Ο δρόμοι περιμένουν- Ή θα παλέψουμε ή θα χαθούμε

Δυό μέρες μόνο μετά τα περήφανα διαγγέλματα για το γιορτασμό του ΟΧΙ, η κυβέρνηση Σαμαρά λεει το μεγάλο ΝΑΙ!
Το ναι στη σφαγή και την εξαθλίωση του λαού.
Το ναι στην υποταγή στις εντολές των ΕΕ-ΔΝΤ.
Το ναι στο ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας, λες και την εφεραν από το σπίτι τους.
Το ναί στην κατάργηση όλων όσων κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα τόσες δεκαετίες.
Το ναί που υποσχόντουσαν πως θα ήταν όχι...
Το ναι στην πραγματική χρεοκοπία του λαού, των ανθρώπων που ζούν και δουλεύουν σ' αυτό τον τόπο.

Η απάντηση μας πρέπει να είναι συντριπτική. Έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να υπηρετήσουν τα μονοπώλια, τους υπερπλούσιους και τους οργανισμούς που τους στηρίζουν. Ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τη ζωή μας και για το μέλλον των παιδιών μας.
Κορόιδεψαν το λαό με τον πιο αποκρουστικό και άτιμο τρόπο. Είπαν, προ της κάλπης που τους απειλούσε, πως τα χειρότερα πέρασαν και πως τώρα "άλλαξε το κλίμα" και μόνο βελτιώσεις θα ΄έπρεπε να περιμένει ο λαός! Αντί γι αυτό φέρνουν στη Βουλή το πιο άθλιο και δολοφονικό πακέτο μέτρων λιτότητας και αποδόμησης της Δημοκρατίας που έχει έρθει ποτέ στην Ελληνική Βουλή για ψήφιση. Και την ίδια στιγμή, ετοιμάζονται για τα επόμενα...

Από σήμερα κιόλας, μιλώντας με όποιον μπορούμε, τηλεφωνώντας στο σωματείο μας και στις επιτροπές αγώνα της περιοχής μας, κινητοποιώντας συγγενείς γνωστούς και φίλους, ας προετοιμάσουμε την πιο δυναμική, την πιο ηχηρή και πραγματικά ουσιαστική απάντηση που δώσαμε ως τώρα. Οργανωμένα, με κάθε τρόπο, στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, με πίστη στις δυνάμεις μας, ας τους δείξουμε επιτέλους ότι πρωταγωνιστές της δικής μας ζωής είμαστε εμείς και κανένας άλλος.
Ας μην επιτρέψουμε άλλο στο φόβο να μας κόβει το δρόμο. Έτσι κι αλλιώς τα μέτρα και τα σχέδια εξόντωσης που τα λένε "σχέδια σωτηρίας" δεν θα 'χουν τελειωμό αν δε σταθούμε αποφασιστικά όρθιοι απέναντί τους.
Μόνο αν νοιώσουν τη δύναμή μας θα σταματήσουν. Μόνο αν δουν το λαό  αποφασισμένο να σηκώνει τα δικά του τείχη θα κάνουν πίσω. Τους φοβισμένους, τους αδύναμους και τους υποταγμένους δεν τους σέβεται κανείς!

Θα μας ζαλίσουν πάλι με "το καλό της πατρίδας", μας χόρτασαν τόσο καιρό με σημαίες και "πατρίδες". Η πατρίδα του καθενός όμως δεν είναι κάποια θολή και ακαθόριστη ιδέα. Πατρίδα μας είναι πρώτα απ΄ όλα η ίδια μας η ζωή και η ζωή των παιδιών μας. Αν δε φανούμε άξιοι να παλέψουμε τώρα γι αυτά, για καμιά πατρίδα δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε!

Το τέλος αυτής της διαπραγμάτευσης, ας είναι το τέλος κάθε διαπραγμάτευσης μαζί τους. Μ' αυτούς που μπαίνουν στο σπίτι σου κι αρπάζουν τη ζωή και το μέλλον σου, το άυριο το δικό σου και των παιδιών σου δε διαπραγματεύεσαι. Πολεμάς!
Καιρός λοιπόν για το δικό μας ΟΧΙ. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε εργοστάσιο και μαγαζί, σε κάθε στέκι ας σταματήσει κάθε άλλη συζήτηση κι ας μπεί δυναμικά το ζήτημα του τι θα κάνουμε τώρα, εμείς για τη ζωή μας.
Η ζωή δεν περιμένει, ούτε έχει κενά.  Ας αποφασίσουμε λοιπόν, κοιτώντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Η θα παλέψουμε ή θα χαθούμε.

Η θολή ΔΗΜΑΡ

Άκουσα χθες τον εκπρόσωπο της ΔΗΜΑΡ Ν.Μπίστη να μιλάει στο ραδιόφωνο για τα όσα συμβαίνουν και για τη στάση της ΔΗΜΑΡ.
Ουσιαστικά δεν είπε τίποτα για το τι πρόκειται να κάνει το κόμμα του, αφήνοντας τα πάντα ανοιχτά και λέγοντας πως δεν μπορεί να μιλήσει την ώρα που οι  διαπραγματεύσεις συνεχίζονται. Σε ερώτηση "πως γίνεται να καταψηφίζει ένα κόμμα κάποια μέτρα όπως τα εργασιακά, αλλά να στηρίζει την κυβέρνηση που θα τα εφαρμόσει" που είναι πραγματικά ζουμερό και ουσιαστικό είπε ότι δεν απαντά...
Σήμερα ο άλλος εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ κ.Μαργαρίτης, είπε ότι "η ΝΔ πρέπει να αποφασίσει  αν θέλει κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης ή όχι", λέγοντας αρκετά καθαρά ότι αν η ΝΔ επιμείνει στα εργασιακά, η ΔΗΜΑΡ θα αποχωρήσει από την συγκυβέρνηση.
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα το κάνει. Οχι ακόμη τουλάχιστον.
Δε βλέπω γιατί θα αποχωρήσει  η ΔΗΜΑΡ λόγω των εργασιακών, τη στιγμή που είναι απλά ένα μικρό κομμάτι από τη θύελλα των μέτρων των 13,5δις που είναι εντελώς αδύνατον να αντέξει ο λαός και που αυτή είναι έτοιμη παρόλα αυτά να υπερψηφίσει για το καλό του! Δε νομίζω επίσης ότι η ΔΗΜΑΡ έχει το κουράγιο να ρίξει την κυβερνηση και να αναλάβει κατόπιν τις ευθύνες της, οδηγώντας πιθανά σε εκλογές με μειωμένα ποσοστά, αν από αυτό παρασυρθούν σε καταψήφιση κι άλλοι βουλευτές των άλλων 2(ΠΑΣΟΚ,ΝΔ) προσπαθώντας απελπισμένα να σώσουν το πολιτικό τους μέλλον. Για τα κόμματα αυτά τα ποσοστά αποτελούν το κυρίαρχο κριτήριο για την πολιτική που ακολουθούν. Και όλα αυτά προ της "απειλής" να μη δοθεί, "εξ αιτίας της στάσης της ΔΗΜΑΡ" όπως θα πουν οι αντίπαλοί της,  η "σωτήρια" δόση που υποτίθεται πως ήταν για όλα τα κόμματα της συγκυβέρνησης ο βασικός και μέγας λόγος που βρέθηκαν εκεί. Είναι έτοιμη η ΔΗΜΑΡ να αντιμετωπίσει την πίεση που θα δεχθεί και να διαχειριστεί την κατάσταση που θα δημιουργηθεί;
Δε νομίζω.
Βέβαια παραμένοντας, μπορεί να κρίνει ότι η φθορά που  θα υποστεί  θα είναι ακόμη μεγαλύτερη και έτσι να αποφασίσει μια "ηρωική έξοδο". Θα τα δούμε όλα αυτά τις αμέσως επόμενες μέρες. Προφανώς, και η ΔΗΜΑΡ, δεν είναι "ενωμένη σα γροθιά" και ο καθένας εκεί βλέπει τις εξελίξεις με τη δική του οπτική γωνία. Με δεδομένο μάλιστα εκεί το μικρόβιο της διάσπασης, είναι πολύ πιθανόν να δούμε παρατράγουδα στο κόμμα που έζησε πρόσφατα μέρες εκλογικής δόξας . Να δούμε πως θα ξεμπλέξουν εκεί που έμπλεξαν γοητευμένοι από την εξουσία.

Είναι φυσικό όταν οξύνεται η κρίση, με ανάλογο τρόπο κρισιακά φαινόμενα να εμφανίζονται και μέσα στα αστικά κόμματα. Όπως και το προηγούμενο διάστημα, με αποκορύφωμα τη μαζική διαγραφή δεκάδων βουλευτών σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μετά τις 12 Φλεβάρη, θα πρέπει να περιμένουμε τέτοια φαινόμενα και τώρα.

ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ να ζητήσουν αμέσως ακύρωση της απόφασης της ΕΡΤ

Ένα ...ατόπημα που δεν το έκανε κανείς

Αφού λοιπόν και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ καταδικάζουν την κυβερνητική παρέμβαση στη ΝΕΤ(τι άλλο σημαίνουν οι κορώνες περί ανεξαρτησίας της ΕΡΤ;) δε μένει παρά να απαιτήσουν ως κυβερνητικοί εταίροι και "εγγυητές της δημοκρατίας" που ισχυρίζονται πως είναι την ακύρωση της απόφασης της διοίκησης της ΕΡΤ ΕΔΏ ΚΑΙ ΤΏΡΑ!
Και επειδή τις αποφάσεις τις παίρνουν άνθρωποι κι όχι αόρατοι οργανισμοί να απαιτήσουν επίσης αμέσως την απομάκρυνση του Αιμ. Λιάτσου από τη θέση του, αφού έκανε το "ατόπημα", για αντιδεοντολογική, αντισυναδελφική, αντιδημοκρατική  συμπεριφορά που εκθέτει τους θεσμούς που λένε ότι εγγυώνται.
Αλλιώς όλα όσα λένε δεν είναι παρά λόγια του αέρα και καλά θα κάνουν αν δεν τα εννοούν να κλείσουν τα στόματά τους και να μην ξαναμιλήσουν για τίποτα.
Απλά και σταράτα.

Υ.Γ. Ακόμη και βουλευτές και εκπρόσωποι της ΝΔ καταδίκαζαν το πρωί στα κανάλια το κόψιμο της εκπομπής με κάποιους "κομψούς" τρόπους. Η υποκρισία εν δράσει. Τελικά το ...ατόπημα δεν το έκανε κανείς!

Το κόψιμο μιας "απρόθυμης" εκπομπής- Η Δημοκρατία "πολυτέλεια" που πρέπει να κοπεί

Δεν χρειάζεται να το σκεφτεί κανείς πολύ για να καταλάβει ότι το κόψιμο της πρωινής εκπομπής του Κ.Αρβανίτη και της Μ.Κατσίμη είναι καθαρή πολιτική δίωξη.
Και μόνο βλέποντας την εκπομπή που ουσιαστκά τους εξόρισε στη ζώνη 6-8πμ από τη ζώνη 8-10πμ το καταλαβαινει. Έκοψαν στο μισό την καλύτερη πρωινή εκπομπή, αφήνοντας μόνο το κομμάτι 6πμ-8πμ, και την αντικατέστησαν με μια αδιάφορη δεξιά νεοδημοκρατική σούπα για ευνόητους λόγους επειδή έτσι απαιτήθηκε να γίνει.
Στη συνέχεια εκτός από την εξορία στη ζώνη του λυκόφωτος, κάποιοι λένε πως  άρχισε κι ένας πόλεμος που μπορεί να μη βγήκε παραέξω αλλά μαινόταν, προκειμένου να αναγκαστεί ο Κ.Αρβανίτης να παραιτηθεί.
Τέλος ήρθε το κόψιμο με αφορμή δήθεν τα σχόλια των 2 παρουσιαστών για τον κ.Δένδια.

Όλο αυτό το σκηνικό έχει καθαρά σημάδια αντιδημοκρατικής εκτροπής και δείχνει τι πρόκειται να ακολουθήσει όχι μόνο στην ενημέρωση, αλλά και αλλού. Ο δρόμος αυτός , η κατηφόρα που έχουν πάρει οι εξελίξεις, δεν μπορεί παρά να έχει σαν μόνιμο φωτισμό και σήμανση φαινόμενα σαν κι αυτά.
Η ενημέρωση είναι ολοφάνερο ότι είναι μια πολύ κρίσιμη για το σύστημα υπόθεση για να αφεθεί ελεύθερα στα χέρια σοβαρών και υπεύθυνων δημοσιογράφων σαν τον Κ.Αρβανίτη που είχε γίνει κυριολεκτικά κόκκινο πανί για τη διοίκηση της ΕΡΤ απλά και μόνο γιατί δεν ήταν "πρόθυμος" να ξεχάσει την ιδιότητά του και την υποχρέωσή του προς το κοινό.
 Η δημοκρατία, ακόμη κι αυτή η κουτσουρεμένη   φαίνεται πως είναι είναι μια από αυτές τις "πολυτέλειες" που πρέπει οπωσδήποτε να θυσιαστούν προκειμένου "να σωθεί η πατρίδα".
Η Δημοκρατία, η ελεύθερη έκφραση και η "σωτηρία" που έχει επιλεγεί πριν από μας για μας δεν πάνε μαζί με τίποτα.
Θύματα αυτής της κατάστασης δεν είναι μόνο ο Κ.Αρβανίτης και η Μ.Κατσίμη αλλά όλοι μας.
Τί θα κάνει στην πράξη άραγε η εντός κυβέρνησης 'αριστερή" ΔΗΜΑΡ που στα λόγια καταδίκασε την επιστροφή σε άλλες εποχές;

Υ.Γ. Θα έχει ενδιαφέρον η συνέχεια και η αντίδραση των δημοσιογράφων για τη δίωξη που καλό θα ήταν να μην τελείωνε με μια ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ.

