Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Ο Μίκης για το ΚΚΕ και τον ταξικό αγώνα- Μια απάντηση

Aκούσαμε στο  στο πρωινό του ΑΝΤ1 την Πέμπτη το Μίκη να σχολιάζει την κατάσταση. Πρώτα απ΄' όλα δηλώνω την αγάπη μου γι αυτόν και τα όσα έχει κάνει, και για το ταλέντο του αλλά και για το ότι έβαλε πολλές φορές τη ζωή του σε ρίσκο σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους που έκαναν πίσω και κοίταξαν τη δουλειά τους.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι έχει δίκιο σε όσα λέει.
Αυτό που κυρίως έχει χάσει ο Μίκης, πράγμα εξηγήσιμο, είναι το ταξικό του κριτήριο. Ο Μίκης εκτός από ένας πραγματικά μεγάλος σε πολλά, είναι και πολύ επιτυχημένος και απόλυτα καλά στα οικονομικά του. Δεν έχει λοιπόν σοβαρούς λόγους να βρεί την πραγματική αιτία του βασανιστήριου που περνάει ο λαός.

Είπε λοιπόν και σήμερα ο Μίκης πως διαφωνεί με το ΚΚΕ που "διασπά το λαϊκό κίνημα γιατί κάνει συγκεντρώσεις αλλού" και γιατί χαρακτηρίζει τον αγώνα αυτό "που είναι καθαρά πατριωτικός σε ταξικό".

Κι όμως ο αγώνας αυτός είναι καθαρά και κύρια ταξικός, κι αυτό είναι που πρέπει να καταλάβει γρήγορα ο λαός. Ο πατριωτικός χαρακτήρας του παίρνει το πραγματικό του νόημα ακριβώς από την ταξικότητά του.
Την πατρίδα, μπορεί και  την στηρίζει με τον καλύτερο τρόπο η πρωτοπόρα τάξη και τα φτωχά στρώματα που συντάσσονται μαζί της για λογαριασμό όλου του λαού. Αυτοί που παλεύουν με το αίμα τους, για την ανατροπή και την απελευθέρωση από τα δεσμά τους. Όμως  στο λαό δε συμπεριλαμβάνεται η μεγαλοαστική ταξη που όλοι ξέρουμε ποιο ρόλο παίζει ιστορικά, ρόλος που καθόλου πατριωτικός δε μπορεί να είναι. Το "όλοι για την πατρίδα" λοιπόν όσο γοητευτικό κι αν ακούγεται δυστυχώς κανένα νόημα δεν έχει, αφού η πλουτοκρατία-και οι σύμμαχοί της- δεν πρόκειται να παλέψουν για την πατρίδα, και γι αυτό φυσικά δεν φταίει το ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές απλά το διαπιστώνουν και είναι υποχρεωμένοι να το θέσουν στο λαό.
 Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν είναι γερμανικά κόμματα, είναι ελληνικά κι εκφράζουν την αστική τάξη και τις επιθυμίες της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άλλος πληρέστερα κι άλλος λιγώτερο. Οι έλληνες τραπεζίτες(Λάτσης, Κωστόπουλος  Λαυρεντιάδης κλπ) δε είναι υπηρέτες και πράκτορες του εχθρού. Απλά πατρίδα τους είναι η τσέπη τους. Ο Δασκαλόπουλος που είπε χθες πως "είναι εναντίον των μέτρων αλλά εύχεται να ψηφιστούν"(!) είναι πρόεδρος του δικού μας ΣΕΒ κι όχι άλλου. Δεν υπάρχει λοιπόν "ξένη εισβολή" αλλά επίθεση της μεγαλοαστικής τάξης στο λαό.
Δυστυχως ο Μίκης δεν εχει καταλάβει ότι ο αγώνας του '41-44 χάθηκε ακριβώς γι αυτό. Γιατί τότε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ με το οποίο πολέμησε, δεν κατάφεραν την κρίσιμη στιγμή να δώσουν χαρακτήρα ταξικό στον πατριωτικό απελευθερωτικό αγώνα. Το αποτέλεσμα ήταν η εδώ αστική τάξη με την πλάτη των Άγγλων να νικήσει το λαό, και να εξοντώσει το ΚΚΕ (όχι βεβαια ολοκληρωτικά) που ήταν μπροστάρης του, και να αρπάξει την εξουσία και πάλι.
Επίσης αν παρακολουθούσε στενά θα έβλεπε ότι σε όλα τα μεγάλα συλλαλητήρια, όπως ήταν και το χθεσινό, το ΚΚΕ δεν προσπάθησε να ξεχωρίσει τον εαυτό του από το λαό αλλά στάθηκε και πορεύτηκε μαζί του. Στην πλ.Συντάγματος πήγαινε πάντα και το ΠΑΜΕ(εκτός από ελαχιστότατες ειδικές περιπτώσεις) αλλά με δική του συγκέντρωση, δικά του συνθήματα και δικό του πλαίσιο, αρνούμενο να ενταχτεί  στο ξεπουλημένο πλαίσιο και τα άσφαιρα συνθήματα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Μάλιστα στις 20/10/2011 αυτό το πλήρωσε με έναν νεκρό εργάτη, το Δ.Κοτζαρίδη, και πολλούς τραυματίες όταν κάποιοι προσπάθησαν να το διώξουν με πέτρες μολότωφ και χημικά.
Αυτό από το οποίο προσπαθεί να ξεχωρίσει τον εαυτό του είναι μια λάθος άποψη και γραμμή που πάντα με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε ήττα. Την γραμμή-σούπα  που λέει ένα ανώδυνο "όχι στα μνημόνια" χωρίς να δείχνει με ειλικρίνεια και σαφήνεια το που πρέπει να σκοπεύσει ο λαός για να νικήσει πραγματικά, δηλαδή ενάντια σ' αυτό το ξοφλημένο δολοφονικό σύστημα που καταρρέει επάνω μας προσπαθώντας να σταθεί ξανά στα πόδια του για να μας τσακίσει πάλι και πάλι από καλύτερη θέση. Γι αυτό το ΚΚΕ νοιώθει την υποχρέωση σαν κομμουνιστικό κόμμα, αυτή την κρίσιμη ώρα, που ο καπιταλισμός αναγκάζεται να πετάξει τις μάσκες και να δείξει όλη του την αγριότητα, να την μετατρέψει σε ευκαιρία και να βάλει το λαό μπροστά στο πραγματικό δίλημμα που είναι το πασίγνωστο "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα". 
Αυτό ήταν το δίλημμα σε όλες τις μεγάλες ιστορικές στιγμές και δεν μπορεί να είναι άλλο τώρα που όλοι νοιώθουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Τουλάχιστον όχι για τους κομμουνιστές.

