Κεραυνοβομβαρδισμός!

Τρομερός "βομβαρδισμός" απο κεραυνούς αυτήτην ωρα στα νότια προάστια!
Ο ουρανός τα πήρε στο κρανίο...τα κεφάλια μέσα!

Μεταρυθμίσεις...στην πυρόσβεση

Τα νέα πυροσβεστικά αεροπλάνα που σκέπτεται να αγοράσει η κυβέρνηση για να αποφεύγονται οι αργοπορίες και τα πιθανά λάθη!

Μην τσαντίζετε τον ιπποπόταμο

Kαι του το λέγανε.Πρόσεξε μην τσαντίσεις τον ιπποπόταμο!Πάντως να τον φάει αποκλείεται, γιατί είναι φυτοφάγος,να μήν τον πιάσει αποκλείεται γιατί είναι γρηγορότερος,άρα τι θέλει;
Ανησυχητικό...
Y.Γ.Η φωτο ειναι απο πάρκο στην Ουγκάντα.

Αυτό που πονάει πιο πολύ

Ωραία λοιπόν!Καίγονται όλα μπροστά στα μάτια μας και πια δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από την προσευχή!Στο Χριστό,στον Αλλάχ,στο Βούδα στον Αίολο η στο Μέγα Χάος.
Τα είδαμε όλα.Τις φοβερές σκηνές της φωτιάς που δεν περίμενε κανείς να ξαναδεί μετα το 2007 και μάλιστα μέσα την πόλη!Τον ανθρώπινο πόνο, την αγωνία την απόγνωση,όλα!
Σκηνές που πονάνε, που σε διαλύουν,που σε αφήνουν άφωνο.
Όμως αυτό που πονάει πιο πολύ, είναι ο κόσμος μας ο ίδιος, που από αύριο θα προσπαθήσουν να μας κρύψουν με όλους τους τρόπους.Κι αν έχουμε πράγματι το κουράγιο
να γυρίσουμε τη σελίδα, να τι θ' αντικρίσουμε.Ιδού το μεγαλοπρεπές μας δημιούργημα!

Ένας κόσμος όπου η άξια της ζωής είναι ζήτημα ισολογισμών!
Ένας κόσμος, όπου μια μεγάλη η μικρή κατασκευαστική,ένας άπληστος οικοπεδοφάγος, μια εταιρεία ακινήτων η ένας οποιοσδήποτε κερδοσκόπος μπορεί να δίνει εντολή να καεί μια πόλη χωρίς να το πολυσκεφτεί!
Ένας κόσμος όπου ένας άνεργος φουκαράς, από τις στρατιές των φτωχών που δημιουργεί το σύστημα,χωρίς αναστολές εκτελεί την εντολή για 2 σουβλάκια.
Ένας κόσμος όπου τελικά το περίφημο "ένας είναι ο κανόνας,ότι δεν υπάρχουν κανόνες" επικράτησε ολοκληρωτικά, κι όταν το πουλούσαν οι πονηροί ,όλοι γελούσαν με την ευρηματικότητα!
Ένας κόσμος που δημιουργήθηκε κάτω από τη μύτη μας με την έγκριση,την αποδοχή,την ψήφο αλλά και την ανοχή μας.
Ένας κόσμος δηλ. για γκρέμισμα εδώ και τώρα !

