Η μόνη λύση

Μέτρα, μέτρα, μέτρα...υποταγή, φόβος, φτώχεια, υποταγή.
Nα ποιο είναι το μέλλον που σχεδιάζουν κι "ονειρεύονται" πριν από μας για μας οι καλοί αυτοί άνθρωποι που τριγυρίζουν, συναντιούνται, συζητούν και τρωγοπίνουν στους διαδρόμους και τις πολυτελείς αίθουσες των κτιρίων της ΕΕ στις Βρυξέλλες, τα Παρίσια, τα Στρασβούργα και αλλού.
Κι εμείς πρέπει να παίζουμε πάντα πειθήνια το ρόλο του ευκολόπιστου θεατή-δούλου στη γωνιά που μας έχουν αφήσει και να ακολουθούμε τις συνταγες σωτηρίας που μας σερβίρουν κάθε τόσο αφού φυσικά "είναι οι μόνες που υπάρχουν" όσο καταφέρνουν να μας πείθουν πως ζωή έξω από τον καπιταλισμό δεν υπάρχει.
Το ψέμα έχει γίνει πια κάτι σαν βρώμικο οξυγόνο στον αέρα που αναπνέουμε που όμως το συνηθίσαμε και δεν μας κάνει και πολλή εντύπωση. Κι έτσι αυτοί ...λένε, λένε και λένε και μεις ...καταπίνουμε, καταπίνουμε, καταπίνουμε όσο δεν βρίσκουμε το κουράγιο να σηκωθούμε, να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να τους στείλουμε εκεί που τους πρέπει.

Ένα από τα ψέματα που γεμίζει το βρώμικο αέρα που αναπνέουμε τελευταία και πού το volume του θα ανέβει στο τέρμα τις επόμενες μέρες είναι το περίφημο "Αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία"
Θέλουν να πουν θα είναι το τέλος μας αλλά δεν το λένε για ένα μόνο λόγο. Ελπίζουν πως θα τα αντέξουμε για να υποστούμε και τις νέες σειρές παραγωγής, τις νέες θύελλες που ετοιμάζουν.
"Λόγια των κομμουνιστών θα πείτε". "Κασσάνδρες, μαυρίλα, ίχνος ελπίδας δεν αφήνετε για το λαό"!.
"Δε θέλουμε άλλες προβλέψεις ρε παιδί μου".
"Αφήστε μας να πιστεύουμε πως είναι πράγματι τα τελευταία. Αφήστε μας να ζούμε στο παραμύθι μας" "Αφήστε μας να νομίζουμε πως έτσι το σύμπαν θα συνωμοτήσει μαζί μας και θα γίνει το θαύμα. Κι έτσι θα σταματήσουν τα μέτρα και θά 'ρθει η πολυπόθητη ανάκαμψη"

Ομως δυστυχώς υπάρχει μια αλήθεια που δεν γίνεται να μην την πούμε.
Δεν πρόκειται για πρόβλεψη! Πρόκειται για απόφαση της ΕΕ που ψηφίστηκε παντού και λέγεται "Δημοσιονομικό σύμφωνο".
Και να τι γράφει όπως διαβάζουμε στο Ριζοσπάστη:
"«Τα κράτη - μέλη με δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση του χρέους (κανόνας του 1/20) το χρόνο». Στην περίπτωση της Ελλάδας - που ας σημειωθεί δεν προβλέπεται να μειώσει το χρέος κάτω από το 120% του ΑΕΠ ούτε μετά το 2020 - αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο πρέπει να παίρνει νέα μέτρα 5% του ΑΕΠ, δηλαδή περί τα 12 δισ. Πιο απλά σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα φέρνουν ένα πακέτο μέτρων όπως αυτό που αποφάσισαν προχτές οι πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν την κυβέρνηση."

Αυτοί λοιπόν από από φόβο για τον άγνωστο σοσιαλισμό επιλέγουν σταθερά ΕΕ και ευρώ "για νάμαστε σίγουροι" ας το ξανασκεφτούν. Αντέχεται όλο αυτό;

"Περισσότερη Ευρώπη" σημαίνει λιγότερη ζωή

Ο καπιταλισμός στην Ευρώπη "ολοκληρώνεται" μέσω της "περισσότερης Ευρώπης" που διαρκώς διαφημίζουν χωρίς να μπαίνουν φυσικά στον κόπο να εξηγήσουν τι σημαίνει αυτό.

Γιατί βέβαια "περισσότερη Ευρώπη" σημαίνει λιγότερη ζωή, λιγότερη Δημοκρατία και Ανεξαρτησία(τί είναι αυτό;), περισσότερη υποδούλωση στην εξουσία των μεγάλων Ευρωπαικών επιχειρήσεων, των μεγάλων μονοπωλίων που φυσικά δε θα πνίξουν μόνο τους εργάτες ή τους αγρότες, αλλά και κάθε μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα.

 Τα μαχαίρια του ανταγωνισμού έχουν βγεί για τα καλά και η σφαγή έχει αρχίσει. Κι όποιος νομίζει ότι ο ξέμπαρκος Δαυίδ επιχειρηματίας θα τσακίσει τους οργανωμένους στην ΕΕ Γολιάθ...περαστικά του. Αυτά δε γίνονται πιά ούτε στα θρησκευτικά. Έχουν φροντίσει γι αυτό τα καλοδουλεμένα θεσμικά πλαίσια της ΕΕ.

Μα καλά θα πείτε, δεν υπάρχει στη σκέψη σας εκτός από αυτόν τον "κακό καπιταλισμό" και το σοσιαλισμό άλλη εναλλακτική, όπως ας πούμε ένας "καλός ανθρώπινος καπιταλισμός" με όρια;

Βεβαίως υπάρχει, αλλά ακριβώς εκεί. Στη σκέψη και μόνο. 

Μάλιστα ο καπιταλισμός που ολοκληρώνεται γρήγορα(καταργώντας κάθε όριο για να αντέξει στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό γιατί αν δεν το κανει θα το κάνουν οι ανταγωνιστές) ποντάρει παρα πολύ σ' αυτή την ωραία "ιδέα" του "καλού καπιταλισμού". Είναι καλό προιόν και θα πιάσει! Και φυσικά ποντάρει και σ' αυτούς που την πουλάνε. Θα του είναι πολύ χρήσιμοι στα δύσκολα που έρχονται γι αυτόν.

Γιατί και  οι καπιταλιστές, όπως και οι κομμουνιστές, ξέρουν πως κενά εξουσίας δεν υπάρχουν(παρά μόνο για πολύ λίγο όταν έρθει η στιγμή). Την εξουσία πάντα την έχει κάποιος. Η εμείς ο λαός ή αυτοί. Η το κεφάλαιο ή οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους.

Ας ανοίγουμε λοιπόν κανένα παράθυρο που και που, κι ας παίρνουμε καμιά ανάσα από το φρέσκο αεράκι που φυσάει εξω από τη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα που μας πασάρουν ως μόνη λύση.

"...Πως γίνεται να κρύβεται η θάλασσα
Τόσο απέραντο γαλαζιο, τόσο νερένιο άπειρο
τόσο δικός σου κόσμος
να σε κυκλώνει από παντού
και συ να συναινείς να πάει χαράμι


Τόση ασπρίλα όπως σπάει πάνω στην πέτρα
τόσα μηνύματα πως δεν τα παίρνεις, δεν τ' ακούς;
Στον πανικό σου πες λιγάκι να σωπάσει
να βγάλει το σκασμό να γαληνέψει κι άκου:
Δεν κρύβεται η θάλασσα
χωρίς εσύ να το επιτρέπεις
Απλά είναι το παραθυρο κλειστό
κι οι χαραμάδες σφραγισμένες
Κι εσύ εθίστηκες στη νύχτα
κι όλο τη βγάζεις με φλασακια ψευτοόνειρα
Κι όταν ανάβει που και που κανένα φώς
γλεντοκοπάς και το γιορτάζεις για ξημέρωμα...."Γ.Σαρρής

Πορεία ειρήνης για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γρ.Λαμπράκη- Με χαρά συμμετέχω βαδίζοντας και τραγουδώντας

Πορεία ειρήνης για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του΄Γρ.Λαμπρακη από την Κερασίτσα της Τεγέας(που είναι η γενέτειρα του Γρ.Λαμπράκη) στην Τρίπολη θα γίνει αύριο.

Με χαρά συμμετέχω με συναυλία που θα γίνει μετά τον τερματισμό στην Τρίπολη.

Προκειται  για την 29η Παμπελοποννησιακή Πορεία Ειρήνης(!) και  η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη και τα Παραρτήματα Πελοποννήσου απεύθυναν κάλεσμα στο λαό για μαζική και αγωνιστική συμμετοχή.