Συμπληρώνουμε αυτό το σχόλιο με ένα μικρό κομμάτι από το πάντα εύστοχο "Αριστερά και πολιτική" που έγραφε πριν καιρό για μια ανάλιγη παρέμβαση του Μίκη:
"...καλές και καλοδεχούμενες όλες οι συμβολές στη μάχη κατά αυτής της πολιτικής. Όμως η αντιπαράθεση εδώ είναι ταξική, όχι εθνική. «Εθνική» θα μπορούσε κανείς να την ονομάσει εμμέσως μόνο στο βαθμό που ταυτίζει το εθνικό με το ταξικό συμφέρον της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, εξαιρώντας τη μεγάλη και τη μονοπωλιακή αστική τάξη και τους υπηρέτες της που δυστυχώς ακόμη είναι πάρα πολλοί. Η οικονομική ολιγαρχία του τόπου με σύσσωμη την πολιτική της εκπροσώπηση, ταυτίζεται με τους ξένους δανειστές και το μνημόνιο, συμμετέχει στη ληστεία του λαού και ιδίως της εργατικής τάξης και συμμαχεί με το ΔΝΤ…»

12 σχόλια:

spiral architect είπε...

Αχ, ο Μίκης! Όπως λέει σκωπτικά ένας φίλος, ο Μίκης πρέπει να συλληφθεί από "ένστολους", να κλειστεί στη φυλακή (κατά προτίμηση στην Ακροναυπλία) λέγοντάς του ότι την εξουσία κατέλαβε ο στρατός!
Αποτέλεσμα:
- Θα του'ρθει η έμπνευση και θα (ξανα)γράψει νέα έργα.
- Θα (ξανα)γίνει μέλος του (παράνομου) ΚΚΕ.