Όχι, δεν είναι ζήτημα παιδείας και πολιτισμού οι πυρκαγιές!
Όχι, δεν είναι απλά ζήτημα συντονισμού και ανικανότητας!
Όχι, δεν είναι ζήτημα οικολογικής συνείδησης!
Όχι ,δεν είναι απλά δουλειά κάποιων τυχαίων ασυνείδητων καθαρμάτων.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ.Και το μοντέλο της "ελεύθερης αγοράς" όπου όλα επιτρέπονται αρκεί να δημιουργούν κέρδος, είναι το φίδι που τρέφουμε χρόνια στον κόρφο μας και καμαρώνουμε γι αυτό!
Είναι αυτό που κάνει την κάθε βίλα να θέλει να γίνει μεγαλύτερη η πολλές βίλες μέσα στο δάσος,τον κάθε πάμπλουτο να θέλει να γίνει όλο και πιο πάμπλουτος και τον κάθε φτωχό να ονειρεύεται να γίνει βεζίρης στη θέση του βεζίρη κι ας καεί ο πλανήτης όλος.
Είναι αυτό που κάνει την λογική "αφου το κάνουν όλοι δεν πειράζει, θα το κάνω κι εγώ"
να μοιάζει το μόνο λογικό ευαγγέλιο στις μέρες μας.
Ας κοιτάξουμε γύρω μας, τώρα που ακόμα καίνε οι φωτιές, κι ας πούμε "φταίω κι εγώ γι αυτο".
Το παραμύθι που μας πούλησαν (του glamour,της πλούσιας κι ανέμελης ζωής,της αποθέωσης του τίποτα σε όλα τα επίπεδα,της αδιαφορίας και της απαξίωσης κάθε τι πραγματικά σπουδαίου και όμορφου σ' αυτή τη μικρούλα ζωή μας)γκρεμίζεται μπροστά μας παρασύροντας κι εμάς μαζί του.Είναι αυτό που μας μαλάκωσε μέχρι μαλακίας και μας έκανε να τα ανεχόμαστε τελικά όλα!
Τώρα,έστω για λίγο,ας το σκεφτούμε.Μόνο τότε μπορεί μες την καπνιά και τον πανικό
να δούμε μια στάλα φως!
Αλλιώς τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Καπνισμένο Σάββατο

Ξημέρωσε καπνισμένο Σάββατο.Ο ουρανός αχνίζει σα μπρίκι κι ο αέρας φέρνει τη καπνια ως το Σαρωνικό.Το SKY μεταδίδει απ'την κόλαση.(Οι άλλοι που είναι;)
.
Κόκκινος θλιμμένος ήλιος μπουκωμένος γκριζάδα,φωτίζει σα λαμπίτσα τα προάστια.Τα χέρια τρέμουν στα πλήκτρα.Είναι θλίψη;Είναι θυμός;Είναι αυτό το "γιατί ρε γαμώ το";
Εκει που το χρήμα είναι Θεός κι επίσημη θρησκεία, οι αστείοι ρομαντισμοί δεν έχουν θέση.
Είμαστε αναλώσιμοι!Η ζωή μας θα πουληθεί στις εκπτώσεις προσεχώς κι εμείς θα εισπράξουμε το ελάχιστο που μας αναλογεί.
Πού είμαστε;Φίλε,γείτονα,αδερφέ.Τί φταίει;Γιατί δε βγάζουμε άχνα;
Πάλι ρουσφέτι απ'το Θεό θα ζητήσουμε;να σώσει το δικό μας σπίτι κι όχι του διπλανού!
Γιατί δεν το βλέπουμε; Είναι γραμμένο παντού.Τά ονειρά μας, μας βαρέθηκαν και φεύγουν.Ντυμένα με σκισμένα παιδικά παλιόρουχα περνάνε μπροστά μας,ρίχνουν μια ματιά,σκύβουν το κεφάλι και χάνονται μες την καπνιά."Βρέχει στάχτη..."
Η ετοιμόρροπη σκάλα της ζωής μας τρίζει πάλι,μα τί κι αν κλαίνε τα λόγια;Σε λίγο όλα θα είναι αλλιώς.Οι ώρες θα ναι σιωπηλές κι οι φωνές θα τρέμουν μιλώντας για τότε που τα πάρκα ήταν πράσινα.Ε,και;
Δώσαμε τη ζωή μας αντιπαροχή και να τι παίρνουμε πίσω! Νοσταλγοί ξεπεσμένων καλοκαιριών,θα ζήσουμε στον εφιάλτη και θα ξυπνήσουμε μόνο για τους τίτλους του τέλους.
Καλό μεσημέρι παιδιά.Θα φάμε,θα ξεκουραστούμε και το βράδυ θα τρέξουμε στα μαγαζιά της
παραλίας σα να μην τρέχει τίποτα.Στην υγειά μας.Η ζωή συνεχίζει το δρόμο της και δε νοιάζεται.Αφού δε νοιαζόμαστε εμείς...Αύριο αρχίζει το πρωτάθλημα.Καλή επιτυχία στην ομάδα...

