Μόνο παλεύοντας για τη ζωή

Η Χρυσή Αυγή μοιάζει εδώ και λίγες μέρες σκουριασμένη.

Τη σκούριασε το οξύ από τη φρικτή και ολοφάνερη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη και λίγες μέρες πριν τη δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα. Δε χρειάζεται φυσικά να πούμε ότι όλα αυτά προστέθηκαν στην προηγούμενη δολοφονική δράση της Χ.Α. και ξεχείλισαν απαίσια το ποτήρι.

Στη συνέχεια άνθρωποι στο κέντρο αλλά και σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας και των άλλων μεγάλων και μικρότερων πόλεων, βγήκαν στους δρόμους και η ψευτολάμψη της Χ.Α. θάμπωσε. Οι οπαδοί της κρύφτηκαν.

Και τελικά το σύστημα αποφάσισε να κινηθεί. Οι προστάτες της Χ.Α. φαίνεται να έκαναν βήματα πίσω για να μην εκτεθούν και καταστρέψουν την εικόνα τους και οι εισαγγελείς ανέλαβαν δράση.

Έτσι χθες είδαμε τους μπράβους της Χ.Α.με χειροπέδες και σκυφτά κεφάλια και πολλούς από αυτούς με κρυμμένα πρόσωπα, πράγμα που έδειχνε πια καθαρά τι είχαν στο μυαλό τους για το ρόλο που έπαιξαν και το αύριο που τους περιμένει.

Βέβαια και πριν το φόνο και τη σύλληψή τους όλοι αυτοί οι ίδιοι μπράβοι ήταν, με τα ίδια τατουάζ και τους αγκυλωτούς σταυρούς, αλλά οι μεγαλοδημοσιογράφοι δεν το πρόσεχαν και διάφοροι πολιτικάντηδες όπως ο Πολύδωρας φώναζαν ότι "φυσικά και με τη Χ.Α.... αφού την ειχαν ψηφίσει λέει 430000 Έλληνες...", κι έτσι η ζωή τραβούσε την ανηφόρα της μέχρι να σκοντάψει και να πέσει, μέχρι να γεμίσει αίματα το πεζούλι της Παναγή Τσαλδάρη στην Αμφιάλη και ν'αρχίσουν όλοι να "κατακεραυνώνουν" το φασισμό.

Τώρα βέβαια δε χρειάζονται πολλές θριαμβολογίες και επαναπαύσεις και σίγουρα, μαζί με τη δικαιολογημένη ικανοποίηση, χρειάζεται προσοχή και μελέτη για να δει κανείς από τις επόμενες κινήσεις σε ποιο σημείο του σχεδιασμού του συστήματος βρισκόμαστε.
Όμως τα πράγματα δείχνουν ότι η Χ.Α. πάει για απόσυρση και νέα σχέδια και πλάνα θα εμφανιστούν που να συνεχίζουν το χρήσιμο για το σύστημα έργο της φασιστικής συμμορίας. Ο δικός τους ρόλος δείχνει να τελείωσε και η "προσφορά" τους σημαντική. Αν μη τι άλλο έδειξαν ότι τόσα χρόνια αποβλάκωσης του κόσμου απο τους διαμορφωτές της συνείδησής του, δεν πήγαν χαμένα. Υπάρχει κοινό...

Αυτά θα τα δούμε όμως αργότερα. Θα είναι πιθανά μια πιο "λογική" μορφή φασισμού που να ικανοποιεί τις ανάγκες και τους μύχιους πόθους του καπιταλισμού και των υποστηριχτών του. Και πιθανά επίσης να έχει ένα φανερό κορμί που να αποτελείται από σκληρούς αλλά "λογικούς" και "καθωσπρέπει ανθρώπους" κι ένα άλλο κρυφό, που το φανερό θα "αποδοκιμάζει", αλλά αυτό θα κάνει τη δουλειά του στο σκοτάδι, μέχρι να έρθει η στιγμή να φορέσει επίσημη στολή καταστολής.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό πάντως είναι η στάση των ΜΜΕ.
 Όλα τα μεσα που μέχρι χθές κάλυπταν και ύπουλα έσπρωχναν τη Χ.Α., όπως ας πούμε τα διάφορα δήθεν χαζά gossip προγράμματα που έβαζαν στο σπίτι του κάθε αφελούς τη συμμορία, ξαφνικά έγιναν οι λαμπρότεροι αντιφασίστες!

Ο πιο φανερός λόγος είναι η πίεση που άσκησε ο λαός, που οργισμένος βγήκε στους δρόμους και που τα ΜΜΕ διαλεξαν να μην αγνοήσουν. Προτίμησαν να πάνε για λίγο με τα νερά του, με το "δημόσιο αίσθημα" όπως λέμε, λέγοντας όλα αυτά που έτσι κι αλλιώς είναι ολοφάνερα και που θα ήταν μάλλον ενοχλητικό, και επομένως βλαβερό για τα μέσα, αν δεν λεγόντουσαν. Ο λαός ακούει τώρα με ικανοποίηση το "ξέσπασμα" των μεγαλοδημοσιογράφων, που επιτέλους "τα λένε τα πράγματα με τ'όνομά τους"..., ενω αυτοί χαμογελάνε κρυφά που έχουν καταφέρει να έχουν εξασφαλίσει ανοιχτά αυτιά για όσα ετοιμάζονται να πουν στη συνέχεια. Μια συνέχεια που σίγουρα θα έχει μέσα άφθονη "εθνική συνεννόηση", "καλό της πατρίδας", "καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται", και άλλα τέτοια ωραία. Και μαζί μ'αυτά θα έχει και νέους αναγκαίους σκληρούς νόμους και βέβαια σκληρές αλλά και πάλι "αναγκαίες" απαντήσεις "προς όλες τις πλευρές" (κάποιες από αυτές θα τις δούμε σίγουρα άμεσα).

Δυό πράγματα μόνο για το τέλος.
Ο λαός είχε την ευκαιρία να δεί αυτές τις μέρες, πως μπορεί να στριμώξει το σύστημα και να τσακισει το φασισμό. Μέσα από το οργανωμένο λαικό κίνημα που είναι και το μόνο του όπλο.
Είχε επίσης την ευκαιρία να δει τους δεκάδες υποκριτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και άλλους αστούς και μικροαστούς "αντιφασίστες", που με γλυκανάλατα οργισμένα επιχειρήματα, ουσιαστικά προσπάθησαν να βγάλουν λάδι τις πολιτικές τους και να κρύψουν τη σχέση του φασισμού με το σύστημα και το πραγματικό του πρόσωπο. Αυτοί οι ίδιοι αύριο δε θά' χουν αντίρρηση να συνεργαστούν με μια δήθεν πιο λογική μορφή του "για το καλό μας", αλλά και να δείξουν κάποια "κατανόηση" και συμπόνοια για τους δολοφόνους.

 Ας ανοίξει λοιπον καλά τα μάτια του ο λαός κι ας προσέξει τη συνέχεια. Το μαχαίρι του φασισμού αυτόν τον ίδιο έχει σα στόχο. Αυτές είναι οι εντολές που έχει από τα αφεντικά του που κινδυνεύουν και τον χρειάζονται. Και είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται ούτε ν' απουσιάσει ούτε να παρακούσει. Θα είναι σίγουρα παρών με το όπλο στο δολοφονικό του χέρι.
Το ίδιο παρών λοιπόν πρέπει να είναι κι ο λαός και το εργατικό, λαικό κίνημα.

 Αυτές τις μέρες έγιναν βήματα και μάλλον δικαιούμαστε κάποια χαμόγελα, όσο μπορούν να χωρέσουν χαμόγελα σ' ένα τέτοιο άγριο σκηνικό, μετά από μιά τέτοια άγρια δολοφονία.
 Ας συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, παλεύοντας να καταλάβουμε πως ο μόνος τρόπος ν'αντιπαλέψεις και να τσακίσεις το φασισμό και το δολοφονικό του χέρι, είναι να παλέψεις για το γκρέμισμα αυτού του απαίσιου καπιταλιστικού κόσμου που δεν έχει όρια όταν πρόκειται να υπερασπίσει τα κέρδη και την εξουσία του, και το χτίσιμο ένός άλλου, νέου, δίκαιου και ανθρώπινου  κόσμου που να μας αξίζει.
Ο μόνος τρόπος για να μην πάμε στη βαρβαρότητα του φασισμού είναι να στρέψουμε το βλέμμα και να κοιτάξουμε κατάματα  το μόνο πραγματικά  ανθρώπινο κόσμο του σοσιαλισμού.
Μόνο εκεί δεν θα έχει χώρο για τους φασίστες.
Μόνο έτσι η θυσία του Παύλου Φύσσα, που του χρωστάμε τη ζωή που δε μπορούμε να του δώσουμε πίσω, δεν θα πάει χαμένη.

Μόνο παλεύοντας για τη ζωή.

Ας προσγειωθούμε

Στον κόσμο των κομμουνιστών, σε οποιοδήποτε χώρο, δεν υπάρχουν σταρ, αλλά ίσοι μεταξύ ίσων και ικανοί μεταξύ ικανών. Κι ο καθένας σε όποιο ρόλο του ανατεθεί. Οι "σταρ" από άλλες περιοχές, όπως της μουσικής π.χ., δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό. Εχουν συνηθίσει να "ξεχωρίζουν" και δεν τους αρέσει να εντάσσουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία της εργατιάς. Προτιμούν συνήθως να νοιώθουν πρήφανοι που "δεν εντάσσονται πουθενά", που "δεν ανήκουν σε κανένα".

Σε ένα κόσμο που μετράει το μπόι του καθενός με το χρήμα και τη δόξα είναι δύσκολο ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι, ή μερικές φορές και μαρξιστικά διαβασμένοι(κάπως προχειρα πάντα), να σκεφτούν διαφορετικά. 

Βλέπουν τον εαυτό τους πάνω στο οδόφραγμα με μια κόκκινη σημαία στο χέρι κι από πίσω το "πλήθος" να τους ακολουθεί, λες κι η επανάσταση θα είναι συναυλία με μια μπύρα στο χέρι.

