Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Κάτι λίγοι τρελοί


"Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
κυνηγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή

Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες τις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός..."

Πως τα καταφέρανε έτσι ρε φίλε,
Να καθορίζουνε τα δρομολόγια της ζωής μας σ΄όλες τις θάλασσες,
Να χαράζουνε στα μυαλά γραμμές με ψεύτικους χρωματιστούς ορίζοντες
Να μας φυτεύουνε ντροπές για αμαρτίες που δεν κάναμε
ή ενοχές για κάτι ψευτομεθύσια με μάπα αλκοόλ που μας πουλήσανε εκείνοι
Να ζωγραφίζουνε φυλάκια και σύνορα εκεί που δεν υπήρχανε ποτέ ,
και να σου λένε.."από σήμερα και πέρα...από δω μέχρι εκεί, το υπόλοιπο δικό μας"

Αλλά ευτυχώς που υπάρχουν πάντα κάτι λίγοι
που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βάλουνε μυαλό
Που θα σταθούνε δίπλα στους άλλους λίγους
που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν είχανε "πατρίδα"
κάτι αιώνια εξιλαστήρια θύματα, εξόριστοι όλων των εποχών
που πάλι θα τους πούνε να πληρώσουνε τη νύφη

Υπάρχουν λοιπόν κάτι λίγοι φίλε μου
που τα μυαλά τους δεν θα τα βάλουνε στη μέγγενη να τους τα κάνουν άμμο και πολτό,
Κι από την κόλαση θα περνάνε μόνο όταν θέλουνε,
κι από όποια κόλαση γουστάρουνε αυτοί,
-έχει κι η κόλαση δρομάκια και δωμάτια ξέρεις-
Που σε όλα τα ψευτοεπιχειρήματα θα κλείνουνε τα αυτιά
και θα απαντάνε μοναχά με δύο λεξούλες
ΖΩΗ  ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Που θα φέρουνε τούμπα τα ευνουχισμένα ανθρωπάκια
τους μικροτσούτσουνους της ιστορίας με τις γραβάτες
που κάνανε την αγαμία τους απληστία και τη βγάζουνε όλη απάνω μας
και μεις ακόμα δε μιλάμε, δε μιλάμε φίλε μου

Υπάρχουν κάτι θάλασσες και παραλίες ξωτικές
που δεν τις γράφουνε οι χάρτες μ΄ακούς,
Που τις βρίσκουνε μονάχα αυτοί που ερωτευτήκαν τα ταξίδια
Αυτοί που φάγανε ισόβια στην τρέλα
και δεν καταλαβαίνουνε Χριστό,
Από κεί θα ξεκινήσει, θα το δείς
Και μη νομίζεις πως δεν ξέρουνε από ταξική συνείδηση, πρωτοπορίες και τέτοια
Αυτά είναι γραμμένα στο DNA τους,
τα μιλάνε τα κορμιά τους από μωρά πριν τα μάθουνε με λέξεις
Και στις φλέβες τους δεν κυλάει σάπιο δήθεν κόκκινο αίμα
Κυλάει η ίδια η διαλεχτική, κόκκινα εργατικά συμβούλια
κι ατόφια αληθινή δημοκρατία κι αδερφοσύνη.
Κοιταν στα μάτια όλους τους μεγάλους
Τον κάρολο, τη ρόζα, τον βλαντιμήρ,
Και τους μιλάν στον ενικό και γράφουνε τα ονόματά τους με μικρά

κι άμα λάχει τους τα χώνουνε μ΄επιχειρήματα και μπινελίκια κι αυτοί γουστάρουνε
Και στο καπάκι την ξαπλώνουνε στο χώμα η στην άσφαλτο
και ψάχνουνε παρέα για το δρόμο μες στ΄αστέρια
Αφου κανένας δεν τον ξέρει έτσι κι αλλιώς
Κι ύστερα τσουγγράνε τα ποτήρια και τα πίνουνε παρέα
ρακές,τεκίλες, τσικουδιές κι ότι άλλο κάτσει
Και καπνίζουνε τσιγάρα ζαλισμένοι,
να μπερδεύονται οι καύτρες τους με ήλιους μακρινούς που αναβοσβήνουνε

Ετσι ελέυθερα με μια μονάχα γενική κατεύθυνση την ψάχνουνε
κι αφήνουνε τα υπόλοιπα στο δρόμο να τα βρούμε όλοι μαζί
και τη διεθνή ιστορική εμπειρία του χθές
την έχουν φίλη κι αδερφή και τη συμβουλεύονται
Δεν την έχουνε Θεό, ούτε μάνα ούτε πατέρα ούτε τίποτα

Ειναι ρε φίλε αυτοί οι τρελοί ρομαντικοί
που κλαίν για πλάκα με τραγούδια και στιχάκια
και που φυτεύουνε στη γλάστρα τις παιδικές τους ζωγραφιές
κάτι περίεργα λουλούδια από χαρτί
και τα ποτίζουν κάθε μέρα κι επιμένουν
Κάτι τρελοί που όλο κάτι περιμένουν.

.          .           .γιωργος σαρρής .          .            .      