Η τρόικα είπε όχι...

Τί έκπληξη!
Η τρόικα είπε όχι στο αίτημα της Ελληνικης πλευράς για τα εργασιακά και τις άλλες "ηπιότερες" μαχαιριές στην πλάτη μας.
Μα πως αλλιώς μπορούσε να γίνει, όταν  με όλους τους τρόπους και τα στόματα τους διαβεβαιώνουν ότι η ΕΕ και το ευρώ είναι το Α και το Ω της πολιτικής της χώρας, και πως απομάκρυνση από αυτήν σημαίνει καταστροφή!
Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι πιστεύουμε σε μια καλύτερη διαπραγμάτευση. Αυτή η ιστορία με το πως θα μοιράσουμε "σωστά" και "δίκαια" τα ψίχουλα που μας αφήνουν αρπάζοντας πλέον τα πάντα, πρέπει να τελειώνει.
Μας λένε πως αφού "ο έχων πολλούς χιτώνες" δεν πρόκειται να δώσει πίσω ούτε μισόν, οι υπόλοιποι μοιραστείτε τα κουρέλια και αφήστε μας ήσυχους. Αμα σας αρέσει αλλιώς θα σας βγάλουμε κι από το ευρώ και θα πέσει πείνα! Τόσο ωραία, ήπια, λογικά, πολιτισμένα και δημοκρατικά. Και φυσικά καθόλου βίαια. Η απειλή και ο εκβιασμός δεν είναι βία. Είναι ...διαπραγμάτευση. Παρ' όλα αυτά καταφέρνουν να μας πείσουν πως οι  εκβιαστές και εκτελεστές μας -λέγεται και ΕΕ- είναι συγχρόνως και σωτήρες μας που απλά πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να τους αλλάξουμε γνώμη!
Βέβαια δεν θα μας κάνει εντύπωση αν τελικά η τρόικα κάνει κάποιες ασήμαντες τρίτης κατηγορίας υποχωρήσεις, (κάτι σαν σφαγή ..αλλά με ανεμιστήρα, ή εκτέλεση με μουσική ας πούμε που έχεις το δικαίωμα να την επιλέξεις εσύ), έτσι για να βγούν ήρωες οι "μαχόμενοι" υπουργοί της ελληνικής τρόικας και η "αριστερή" ΔΗΜΑΡ που ορκίζεται ότι δεν θα ρίξει την κυβέρνηση, και που πρέπει να μείνει "ζωντανή" και την επόμενη ως εναλλακτική λύση και βέβαια ως συνεταίρος σε οποιαδήποτε δεξιά ή Αριστερή κυβέρνηση. Κανονικός μπαλαντέρ δηλαδή, και τους μπαλαντέρ δεν τους καίς...


Αυτό που λέμε δε σημαίνει ότι πιστεύουμε ότι όλα αυτά είναι προσυμφωνημένα και στημένα.
Κατι τέτοιο θα ήταν σίγουρα μια λάθος απλούστευση.
Απλά ακόμα και την τελευταία στιγμή, μαζί με τα επικοινωνιακά παιχνίδια, συνεχίζεται και η διαμάχη εσωτερικών καπιταλιστικών συμφερόντων που εκπροσωπούνται από τα κόμματα της κυβέρνησης, οι ενδοκαπιταλιστικές κόντρες, και βεβαια ο αγώνας επιβίωσης των αστικών κομμάτων που έχουν τη δουλειά και δε θέλουν να τη χάσουν τόσο γρήγορα.

Αυτό που πρέπει ενδιαφέρει εμάς, και με το οποίο καθόλου φυσικά δεν ασχολούνται τα ΜΜΕ, είναι το τι θα πούμε και πως θα απαντήσουμε εμείς, ο λαός. Το πως θα βγουν οι εργαζόμενοι από τη γωνιά που τους έχουν στριμώξει και θα γίνουν πρωταγωνιστές του παιχνιδιού όπως τους αξίζει.
Το πως θα πιστέψουν και θα πουν το δικό τους αποστομωτικό όχι.

Το ΟΧΙ με άλλη ματιά -Το μεταξικό καθεστώς με το βλέμμα του Γ.Σεφέρη

Αν μας ζητούσε κανείς να πούμε "πως και γιατί" ο Ι.Μεταξάς είπε το περίφημο "ΟΧΙ" στον πρέσβη της Ιταλίας Γκράτσι εκείνο το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, θα λέγαμε πολύ απλά: 

Το είπε γιατί με βάση τη σκληρή λογική της  εποχής την οποία εξέτασε προσεκτικά από όλες τις πλευρές (είχε αρχίσει ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος και  μαζί το ξανασχεδίασμα του χάρτη της Ευρώπης), παρότι μέσα του ήθελε να πει ΝΑΙ, κάτι τέτοιο ήταν εντελώς αδύνατο και παράλογο. Και βέβαια ο Ι.Μεταξάς μπορεί να ήταν φασίστας, αλλά παράλογος δεν ήταν. Κάθε άλλο μάλιστα.

Οι παρακάτω δηλώσεις του εκείνων των χρόνων λένε τόσα όσα χρειάζονται για να καταλάβουμε.

Στις 3 Μαρτίου του 1934  ο Ι.Μεταξάς  στο Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι»

Ι.Μεταξάς στον Αρθουρ Μάρτον - ανταποκριτή της «Ντέιλι Τέλεγκραφ» στην Αίγυπτο - τον οποίο συνάντησε στην Αθήνα το 1940: "Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης"

"...μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις τη Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως "ασήμαντοι" εμπρός εις τα "οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα" τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υπαχθή υπό τη Νέαν Τάξιν.
Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Ελληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις ότι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο "εις το ελάχιστον δυνατόν". Οταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορούσε να είναι ούτο το ελάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς τη Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς.

Δηλαδή θα έπρεπε, διά να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από τη Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Αγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των...

Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν τη φοράν Ελλάδες."

Όπως λέει ο ίδιος λίγο πιο κάτω "κάτι τέτοιο η ιστορία δεν θα το επέτρεπε ποτέ"

Αυτά όμως είναι πράγματα που πολλές φορές έχουν ειπωθεί και είναι σε πολλούς γνωστά. Κάτι που είναι ίσως λιγότερο γνωστό είναι το τι έχει πει και γράψει γι αυτά ο Γ.Σεφέρης* που κάθε άλλο παρά αριστερός ή κομμουνιστής ήταν. Ο Γ.Σεφέρης δουλεύοντας σαν διπλωματικός υπάλληλος στο Υπ.Εξωτερικών άκουσε και είδε πολλά στους διαδρόμους των κυβερνητικών γραφείων εκείνης της εποχής.

"Η περίοδος της ουδετερότητας ήτανε δύσκολη και, για μένα, πολύ βαριά. Οι οδηγίες ήταν:άψογη στάση απέναντι όλων των εμπολέμων. Ήμουνα σύμφωνος μ' αυτή την πολιτική. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Κάθε τόσο παράπονα των Άγγλων και των Γάλλων στο Γραφείο μου, πως είμαστε αγιάτρευτα Γερμανόφιλοι, και κάθε τόσο βίαιες επισκέψεις της Γερμανικής πρεσβείας, με όλες τις εφημερίδες υπογραμμισμένες με μπλε και κόκκινο μολύβι. Το ένα χρώμα ήταν οι αξονικές ειδήσεις το άλλο οι συμμαχικές. Αν το αξονικό χρώμα είχε μικρότερη έκταση...χαλνούσε ο κόσμος. Είχαμε παραβιάσει την ουδετερότητα.

...Θυμούμαι μια φορά έναν γραμματέα της πρεσβείας......ήθελε να διαμαρτυρηθεί γιατί είχαμε δημοσιέψει το λόγο του Τσάμπερλαιν, που έλεγε πως η υπογραφή του Χίτλερ δεν αξίζει μια κόλλα χαρτί....Ήρθε και κάθισε κι άρχισε να ωρύεται γερμανικά....

.... Αλλά ο μεγαλύτερος μπελάς για μένα, ήταν που δεν υπήρχε καμιά συνοχή στην υπηρεσία.Οι περισσότεροι υπάλληλοι ήταν παλιοί αποτυχημένοι αντι βενιζελικοί δημοσιογράφοι, που ζούσαν με τις αντιδράσεις του Πρώτου Μεγάλου Πολέμου. Συναισθηματικά, ανήκαν στους Γερμανούς. Τους θαύμαζαν και τους έτρεμαν....

Θα πρέπει να προσθέσω ότι την εποχή εκείνη κανείς, μήτε κι οι πιο τρελοί, δεν περίμενε το θαυματουργό ξέσπασμα της ψυχής του λαού και τις νίκες στην Αλβανία. Ο πιο αισιόδοξος υπολογισμός των τεχνικών ήταν μια γραμμή αμύνης στο Βέρμιο, για λίγες βδομάδες, κι 'επειτα μεταφορά της πρωτεύουσας στην Κρήτη....

Κι όταν δοκίμαζες να αντιμιλήσεις, σου έλεγαν με ύφος περιφρονητικό:"Και η Ιταλική αεροπορία;" και σε αποστόμωναν."

Ο Γ.Σεφέρης μιλώντας για τις μέρες εκείνες δείχνει μάλλον να συμπαθεί τον Μεταξά σε επίπεδο προσωπικό. Παρ' όλα αυτά λέει:

"Όταν ήρθε η 28η δεν μπόρεσε να δει ότι τότε μόνο, κι όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Γκράτσι την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει  ότι η μέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου."

Για τον περίγυρο του Μεταξά  ο Σεφέρης έχει να πει τα χειρότερα ενώ κατηγορεί και τον Μεταξά που δεν "τους έστειλε στα σπίτια τους". Τους χαρακτηρίζει "ανάξιους", "μέτριους μικροκατεργάρηδες που δεν είχαν άλλο μέσα τους παρά το δέος της Γερμανίας"

"Ο Μεταξάς" λέει ο Γ.Σεφέρης "ήξερε τι λογής άνθρωποι ήταν αυτοί που είχε κοντά του. ήξερε πως αν σ'εκείνο το υπουργικό συμβούλιο της αυγής της 28ης έλεγε  στους συνεργάτες του που είχαν ξυπνήσει(τους είδα) με φάτσες βρικολάκων:

-Κύριοι, στις 3 το πρωί, ο πρεσβευτής της Ιταλίας μου επέδωσε τούτο το τελεσίγραφο. Προ των συντριπτικών μέσων της Ιταλίας και της Γερμανίας, κτλ. κτλ.-απεφάσισα να αποφύγω τας άνευ προηγουμένου καταστροφάς που ηπείλουν τον τόπον, αποφάσισα να παραμερίσω κάθε εγωισμόν και ενέδωσα,

Αν τους έλεγε αυτά, ήξερε ο Μεταξάς ότι όλοι αυτοί οι κύριοι θα πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι και να τον συγχαρούν για το πατριωτικό  του σθένος με πολύ μεγαλύτερη ειλικρίνεια παρά όταν άκουσαν το περιλάλητο όχι. Ωστόσο τους κράτησε μολονότι το ήξερε."

Αυτό ήταν λοιπόν κατά τον συντηρητικό Σεφέρη το πολιτικό προσωπικό του φασιστικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Αυτόν τον "πατριωτισμό" αντίκρισε στα κυβερνητικά γραφεία.

Και συμπληρώνει για τον κρατικό μηχανισμό:

"Κάποτε ...οι ασφάλειες παρατήρησαν πως ορισμένοι διανοούμενοι το παραξήλωναν. Οτι στα αρθρα τους, μεταχειρίζονταν με τρόπο ύποπτα επίμονο εκφράσεις που καυτηρίαζαν την ιδεολογία του Μουσολίνι....

Έτσι ένα βραδάκι τους σάρωσαν και τους πήγαν στο Τμήμα. Στον καιρό της ειρήνης, θα τους φόρτωναν σε κανένα καραβάκι και θα τους έστελναν να πλέξουν ειδύλλια στα ωραία νησιά του Αιγαίου. Αλλά τώρα είχαμε και συμμάχους... Ο αστυνόμος λοιπόν περιορίστηκε να τους νουθετήσει. Τους είπε:

-Κύριοι έχετε όλη την ελευθερία να τονώνετε το φρόνημα του λαού.Αλλά δεν είναι σωστό να βρίζετε το φασισμό."Κι εμείς είμαστε φασιστικό κράτος."

(Παρεμπιπτόντως να πούμε πως αυτό το φασιστικό κράτος αποθεώνει συχνά πυκνά ο νυν νεοδημοκράτης Άδωνις)

" Θυμούμαι πολλές περιπτώσεις", συνεχίζει ο Γ.Σεφέρης, "που η λογοκρισία είχε αντικαταστήσει, σε τηλεγραφήματα, με τις λέξεις Ιταλός, ιταλικός, τις λέξεις φασιστής, φασιστικός που τύχαινε να χρησιμοποιήσω στις δηλώσεις μου..."

Κι αφού λέει για το πόσο υπέροχα πολέμησε ο λαός μας συνεχίζει:

"Έτσι φτάσαμε στα γεγονότα της τελευταίας άνοιξης(πριν τη Γερμανική επίθεση): υπουργοί πανικόβλητοι και σπασμωδικοί, διπλωματία χωρίς ειρμό και χωρίς υπόσταση, , στρατηγοί που πρόδωσαν, πρωθυπουργοί που αυτοκτονούσαν, και μαζί με όλα αυτά, η ασυγχώρητη, η εγκληματική,  η τραγική απώλεια της Κρήτης."

