Τεράστιες ήταν και σήμερα οι συγκεντρώσεις και οι πορείες στο κέντρο της Αθήνας.Και το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, αλλά και το άλλο της Πατησίων ήταν 2 πάρα πολύ μεγάλα συλλαλητήρια. Σίγουρα από τα μεγαλύτερα από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η περιπέτεια της κρίσης.(Δεν μπορώ να το λέω της ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ αφου κερδίζουν ποντους που δεν τους ανήκουν. Η παρουσία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ήταν πολύ μικρή συγκριτικά με τον όγκο της υπόλοιπης συγκέντρωσης).
Παρ' όλα αυτά ήταν μικρότερα από αυτά του Δεκεμβρίου και του Φεβρουαρίου, και σίγουρα πιο μικρά από εκείνο της 5 Μαίου πέρσι τέτοιον καιρό.
Παρ' ότι η μαζικότητα ενός ξεχωριστού συλλαλητηρίου δεν είναι το κύριο ζήτημα που μας απασχολεί δεν μπορεί να μη βαζει ερωτήματα. Πως μπορεί ενώ η ένταση των μέτρων έχει αυξηθεί τοσο πολύ, η αντιδραση να φαίνεται να είναι μειωμένη.
Θα επανέλουμε όμως σ αυτό λίγο μετά.
Κατα τα άλλα απίστευτη ήταν ή παρουσία των ΜΑΤ. Αναρωτιόμουνα πως γινεται να εχουμε τόσους πολλούς ΜΑΤατζήδες, όταν μετα τη 1μμ επί τουλάχιστον 20 λεπτά ένα ποτάμι κόσμου άδειαζε στο Σύνταγμα περιστοιχισμένο δεξιά κι αριστερα από τα ΜΑΤ! Μόνο το τελευταίο κομματι της πορείας-ήταν η ΟΛΜΕ που κάπου είχε κολλήσει και μπηκε στην πλατεία μετα από ενα κενό 10λεπτο περίπου- δεν ήταν ΜΑΤοφρουρούμενο, ίσως επειδή οι δυνάμεις είχαν μετατοπισθεί αλλού αφού είχαν αρχίσει κάτι αψιμαχίες στην Παν/μίου.Οι αψιμαχίες είχαν δυστυχώς και τραυματίες από τους οποίους ο ένας σοβαρά.
Φαίνεται πάντως πως ενώ ο κόσμος όλο και περισσότερο νοιώθει στο πετσί του την κρίση και το μνημόνιο, δεν δείχνει να ακολουθεί με προθυμία τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που υποτίθεται πως τον εκπροσωπούν. Τουλάχιστον όχι όσο θα αναλογούσε στη σοβαρότητα της κατάστασης.
Το πρόβλημα της εκπροσώπησης, αλλά και της ενότητας παραμένουν άλυτα και αυτό φαίνεται μετα από ενάμιση χρόνο μεγάλων κινητοποιήσεων.
Υ.Γ. Σε λίγο θα έχουμε σχετικό βιντεο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου