Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Η "νίκη" των Νοτίων- Οι λαοί δεν κάθισαν στο τραπέζι

 Για νίκη των χωρών του Νότου και ήττα της Μέρκελ μιλούν σήμερα οι περισσότεροι. Κάποιοι άλλοι μιλούν για άλλη μια σύνοδο που απλά προσπάθησε να κερδίσει χρόνο και μάλλον για κάτι τέτοιο πρόκειται.
Tελικά όμως άλλαξε κάτι για αυτούς που καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό της κρίσης τα 2 τελευταια χρόνια; Φάνηκε κάποιο φώς στην άκρη του τούνελ; Κι αυτός ο "πόλεμος Βορείων -Νοτίων" που μας λένε τι ακριβώς είναι και τέλος πάντων εμείς οι Έλληνες που παίζουμε;

Πράγματι χθες το βράδι φαίνεται πως πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις που κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση από ότι μέχρι τώρα. Με λίγα λόγια η διάσωση των τραπεζών(όλων των χωρών που έχουν πρόβλημα;;) δείχνει πως περνάει απ'ευθείας στην ΕΚΤ(και τα σχήματα-Ταμεία που δοκιμάζει όπως τα EFSF,ESM), ενω για να χρηματοδοτηθούν αυτές οι διασώσεις δεν θα απαιτούνται λέγεται μνημόνια και μέτρα λιτότητας εναντίον των λαών. Αυτό από πρώτη ματιά δεν δείχνει να είναι αρνητικό. Οπως επίσης θετικό δείχνει το γεγονός ότι ουσιαστικά για πρώτη φορά αναγνωρίζεται έμμεσα οτι το κύριο πρόβλημα, ο πυρήνας της κρίσης βρίσκεται στις τράπεζες, δηλαδη τον πυλώνα του συστήματος και όχι σε ανοιχτοχέρηδες, τεμπέληδες, ανεπρόκοπους, μπαταξήδες κλπ. που ήθελαν συμμόρφωση.

Ομως υπάρχουν θολά σημεία που θα απαντηθούν στο άμεσο μέλλον και που τωρα μπορούμε να τα προδιαγράψουμε από το χαρακτήρα όλων όσων συμμετέχουν, των συμφερόντων που εκπροσωπούν και τη διάθεση που έχουν δείξει ως τώρα.
Ενα βασικό ζήτημα είναι το που θα βρεθούν τα χρήματα των διασώσεων που θα είναι πολλές εκατοντάδες δίς. Οι χθεσινές αποφάσεις σίγουρα έχουν κάποιο παρασκήνιο και κάποιες δεσμεύσεις για το μέλλον στη βάση των οποίων έγιναν οι όποιες χθεσινές "υποχωρήσεις" που στο κάτω κάτω δεν μπορούσαν και να μη γίνουν αφού και η κατάσταση των ευρωπαικων τραπεζών είναι κυριολεκτικά άθλια, αλλά επι πλέον υπάρχει καθαρό πρόβλημα επιβίωσης της ευρωζώνης που απειλείται από τις ίδιες της τις αντιφάσεις και τα διαφορετικά εσωτερικά καπιταλιστικά συμφέροντα των μεγάλων ειδικά οικονομιών και χωρών(γιατί στους μικρούς δεν δίνει κανένας ιδιαίτερη σημασία ακόμη).
Αν λοιπόν πράγματι στη σκέψη των ηγετών Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας υπάρχει η έκδοση κάποιων ευρωομολόγων η οποία θα συνοδεύεται όμως απο μια απαραίτητη "ενοποίηση" όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, όπου τα κράτη και τυπικά πια θα μετατραπούν πολύ γρήγορα σε νομούς που θα ακολουθούν τις πολιτικές που θα εκπέμπονται από τα διευθυντήρια, που θα θέλουν να σώσουν τα μονοπώλια και όχι φυσικά τους λαούς, τότε δεν ξέρω ποσοι έχουν το δικαίωμα να μιλούν για θετικές εξελίξεις. Ειναι πάντως κατα την ταπεινή μας γνωμη  αδύνατον, η λεγόμενη τραπεζική ενοποίηση να μην έχει πίσω της και μια ουρά από άλλες "απαραίτητες" ενοποιήσεις που θα κρύβουν μεσα τους και την ουσία της υπόθεσης και τις μακροχρόνιες επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς του μεγάλου ευρωπαικού κεφαλαίου.