"...Το πάρσιμο της Κρήτης δεν 'ηταν μοιραίο.....

Τις μέρες που οι Ιταλοί ήτανε στον Αχέροντα, υπήρχαν έμπιστοι του Μεταξά που έλεγαν:"Πόσο μπορούμε να κρατήσουμε; δεκαπέντε μέρες; ένα μήνα; σε λίγο εκεί θα πάμε" Ωστόσο δεν έγινε καμιά προετοιμασία, τίποτε. Κάναμε το αντίθετο. Τέλος Απρίλη, ούτε ο δρόμος από τη Σούδα στα Χανιά δεν ήταν έτοιμος...αδιαφορήσαμε-η Κρήτη ήταν το άπιστο νησί, το κλίμα του δεν πήγαινε στο καθεστώς"

"Κι ο Μεταξάς συμπεριφέρθηκε σαν να είχε πέσει στο παιχνίδι των Γερμανών."Να μην προκαλέσουμε. Να μην προκαλέσουμε τους Γερμανούς" ήτανε το σύνθημά τους. Και πότε αυτό; Όταν τα παιδιά μας εξευτελίζανε κάθε ώρα και στιγμή στην Αλβανία το άλλο κομμάτι του Άξονα. Έτσι ο Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος μπαινόβγαινε ασύδοτα στο Επιτελείο και επηρέαζε τους αξιωματικούς μας..."

...

Κι όταν είχε φύγει πια ο Πρεσβευτής της Αγγλίας από τη Σόφια κι έγινε η έκρηξη του καταχθόνιου μηχανισμού μες στις βαλίτσες του...εμείς καλοπιάναμε ακόμη τους Βουλγάρους.

Είχαν δημοσιέψει τότε οι εφημερίδες μας την Αγγλική εκδοχή. Ο Βούλγαρος ακόλουθος Τύπου ήρθε στο γραφείο μου να παραπονεθεί που δε δημοσιέψαμε τη Βουλγαρική άποψη.

-Είμαστε φιλικό κράτος είπε, η συμπεριφορά σας δεν είναι φιλική.

-Είσαστε κράτος, του είπα, που ανοίγει τις πόρτες του στους συμμάχους των εχθρών μας, για να περάσουν και να μας χτυπήσουν στη ράχη. Εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Αν θέλει ο Πρεσβευτής σας ας πάει στο Υπουργείο Εξωτερικών .

Την άλλη μέρα, ο Υπουργός Εξωτερικών μου τηλεφωνούσε να δημοσιέψει το Αθηναϊκό Πρακτορείο μια περίληψη της Βουλγάρικης άποψης. 

Ο ίδιος  υπουργός με είχε αναγκάσει να δεχτώ ένα βράδυ στις συγκεντρώσεις των ξένων δημοσιογράφων Γερμανό ανταποκριτή και να τον βλέπω να κρατά σημειώσεις όταν μιλούσε Άγγλος αξιωματικός για τις επιχειρήσεις της αγγλικής αεροπορίας στην Αλβανία. Σε τέτοια χάλια είχαμε φτάσει"

Αυτά λέει λοιπόν ο Γ.Σεφέρης. "Σε τέτοια χάλια είχαμε φτάσει..."

Αυτός ήταν ο πατριωτισμός των τότε "Ελλήνων εθνικιστών", την ώρα που ο λαός έδινε την ψυχή και το αίμα του στο μέτωπο.

*Γ.Σεφέρης "Δοκιμές"-"Χειρόγραφο Σεπ. '41"(Αποσπάσματα)

Αυτοί που πίστεψαν...

Πριν από 95 χρόνια οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να πείσουν τους εξαθλιωμένους εργάτες της Ρωσίας πως μπορούσαν.
Και εκείνοι πίστεψαν και μπόρεσαν.
Μπόρεσαν να μπουν μπροστά, γιατί αυτή ήταν η πραγματική τους μοίρα, η γραμμένη από το ίδιο το χέρι της ιστορίας.
Μπόρεσαν να αλλάξουν τα πάντα γιατί πίστεψαν πως το αδύνατο ήταν μόνο μια ανάσα μακριά. Όσο παίρνει να βγεις από την απελπισία των τεσσάρων τοίχων του σπιτιού σου και να πας μια βόλτα στο σωματείο. Να πεις είμαι κι εγώ εδώ! Δε λέω μόνο "δεν πάει άλλο". Λέω "αυτός ο κόσμος είναι δικός μας και θα τον κερδίσουμε".
Όσο παίρνει να χτυπήσεις την πλάτη του διπλανού και να του πείς πως κι εσύ μέχρι χθες άκουγες τις περισπούδαστες αναλύσεις τους για το το πόσο ωραίος βάλτος είναι το εφικτό. Για το πόσο μεγάλο ή μικρό επιτρέπεται να είναι το κελί σου. Για το ποιά είναι τα όρια, που άλλοι βάζουν για σένα κι εσύ τα δέχεσαι χωρίς να ρωτήσεις γιατί, και το πόσο σεβαστή και σπουδαία είναι η λέξη "απαγορεύεται" για τη διατήρηση "της συνοχής της κοινωνίας ΜΑΣ"! Απαγορεύεται να ζεις...Για το πόσο "περιοριστικό" της ελευθερίας σου είναι να ακολουθείς κόκκινες σημαίες, οργανώσεις   "συντεχνιακά συμφέροντα" και άλλα "ξεπερασμένα" και "παρωχημένα",  αντί να κοιτάς στα μάτια σαν υπνωτισμένος τον καλοπληρωμένο "αναλυτή" της τηλεόρασης που "ξέρει".
"Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια."
Πριν από 95 χρόνια οι εργάτες της Μόσχας, της Πετρούπολης και των άλλων εξεγερμένων πόλεων, οι φτωχοί αγρότες της απέραντης Ρωσίας, οι στρατιώτες που πολεμούσαν και σκοτωνόντουσαν άδικα στα μέτωπα "για τ' αφέντη το φαΐ"  σκεπασμένοι μες τους πάγους με μια σημαία, ταϊσμένοι και ποτισμένοι με μπόλικη "πατρίδα" για να ξεχνιούνται, σκέφτηκαν κι αποφάσισαν ξαφνικά πως η λέξη πατρίδα ήταν μόνο δικιά τους και την άρπαξαν από τα στόματα των πλούσιων αστών και των τσιφλικάδων που τη βρώμιζαν τόσο χυδαία στα σαλόνια και τις Αυλές την ώρα που αυτοί χανόντουσαν στις μάχες.
"Η βία εξασφαλίζει: Οπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.
Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυριάρχων..."
Πριν από 95 χρονια ο λαός της Ρωσίας άκουσε τους μπολσεβίκους και σήκωσε το βλέμμα από το χώμα. Κοίταξε γύρω κι είπε: "η γη μου", και την ένοιωσε πιο δική του από ποτέ και την άρπαξε αμέσως από τους τσιφλικάδες,- ναί, τέτοια απρέπεια και ασέβεια προς τους νόμους !-, χωρίς να περιμένει άλλο τη "δικαιοσύνη" της Προσωρινής Κυβέρνησης να αποφανθεί και να κρίνει τον καταλληλότερο τρόπο 'ανακατανομής" .
 Οι εργάτες κοίταξαν τα εργοστάσια κι είπαν :"το σπίτι μας, η συνέχεια του εαυτού μας" Κι οι μέχρι χτές υποτακτικοί και ζητιάνοι, έσφιξαν τις γροθιές τους και μπήκαν μέσα στα εργοτάξια σαν ιδιοκτήτες κι αφεντικά της ζωής τους όπως τους έλεγε ο Λένιν, όπως τους έλεγε η μέσα τους φωνή τόσο καιρό και δεν τολμούσαν να την ακούσουν, κι έψαχναν για πιο λογικές και "ήπιες" λύσεις.
"Μα κι απ' τους καταπιεσμένους λένε πολλοί τώρα:
Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει."
Πριν από 95 χρόνια κάποιοι δείξανε το δρόμο. Μην ψάχνεις να βρεις ψεγάδια επειδή δειλιάζεις.
Μπες απλά στο "μπελά" να δεις τη δύναμή σου και πάρτο απόφαση να παλέψεις. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Μπορεί να μοιάζει δύσκολο και μακρινό μα δεν είναι.

Σκέψου πως όλες, ακόμη κι οι πιο τεράστιες αποστάσεις καλύπτονται βήμα βήμα. Όμως ποτέ δε φτάνεις αν δεν ξεκινήσεις. Ποτέ δεν πας εκεί που θέλεις αν δεν κατέβεις πρώτα στο λιμάνι, αν δεν αποφασίσεις πρώτα τον προορισμό, αν δεν πάρεις το σωστό καράβι.
Κάνε μια βόλτα σήμερα κιόλας στο σωματείο και κοίταξε τις φάτσες γύρω σου με άλλα μάτια. Μην ψάχνεις για τον "ειδικό", το λογά που μαγεύει τα πλήθη. Για τον αδερφό ψάξε. Αυτόν που θα σταθεί δίπλα σου στη μάχη.
Πριν από 95 χρόνια κάποιοι ασήμαντοι, αδύναμοι και τιποτένιοι έκαναν έφοδο στον ουρανό γιατί πίστεψαν!
"Οποιος ακόμα ζει, δε λέει: ποτέ! Κάπως έτσι δεν το έλεγε ο Μπρέχτ;

"Οποιος ακόμα ζει, δε λέει: Ποτέ!

Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.

Οπως ακριβώς είναι, έτσι δε μένει.

Οταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε

Θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι

Ποιος τολμάει να πει: Ποτέ;

Ποιος φταίει, σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς.

Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι.

Οποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!

Οποιος χαμένος είναι, να παλέψει!

Οποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;

Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο


Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!»


Υ.Γ: Σκέφτομαι καμιά φορά, πόσο "εφικτό" να  ακουγόταν το 1917 τό "όλη εξουσία στα Σοβιέτ", δηλαδή στο λαό, πόσο "λογικό" ήταν το "ψωμί-ειρήνη-γη", δηλαδή να σταματήσει ο πόλεμος, να κατασχεθεί από τις τσιφλικάδες η γή και να δοθεί όλη στους φτωχούς αγρότες(!). Πόσο μακριά ή πόσο κοντά είναι το Ποτέ:

Ρε δεν πα ν' αναπτυχθείτε λέω γώ...

Aνάπτυξη.
Λέξη με ξεκάθαρα θετικό νόημα. "Μέχρι πριν λίγο απαγορευμένη" λέει ο Α.Σαμαράς που ευτυχώς την επέτρεψε η ΝΔ!

Ψάχνοντας την ερμηνεία της στα λεξικά διαβάζουμε πως Ανάπτυξη σημαίνει:
Πρόοδος, μεγάλωμα, βελτίωση, δημιουργία.

Ας το σκεφτούμε όσο πιο απλά γίνεται.
Τι ακριβώς μεγαλώνει(ή θα μεγαλώσει) από όσα μας ενδιαφέρουν. Τι θα προοδεύσει, τι θα βελτιωθεί;
Θα μεγαλώσει άραγε το εισόδημά σου; Ανέκδοτο. Θα "μεγαλώσει" ή θα "βελτιωθεί" η όποια (μικρή ή ελάχιστη) περιουσία σου,  το σπίτι σου, το αυτοκίνητό σου, οι υπηρεσίες που πλήρωνες τόσα χρόνια ακριβά(υγεία, παιδεία κ.α.), η σύνταξή σου, ο ελεύθερος χρόνος σου, η ευτυχία σου, το μέλλον των παιδιών σου, η ασφάλεια που νοιώθεις, η ποιότητα της ζωής σου, τα δικαιώματά σου, κάποιο τέλος πάντων από τα στοιχεία που σε ενδιαφέρουν άμεσα στη ζωή και την καθημερινότητά σου;
Απάντηση δε χρειάζεται αφού είναι βαρετά προφανής.
Μήπως όμως, για να μη σου πουν ότι νοιάζεσαι για τον εαυτό σου, μεγαλώνοντας την εικόνα στο επίπεδο των πολλών θα βελτιωθεί κάτι άλλο; Π.χ. οι δείκτες της ανεργίας, το περίφημο ΑΕΠ(όσο περίεργος τρόπος εκτίμησης κι αν είναι), μήπως πολλαπλασιάζονται οι επιχειρήσεις που ανοίγουν;
Μήπως τουλάχιστον θα ανοίξουν κάπου με κάποιο τρόπο οι πόρτες για τους πολλούς, η πρόσβασή μας στον αθλητισμό, τον πολιτισμό, την φύση, τον αέρα που αναπνέουμε, τη θάλασσα....κάπου βρε αδερφέ!
Τι διάολο "αναπτύσσεται" τελικά; Τι προοδεύει; Τι μεγαλώνει;
Μήπως βρε παιδί μου η Δημοκρατία τουλάχιστον θα βελτιωθεί, θα προοδεύσει, θα "αναπτυχθεί"; Αυτό κι αν είναι ανέκδοτο. Η ελευθερία σου μήπως; Καλά όσο γι αυτήν "χαίρε ώ χαίρε"...κάγκελα παντού!

Μήπως τελικά το μόνο που θα αναπτυχθεί είναι τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων που θα καταφέρουν να επιβιώσουν στον ανταγωνισμό, εξαγοράζοντας και πνίγοντας τους άλλους, τους μικρούς και μεσαίους που μέχρι τώρα τους έλεγαν πως είναι ο φρέσκος αέρας του καπιταλισμού, και ρίχνοντας όποιον περισσεύει στον Καιάδα;
Ακριβώς αυτό και μόνο αυτό! Και μαζί του βέβαια θα "αναπτυχθεί" η φτώχεια σε όλα τα επίπεδα και όλα όσα τη συνοδεύουν.
Αυτό σημαίνει Ανάπτυξη στον Καπιταλισμό πλέον. Τίποτα άλλο!