Υ.Γ.οι φωτογραφίες απο το indy.gr

Αετοί και προβατάκια

Kάθε φορά που αρχίζει ο καυγάς στα παράθυρα κι οι 2 μονομάχοι τρώνε τις σάρκες τους κι
οι παπαριές περι πολιτικού πολιτισμού δίνουν και παίρνουν μην ψάχνεις το γιατί.ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.Μην προσεύχεσαι να τα βρούν επί τέλους "για το καλό του τόπου" και να βαδίσουν μαζί προς τον κοινό στόχο γιατί ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ.Κι όταν οι μεγάλοι 'πατέρες' των λαών
τα βρίσκουν με πονηρά πνιχτά γελάκια στις παγκόσμιες διασκέψεις "για το καλό μας"
φυλάξου προβατάκι μου.Κοίτα τώρα τι μου έκανε το μυαλό μου διαβάζοντας την παρακάτω ιστορία...
Μάλλον πρέπει να το κυτάξω!

ΚΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
(ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ «Ὁ Πρόδρομος»)

Κάποτε, ψηλὰ πάνω ἀπὸ κάποιο λιβάδι ποὺ μιὰ προβατίνα κι ἕνα προβατάκι βοσκοῦσαν, ἕνας ἀετὸς κυκλόφερνε καὶ κοίταζε πεινασμένα κάτω τὸ προβατάκι. Κι ἐνῷ ἦταν ἕτοιμος νὰ κατέβει καὶ ν᾿ ἁρπάξει τὴ λεία του, κάποιος ἄλλος ἀετὸς φάνηκε καὶ γυρόφερνε πάνω ἀπ᾿ τὴν προβατίνα καὶ τὸ μικρό της, μὲ τὴν ἴδια πεινασμένη διάθεση. Τότε, οἱ δυὸ ἀνταγωνιστὲς ἄρχισαν νὰ παλεύουν, γεμίζοντας τὸν οὐρανὸ μὲ τὶς ἄγριες κραυγές τους.

Ἡ προβατίνα κοίταξε ψηλὰ κι ἔνιωσε μεγάλη κατάπληξη. Γύρισε στὸ προβατάκι καὶ εἶπε : «Παράξενο πρᾶγμα πού ῾ναι, παιδί μου, δυὸ ἀρχοντικὰ πουλιὰ νὰ πρέπει νὰ ρίχνονται τὸ ἕνα στ᾿ ἄλλο. Ὁλόκληρος οὐρανὸς καὶ δὲν εἶναι ἀρκετὰ μεγάλος καὶ γιὰ τὰ δυό τους; Προσευχήσου, μικρό μου, προσευχήσου μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά σου νὰ δώσει ὁ Θεὸς εἰρήνη στὰ φτερωτὰ ἀδέρφια σου».

Καὶ τὸ προβατάκι προσευχήθηκε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του.

Kahlil Gibran

Μμμμμμμμ......Τι να ψήφισε άραγε το προβατάκι;

Τά δάκρυα του πλανήτη...

"Τα ποτάμια είναι τα δάκρυα των βουνων", έλεγε λυρικά ο Μενέλαος Λουντέμης
Κι αυτά τα γαλάζια κρύσταλλα πάνω απ' τις ραγισματιές των παγετώνων της Αρκτικής είναι
τα υπέροχα δάκρυα του πλανήτη,που αυτό τον τρόπο έχει για να μιλάει!Δάκρυα όχι για κείνον,αλλά για μας,αφού το δικό του ρολόι μετράει το χρόνο αλλιώς ενώ το δικό μας...
Οι πάγοι λιώνουν πολύ γρηγορότερα απ'ότι είχε προβλεφτεί κι εμείς βολτάρουμε αγκαζέ με την πλαστική,κλεμμένη ζωή μας σφυρίζοντας αδιάφορα.
Ακούει κανειιιιιιιιιιίς;

Κατερίνα Γώγου

Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
ειναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γής - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει

Κατερίνα Γώγου-Η μοναξιά

40 χρόνια Woodstock

Oταν την Παρασκευή το πρωί της 15 Αυγούστου 1969 ,τα πρώτα stationwagon αυτοκίνητα της εποχής άρχισαν να φθάνουν στο Bethel Woods(70 χλμ. απο το woodstock) η Αμερική κράτησε την ανάσα της και περίμενε.Κι όταν λίγο αργότερα ξέσπασε η καταιγίδα μετατρεποντας τη φάρμα του γερο Γιασγκούρ σε ενα τρελό λασπότοπο,δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία ότι η λέξη καταστροφή θα ήταν η πιο γλυκιά που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει το τι θα ακολουθούσε! Οταν ομως ο τεχνικός ήχου πάτησε το on στην κονσόλα του κι ο Richie Havens άνοιξε το πρόγραμμα,η λάσπη,η δίψα και τα όποια άλλα προβλήματα υπήρχαν άρχισαν να ξεθωριάζουν αργα κι η μουσική και η μαγεία κάτω απ'τον απέραντο ουρανό της πολιτείας της Ν.Υόρκης πήραν το πάνω χέρι.Κι όταν η Τζόαν Μπαέζ ανέβηκε αργά το βράδι της πρώτης εκείνης μέρας, του θρυλικού πια Woodstock, τελευταία στη σκηνή και έγκυος τότε, και κλαίγοντας σχεδόν τραγούδησε μέσα σε τρομερή καταιγίδα το "we shall overcome", τότε όλοι αυτοί που κουκουλωμένοι με κουβέρτες όρθιοι μ'ένα joint στο χέρι παρακολουθούσαν τη σκηνή,ένιωσαν πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή γραφόταν ιστορία.Η ιστορία του μυθικού Woodstock!
Οργανωτικά,οικονομικά,ηχητικά κλπ. όλα πήγαν στραβά!Βροχή,τρελό μποτιλιάρισμα,τροφοδοσία αδύνατη.Περίμεναν κοντά στίς 100000 κόσμο και ήταν περίπου 500000!Ο ήχος πολλές φορές ήταν σκέτη απελπισία!Κι ο Hendrix που σαν ενα απο τα τεράστια ονόματα του φεστιβάλ θα έκλεινε το 3ήμερο, τελικά έπαιξε την Δευτέρα το πρωί μπροστά σε 30000 εξαντλημένους απο την κούραση και τα ναρκωτικά που είχαν απομείνει.Τότε τι ηταν αυτό που έκανε το Woodstock να μείνει στην ιστορία.Ήταν η μοναδική ,ανεπανάληπτη hippies ατμόσφαιρα αγάπης,αλληλοβοήθειας(μόνο με αυτοοργάνωση της στιγμής μπορούσε να βγεί πέρα αυτή η κατάσταση)χαλαρότητας,αδερφοσύνης και φιλειρηνικής διάθεσης που η μουσική την πολλαπλασίαζε επι 10 και 100 φορές.Ηταν το περιεχόμενο που συνειδητά η ασυνείδητα έδινε ο κόσμος που συμμετείχε σ'άυτή την απίστευτη μάζωξη,που έγινε τελικά το ορόσημο της ιδεολογίας των χίπις.Τέσσερις μέρες απόλυτης ελευθερίας σε όλα!Στα ναρκωτικά, στο σεξ στο rock'n roll.Τέσσερις μέρες που έστω κι έτσι 500000 νέοι ονειρεύτηκαν έναν άλλο κόσμο,χωρίς πόλεμο(το Βιετνάμ κομμάτιαζε τις σάρκες της Αμερικής τότε)μακριά από τον καταναλωτισμό και το γλυκανάλατο American dream.Τέσσερις μέρες που ήπιαν ,τραγούδησαν,κουβέντιασαν φτιαγμένοι με ότι έπαιζε και οραματίστηκαν αλλιώς την Αμερική και τον κόσμο.Σίγουρα δεν ηταν μόνο η μουσική.Οταν την Κυριακή το απόγευμα ο νεαρός τότε Joe Cocker τραγούδησε τη θρυλική πια διασκευή του "With a little help from my friends" και 500000 φωνές τραγουδούσαν μαζι του, τo τραγούδι των Beatles δεν ήταν μόνο ενα τραγούδι.Ηταν η φωνή διαμαρτυρίας της Αμερικής των beatniks που ακόμα δονούσαν τα μπαράκια του San Fransisco,κόντρα στην Αμερική της Wall Street που είχε ήδη δρομολογηθεί και ερχόταν.
Όσο για τη μουσική ήταν ίσως ο αποχαιρετισμός στην εποχή της αθωότητας.Στο Woodstock οι μεγάλοι σταρ της εποχής μονομάχησαν επί σκηνής, παίζοντας μουσικές που ακόμα φλέρταραν δυνατά με τον πειραματισμό.Κι ηταν πολλοί μοναδικοί και ανεπανάληπτοι!Ο Carlos Santana, o Hendrix,o Neil Young,οι Τen Years After,οι Blood,Sweat & Tears,οι Who και πολλοί άλλοι! Πριν αρχίσουν σιγά σιγά να φοράνε τις στολές της ομοιομορφίας που η μουσική βιομηχανία τους επέβαλε, εξαργυρώνοντας τις αντιρρήσεις τους με πολύ χρήμα.
Τα ναρκωτικά απο "αθώα" μέσα για να δει κανείς τον κόσμο "αλλιώς",έγιναν εφιάλτης πρώτα απ'όλα για τους καλλιτέχνες.Δέν πέρασαν 1 χρόνος και 6 μήνες και ο J.Hendrix η Janis Joplin και ο Jim Morisson έφυγαν για την πραγματική χώρα των αγγέλων.
Το Woodstock όμως έμεινε εκεί. Ένα πάρτυ που είναι ακόμη ζωντανό μαζί με το όραμά του που τώρα σέρνεται επιτακτικό μα ανεκπλήρωτο στους δρόμους της κρίσης.
Η εικόνα της λασπουριάς και των εξαντλημένων, βρόμικων, πεινασμένων αλλά ευτυχισμένων hippies που άφηναν σε ατέλειωτες ουρές το Bethel Woods εκείνη τη Δευτέρα 18 Αυγούστου του'69, ήταν μια λάμψη ξαφνική από το όνειρο ενός κόσμου που ήθελε (μα δεν μπορούσε) να ξαναγεννηθεί απο την αρχή, χωρίς τίποτα το περιττό,με υλικά τη χίπικη ιδεολογία της αγάπης για τη ζωή,για τη φύση ,για το διπλανό και τη μουσική.
Όμως η μουσική ήταν πάντα ένας θεός παράξενος, που άναβε το βράδυ τα φώτα και έδειχνε τους δρόμους.Έμενε όμως πάντα σε μας να κουραστούμε λίγο για να τους βαδίσουμε.