Ενα άλλο ζήτημα που ενδιαφέρει την Ελλάδα είναι το ότι για τη δική μας ιδιαίτερη περίπτωση δεν έγινε καμία συζήτηση. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα συμπεριλαμβάνεται στα νεα δεδομένα, αλλά θα πρέπει να ακολουθήσει το δικό της Γολγοθά σηκώνοντας το σταυρό της δικού της προγράμματος που δεν θα αλλάξει όπως φαίνεται -ειδικά στην κεντρική του ιδέα- παρά μόνο σε λεπτομέρειες που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν αντικειμενικά να εφαρμοστούν και δεν μπορούν πρακτικά να γίνουν αποδεκτές.
Με λίγα λόγια θα πούμε ότι σ'αυτή την αντιπαράθεση "Βορείων-Νοτίων" όπως την ονομάζουν για να κρύψουν την αλήθεια της κρίσης και τις επιδιώξεις που υπάρχουν πίσω της, οι λαοί δεν εκπροσωπούνται από κανέναν και δεν εκφράζουν άποψη. Οι λαοί δεν κάθησαν ούτε στο χθεσινό τραπέζι των διαπραγματευσεων και κανείς φυσικά δεν ασχολήθηκε με αυτό από τα ΜΜΕ και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Ο "πόλεμος Βορείων-Νοτίων" είναι  όπως είπαμε μια αντιπαράθεση που έχει να κανει με εσωτερικά καπιταλιστικά συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαικών οικονομιων, που εκπροσωπούνται από τους δεξιούς εκπροσωπους Μέρκελ, Μόντι, Ραχόι, τον σοσιαλδημοκράτη Ολάντ(που φυσικά δεν είναι αριστερός σε καμιά περίπτωση), τον επίσης συντηρητικό Κάμερον κλπ. που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την προστασία των συμφερόντων που εκπροσωπούν(και που τους βοήθησαν να εκλεγούν) που βεβαια δεν είναι τα λαικά συμφέροντα. Αν βεβαια κάποιοι έχουν ψυχολογική ανάγκη να νοιώσουν ότι το συμφέρον και η σωτηρία των τραπεζών ταυτίζεται έστω και λιγο με το συμφέρον των λαών ας το νομίζουν, αλλά ας μη διαφημίζουν και την άποψή τους γιατί εκτίθενται από την πραγματικότητα κι ας επιμένουν να μην το παραδέχονται.
Οι λαοί βρίσκονται ακριβως στην απέναντι πλευρά και πάντα στη θέση του θύματος, και γρήγορα θα φανεί και πάλι ότι στο βάθος όλων αυτών των διασκέψεων κορυφής, στα πίσω δωμάτια η πραγματική εξουσία σχεδιάζει την αποδόμηση των δικαιωμάτων που κερδήθηκαν τόσα χρόνια, τη μετατροπή της "δημοκρατίας" σε ένα λεκτικό μόνο σχήμα και μια αστεία καρικατούρα και το δυνάμωμα του κεντρου των αποφάσεων που πρεπει να είναι οι Βρυξέλλες και όχι τα τοπικά κοινοβούλια και οι δημοκρατικοί θεσμοί των ξεχωριστών χωρών-μελών.
Με λίγα λόγια οι λαοί και τα δικαιώματά τους ενοχλούν και πρεπει να σπρωχτούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στην άκρη για να "ξανανοίξουν οι δουλειές". Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο.
Θα το ξαναπούμε ότι τα συμφέροντα των λαών και τα συμφεροντα των μονοπωλίων και του καπιταλισμού που βρίσκεται σε βαθιά κρίση κινούνται επάνω σε μια μονή γραμμή προς αντ΄ιθετες κατευθύνσεις. Η μετωπική είναι αναπόφευκτη και τα δύσκολα ακόμη μπροστά ό,τι κι αν εύχεται κανείς.

Υ,Γ. Οι διευκρινίσεις που δίνονται το λενε καθαρά. Η συμφωνια θα μπορούσε να περιλάβει και την Ελλάδα αν η Ελλάδα τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της, δηλαδή το μνημόνιο. Μεχρι κεραίας είπαν. Τη Δευτέρα έρχεται ο Τόμσεν. Καταλαβαίνει κανείς τι θα ζητήσει; Παει πουθενά το μυαλό;

11 σχόλια:

Gryzor είπε...

Μικρό καλάθι για τα κεράσια...

Τα 120δις βεβαίως δεν φτάνουν ούτε για ζήτω, πόσο μάλλον από τη στιγμή που δεν είναι καν 'ζεστά' αλλά προέρχονται και από άλλα υπάρχοντα κονδύλια. Και μάλιστα που τη στιγμή που οι ήδη ισχύουσες πολιτικές καταστρέφουν τις οικονομίες.