Όλα αυτά βέβαια δεν είναι παρά καλλιτεχνικού τύπου μικροαστικές φαντασιώσεις και ματαιοδοξίες,  που τουλάχιστον οι καλλιτέχνες που αυτοπροσδιορίζονται ως μαρξιστές, πόσο μάλλον ως κομμουνιστές(κάποιου τύπου), οφείλουν να πολεμήσουν αντί να παρασύρονται από περίεργους ή πρόχειρους αυθορμητισμούς.

Ας   ξεπεράσουμε λοιπόν το χωρίς πραγματική βάση "μεγαλείο" μας, θα κριθούμε άλλωστε όλοι σε πολύ δύσκολα, κι ας αφήσουμε τους ρηχούς συναισθηματισμούς. Όλα αυτά τελικά έχουν άλλο στόχο σαν κι αυτόν που υπηρετούν οι δήθεν "εργατικοί αγώνες", που τουλάχιστον αυτοί που αισθάνονται φιλικά προς τους κομμουνιστές πρέπει να σταματήσουν να νομιμοποιούν.

Ας σκεφτούν όλοι όσοι μπορούν λίγο πιο σοβαρά.

 Δεν είναι οι σταρ η πρωτοπορία φίλοι συγκαλλιτέχνες.

Πρωτοπορία είναι η εργατική τάξη, με πολιτικό  καθοδηγητή  της   το κομμουνιστικό κόμμα, κι εμείς απλά οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι της αν μπορούμε.

Αν δε μπορούμε τουλάχιστον ας καταλάβουμε κι ας προσγειωθούμε.

Ηταν μια φορά κι ένα καιρό μια μαγική τραγουδίστρια...-Καλό ταξίδι

Τραγουδούσε αβίαστα, λαϊκά, κάνοντας εύκολα κι  απλά τα πιο δύσκολα πράγματα, με καρδιά χωρίς να χάνει ούτε μια λέξη εκφραστικά.

Ηταν η τέλεια λαϊκή τραγουδίστρια. Ηταν απλά μαγική.

Ήταν μια φορά κι ένα καιρό η  Πόλυ Πάνου

Καλό της ταξίδι

Ποιος να' ναι ο στόχος τους άραγε...

Σε κάποιους από μας δεν αρέσει να κρύβουμε τη βαθιά και πραγματική φύση του φασισμού.
Η πραγματική φύση του φασισμού λοιπόν, ο πραγματικός του στόχος, είναι να χτυπάει αυτούς που επιμένουν στην ανατροπή αυτού του δολοφονικού συστήματος. Ο φασισμός, ο ναζισμός είναι το πιστό μαντρόσκυλο του καπιταλισμού.
Κάποιοι από μας από την πρώτη στιγμή  έλεγαν ότι το κυνηγητό των μεταναστών ήταν μόνο η αρχή, η πρόβα... Γρήγορα θα πήγαιναν σ'αυτούς που σιχαίνονται αυτό το σύστημα και παλεύουν για την ανατροπή του.

Το είχαν άλλωστε πει τόσο καθαρά, που δεν το άκουσαν μόνο αυτοί που αποφεύγουν την αλήθεια για τους δικούς του λόγους ο καθένας.

Στη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια, με όλα τα πρωτοπαλίκαρα να δίνουν το παρόν, τα είχαν πεί όλα καθαρά και χωρίς να κρύβονται.
"Σπασαμε το απόστημα, μέσα στο σπίτι του!" ούρλιαζαν από τα μικρόφωνα. Εννοούσαν την εργατούπολη της Κοκκινιάς με την κατακόκκινη παράδοση.

Κι αν ακόμα κάποιοι δεν κατάλαβαν ποιο είναι το "απόστημα" και επομένως ο στόχος τους, το ξεκαθάρισε αμέσως από κάτω το αφιονισμένο πλήθος.
"Τσεκούρι και φωτιά στα κόκκινα σκυλιά"...

Με χαρά συμμετέχω αύριο στην ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ στις 2ΜΜ

Με χαρά συμμετέχω αύριο στην ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ στις 2ΜΜ και βέβαια ΣΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΣΤΙς 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.
Όλοι όσοι ένοιωσαν τη μαχαιριά του φασισμού ν'απειλεί και τη δική τους ζωή ας το ξεκαθαρίσουν μέσα τους όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Ο φασισμός είναι η ασπίδα, το ρόπαλο και το μαχαίρι του καπιταλισμού.
Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό έχει πραγματικό νόημα και ουσία μόνο σαν αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό που τον φυλάει και τον ζεσταίνει στον κόρφο του για κάθε χρήση. Μόνο σ'έναν άλλο καινούργιο κόσμο, στον κόσμο του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ θα απαλλαγούμε ολοκληρωτικά από το δηλητήριό του.
"ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ" Γ.Σαρρής

Κάλεσμα φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων της Αθήνας: Όλοι την Τετάρτη 25/9 στη συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 12:00 ενάντια στη φασιστική Χρυσή Αυγή και στην αντιφασιστική συναυλία στις 14:00 στο Σύνταγμα

Μετά από κάλεσμα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών οι φοιτητικοί σύλλογοιΝοσηλευτικής Πανεπιστημίου Αθήνας, Νηπιαγωγών, Τούρκικων Σπουδών, Χημικού, Παιδαγωγικού, Φιλοσοφικής, Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ΣΕΜΦΕ, Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ, Πληροφορικής, Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ, Πολιτικών Μηχανικών, ΜΙΘΕ, Οικονομικό Νομικής, Πολιτικό Νομικής, οι σπουδαστικοί σύλλογοι Νοσηλευτικής ΤΕΙ Αθήνας, ΣΓΤΚΣ ΤΕΙ Αθήνας, ΑΣΠΑΙΤΕ, ΣΤΕΦ ΤΕΙ Πειραιά και ο Σύλλογος οικότροφων Νέας Φοιτητικής Εστίας ΕΜΠ καλούν όλους τους φοιτητές και σπουδαστές, τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους να συμμετέχουν στο μεγάλο συλλαλητήριο την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη στις 12:00 στα Προπύλαια ενάντια στη φασιστική Χρυσή Αυγή και στην αντιφασιστική συναυλία στις 14:00 στο Σύνταγμα.

ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ!

Στη συναυλία έχουν δηλώσει μέχρι στιγμής συμμετοχή οι Θάνος Μικρούτσικος, Ρίτα Αντωνοπούλου, Μίλτος Πασχαλίδης, Μπάμπης Στόκας, Χρήστος Θηβαίος, Πάνος Μουζουράκης, Kollektiva, Afaza, Dason και Γιώργος Σαρρής. Επίσης θα συμμετέχουν μαθητικά συγκροτήματα: από το Μουσικό Σχολείο Πειραιά, το Μουσικό Σχολείο Ιλίου και οι One night band(Ν.Σμύρνη).

Φεστιβάλ-Πιο υπέροχα δε γίνεται, πιο υπέροχα καίγεσαι...ή πιάνει βροχή

Πιο υπέροχα δε γίνεται, πιο υπέροχα καίγεσαι...ή πιάνει βροχή.
Πόσος κόσμος νά' τανε; Πόσες γροθιές υψωμένες, πόσα στόματα που φώναξαν, πόσες σκέψεις που ενώθηκαν χωρίς να το ξέρουν κι είπαν "ναι ρε γαμώ το...", πόσα ποτήρια, που τσούγκρισαν, πόσες δεκάδες χιλιάδες χαμόγελα;
Ο καιρός υπέροχος, το φεγγάρι γεμάτο.
Χιλιάδες μπαίνουν από όλες τις εισόδους, ακούω τα τελευταία λόγια του Χιόνη από τη μεριά της Χασιάς, ξεκινάει ο Γραμματέας! Στο έμπα κανενας δε ζητάει εισιτήρια, μόνο τα παιδιά της ΚΝΕ πουλάνε σ' όποιον θελει να ενισχύσει, μπαίνουν όλοι.

Γρήγορο βήμα να φτάσουμε στην Κεντρική να προλάβουμε την ομιλία.
Χαμός. Κοκκινίζει ο τόπος. Ακούνε προσεκτικά, σηκώνουν τα λάβαρα, φωνάζουν τα συνθήματα, αλλά ακούνε προσεκτικά και κουνάνε το κεφάλι.
Τελειώνει η ομιλία, ετοιμάζουν τα επόμενα. Μια βόλτα γύρω.
Πίσω απο την κεντρική σκηνή ο Θάνος Μικρούτσικος με νάρθηκα στο χέρι. Τενοντίτιδα..."Και το πιάνο"; "Παίζω με πολύ κόπο και πολύ πόνο" μου λέει. Δίπλα ο Μανώλης Μητσιάς, οι μουσικοί, ο Πασχαλίδης, ο Χρήστος ο Θηβαίος, ο Θύμιος ο Παπαδόπουλος με τα υπέροχα πνευστά του ανεβαίνει και υποκλίνεται, ο Γρυπαίος στο μπάσο ανεβαίνει και υποκλίνεται, "είμαι περήφανος για τους μουσικούς μου" λεει ο Μικρούτσικος, κι ύστερα δυό λόγια. Καταγγέλει τους δολοφόνους φασίστες της Χ.Α.,"σκότωσαν ένα συνάδελφό μου τον Παύλο Φύσσα" λέει, συγκίνηση...
Αρχίζει το αφιέρωμα στον Άλκη Αλκαίο.
"Κι εγώ που ξέχασα ποιος είμαι που πηγαίνω,
λαθρεπιβάτης σ’ ένα πλοίο παροπλισμένο.
Απόψε σ’ άκουσα να λες απ’ τα ηχεία,
για να χαράξεις μες στο πουθενά πορεία,
χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία."
Ξεκινάει ο Μητσιάς, δίπλα στη σκηνή κουβεντιάζουμε. Η πανύψηλη και πανέμορφη Ρίτα Αντωνοπούλου, μιλάμε για διάφορα, ωραία ατμόσφαιρα, βγαίνουμε ν'ακούσουμε λίγο τη συναυλία.
Μιλάμε με την Ελένη για την τέχνη, για το βήμα παραπάνω που πρέπει να κάνει, το κουράγιο που πρέπει να δώσει, το σπρώξιμο που περιμένει κι έχει ανάγκη ν'ακούσει ο λαός και δεν το ακούει.
Μια θάλασσα άνθρωποι ψιθυρίζουν τα τραγούδια...
"κι εγώ ένα πεδίο βολής  φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι..."