Σκέφτομαι καμιά φορά τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν πρωτοβουλίες και κινήσεις όπως η ΕΕΔΥΕ, που ακούραστα τόσα χρόνια παλεύει να κρατήσει ζωντανά τόσο τη μνήμη του Γρ.Λαμπράκη όσο και τον αγώνα  για την Ειρήνη. Πόσοι και πόσο θα θυμόντουσαν το Γρηγόρη Λαμπράκη άραγε;







Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων :

- 5 .00μ.μ.: Κερασίτσα – Μνημείο Λαμπράκη

Χαιρετισμός των ειρηνοδρόμων από το μέλος της Επιτροπής Ειρήνης Αρκαδίας. – Μαλλίρη Χρήστο – Κατάθεση στεφάνων.

- 6.30μ.μ.: Συγκέντρωση στο Ι.Κ.Α.

- 7.00 μ.μ.: Κεντρική Πλατεία Τρίπολης – Ομιλία από τον Σταύρο Τάσο, Πρόεδρο της Ελληνικής Επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.

Ακολουθεί απαγγελία ποιημάτων και μουσική Εκδήλωση – Συναυλία για την Ειρήνη με το Γιώργο Σαρρή.

Η αρρώστια

Πως εγκλωβίζεται η λογική στα βαθιά πηγάδια της πολιτικής απατεωνιάς.

Λένε: Πρέπει να εξαφανιστούν τα ελλείμματα. Οπωσδήποτε! Παράγουμε ελλείμματα! Διαφωνείτε;

Ποιός μπορεί να διαφωνεί ότι πρέπει να κλείσουν οι μαύρες τρύπες; Ποιος μπορεί να διαφωνεί ότι ένας ισολογισμός είναι υγιής μόνο όταν δεν έχει ελλείμματα; Ποιος μπορεί να διαφωνεί ότι πρέπει « να λειτουργήσει η οικονομία», να «παράγουμε»; Κανείς.

Κι εδώ,  αυτός που δεν τους έχει πάρει χαμπάρι, ή αυτός που δεν έχει ακόμη το κουράγιο να πάρει την απόφαση να παλέψει για να αλλάξει τον κόσμο, αυτός που έχει δεχτεί ότι δεν υπάρχει ζωή μετά τον καπιταλισμό όπως του λένε,  πέφτει στην παγίδα.

 «Δυστυχώς πρέπει να κάνουμε θυσίες» λέει.  Δηλαδή πρέπει να κάψουμε ζωντανά και χρήσιμα κύτταρα, όργανα του κορμιού μας... για το καλό μας. Και μάλιστα πρέπει να το κάνουμε τώρα, που όπως οι ίδιοι λένε πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε σκληρά! Μετά θα κάνουμε την προσευχή μας και θα περιμένουμε...

Πως γίνεται όμως «να παράγουμε» κλείνοντας μαγαζιά κι επιχειρήσεις; Πως γίνεται να αυξήσουμε τα έσοδα του Ταμείου, μειώνοντας τα συνολικά έσοδα όλων όσων φορολογούνται και στέλνουν λεφτά στο Ταμείο, με την καταστροφή παραγωγικών δομών; Πως γίνεται να δημιουργήσουμε «ανάπτυξη» παίρνοντας μέτρα που φέρνουν ύφεση; Πως γίνεται να δημιουργήσουμε καταστρέφοντας, πως γίνεται να ζήσουμε πεθαίνοντας;

Αναπάντητα τα ερωτήματα....Αδιέξοδο πραγματικά

Θέλουν λοιπόν να σταματήσουν τα ελλείμματα.

Ομως είναι σαν να λέμε. Πρέπει να σταματήσουμε την καρδιακή αρρυθμία. Οπωσδήποτε.

Αυτό όμως σταματάει και με πυροβολισμό στο κεφάλι. Σταματάει  σταματώντας και την καρδιά.  Σταματάει και με τοξικά φάρμακα που αχρηστεύουν όλο τον οργανισμό. Νοιάζεται όμως το σύστημα για αυτό; Η νοιάζεται απλά για την επιβίωσή του εδώ και τώρα αδιαφορώντας για το κόστος στο μέλλον και τον άνθρωπο;

Αυτό  ακριβώς προσπαθούν να κάνουν. Να καταστρέψουν και να αρχίσουν το ίδιο κόλπο από την αρχή! Λέγεται και ... «δημιουργική καταστροφή»...ή και πόλεμος. Μόνο εκεί οδηγεί όλο αυτό.

Μιλάμε φυσικά για τη δική μας καταστροφή, για το σταμάτημα της δικής μας καρδιάς. Αυτής  που δουλεύει, ανασαίνει κι ονειρεύεται κάτι καλύτερο, αυτό που μας αξίζει, έναν άλλο δίκαιο κι ανθρώπινιο κόσμο. Αυτής της καρδιάς  που παλεύει και διεκδικεί να ζήσει και να λειτουργήσει  αυτό που λέγεται άνθρωπος  χωρίς να αναγκάζεται να σκοτώνει τον ίδιο του τον εαυτό. Να ζήσει στους αιώνες κι όχι μέχρι το κλείσιμο του επόμενου εξαμήνου που θα κάνει λογαριασμό «η επιχείρηση» και μετά βλέπουμε. Και μετά πέταμα, ξόδεμα του εργάτη ανθρώπου που στον καπιταλισμό δεν είναι τίποτα παραπάνω από αναλώσιμο υλικό κι εμπόρευμα.

Η αλήθεια που κρύβεται είναι απλή. Οτι για να λειτουργήσει η οικονομία, για να ανέβει η αποδοτικότητα της εργασίας πρέπει  να αλλάξει ο τρόπος, αυτό που λέγεται «σύστημα παραγωγικών σχέσεων».  Μόνο τότε θα ξεμπλοκάρει η μηχανή που η αρρώστια της, το πρόβλημά της λέγεται καπιταλισμός. Πρέπει να περάσουμε σε ένα  άλλο νέο σύστημα, να περάσουμε στο καινούργιο, στο σοσιαλισμό, πετώντας το παλιό που σάπισε στα σκουπίδια. Πετώντας όμως τον τρόπο κι όχι μαζί ό,τι κατακτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από τη δουλειά και τον αγώνα των ανθρώπων που μάτωσαν στις μηχανές, στα βιβλία, στα χωράφια και τους δρόμους.

Και βέβαια κι αυτό δεν είναι απλό. Χρειάζεται  και θυσίες και αγώνες. Οι θυσίες όμως που θα γίνουν να μας κάνουν εμάς αφεντικά του ίδιου μας του εαυτού και της ζωής μας κι όχι σκλάβους σε μια νέα φεουδαρχία όπου η ιστορία θα γυρίσει αιώνες πίσω.

Η ιστορία δε γυρίζει πίσω όπως δε γυρίζει πίσω και ο χρονος.  Ας το ξεχάσουν λοιπόν...

Ας το πάρουν απόφαση κι ας αρχίζουν να σκέφτονται πως δεν έχουν τρόπο. Τους τρόπους τους τους ξόδεψαν. Ας τα μαζεύουν λοιπόν. Μόνο θάνατο έχουν να «προσφέρουν» και φυσικά δεν θα πάρουμε.

Κι εμείς ας ετοιμαζόμαστε για τα μεγάλα και τα σπουδαία που έρχονται. Τα αστεία τελειώνουν.

Το βίντεο από το χθεσινό τρομερό συλλαλητήριο 26/9

 Εχει πιστεύω κάποια αξία να παρατηρήσει κανείς τα συνθήματα αλλά και το κλίμα στις 2 πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις.

Βλέποντας το βίντεο σκέφτομαι πως υπάρχει πιθανότητα να έχω πέσει έξω στην εκτίμηση ότι η πορεία της Πατησίων ήταν μεγαλύτερη από του ΠΑΜΕ. Την συγκέντρωση του ΠΑΜΕ την παρακολούθησα σταματημένη στην Ομόνοια και κατόπιν στην πορεία όταν πήρε την έκταση της από Ομόνοια μέχρι στύλους Ολ.Διός, ενώ την άλλη την είδα μόνο όταν απλωνόταν στο κέντρο, και όχι σταματημένη, όπου φάνηκε να έχει πολύ μεγάλη έκταση που έφτανε από το Πολυτεχνείο μέχρι Σύνταγμα.

Ετσι κι αλλιώς πάντως, οι αριθμοί μπορεί να παίζουν ρόλο, αλλά δεν είναι το βασικό πρόβλημα στο κίνημα αυτή την ώρα. Το πρόβλημα είναι στη λειψή οργάνωση, στην άρνηση μεγάλων μαζών να καταλάβουν και να ενταχθούν στα συνδικάτα και τους συλλόγους τους και να παλέψουν οργανωμένα.
Οι αριθμοί στο πλήθος ήταν παραπάνω από ικανοποιητικοί και χθές.

ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μια απάντηση για τους χθεσινούς, σημερινούς και παντοτινούς απόντες από τους αγώνες του λαού που παριστάνουν και τον μέγα κριτή του ΚΚΕ.



«Είναι καιρός να περάσουμε από τη φιλολογία σε πρακτική δράση, στον τομέα αυτό. Από κάτω ίσαμε πάνω, πρέπει να αποκρυσταλλώσουμε τη συνένωση των εθνικών δυνάμεων, να τους δώσουμε οργανωτική μορφή. Η δουλειά άρχισε και θα προχωρήσει με όσους και όποιους θέλουν να δέχονται να αγωνιστούν για το ξεσκλάβωμα της χώρας».