Ρε δεν πα ν' αναπτυχθείτε λέω γώ...

Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη

Όταν ο ουρανός σκοτεινιάζει και ξεσπάει η θύελλα, είναι η ώρα που πρέπει να λες τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Όταν όλα γκρεμίζονται μπροστά σου, εσύ δεν αρκεί να λές "σταματήστε", αλλά έχεις καθήκον φωναχτά να δείχνεις τον καινούργιο κόσμο που πρέπει κι όχι που απλά ονειρεύεσαι να χτιστεί κάποτε.
Όταν τα μάτια κοιτάζουν έκπληκτα και τρομαγμένα δεξιά-αριστερά, τότε ψάχνουν για δρόμο. Και τότε πρέπει να τους δείξεις εσύ το  δρόμο όσο δύσκολος κι αν είναι χωρίς να σκεφτείς αν "τα νέα που τους έφερες τους χάιδεψαν τ'αυτιά..." Κι αν δε δείξεις εσύ το δρόμο που βγάζει στο καινούργιο, κάποιος άλλος θα τους αρπάξει από το χέρι που τρέμει και θα τους γυρίσει αιώνες πίσω γιατί "δεν υπήρχε άλλη λύση".
Όλοι μιλάνε για ελπίδα. Ελπίδα, φόβος, ποιος μπορεί καλά να τα ξεχωρίσει;
Δεν χρειάζονται ελπίδα οι άνθρωποι γύρω κι ας λένε. Πίστη χρειάζονται. Πίστη δυνατή πως μπορούν. Πως μπορούμε!
Ένας καινούργιος κόσμος περιμένει να γεννηθεί. Και για να αξίζουν οι πόνοι του τον κόπο, πρέπει να είναι πραγματικά καινούργιος.
Αλλιώς αυτό που θα γεννηθεί δεν θα απέχει και πολύ από το Τέρας. Ποιος ξέρει τι άγριο πρόσωπο μπορεί να πάρει. Του φασισμού; Του Πολέμου; Μπορεί και τα δύο. Έτσι κι αλλιώς αυτά τα δυο πάνε πακέτο...
Βαδίσαμε για χρόνια μέσα σε ένα ψέμα  ένα παραμύθι καπιταλιστικής "ευημερίας" που μας έβγαλε σ' αυτόν εδώ το γκρεμό.
Δε γίνεται να γυρίσουμε πάλι στο ίδιο παραμύθι γιατί πάλι στον ίδιο γκρεμό θα μας βγάλει.
Ετσι κι αλλιώς η καταιγίδα έχει γεμίσει με βάλτους τις παλιές οάσεις κι όλα τα μονοπάτια έχουν γίνει χείμαρροι που μόνο "οι λίγοι" θα μπορούσαν να περάσουν. Κι εμάς δε μας νοιάζουν οι λίγοι εξοπλισμένοι και πάντα εντός.
Εμάς μας νοιάζουν οι πολλοί, αυτοί που πάντα ήταν στην απ' έξω. Αυτοί που οι λίγοι βρίσκαν τρόπο και τους χρύσωναν το χάπι για να τους κλείνουνε τα μάτια.
Μ' αυτούς μονάχα τώρα κουβεντιάζουμε.
Μ' αυτούς μονάχα θέλουμε να χτίσουμε τη σκάλα.
Αυτήν που θα μας πάει στο καινούργιο.

Ένα σχόλιο που ήρθε χθες βράδι και λέει όσα ήθελα να πω. Ανώνυμα. Από το φίλο ή φίλη, σύντροφο ή συντρόφισσα Δ.
"Διαβάζει κανείς λέξεις όπως "πατρίδα", "επιτυχία", "ανάπτυξη", ωραίες λέξεις, αλλά στ' αλήθεια, είναι τόσο ωραίες; Όσο και αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν πως αυτές οι λέξεις σημαίνουν το ίδιο για όλους μας, κάποιοι άλλοι ξέρουμε, πως δεν είναι έτσι. Η ίδια μας η εμπειρία μας διδάσκει ότι αλλού είναι το σημαίνον και αλλού το σημαινόμενο. Ακούς τη λέξη πατρίδα και αμέσως πρέπει να ρωτήσεις ποιανού πατρίδα; Γιατί άλλη είναι η πατρίδα του κεφαλαιοκράτη και άλλη αυτή του εργάτη. Σου λένε επιτυχία, αλλά επιτυχία για ποιόν; Γιατί η επιτυχία η δική σου είναι δική μου αποτυχία. Φωνάζουν για ανάπτυξη αλλά τι στ' αλήθεια πρέπει να αναπτυχθεί; Αν παραδείγματος χάριν αναπτυχθεί το τάδε μονοπώλιο θα “αναπτυχθώ” και εγώ που εργάζομαι σ' αυτό;
Όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να δουν πως αυτή η κοινωνία είναι χωρισμένη στα δυο, όσο και αν κλείνουν τα μάτια σαν να ‘ναι παιδιά που παίζουν κρυφτό και νομίζουν ότι θα βρουν κρυψώνα καλή από τον μπαμπούλα… ακόμα κι αν ο μπαμπούλας δεν τους βρει, η αλήθεια θα τους βρει σίγουρα. Και η αλήθεια, αν δεν την κοιτάξεις κατάματα, είναι απείρως πιο τρομακτική από τον οποιονδήποτε μπαμπούλα.
Ποια είναι η αλήθεια; Ναι, αυτή η κοινωνία είναι χωρισμένη στα δυο. Απ’ τη μια οι εκμεταλλευτές και από την άλλη οι εκμεταλλευόμενοι. Απ’ τη μια οι χορτάτοι και από την άλλη οι πεινασμένοι. Απ’ τη μια οι σφαγείς και από την άλλη οι σφαγμένοι . Απ’ τη μια τα παράσιτα και από την άλλη οι παραγωγοί του πλούτου.
Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν αυτές οι δυο πλευρές να έχουν την ίδια πατρίδα, να μοιράζονται τις ίδιες επιτυχίες, να αναπτύσσονται με τον ίδιο τρόπο; Όποιος εργαζόμενος θεωρεί ότι τα συμφέροντα του μπορούν ποτέ να ταυτιστούν με αυτά του κεφαλαίου αρνείται απλά να δει την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι για να σώσουν αυτοί τα κέρδη τους εμείς πρέπει να πέσουμε στον καιάδα.
Και η ερώτηση είναι μία: Τι να κάνουμε;
Η απάντηση; Οργάνωση και αντεπίθεση τώρα! Όταν δέχεσαι επίθεση τι άλλο μπορείς να κάνεις; Στα συνδικάτα μας όλοι, τα ταξικά. Να δώσουμε τη μάχη εκεί που χτυπά η καρδιά του τέρατος, στους χώρους δουλειάς, εκεί που ενωμένοι η δύναμή μας είναι ανυπολόγιστη.
Τίποτα δεν αλλάζει διαφορετικά, πόσο ακόμα πρέπει να βλέπουμε το ίδιο εργάκι να παίζεται ξανά και ξανά και ξανά; Ο Παπανδρέου έγινε Παπαδήμος και ο Παπαδήμος έγινε Σαμαράς & ΣΙΑ και οι Σαμαράς & ΣΙΑ θα γίνουν Αλέξης και ο Αλέξης θα γίνει τα χέρια που στάζουν το αίμα του αδερφού και χιτλερικά θα μας χαιρετάν. Τι στ’ αλήθεια πιστεύουμε ότι μπορεί ν’ αλλάξει; Ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση, όλοι αυτοί είναι τα μαντρόσκυλα της άλλης πλευράς όχι της δικής μας. Είναι ποτέ δυνατόν σκυλί να δαγκώσει το χέρι που το ταΐζει; Και αν το αφεντικό δώσει εντολή να σ’ αρπάξει απ’ το λαιμό θα το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτή είναι η αλήθεια. Σκληρή, πικρή, δύσκολη… αλλά αυτή είναι. Αλλά επιλογή έχουμε. 

Ή περιμένουμε να μας ρίξουν έναν έναν στον καιάδα, αλλά να ξέρουμε πως κανείς μας δεν θα γλιτώσει όσο καλό παιδί και αν είναι, όσο και αν παρακαλέσει, όσο και αν γλύψει , όσο και συρθεί, ή της γης οι κολασμένοι γινόμαστε μια γροθιά για να γκρεμίσουμε αυτό το σάπιο σύστημα συθέμελα και να χτίσουμε μια κοινωνία που οι κάτω θα είναι πια από πάνω, που η εξουσία θα είναι του λαού και εμείς που παράγουμε τον πλούτο θα τον απολαμβάνουμε κιόλας.
Γιώργο συγχώρα με για το τεράστιο σχόλιο αλλά ώρες ώρες…
Δ"

Τι κέρδισε λοιπόν η πατρίδα;-Απόλυτη αποτυχία στΙς Βρυξέλλες

Τι κέρδισε προχθές η πατρίδα;

Τι κατάφερε ο Α.Σαμαράς;

Aλλάζει το κλίμα;

Μα το λέει η ανακοίνωση  καθαρά.

Κατάφερε τη διασφάλιση της "ταχείας εφαρμογής του προγράμματος..."

"Το Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου θα αξιολογήσει το αποτέλεσμα της επανεξέτασης υπό το πρίσμα της έκθεσης της τρόικας και θα λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις. Επικροτούμε την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης για την εκπλήρωση των δεσμεύσεών της και επαινούμε τις αξιοσημείωτες προσπάθειες του ελληνικού λαού. Έχει επιτευχθεί ικανοποιητική πρόοδος προκειμένου το πρόγραμμα προσαρμογής να επανέλθει σε τροχιά. Αναμένουμε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις δημοσιονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής και ενθαρρύνουμε τις προσπάθειές της να διασφαλίσει την ταχεία εφαρμογή του προγράμματος...."

Μα θα πείτε αυτός εκλέχτηκε για να αλλάξει το "σκληρό και απάνθρωπο" πρόγραμμα με σκληρές διαπραγματεύσεις. Δεν εκλέχτηκε για να "εκπληρώσει τις δεσμεύσεις" της κακιάς κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Ε, καλά τώρα. Τώρα άλλαξε το κλίμα... Αυτό το κλίμα άλλαξε. Τώρα πιάνουνε τα κρύα. Το καλό της πατρίδας απαιτεί να πέσει πείνα.

"Οι προϋποθέσεις αυτές θα επιτρέψουν την ανάκαμψη της ανάπτυξης στην Ελλάδα και θα εξασφαλίσουν το μέλλον της στη ζώνη του ευρώ" καταλήγει η ανακοίνωση.

Και πως θα επιτραπεί "η ανάκαμψη της ανάπτυξης":

Μα με ύφεση! Με υφεσιακά μέτρα... απολύσεις, κόψιμο μισθών, συντάξεων, αποζημιώσεων κλπ.

Όπως παλιά! Η Ανάπτυξη θα έρθει με Ύφεση!

Ανάπτυξη της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανασφάλειας, της απανθρωπιάς, της παλιανθρωπιάς και πάει λέγοντας. 

Αυτό θα πει πια "ανάπτυξη" στον καπιταλισμό.

Όπως τ' ακούς.  Κι αν βγάζεις συμπέρασμα ...ξαναψήφισέ τους.

Αν πάλι δε βγάζεις συμπέρασμα, πήγαινε γράψου στο σωματείο σου. Ετοιμάσου...

Κάνοντας πάντως μιά πολύ  σύντομη αποτίμηση του τι συνέβη στη Σύνοδο Κορυφής λέμε το εξής:
Η Ελλάδα πήγε εκεί επιχειρώντας για άλλη μια φορά αυτό που εδώ και καιρό λέει. Την αποδέσμευση της δόσης των  31,5 δις άμεσα(όσο πιο άμεσα μπορούσε). Το κυρίως ζητούμενο δε, ήταν η εκταμίευσή της όχι σε δόσεις αλλά ολόκληρης.
Τίποτα από τα 2 δεν έγινε. Γι αυτό άλλωστε είδαμε τον Πρωθυπουργό να μασάει τα λόγια του στη συνέντευξη τύπου και να "πιστεύει" πως όλα θα πάνε καλά.
Αυτό που (δεν) "κέρδισε" λοιπόν η Ελλάδα ήταν να μετατεθεί το ζήτημα στο επόμενο Eurogroup στις 12 Νοεμβρίου, όταν σύμφωνα με δηλώσεις της ίδιας της κυβέρνησης τα ταμειακά διαθέσιμα θα είναι στο απόλυτο μηδέν. Επομένως έγινε αυτό που προσπαθούσε η Ελληνική πλευρά να αποφύγει. Δηλαδή να πάει η απόφαση στη στιγμή που η Ελλάδα, σύμφωνα με το δικό τους σκεπτικό, δεν θα μπορεί παρά να δεχτεί τον οποιοδήποτε εκβιασμό. Τότε βέβαια αμφιβάλλω αν θα εκταμιευθεί ολόκληρη η δόση. Δε νομίζω ότι θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Το σχέδιο εδώ και μήνες ήταν να έχουν τους (όποιους) κυβερνώντες, που έχουν ορκιστεί πίστη στην ΕΕ και το ευρώ και δηλώνουν διαρκώς πως αν "μας αποβάλλουν" καταστρεφόμαστε, κάτω από διαρκή εκβιασμό.
Απαιτούν δηλαδή άμεσα, εδώ και τώρα, ισοσκελισμό εσόδων-εξόδων, παρότι κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο(όχι μόνο για την Ελλάδα).
Κι εκεί η κυβέρνηση είναι πανέτοιμη να σκύψει για άλλη μια φορά το κεφάλι και να αναγκάσει το λαό να πληρώσει, ξέροντας καλά τι σημαίνει αυτό και για τους ανθρώπους και για την οικονομία!.
Για τέτοια μεγάλη επιτυχία μιλάμε.
"Πέτυχαν" λοιπόν κι άλλη εξαθλίωση! Αυτό μόνο.