Από την άλλη, ας περιμένουμε να δούμε τον ακριβή μηχανισμό στερέωσης των τραπεζών. Κάτι μου λέει πως στο τέλος οι εγγυήσεις θα πέσουν στα κράτη των οποίων οι τράπεζες στηρίζονται, άρα μηδέν εις το πηλίκον.

Μία σωστή λύση θα ήταν το ESM να αγοράζει μετοχές στις τράπεζες αυτές. Έτσι, και χρήμα θα εισέρεε, και το ESM θα είχε *κίνητρο* να πάνε καλά.

Αυτό βέβαια θέτει δύο προβλήματα:

Πρώτον, αργά και σταθερά πολλές τράπεζες θα πέρναγαν, λιγότερο ή περισσότερο, σε κεντρικό έλεγχο.

Δεύτερον, σάμπως από πού θα προέλθουν τα κεφάλαια του ESM? Από τις τσέπες μας, βεβαίως-βεβαίως! Οπότε εγώ κι εσύ βρισκόμαστε και πάλι να σώζουμε τις τράπεζες ΕΝΩ πληρώνουμε και τη λιτότητα...

Γιώργος Σαρρής είπε...

Eχεις δίκιο μάλλον σε όλα. Σιγα να μην πληρώσει άλλος το λογαρισμό εκτός από μας.Ακουγοντας διευκρινίσεις παντως μάλλον στον αέρα ειναι όλη η συμφωνία. Οι λεπτομέρειες θα βρεθουν στη συνέχεια και φυσικα θα εξαρτώνται από το πόσο μπορούν να μας πιάνουν κορόιδα παρουσιάζοντας το μαυρο για άσπρο. Το τι άκουγα σήμερα στο ραδιόφωνο δε λέγεται.Αλλη μια ημερομηνια "ορόσημο"!! Τρελά πράγματα.Για την Ελλαδα φαινεται το εξής. Μπορει να συμπεριληφθεί στις χωρες που "ευνοούνται" από τη συμφωνία ΑΛΛΑ....μόνο αν τηρήσει μεχρι κεραίας τις δεσμεύσεις. Δηλαδή απολύσεις, εργασιακά, "μεταρρυθμισεις" και άλλα θετικά. Τοσο φωτεινά κι ωραία. Αν ειναι κανεις πλουσιος και τα διαβαζει στην οθόνη του i-pad του φυσικά ήταν μια θετικη συμφωνία.Αν είναι ενας απλος άνθρωπος που βραζει στο καζάνι εδω κατω στην πραγματικη ζωή καλύτερα να προσέχει τι σου λένε.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Σε σχόλια παντογνωστών που ενημερώνονται από ακροδεξιά σάιτ ένα έχω να πώ.Προσέξτε τα τόσο πολλά ακροδεξιά φιλοχρυσαυγίτικα "πατριωτικά" σαιτ. ΛΕΡΩΝΟΥΝ.
Η εναντίωση και η κόντρα με τους "τουρκαλάδες" όπως τους λεει καποιος μιλώντας για έλληνες πολίτες μουσουλμάνους ή ακόμη και τουρκικης καταγωγής μόνο σε κακό μπορεί να βγάλει. Αυτοί οι άνθρωποι πρεπει να κανουμε ό,τι πρεπει για να νοιώσουν πολίτες αυτής της χώρας κι όχι να τους κανουμε να νοιώσουν την ανάγκη υποστήριξης άλλης χώρας. Οσο για τα περί ψήφων τις οποιες φοβαται μη χασει το ΚΚΕ απο περιοχές της Θρακης ειναι κυριολεκτικα για γέλια.Μια ματια στα ποσοστα που παιρνει το ΚΚΕ εκει φτανει για να δει κανεις ποιος ανησυχει και ποιος οχι. Πατριωτισμός τέλος είναι να παλεύεις για τη ζωή των εργαζόμενων και του λαού της πατρίδας σου. Και λαός δεν είναι και οι πλούσιο.Η με το λαό η με το Κολωνακι. Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες

Ανώνυμος είπε...

Γιωργο καλησπερα!
τσεκαρε οταν μπορεσεις τα inbox σου στο fb!

Ανώνυμος είπε...

Κάτω οι φασιστονόμοι της καπιταλιστικής δημοκρατίας.