Σαν σήμερα, πριν 71 χρόνια, στις 27 Σεπτέμβρη 1941, ιδρύεται το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ).



*
Ψυχή και καρδιά του ΕΑΜ υπήρξε το ΚΚΕ.
*
Ηδη από την 1 - 3 Ιούλη του 1941, κατά την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, προσδιορίστηκε με σαφήνεια ότι το άμεσο και επιτακτικό καθήκον για το Κόμμα, το λαό και τις οργανώσεις του ήταν η συγκρότηση ενός μετώπου εθνικής απελευθέρωσης.



«Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας - έλεγε η απόφαση της Ολομέλειας - καλεί τον ελληνικό λαό, τα κόμματα και τις οργανώσεις του, σ' ένα εθνικό μέτωπο της απελευθέρωσης:



α) Για το διώξιμο της γερμανοϊταλικής κατοχής από την Ελλάδα.
β) Για την ανατροπή της κυβέρνησης - οργανέτου τους.
γ) Για την καθημερινή υποστήριξη και υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης.
δ) Για την υποστήριξη κάθε συνεπούς αντιφασιστικής δύναμης με όλα τα μέσα.
ε) Για το σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης απ' όλα τα κόμματα, που θ' αποκαταστήσει τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού, θα του εξασφαλίσει ψωμί και δουλειά, θα συγκαλέσει Συντακτική Εθνοσυνέλευση και θα υπερασπιστεί την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της Ελλάδας από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική δύναμη».
*

Πρώτη στο κάλεσμα του ΚΚΕ ανταποκρίθηκε η εργατική τάξη. Στις 16 Ιούλη του '41, δημιουργήθηκε το Εργατικό ΕΑΜ (ΕΕΑΜ).



Το ΕΕΑΜ έθεσε ως στόχους του να οργανώσει την εργατική τάξη, τόσο για τις καθημερινές διεκδικήσεις και ανάγκες της, όσο και για την απαλλαγή της από τον κατακτητή μέσω της συγκρότησης ενός πανελλαδικού εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου.
*
Στις αρχές Σεπτέμβρη 1941, συγκλήθηκε η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του Κόμματος, που αποφάσισε την επιτάχυνση των διαδικασιών συγκρότησης του ΕΑΜ.




«Είναι καιρός - τονιζόταν στην απόφαση της Ολομέλειας - να περάσουμε από τη φιλολογία σε πρακτική δράση, στον τομέα αυτό. Από κάτω ίσαμε πάνω, πρέπει να αποκρυσταλλώσουμε τη συνένωση των εθνικών δυνάμεων, να τους δώσουμε οργανωτική μορφή. Η δουλειά άρχισε και θα προχωρήσει με όσους και όποιους θέλουν να δέχονται να αγωνιστούν για το ξεσκλάβωμα της χώρας».


Στη βάση αυτής της απόφασης, το ΕΑΜ γίνεται πραγματικότητα στις 27 του ίδιου μήνα.
*
Το ΕΑΜ και ο στρατός του, ο δοξασμένος ΕΛΑΣ, έγραψαν ένα «νέο '21».


Πολέμησαν το φασίστα Γερμανο-Ιταλό κατακτητή, απελευθέρωσαν την Ελλάδα, έσωσαν το λαό από την πείνα, χτυπήθηκαν από τον αγγλο-αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τίμησαν μέχρι τέλους τον όρκο για «Λεύτερη Ελλάδα».


Ριζοσπάστης 27/9/2012








Ύμνος Του Ε.Α.Μ


Τρία γράμματα μόνο φωτίζουν
Την ελληνική μας τη γενιά
Και μας δείχνουν φωτεινά το δρόμο
Για να φέρουμε τη Λευτεριά

Είναι του Αγώνα μας τα φώτα
Κι ο Λαός ακολουθεί πιστά
Νέοι, γέροι όλοι μαζί φωνάζουν
Ζήτω Ζήτω Ζήτω το Ε.Α.Μ.



Το Ε.Α.Μ. μας έσωσε απ' την πείνα
Θα μας σώσει πάλι απ' τη σκλαβιά
Κι έχει πρόγραμμα Λαοκρατία
Ζήτω Ζήτω Ζήτω το Ε.Α.Μ.



Έχει ενώσει όλο τον Λαό μας
Έχει την ΕΠ.Ο.Ν. και τον Ε.Λ.Α.Σ
Κι έχει πρόγραμμα Λαοκρατία
Ζήτω Ζήτω Ζήτω το Ε.Α.Μ



Κι έχει πρόγραμμα Λαοκρατία
Ζήτω Ζήτω Ζήτω το Ε.Α.Μ

Φοβερά συλλαλητήρια! - Είμαστε εδώ!

Mε τεράστιες συγκεντρώσεις απάντησε σήμερα  ο λαός και στην Ελλάδα, στη χωρίς όριο και  προηγούμενο επίθεση που δέχεται από την ΕΕ και τους εδώ εκπροσώπους της που έχει στόχο την εξαφάνιση αποδοχών και δικαιωμάτων, αλλά και την ταπείνωση και ισοπέδωσή του.
Ο λαός της Αθήνας, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας, με πολύ μεγάλη συμμετοχή  στην Απεργία και τα συλλαλητήρια δήλωσε και πάλι παρών! Είπε με το δικό του τρόπο πως δεν πρόκειται να δεχθεί μοιρολατρικά το φριχτό μέλλον που του ετοιμάζουν οι Ευρωπαίοι "εταίροι" σε συνεργασία με το ΔΝΤ, προκειμένου να σώσουν το σάπιο κόσμο τους που κατρακυλάει κάθε μέρα σε όλο και πιο βαθύ βάραθρο.
Και η απεργία αλλά και τα συλλαλητήρια έδειξαν πως παρά την τρομερή προπαγάνδα εξηλιθίωσης, παρά τον εκφοβισμό και τους εκβιασμούς περί καταστροφής αν δεν κάνουμε όσα πρέπει για να μείνουμε άνευ όρων στο ευρώ,  οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα βηματα που χρειάζονται για να κερδίσουν αυτό τον πόλεμο.
Αν και οι αδυναμίες ήταν φανερές και σημερα, φάνηκε πως υπάρχει η διάθεση από το λαό να συμμετέχει στους αγώνες, να κάνει ό,τι χρειασθεί για να αποκτήσει την εμπειρία, τη δύναμη, την αντοχή και τη γνώση που πρέπει και να συντρίψει τους εχθρούς του, όσο ισχυροί κι αν φαίνονται.
Οι συγκεντρώσεις της Αθήνας, που παρακολουθήσαμε εμείς, ήταν  σε όγκο ανάλογες των μεγαλύτερων συγκεντρώσεων που έχουν γινει αυτά τα τελευταία δυόμιση χρόνια και ξεπέρασαν τις προσδοκίες που ήθελαν μια σχετικά αδύναμη παρουσία, δεδομένου ότι ήταν η πρώτη Γενική Απεργία από το Φλεβάρη αλλά και η πρώτη μετά τις εκλογές που έφεραν και πάλι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση με υποβοήθηση της "Αριστερής" ΔΗΜΑΡ.
Παρότι είναι δύσκολες οι εκτιμήσεις σε τέτοιες συγκεντρώσεις που απλώνονται σε όλο το κέντρο θα ρισκάρουμε να πούμε πως η μεν συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια΄πρέπει να πλησίασε τις 50000 ενώ η άλλη της Πατησίων πρέπει να κινήθηκε μεταξύ 70-80000 κόσμου.
Από τις 11.30 το πρωί περίπου μέχρι τις 2.30 το μεσημέρι πυκνά ποτάμια και από τις δύο συγκεντρώσεις άδειαζαν στο Σύνταγμα, κάτω από έναν ήλιο που δεν αντεχόταν, στέλνοντας σοβαρές προειδοποιήσεις για τη συνέχεια.
Αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι πως το πρόβλημα στην αντίδραση του λαού δεν είναι αριθμητικό, δηλαδή ποσοτικό, αλλά ποιοτικό. Αυτό που θα κρίνει τη συνέχεια δεν είναι το αν θα διπλασιασθούν ή πολλαπλασιασθούν οι διαδηλωτές, αλλά το πόσο γρήγορα θα καταλάβουν ότι μόνο οργανωμένα μέσα από τα σωματεία τους, και μόνο με πραγματικά κοφτερά πολιτικά και διεκδικητικά πλαίσια που να δείχνουν πως ο λαός ξέρει και ποιός είναι ο εχθρός του αλλά και ποιός είναι ο στόχος του, μπορεί να κερδηθεί αυτός  ο πεντακάθαρα ταξικός πόλεμος.
Και στις 2 συγκεντρώσεις,  είδαμε μπλοκ που τράνταζαν την άσφαλτο, όπου η παρουσία οργάνωσης ήταν καθαρή(ειδικά στο ΠΑΜΕ), αλλά και άλλα, πολύ περισσότερο σε αυτήν της Πατησίων, που σχεδόν ψαχνόντουσαν κάνοντας φανερό πως τα αποτελούσαν άνθρωποι που δεν ανήκαν σε σωματεία, συλλόγους επιτροπές αγώνα κλπ., δεν είχαν καθαρό το τι ρόλο παίζουν και απλά είχαν κατέβει αυθόρμητα για να δηλώσουν το παρόν και την αντίθεσή τους.
Συζητώντας παντως γύρω, έχω την εντύπωση πως η αίσθηση τρομερής ανυπομονησίας των 2 προηγούμενων χρόνων έχει κάνει βήματα πίσω, πράγμα πολύ θετικό, και πως μια πολύ σημαντική μερίδα συνηδητοποιεί ότι ο αγώνας αυτός θα πάρει χρόνο για να έχει αποτελέσματα. Πως δεν θα κριθεί μια κι έξω σε κάποιο "κρίσιμο"  συλλαλητήριο, αλλά θα είναι μια αλυσίδα από κινήσεις και κινητοποιήσεις που διαρκώς θα διαμορφώνουν το σκηνικό, θα αποκαλύπτουν αιτίες και θα προσφέρουν νέα ποιοτικά στοιχεία και εμπειρίες.

