Αριστερά και κομμουνιστές

Αριστερά και πολιτική

Μια άλλη ματιά

Βλέπω πολλά κείμενα που προσπαθούν να αποποιηθούν κάθε σχέση του Κομμουνιστικού Κινήματος με την Αριστερά. Νομίζω ότι γίνονται πολλές παρανοήσεις και υπερβολές εδώ και θα πρέπει να ήμαστε πιο προσεκτικοί.

Είναι άδικη η ισοπεδωτική κριτική στην Αριστερά και στους Αριστερούς σαν να είναι όλοι διαχειριστές ή πράκτορες του συστήματος και κυρίως σαν να βρίσκονται απέναντι από τους κομμουνιστές. Ταυτίζουμε έτσι την Αριστερά με κάποια μορφώματα που υφαρπάζουν ιστορικά τον τίτλο της όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, κάτι σαν τα «σοσιαλιστικά» και «εργατικά» κόμματα του Σρέντερ και του Μπλερ που κατάντησαν όργανα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.

Αν οι συγκυριακές ανάγκες εξανάγκασαν το ΚΚΕ να διαχωριστεί από μια ευνουχισμένη αριστερά δεν σημαίνει ότι η πραγματική Αριστερά χαρίζεται στο σύστημα.

Ελπίζω ότι θα γίνει κάποια στιγμή αυτή η συζήτηση και θα διευκρινιστεί για ποια Αριστερά γινόταν λόγος και δεν θα κατανοείται ο διαχωρισμός με αντιθετικό και μηδενιστικό τρόπο.

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ δεν είναι η διαγραφή της Αριστεράς από το ΚΚΕ αλλά η διαγραφή μιας συγκεκριμένης «αριστεράς» που καπηλεύεται τους αγώνες της Αριστεράς.

Θα πέσουμε σε αντιφάσεις αν δεν κατανοήσουμε διαλεκτικά το ζήτημα και δεν θα μπορέσουμε να πούμε τι ήταν αυτοί που ακολούθησαν, αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, πλήρωσαν σαν Αριστεροί και με τη ζωή τους ακόμη αλλά δεν ήταν κομμουνιστές. Τι ήταν ο Γ. Λαμπράκης ο οποίος δεν ήταν κομμουνιστής; Τι ήταν οι δολοφονημένοι νεολαίοι της προδικτατορικής ΕΔΑ που δεν ήταν κομμουνιστές; Τι ήταν οι Λαμπράκηδες που δεν ήταν κομμουνιστές; Τι ήταν πχ ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ι. Πασσαλίδης που δεν ήταν κομμουνιστής; Τι ήταν οι σύμμαχοι στο Παλλαϊκό Μέτωπο του 36 και στο ΕΑΜ που δεν ήταν κομμουνιστές αλλά το συγκρότησαν με τους κομμουνιστές; Τι είναι οι συνεργαζόμενοι σήμερα με το ΚΚΕ, στο ΠΑΜΕ, στη ΠΑΣΕΒΕ, στο ΜΑΣ, στο Κίνημα Ειρήνης κλπ και σε διάφορα πολιτικά και συνδικαλιστικά επίπεδα οι οποίοι δεν είναι κομμουνιστές; Τι είναι αυτοί που ασπάζονται το αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα του ΚΚΕ αλλά δεν φτάνουν μέχρι τον κομμουνισμό και την κομμουνιστική ιδεολογία;

Πρέπει να προσδιορίσουμε χθες και σήμερα την Αριστερά με τρόπο διαλεκτικό.  

Μπορεί να κατατάσσουμε την Αριστερά ως πολιτικό ρεύμα, γενικά ή λεκτικά αντίθετο στο σύστημα και σε επί μέρους μέτρα αλλά στο εσωτερικό της έχει δυνάμεις και τμήματα που κατανοούν τη θέση τους ως ανατρεπτική του καπιταλισμού και αγωνίζονται γι αυτό αλλά δεν φτάνουν εκεί που φτάνουν οι κομμουνιστές. Τι κάνουμε με αυτούς; Τους στέλνουμε στην αστική τάξη ως… αριστερούς ή συνεργαζόμαστε μαζί τους ως Αριστερούς; Τι να είναι άραγε αν όχι Αριστεροί;

Προσοχή, παρόμοιοι αφορισμοί για την Αριστερά εξαιτίας μια παραποιημένης αριστεράς τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή ΔΗΜΑΡ (και παλιότερα ΠΑΣΟΚ!) δεν μας πάει. Δεν χαρίζουμε την τίμια ιστορία της Αριστεράς και των Αριστερών στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή αυτός την καπηλεύεται για να υπονομεύει και την ίδια την έννοια της Αριστεράς.

Να ξεχωρίζουμε για ποια Αριστερά μιλάμε και ποια αριστερά καταγελούμε όχι να πάρουμε τα κεφάλια των φυσικών συμμάχων μας για χάρη του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι για να «ξεχωρίζουμε». Μπορεί να λέμε άλλο κομμουνιστής και άλλο Αριστερός, και αυτό είναι μια ποιοτική διαφορά, αλλά δεν εννοούμε ως Αριστερό τον πουλημένο που καπηλεύεσαι το όνομα. Εννοούμε τον τίμιο αγωνιστή που δεν φτάνει στο ύψος να είναι κομμουνιστής.

Αν η Αριστερά είναι ένα πολιτικό και κοινωνικό δυναμικό κίνημα που θέλει γενικά την αλλαγή του συστήματος, το ΚΚ είναι η κορυφή, η πρωτοπορία, αυτό που μετουσιώνει τα όνειρα της Αριστεράς σε πραγματικότητα με την καθοδήγηση της εργατικής τάξης και του λαού.  Δεν είναι αντίπαλος της Αριστεράς αλλά αντλεί από αυτή δυνάμεις, συμμάχους και εφεδρείες. Είναι αντίπαλος κάθε μεταλλαγμένης σε υπηρέτη του συστήματος «αριστεράς». Αυτή είναι η ποιοτική διαφορά της Αριστεράς και της «αριστεράς» που πρέπει να έχουμε υπόψη.

Όμως έχουμε καιρό για τέτοια συζήτηση…