Ανώνυμος είπε...

Ο Μίκης είπε το αυτονόητο για το κκε.Αυτό που και ο τελευταίος εργαζόμενος έχει καταλάβει.Όσο για το ποιές είναι οι ταξικές δυνάμεις,αυτό το κρίνουν οι εργαζόμενοι και όχι εσείς.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Ο Μίκης είναι απλά ο μεγάλος Μίκης και γι αυτό πολλοί από μας έιμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε πως δεν ακούμε πολλά απ αυτά που λέει.
Από κει και πέρα όποιος παρακολούθησε στην πορεία των 2 τελευταίων χρόνων τις κινησεις του, έχει βγάλει τα συμπεράσματά του για τα άπειρα κενα και λάθη σε πολλά. Από τα άτομα που βρέθηκαν γύρω του, που πολλές φορές δημιουργούσαν απορίες και έκπληξη, μέχρι μια σειρά απόψεις που απείχαν αρκετά από αυτό που του αναλογεί.
Τωρα στο σχόλιο που λέει οτι είπε τα αυτονόητα λεω ότι ευτυχώς που υπάρχουμε κι εμείς οι ξεροκέφαλοι που δεν καταλαβαίνουμε από "αυτονοητα" όπως π.χ η ΕΕ, το ευρώ και τόσα άλλα που όλοι θεωρούσαν αυτονόητα σωστά και ευεργετικά. Οταν καταλάβουν οι εργαζόμενοι τι παγίδες του στήνουν με όλα αυτά τα αυτονόητα θα τρίξει η γή.
Και επειδή υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι και μεγάλοι που αξίζει τον κόπο να ακούσει κανείς θα θυμίσω το Μπρεχτ που έλεγε πως η αλήθεια μόνο από τα κάτω μπορεί κανείς να τη δεί πραγματικά. Μερικες φορές λοιπόν είναι προτιμότερο,παρά την εκτίμηση και το σεβασμό, να ακούμε την άποψη αυτών που υποφέρουν κι ας μην έχουν μεγάλα ονόματα και ιστορικές πορείες.Αυτοί λοιπόν μπορεί να καταλάβουν ξαφνικά, από το σκληρό φροντιστήριο της κρίσης, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι φιλικοί με την τάξη εκείνη που τους τσακίζει, κι ότι μπορούν αυτοί να γίνουν άρχοντες της ζωής τους. Και τότε όλα αυτά τα αυτονόητα του τύπου "όλοι μαζί φτωχοί και πλούσιοι" για το "κοινό" καλό του καπιταλισμού θα πάνε στα σκουπίδια. Και θα είναι τότε αυτονόητο ότι μπορούν να γίνουν τάξη για τον εαυτό τους αντί να τρώνε αιώνες το παραμύθι ότι φυσικά αυτοί δεν μπορούν. Μόνο αυτοί μπορούν. Αυτη είναι η μόνη αλήθεια και το μόνο αυτονοητο.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Για το ποιες είναι οι ταξικες δυνάμεις υπάρχουν κριτήρια συγκεκριμενα και καθωρισμένα και επομένως δε μπορεί να λεει ο καθένας ό,τι του κατέβει στο κεφάλι.Αν έκανε ο ανώνυμος τον κόπο να τους ρίξει μια ματιά θα ΄΄εβλεπε πόσο εκτεθιμένος είναι.Αλλα μερικες φορες για να μην πας κόντρα στον εαυτό σου καλύτερα στο σκοτάδι. Δε βαριέσαι...

modesto είπε...

το γεγονος οτι δεν γραφω συχνα στο μπλοκ σου δεν σημαινει οτι δεν το διαβαζω ή οτι δεν συμφωνω ισα ισα το αντιθετο και οπως και τωρα με βρισκεις απολυτα συμφωνο και με τον τροπο που απαντησες στον εξυπνακια
μπραβο

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Κοιτα να δεις λοιπόν που ένας ανώνυμος μπορεί να κρίνει τα πάτνα αλλά ο Σαρρής όχι!!! Τα ήθη του σκοτεινού μας μέλλοντος ή νεκρανάσταση του παρελθόντος;

Ασχετος είπε...

Γιώργο διαβάζω το blog σου, αλλά σχολιάζω πρώτη φορά. Δηλώνω εξαρχής άσχετος με τις θεωρίες των ταξικών αναλύσεων, θεωρώ λάθος την στάση του κκε και θα σου πω πως αντιλαμβάνομαι την κατάσταση σαν απλός πολίτης.

Καταρχήν όταν στην καθημερινότητα μιλάω με συμπολίτες μου κανείς όταν λέμε λαός/έθνος κλπ δεν συμπεριλαμβάνει την μεγαλοαστική τάξη (γιατί ακριβώς δεν ανήκει σε αυτήν). Μπορεί ο Λάτσης και ο Κωστόπουλος να έχουν πατρίδα την τσέπη τους, αλλά οι υπόλοιποι έχουνε πατρίδα (όπως και αν την αντιλαμβάνεται ο καθένας).

Δεύτερον παρόλο που πρώτα και κύρια αποδίδω ευθύνες στους δικούς μας πολιτικούς, δεν μπορεί να μην δέχεσαι ότι η ντόπια μεγαλοαστική τάξη δεν τόλμησε ποτέ να κάνει τέτοια αίσχη από μόνη της. Τα κάνει τώρα που έχει στήριξη από έξω.

Τρίτον το εαμ/ελας έχασε όπως λες την κρίσιμη στιγμή, έδωσε όμως τον αγώνα. Εμείς θα αγωνιστούμε ποτέ ή θα καθόμαστε να μαλώνουμε να συμφωνήσουμε στο θεωρητικό πρώτα?

Αν δεις το κεφάλαιο παγκόσμια περνάει παντού τις ίδιες πολιτικές αλλά έχει τις εσωτερικές του συγκρούσεις δεν είναι ενιαίο. Δίνει δηλαδή τον αγώνα για την επιβίωση του αλλά κρατάει ταυτόχρονα και τις εσωτερικές του αντιθέσεις. Εμείς γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό?

Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος, αλλά ξέρω σίγουρα ότι κανένας δεν κέρδισε ποτέ αγώνα με τα λόγια. Και θα μου πεις ότι το κκε αγωνίζεται κλπ και θα συμφωνήσω. Όμως δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει αν δεν πάρει με κάποιο τρόπο μεγάλες μάζες με το μέρος του. Οι ταξικές αναλύσεις καλώς ή κακώς (εγώ να δεχτώ ότι φταίει ο λαός που δεν καταλαβαίνει), δεν φαίνεται να παρακινούν αυτές τις μάζες. Τι είναι διατεθειμένο να αλλάξει το κκε, για να γίνει αυτό? (την ρητορική του? τον αρχηγό του? να κάνει συμμαχίες?). Είναι διατεθειμένο να αλλάξει οτιδήποτε, να κάνει κάποια κίνηση ή θα περιμένει πότε θα καταλάβει ο λαός το λάθος του?

Ελπίζω να μην κούρασα και σόρρυ αν η κριτική είναι ίσως λίγο σκληρή. Θα περιμένω με ενδιαφέρον την απάντηση σου

Φιλικά

spiral architect είπε...

Τι σας φταίει μωρέ το ΚΚΕ; Επειδή καθημερινά βγαίνει παντού δικαιωμένο; Το μόνο που μπορεί να του καταλογίσεις είναι κάποια λάθη τακτικής, (π.χ.) αλλά από κει και πέρα, τίποτ' άλλο.
(της κοντής .... οι τρίχες της φταίνε!)

Γιώργος Σαρρής είπε...