Ενα σχόλιο για την Απεργία. Υπήρχαν εργασιακοί χώροι όπου έγιναν σοβαρές ανατροπές στη συμμετοχή στην απεργία. Όπου έστω και την τελευταία στιγμή συζητήθηκε σε κάποια έκταση ανοιχτά από τους εργαζόμενους στα σωματεία το ζήτημα, η εικόνα άλλαξε πραγματικά, και ενω αρχικά φαινόταν ότι ελάχιστοι θα απεργούσαν, τελικά συνέβη να υπάρχει συντριπτική συμμετοχή και να κλείνουν εργοστάσια κι υπηρεσίες. Ειναι βεβαια εντυπωσιακό να υπάρχουν π.χ. στην ίδια περιοχή σχολεία που να απεργούν όλοι και να κλείνει το σχολείο και άλλα που να μην απεργεί σχεδόν κανείς. Ενα ακόμη στοιχείο που δείχνει τη σημασία της οργάνωσης.

Για τα επεισόδια που ξεκίνησαν ακριβως στις 2.15 δεν έχω να πώ τίποτα παραπάνω από τα γνωστά. Μια "μαυρη"ομάδα ξεκίνησε πόλεμο με πέτρες δακρυγόνα και μολότοφ με την αστυνομία και κατα τα γνωστά μέσα σε ελάχιστα λεπτά το Σύνταγμα έγινε πεδίο μάχης. Το οτι και πάλι τα ΜΑΤ έριχναν δακρυγόνα και κρότου λάμψης μέσα στο κέντρο των μπλοκ που περνούσαν, έχοντας στόχο οχι τις κουκούλες αλλά τη διαδήλωση, λέει πολλά γι αυτό το "παιχνίδι" που έκανε άλλη μια πρόβα για όποτε χρειαστεί να δοθεί η κυρίως παράσταση εκτροπής.

Ζωντανά από Ομόνοια

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι...- Απεργία!

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι

είμαστε χαμένοι.

Φίλος σας είναι η αλλαγή

η αντίφαση είναι σύμμαχος σας.

Από το Τίποτα

πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί

πρέπει να γίνουνε τίποτα.

Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε

αυτό που σας αρνιούνται!.  

Μπ.Μπρέχτ

Η απεργία δεν είναι χαμένο μεροκάματο. Ειναι παρακαταθήκη για το αύριο. 

Είναι δήλωση με πράξεις ότι είσαι έτοιμος να θυσιάσεις το μεροκάματό σου για να πολεμήσεις για τη ζωή σου. Κι ότι αν χρειαστεί θα θυσιάσεις ακόμη περισσότερα.

Αν δεν είσαι έτοιμος να ρισκάρεις μην περιμένεις από μόνα τους να αλλάξουνε τα πράγματα.

Δε θα φροντίσει κανένας Θεός για σένα.

Δεν έχεις ελπίδα αν εσυ δε γίνεις η ελπίδα σου.

Αυτοί που τώρα υποφέρουν, αυτοί είναι η ελπίδα

ΚΑΛΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Γιάννη γερά!

Ποιός είδε το Γιάννη και δεν τον φοβήθηκε!
Μόνο που δε μας είπαν ότι ο Γιάννης Στουρνάρας τους πέταξε τα χαρτιά στα μούτρα, άρπαξε τον Τόμσεν από το γιακά και τον πλάκωσε στα χαστούκια! Οτι τράνταξε το γραφείο χτυπώντας τη γροθιά του πάνω στο χοντρό γυαλί και μπροστά στους έντρομους Τροικανούς ούρλιαξε ότι η Ελλάδα είναι χώρα ανυπότακτη και  να ξεκουμπιστούνε αμέσως να μην τους βλέπει μπροστά του! Ενας νέος Μεταξάς δίχως άλλο, μ' ένα ολοκαίνουργιο γενναίο ΟΧΙ!
Ευτυχώς που μπήκε στη μέση ο Ματίας Μορς και έσωσε τον Τόμσεν από τα χέρια του. Και μαζί έσωσε και την διαπραγμάτευση και την Ευρώπη που για μια στιγμή φάνηκε να γκρεμίζεται.

Κι έτσι από σφαγέας ο ...Γιάννης κοντεύει να γίνει ήρωας σε μιά μέρα, με τη βοήθεια του Κυριακάτικου Έθνους και των δελτίων που μας πήραν τ' αυτιά με τη ..."διαρροή" του τρελού καυγά με την Τρόικα(εννοείται ότι δεν κάνει από μόνος του όσα κάνει, εντολές εκτελεί). Από πετσοκόφτη  μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και δικαιωμάτων φτωχών και ανήμπορων ανθρώπων, κοντεύουμε να τον λατρέψουμε, να τον λυπηθούμε, σπαράζει η καρδιά ολόκληρης της Ελλάδας που ο Γιάννης έχει μείνει ολομόναχος, χωρίς στήριξη από τους πολιτικούς, ναι αυτός ο καλός τεχνοκράτης που δεν του άξιζε τέτοια τύχη, έμεινε μόνος να κοιτάζει το ραγισμένο από τη σφαίρα τζάμι του υπουργείου και να τρέμει για το μέλλον της πατρίδας.
Και ο λαός,  τι κάνει; Αντί να σοβαρευτεί και να συνταχθεί στην  πατριωτική προσπάθεια του Γιάννη, αλλά και όλων των φωτισμένων τεχνοκρατών και ενίοτε και πνευματικών ανθρώπων που αντιλαμβάνονται κόντρα στην  τύφλωση της πλέμπας ότι πρέπει επιτέλους να μπει μια τάξη σ' αυτό τον άθλιο τόπο, ετοιμάζεται να βουλιάξει τη χώρα στο χάος με νέα Γενική Απεργία!

Γιάννη γερά, μη μασάς, είμαστε όλοι μαζί σου! Ολοι εμείς οι πάμπλουτοι τραπεζίτες, βιομήχανοι και πλούσιοι που για άλλη μια φορά όχι μόνο δε μας άγγιξες, αλλά κάνεις το παν για να μας βγάλεις έξω από το λογαριασμό όπως πρέπει άλλωστε. Γι αυτό βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι.




Ρε δεν πάτε να χαθείτε λέω γώ!
Πού θα πάει, δεν θα το ανοίξει το μάτι ο λιπόθυμος...

Τηλε-μαιμουδιές και εργατοπατερικά κλάματα

H συζήτηση για συντάξεις κι επιδόματα "μαιμού" όπως είδαμε και χθες στα κανάλια συνεχίζεται κανονικά. Τα βλέμματα πρέπει να στρέφονται οπουδήποτε αλλού εκτός από τις αιτίες της κρίσης που φυσικά είναι στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που περνάει πιθανότατα την μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του, και όχι σε κάποιους "τυχαίους" απατεώνες. Ο μεγαλοαπατεώνας είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός.
Οπως γράφει  ο Ριζοσπάστης όμως "μαιμού" είναι η ίδια η "συγκλονιστική έρευνα" αφού τα στοιχεία λένε ότι η "απάτη" δεν είναι παρά σε πολύ χαμηλά και επομένως "φυσιολογικά" επίπεδα.
Π.χ. όπως γραφει ο "Ρ" "Στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, από περίπου 1.200.000 συντάξεις βρέθηκαν 6.600 αναπόγραφες, εκ των οποίων μετά από διασταύρωση διαπιστώθηκε ότι περίπου 2.500 αφορούσαν σε συνταξιούχους που είχαν αποβιώσει, ενώ για τις υπόλοιπες συνεχίζονται οι έρευνες. Το «ζουμί», πάντως, είναι ότι από τον Ιούνη του 2011 έως σήμερα, έχουν κατατεθεί μόνο 148 μηνυτήριες αναφορές για παρανόμως εισπραχθείσες συντάξεις"

Τα ποσοστά είναι 5/1000 αναπόγραφες συντάξεις από τις οποίες πάνε στα δικαστήρια περίπου 1/10000!Για τόσο τρομερό σκάνδαλο μιλάμε...Τέτοια ποσοστά απατεωνιάς βρίσκεις ακόμη και στον Παράδεισο..