Όμως τι σημασία έχουν όλα αυτά αφού ο Α.Σαμαράς κατάφερε να πείσει Μόντι και Ολάντ να επισκεφτούν την Ελλάδα; Αυτές είναι επιτυχίες!
Γκραν σουξέ!

Συμμετοχή στη συναυλία Αλληλεγγύης στην Ναυπηγοεπισκευαστική στο Πέραμα στις 8μμ.

Με χαρά συμμετέχω σήμερα Κυριακή 21/10 στη συναυλία Αλληλεγγύης  στην Ναυπηγοεπισκευαστική στο Πέραμα στις 8μμ.

Παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω μαζί τον Β.Λέκκα, το Β.Κορακάκη, Γιώργο Μεράντζα,  Γιάννη Λάρδη, Στέφανο Ψαραδάκο, Γρηγόρη Νικολόπουλο

Η συναυλία είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα του 10ήμερου 

                                  ΑΝΘΡΩΠΟI – ΧΡΩΜΑ +ΣΙΔΕΡΟ 6  
                                           που γίνεται για 6η χρονιά εκεί

6η ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΑΝΘΡΩΠΟI – ΧΡΩΜΑ +ΣΙΔΕΡΟ 6

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ –ΣΤΟΠΕΡΑΜΑ

19 ΕΩΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΗ 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για έκτη χρονιά η Κίνηση εικαστικών καλλιτεχνών "ΠΕΡΑ(σ)ΜΑ" μαζί με τα συνδικάτα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος διοργανώνουν την έκθεση εικαστικών που γίνεται μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, με την συμμετοχή να έχει ξεπεράσει τους 200 Καλλιτέχνες.



Στο Πέραμα, η τέχνη προσπαθεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει, να διαμορφώσει συμπεριφορές, στάση και δράση. Σε αυτή την αλληλεπίδραση καλλιτέχνες και εργαζόμενοι, συντονίζουν το βήμα τους.

Η Έκθεση ξεκίνησε από το 2005 με πρωτοβουλία ομάδας εικαστικών καλλιτεχνών. Στόχος της έκθεσης να έρθει το έργο τέχνης στους τόπους δουλειάς, εκεί που βρίσκεται ο φυσικός του αποδέκτης και η κινητήρια έμπνευση της δημιουργίας του: η εργατική τάξη.

Επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ αναδεικνύεται σήμερα ο ρόλος της τέχνης. Καλλιτέχνες , εργάτες, γυναίκες, επαγγελματίες, νέοι, βρίσκονται σε κατάσταση εξαθλίωσης σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Ποιος μπορεί να αρνηθεί αυτή την πραγματικότητα; Κανείς!

Ποιος μπορεί να κάνει την μεγάλη ανατροπή; Ο λαός! Οι εργαζόμενοι, οιάνεργοι, οι νέοι, οι γυναίκες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί επαγγελματίες.
Πώς; Αξιοποιώντας, το πιο αποτελεσματικό και ισχυρό όπλο, τη δύναμη των αγώνων.

Δέκα ημέρες από 19 /10/2012 έως 28 / 10/2012 στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, ζωγράφοι, χαράκτες, γλύπτες, φωτογράφοι, μαζί με το θέατρο τη μουσική, δίνουν το δικό τους στίγμα αγωνιστικης ταξικής αλληλεγγύης.

Στήνουν το δικό τους μέτωπο

Καλούμε σε αγωνιστικό συναγερμό τους μαθητές, τους άνεργους, τους νέους και της νέες , να συναντηθούν μαζί μαςμε το σύνθημα.

Οι αγώνες είναι τέχνη του λαού

και η τέχνη όπλο του.

Την έκθεση διοργανώνουν οι:



ΚΙΝΗΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΠΕΡΑ(σ)ΜΑ

20 Οκτώβρη 2011- Πέρασε ένας χρόνος μα κανείς δεν ξέχασε

Πάει ακριβώς ένας χρόνος από εκείνη την τρομερή μέρα στις 20 Οκτώβρη, όταν ένα απίστευτο συνονθύλευμα φασιστομπάχαλων επιτέθηκε στο μπλοκ του ΠΑΜΕ. Ηταν η 2η μέρα της Πανελλαδικής Απεργίας 19-20/10 κι ο κόσμος ήταν στους δρόμους σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση-συλλαλητήριο(ήταν μια από τις 2-3 μεγαλύτερες), σε φάση κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.

Μέχρι τότε δεν είχα πάρει θέση υπέρ του ΠΑΜΕ. Ηταν η μέρα που άλλαξε πολλά.
Εκείνη τη μέρα χάθηκε ο αγωνιστής οικοδόμος Δ.Κοτζαρίδης.

Να τι έγραφα  εκείνο το απόγευμα, λίγη ώρα μετά τη διαδήλωση, στο "Γιώργος Σαρρής"

Δολοφόνοι!

Αυτό που είδα σήμερα ήταν ό,τι ακριβώς ευχόμουν να μη δώ.
Ηταν αηδιαστικό, εμετικό και ό,τι κι αν πει κανείς δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην εικόνα.

Ήμουν στην αρχή της Συντάγματος απέναντι από το Public όταν ακούστηκε η πρώτη κροτίδα σαν βόμβα που ηταν φανερό ότι δεν ήταν κρότου λάμψης. Και γυρνώντας προς τα κει είδα δολοφόνους, να πετούν επί πολλή ώρα πέτρες στο μπλοκ του ΠΑΜΕ έξω από τη "Μεγάλη Βρεττανία". Οι πέτρες έγιναν πανίσχυρες κροτίδες, καπνογόνα και στη συνέχεια πυροτεχνήματα(σαν αυτά που έχουν στα γήπεδα που ριχνόντουσαν αναμμενα μεσα στο μπλοκ του ΠΑΜΕ που είχε τραβηχτεί πίσω από την περιφρούρηση που ήταν αντιμέτωπη με τους δολοφόνους. Τέλος τα πυροτεχνήματα έγιναν Μολότωφ(!!!) που έφευγαν προς τον κόσμο με τ'ι άλλη πρόθεση από το να κάψουν απεργούς εργαζόμενους που κατέβηκαν στο δρόμο χωρίς εξοπλισμό ΜΑΤατζή για να παλέψουν για τη ζωή τους ρισκάροντας πολλά.
Ειδα στη συνεχεια να γίνεται ντου από την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ που προσπαθούσε να αμυνθεί στην αγρια επίθεση.
Κι εκεί απομακρύνθηκα γιατί δεν γινόταν να μείνω άλλο εκεί, αφού ήξερα τι θα ακολουθούσε.
Σε λίγο είχε μπεί στο παιχνίδι η αστυνομία και τα ΜΑΤ με δακρυγόνα, κρότου λάμψης και τα σχετικά. Η επιχείρηση εκκένωση της πλατείας είχε αρχίσει.
Ειναι καθαρό ότι αν δεν είχε συμβεί όλο αυτό, ακόμα κι αυτή τη στιγμή στις 8μμ θα υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες στο Συνταγμα, αφου η διαδήλωση μετά το μεσημέρι και παρά την επίθεση της αστυνομίας, ξαναδυνάμωσε από όσους είτε έφευγαν και ξαναγύριζαν, είτε ερχόντουσαν στην πλατεία μετά τη δουλειά(όσοι δεν είχαν απεργήσει).

Δεν ανήκω στο ΠΑΜΕ ή σε κανέναν άλλο χώρο και ήμουν στην κάτω μεριά της πλατείας που ηταν γεμάτη επί ώρες μπροστά από τη Βουλή. Κι εκεί είδα ανθρώπους με το χερι στο στόμα να παρακολουθούν με ένα φοβερό σφίξιμο στο στομάχι όσα εγιναν.
Δεν ξερω ακόμα τι σχεση είχε ο δύστυχος πατέρας 2 παιδιών συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ με τα επεισόδια ειναι όμως τραγικό από όλες τις πλευρές. Ενας εργαζόμενος άνθρωπος, συναγωνιστής μας σε αυτή τη δυσκολη μάχη χάθηκε.
Η πολιτική ευθύνη βαραίνει τους ώμους αυτής της τρεκλίζουσας κυβέρνησης που σέρνει το λαό με κάθε τρόπο στην εξαθλίωση, και που στις καθημερινές διαδηλώσεις μας κτυπά και μας ψεκάζει σαν κατσαρίδες ποιος ξερει με τι είδους χημικά. Ομως υπάρχουν και μεσα μας φοβερά προβλήματα που πρέπει να λυθούν.
Αυτοί που χτυπούσαν εργαζόμενους άοπλους χωρίς εξάρτηση απεργούς μιας μεγάλης συνδικαλιστικής παράταξης με σκοπό να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν, δεν είναι δυνατόν να ήταν ούτε εργαζόμενοι ούτε διαδηλωτές.
Είχαν έρθει να κάνουν άλλη δουλειά εκεί.
Ξέρω ότι πολλοί θα κάνουν άλλες μεταφορές και μεταφράσεις των γεγονότων.
Όμως ξέρω επίσης ότι ίσως το κάνουν κινούμενοι από αντιπάθεια ή και μίσος -έστω και πολιτικό- προς το ΠΑΜΕ.
Ας προσπαθήσουν πριν βγάλουν την εκτίμησή τους, να βγάλουν έξω αυτόν τον παράγοντα αν θέλουν να είναι αντικειμενικοί. Αυτό που έγινε σήμερα ήταν τρομερό και δεν πρέπει να περάσει έτσι.
Είδα και άκουσα πολλά ακόμη.

Τι κρίμα για μια τόσο τεράστια λαϊκή διαμαρτυρία.
......

Εκείνη τη μέρα και παρά τα άγρια επεισόδια το τεράστιο μπλοκ του ΠΑΜΕ έμεινε στην Αμαλίας ως τις 5.15 το απόγευμα οπότε αποχώρησε συγκροτημένα προς την Ομόνοια μεσα σε φοβερό κλίμα έντασης, χειροκροτημάτων, οργής  και συγκίνησης για το χαμό του Δ.Κοτζαρίδη

Για τον τραγικο θάνατο του άνεργου ναυτεργάτη Ξενοφώντα Λούγαρη

Την είδηση για το θάνατο του άνεργου ναυτεργάτη συναγωνιστή μας Ξενοφώντα Λούγαρη τη μάθαμε μετά τις 3.30μμ Μιλήσαμε με τους ανθρώπους του ΠΑΜΕ που έδιναν όλες τις πληροφορίες(και το όνομα λέγοντας μας την παράκληση του γυιου του, να μην ανακοινωθεί το όνομα πριν το μάθει η γυναίκα του.) 

Θυμήθηκα αργότερα ότι το ασθενοφόρο ακούστηκε αρκετά αργότερα στην περιοχή και πολλοί αναρωτήθηκαν τι συμβαίνει.

Εντύπωση προκαλεί πάντως το γεγονός της προσπάθειας καπηλείας από τη Χ.Α.(!!) -που μίλησε υποκριτικά  για έγκλημα της κυβέρνησης, (σιγά μη  νοιάστηκε η κ.Ζαρούλια για τον διαδηλωτή του ΠΑΜΕ)- αλλά και κατι άλλες "γκρίνιες" και θαυμαστικά από ...άλλους, ότι το ΠΑΜΕ

Το βίντεο του σημερινού συλλαλητήριου- Καιρός για ποιοτικό άλμα μπροστά

Eίναι χωρίς αμφιβολία πολύ σημαντικό το ότι έχουμε  τόσο μαζικές κινητοποιήσεις τη μια μετά την άλλη μέσα στο διάστημα των τελευταίων εβδομάδων. Φαίνεται πως ακόμη πιο μαζική και πιο δυναμική θα είναι η επόμενη που θα γίνει ίσως και την άλλη βδομάδα, όταν οριστεί η ημέρα που θα ΄''ερθει για ψήφιση το νέο φρικτό πακέτο μέτρων.
Ειναι όμως καιρός να γίνει ένα ποιοτικό άλμα που θα μας πάει πολλά βήματα μπροστά. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε. Μόνο μια τέτοια αναβάθμιση του κινήματος που θα ξεκινάει από τη βάση, με νέες μαζικές εγγραφές στα σωματεία και άνοδο του επιπέδου του πολιτικού αγώνα που διεξάγεται που να φέρνει ανατροπές, μπορούμε να περιμένουμε πραγματικά καλύτερες μέρες.

Αλλη μια λαοπλημμύρα- Ο αγώνας συνεχίζεται!

Τρομερή και η σημερινή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας!
Παρότι ο λαός δεν 'εχει βρεί ακόμη τον τρόπο να απαντήσει αποτελεσματικά στην επίθεση που δέχεται, παροτι ακόμη δεν μπορούμε φυσικά να πούμε πως έχει νοιώσει τη δύναμή του κι έχει πιστέψει στον εαυτό του, φαίνεται πως έχει καταλάβει ότι ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος κι ο πόλεμος στον πόλεμο που του έχουν ανοίξει. Ετσι φτάσαμε στο σημείο να μην εντυπωσιαζόμαστε ιδιαίτερα από τεράστιες διαδηλ΄ώσεις σαν τη σημερινή.
Αν όμως ο λαός μπορούσε να κατανοήσει άμεσα και γρήγορα, τη δύναμη που του δίνει η μαζική συμμετοχή στα σωματεία και τις συλλογικότητες, ανάλογα γρήγορα θα ένοιωθε πως ο αντίπαλος δεν είναι όσο ισχυρός θέλει να δείχνει.
Αν το σύνθημα 'Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς τ'αφεντικά", που πραγματικά δονεί κάθε φορά τουλάχιστον τη μεριά του ΠΑΜΕ , μπορουσε να μπεί στο μυαλό μιας μεγάλης μάζας και να γίνει συνείδηση, τα πράγματα θα άλλαζαν αμέσως.
Φωτογραφίες κι ένα σύντομο σχόλιο έχουμε αναρτήσει στο "εδώ και ΄τωρα" ενώ ετοιμάζεται και το σχετικό βίντεο του εντυπωσιακού σημερινού συλλαλητήριου.