*η φωτο είναι του Σταυρου Μόφορη("dark light")

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

There are some few

"That day will not be far
my preyed bird
sunsetting took you once
sunrising brings you again

And when our hearts will meet
everything will shine in another way
and there will be lost in our shadows
the entire old world..."

How have they managed it that way, dude,
To set all route schedules of our lives in all seas,
To nick in minds lines with fake colourful horizons
To plant shames into us for sins we have not committed
or guilts for some fake-drinkings with ropy alcohol who they themselves sold to us
To paint outposts and borders where there have never existed any,
and tell you… “from now on… from here up to there, the rest is ours”

Fortunately though there are always some few
Who are not anyway going to get earnest
Who will stand by the other few
who anyway have never had any "fatherland"
some eternal scapegoats, exiles of all eras
who will again be told to pay the piper

So, there are some few my dude
who will never put their minds in the vise to have them made sand and pulp,
And they will pass through hell whenever only they want to,
and through any hell themselves groove,
- hell too has alleys and rooms you know-
Who towards all fake arguments will keep their ears closed
and will answer only with two words
LIFE AND HUMANS

Who will bring the castrated little-humans upside-down
the little-dicks of history with ties
who made their abstinence to be greed and exercise its entirety on us
and we still do not speak, we do not speak, my dude

There are some seas and exotic beaches
that maps do not include them, do you hear me,
Which are found by those only who fell in love with trips
Those who were sentenced to life in folly
and do not listen even to God,
It will start from there, you ’ll see,
And do not think that they do not know about class conscience, pioneering and the rest
those are written in their DNA,
those are spoken by their bodies since babies before they even learned them in words And in their veins there does not ooze rotten alleged red blood
There oozes dialectics itself, red worker councils
and solid real democracy and brotherhood.
They look straight in the eyes of all the great ones
charles, roza, vladimir,
And they talk to them as equals and write their names in lower-case

and if case be they lay into them with arguments and names and those groove
And at the same time they lay back on dirt or on tarmac
and look for company for the way among the stars
Given that nobody knows it anyway
And then they chink the glasses and drink all together
rakis, tequilas, tsikoudias and eveything else available
And they smoke cigarettes being dizzy,
to muddle their wicks with faraway blinking suns

That freely with only one general direction they are searching
and leave the rest on the road for us to find it all together
and the international historical experience of yesterday
they have it as their friend and sister and they consult with her
They do not have it as God, nor as mother nor father nor anything else

They are those my dude the crazy romantics
Who cry just like that with songs and little lyrics
and plant into the pot their childhood paintings
some weird flowers made out of paper
and they water them every day and they insist
Some crazy who always are waiting for something.

. . .giorgos sarris . . .

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο - αλλά τον τσάκισες τον μεταφραστή σήμερα...

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ είπε...

Ωρε σύντροφε, εσύ αδικήσε. Εχεις καταπληκτικό ταλέντο να ξεδιπλώνεις έμετρα τις σκέψεις σου. Δυο μέρες τώρα αναδημοσιεύω τα γραφόμενα σου.
Γιώργης

Γιώργος Σαρρής είπε...

Γεια σου ρε Γιωργο

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα κ. Γιώργο Σαρρή, χάρηκα ιδιαίτερα και εξεπλάγην ευχάριστα όταν είδα στην αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου σας στο site Σεισάχθεια, ότι χρησιμοποιήσατε μια παλιά φωτογραφία μου από αυτές που έχω ανεβάσει στο Fotothing. Δεν με ενοχλεί καθόλου, το αντίθετο θα έλεγα, όμως από απλή περιέργεια και μόνο θα ήθελα να σας ρωτήσω: πώς ψάξατε και την βρήκατε, τυχαία;
Παρακάτω σας δίνω το link για την συγκεκριμένη φωτογραφία. Μπορείτε αν θέλετε, να μου απαντήσετε εδώ: rasta@otenet.gr Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ελεύθερα όποιες άλλες φωτογραφίες μου θέλετε.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας
Σταύρος Μόφορης

http://www.fotothing.com/StavrosMoforis/photo/27bd763db7ea72543d56e69ae7959acd/

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα κ. Γιώργο Σαρρή, χάρηκα ιδιαίτερα και εξεπλάγην ευχάριστα όταν είδα στην αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου σας στο site Σεισάχθεια, ότι χρησιμοποιήσατε μια παλιά φωτογραφία μου από αυτές που έχω ανεβάσει στο Fotothing. Δεν με ενοχλεί καθόλου, το αντίθετο θα έλεγα, όμως από απλή περιέργεια και μόνο θα ήθελα να σας ρωτήσω: πώς ψάξατε και την βρήκατε, τυχαία;
Παρακάτω σας δίνω το link για την συγκεκριμένη φωτογραφία. Μπορείτε αν θέλετε, να μου απαντήσετε εδώ: rasta@otenet.gr Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ελεύθερα όποιες άλλες φωτογραφίες μου θέλετε.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας
Σταύρος Μόφορης

http://www.fotothing.com/StavrosMoforis/photo/27bd763db7ea72543d56e69ae7959acd/

ShareThis