@Ασχετος
Φίλε καλως ήρθες στο σχολιασμό. λΌΓΩ ΧΡΌΝΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ δώσω πλήρη απάντηση σεόλα. Ρίξε όμως μια ματιά στο άρθρο και σκέψου το λίγο και θα βρεις μόνος κάποιες απαντήσεις.
Στεκομαι σε 2 σημεία
"Μπορεί ο Λάτσης και ο Κωστόπουλος να έχουν πατρίδα την τσέπη τους, αλλά οι υπόλοιποι έχουνε πατρίδα (όπως και αν την αντιλαμβάνεται ο καθένας)." Κανείς δε λεει το αντίθετο. Πόσο μάλλον οι κομμουνιστες που στο θεμα αυτό απάντησαν δινοντας το αίμα τους κ το ίδιο θα ξανακάνουν όταν χρειαστεί.. Η υπεράσπιση της πατρίδας όμως γίνεται με τον καλύτερο τρόπο όταν ο αγώνας είναι στοχευμένος και αποτελεσματικός στην τελική. Τι να τις κανουμε τις διακυρήξεις για την πατρίδα, όταν είναι στην ουσία τους κούφιες και άστοχες στην π΄ραξη. Για την "πατρίδα" μιλάνε κι οι φασίστες κι οι δεξιοί-πχ Σαμαράς στοχεύοντας στην ευαισθησία του κόσμου- αλλά στην π΄ραξη ξεπουλάνε την πατρίδα χωρις σκεψη.
Μόνο αν χρησιμοποιούμε σωστά όλα τα όπλα μας και στοχεύουμε με ακρίβεια μπορούμε να νικήσουμε. Π.χ. ΟΙ ΠΛΑΤΕΊΕς ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕς ΉΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΡΓΑ "ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΈς". Οποιος τόλμησε να βαλει ζήτμα οργάνωσης η ταξικής σκοπιάς έφαγε γιούχα. Ούτε τα σωματεία δεν ήθελαν πόσο μάλλον ταξικές οργανώσεις κ κόμματα. Το αποτέλεσμα ήταν να διαλυθούν ολοκληρωτικά κ να μη μπορουν να μαζέψουν πια ούτε 500 άτομα!
Λες:. "Εμείς θα αγωνιστούμε ποτέ ή θα καθόμαστε να μαλώνουμε να συμφωνήσουμε στο θεωρητικό πρώτα?"
Το ΚΚΕ κάνει τον αγώνα του έτσι κι αλλιώς χωρίς πολλές κουβέντες. Το θέμα είναι κυρίως στο λαό που ενω ξερει, κάνει πως δεν καταλαβαίνει επιλέγοντας εύκολες λύσεις που τωρα δεν προκειται να τον πάνε πουθενά.
Τι πρέπει να κανουμε για να πεισθούν οι μάζες. Να λέμε όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια όσο κι αν φαίνεται δύσκολη, έιτε αρεσει είτε όχι και να είμαστε και έτοιμοι να το πληρώσουμε. Και φυσικά να παλεύουμε όσο πιο σκληρά μπορούμε για να πεισθεί στην πραξη ο κόσμος ότι κάποιοι πιστεύουν αυτά που λένε. Οποιος λεει πράγματα για να αρέσει, σε στυλ Ανδρέα, με σκοπό να κερδίσει ψήφους κι όχι αγωνιστές αποφασισμένους, κανει έγκλημα. Αυτό ξέρω εγώ και θα το δούμε. πΆΜΕ ΓΙΑ ΣΎΓΚΡΟΥΣΗ ΣΟΒΑΡΉ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΦΕΡΌΜΑΣΤΕ ΜΕ ΕΛΑΦΡΌΤΗΤΑ. Το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται κ δεν κομπάζει γι αυτό. Απλά φωνάζει κ ζητάει την προσοχή του κόσμου, γιατι αυτός είναι που θα δώσει τελικά τη λύση. Κι αν δεν είναι έτοιμος και αποφασισμλενος δεν θα μπορέσει να κάνει όσα χρειάζονται.
Είμαι βεβαιος οτι ο κόσμος θα δει στο τέλος ποια είναι η αλήθεια και θα ακολουθήσει, γιατι δεν εχει άλλο δρόμο. Οι εξελίξεις από ένα σημείο και μετά θα αλάξουν ροή και θα τρέξουν τρομερά γρήγορα προς την κατεύθυνση που πρέπει. Οταν όλοι αυτοί που κελαηδάνε τώρα, λέγοντας τα αναγκαία για να τους λατρέψουν αυτοί που δεν αντέχουν να δούν τον τοίχο μπροστά, αναγκαστούν να κλείσουν τα στοματα τους κ να κρυφτούν τότε θα δούμε μια άλλη πραγματικότητα.