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΟ-ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ
ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Απλά τα πράγματα, με απλά ελληνικά για να καταλάβουν και όσοι δεν γνωρίζουν από οικονομικά....

Σχέδιο 1) Λιτότητα: εφαρμόζεται μέχρι σήμερα και τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας
Σχέδιο 2) Μετατροπή της ΕΚΤ σε FED - εκτύπωση δηλαδή ζεστού χρήματος.. Αυτό θα είναι ακριβός το ίδιο αφού θα αυξηθεί ο πληθωρισμός, δηλαδή λιγότερη αξία η εργασία μας, λιγότερη αξία τα λεφτά μας, φτηνότεροι εμείς, αλλά μέσα στο ευρώ... Ώμος το πρόβλημα σε αυτήν την περίπτωση θα περιλαμβάνει και κάτι ακόμα... ΑΠΏΛΕΙΑ εμπιστοσύνης στο ΕΥΡΏ (ποιος θα αφήσει τα ωραία του κεφάλαια σε ένα νόμισμα που χάνει αξία?), εγκατάλειψη του από τους πάντες, και κατρακύλα...

Γιαυτό η Μέργκελ το αποφεύγει + το ότι η γερμάνια είναι η μόνη χώρα που αντέχει το ευρώ (για λίγο ακόμα, δεν είναι αρκετά χαζοί για να πιστεύουν πως οι αγορές της Ασίας θα τους είναι πάντα ανοικτές και η κρίση δεν θα πάει εκεί όσο οι εξαγωγές της Κίνας στον Ε. νότο μειώνονται λόγω εργατικής υποτίμησης σε αυτές τις χώρες)

Όποτε...
Η μόνη λύση για τους λαούς, είναι η επανάσταση... άσχετα αν από το περισσό μέχρι την Κουμουνδούρου μιλάνε για Πάλη μέχρι Αντιπολίτευση...

Ακης
---------
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2012/06/blog-post_989.html

Γιώργος Σαρρής είπε...

Aκη,
Ε και τόσο απλά δεν είναι. Το να γινει η ΕΚΤ fED δεν ειναι από πολλές πλευρες απλό.Αν τελικα γίνει όμως ο πληθωρισμός θα είναι το τελευταίο που θα μας πονεσει. Γιατι οι "μεταρρυθμίσεις" που θα χρειαστούν για την ενοποίηση θα έχουν πολύ σκληρότερες συνέπειες από τον πληθωρισμό που δεν είναι πάντα αναγκαστικά κακός. Η Γερμανία που βολεύεται από το ευρώ -και δεν το αντέχει απλά- αφου της δινει τρομερό πλεονέκτημα να βρίσκει δωρεάν κεφάλαια τη ώρα που οι ανταγωνιστές της καταρρέουν, αν φτάσει στο σημείο να αποχωρήσειθα έχει ένα πανίσχυρο μάρκο που μπορεί να καταστρέψει εντελώς την ανταγωνιστικότητά της. Στην οικονομία των αγορών άλλωστε δε χρειάζονται και πολλά αρνητικά. Μιά αρχική φόρα αν δοθεί μπορεί να στείλει κάποιον ή και όλους στο γκρεμό.

Τωρα για την επανάσταση, πρεπει να το αποφασίσει ο λαός για να γίνει γιατί τις επανανστάσεις τις κάνουν οι λαόι κι όχι οι φωτισμένοι επαναστάτες. Ο λαός είναι καθαρά σε συντηρητική ρότα και ψηφισε 60% δεξιά. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς.Αυτό μπορεί βεβαια να αλλάξει και γρήγορα αλλά σήμερα δεν είμαστε εκεί. Το πόσο ώριμος είναι ο αντικειμενικός παράγοντας δεν το οσμίζεται το ένστικτο, το λένε οι αριθμοί. Και όσο ο λαός μένει εκτός σωματείων και οργανωμένων διαδικασιών ας μη ονειρευόμαστε άδικα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, αλλά ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αλλάξει αυτό. Οταν ούτε 15% δε συμμετέχει στα σωματεία τίποτα δε λέει οτι πλησιάσαμε στο σημείο που χρειάζεται. Οταν ο λαός δεν αναλαμβάνει ούτε το ρίσκο μιας απεργίας κι ενός χαμένου μεροκάματου για τι πράγμα μιλάμε;

Ανώνυμος είπε...