Πέθανε στα 94 ο Les Paul

Ο Les Paul ,κατασκευαστής της περίφημης ηλ.κιθάρας Gibson Les Paul, πρωτοπόρος στην κατασκευή των πρώτων μοντέλων ηλ.κιθάρας στην ιστορία,έφυγε στα 94 του,σε κάποιο νοσοκομείο στο White Plains της πολιτείας της Νέας Υόρκης απο πνευμονία.Το πραγματικό του όνομα ήταν Lester William Polfuss και εκτός από εφευρέτης και κατασκευαστής οργάνων, ήταν και σπουδαίος μουσικός,συνθέτης και ενορχηστρωτής, που παρέμεινε ενεργός στη σκηνή,παρά τα προβλήματα υγείας του, παίζοντας σε τζαζ κλαμπ της Ν.Υόρκης μέχρι τα 90 του.
Γεννήθηκε το 1915 στο Wisconsin και σαν μουσικός ασχολήθηκε από το'30 και μετά με τη τζαζ την κάντρυ και τα μπλούζ.Ασχολήθηκε πολύ από τότε με την τελειοποίηση των ενισχυτών κιθάρας που υπήρχαν στην αγορά.Συνέβαλε στη δημιουργία της κιθάρας τύπου solidbody
προσπαθώντας να ενσωματώσει το μικρόφωνο και τα 'εφέ' πάνω στην κιθάρα.Το 1941 τα κατάφερε.Όμως ο πρόεδρος της εταιρίας που ήταν τότε ιδιοκτήτης της GIBSON χλεύασε ένα από τα πρωτότυπα του, παρομοιάζοντας το με σκουπόξυλο με μικρόφωνο!Αργότερα η Gibson Les Paul
έγινε η διασημότερη και καλύτερη κιθάρα στη τζαζ,μπλούζ και αργότερα στη ρόκ μουσική.
Περιττό να τονίσει κανείς το ρόλο πού έπαιξε αυτός ο μανιακός της μουσικής στον ήχο του rock'n roll της δεκαετίας του '50 αλλά και αργότερα,όπως το ξέρουμε σήμερα.
Άφησε πίσω του πάμπλουτα παιδιά ,εγγόνια και δισέγγονα.
Υ.Γ. Στις φωτογραφίες η LeS Paul Gibson Custom του 1968 και η Les Paul Gold Top του 1952