Μεγάλη βέβαια είναι η θλίψη από το θάνατο του άνεργου ναυτεργάτη διαδηλωτή του ΠΑΜΕ την ωρα που η πορεία 'ηταν σε εξέλιξη λίγο πριν τη 1μμ στο ύψος του Εθνικού κήπου.

Γενική Απεργία! - Κανένας στη δουλειά. Ο δρόμος περιμένει!

Λες πως δεν έχει και πολλή σημασία.
Όμως μην έχεις αυταπάτες.

Θα είναι εκεί, παντού.
Θα μας μετρήσουν έναν έναν.

Θα δουν τις φάτσες μας προσεκτικά.
Αν περνούσαμε χαμογελαστοί ή αν ήμασταν θλιμμένοι ή μουσκεμένοι από την ήττα.
Αν περπατούσαμε όρθιοι ή μια σταλιά σκυφτοί.
Αν είχαμε φόβο ή πίστη στο βλέμμα μας.

Κι ύστερα θα βαλουν κάτω τους αριθμούς της Απεργίας, θα τα ζυγίσουν όλα με ακρίβεια επιστημονική και ανάλογα θα επιτεθούν.
Μη λές λοιπόν πως δεν έχει σημασία.
Ακόμη κι άλλος ένας μετράει. Φερνει το ζύγι προς το μέρος μας κι όχι προς το δικό τους.

Και πιο πολύ έχει σημασία για σένανε. Να νοιώσεις όρθιος, άφοβος, αποφασισμενος, να πεις δεν έκανα πίσω . Την άλλη φορά θα κάνω ένα βήμα μπροστά. Την άλλη φορά θα τους λοιώσουμε. Δικά μας είναι όλα γύρω, ο κόσμος το αύριο.
Καποια στιγμή κοντά, θα πρέπει να κάνεις πολύ περισσότερα. Ισως πιο πολλά άπ' όσα μπορείς να σκεφτείς και ν' αντέξεις.
Ετοιμάσου λοιπόν. Μη σκύβεις το κεφάλι.
Κοίταξέ τους στα μάτια. Δεν είναι τόσο δυνατοί όσο νομίζεις
Κατέβα στην Ομόνοια. Μην πας στη δουλειά!
Από όσα περιμένουν κάνε τα ανάποδα. Κάντους να φοβηθούν.

Γενική Απεργία σήμερα. Μην το σκέφτεσαι.
Ο δρόμος σε περιμένει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Παγκόσμια μέρα κατά της φτώχειας - Η πείνα προαπαιτούμενο ανάπτυξης

Παγκόσμια μέρα κατά της φτώχειας σήμερα!
Τέτοιες μέρες όμως δεν τις "γιορτάζεις" ούτε τις "τιμάς" με φιέστες ελεημοσύνης.

Τις κάνεις σημαία για την ανατροπή και την αλλαγή του κόσμου.
Τις τιμάς με Γενικές Απεργίες σαν την αυριανή.

Ο καπιταλισμός απέτυχε και καταρρέει πάνω μας.
Είναι ένα σύστημα που  οι καθημερινές εικόνες της πραγματικότητας αλλά και οι αριθμοί, δείχνουν καθαρά πως δεν μπορεί να θρέψει τον κόσμο, τους κατοίκους αυτού του πλανήτη.
Ενα σύστημα που πνίγει τα πάντα στο δίχτυ του  που όλο και σφίγγει γύρω μας, εκτός από αυτούς που κατέχουν την εξουσία. Που βυθίζει τους λαούς στην εξαθλίωση και την πείνα πρέπει να ανατραπεί και να αλλάξει.
Ένα σύστημα που έφαγε τα ψωμιά του και δεν έχει πια τίποτα να δώσει εκτός από δυστυχία και πόλεμο πρέπει να πάει στην άκρη πριν καταστρέψει τα πάντα στην απελπισμένη του προσπάθεια να σταθεί όρθιο θάβοντας στα ερείπια όλους εμάς.

Παγκόσμια μέρα κατά της φτώχειας σήμερα.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί πια να ταίσει τον πλανήτη.
Κι έτσι κατάντησε να θεωρεί τη φτώχεια απαραίτητη για την "ανάκαμψη"....

"Οχι στη φτώχεια" λοιπόν σημαίνει "όχι στον καπιταλισμό" που την προκαλεί.
Τα απλωμένα χέρια της ελεημοσύνης ας γίνουνε γροθιές ανατροπής.

Είναι δυνατόν να δεχτεί κανείς, στην εποχή της επιστήμης και της τεχνολογίας, την πείνα σαν... προαπαιτούμενο ανάπτυξης;

Να μείνουμε ή να φύγουμε; -Το ευρω, η δραχμή και η ουσία

Χωρίς περιττά λόγια μεταφέρω ένα σχόλιο με υπογραφή  "ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ":

Να πάρει η ευχή, θα πάει ποτέ η κουβέντα στο δια ταύτα;

Πώς προκλήθηκε το κρατικό χρέος;

Απ' τα "νόμμιμα" δωράκια τού δημόσιου κορβανά στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων, φοροαπαλλαγών, αναθέσεων, εξοπλισμών για το ΝΑΤΟ, ολυμπιακών αγώνων για τη μάσα τού μεγάλου κατασκευαστικού κλάδου κλπ.

Κι από πού προέρχονται τα έσοδα του δημόσιου κορβανά που γίνονται ...δωράκια στο μεγάλο κεφάλαιο;

Απ' τη φορολόγηση του λαϊκό ιδρώτα. Απ' τη δουλειά των παραγωγών τού πλούτου δηλαδή.

Πώς προκλήθηκε λοιπόν η νέα και τρομερή καπιταλιστική κρίση;

Απ' τα κέρδη που τσεπώνουν οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια, απ' την εκμετάλλευση του λαϊκού ιδρώτα, που σε συνδυασμό με το μεγάλο φαγοπότι που προανέφερα, έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη.

Τεράστια συγκεντρωποίηση κεφαλαίων δηλαδή σε μια χούφτα μεγαλοκαπιταλιστές και μονοπώλια.

Άρα η αιτία τού κακού βρίσκεται στον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης και παραγωγής.

Και ποιος είναι αυτός;

Η εκμετάλλευση των εργαζομένων. Το κλέψιμο, του πλούτου που παράγουν, από μια χούφτα κηφήνες.

Τι είναι συνεπώς το δημόσιο χρέος; Αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και παραγωγής.

Επομένως το κρατικό χρέος που χρησιμοποιούν ως μαστίγιο για να μας επιβάλλουν τις ορέξεις τους, είναι απότοκο της καπιταλιστικής κρίσης, η οποία είναι εντέλει σύμφητη με τον καπιταλισμό.

Άρα, το λάθος και η διόρθωση της εν λόγω ανάρτησης, λίγη σημασία έχουν και η ουσία τους έγκειται μόνο στο ότι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί.

Κατά τ' άλλα, με ευρώ, δραχμή, ή οποιοδήποτε νόμισμα,
υπάρχει ποτέ περίπτωση ν' ανοίξουν οι κεφαλαιοκράτες,
ντόπιοι και μη,
τα θησυαροφυλάκιά τους και να επιστρέψουν στο λαό τα κλεμμένα;

Γιατί κλεμμένος απ' το λαό, τους λαούς,
είναι ο πλούτος που κατέχουν, χρηματικός ή εμπράγματος.

Ασχετα αν αυτή η τεράστια, ανήθικη, εξωφρενική κλοπή,
γίνεται "νόμιμα" μέσα απ' τους νόμους των κυβερνήσεών "τους", σοσιαλδημοκρατικών, αριστερών, φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων...

Και με δραχμή και με ευρώ, το μεγάλο κεφάλαιο μετέφερε τις δραστηριότητές του σε χώρες με εξευτελιστικότερα φτηνά μεροκάματο, τσεπώνοντας και επιδοτήσεις απ' το δημόσιο κορβανά...

Απλά, με τη δημιουργία τής λυκοσσυμαχίας της ΕΕ (Μάαστριχτ), όλα αυτά επιτεύχθηκαν με μεγαλύτερη ένταση και σε λιγότερο χρόνο σε βάρος των λαών, και υπέρ των μονοπωλίων...

Στο τί πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να σωθεί η χώρα μας (ο λαός δηλαδή) απ' αυτόν τον καρκίνο,
το λέει με σαφήνεια το ΚΚΕ.
΄
Επιγραμματικά:
Έξοδος απ' την ΕΕ και Λαϊκή Εξουσία.

ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ

"50 γυναίκες μόνες ψάχνουν"- Για τις Σκουριές

Σχόλιο Γ.Σ.: Κάποιοι εκεί στη Β.Χαλκιδική δεν ξεχνάνε τον αέρα τη θάλασσα και τα νερά που κυλάνε σα φλέβες μέσα στο κορμί του βουνού. Αυτός είναι ο δικός μας θησαυρός λένε. Δεν τον χαρίζουμε σε κανένα. Ούτε τότε, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.
50 γυναίκες βάδισαν πριν λίγες μερες  στο βουνό, κάτω από τα βλέμματα των φρουρών, την ώρα που το βίαζαν τα αλυσοπριονα της εταιρείας Χρυσού. Για να αξίζει να ζούμε σ'αυτό τον τόπο



του Στέλιου Κραουνάκη

antigoldgreece

Όταν συμβαίνει ο σεισμός, ο ήχος που αναπαράγει η γη με το κούνημα είναι πιο τρομακτικός από το ίδιο το κούνημα. Το ίδιο ισχύει με διάφορα έντονα φυσικά φαινόμενα. Η βροντή προηγείται της αστραπής, ο ήχος από το νερό που έρχεται κουτρουβαλώντας προηγείται από τη φονική πλημμύρα.

50 γυναίκες από την Β.Α. Χαλκιδική ξεκίνησαν ν΄ακούσουν τον ήχο της καταστροφής ενός δάσους.

Δεν είναι φυσικός θόρυβος ο ασταμάτητος ήχος του αλυσοπρίονου, ούτε οι σεκιουριτάδες που έχουν φυτρώσει στη θέση των δέντρων που έχουν κοπεί και που με προκλητικό τρόπο βιντεοσκοπούν τις γυναίκες για να τις εκφοβίσουν να μην φωνάζουν συνθήματα και να μην διαμαρτύρονται. Δεν αποτελούν μέρος του δάσους τα συρματοπλέγματα, ούτε τα ηλεκτρονικά συστήματα ανίχνευσης κίνησης, ούτε οι συνεχείς προειδοποιητικές πινακίδες που επιθυμούν να απομακρύνουν «οποιον δεν έχει εργασία». Κομμάτι του δάσους αποτελούν μόνο αυτές οι γυναίκες, που βαδίζουν αποφασισμενες με την μυρωδιά από το καμμένο ξύλο στη μύτη και τον θόρυβο από τα τρυπάνια, που αντηχεί σε όλο το βουνό, στ” αυτιά.

Το δάσος όμως δεν υπάρχει πια, ένα μεγάλο μέρος έχει «καθαριστεί», όπως λένε οι εργάτες, από τα αιωνόβια δέντρα για να κατασκευαστεί το εργοστάσιο της πολυεθνικής. Εργάτες που δεν απαντάνε στις ερωτήσεις των γυναικών, εργάτες που σφίγγουν τα χείλια όταν ακούνε ότι καμία δουλειά δεν είναι ντροπή αλλα το να καταστρέφεις ένα δάσος για να κερδίσει μία πολυεθνική είναι έγκλημα. Εργάτες που έτσι κι αλλιώς ήρθαν από άλλα μέρη γιατί οι ντόπιοι αρνήθηκαν να ασυλήσουν με τέτοιο τρόπο στον τόπο τους.

Γυναίκες από την Ιερισό, από την Μ. Παναγιά και τα Ν. Ρόδα, συνεχίστε να περπατάτε δίπλα στις στοίβες από κομμένους κορμούς που εκτείνονται όσο πάει το μάτι. Ερχόμαστε κι εμείς δίπλα σας γιατί ακούσαμε την βροντή, μύρισαμε μαζί σας το βίαια κομμένο ξύλο, τρομάξαμε κι εμείς από το μέγεθος της καταστροφής που έρχεται. Είναι οι βάρβαροι, οι κάπηλοι, οι ανθρώπινοι γύπες με τους υπάνθρωπους που εκδίδουν τις άδειες, κανονίζουν τις δουλειές και ξεπουλάνε τα πάντα που πρέπει να νιώσουν τη δύναμη της αντίδρασης των ανθρώπων που έχουν καταλάβει ότι ζούμε σε κατοχή και δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την άμεση αντίσταση.

Αλλιώς δεν αξίζει να ζούμε σε αυτόν τον τόπο.

Στέλιος Κραουνάκης, www.aplotaria.gr

Γιατι κατεβάσαμε το άρθρο "Αλ.Τσίπρας:Αν βγούμε από το ευρώ θα καταστραφούμε!"