Τα τεχνικά θέματα είναι το λιγότερο Γιώργο... αυτό που πραγματικά φοβάται η γερμάνια είναι η απώλεια εμπιστοσύνης στο νόμισμα...
φαντάσου αν παρατούσε ο κόσμος το ευρώ και επέστρεφε στην σταθερότητα του χρυσού για λίγο, πόσο γρήγορα θα έσκαγε η φούσκα του paper gold παρασέρνοντας την Comex, τις μεγαλύτερες τράπεζες που έχουν παίξει ρόλο αλχημιστή (μόχλευση συμβολαίων) κτλ

εξαλου, η άρχουσα τάξη γνωρίζει πολύ καλά πως η κρίση είναι δομική, πως από το 70' προσπαθεί να την ξεπεράσει με διάφορα εργαλεία, τα οποία τώρα εξαντλήθηκαν, αφήνοντας πίσω όχι μόνο ένα αδιέξοδο αλλά και πολλές φούσκες που δημιουργήθηκαν στις προηγούμενες απόπειρες σταθεροποίησης του συστήματος...

Ο λαός, δεν είναι ακριβός σε ύφεση, αυτή είναι μια ανάλυση που ανήκει στους μηδενιστές, όχι στους κομουνιστές
Η άνοδος για παράδειγμα του ΣΎΡΙΖΑ παρά τις απειλές ότι αν δεν βγάλουμε δεξιά καταστραφήκαμε, θα πεθάνουμε, θα πεινάμε... δείχνει μια διάθεση για ρίσκο, αλλαγή... άσχετα αν εκδηλώνεται με τον λάθος φορέα εξετείας της αδυναμίας του κινήματος να αποδείξει ότι το αδιέξοδο είναι συστημικο και όχι ζήτημα πολιτικής διαχείρισης...

Δεν είναι το θέμα μη διάθεσης για αλλαγή. Το πρόβλημα είναι πως ο κόσμος νομίζει ακόμα ότι υπάρχει πολιτική διέξοδος στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας, και είναι αυτή η αυταπάτη που λειτουργεί αρνητικά στο να βγει στο δρόμο, να οργανωθεί....

Όσο για τα σωματεία... Ο κόσμος έχει καταλάβει πως ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός ανήκει στις περιόδους της συστημικής σταθερότητας και όχι της κρίσης... Ο συνδικαλισμός απέδειξε σε 2 χρόνια μνημονίου πος ΔΕΝ μπόρεσε να κερδίσει κανέναν αγώνα όσο παραμένει διεκδικητικός και δεν μετατρέπεται σε ευρύτερη μορφή μονομερούς ρήξης... Και το θέμα δεν είναι τα ξεπουλημένα ή άξια συνδικάτα, αλλά η ίδια η αρχή της διεκδίκησης, η διατήρηση της ταξικής θέσης και όχι η κατάργηση κάθε αυτή... Για παράδειγμα η χαλυβουργεία δεν αποτέλεσε ποτέ κέντρο ταξικού αγώνα με την λογική του πολέμου των τάξεων αλλά διεκδικητικό αγώνα επιβίωσης, διατήρησης μιας παλιάς συνθήκης και γιαυτό τόλμησαν να πλησιάσουν τα ασπόνδυλα της χρυσής αυγής. Το ΠΆΜΕ τότε αντί να βγει να πει ότι ο Σιφωνιός ήταν ντάγλα από τα τσίπουρα και δεν ήξερε ποιους υποδέχονταν με τέτοια θέρμη, αποφάσισε να μιλήσει για "μικρούς" μπροστά στον αγώνα των χαλυβουργών,εννοώντας και τους αλληλέγγυους που μαζεύαν λεφτά κάνοντας συναυλίες κτλ... Με αυτό το τρόπο αποφόρτισε πολιτικά και σε επίπεδο ταξικό τον αγώνα... αυτοκριτική όμως δεν έγινε ποτέ

Ο κόσμος, κατέβηκε στο δρόμο στης 12 φλεβάρη με πολύ περισσότερη ένταση από τις απεργείς των προηγούμενων ημερών.. όχι επειδή δεν απεργεί (μόνο οι άνεργοι, παρτ ταίμ, παπουδες, νέοι και οι φοιτητές είναι 5 εκατομοιρια) αλλά επειδή 2 χρόνια που απεργούσε ΔΕΝ κέρδισε τίποτα και περιμένει μια νέα μορφή αγώνα...

Όσο για την πρωτοπορία, δεν είναι κάτι αρνητικό, πάντα κάποιος έκανε την αρχή και ακολουθούσαν κι άλλοι... αρκεί το κίνημα που θα το επιχειρήσει να είναι ανοικτό, δίκαιο και διαλεκτικό με τα υποκείμενα.