16χρονος εκτελεί τους γονεις και τα 2 αδερφάκια του

Ενας 16χρονος κάτω από άγνωστες συνθήκες σκότωσε το βράδι της Δευτέρας προς Τρίτη στην Αλμπιτρέτσια της νότιας Κορσικής τους 2 γονείς του και τα δίδυμα αδερφάκια του ηλικίας 10 χρονών με το κυνηγετικό όπλο του πατέρα του.Η αστυνομία είπε πως και τα 4 θύματα πυροβολήθηκαν στο κρεβάτι την ώρα που κοιμόντουσαν! Το γιατί είναι ακόμα άγνωστο, ενώ ο νεαρός εκτελεστής αφού περιπλανήθηκε για πολλές ώρες στην περιοχή του Πορτίτσιο εξομολογήθηκε την ιστορία σε καποιο φίλο του, που ειδοποίησε σοκαρισμένος την αστυνομία.
Αυτά για τους υποστηρικτές της οπλοφορίας η οπλοκατοχης εδω και αλλού....

Γριπη Η1Ν1 Σχολείο απο την ΤV

Τελικά θ'ανοίξουν τα σχολεία ;Μάλλον...
Κι όταν παρουσιάζεται κρούσμα;θα κλείνουν παλι;Μάλλον...
Κι αν σοβαρέψουν πολύ τα πράγματα;
Ε, τότε μαθήματα απο την τηλεόραση!Αυτό λέει ο Jonathan Parienté σε άρθρο του στη LE MONDE
σήμερα.Πρόκειται για μελέτη του εθνικού κέντρου παιδαγωγικής(Centre national de la documentation pédagogique)η CNDP, απο το 2007(!),που είχε ασχοληθεί με την υποθετική περίπτωση πανδημίας που τώρα όμως μας προέκυψε.
Να κι ένας τρόπος να αποδειχθεί η τηλεόραση χρήσιμη.Λέμε τώρα...
Φαντασθείτε καθηγητές,δασκάλους,επιστήμονες,καλλιτέχνες,να δίνουν τις διαλέξεις τους και ξαφνικά να σου λένε... "και τώρα διάλειμα για διαφημίσεις".Και νόμιζα πως τα είχαμε δεί όλα!Ε ρε φαντασία που έχει η ζωή...

Αντίπαρος (flashback 3)

Ολη τη μέρα την περάσαμε στη Φανερωμένη.Ειναι άραγε η καλύτερη θάλασσα στο Αιγαίο, ειδικά όταν φυσάει βοριαδάκι;Μπορεί(ίσως μαζί με την Ιταλίδα στο Κουφονήσι).Η μπορεί και να είναι υπερβολή,αλλά το καλοκαίρι είναι η εποχή της υπερβολής,δεν είναι;
Τό βράδι η βόλτα αρχίζει από χαμηλά στο λιμάνι,στάση στο lolo's και μετά χαλαρά στην πλατεία.Δυο ποτά στο Lucky Look κι ύστερα στο Remember η ανάποδα.Στα ηχεία στο μπαλκονάκι ο Neil Young(που τον θυμήθηκαν;) τα λέει
... Hey hey, my my
rock'n roll can never die
σίγουρα όχι εδώ στην Αντίπαρο φίλε μου, σίγουρα όχι
...there's more in the picture
than meets the eye...
από το απέναντι μπάρ Ο Jim Morisson ν'απαντάει
....girl you 've got to love your man
take him by the hand ,
make him understand
the world on you depends...
κι η νύχτα να γκρουβάρει γλυκά με το ρυθμό του Riders on he storm,μ΄ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι,αραχτή στην πλατεία, καθισμένη κάτω μαζί με τα φρικιά, μέσα στα στενάκια μέ τις βουκαμβίλιες, γύρω στο κάστρο,έτσι απλά κι ωραία, σ'ένα νησί από άλλο χρόνο,που ξεχάστηκε κάπου στο '80
και το άφησαν στην ησυχία του να παίζει τις δικές του μουσικές.
Έτσι,εύκολα,χαλαρά,να φοράς ότι σού'ρθει(Ο Τομ Χανκς δεν βγήκε απόψε κι η Μαντόνα ευτυχώς αργεί),να πίνεις, να γελάς και να ψάχνεις μια μεριά να φυσάει λίγο.
Απόψε ο αέρας έκοψε ξαφνικά κι εγώ μπερδεύτηκα κι έβαλα μακρυμάνικο...