Φεγγάρι τελείως γεμάτο ανεβαίνει πάνω απ' το πάρκο, κόκκινο φεγγάρι.
Χιλιάδες περπατάνε, χιλιάδες στέκονται, διαβάζουν 2 παραγραφους από κάποιο βιβλίο στο βιβλιοπωλείο, ακούνε ένα τραγούδι, περπατάνε και πιάνουν την κουβέντα. Φυσάει κάτι υπέροχο γύρω, δεν ξέρω τι είναι. Περπατάνε και στέκονται, τραγουδάνε και σκέφτονται..."πως να' ναι στο σοσιαλισμό" , "γιατί δε νικήσαμε τότε ρε γαμώ το...", "γιατί να μην είναι έτσι όμορφος ο κόσμος..." Πίνουν μια γουλιά μπύρα, χαμογελάνε στο διπλανό, δε γνωρίζονται, αλλά ξέρουν ο ένας τον άλλο.
Στις παρέες χαμόγελα, όποιος βαδίζει μόνος όμως...
Άνθρωποι απ'όλες τις γειτονιές, απ' όλες τις ηλικίες, διαφορετικές συμπεριφορές, κουλτούρες, ντυσίματα, ίδιες έγνοιες, λένε γεια με το βλέμμα, δε γνωρίζονται αλλά ξέρουν καλά ο ένας τον άλλο.
Ομορφα κορίτσια κι αγόρια με σορτσάκια και βερμούδες, με σκουλαρίκια, τατουάζ και περίεργα μαλλιά πειράζονται, ζευγαράκια σταματάνε στη μέση του μονοπατιού ανάμεσα στις χιλιάδες κόσμου, κάτω απ'το σκούρο ουρανό και φιλιούνται. Τρομερό γεμάτο φεγγάρι ανεβαίνει, κόκκινο φεγγάρι δικό μας...
Πιο υπέροχα δε γίνεται, πιο υπέροχα καίγεσαι ή ...πιάνει βροχή.

Βαδίζω για το μαθητικό  στέκι, σταματάω για ένα γεια στο λοφάκι με το μικρό κάτι σα θεατράκι από τσιμέντο. Ολο το πολιτικό γραφείο είναι εκεί. Πιάνουμε την κουβέντα, γελάμε με το κάζο που έκανε στον Πορτοσάλτε ο Θανάσης ο Παφίλης! "Η πιο αιματηρή και βίαιη επανάσταση ήταν η αστική που έφερε τον καπιταλισμό, την καταδικάζετε;" Σιωπή ο Πορτοσάλτε...
Έρχεται ο Χιόνης στην παρέα, μιλάμε για τα παιδιά μας, λέμε για όλα. Παίζει κι ένα τρομερό τσίπουρο Λημνιό...
Τελειώνει το αφιέρωμα στον Αλκαίο. Ετοιμάζονται για τη Βιτάλη και τη φωνάρα της.
Βολτάρω γύρω, δε γίνεται πιο ωραία,"γιατί δε νικήσαμε τότε...", είναι και το Λημνιό το τσίπουρο που θέριζε αν δεν έβαζες κάτι στο στόμα. Λαός παντού, υπέροχο βράδι χωρίς βροχή σήμερα, γεμάτο φεγγάρι, κόκκινο δικό μας. Ψιθυρίζουν τα πρώτα τραγούδια της Βιτάλη. "Γειά σου ρε Ελένη, ωραία δεν είμαστε εδώ;","εγώ πάντα εδώ ήμουνα" μου είπε. Μακάρι να' ναι εδω πάντα,  απλά με το λαό, αυτό είπαμε. Να κάνουμε λαϊκά τραγούδια, ένα καινούργιο "είμαι της γερακίνας γιός", ένα "μην απελπίζεσαι και δε θ'αργήσει" , ν'ακουμπήσει ο λαός.
Περπατάνε με μια μπύρα στο χέρι, φυσάει κάτι υπέροχο που δεν ξέρω τι είναι,  δεν τους νοιάζει πως είναι ντυμένοι, καλοντυμένοι, κακοντυμένοι, εργάτες που δεν τους νοιάζουν αυτά, αυτούς πρέπει ν'αγαπήσουμε, αυτοί θ'αλλάξουν τον κόσμο.
Οι ανταύγειες των φώτων στη λίμνη, τα παιδιά που κοιμούνται στα καροτσάκια και τ'άλλα που ταΐζουν 12μιση η ώρα τη νύχτα τα πουλιά και χαλάνε τον κόσμο. Μια γυναίκα πάνω από πενήντα καθισμένη στο χώμα, ακουμπισμένη σ'ένα στύλο με τα μάτια κλειστά ακούει μουσικές που έρχονται από παντού. Ωραία...
Περνάω τη γέφυρα για το μαθητικό στέκι. Χαμός! Τα παιδιά μας... τα παιδιά μας, την επόμενη δε θα γίνει κανένα λάθος, δεν πρέπει να γίνει κανένα λάθος, τό' παμε όλοι. Παίζουν οι "Burger project", ωραίοι. Τέσσερα άτομα, λιτοί αλλά ωραίοι, γεμάτος ήχος, κι από κάτω τα παιδιά, οι μαθητές χορέυουν, τραγουδάνε, γελάνε. Φεύγω.
Υπέροχα, πιο υπέροχα δε γίνεται, καίγεσαι ή πιάνει βροχή...

Χάνω το δρόμο και βρίσκομαι στη λαική σκηνή. Χιλιάδες χορεύουν, τραγουδάνε λαικά και όμορφα.
Ανηφορίζω προς τα πίσω, χιλιάδες πάνε μαζί μου, χιλιάδες κατηφορίζουν προς τη λαϊκή σκηνή για το γλέντι, διαφορετικοί, πολύχρωμοι και πανέμορφοι, λέμε γεια με το βλέμμα, δε γνωριζόμαστε αλλά ξέρουμε καλά ό ένας τον άλλο.

Το παραμίλημα της νύχτας, γεμάτο φεγγάρι κόκκινο δικό μας, οι ανταύγειες των φώτων στα νερά, τα τραγούδια που τώρα έρχονται από μακριά και σε σκουντάνε απαλά χωρίς συγνώμη, το παραμίλημα της σιωπής όπως στρίβεις το έρημο χωμάτινο δρομάκι, κάπου μετά τη μιάμιση τη νύχτα πηγαίνοντας προς την έξοδο.
Πιο υπέροχα δε γίνεται... δε βάζω ραδιόφωνο, ν' ακούω τα τραγούδια που απομακρύνονται.

Δεν τελειώνει

Υπάρχει ένα σπίτι σε κάποια γειτονιά του Πειραιά που το φώς δε βρίσκει τρόπο για να μπει. Θα πάρει πολύ καιρό να βρεί ξανά μια χαραμάδα. Υπάρχει ένας δρόμος, μια γωνιά εκεί κοντά που έχει πιάσει όλο το χάρτη, όλα τα περάσματα όλου του κόσμου, όλου του χρόνου γι αυτούς που μένουν εκεί. Υπάρχει μια στιγμή που έσβησε όλες τις  στιγμές και τώρα πια δε συμβαίνουν πράγματα. Τίποτα δεν κυλάει, τιποτα δεν κουνιέται απ΄' τη θέση του.
"Κατέβηκε ενας τύπος με μια μαύρη μπλούζα και τον κάρφωσε στην καρδιά" κι εκεί σταμάτησαν όλα.

Πέρασαν χιλιάδες άνθρωποι την άλλη μέρα απ'τη γειτονιά, νέα παιδιά άφησαν λουλούδια, ακούστηκαν φωνές, σημαίες και πανό, πορείες σε όλη τη χώρα, αφιερώματα στα δίκτυα όλου του κόσμου, συνθήματα και δηλώσεις ανθρώπων που δε μπορούν να πιστέψουν πως ο Παύλος ...
Από τις οθόνες και τις ραδιοσυχνότητες πέρασαν όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι και είπαν τι πρέπει να κάνουμε με τους φασίστες, κι άλλοι είπαν αλήθεια, άλλοι είπαν ψέματα κι όλοι οι άνθρωποι παντού, κι οι φίλοι του είπαν πως ήταν το καλύτερο παιδί που υπήρχε, και πως λυπήθηκαν πολύ και πως εύχονται ...να' ναι το τελευταίο αίμα που χύνεται... κι είπαν κι άλλα πολλά.

Όμως υπάρχει αυτό το σπίτι  σ' αυτή τη γειτονιά, αυτή η μάνα, αυτός ο πατερας, αυτός ο πόνος, αυτή η θλίψη...
Που δεν τελειώνει
Δεν τελειώνει

"Ολοι μαζί" ή όλοι ναζί

Έχει αρχίσει από τη στιγμή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα μια περίεργη πίεση από πονηρές πλευρές που απευθύνονται στο συναίσθημα των απλών ανθρώπων που ζητάει "κοινή σταση" "όλων" απέναντι στην Χ.Α. Το ακούσαμε σχεδόν από όλους τους πρωτοκλασάτους δημοσιογράφους του ΣΚΑΙ και όχι μόνο.

Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να "τα βρουν" με τα αστικά κόμματα ούτε στο ζήτημα του φασισμού για τον απλό λόγο ότι τα κόμματα αυτά δεν θέλουν στην ουσία να αντιμετωπίσουν το φασισμό. Το μόνο που τους ενοχλεί στην ουσία είναι ότι τους κλέβει ψήφους που πιστεύουν ότι μπορεί να ξαναγυρίσουν στη δική τους δεξαμενή.

Οι κομμουνιστές όμως είναι υποχρεωμένοι να πουν και τώρα την αλήθεια ακόμη κι αν ακούγεται σκληρή και άβολη.

  Ο φασισμός δεν είναι τίποτα άλλο από τη βίαιη μορφή του καπιταλισμού και η αντιμετώπιση του μόνο σε αντικαπιταλιστική βάση μπορεί να συζητηθεί.
 Το να καθίσεις λοιπόν στο ίδιο τραπέζι με όλους αυτούς που κρύβουν την αλήθεια για τη φύση του φασισμού μπορεί πολύ εύκολα να κάνει περισσότερο κακό από το όποιο "καλό" λένε ότι θα κάνει αυτοί που προωθούν την ιδέα.

 Ξερίζωμα του φασισμού σημαίνει ανατροπή του καπιταλισμού και τίποτα λιγότερο από αυτό. Αλλιώς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο φασισμός θα έρπει ανάμεσα στις ζωές μας, θα λερώνει ή θα δολοφονεί.
Κάποιοι θα κάνουν το λάθος βέβαια να καθήσουν σ'αυτό το τραπέζι και να "τα βρούν" προσπαθώντας να δείξουν καλή συμπεριφορά. Ας ξέρουν όμως ότι σε τέτοιες στιγμές το σύστημα δείχνει όλη του τη μαεστρία στο να πιέζει και να φέρνει προς το μέρος του κόμματα, πόσο μάλλον άτομα, που δεν έχουν κανένα επαναστατικό χαρακτήρα και παρά τις διακηρύξεις τους το μόνο που θέλουν είναι τα κλειδιά της διαχείρισης.

Το ΚΚΕ στο στόχαστρο και πάλι !!- Αγωνία να σώσουν τη Χρ.Αυγή

Διαψεύδει με όλους τους τρόπους την προβοκάτσια το ΚΚΕ

Είναι πιο φανερό από ολοφάνερο ότι μετά το δολοφονικό φασιστικό χτύπημα κατά του Παύλου Φύσσα το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται τραγικά και στην περίπτωση της Χρ.Αυγής.
Η εκτίμησή του, ότι το κυνήγι των μεταναστών ήταν μόνο η αρχή, και ότι γρήγορα οι φασίστες θα στρεφόντουσαν εναντίον των κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων εργατών και προοδευτικών ανθρώπων επαληθεύτηκε δυστυχώς πολύ γρήγορα.
Η Χρυσή Αυγή μετά την κινητοποίηση του λαού που εξοργισμένος βγήκε στους δρόμους όλης της Ελλάδας διαδηλώνοντας εναντίον του φασισμού βρίσκεται στριμωγμένη στα σκοινιά.
Το ίδιο στριμωγμένη είναι και η άθλια θεωρία που εξισώνει το φασισμό με τον κομμουνισμό μιλώντας για ολοκληρωτισμό, αλλά και αυτοί που την υποστήριζαν τόσο καιρό.
Έτσι είναι καθαρό ότι το σύστημα αξιοποιώντας κάθε όπλο που διαθέτει, προσπαθεί να διασώσει ότι μπορεί. Προσπαθεί να βρεί τρόπους να χαλαρώσει την πίεση προς τη Χρ.Αυγή προβοκάροντας και συκοφαντώντας συγχρόνως το ΚΚΕ που είναι η δύναμη που χωρίς περιστροφές δεν καταγγέλει τους Χρυσαυγίτες απλά σαν τραμπούκους αλλά αποκαλύπτει και το ρόλο τους που δεν είναι άλλος από αυτόν του μπραβου του καπιταλισμού που προσπαθεί να τρομοκρατήσει το λαικό κίνημα.
Ετσι σήμερα προχώρησαν μέσω φιλικων τους ΜΜΕ σε "αποκαλύψεις". Είπαν λοιπόν ότι ο δολοφόνος Ρουπακιάς δεν είναι ακροδεξιός αλλά ήταν μέλος του ΚΚΕ!!!
Nαι... κι όπως έλεγε και κάποιος στο twiter, κι αυτοί που τα λένε αυτά πριν γίνουν "δημοσιογράφοι" ήταν άνθρωποι.
Το μόνο που θα καταφέρουν με όλα αυτά είναι να δείξουν σε όλους, όσους έχουν μάτια ανοιχτά για να το δούν,  ποιος είναι ο πραγματικός τους στόχος.
Πιθανόν να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο και μια προβοκάτσια μεγάλων διαστάσεων εναντίον του ΚΚΕ.

Το παρακάτω άρθρο από το 902.gr:

Χοντρή προβοκάτσια

Κάποιες ιστοσελίδες ειδικευμένες στις αντιΚΚΕ προβοκάτσιες (π.χ. «makeleio.gr», «Defencenet»), έγραψαν σήμερα ότι ο δολοφόνος του Π. Φύσσα, πριν ενταχθεί στη Χρυσή Αυγή, «ήταν μέλος του ΚΚΕ στα Πετράλωνα», ότι πρόκειται για «απολύτως διασταυρωμένη είδηση» και κουνούσαν το δάκτυλο στο ΚΚΕ, ζητώντας να δώσει απαντήσεις! Είναι γνωστές, χρυσαυγίτικων απόψεων, ιστοσελίδες. Με αξιοσημείωτη ταχύτητα, όπως γίνεται πάντα με τα αντιΚΚΕ μυθεύματα στο διαδίκτυο, το δημοσίευμα αναπαράχθηκε. Η βρομιά που διέρρευσαν χρυσαυγίτες και χαφιέδες, είχε ήδη σπαρθεί στο διαδίκτυο και όχι μόνο. Ετσι, στην ιστοσελίδα «Newsbomb», την οποία διευθύνει ο Κ. Χαρδαβέλλας, εμφανίστηκε η εξής προβοκατόρικη ανάρτηση: «Αίσθηση προκαλεί επίσης η επισήμανση του Ρουπακιά για την πολιτική τοποθέτησή του. Φέρεται να κατέθεσε στους αστυνομικούς ότι ανήκε σε άλλο κομματικό σχηματισμό και συγκεκριμένα στο ΚΚΕ, από το οποίο αποστασιοποιήθηκε επειδή στη "Χρυσή Αυγή" θα μπορούσε να εξασφαλίσει "τα προς το ζην"». Το ίδιο μεταδόθηκε και από την τηλεόραση «ACTION». Με παρέμβαση στο «Newsbomb», το ΚΚΕ διέψευσε πλήρως τα μυθεύματα. Κατήγγειλε το δημοσίευμα σαν κατασκευή και προβοκάτσια, που στόχο έχει να δώσει άλλοθι στο χρυσαυγίτη δολοφόνο και με ψευτιές να συκοφαντήσει το ΚΚΕ. Ο διαχειριστής του site υποχρεώθηκε να «κατεβάσει» την ανάρτηση. Οι άλλες, χρυσαυγίτικης κοπής ιστοσελίδες, συνεχίζουν να έχουν δημοσιευμένη τη βρομιά, παρά τις παρεμβάσεις του ΚΚΕ. Είναι επικίνδυνοι και αδίστακτοι. Επιβεβαιώνεται ότι είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να πλήξουν το ΚΚΕ για να χτυπήσουν το κίνημα. Ο λαός να επαγρυπνά.

Η γραμμή ανυπομονησίας

Υπάρχει μια γραμμή που μες την ανυπομονησία της, και φυσικά την έλλειψη εμπιστοσύνης στο λαό, πιστεύει πως η "ανατροπή" είναι στο δρόμο και θα προκύψει ξαφνικά σήμερα-αύριο από μια συμπλοκή ή επεισόδια που θα φουντώσουν και θα "παρασύρουν συναισθηματικά" το λαό σε εξέγερση. Πρόκειται φυσικά για αστεία υπόθεση. Δυστυχώς πρέπει να κουραστούμε λίγο παραπάνω για να φτάσουμε σ'αυτό το σημείο. Αυτά γίνονται όταν ο λαός και η συνείδησή του θα έχει κάνει πολλά βήματα παραπάνω και δε θα δέχεται πια την εξουσία που τσακίζει τη ζωή του (δε θα εμπιστεύεται δηλ και δε θα ψηφίζει με τόση ευκολία σωτήρες τύπου ΝΔ,ΠΑΣΟΚ κλπ ουτε θα ψήνεται από Πρετεντέρηδες και Παπαχελάδες), δηλαδή σε μια κατάσταση που λέγεται "επαναστατική κατάσταση"(όπου οι κάτω δεν θέλουν να κυβερνηθούν, οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν).

Η άποψη αυτή βέβαια δεν είναι μόνο αστεία αλλά και επικίνδυνη. Τόσο επικίνδυνη που σε βάζει σε σκέψεις για αυτούς που την υποστηρίζουν. 

Αυτό που με βγάζει όμως από τα ρούχα μου είναι ότι όλοι αυτοί τελικά είτε ανοιχτά είτε ύπουλα υπονοούν ότι το ΚΚΕ που δε συμμετέχει σε όλα αυτά είναι δήθεν δειλό και υποχωρητικό και κάποτε το τραβάνε κι άλλο("προδοτικό" κλπ)

 Το πόσο "δειλό" είναι το ΚΚΕ θα το δουν όλοι σύντομα. Το βλέπουν ήδη αφού τα στελέχη και τα μέλη του, είναι πρώτης γραμμής στόχος των φασιστών της ΧΑ που είναι και ο μπράβος του καπιταλισμού.

