com/watch?v=DP3-ySPn3kg

Γιώργος Σαρρής είπε...

Οταν ήμουνα παιδάκι από τη μια με τραβουσε ο Μπιθικωτσης κι απ την άλλη ο Λακης Παππας, το νεο κυμα συνολικά, αλλά και τραγουδιστές όπως ο Μούτσιος που είχε πει τρομερά το Μύθο κ.α. Ο Θεοδωράκης ήταν απαγορευμένος και τον έμαθα μετά.Και γω συμφωνω μαζί σου. Ποιο άμεση κι ανθρωπινη η ερμηνεια του Λ.Π. η Φ.Ν. πάλι σκέτο όργανο. Κατι σαν φλάουτο με άρθρωση και λόγο

Γιώργος Σαρρής είπε...

Salot sor
M'αρεσουν τα κρίνα.Ιδιαίτερα οι στιχοι, τα ποιήματα του Ροδσστογλου.
Οι πλατιές μάζες είναι όπως πάντα οι πλατιές μάζες. Έχουμε ρόλο εκεί, με όλους τους τρόπους. Τα πάντα κρίνονται τελικά από την ικανότητα της πρωτοπορίας. Οτι πρεπει να γινει πρέπει να γινει χωρίς περιττές απογοητευσεις. Προχωράμε στο επόμενο κεφάλαιο βγάζοντας τα συμπεράσματά μας και κερδίζοντας ό,τι μπορούμε.

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα.
Γιώργο απόψε έβαλες το χέρι σου βαθιά μέσα στην καρδιά μου και πήρες κάτι δικό μου.
Πριν πολλά πολλά χρόνια πέρασα σχεδόν μια νύχτα, κλαίγοντας, με τη "συντροφιά" της φωνής του Λάκη Παππά. Τραγουδούσε αυτό εδώ το τραγούδι.
Πως θα μπορούσα λοιπόν...
Με χαρά το μοιράστηκα μαζί σου.
Καλή δύναμη!

Ανώνυμος είπε...

Σ΄αυτούς τους δύσκολους και σκληρούς καιρούς που ζούμε, η ποίηση και η μουσική, βάλσαμο στην καρδιά μας.
Ευχαριστώ,
ΚΑΙΤΗ

Γιώργος Σαρρής είπε...

Μάλλον θα αξίζει τον κόπο μια μικρή παράσταση με "Ματωμένο γάμο" και "Παραμύθι χωρίς όνομα" όπως ήταν σ' εκείνο το δισκο.
Την ετοιμάζω ήδη. Ετσι κι αλλιώς απ' τα πιο αγαπημένα μου, όλα τα τραγούδια. Δε χρειάζονται και πολλά άλλωστε. Μια κιθάρα, ένα πιάνο και πολυ αγάπη

ShareThis