Το άρθρο που δημοσιεύσαμε το πρωί με τίτλο
"Αλ.Τσίπρας:Αν βγούμε από το ευρώ θα καταστραφούμε!" το κατεβάσαμε αφού όπως είδαμε η δήλωση δεν ήταν αυτή. Αυτό που έγινε ήταν ότι μεταφέρθηκε η δήλωση Σόιμπλε στη Σιγκαπούρη(που την ανέφερε ο Α.Τσίπρας) ως δήλωση Τσίπρα σε δεκάδες σάιτ, ανάμεσα στα οποία το "έγκυρο" BHMA,το ΣΚΑΙ, κ.α.  αλλά επίσης και το "tvxs", "το ποντίκι" και "το κουτι της Πανδωρας"(που άλλαξε τον τίτλο το μεσημέρι) και το οποίο τελικά εμπιστευθήκαμε.

Παρότι ψάξαμε και το διασταυρώσαμε σε πολλές πηγές γιατί η δήλωση μας εντυπωσίασε αρνητικά, και γι αυτό και κάναμε και άρθρο σχετικά,τελικά μεταφέραμε μια δήλωση που δεν έγινε κι επομένως  το άρθρο έπρεπε να κατέβει.

Αυτό που μας έκανε να ψαξουμε στο webtv του ΑΝΤ1 ήταν η αλλαγή του τιτλου(και του περιεχομένου του άρθρου) στο "κουτί της Πανδώρας" που μας κίνησε την περιέργεια αφού ήταν δύσκολο να πιστέψουμε πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο χωρις λόγο για να καλυφθεί ο Α.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ.
Η ακριβής δήλωση Τσίπρα ειναι η παρακάτω:
"Διαπιστώσαμε αμέσως μετά τις εκλογές ότι και η κυρία Μέρκελ αλλά και ο κ. Σόιμπλε όταν μιλάει λίγο πιο χαλαρά διατυπώνουν τη γλώσσα της αλήθειας. Χθες ο κ. Σόιμπλε ήταν στη Σιγκαπούρη και είπε άλλα απ΄ αυτά που λέει όταν μιλάει στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης κι άλλα απ΄ αυτά που είπε η κα Μέρκελ στην Αθήνα ότι εύχεται και ελπίζει και είπε ότι δεν είναι δυνατόν να φύγει η Ελλάδα, γιατί αν φύγει η Ελλάδα θα καταστραφούμε. Με δυο λόγια, αυτό το οποίο λέμε τόσο καιρό και δεν θέλουν να το καταλάβουν, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποχώρηση μιας χώρας είτε….., είτε από μια διαδικασία εξόδου, που αυτό δεν υπάρχει και θεσμικά δεν υφίσταται, χωρίς να δημιουργήσει και καταστάσεις ντόμινο, διάλυσης συνολικά όλης της ευρωζώνης. Αυτό το πολύ απλό πράγμα, το οποίο το κατανοούν φοιτητές οικονομικών σπουδών στα πρώτα έτη των σπουδών τους, δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε στην Ελλάδα; Δεν υφίσταται θέμα ευρώ. Υφίσταται θέμα ευρώ αν θα διαλυθεί το ίδιο το νόμισμα συνολικά ή αν θα συνεχίσει να υπάρχει. Αυτό όμως είναι άλλης τάξης μεγέθους ζήτημα, γιατί μιλάμε για το δεύτερο αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Οι συνέπειες αυτής της μεγάλης τεκτονικής δόνησης από τη διάλυση του ευρώ θα είναι πρωτοφανείς και πάρα πολύ σημαντικές για όλη την παγκόσμια οικονομία, όχι μόνο για την Ελλάδα."

"Η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για το θέμα αυτό είναι πάρα πολύ διαυγής και κρυστάλλινη και την εκφέρουμε διαρκώς όλα τα στελέχη. Λέμε ότι δεν αποτελεί ούτε στόχο, ούτε επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ η έξοδος από το κοινό νόμισμα. Επιδίωξη και στόχος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί να σταματήσει το μνημόνιο, αυτή η πολιτική της λιτότητας, της καταρράκωσης, της κατακρήμνισης. Από κει και πέρα μου λέτε για στελέχη τα οποία λένε πράγματα τα οποία όμως είναι αυτονόητα. Δηλαδή τι λένε; .. Με συγχωρείτε αν είναι να μας πάρουν τα νησιά μας, αν είναι να μας ζητήσουν να έχουμε εργασιακές σχέσεις τύπου Μπαγκλαντές, αν είναι να μας ζητήσουν να ζούμε με 200 και 300 ευρώ, δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία αν το νόμισμα θα είναι ευρώ ή … Αυτό εσείς το εξαγάγετε ότι έχουμε στόχο να φύγει η χώρα από το ευρώ; Όχι. Έχουμε στόχο, μέσα από την παρουσία μας στην ευρωζώνη, να αντλήσουμε όλα τα ισχυρά διαπραγματευτικά μας όπλα για να σώσουμε την κοινωνία αλλά και την πορεία της Ευρώπης συνολικά. Γιατί αυτό που κάνει πιθανή την έξοδο ή τη διάλυση του ευρώ είναι τα μνημόνια και οι πολιτικές της λιτότητας."

ΥΓ2: Θέμα ευρώ και εξόδου από αυτό σαφως και υπάρχει, αν επιλεγεί να υπάρξει.

1.Αν και δεν υπάρχει τρόπος αποβολής νομικά μπορεί μια χώρα να αναγκαστεί να αποχωρήσει αν βρεθεί σε ασφυξία ρευστότητας. Τότε θα πρέπει αναγκαστικά να προχωρήσει σε δικό της νόμισμα. Αυτό είναι γνωστό και μπορεί να συμβεί αν αρνηθούν να δώσουν κάποια δόση, πράγμα που θα συμβεί σίγουρα κάποια στιγμή. Τότε ή θα υποκύψουμε στον εκβιασμο ή θα αποχωρήσουμε.

2.Αν θελήσουν να το κάνουν δε θα κολλήσουν στο νομικό πλαίσιο. Θα το μεταρρυθμίσουν στο πιτς φυτίλι. Δικό τους είναι το πλαίσιο κι αυτούς προστατεύει, σιγα να μην νοιώσουν και τύψεις.
3.Aκόμη κι αν δεν υπάρξει έξοδος ο εκβιασμός και η αναστάτωση κάποιων ημερών μπορούν να κάνουν καλή δουλειά π.χ. σε μια περίοδο εκλογών, όσο κάποιοι θεωρούν απαραίτητη την παραμονή μας στο ευρώ και αφήνουν το λαό να παρασύρεται σε εκβιαστικά διλλήμματα 

Άξιος!

Xαρά να ανοίγεις το πρωί την τηλεόραση και να βλέπεις έγκυρους πολιτειακούς παράγοντες να αναλύουν την κατάσταση και να λέν και σε μας τους άσχετους και άκυρους τι συμβαίνει.
Σήμερα λοιπόν είδαμε τον τ.πρόεδρο του ΣΥΝ Ν.Κωνσταντόπουλο.
Τωρα ως τί εμφανίστηκε και γιατί, δεν το πολυκαταλάβαμε.
Αν το θέμα ήταν το ότι ακούστηκε το όνομά του σε κάποια από τις λίστες που κυκλοφορούν, θα μπορούσε να λυθεί με μια τηλεφωνική παρέμβαση δευτερολέπτων. Δεν ήταν λοιπόν αυτό.
Ο τ. πρόεδρος παρέμεινε στο γυαλί περίπου 30 λεπτά τη στιγμή που κανείς εκπρόσωπος του ΚΚΕ δεν έχει ανάλογη μεταχείριση εδώ και καιρό. Ακόμη και η Α.Παπαρήγα που είχε προσκληθεί πριν το φεστιβάλ της ΚΝΕ δεν εμεινε στον αέρα πάνω από 10 λεπτά και διακόπηκε από 'έκτακτο" ρεπορτάζ, που καθόλου έκτακτο δεν ήταν, και δεν πρόλαβε να πει λέξη για το φεστιβάλ που ξεκινούσε εκείνο το βράδυ!
Για να πούμε την αλήθεια  για το λόγο που ένας τ.πρόεδρος του ΣΥΝ καλείται σε μια εκπομπή και αντιμετωπίζεται περίπου ως πρόεδρος της Δημοκρατίας, κάπου παει το μυαλό μας. Μπαίνει κι αυτός στη λίστα των "ειδικών" που θα κληθούν να μας "σώσουν" την επόμενη κάποιας  επόμενης αποτυχίας στο να βρεθεί διαχειριστική λύση. Ως "αριστερός" μάλιστα θα είναι πολύ χρήσιμος αφού συνήθως αυτοί είναι που βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά μιας και ο κόσμος έχει την τάση να τους εμπιστεύεται.
Πόσο μάλλον ο κ.Κωνσταντόπουλος που τα είπε και πολύ ωραία. Ούτε ίχνος πολιτικής ανάλυσης, ούτε μια επικίνδυνη λέξη, όπως αγώνες, σύγκρουση, εκμετάλλευση, εργάτες, ταξικό κλπ. Δε μιλάμε βέβαια για λέξεις όπως σοσιαλισμός κ.α.. Ούτε για αστείο. Ούτε καν την έννοια Αριστερά δεν ακούσαμε. Τι διάολο ουδέτερος θα ήταν...
Δε θα σταθώ στον τρόπο που σχολίασε την κατάσταση που ζούμε αφού επανέλαβε όλη τη θεωρία περί ικανών και ανίκανων πολιτικών, και φυσικά δεν είδε πουθενά κάποιο πρόβλημα με την ΕΕ της οποίας είναι μεγάλος οπαδός και έδειξε πόσο χρήσιμος μπορεί να φανεί αν του ζητηθεί.
Μάλιστα όταν σε κάποιο σημείο καταδίκασε τη φασιστική παρέμβαση της Χ.Α. και διάφορων σούργελων παραθρησκευτικών οργανώσεων (τρομερό θέαμα πραγματικά να βλέπεις γριές με σταυρούς και ασπρομάλες μάγισσες να χαιρετούν φασιστικά τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο(!)), που είχαν εμποδίσει θεατρική παράσταση, υπεράσπισε σθεναρά τη νομιμότητα καταγγέλοντας την παραβατικότητα από όπου κι αν προέρχεται.
Τον ρώτησε λοιπόν ο δημοσιογράφος πως βλέπει το ότι βουλευτής της Χ.Α. εμπόδισε κάποια προσαγωγή  φασιστοειδούς κι εκείνος είπε ότι καταδικάζει το γεγονός γιατί η νομιμότητα πρέπει...κλπ.κλπ. Κι όταν ο δημοσιογράφος επανήλθε ρωτώντας αν θα έλεγε τα ίδια στην περίπτωση που κάποιος βουλευτής της Αριστεράς εμπόδιζε προσαγωγή διαδηλωτή σε κάποιο συλλαλητήριο,απάντησε: "Φυσικά"!!!
Οι διαδηλωτές εργαζόμενοι λοιπόν που παλεύουν στα συλλαλητήρια και αντιμετωπίζονται άγρια από τις δυνάμεις καταστολής στην ίδια μοίρα με τα σούργελα με τους σταυρούς και τους φασίστες που εμποδίζουν θεατρικές παραστάσεις επειδή δεν τους αρέσουν! Άψογα!

Τέτοιοι άνθρωποι επομένως είναι φανερό ότι είναι πραγματικά πολύτιμοι για τη σωτηρία... του συστήματος, όταν έρθει ή ώρα, και αξίζει να τους δοθεί η ευκαιρία να μας κρεμάσουν και να μας σφάξουν είτε με το μπαμπάκι είτε με κανονικά μαχαίρια.
Όσο για τις αρχικές μου απορίες κι επιφυλάξεις τις παίρνω όλες πίσω. Άξιος!!

Σε καλό δρόμο η Ισπανία- Αποδίδουν τα μέτρα...

Τα τελευταία στοιχεία, μετά και τη σημερινή υποβάθμιση σε -ΒΒΒ από την Stasdard and Poors, δείχνουν ότι τα μέτρα στην Ισπανία πάνε πολύ καλά...
Δεν κάνουμε πλάκα, αλλά εδώ που τα λέμε κάποτε πρέπει να συνηθίσουμε να ρωτάμε "για ποιόν;" όταν ακούμε τέτοια σχόλια  Γιατί όταν μια χώρα βυθίζεται στο χρέος και γίνεται σιγά-σιγά υποχείριο των δανειστών της, τότε δεν μπορεί παρά το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο να τρίβει τα χέρια του.
Άλλη μια χώρα, μετά την Ελλάδα και την άλλη παρέα, έχει μπει στη διαδικασία εξαφάνισης μισθών και δικαιωμάτων χάριν της περίφημης ανταγωνιστικότητας και μάλιστα "εθελοντικά" χωρίς μνημόνιο! Επομένως οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν λόγους να χαίρονται. Υπάρχει "ορίζοντας αισιοδοξίας" ότι θ'ανοίξουν οι δουλειές, κι όποιος δεν τα καταφέρει... ας πρόσεχε.