ΥΓ: Εννοείται ότι δε μπορούμε να συζητήσουμε καν την άποψη ότι η ανατροπή είναι "μια κυβέρνηση με κέντρο τον ΣΥΡΙΖΑ"

"Να κάτσουμε κάτω όλοι και να τα βρούμε"...-Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα

Mιλάνε για κόμματα του "συνταγματικού τόξου" και για γενικά "δημοκρατικά" κόμματα.
Δημοκρατικά κόμματα ποιας Δημοκρατίας όμως;
Καιρός να πούμε τα σύκα συκα και τη σκάφη σκάφη.
Υπάρχουν κόμματα που υποστηρίζουν τη "δημοκρατία" της αστικής τάξης, που όσο η αστική ταξη είχε προοδευτικά χαρακτηριστικά μπορούσε να λέγεται δημοκρατία, που όμως τώρα γίνεται καθημερινά όλο και πιο φανερό ότι πρόκειται για μια στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου και των μονοπωλίων που σαρώνει τις ζωές των απλών ανθρώπων του λαού.
Υπάρχουν από την άλλη και κόμματα που δεν υποστηρίζουν αυτή τη δολοφονική δικτατορία των μονοπωλίων, όπως είναι τα κομμουνιστικά κόμματα κι εδώ το ΚΚΕ. Υποστηρίζουν και παλεύουν για την εξουσία και τη δημοκρατία του λαού και της εργατικής τάξης, αυτό που λέμε "δικτατορία του προλεταριάτου" μέχρι την εξάλειψη κάθε ταξικής διάκρισης και μαζί και κάθε εξουσίας δηλαδή το στάδιο του κομμουνισμού.
Τα κόμματα αυτά δεν μπορούν να μπουν στην ίδια μεριά και να ονομαστούν "δημοκρατικά κόμματα" γενικά.
Οι υπόλοιποι που θέλουν να βρίσκονται "κάπου στη μέση", ας αποφασίσουν ποια δημοκρατία στηρίζουν, με ποιούς είναι. Με ποιους θα παν και ποιους θ'αφήσουν. Είναι δικό τους θέμα αν θέλουν να κρύβονται και να κρύβουν την αλήθεια.
Εννοειται πως το κάθε Σύνταγμα επίσης είναι το γενικό πλαίσιο νόμων μέσα στο οποίο κινείται η κάθε μορφή εξουσίας, είτε του κεφαλαίου είτε της εργατικής τάξης και του λαού, και είναι βέβαια ανάλογο και σε απ'ευθείας σχέση με τους συσχετισμούς δύναμης που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία. Επομένως ούτε η περίφημη έκφραση "κόμματα του συνταγματικού τόξου" έχει νόημα για τους κομμουνιστές.

Υ.Γ.: Είναι φανερό ότι η περίφημη θεωρία των 2 άκρων έχει υποστεί συντριπτική ήττα. Κανένας λογικός άνθρωπος, όποια πολιτική άποψη  κι αν έχει, δε μπορεί να βάλει μετά από τα τελευταία τραγικά γεγονότα στο ίδιο καλάθι τους κομμουνιστές και τους φασίστες, τα θύματα και τους θύτες.
Τα μόνα "άκρα" είναι το κεφάλαιο από τη μια που παλεύει να σωθεί από την κρίση του και ο λαός από την άλλη που παλεύει για τη ζωή του. όλα τα άλλα είναι δουλεμένες θεωρίες για να μπερδέψουν το μυαλό αφελών και να τους κάνουν να χάσουν από τα μάτια τους την αλήθεια.
Σα βρεγμένες γάτες οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα διάφορα πάνελ δεν τόλμησαν να μιλήσουν και να επιχειρηματολογήσουν υπέρ αυτής της άθλιας άποψης, της εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό και να μιλήσουν για "μαύρο και κόκκινο φασισμό".
 Ήξεραν καλά ότι είχαν ρίξει μπόλικο νερό στο μύλο του φασισμού με τη στάση τους και προτίμησαν να σωπάσουν.

Το συλλαλητήριο στην Αμφιάλη και τα αναμενόμενα παρατράγουδα

Σήμερα το απόγευμα η Αμφιάλη και το Κερατσίνι έζησαν μια μεγάλη συγκλονιστική αντιφασιστική συγκέντρωση. Μιλάμε για μια περιοχή που η ΧΑ πήρε πολύ μεγάλα ποσοστά.

Ο κόσμος είχε πλημμυρίσει την Π.Τσαλδάρη και τους γύρω δρόμους αηδιασμένος και γεμάτος οργή για το φασιστικό έγκλημα, ενώ απλοί άνθρωποι από όλες τις γωνιές της Αθήνας και του Πειραιά ερχόντουσαν  συνεχώς.. 

Μετά το τέλος των ομιλιών, χαιρετισμών κλπ το κομμάτι του ΠΑΜΕ έκανε πορεία προς το Δημαρχείο διασχίζοντας τους κεντρικούς δρόμους. Ένα άλλο κομμάτι μαυροφορεμένων έκανε πορεία προς τα γραφεία της ΧΑ, κι ένα άλλο κομμάτι επίσης μαυροφορεμένων πήγε στο αστυνομικό τμήμα κι άρχισε τον πετροπόλεμο. Ενας μεγάλος όγκος έμεινε στην Π.Τσαλδάρη μέχρι που άρχισαν τα δακρυγόνα και αποχώρησε με πορεία στη Σαλαμίνος.

Πολλοί θα μιλήσουν για την οργή που θολώνει το μυαλό και ζητάει μια εδώ και τώρα εκτόνωση.

Η οργή όμως δε φτάνει για να νικησεις το φασισμό. Δεν είναι τόσο ευκολο. Μακάρι να ήταν. Θέλει πολλά παραπάνω. Θέλει σκέψη, βαθιά κατανόηση, οργάνωση,  αποφασιστικότητα και πειθαρχία.

Κάποιοι σκέφτηκαν λοιπόν ότι "έπρεπε" να κάνουν κάτι για να μην σκέφτονται οι κάτοικοι της περιοχής το τι έγινε χθες το βράδι με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ή τη μαζική κι οργανωμένη απάντηση που δόθηκε στην αντιφασιστικη συγκέντρωση αλλά τις φωτιές τον πετροπόλεμο και τα δακρυγόνα. Να μη σκέφτονται τα σοβαρά βήματα που πρέπει να κάνουν.

Σήμερα το βράδι όσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να σκεφτούν πολλές φορές την αθλιότητα που έκαναν . Αντί γι αυτό κάποιοι τους πρόσφεραν ένα πορτάκι για να ξεφύγουν και να συζητάνε για τους κακούς αριστερούς, αναρχικούς και κομμουνιστές που τους αναστάτωσαν τη γειτονιά. Έκαναν σε όλους ευκολότερο το να μασήσουν τις αηδίες περί άκρων των Πρετεντέρηδων, των Μπάμπηδων και των Παπαχελάδων. Να μην πάει το μυαλό τους ότι τα λεγόμενα άκρα δεν είναι άλλα από το κεφάλαιο από τη μια που δολοφονεί και το λαό από την άλλη που παλεύει για τη ζωή του.

Ας ξανασκεφτούν σοβαρά τουλάχιστον όσοι έχουν μυαλό και ψυχραιμία. Τι έχει να προσφέρει σήμερα ο πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ και το σπάσιμο τραπεζών ή της vodaphone της γειτονιάς εκτός από μια εύκολη εκτόνωση που πίσω της φέρνει τόσα "δώρα" στο σύστημα που ψάχνει κάτι για να πιαστεί  όποτε βρεθεί σε δύσκολη θέση;

Οσο γι αυτούς που τους αρέσει να αντιδρούν με βάση το συναίσθημα ας καταλάβουν ότι ακόμη περισσότερο αυτή η συμπεριφορά αρέσει στο σύστημα απλά γιατί είναι πολύ εύκολο να την προβλέψει.

O φασισμός δολοφονεί και τρομοκρατεί!! -Απαντάμε μαζικά τώρα-Ολοι στα σημερινά συλλαλητήρια

Συγκέντρωση το απόγευμα στην Αμφιάλη στις 5.30μμ

Φασιστική φρίκη!
Φασίστες δολοφόνησαν στην Αμφιάλη ένα νέο άνθρωπο, ένα μουσικό 34 χρονών.
Δολοφονούν τη ζωή εν ψυχρω και χάνονται στο σκοτάδι.
Οι τραμπούκοι δολοφόνοι έφυγαν πλέον από τις προκλήσεις και τις βίαιες επιθέσεις και πέρασαν στο επόμενο στάδιο. Τις δολοφονίες ανθρώπων που δηλώνουν ότι δε σκύβουν το κεφάλι και ότι δεν τους φοβούνται.
Ο φασισμός δεν είναι τυχαίο φαινόμενο, δεν είναι μια απρόσμενη και ανεξήγητη κατάσταση. Εμφανίζεται με ένταση μόνο στις μεγάλες κρίσεις όταν ο καπιταλισμός τρίζει και ανησυχεί μήπως χάσει τον έλεγχο.
Ο φασισμός είναι το ρόπαλο και η ασπίδα του καπιταλισμού και της πλουτοκρατίας. Αυτό που βλέπουμε δεν οργανώθηκε "αυθόρμητα" από το πουθενά. Είναι ένας πληρωμένος στρατός που πριν έβγαζε αλλού "μεροκάματο". Είναι ένας στρατός με χορηγούς αυτούς που έχουν κάθε συμφέρον να κρατηθεί ο λαός με το κεφάλι σκυφτό.
Οι μετανάστες ήταν μόνο η αρχή, το πρώτο βήμα για να βρούν κοινό σε έναν κόσμο που έψαχνε εξιλαστήρια θύματα και δεν τολμούσε να δει κατάματα τις αιτίες της κρίσης και να παλέψει.
Τώρα περνάμε στην επόμενη φάση. Στις επιθέσεις εναντίον πολιτικών οργανώσεων και πρωτοπόρων εργαζόμενων με στόχο ακόμα και τη δολοφονία τους. Αύριο θα είναι η σειρά του κάθε απλού απεργού που θα σηκώνει κεφάλι για να σώσει ό,τι σώζεται από τη ζωή του που ρημάζεται.
Ειναι φανερό ότι προσπαθούν με την πονηρή συνδρομή διάφορων ΜΜΕ να τρομοκρατήσουν το λαό που δείχνει και αυτές τις μέρες με το φούντωμα κινητοποιήσεων σε πολλά μέτωπα, ότι δεν έχει σκοπό να ανεχτεί άλλο τη λεηλασία της ζωής του. Είναι φανερό ότι έχουν εντολή να απομακρύνουν με κάθε τρόπο αυτούς που σκέφτονται τον ξεσηκωμό από τον οργανωμένο αγώνα και την ιδέα της ανατροπής. Έχουν εντολή να δηλώσουν σ' αυτούς που σηκώνονται ότι αυτοί θα είναι εκεί και θα τους σταματήσουν με μαχαίρια και ρόπαλα.
Δεν θα τους φοβηθούμε.
Ας το φωνάξουμε δυνατά. Αυτοί που έχουν μεσα στο DNA τους αγώνες, εξορίες, θυσίες και μεγάλα οράματα δεν φοβούνται τα βρώμικα φουσκωμένα μπράτσα των αναβολικών και τις φάτσες των μπράβων της νύχτας. Οργανώνονται και τους τσακίζουν. Βάζουν μπροστά την εργατική τάξη και το δίκιο της και σπρώχνουν τον κόσμο προς τα μπρος. Προς την κατεύθυνση εκείνη όπου δε χωράνε φασίστες και δολοφονίες αθώων αγωνιστών.

Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση και δυναμική.
Ολοι το πρωί στα συλλαλητήρια. Στην Ομόνοια στις 10.30πμ με το ΠΑΜΕ.
Ολοι στους αγώνες.
Ολοι στην Αλληλεγγύη. Χέρι χέρι με όποιον παλεύει τσακίζουμε το φασισμό στη ρίζα του που δεν είναι άλλη από αυτό το δολοφονικό σύστημα που τόσα χρόνια ξεγελούσε φορώντας "ανθρώπινη" μάσκα.

Ολοι το απόγευμα και στη συγκέντρωση στην Αμφιάλη.

Δεν τους φοβόμαστε. Ξέρουμε καλά το πρόσωπό τους και δε μπορούν να μας ξεγελάσουν.
"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον"

Πρώτη μέρα Απεργίας- Τεράστια συμμετοχή, πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις

Απεργία ΟΛΜΕ, μέρα 1η.
Τεράστια πραγματικά η συμμετοχή με ποσοστά που έφτασαν και το 100% σε κάποιες περιοχές!
Είναι φανερό ότι πολλοί καθηγητές που σε άλλες απεργίες έβρισκαν πάντα κάποια δικαιολογία για να μην πάρουν μέρος στην Απεργία, αυτή τη φορά αποφάσισαν να κάνουν το βήμα.
Πάρα πολλά σχολεία έμειναν κλειστά, ενώ αν υπήρχε η κατάλληλη οργάνωση, θα μπορούσαν να κλείσουν εντελώς ακόμη περισσότερα. Υπήρχαν σχολεία που άνοιξαν με 4-5 καθηγητές ενώ οι υπόλοιποι 30 απεργούσαν. Προφανως θα μπορούσε να ασκηθεί και σ'αυτούς κάποια πίεση, δεν εννοούμε βία, και να απεργήσουν και αυτοί. Το ίδιο ισχύει και για πολλά σχολεία που άνοιξαν με τους μισούς καθηγητές να απεργούν και τους άλλους μισούς να πηγαίνουν για δουλειά. Αν σ'αυτά τα σχολεία υπήρχαν απεργιακές επιτροπές τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Υπήρξε πάντως και σχολείο στον Αγ.Δημήτριο που άνοιξε με έναν(!) καθηγητή. Ο συγκεκριμένος μάλιστα προερχόταν από  ΕΠΑΛ και προφανώς δε συγκινήθηκε καθόλου από την περιπέτεια 12 συναδέλφων του που μπήκαν σε διαθεσιμότητα στο προηγούμενο σχολείο του. Άλλο σχολείο στην Αργυρούπολη άνοιξε με 2 από τους 30 καθηγητές! Κάποιοι φαίνεται πως δεν έχουν ίχνος τσίπας.
Από κει και πέρα από το πρωί στα σχολεία υπήρχε μια ατμόσφαιρα κινητοποίησης, αν και όχι πάντα αυτή που θα μπορούσε να υπάρχει, ειδικά στα σχολεία όπου υπήρχαν οργανωμένες δυνάμεις(κατα κύριο λόγο του ΠΑΜΕ) που μοίραζαν υλικό και προσπαθούσαν να ανοίξουν κουβέντα με γονείς και μαθητές. Σε κάθε περιοχή υπήρχε ένα σχολείο-"κέντρο", όπου συγκεντρώθηκαν οι καθηγητές των γύρω σχολείων και αφού έκαναν μικρές πορείες, στη συνέχεια κατέβηκαν στο κέντρο για τη συγκέντρωση στα Προπύλαια. Το ΠΑΜΕ είχε προσυγκέντρωση στην Ομόνοια και στη συνέχεια βάδισε οργανωμένα στα Προπύλαια κι ενώθηκε με την υπόλοιπη συγκέντρωση. Οταν η πορεία ξεκίνησε και κάνοντας τον κύκλο πρός Ομόνοια ανέβηκε τη Σταδίου και έφτασε στο Σύνταγμα, τα τελευταία μπλοκ του ΠΑΜΕ ήταν ακόμη στην Παν/μίου μπροστά στα Προπύλαια.
Το σημερινό πολύ μεγάλο συλλαλητήριο των καθηγητών, αλλά και άλλων εργαζόμενων στο Δημόσιο(υγεία κλπ), κάποιοι μίλησαν για πάνω από 20000 κόσμο, έδειξε κάτι ακόμα. Οτι όταν μια απεργία έχει πολύ μεγάλη συμμετοχή όπως η σημερινή, ανάλογα πολύ μεγάλη είναι και η απεργιακή συγκέντρωση που ακολουθεί. Οι περισσότεροι από τους δεκάδες χιλιάδες που πήραν μέρος στην Απεργία, κατέβηκαν και στα συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Φαίνεται λοιπόν πόσο δίκιο έχει το ταξικό κίνημα που επιμένει να δίνει όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία των απεργιών.
Το ποια θα είναι η συνέχεια δεν μπορει κανείς να το ξέρει, αλλά είναι σίγουρο ότι η απεργία δεν περνάει καθόλου απαρατήρητη, όπως ευχόταν και υπολόγιζε η κυβέρνηση.
Θα πούμε ακόμη ότι στη διάρκεια της περασμένης βδομάδας, από την πίεση που ασκήθηκε από εκείνους που είχαν από την αρχή αποφασίσει να απεργήσουν, αναπτύχθηκε μια δυναμική που δεν φαινόταν και που έφερε τα σημερινά πολύ μεγάλα ποσοστά συμμετοχής.
Αν οι απεργοί καταφέρουν να αγκαλιαστεί ο αγώνας τους από μαθητές, γονείς και άλλους εργαζόμενους -πράγμα βέβαια που δεν είναι εύκολο και που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια- μπορεί να δούμε ένα σκηνικό που να ανάβει σπίθες αισιοδοξίας για ένα φούντωμα του λαϊκού εργατικού κινήματος που τον τελευταίο καιρό, από τις εκλογές και μετά δείχνει σημάδια κούρασης.

Καλή συνέχεια στην Απεργία λοιπόν. Είμαστε όλοι στο πλάι των καθηγητών δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται και παλεύει.

Αρχίζει η Απεργία των καθηγητών-Δυο λογικές, δύο πρωτοσέλιδα

Ξεκινάει αύριο η απεργία των εκπαιδευτικών.
Είναι ένας αγώνας δύσκολος και θα μάθουμε πολλά και από αυτή τη σύγκρουση.
Φυσικά θα αναφερθούμε πολλές φορές σ'αυτή την απεργία, αφού θα την παρακολουθήσουμε από πολύ κοντά.
Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι αύριο τα περισσότερα σχολεία θα είναι κλειστά, πράγμα που δεν έχει συμβεί σε καμία από τις απεργίες των τελευταίων χρόνων. Το ΠΑΜΕ, παρότι η πρότασή του δεν πέρασε στις ΓΣ, θα είναι στην πρώτη γραμμή, στηρίζοντας με κάθε τρόπο την απεργία.
Άλλωστε αυτό φαίνεται και από το σημερινό πρωτοσέλιδο του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη.
Συγκρίνοντας με το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ μπορεί κανείς να δει τις διαφορές. Η Αυγή και πάλι παραπέμπει στις εκλογές(στο κόκκινο πλαίσιο λέει "πολιτικές ανατροπές φερνουν οι δημοσκοπήσεις"). Η προοπτική του αγώνα από τη μια και η κοινοβουλευτική λογική που σπέρνει αυταπάτες από την άλλη εντάσσοντας τους αγώνες στην προοπτική των εκλογών που θα φ'ερουν δηθεν τη λύση.
Τη λύση όμως μόνο οι σκληροί ταξικοί αγώνες που θα είναι προσανατολισμένοι στο στόχο της τελικής ανατροπής και την αλλαγή τάξης στην εξουσία μπορούν να τη φέρουν.
Καλό αγώνα λοιπόν στους καθηγητές, στους γονείς και φυσικά στους μαθητές που θα βρεθούν στην ίδια πλευρά και το ιδιο χαράκωμα.

ΥΓ: Στη φωτογραφία της ΑΥΓΗΣ βλέπουμε στη γελοιογραφία, ότι και για το θέμα της Παιδείας, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, φταίει η κ.Μέρκελ και όχι η λογική "σχολείου της αγοράς" που επιβάλλει το σύστημα και τα μονοπώλια για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους. Και πάλι η κυβέρνηση εμφανίζεται ως δήθεν άβουλη να τρώει σφαλιάρες από "τους Γερμανούς".
Θα δούμε φυσικά στη συνέχεια ότι οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια των ΜΜΕ, που ξέρουν πολύ καλά τα συμφέροντά τους και φυσικά δεν είναι καθόλου άβουλα, δεν θα ενθουσιαστούν καθόλου από την απεργία.