Αντίπαρος (flashback 2)

Βόλτες και βουτιές στα απίστευτα Παντελονήσια!Και την Δευτέρα με το Σαργό στο Δεσποτικό.
"Ελληνες κροίσοι ιδιοκτήτες νησιού" με ποσα γράμματα;Είμαστε καμμια δεκαρια όλοι κι όλοι στο Λιβάδι,μόνοι στο αρχαίο έρημο νησί, μέ το ψυγειάκι με τις μπύρες και τα σχετικά.Καλοκαίρι.
Ο Σαργός άργησε να'ρθεί.Εκανε διάσωση ιστιοπλοϊκού στ'ανοικτά πρός τη Σίκινο.Βλέπαμε το σκισμένο πανι του ιστιοπλοϊκού να ανεμίζει από μακριά και περιμέναμε λέγοντας υπέροχες ηλίθιες ιστορίες, όπως αυτή του Νίκου του Περικολόζο.Αυτός ο φοβερός τύπος αγόραζε καμμιά δεκαριά πετσέτες και πριν πάει ο πολύς ο κόσμος παραλία τις έστρωνε σε διαφορετικά σημεία. Υστερα περίμενε.Και μόλις ξάπλωνε κάποια πού γούσταρε δίπλα σε πετσέτα του, πήγαινε κι αυτός.Κι αν δεν του'βγαινε μάζευε την εν λόγω πετσέτα ,έφευγε και ξαναπερίμενε τις υπόλοιπες.Αυτό ήταν το καμάκι Περικολόζο τη χρυσή εποχή...
Ο Σαργός ήρθε ψιλομανουριασμένος με σπασμένα κάγκελα από τη ρυμούλκηση.(Τυχερούλη Σαργέ,δεν πειράζει ας γκρινιάζεις...)
Το βραδάκι γιά ουζάκι στου Πιπίνου.Μέ το Νίκο,την Τόνια,τον Ελαφρόπετρο και το Βαρύσιμο(όλοι τα καλοκαίρια έχουν τα παρατσούκλια τους!),τον Αρη και τ'άλλα παιδιά.
Πρόσωπα αρπαγμένα απ'τον ήλιο,γελαστες μεθυσμένες φάτσες,κι ο ουρανός γεμάτος αστέρια.
Το φεγγάρι έφυγε,πήγε αλλού...σκασίλα μας.Αρκεί που το ούζο και το κρασί γέμισε ποτήρια ξανά και ξανά.Και τα θέματα αναλύθηκαν όλα "δεόντως"και άρα ο πλανήτης δεν είχε πια κανένα λόγο ν'ανησυχεί και συνέχισε τη βόλτα του πιο γαλάζιος, χαλαρός κι ωραίος!!!
Κι όλο μα όλο το νόημα του κόσμου ήταν εκεί,σ'εκείνη τη στιγμή στον Αη-Γιώργη,απέναντι απ'το Δεσποτικό.Τι κρίμα που τελειώνουν τα καλοκαίρια ρε γαμώ το...

Αντίπαρος (flashback 1)