Η ουσία όμως του όλου θέματος είναι ότι η όποια "ανακατανομή" γινόταν στα χρήματα των Ταμείων, για να συντηρηθεί το κομματικό κράτος των ΝΔ. ΠΑΣΟΚ, ήταν "εσωτερική". Οι κατα καιρούς άδικες αλλαγές των ασφαλιστικών κλάσεων π.χ. μεγάλων κατηγοριών ασφαλισμένων προς κατώτερες κλάσεις "απελευθέρωναν" συνήθως κεφάλαια που χρησιμοποιούνταν για να εξυπηρετηθούν ανάγκες της εκλογικής πελατείας των 2 κομμάτων.
Το ερώτημα που θα έπρεπε βασικά να τεθεί στους τηλεπωλητές της αφήγησης "σπάταλο κράτος" για το συγκεκριμένο θέμα, δεν είναι το "πόσοι ήταν αυτοί που έπαιρναν παράνομα συντάξεις", αφού αποδεικνύεται ότι αυτοί  ήταν λίγοι και τα ποσά που χάνονταν  αμελητέα μπροστά στα ποτάμια χρήματος που έφευγαν προς "νόμιμες" κατευθύνσεις(επιδοτήσεις μεγάλων εταιρειών, μεγάλα έργα, σωτηρίες τραπεζών, οφσορ εταιρείες κλπ.)
Το ερώτημα έπρεπε να είναι "πόσοι είναι αυτοί που θα ήταν δίκαιο και σωστό να παίρνουν κάποιο επίδομα ή σύνταξη" και το κράτος έκανε το κορόιδο γιατί τα χρήματα πήγαιναν αλλού. Πόσες γυναίκες που κανείς δεν τους έδωσε ποτέ σημασία, πόσοι φοιτητές από οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων, πόσοι άνθρωποι με σοβαρές ανίατες ασθένειες, πόσοι ηλικιωμένοι που αντί  για κάποιο λογικό ποσό της τάξης των 1000 ευρώ για να μπορούν να ζήσουν τους έδιναν 500, 600, ή 700 ευρώ για να καταντήσουν μάλιστα τώρα να τους κάνουν περικοπές "για το καλό και τη σωτηρία της πατρίδας".

Το γελοιότερο όλων είναι βέβαια όταν βλέπεις εκπροσώπους της ΓΣΕΕ να ζητούν την επίλυση του προβλήματος "εδώ και τώρα" λες και δεν ξέρουν ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα. Κατόπιν ρίχνουν κι ένα κλάμα καθώς και μερικές άναρθρες κραυγές για τις εργοδοτικές εισφορές που έχουν μειωθεί και "πρεπει να γίνει άμεσα κάτι γι αυτό", λες και δεν καταλαβαίνουν πως αν γίνει κάτι, αυτό  θα είναι να πιεσθούν οι μικροεπιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι να βάλουν κάτι παραπάνω και να ελαφρυνθούν οι μεγάλοι για το καλό της επιχειρηματικότητας. 'Επειτα πηγαίνουν ήσυχοι σπίτι και ρωτάνε αν ήταν ωραίοι στο γυαλί. 
Η πληγή του εργοδοτικού συνδικαλισμού που δε λένε οι εργαζόμενοι να καταλάβουν πως πρέπει να κλείσει. 

Γ.Σεφέρης- Τελευταίος σταθμός (41 χρόνια από το θάνατό του)

Αρχές Οκτώβρη του 1944 στο στο λιμάνι Cava dei Tirreni της Ιταλίας. Νύχτα με φεγγάρι. Ο Γ.Σεφέρης, σαν διπλωματικός υπάλληλος, μαζί με την αποστολή της κυβέρνησης Παπανδρέου περιμένει το καράβι που θα τους φέρει πίσω στην Ελλάδα όπου κυριαρχεί το ΕΑΜ που απελευθερώνει τη χώρα. Ο Σεφέρης μάλλον ξέρει τι πρόκειται να συμβεί. Ξερει τι περιμένει αυτούς που πάλεψαν στην Αντίσταση πάνω στα βουνά. Κάτι έχει πάρει το αυτί  του στους διαδρόμους και τα κυβερνητικά γραφεία. 

Το απλώνει πάνω στο χαρτί προσεκτικά σ'αυτό το ποίημα

Τελευταίος σταθμός

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν.
Τ’ αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις
όπως το φέρει ο κόπος της τελειωμένης μέρας
και βγάζεις άλλα νοήματα κι άλλες ελπίδες,
πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.
Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω
λίγα φεγγάρια απόμειναν στη μνήμη∙
νησιά, χρώμα θλιμμένης Παναγίας, αργά στη χάση
ή φεγγαρόφωτα σε πολιτείες του βοριά ρίχνοντας κάποτε
σε ταραγμένους δρόμους ποταμούς και μέλη ανθρώπων
βαριά μια νάρκη.
Κι όμως χτες βράδυ εδώ, σε τούτη τη στερνή μας σκάλα
όπου προσμένουμε την ώρα της επιστροφής μας να χαράξει
σαν ένα χρέος παλιό, μονέδα που έμεινε για χρόνια
στην κάσα ενός φιλάργυρου, και τέλος
ήρθε η στιγμή της πληρωμής κι ακούγονται
νομίσματα να πέφτουν πάνω στο τραπέζι∙
σε τούτο το τυρρηνικό χωριό, πίσω από τη θάλασσα του
Σαλέρνο
πίσω από τα λιμάνια του γυρισμού, στην άκρη
μιας φθινοπωρινής μπόρας το φεγγάρι
ξεπέρασε τα σύννεφα, και γίναν
τα σπίτια στην αντίπερα πλαγιά από σμάλτο.

Σιωπές αγαπημένες της σελήνης.


Είναι κι αυτός ένας ειρμός της σκέψης ένας τρόπος
ν’ αρχίσεις να μιλάς για πράγματα που ομολογείς
δύσκολα, σε ώρες όπου δε βαστάς σε φίλο
που ξέφυγε κρυφά και φέρνει
μαντάτα από το σπίτι κι από τους συντρόφους,
και βιάζεσαι ν’ ανοίξεις την καρδιά σου
μη σε προλάβει η ξενιτιά και τον αλλάξει.
Ερχόμαστε απ’ την Αραπιά, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη,
τη Συρία∙
το κρατίδιο
της Κομμαγηνής, που ‘σβησε σαν το μικρό λυχνάρι
πολλές φορές γυρίζει στο μυαλό μας,
και πολιτείες μεγάλες που έζησαν χιλιάδες χρόνια
κι έπειτα απόμειναν τόπος βοσκής για τις γκαμούζες
χωράφια για ζαχαροκάλαμα και καλαμπόκια.
Ερχόμαστε απ’ την άμμο της έρημος απ’ τις θάλασσες του
Πρωτέα,
ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,
καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του.
Το βροχερό φθινόπωρο σ’ αυτή τη γούβα
κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας
ή αυτό που θα ‘λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα
ή μονάχα κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,
ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.
Εύκολα τρίβεται ο άνθρωπος μες στους πολέμους∙
ο άνθρωπος είναι μαλακός, ένα δεμάτι χόρτο∙
χείλια και δάκτυλα που λαχταρούν ένα άσπρο στήθος
μάτια που μισοκλείνουν στο λαμπύρισμα της μέρας
και πόδια που θα τρέχανε, κι ας είναι τόσο κουρασμένα,
στο παραμικρό σφύριγμα του κέρδους.
Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,
άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν∙
σαν έρθει ο θέρος
προτιμούν να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ’ άλλο χωράφι∙
σαν έρθει ο θέρος
άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό
άλλοι μπερδεύονται μες στ’ αγαθά τους, άλλοι ρητο-
ρεύουν.
Αλλά τα ξόρκια τ’ αγαθά τις ρητορείες,
σαν είναι οι ζωντανοί μακριά, τι θα τα κάνεις;
Μήπως ο άνθρωπος είναι άλλο πράγμα;
Μην είναι αυτό που μεταδίνει τη ζωή;
Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν.


Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις φίλε.
Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμάλωτου
τη σκέψη
του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια
δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς.
Ίσως και να ‘θελε να μείνει βασιλιάς ανθρωποφάγων
ξοδεύοντας δυνάμεις που κανείς δεν αγοράζει
να σεργιανά μέσα σε κάμπους αγαπάνθων
ν’ ακούει τα τουμπελέκια κάτω απ’ το δέντρο του μπαμπού,
καθώς χορεύουν οι αυλικοί με τερατώδεις προσωπίδες.
Όμως ο τόπος που τον πελεκούν και που τον καίνε σαν
το πεύκο, και τον βλέπεις
είτε στο σκοτεινό βαγόνι, χωρίς νερό, σπασμένα τζάμια,
νύχτες και νύχτες
είτε στο πυρωμένο πλοίο που θα βουλιάξει καθώς το δεί-
χνουν οι στατιστικές,
ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν
ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα
που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση
κι αυτά καρφώνονται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν∙
ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας
λεύγες και λεύγες∙
ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.
Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει∙
Στάζει τη μέρα στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.


Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης
που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας∙ «Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε στα σκοτεινά προχωρούμε...»
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.


Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν.


Cava dei Tirreni, 5 Οκτωβρίου ’44

Εμπρός για ένα νέο φασισμό! Αρπάξτε την ευκαιρία

Το που το πάει το σύστημα είναι νομίζω πιο φανερό από ολοφάνερο.

Υποταγή σε κάθε εντολή, οδηγία, παραίνεση, διαταγή, ή όπως αλλιώς λέγεται, της τρόικας με σκοπό την προστασία του καπιταλισμού, του πυλώνα του που είναι το τραπεζικό σύστημα και οι αγορές και των συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλίων.

Ολοι οι "ειδικοί" ξεφωνίζουν αραδιάζοντας καθημερινά στα διάφορα ΜΜΕ τα επιχειρήματα τους για το πώς θα σωθεί "η οικονομία", "οι τράπεζές ΜΑΣ", οι επιχειρήσεις, για το πώς και τι πρέπει να γίνει για να παραμείνουμε πάση θυσία(πάντων και πασών ημών) στο ευρώ, για τη σωτηρία της ΕΕ  και του κοινού μας νομίσματος.

Για το πώς και αν θα επιβιώσει ο λαός και οι άνθρωποι δεν γίνεται πολλή κουβέντα. Οι άνθρωποι σε αυτό τον άγιο κόσμο του καπιταλισμού δεν θα μπορούσαν να είναι ποτέ στο πρώτο πλάνο, ειδικά σε μια τέτοια συγκυρία τύπου "ο θάνατός σου η ζωή μου" που το σύστημα νοιάζεται μόνο για το πώς θα σώσει το τομάρι του..

Ολα αυτά βέβαια δεν είναι παρά ο πρόλογος σε ένα κυρίως θέμα που θα παρουσιαστεί προσεχώς. Και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι το πως πρακτικά θα υποστηριχτεί η υλοποίηση όλων αυτών των θυσιών που "πρέπει να γίνουν"

Με λίγα λόγια με ποιά φασιστικά μέτρα θα υποχρεωθεί ο λαός να κλείσει το στόμα και να κρατήσει την ανάσα του μέχρι να του βγει η ψυχή.

Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πάρα πολλοί από τους γνωστούς μας σταρ της πολιτικής(αλλά και άλλοι) ονειρεύονται και σχεδιάζουν νεες χούντες και φασισμούς φυσικά όπως πάντα "για το καλό της πατρίδας". Χωρίς ένα τέτοιο σιδηρόφρακτο "πλαίσιο" μέτρα σαν αυτά που πρόκειται να εξαγγελθούν δεν έχουν βέβαια καμιά τύχη.

Το πρώτο στάδιο ήταν η προετοιμασία της κοινωνίας και ο εκφασισμός της με κάθε τρόπο.

Τους καρπούς τους βλέπουμε ήδη με την άνοδο της Χρ.Αυγής που στο μυαλό μιας σημαντικής μερίδας του λαού δεν είναι δα και τόσο φασιστική. Μπορεί μάλιστα να είναι και αναγκαία ή τελος πάντων "λογική και ανεκτή". Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε στον καιρό των ατόμων και όχι των κοινωνιών.

Στο επόμενο στάδιο ακούγονται ήδη ανοιχτά οι φωνές: Εμπρός για ένα νέο φασισμό! Χτυπήστε τη βία "από όπου κι αν προέρχεται". Χτυπήστε επιτέλους την Αριστερά και τους κομμουνιστές. Τσακίστε πριν το φούντωμά τους τους εργατικούς αγώνες.

Το άρθρο της Καθημερινής για "την ευκαιρία της Χρ.Αυγής"(!!) είναι ένα καλό δείγμα αλλά και ένα σήμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Συγχαρητήρια στον Σ.Κασιμάτη που έχει πιάσει το θέμα από τα μαλλιά...

"Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία"


Tου Στεφανου Κασιματη

Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει· αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού...) στη σύγχρονη πραγματικότητα.
......
 Η κατάλυση της έννομης τάξης έχει φθάσει να θεωρείται στοιχείο της ελληνικής «ιδιαιτερότητας», όπως προτιμούμε να λέμε τη γραφικότητά μας. Σας θυμίζω σχετικώς μόνον μια σκηνή από την ιδιόμορφη αθηναϊκή καθημερινότητα - σκηνή την οποία όλοι έχουμε δει να εκτυλίσσεται μπροστά μας ξανά και ξανά: την τελετουργία της θραύσης των μαρμάρων, παρουσία της απαθούς Αστυνομίας, σε κάθε συλλαλητήριο που γίνεται με τη συμμετοχή αναρχικών κουκουλοφόρων.
........

Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν. Επιτέλους, ας παραδεχθούμε ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά σε τούτη τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης! Ας το παραδεχθούν, μάλλον, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αστικού κόσμου που τόσα χρόνια κάνουν τις κότες μπροστά στο φαινόμενο -πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων, όπως των Ν. Δένδια και Φ. Σαχινίδη- γιατί εμείς οι άλλοι το έχουμε καταλάβει προ πολλού. (Για ποιον λόγο νομίζετε εξαφανίσθηκε από την πολιτική εκείνος ο ανεκδιήγητος Παπουτσής;)

Και αν ώς τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα «λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες» και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών «ιεράς αγανακτήσεως» και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη. Το έδειξαν τα γεγονότα στο πανηγύρι του Μεσολογγίου, ώστε να το μπορούν πια να το δουν καθαρά όσοι μέχρι πρότινος αναπαύονταν στις βολικές βεβαιότητες της Μεταπολίτευσης: το χρώμα της βίας δεν κάνει καμία διαφορά ως προς την ουσία της....
...... Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου.

Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει, διότι είναι, τρόπον τινά, αναγκαστική. Αν την αφήσει ανεκμετάλλευτη, όχι μόνον θα έχει στερηθεί το κέρδος που μπορεί να αποκομίσει, αλλά η απραξία θα της επιφέρει ένα σοβαρό κόστος. Αν, δηλαδή, διαχωρίσει την καλή βία της άκρας Αριστεράς από την κακή της άκρας Δεξιάς, ενισχύει την οιονεί νομιμοποίηση της πρώτης και καλλιεργεί το έδαφος για την περαιτέρω εξάπλωση της δεύτερης. Ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από το δάκτυλο της πολιτικής ευπρέπειας και ας κοιτάξουμε πού έχουμε φθάσει: στις παρέες σας, εκεί όπου μιλάτε ελεύθερα, πόσοι είναι εκείνοι που ευχαριστήθηκαν την προεκλογική μπούφλα που έφαγε η Λιάνα Κανέλλη από τον Ηλ. Κασιδιάρη, αλλά ντρέπονται ή φοβούνται να το πουν παραέξω; .... Εξάλλου, το διδάσκει και η Ιστορία: στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τα Τάγματα Εφόδου του Ρεμ δεν ήλθαν μόνα τους, επειδή τα γέννησε η κρίση· ήλθαν παρέα με τις στρατιωτικοποιημένες μονάδες των κομμουνιστών. Τα δε Τάγματα Ασφαλείας στην Αργολίδα οι κάτοικοι τα υποδέχονταν με ζητωκραυγές, μετά το κύμα τρομοκρατίας που εξαπέλυσε ο ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του 1943.(!!!)

Αν λοιπόν η κυβέρνηση αδρανήσει μπροστά στην ευκαιρία που της προσφέρεται τώρα από τη Χρυσή Αυγή, τότε κατρακυλάει στον δρόμο που χάραξε ο Πάκης, τον Δεκέμβριο του 2008. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον χειροκροτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, αλλά φοβάμαι ότι ο ίδιος δεν το αντελήφθη. Εκτός, βέβαια, αν ως Καλαματιανός διανοούμενος που βλέπει βαθιά στο μέλλον (το δικό του μέλλον), προετοιμάζεται για να γίνει κάποτε βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, όχι στο κοντινό μέλλον· μιλούμε για μετά από τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά χρόνια, όταν ο Μανώλης Γλέζος θα έχει αρχίσει να κουράζεται...
...............................................................................................