Για την ιστορία τώρα ξαναλέμε πως είχαμε υποβάθμιση της Ισπανίας σε ΒΒΒ-(ένα σκαλάκι πριν τα σκουπίδια), λίγες μόνο μέρες μετά την έκθεση του ΔΝΤ που έλεγε πως η Ισπανία δεν θα καταφέρει να πιάσει τους στόχους της και το χρέος της θα εκτιναχθεί στο 90%(!) το 2013. Δηλαδή σε 3 μόνο εξάμηνα από το 72% (68,5% το 2011) το Δημ.Χρεος ανοίγει φτερά για το 90%! 
Που σημαίνει άνοδο επιτοκίων, μέτρα, πτώση τζίρου, ύφεση, κι άλλα μέτρα, υστέρηση εσόδων, κι άλλα μέτρα και γενικώς είσοδος σε αρνητικό σπιράλ όπως Ελλάντα.
Μάλιστα επειδή κάποιοι μπορεί να σφύριζαν αδιάφορα μετά την εκθεση του ΔΝΤ, έσπευσε η S&P να το υπενθυμίσει στα κοράκια των αγορών για να γίνουν τα δέοντα.
Με λίγα λόγια μετά το επιτυχημένο πείραμα εξαθλίωσης της Ελλάδας ακολουθούν κι άλλοι παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.
Το κεφάλαιο έχει προβλήματα και πρέπει να βρεί "ανταγωνιστικές" λύσεις... για το καλό του. Και όσο οι λαοί τρώνε το παραμύθι ότι αυτός ο κόσμος είναι ένα, με τις ηγεσίες  των συνδικαλιστικών κινημάτων να "βοηθάνε" ψάχνοντας για λύση σε "φιλοευρωπαική", "προοδευτική" και βέβαια αταξική κατεύθυνση, τα καταφέρνει μια χαρά.

Κάθε φορά λοιπόν όταν ακούμε από τα συστημικά ΜΜΕ ότι κάτι "πάει καλά"(π.χ. η επίσκεψη Μέρκελ, ή η νέα κυβέρνηση, οι "μεταρρυθμίσεις κλπ), να ξέρουμε ότι δεν εννοεί για μας αλλά για τους "άλλους". Τα ΜΜΕ δεν είναι μαζί μας.
Είναι σαν να ακούς στο κανάλι του Ολυμπιακού "Νικήσαμε!" και σύ το ΑΕΚάκι να πανηγυρίζεις μετά τη συντριβή στο ντέρμπι με σχισμένα δίχτυα.

Στηρίξεις, ανταγωνιστικότητες και άλλα ωραία και παράλογα

Μα καλά, αυτοί που έχουν θρησκεία τους τον ανταγωνισμό και την "ανταγωνιστικότητα", είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται για το δυνάμωμα του ανταγωνιστή τους; Μήπως κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ανταγωνισμός;



"Στήριξη της Ελλάδας", " Αναγνώριση της αλλαγής πορείας από τη Γερμανία", "Τέρμα στη φημολογία για έξοδο από το ευρώ" και άλλα τέτοια ακούσαμε για το λόγο της επίσκεψης Μέρκελ στην Αθήνα.
Βέβαια η θολούρα περί "πατρίδας" και "Ελλάδας" αλλά και "Ευρώπης" θέλει να κρύψει ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος στα 2 και δεν τον έχει χωρίσει ο "χωρισμένος μας εαυτός" όπως λεει το τραγούδι αλλά ο καπιταλισμός. Είναι ο κόσμος των μονοπωλίων από τη μία και ο κόσμος των εργαζόμενων και των φτωχών από την άλλη.
Η ουσία βέβαια δεν ήταν στο τυπικό της βόλτας στο Προεδρικό μέγαρο, ούτε στα όσα ειπώθηκαν με τον Α.Σαμαρά που έτσι κι αλλιώς ήταν ειπωμένα.
Ήταν στη συνάντηση με τους επιχειρηματίες που διοργάνωσε το Ελληνογερμανικό επιμελητήριο και η Γερμανική πρεσβεία.
Ολα τα "μικρομάγαζα" κι οι μικρομεσαιοεπιχειρηματίες, που κρεμάστηκαν στις οθόνες για να ακούσουν με αγωνία τι το καλό βγήκε από την επίσκεψη Μέρκελ, και το αν τελειώνει η κρίση "εκπροσωπήθηκαν" εκεί...(Α, ρε φουκαρά μικρομεσαίε κυρ-Παντελή...)

Ρίξαμε μια ματιά στο ποιοί ακριβώς βρέθηκαν στη συνάντηση όπως το βρήκαμε στο Ριζοσπάστη και καταλάβαμε.

"Συγκεκριμένα, εκτός από τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά και τον υπουργό Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη, προσκλήθηκαν και συμμετείχαν οι επιχειρηματίες: Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, Μ. Μαΐλλης,πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου και του ομίλου «Μ. Ι. Μαΐλλης», Δ. Κοπελούζος, επικεφαλής του ομώνυμου ομίλου στην Ενέργεια, Κ. Φρουζής,πρόεδρος των φαρμακοβιομηχάνων και αντιπρόεδρος της εταιρείας «Novartis Hellas», J. Koechling, διευθύνων σύμβουλος της «Hochtief», ιδιοκτήτριας του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», Ν. Νανόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της «Eurobank»,Μιχ. Τσαμάζ επικεφαλής του OTE, Γ. Ζανιάς, πρόεδρος της Eθνικής Tράπεζας, Σ. Ζαββός, διευθύνων σύμβουλος της επενδυτικής «Zeus Capital Partners», Α. Ζερβός ,επικεφαλής της ΔΕΗ, B. Vargas Herzberg,διευθύνων σύμβουλος της «Bosch - Siemens Hausgeraete», Π. Ξυνής,της «Siemens Hellas».

Έκοψε κίνηση λοιπόν η κ.Μέρκελ, άκουσε τα παράπονα, τα καρφώματα και τις γκρίνιες Δασκαλόπουλου προς το "πολιτικό σύστημα" που δεν προχωράν οι μεταρρυθμίσεις και επιστρέφει στη Γερμανία για να τα πει με τους δικούς της και να στήσουν οι άνθρωποι  τις δουλειές τους στη νέα πιάτσα που διαμορφώνεται εδώ όπως ακριβώς τη θέλουν.

Έκανε φυσικά η κ.Μέρκελ και αισθητή τη Γερμανική παρουσία εν όψει των εξελίξεων στη Συρία απ' όπου φυσικά η Γερμανία δεν μπορεί να λείψει όπως έγινε στη Λιβύη. Χρυσές δουλειές θα κλείσουν, δε γίνεται να μείνουν απ'έξω.

Κατα τα άλλα μπροστά στις κάμερες και απαντώντας σε στημένες ερωτήσεις "ανησύχησε και ενδιαφέρθηκε για την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας".

Μα καλά, αυτοί που έχουν θρησκεία τους τον ανταγωνισμό και την "ανταγωνιστικότητα", είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται για το δυνάμωμα του ανταγωνιστή τους; Μέσα σε μια τέτοια κρίση του τύπου "ο θάνατός σου η ζωή μου" γιατί η Γερμανία να ενδιαφερθεί για τη δική μας "ανταγωνιστικότητα" και όχι για τη δική της;

Πάμε καλά; Μήπως κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ανταγωνισμός;

Και καλά να βγάζουν τη Μέρκελ πονόψυχη και τον καπιταλισμό "αγγελούδι", να βγάζουν όμως τη λογική νοκ άουτ και όλους εμας ηλίθιους πάει πολύ.

Για τη σημερινή συγκέντρωση-Βίντεο και λίγες σκέψεις

Διαβάζοντας κάποιο άρθρο στο Lenin Reloaded έπεσα σε μια συζήτηση για τη σημερινή συγκέντρωση που έχει ξαναγίνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Κάποιος οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ εκεί υποστήριζε ότι αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε περισσότερη ώρα από το ΠΑΜΕ στην πλατεία, το ΠΑΜΕ περίπου δεν δικαιούται να μιλάει γιατί "την έκανε"!
Επαναλαμβάνω λοιπόν κι εδω το σχόλιο που έκανα εκεί.

Φαίνεται πως στις νέες συνθήκες αναδύονται νεα κρίσιμα ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως π.χ. το χρονόμετρο. Όποιος μείνει πιο πολλή ώρα στην πλατεία κερδίζει!ΤΙ; Τον τίτλο της πρωτοπορίας!
Το ΠΑΜΕ λοιπόν έμεινε λιγότερο από το ΣΥΡΙΖΑ άρα χάνει.
Από δω και πέρα λοιπόν δεν έχει σημασία η πολιτική θέση, η στάση στα συνδικάτα και τους τόπους δουλειάς(αν έχεις δηλ. το κουράγιο να συγκρουστείς εκεί και να πληρώσεις αν χρειαστεί),το αν είσαι απεργοσπάστης ή όχι, η στρατηγική ή οτιδήποτε άλλο. Σημασία έχει πόση ώρα μένεις στην πλατεία! Έτσι είναι όμως. Ο καθένας ότι έχει δείχνει.(Βέβαια αν το ΠΑΜΕ ήθελε να αφήνει ένα μπλοκ 100 ατόμων κι ένα πανό για να μην του τη λένε, τι πιο απλό; Όταν έχεις όμως 50000 κόσμο μαζί σου, οφείλεις να κάνεις πιο σοβαρές σκέψεις.)
Όσο για την ουσία καλύτερα να την αποφεύγουμε. Τι να πεις δηλαδή; Οτι το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν καλούσε σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα αλλά στη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα, και το λαό "σε αγώνα για έξοδο από την κρίση με προοδευτική κατεύθυνση"(!)Το ίδιο λένε κι οι Βιομήχανοι, απλά εννοούν αλλιώς την προοδευτική κατεύθυνση, ο καθένας το εννοεί όπως θέλει.
Για την ιστορία τώρα: Το ΠΑΜΕ άρχισε τη συγκέντρωσή του από τις 12.30-1μμ. Ξεκίνησε να ανεβαίνει τη Σταδίου στις 1.45 και μπήκε στην πλατεία Συντάγματος κατα τις 2μμ. Έμπαινε σε πολύ πυκνή διάταξη μαχητικά φωνάζοντας ταξικά συνθήματα,- και όχι "ΟΟΥΥΥ" ή "παρτε το μνημόνιο και φύγετε από δώ",- ως τις 2.45 οπότε μπλόκαρε αφού σταμάτησε στην άκρη της Φιλελλήνων και η ουρά έμεινε μεσα στη Σταδίου χαμηλά ως την Ομόνοια σχεδόν. Με λίγα λόγια έσωσε το κύρος της κινητοποίησης, αφού η πλατεία δεν είχε κόσμο και η Αμαλίας ήταν με πολλά κενά.
Φάνηκαν 2 πράγματα:1. Στην 3ωρη στάση εργασίας συμμετείχαν οι εργαζόμενοι του ΠΑΜΕ ένω οι άλλοι όχι.
 2. Τα περί απαγόρευσης έπιασαν τόπο στις μη οργανωμένες δυνάμεις των άλλων που ήταν πολλές  φορές λιγότεροι από την απεργία της 26/9, ενώ καθόλου δεν επηρέασε τις οργανωμένες δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Έχει κι αυτό τη σημασία του για τη σπουδαιότητα της οργάνωσης.

Τέλος, όταν άρχισαν τα επεισόδια κι ένα κύμα ανθρώπων που έφευγαν από την Αμαλίας κατέβαινε στη Συντάγματος που έκλεινε το ΠΑΜΕ, από την πλατεία αποχώρησαν πολλοί(οργανωμένες δυνάμεις) και όχι μόνο το ΠΑΜΕ, ενώ είναι λάθος το "παρέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ" γιατί στην πραγματικότητα έμειναν κάποιοι με πανώ του ΣΥΡΙΖΑ, όταν και εκεί οι περισσότεροι έφυγαν γιατί δεν είχε κανένα νόημα να μείνουν.

Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ δεν θα το "μπλέξει" κανείς σε σύγκρουση που δεν έχει αποφασίσει το ίδιο και μάλιστα σε μεγάλη κλίμακα. Οταν γίνει αυτό θα το έχει αποφασίσει το ίδιο αναλύοντας επιστημονικά όπως πρέπει την πραγματικότητα και τότε ξέρει και πως θα το κάνει και φυσικά έχει αποφασίσει να πληρώσει και το κόστος χωρίς να κρύβεται πίσω από άλλους. Όποιος νομίζει πως το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ φοβούνται και γι αυτό αποφεύγουν τη σύγκρουση, είναι απλά πολύ μακριά νυχτωμένος. 

Είναι να απορεί κανείς πάντως, πως γίνεται κάποιοι να δέχονται, άγνωστοι  που αποφασίζουν σε άγνωστα μέρη με άγνωστους τρόπους να αποφασίζουν το πότε και πως θα συγκρουστεί το λαικό  κίνημα με το κράτος και την καταστολή.


Ενα μικρό σχόλιο για τα όσα λέγονται και σε όλα τα κανάλια για την "χωριστή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ". Το ΠΑΜΕ έκανε τη δική του συγκέντρωση με την ομιλία του πρόεδρου του Συνδικάτου   Οικοδόμων στην Ομόνοια όπου παρέμεινε για περίπου 45λεπτά. Κατόπιν έκανε πορεία και μπήκε στο Σύνταγμα περίπου στις 2 και παρέμεινε εκεί για περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά, όπου άκουγε τα κούφια συνθήματα των μεγαφώνων της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και την περίεργη μουσική επιλογή που έκαναν μη μπορώντας φυσικά να επιβάλει τη δική του ατμόσφαιρα και λογική κάτω από την ένταση των ηχείων της ΓΣΕΕ.
Πόσο χωριστή ήταν λοιπόν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ; Σίγουρα όχι όσο λένε επίμονα τα δελτία. Το ΠΑΜΕ έδειξε πως παρά την καθαρή διαφορά στο πολιτικό του πλαίσιο και τον τρόπο που βλέπει και αντιπαλεύει την κρίση, είναι κοντά με τον υπόλοιπο λαό που αντιστέκεται(δεν μιλάμε για τις ηγεσίες φυσικά) και τον χαιρετίζει έμπρακτα, όσο κι αν πιστεύει πως το κάνει με λάθος τρόπο. Ο λαός έχει φυσικά το δικαίωμα να ΄κάνει λάθος, πόσο μάλλον όταν κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τον "βοηθήσουν".