Η ανάκαμψη

Μιλάνε για καλύτερες μέρες..."Για τα παιδιά μας" λένε.
"Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι, Άννα μην κλαίς θα γυρέψουμε βερεσέ απ' το μπακάλη...
Μιλάνε για του έθνους ξανά την τιμή, Άννα μην κλαίς στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί."
Πόσο προφητικό...
Ποιος να το πίστευε ότι θα ζούσαμε στον 21ο αιώνα τέτοιες μέρες του '30.
Κι όμως. Και παρά το αίσχος τολμάνε να εξαγγέλουν πρωτογενή πλεονάσματα και ανακάμψεις.
Λες και μας νοιάζει, λες κι έχουν σημασια γι αυτούς που εξακολουθούν να μην έχουν δουλιά.
Η "ανάκαμψη" είναι ανάκαμψη των μεγάλων επιχειρήσεων και "για να διατηρηθεί", αν έρθει πρώτα, θα πρέπει να περάσει πάνω από πραγματικά πτώματα ή ερείπια ζωών και ονείρων.
Πρέπει εσύ να εξακολουθήσεις να σέρνεσαι, να ξεφτιλίζεις τη ζωή σου για ένα τίποτα, να μην έχεις ούτε τα βασικά και στοιχειώδη, και φυσικά θα πρέπει να έχεις το κεφάλι σκυφτό, να μην ξεσηκωθείς γιατί κάτι τέτοιο "θα έβαζε σε περιπέτεια την εθνική προσπάθεια". Για τη δική σου περιπέτεια, για το δικό σου αργό θάνατο, δε νοιάζεται φυσικά "η πατρίδα της επιχειρηματικότητας".
Ζήτω η πατρίδα λοιπόν. Ζήτω η Ελλάδα, αλλά θάνατος στους Έλληνες...
Τόσο απλό είναι, κι όμως τόσο δύσκολο να το καταλάβεις.
Οσο δεν παίρνουν οι λαοί την απόφαση να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους, να κόψουν με το μαχαίρι κάθε παρτίδα με αυτούς που τους κοροιδεύουν, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Άλλωστε κανείς πια δεν τους λέει ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Μόλις αρχίζει η συζήτηση σε λίγο ομολογούν ότι αυτό που λένε "με ειλικρίνεια", είναι ότι αν δεν συνεχίσουμε προς το γκρεμό, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα. Χειρότερα από τι; Τι υπάρχει χειρότερο για αυτόν που δεν έχει δουλειά, ζωή κι ελπίδα;

Ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για την ανεργία. Νέο ρεκόρ! 1403000 άνθρωποι χωρίς σήμερα και αύριο στην Ελλάδα. Κι όμως εξακολουθούν να μιλάνε! Πριν λίγο έλεγαν ψέματα, ότι οι προσλήψεις ήταν περισσότερες από τις απολύσεις το τελευταίο διάστημα. Παρ' όλα αυτά ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε! Πως να έγινε άραγε;
Κάποιοι εξακολουθούν να κλείνουν τα μάτια και να κοιτάζουν τη δουλειά τους.
Τα βράδια κοιμούνται ήσυχοι και λένε στα παιδιά τους ότι νοιάζονται. Λένε πως είναι "καλοί άνθρωποι". Μερικοί το πιστευουν κιόλας. Τις Κυριακές πάνε στην εκκλησία και σταυροκοπιούνται γονατίζοντας. Μπράβο τους...


Τα ίδια εν τω μεταξύ γίνονται και σε άλλες χώρες όπου ήρθε ή "έρχεται η ανάκαμψη" και τα νέα θαύματα του καπιταλισμού.

Η είδηση είναι από την Πορτογαλία, αλλά δεν έχει καμιά διαφορά από αυτό που ζούμε κι εμείς.
Τη διαβάσαμε στο Ριζοσπάστη:

Πείνα στην Πορτογαλία...
Ανατριχιαστικά στοιχεία δημοσιοποίησε η πρόεδρος της ομοσπονδίας των τραπεζών τροφίμων της Πορτογαλίας, Ιζαμπέλ Ζονέτ, σε συνέντευξή της.

- Περίπου 2 εκατ. άνθρωποι στην Πορτογαλία ζουν μέσα στη φτώχεια. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, πολλές οικογένειες δεν τρώνε όποτε νιώθουν πείνα.

- Από έρευνα που έγινε (τράπεζες τροφίμων και καθολικό πανεπιστήμιο) σε δείγμα 2.209 προσώπων που έχουν επαφή με τις τράπεζες τροφίμων για να μπορούν να σιτίζονται, προκύπτει ότι: 4 στους 10 ανέφεραν πως έχουν περάσει τουλάχιστον μία μέρα χωρίς να έχουν φάει τίποτε. Στην προηγούμενη έρευνα πριν τρία χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 27%.

- Το 26% των ερωτηθέντων δήλωσε πως στερείται διατροφικά αγαθά και πως νιώθει πείνα «πολλές μέρες κάθε βδομάδα».

- Μόνο το 23% των συντηρούμενων από τις τράπεζες τροφίμων δήλωσε πως «είναι σε θέση να αγοράσει τροφή έως το τέλος του μήνα».

Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα.

Κι όμως, πρώτη είδηση για την Πορτογαλία μόλις πριν μερικές μέρες ήταν, σύμφωνα με το «Ρόιτερς», ότι: «Η πορτογαλική οικονομία σημείωσε ανάκαμψη στο δεύτερο τρίμηνο του 2013, για πρώτη φορά μετά από δέκα τρίμηνα, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας».

Κι ο κόσμος πεινάει...

Βράχος ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ.Τσίπρας!

Την προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για "διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους" την θυμόμαστε όλοι. Όποιος μπορεί να μην τη θυμάται, ή να έχει μπερδευτεί από διάφορες τοποθετήσεις στελεχών και οικονομικών αναλυτών του, ας διαβάσει την (προ)τελευταία συνέντευξη του Αλ.Τσίπρα στις 6 Ιουλίου του 2013 ΣΤΗΝ Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, όπου ζητούσε "διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους" γιατί όπως έλεγε "για μας προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες του λαού κι όχι οι απαιτήσεις της διεθνούς τοκογλυφίας"...

Η σημερινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία όμως έχει νέα συνέντευξη του Αλ.Τσίπρα.
Εκεί λοιπόν ο Αλ.Τσίπρας λέει(είναι και ο τίτλος της συνέντευξης στην Κ.Ε.):
"Έχουμε τη λύση που θα  δεχτούν και οι δανειστές"!!
Και ποια είναι η πρόταση;
"Κούρεμα του χρεους κατά 40-50% για να γίνει βιώσιμο..."
"Το κούρεμα αυτό", λέει ο Αλ.Τσίπρας, "θα φέρει το χρέος στην τάξη του 85-90% του ΑΕΠ, δηλαδή εκεί που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος".

Στις 15 Αυγούστου η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine έγραφε ακριβώς αυτό.

Σύμφωνα με μελέτη που είχε κάνει ο σύμβουλος του κ.Σόιμπλε Γιοργκ Ρόχολ (μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του υπ. Οικονομικών της Γερμανιας), έβγαινε το συμπέρασμα ότι ήταν αναπόφευκτο το ελληνικό χρέος να περικοπεί κατά 50%.

Ε, ο Αλ.Τσίπρας για να είναι ακόμη πιο ρεαλιστής και από τον ίδιο το σύμβουλο του κ.Σόιμπλε, το έκανε 40-50%. Έτσι θα το δεχτούν και οι δανειστές που πλέον δεν αναφέρονται ως "διεθνείς τοκογλύφοι".

Αυτό που μένει τώρα είναι να αποδειχτεί και μαθηματικά, από τους μαθηματικούς του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το 40-50% είναι "το μεγαλύτερο μέρος του χρέους". Θα είναι ένα νέο μαγικό μαθηματικό κόλπο, σαν αυτό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όπου το χρέος μετά από "γενναίο κούρεμα" κατά 100δίς αντί να μειωθεί αυξήθηκε! Αυτά τα ...μαγικά έχουν όμως τα "γενναία κουρέματα", μαζί με μερικές ριπές κι ομοβροντίες αντιλαϊκών μέτρων βέβαια.

Όπως βλέπουμε τα ταξίδια και οι συναντήσεις του Αλ.Τσίπρα δεν πήγαν χαμένες. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έγινε πιο ρεαλιστής. Δεν μπορούμε να ξέρουμε για τι πράγμα προσπάθησε τότε να πείσει τους συνομιλητές του, αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι πείσθηκε ο ίδιος ότι πρέπει οι θέσεις και οι προτάσεις του, να βρίσκουν σύμφωνους και τους δανειστές μας, τους ..."διεθνείς τοκογλύφους" αλλά και το λαό...Μόνο έτσι άλλωστε είναι δυνατόν "όλοι μαζί" να φτιάξουμε μια καλύτερη Ευρώπη για όλους.

Δε χρειάζεται βέβαια να πούμε ότι μετά και το νέο επαναστατικό ξέσπασμα  του Αλ.Τσίπρα το σύστημα τρέμει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να τον δει πρωθυπουργό.

Καλό αγώνα για ένα καλύτερο σχολείο μαζί με όλο το λαό!

"O συνδικαλισμός κλείνει τα σχολεία"
Είναι το κυβερνητικό σλόγκαν που ακούγεται ήδη και θα ακουστεί πολύ περισσότερο στη συνέχεια από τους διαμορφωτές "άποψης" της κοινής γνώμης, τα γνωστά μας ΜΜΕ και τους αναλυτές τους.
"Το σχολείο δεν είναι τσιφλίκι  τους" είπε ο κ.Κεδίκογλου εννοώντας δήθεν τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, ή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στρεφόμενος στην ουσία ενάντια σε εκείνους που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν ένα αγώνα, όχι για τον εαυτό τους, αλλά για το σχολείο των παιδιών μας που ρημάζεται ακόμη περισσότερο από το νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ο αγώνας των καθηγητών, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, δεν είναι αγώνας μόνο των καθηγητών. Είναι πρώτα απ'όλα αγώνας για τη μόρφωση των παιδιών μας, δηλαδή αγώνας όλων μας.
Αν δεν το καταλάβουν αυτό όσο γίνεται περισσότεροι γονείς, και αποφασίσουν ουσιαστικά να κρυφτούν πίσω από τη δειλία και τους γνωστούς δισταγμούς τους, και αυτός ο αγώνας δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Αν μείνει στα στενά όρια των εργαζόμενων στα σχολεία καθηγητών, μακριά από τα σπίτια όλων, η πορεία είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Αυτό ακριβώς είναι που ελπίζει και η κυβέρνηση ότι θα συμβεί.

Ο λόγος που το θέμα της Παιδείας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μας ενδιαφέρει και μας καίει όλους είναι απλός.
Το σύστημα που εισάγεται με το νομοσχέδιο φωνάζει πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ότι δεν θέλει όλα τα παιδιά στο σχολείο, και στη συνέχεια όσων θέλουν και έχουν τις ικανότητες στην τριτοβάθμια, αλλά μόνο αυτούς που έχουν την οικονομική  δυνατότητα να παραμείνουν εκεί.
Από τη στιγμή που οι μαθητές θα μπουν από την πρώτη στιγμή σε ένα μαραθώνιο Πανελλήνιων εξετάσεων, και που ο βαθμός του απολυτηρίου θα παίζει πρωτεύοντα ρόλο, μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς τι θα συμβεί. Ο συναγωνισμός για ένα λίγο καλύτερο βαθμό και μια καλύτερη προετοιμασία, θα μετατραπεί σε ένα αγώνα δρόμου που φυσικά θα απαιτήσει βοήθεια έξω από το σχολείο.