Υ.Γ.(Γιώργος Σαρρής):  
Γεώργιος Παπανδρέου(1934): «Πιστεύω ότι η δικτατορία ημπορεί εις ωρισμένας περιστάσεις να αποτελέσει ιστορικήν ανάγκην δι’ έναν τόπον, όταν την επιβάλλη ο υπέρτατος νόμος της σωτηρίας της πατρίδος…» 

Το λευκό του ΚΚΕ και η μαυρίλα της "ενημέρωσης"

Μόνο αηδία μπορεί να προκαλεί το πυρ ομαδόν εναντίον του ΚΚΕ (αλλά και κατά του Συριζα) γιατί δεν καταδίκασαν λεει στην επιτροπή δεοντολογίας της Βουλης τη Χρυσή Αυγή!
Το αστείο έως γελοίο της υπόθεσης είναι ότι την επίθεση εναντίον ΚΚΕ και Αριστεράς την σιγοντάριζαν από δεξιές εφημερίδες μέχρι lifestyle ελιτίστικα σάιτ όπως το Lifo. Εννοείται πως στην πρώτη γραμμή συκοφάντησης ήταν τα δελτία καναλιών, εφημερίδες και πορταλ όπως το Βήμα, το Έθνος και όποιος άλλος μπορεί να βάλει το μυαλό σας. Κανονικός βομβαρδισμός παραπληροφόρησης. Αφου το λένε όλοι δεν μπορεί, έτσι θα είναι. "Το ΚΚΕ (και η Αριστερά) δεν καταδικάζει τη Χρ.Αυγή..."
Και αφού μιλάμε για αντικομμουνισμό δεν μπορούσαν να λείπουν ακόμα και ακροδεξιά και κρυφοχρυσαυγίτικα σάιτ όλων των ειδών(από δήθεν ειδησεογραφικά μέχρι κουτσομπολίστικα, η Χ.Α. έχει απ 'όλα στο ίντερνετ) που και αυτά έκαναν "κριτική" στο ΚΚΕ που δεν καταδίκασε τη Χρ.Αυγη, είτε με δικά τους άρθρα είτε αναδημοσιεύοντας τα "αντικειμενικά" άρθρα αστικών εφημερίδων!!
Από μόνο του όλο αυτό αυτό το συνοθύλευμα και ο αχταρμάς θα έπρεπε να κινεί υποψίες για τις προθέσεις του. Παρ' ολα αυτά και με τη βοήθεια κάποιων γνωστών και πάντα διαθεσιμων 'αναλυτών" δεν ήταν λίγοι οι αριστεροι ψηφοφόροι ή ακόμη και φίλοι του ΚΚΕ που αναρωτιόντουσαν γιατί να ψηφίσει λευκό το ΚΚΕ. Δυστυχώς πάρα πολλοί αντί να αμφισβητούν ανοιχτά και χωρίς δεύτερες σκέψεις την οργανωμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ προτιμούν να αμφισβητούν το ΚΚΕ. 

Θα μπορούσε όμως να ψηφίσει ΝΑΙ το ΚΚΕ; Φυσικά όχι.

Πως θα γινόταν να συνταχθεί το ΚΚΕ με ένα κείμενο μες τη θολούρα που ήθελε να καταδικαστεί (κατα τα συνηθισμένα) η βία από όπου κι αν προέρχεται τσουβαλιάζοντας π.χ. τη βία μιας δυναμικής απεργιακής κινητοποίησης με τη φασιστική ρατσιστική βία της Χρ.Αυγής;
Πως θα μπορούσε να συμφωνήσει στο να μην αναφέρεται καν το ότι η βία που καταδικάζεται είναι ρατσιστική; Και βέβαια αυτό έγινε για να μην στενοχωρηθούν οι εντός ΝΔ, ΑΝΕΞΕΛ και ΠΑΣΟΚ ρατσιστές που μια χαρά τη βλέπουν τη ρατσιστική βία και την "ανακατάληψη" των πόλεων από τους Ελληνες όπως έλεγε και ο Α.Σαμαράς προεκλογικά, και όχι μόνο χαιρόντουσαν με την καρδιά τους τη σκούπα του "Ξένιου Δία" αλλά ευχαρίστως κρατούσαν και το σκουπόξυλο.

 Με λίγα λόγια δεν είναι δυνατόν το ΚΚΕ να υιοθετεί και να υπερψηφίζει άκριτα τα υποκριτικά κειμενάκια που φέρνουν στη Βουλή αυτοί που συνεχώς καλλιεργούν το έδαφος για να αναπτυχθεί η ρατσιστική βία, για να εξιλεωθούν και να στερεώσουν το δήθεν δημοκρατικό προφίλ τους. Για ποιο λόγο να το κάνει δηλαδή; Για να του πει μπράβο το Lifo;

Οσο για τη δηλωση Χαλβατζή που παρουσιάστηκε να λέει μόνο "Χρειάζεται ψυχραιμία..." και τελος, φυσικά είπε πολύ περισσότερα και η έμφαση ήταν αλλού.
Να τι είπε λοιπόν:
«Εμείς θεωρούμε ότι το μαζικό, λαϊκό, εργατικό κίνημα γενικότερα μπορεί να έχει μια ουσιαστική συμβολή στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Και άλλη φορά το είπαμε ότι υπάρχει και μια πολιτική ευθύνη για την ενίσχυση αυτής της λογικής της "Χρυσής Αυγής" και κάναμε κριτική. Δηλαδή και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους σε διάφορα ζητήματα, ειδικά με τους μετανάστες, βοήθησαν με έναν τρόπο να ενισχυθεί αυτή η λογική της "Χρυσής Αυγής". Ολα τα προβλήματα, πολιτικά, κοινωνικά, αντιμετωπίζονται με πολιτικούς όρους. Και δεν αντιμετωπίστηκαν σε πολλές περιπτώσεις (...) Αυτές οι δράσεις - "σκούπα" που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες σαν παράσιτα, κυρίως από τις δυνάμεις καταστολής, οι κατά καιρούς βασανισμοί μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα, όλα αυτά δίνουν τροφή και ενισχύουν τις νεοναζιστικές δράσεις της "Χρυσής Αυγής", σε συνδυασμό βέβαια με το βάθεμα της οικονομικής κρίσης, με τη χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης μεγάλων λαϊκών στρωμάτων».

Για το τέλος αφήσαμε τη φράση της Α.Παπαρρήγα και χθες από την ομιλία της στο φεστιβάλ της ΚΝΕ:"Δεν θα περάσουν καλά μαζί μας αυτοί και θα φανεί συντομα" είπε αναφερόμενη στη Χ.Α.

Παρ' όλα αυτά κάποιοι προοδευτικοί ΄κατα τα άλλα ήθελαν όλοι μαζί υπεύθυνοι και ανεύθυνοι σε αγαστή  σύμπνοια να καταδικάσουν γενικά τη βία...αλλά και "κάθε πράξη βουλευτών που πλήττει το κύρος του κοινοβουλευτικού θεσμού και των βουλευτών" ...Τόσο συγκεκριμένα και πολιτικά ξεκάθαρα.

Οταν όμως προσπαθούν οι κομμουνιστές να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να δείξουν όλη την εικόνα για να μην μπορεί να κρύβεται όποιος θέλει μες στη θολούρα, τότε έρχονται οι ορδές της "ενημέρωσης" να τους κατηγορήσουν ότι "διυλίζουν τον κώνωπα" αντί να αγκαλιαστούν με όλους τους άλλους και όλοι μαζί να φωνάξουν "Κάτω οι κακοί...."!

Απορώ πως υπάρχει ακόμη σοβαρος κόσμος που τους δίνει σημασία.

Φεστιβάλ ΚΝΕ-Λαική σκηνή-Αφιέρωμα στους Χαλυβουργούς

(από το σημερινό Ριζοσπάστη)

«Με αίμα και ιδρώτα... »



Με τραγούδι, λόγο και στίχους ποιητών, άρχισε το αφιέρωμα στον ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών στη Λαϊκή Σκηνή, «με αίμα και ιδρώτα δένεται το ατσάλι».



Ο Γ. Σαρρής, με το συγκρότημά του, άνοιξε την «παράσταση», λέγοντας «τι να πει κανείς για την απεργία των Χαλυβουργών μόνο με τραγούδι...», «9 μήνες οι Χαλυβουργοί, μας δείξαν να μην το βάζουμε κάτω, να παλεύουμε, να μην απελπιζόμαστε ό,τι και να γίνεται».

Το τραγούδι «μην απελπίζεσαι και δεν θ' αργήσει κοντά σου θα ρθει μια χαραυγή» ακούστηκε σε όλο το χώρο κάτω από τα χειροκροτήματα του κόσμου που έρχονταν συνέχεια.

Και ο Γ. Σαρρής συνέχισε, οι Χαλυβουργοί μας δείξαν ότι δεν είναι «κανένας μόνος σε αυτή τη μάχη».

«Σαν βγω από αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει», ήταν το δεύτερο τραγούδι που κάλυψε τα χειροκροτήματα του κόσμου που κάθονταν στα τραπεζάκια και έπιναν. Και ακολούθησε το τραγούδι τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

Τη Λαϊκή Σκηνή τίμησαν με την παρουσία τους εργάτες της «Χαλυβουργίας», με επικεφαλής τη διοίκηση του σωματείου τους. Οι Χαλυβουργοί ήταν εκεί, όταν ο Γ. Σαρρής τους αφιέρωσε ένα τραγούδι που έγραψε γι' αυτούς το «Είμαστε εργάτες».

..     ..     ..      ..     ..     ..     ..     ..     ..     ..      ..     ..     ..