Ακης

Γιώργος Σαρρής είπε...

Λες ό,τι θέλεις. Ο ΣΙΦΩΝΙΌς ΔΕΝ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΜΕ ΘΕΡΜΗ ΚΑΝΕΝΑΝ. οΧΙ ΚΑΙ να δεχομαστε σαν αλήθεια το βιντεάκι της ΧΑ. ρΩΤΗΣΑ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ ΣΤΗ Χαλυβουργία. Το βιντεάκι δεν εχει σχεση με το ότι εγινε. Ο ΣΙΦΩΝΙΟς ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΗΚΕ ΑΛΛΆ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ μικρόφωνο για να μην τους αφησει να λενε ότι θέλουνε.Αυτοί μετά κόψανε και ραψανε ότι γουστάρανε κι εκαναν αυτο που ειδαμ στο βιντεο για να συκοφαντήσουν και το Σιφωνιο και τον αγωνα.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Πολυ άδικο κι ακόμη πιο πολύ λάθος το "2 χρόνια απεργουσανε και δεν κερδισαν τιποτα" Το γεγονός οτι ακόμη και το ΠΑΣΟΚ κ η ΝΔ δηλωσαν περίπου αντιμνημονιακοί και δεν τολμάνε να κανουν βημα γιατι φοβουνται το κοστος από που κερδηθηκε; αΠΌ ΤΟ ΤΊΠΟΤΑ; πΟΙΕς ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΕς ΜΟΡΦΕς ΠΆΛΗς;οΙ ΒΟΛΤΕς ΣΤΙς ΠΛΑΤΕΊΕς ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΖΗΤΉΣΕΙς; δΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα με τις πλατείες και ήμουν εκεί καθε μερα.Αλλα δεν είχαν αποτέλεσΜΑ. πΑΛΗ ΧΩΡΊς ΚΌΣΤΟς ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΆΛΗ.Εχεις μπερδεμενη αντιλληψη για την εξεγερση και την επανασταση.Δεν ειναι έτσι τα πράγματα, σε στυλ ξεκιναει καποιος και οι άλλοι ακολουθούνε. Ειναι αστεια κ επικίνδυνα πράγματα αυτά. η ΕΞΛΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΉΜΗ, ολα τα άλλα ειναι κουβεντα χωρίς βάση. Οταν οι συνθηκες ειναι σωστες -και θα είναι στο μελλον το δικό μας- θα το καταλάβουμε και θα το μετρήσουμε. Τοτε θα δεις οτι δεν θα έχει καμια μα καμια, εντελώς καμια μα καμια σχέση με τον τωρινο θυμό που δεν τολμαει να παρει μορφη και να γινει οργανωμενος αγωνας.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Για πες μια φορά που για παράδειγμα ο αριστερός φιλολαικός Συριζα από το στόμα του αρχηγού του αναφέρθηκε δημόσια στη Χαλυβουργία. Δεν υπάρχει. Γι αυτό δεν αναδείχτηκε το ζήτημα. Γιατί θαφτηκε και φυσικα δεν έφταιγε το ΚΚΕ που έδωσε και δινει όσα μπορεί εκεί αλλά δε φτανουν οι δυναμεις του. Ο αγωνας δεν μετατρέπεται α πό διεκδικητικός σε πολιτικό έτσι επειδη το θέλει μια παράταξη. Δυστυχως λόγω του χαμηλου επιπεδου του εργατικού κινηματος δεν υπήρξε μεχρι τωρα συμπαράσταση πέρα από την οικονομική που να ανεβαζει ένα σκαλί τον αγωνα αυτό. Ας κανουν όλοι αυτοκριτικη γι αυτό αντι να ζητουν αυτοκριτικη απο το ΚΚΕ. Ηρεμια χρειάζεται. Αλλα κι εμεις όλοι ας σκεφτουμε πόσες φορές πήγαμε μια βολτα μεχρι εκεί, αν δωσαμε έστω 10 ευρώ ή αν είπαμε σε εναν εργατη 2 καλές κουβεντες.
Αν θεωρησαμε καθηκον μας να κανουμε κατι πιο πολυ για να αναδειχτει ο ηρωικός αυτός αγωνας. Οι περισσότεροι ασχολουνται με το πως θα θαψουν ο καθενας απο την πλευρά του για να ανζητησουν μετά ευθυνες στο ΚΚΕ. αΠΌ ΤΗ νδ μεχρι το Συριζα αλλά κ.α.

ShareThis