Το φροντιστήριο θα γνωρίσει νέες μέρες δόξας και φυσικά όσοι δεν μπορούν και δεν αντέχουν πια να το πληρώνουν, τα παιδιά τους δεν μπορούν να περιμένουν καμιά τύχη.

Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους λοιπόν αυτό οι γονείς, πριν αρχίσουν να πιστεύουν όσα θα τους πουν οι "καλοί αναλυτές" και πριν το ρίξουν στην Πρετεντεροφαγία μέχρι σκασμού, κι ας σκεφτούν πως είναι καθήκον τους να σταθούν στο πλάι των δασκάλων των παιδιών τους.

Αυτοί που λένε ότι οι καθηγητές κλείνουν τα σχολεία, ας σκεφτούν πόσα σχολεία δεν μπόρεσαν ουσιαστικά να ανοίξουν αυτές τις μέρες, αφού ΄δεν ήταν δυνατόν να κάνουν τις εξετάσεις των μετεξεταστέων, επειδή η κυβέρνηση είχε θέσει πολλούς από τους καθηγητές τους σε διαθεσιμότητα! 
Ποιος κλείνει λοιπόν τα σχολεία;

Βέβαια το να πούμε ότι ο αγώνας για ένα σχολείο που να προσφέρει πραγματική μόρφωση και αληθινά όπλα στα παιδιά μας για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους είναι αγώνας όλων μας, είναι εύκολα λόγια.
Για να δούμε κάτι τέτοιο να παίρνει σάρκα και οστά, να δούμε δηλαδή τους εργαζόμενους και την εργατική τάξη να κάνουν όλο αυτό δική τους υπόθεση, θα χρειαστεί να αντιμετωπισθούν και να νικηθούν τόνοι βαριάς και δύσκολης πραγματικότητας. Θα χρειαστεί οργάνωση της ενημέρωσης των απλών ανθρώπων που έχουν την τάση να ακούνε ό,τι λένε τα δελτία για "να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο".
Κι ακόμη πιο πολύ, ακόμη κι αυτοί που τελικά θα πεισθούν για το δίκιο αυτής της υπόθεσης, θα χρειαστεί άλλος μεγάλος αγώνας για να μπορέσουν να αποκτήσουν πίστη στους αγώνες και εμπιστοσύνη στη δύναμη των εργαζόμενων, να κινητοποιηθούν και να σταθούν στο πλάι όσων απεργήσουν.

Τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.
Χρειάζεται επιμονή, τρέξιμο και λιώσιμο παπουτσιών, υπομονή και κατανόηση της πραγματικότητας, κατανόηση ακόμα και όσων δεν έχουν ακόμη σηκωθεί αλλά πρέπει με κάθε τρόπο να σηκωθούν. Παιδεία και σχολείο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, μέσα σ'αυτό το βάλτο της θρησκείας της "κερδοφορίας" δεν μπορεί να υπάρξει. 
 Όποιος τείνει να πιστέψει κάτι τέτοιο κάνει ένα σίγουρο βήμα προς το γκρεμό της απογοήτευσης.
Μόνο όποιος αντέχει να κοιτάζει  την αλήθεια κατάματα  μπορεί ν'ανοίγει και δρόμους.

Και αυτός ο αγώνας των καθηγητών θα πέσει επάνω σε χίλιες δυο δυσκολίες, σε δεκάδες τοίχους που θα σηκωθούν μπροστά του. Σε λάθη, παραλείψεις, υπερβολές, τρικλοποδιές και εσκεμμένες παγίδες από μεριές που οι καλοπροαίρετοι δεν διανοούνται.
Πρέπει όμως να γίνει. Πρέπει να αντέξει, να κρατήσει και να ξεπεράσει τα σκαμπανευάσματα, τους ενθουσιασμούς και τις απογοητεύσεις που σίγουρα θα υπάρξουν. 
Πρέπει τελικά να καταφέρει να αγκαλιαστεί από το λάο και να νικήσει.
Φυσικά τίποτα δεν μπορεί να κριθεί μέσα σε λίγες μέρες κινητοποιήσεων.

Οσοι έχουν στο μυαλό  τους ότι ο αγώνας για την Παιδεία και για ένα καλύτερο σχολείο στην υπηρεσία των αναγκών του λαού, είναι υπόθεση μιας κινητοποίησης ή μιας μορφής πάλης που μπορεί να "ηττηθεί" ή να "νικήσει" βρίσκονται πολύ μακριά από την αλήθεια.

Καλό αγώνα σε όλους!

Δεν είναι τόσο απλό

Aναρωτιέται πρωί πρωί ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων της ΕΛΒΟ στη Θεσσαλονίκη για το γιατί ζητούν το κλείσιμο της ΕΛΒΟ.
Δίνει μια ολόκληρη λίστα με τα  χιλιάδες LEOPARD τελευταίας τεχνολογίας, οχήματα μεταφοράς προσωπικού κ.α. που κατασκεύασαν στο προηγούμενο διάστημα.
"Είμαστε παραγωγικοί" φωνάζει.
Γι αυτό ακριβώς φίλε μου, γι αυτό ακριβώς...

Κάτι ανάφερε για τον όμιλο Μυτιληναίου.

Καπιταλισμός σημαίνει "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Η αυτοί ή εμείς. Απλά είναι τα πράγματα.
Την εξουσία τώρα την έχουν αυτοί. Αυτοί κρατάνε το μαχαίρι και κόβουν όπως θέλουν αφού αυτοί ορίζουν.
Κάτι πρέπει να αλλάξει χέρια, κι αυτό δεν είναι η κυβέρνηση.
Δυστυχώς δε φτάνει αυτό.
Η εξουσία δεν παραδίδει τα κλειδιά της έτσι απλά επειδή σού ήρθε να ψηφίσεις αλλιώς.
Θα σου πουν να ξαναψηφίσεις και να το κάνεις σωστά. Θα σε εκβιάσουν και θα σε ..."πείσουν".
Δε φτάνει λοιπόν, δεν είναι τόσο απλό.
Πρέπει να φτύσεις αίμα, αλλιώς δεν καθαρίζεις μαζί τους.

ΥΓ: Σε πόσες και ποιές χώρες είναι η αμυντική βιομηχανία βιώσιμη και χωρίς ελλείμματα;
Ας μην τρελαθούμε.

Τα καλύτερα παιδιά

Αν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Σύριοι πρόσφυγες πλημμυρίσουν την Ελλάδα, τι θα έχουν να πουν όλοι αυτοί που από τη μια στηρίζουν τον πόλεμο και την επέμβαση στη Συρία κι από την άλλη ξορκίζουν το κακό που μας βρήκε με τους μετανάστες και ζητάνε την ..."ανακατάληψη της πατρίδας από τους Έλληνες":

Υποκρισία που δεν έχει όρια θα πει κανείς...
"Ηλίθιοι και τραγικά λάθος" θα θολώσει τα νερά κάποιος άλλος.
Τα καλύτερα παιδιά των αφεντικών τους θα πει ο πιο πονηρεμένος κι αυτός που οι κομμουνιστές τον βοηθούν να βγάλει άκρη. Γιατί πολλά τα λεφτά στη μοιρασιά που θ'ακολουθήσει, αν πέσει τελικά η Συρία στα νύχια τους.

Κι η καλή μας η ΕΕ;
Κι αυτή από τη μια σπρώχνει τον πόλεμο με όλα τα μέσα και διεκδικεί με λύσσα το δικαίωμα να σκοτώσει ανθρώπους "για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", κι από την άλλη, όπως διαβάζουμε σε οικονομική εφημερίδα ..." είναι ο κύριος χρηματοδότης των προγραμμάτων ανθρωπιστικής αρωγής στην κρίση (ιατρική υποστήριξη, βοήθεια σε τρόφιμα, νερό, καταφύγια...)"
Να σε κάψω Γιάννη να σ'αλείψω λάδι, και δουλειές να γίνονται...

Έτσι για να έχουν δικαιολογία να σέρνονται στα πόδια της οι διάφοροι "Ευρωπαίοι Αριστεροί" της συμφοράς κι ανάμεσά τους κι οι γνωστοί δικοί μας.

Διαβάζουμε ακόμη στο ίδιο άρθρο:
"Ο αριθμός των προσφύγων που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο καταφεύγοντας στις γειτονικές χώρες έφθασε το φοβερό επίπεδο των δύο εκατομμυρίων ανθρώπων. Περισσότεροι από τους μισούς είναι παιδιά", αναφέρει η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα σε ανακοίνωσή της μετά τη δημοσίευση των τελευταίων στοιχείων της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες."

Ευτυχώς όμως το πρόσεξε και η Ατζελίνα Τζολί, κι αυτή πρέσβειρα καλής θέλησης κλπ, κι έτσι δεν μπορεί, όλο και κάτι θα γίνει. Θα στείλουν κάρτες της unicef στους πρόσφυγες μάλλον και θα τους εύχονται καλό ταξίδι.

Όσοι πιστοί του καπιταλισμού, προσέλθετε και προσευχηθείτε.

Οι υπόλοιποι... ξέρουν τι να κάνουν.

ΥΓ: Για να μην ξεχνιόμαστε, ποιος άλλος εκτός ΚΚΕ αντέδρασε στην πράξη κι όχι με κούφια λόγια στον πόλεμο αυτό;

Το ΚΚΕ εκτός από μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, κάνει συναντήσεις καθημερινά με εκπροσώπους όλων των κρατών που μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο(Ρωσία, Κίνα, Ιράν κλπ και βέβαια όλων των γειτονικών χωρών). Επίσης η αντίδραση των 70 κομμουνιστικών κομμάτων του κόσμου έγινε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ. Είναι λίγο είπατε; Δυναμώστε το να γίνει το λίγο περισσότερο και πιο αποτελεσματικό. Με όποιο τρόπο.