Μπαίνω σχεδόν γκαζώνοντας στο καραβάκι τελευταίος,ίσα-ίσα προλάβαμε...
Πως τό λέγανε να δείς..."Αγ.Ανάργυροι";...δε θυμάμαι.Ανεβαίνω τη σιδερένια σκαλίτσα για τη γέφυρα,ο βοριάς να χτυπάει απο δεξια,που είναι η μπαντάνα;σε ποιά τσέπη;Περνάμε το νησάκι του Γουλανδρή(συγνώμη νησάκι που μόνο έτσι σε ξέρω),τα νερά γαλάζια ,τυρκουάζ κρύσταλλα,μπαίνουμε κι όλας στο λιμανάκι.Η εκκλησίτσα,στην κολόνα μια αφίσα για το πανηγύρι,χαλαρή καλοκαιριάτικη ατμόσφαιρα.Το άγχος εξατμίζεται περνάει ξυστά δίπλα από τα κορίτσια με τα ποδήλατα και φεύγει πέρα.Στρίβουμε δεξιά για το χωριό.Παρκάρουμε "ελληνικά" για πέντε...Μιά γρήγορη στο σοκκάκι για μυρωδιά.Και για τυρόπιτα!!Περνάμε το μικρό σουπερμάρκετ δεξιά ,το βιβλιοπωλείο(!) αριστερά κι ύστερα το μπαλκονάκι του "lolo's"(η καλύτερη πίτσα που έφαγα φέτος)Στοπ στην Εθνική κι ύστερα αριστερά στο σοκάκι της "κληματαριάς" και πίσω για τους μύλους.Μυρίζει υπέροχα το πρωινό αεράκι στο νησί.Να περάσουμε μιά βόλτα απ'το camping ν'αφήσουμε τα πράγματα των παιδιών και να πούμε ένα γειά στο Θεολόγο.Η Ιζαμπέλα με τη Σάρα μας περιμένουν.Πίνουμε ενα κρύο νερό, μια γρήγορη ανασκόπηση της χρονιάς και δρόμο για το Big Blue!H Λίτσα περιμένει με τις μπύρες κρύες , τις τσικουδιές , τα φοβερά κεφτεδάκια και τον ντάκο με το ξινότυρο.Ο Δαμιανός φρεσκοξυπνημένος απο κραιπάλη μας λέει πως φέτος ξυπνάει νωρίς.Ειναι μία το μεσημέρι...Το φουσκωτό έτοιμο για βόλτα στα Παντελονήσια(η Παντερονήσια;)Είμαστε πάλι Αντίπαρο!!!

Mαθητές πειραματόζωα για το Tamiflu

Nαυτίες,εμμετούς,πόνους στό στομάχι,αυπνίες και εφιάλτες προκαλεί το Tamiflu στά παιδιά ειδικά στίς πολύ μικρές ηλικίες.Οι έρευνες έγιναν στην Αγγλία σε δύο περιοχές.Και στίς 2 περιπτώσεις με αφορμή μαθητή που προσβλήθηκε από τη γρίπη δόθηκε προληπτικά Tamiflu σε 248 και 85 μαθητές αντίστοιχα(11-12 ετών).Στην πρώτη περίπτωση η αποτελεσματικότητα στην προφύλαξη ηταν 77%(πολύ χαμηλή δηλαδή-έτσι κι αλλιως δεν θα αρρώσταιναν όλοι!),ενώ οι παρενέργειες άγγιξαν το 51%!Το περίεργο είναι η ευκολία με την οποία έκαναν τους μικρούς μαθητές πειραματόζωα της ROCHE(Tamiflu) για να αποφανθούν μετά οτι χρειάζεται προσοχή στη χορήγηση του φαρμάκου!Στη δεύτερη περίπτωση οι παρενέργειες εμφανίστηκαν στους 45 από τους 85 μαθητές.
Όλα τα παραπάνω αναλυτικά στον Ιndipendent(http://www.independent.co.uk/life-style/health-and-families/health-news/tamiflu-researchers-warn-of-child-nightmares-1765431.html) Εντύπωση επίσης κάνει το γεγονός ότι στην Αγγλία το Tamiflu δεν χρειάζεται συνταγή!Στη Γαλλία από την άλλη σύμφωνα με τη χθεσινή LE MONDE οι υπεύθυνοι πρότειναν να μην δίνεται η συγκεκριμένη θεραπεία παρά μόνο στις σοβαρές περιπτώσεις(πυρετός στο 39 το λιγότερο,αναπνευστικές επιπλοκές κλπ) μιας και η μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν είναι παρά γριπούλα(grippete)
Βέβαια μακάρι όλα να πάνε καλά και ότι και να πει κανείς τώρα θα είναι πρόχειρο και ανεύθυνο,αλλά πολλά είναι πού δεν μ'αρέσουν μ'αυτή τη γρίπη.
Και επειδή σε κάποια σοβαρή σελίδα το διάβασα, ειναι αλήθεια οτι ο D.Rumsfeld(υπουργός άμυνας του Bush) ειναι μεγαλομέτοχος της ROCHE(η εταιρία που έχει τα δικαιώματα του Τamiflu);
Y.Γ.Δεν το παίζω άφοβος, αλλά εγώ εμβόλιο με το ζόρι δεν κάνω!
Θα επανέλθω με το θέμα σύντομα...