Ανώνυμος είπε...

Για την Ισότη και την Λεφτεριά!

Ασχετος είπε...

@Γιώργο αυτό είναι και το δικό μου επιχείρημα. Αφού πάμε για σοβαρή σύγκρουση πρέπει να προετοιμαστούμε όπως μπορούμε. Δεν είναι υποχρεωτικό να είμαστε είτε φουλ συνειδητοποιημένοι ή καθόλου. Τέλος πάντων ίσως το συζητήσουμε πιο αναλυτικά σε επόμενα άρθρα που θα έχεις πιο πολύ χρόνο

@spiral architect δεν είναι το μόνο λάθος τακτικής. Δεν ρίχνω ευθύνες στο κκε απλά περιμένω πιο πολλά από ένα ιστορικό κόμμα. Έχεις μια πραγματικότητα να αντιμετωπίσεις. Ο κόσμος όχι μόνο δεν πάει στο κκε αλλά έφυγε κιόλας στις τελευταίες εκλογές. Μπορείς να συνεχίσεις να λες ότι φταίει ο λαός ή μπορείς να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι γι' αυτό.

Το "γνωμικό" που είπες μπορεί να έχει δύο πλευρές :)

Γιώργος Σαρρής είπε...

Eμένα προσωπικά η στάση του ΚΚΕ και αυτό το ξεκαθάρισμα που έκανε σε σχέση με το που το πάει με τράβηξε 100%. Τη στάση αυτή τη θεωρώ πραγματικά παρακαταθήκη για το μέλλον. Ηταν η πρώτη φορά που έμπαινε ανοιχτά για συζήτηση το θέμα της πραγματικής εξουσίας σε διαφοροποίηση με την κυβερνητική.Ηταν η πρωτη φορά που τόσο πολύ ακούστηκε το ότι η κυβέρνηση είναι καθε φορά το πολιτικό προσωπικό της εξουσίας και όχι η εξουσία. Αυτά είναι πολύ χρήσιμα πράγματα και αν και δύσκολα πρέπει να τα κατανοήσει μια σοβαρή μερίδα του λαού για να πάψουμε να πηγαίνουμε από εναλλαγή σε εναλλαγή κι από σωτήρα σε σωτήρα. Αντίθετα άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησαν με την πιο μπερδεμένη και καθησυχαστική γλώσσα που γινόταν, λες και ο δρόμος για την ανατροπή θα είναι μια βόλτα στη λιακάδα. Ο λόγος βέβαια είναι ότι δεν έχουν στόχο καμια ανατροπή παρά μια ακόμη εναλλαγή κι ένα "αργό περασμα" προς το πουθενά. Το ότι έχασε στις εκλογές το ΚΚΕ δείχνει φυσικά εκτός από το λαό,αδυναμία και του ΚΚΕ, ΑΛΛΆ ΚΑΤΙ ΤΈΤΟΙΟ ΕΊΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ, αφου το ΚΚΕ είναι σαρκα από τη σάρκα του λαού. Το ζήτημα είναι όμως ότι το ΚΚΕ εβαλε πλώρη καθαρά για να αλλάξουν όλα και αυτό μαζί, αλλά κυνηγώντας την κομμουνιστική προοπτική κι όχι άλλη μια version ευρωκομμουνισμού ή οππορτουνισμού που να χτυπάει ωραία και να φέρνει ψήφους. Το ΚΚΕ δεν θέλει να έχει καμια σχ'εση με "αριστερές παρενθέσεις" που θα ακολουθηθούν από σκληρές επανόδους δεξιών ακροδεξιών διακυβερνήσεων όταν ο εύκολος και χωρίς περιεχόμενο ενθουσιασμός και αισιοδοξία δώσουν τη θέση τους στην απογοήτευση. Στο ΄τελος της διαδρομής πρέπει να είμαστε βεβαιοι ότι δεν θα επιβραβευθούν οι πονηροί καταφερτζήδες αλλά η αλήθεια. Συμβαίνει κι αυτό κάποιες φορές στην ιστορία. Πιστεύω πως τωρα είναι μια από αυτές τις στιγμές.

ShareThis