 Ηταν για μένα μια πολύ σημαντική και συγκινητική μέρα. Είναι σπουδαίο να βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή σε ένα τέτοιο γεγονός όπως το Φεστιβάλ ΚΝΕ- Οδηγητή και να έχεις την τιμή να κάνεις ένα αφιέρωμα στον τρομερό αγώνα των Χαλυβουργών. Μετά το πρώτο άγχος όλα κύλησαν υπέροχα. Ηταν κάτι που το ένοιωθα όλη την ώρα, μια συγκίνηση που ερχόταν από τον κόσμο διαρκώς.
Για μένα όπως το είδα από τη σκηνή, οι πιο δυνατές στιγμές ήταν η διασκευή του "Μανουέλ Ροντρίγκεζ"(Οι ελευθερωτές) του Χρ. Λεοντή και ο "κυρ Παντελής" του Π.Τζαβέλα που το έλεγα για πρώτη φορά και είναι ένα τρομερό τραγούδι με απίστευτη ενέργεια.

Ολο το κλίμα στο φεστιβάλ έχει φέτος μια φόρτιση διαφορετική. Τρομερό κλίμα, πάρα πολύς κόσμος και εδώ και στη Λάρισα όπου βρέθηκα το Σάββατο.
Πολύ δυνατή και η συναυλία αφιέρωμα στον Δ.Μητροπάνο, που παρακολούθησα το μεγαλύτερο κομάτι της, που ήταν και το "κέντρο" των χθεσινών εκδηλώσεων με Μπάση, Ανδρεάτο, Πασχαλίδη, Λ.Παπαδόπουλο κ.α.

Σήμερα βέβαια όπως περιμέναμε λέξη δεν ακούστηκε στα ΜΜΕ για το Φεστιβάλ, που πέρα από την άποψη που έχει ο καθενας, είναι ένα πολιτικό πολιτιστικό γεγονός με τεράστιο βάρος, που συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες κόσμου καθημερινά, πράγμα που κανένα άλλο ανάλογό του δεν καταφέρνει.
Παρ' όλα αυτά σήμερα ακούσαμε για το bike festival... που δεν το έχω ξανακούσει ποτέ μου. Τι να πεις...
Κομμουνιστικές δραστηριότητες είναι, πρέπει να θαφτούν. Σωστός ο φόβος τους. Μ' αυτόν θα ζούν.

Διαπραγματεύσεις

Οι μέρες περνάνε και κάθε λίγο και μια καινούργια λίστα μέτρων ανακοινώνεται από κάποια οθόνη ή κάποιο ραδιόφωνο.
Μα καλά, λένε κάποιοι κακόπιστοι. Να πιστέψουμε ότι γίνονται διαπραγματεύσεις;
Μα φυσικά! Και βέβαια γίνονται διαπραγματεύσεις, μπορεί μάλιστα και σκληρές.
Το ζήτημα όμως είναι τι και ποιούς εκπροσωπούν οι διαπραγματευτές.
Γιατί από τη μια μεριά κάθονται οι εκπρόσωποι του σκληρού ευρωπαικού κεφαλαίου και του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος με τον τίτλο τρόικα, και από την άλλη οι εκπρόσωποι του ελληνικού καπιταλισμού, δηλαδή των ελλήνων βιομηχάνων, των τραπεζιτών κλπ που λέγονται κυβέρνηση. Ο λαός φυσικά δεν εκπροσωπείται. Μόνο σαν σκιά είναι παρών. Σαν ενας αδιόρατος ακόμη φόβος που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες και να δημιουργήσει εκτός ελέγχου συνθήκες. Οσο δεν δηλώνει την παρουσία του ή την δηλώνει αδύναμα, τόσο τον γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια.

Τη στιγμή που οι αριθμοί θα δείξουν ότι κάποιοι καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα των σωματείων και της οργανωμένης παλης τα πράγματα θα αλλάξουν με τρομερή ταχύτητα.
Ομως για κατι τέτοιο φαίνεται πως τα αυτιά παραμενουν κλειστά.
Ως τοτε ας μην περιμένουμε πολλά.

"Ψωμί ατσάλι και τριαντάφυλλα"- Με χαρά συμμετέχω σήμερα στο φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή

"Ψωμί ατσάλι και τριαντάφυλλα"

Ξεκινάει σήμερα το 38ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή.

Συμμετέχω με μεγάλη χαρά στις 9.30 στη Λαική σκηνή με ένα μουσικό αφιέρωμα στον απίστευτο αγώνα των Χαλυβουργών αλλά και στους εργατικούς αγώνες . Το αφιέρωμα αυτό το έκανα με όλη μου την προσοχή, την αγάπη, το σεβασμό, αλλά και την ταπεινότητα που χρειάζεται σε έναν καλλιτέχνη που συνειδητοποιεί πως πρέπει να σταθεί με όποιον τρόπο μπορεί στο πλάι της εργατικής τάξης και όλων όσων πιστεύουν στην αλλαγή του κόσμου. 

Το σύνθημα του Φεστιβάλ "Δίνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται. Εσυ να πάρεις πρεπει την εξουσία" πρέπει να γίνει καθημερινή μας εμμονή.

Δήλωση στον Κυριακατικο Ριζοσπάστη

"Στο 38ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» την Πέμπτη 13/9 παρουσιάζουμε στη Λαϊκή Σκηνή ένα αφιέρωμα στον ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών. Οι 9 μήνες αυτής της ανεπανάληπτης απεργίας δεν υπάρχει τρόπος να περιγραφούν με τραγούδια και λόγια. Ολο αυτό που έκαναν οι Χαλυβουργοί ήταν πράξη σκληρή και με κόστος κι επομένως πολύ πιο πέρα από λόγια. Αυτό το μικρό αφιέρωμα είναι το λιγότερο που μπορούσε να γίνει. Πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να περάσει αυτός ο αγώνας στο Πάνθεον των ιστορικών αγώνων της εργατικής τάξης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Και πιο πολύ για να περάσει στη συνείδηση όλων, πως μόνο έτσι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Μόνο ξεπερνώντας τα όρια και κάνοντας το αδύνατο θα βρούμε το κουράγιο για τη δική μας έφοδο στον ουρανό. Αυτό είναι το μεγάλο δώρο των Χαλυβουργών που πρέπει με κάθε τρόπο να φυλάξουμε και να κρατήσουμε ζωντανό με όποιον τρόπο μπορούμε." Γιωργος Σαρρής

Να προσθέσω ακόμη ότι  σήμερα θα παίξουμε για πρώτη φορά κι ένα καινούργιο τραγούδι από ένα κύκλο τραγουδιών που έγραψα μέσα στο καλοκαίρι με αφορμή τον ηρωικό αυτό αγώνα.

"Σιχαμένα τσολια" και άλλα ...καλλιτεχνικά

"Τσόλια και μάλιστα σιχαμένα"(!!) η Αλεξίου και η Γαλάνη κατά τον Μ.Καψή! Τι να πείς γι αυτό τον άνθρωπο, οτιδήποτε θα είναι λίγο.
"Μανώλη μου ανακατεύεις το στομάχι..." απαντάει η Χ.Αλεξίου και μάλλον έπεται κάποια συνέχεια.

Δεν ξέρω πόσο έγκυρα πόσο λάθος ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι όλα αυτά με την επίθεση Καψή σε Αλεξίου-Γαλάνη αλλά έχουν και την πλάκα τους και τη lifestyle πλευρά τους. Ετσι όλα τα σχετικά μεσα δεν έχασαν την ευκαιρία να γεμίσουν τις σελίδες τους με τα επεισόδια του εν λόγω πολέμου.

Εχουν φυσικά και την πολύ σοβαρή πλευρά τους. Πέρα από το άν κάποιοι καλλιτέχνες πληρώνουν ή όχι όσα πρέπει στην εφορία δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλο αυτό το σώου με τις αμοιβές είναι κυρίως  άλλη μια προσπάθεια να στραφούν τα βλέμματα στην κερκίδα αντί για το κέντρο και τις αιτίες της κρίσης. (Δεν πρόκειται φυσικά να υποστηρίξουμε ότι δεν υπάρχουν και εδώ τρομερά ενοχλητικές περιπτώσεις που βγάζουν μάτι αλλά μας κάνει εντύπωση η επιλογή Κότσιρα στα δελτία ή και της Γαλάνη που ήταν από αυτούς που έχουν κάνει κατα καιρούς δηλώσεις εναντίον του μνημονίου)
Όλο αυτό λοιπόν δεν είναι τίποτα παραπάνω από άλλη μια επιχείρηση να στραφεί μέσα στην κοινωνία ο ένας εναντίον του άλλου και πιθανότατα να εκβιαστουν και να εκφοβιστούν καλλιτέχνες, που δεν μπορεί παρά να σκέφτονται να πάρουν θέση στη συνέχεια, έστω και με κάποια δήλωση,  και να σταθούν με τον ένα ή τον άλλο σωστό ή λάθος  τρόπο στο πλάι αυτών που υποφέρουν.
Στην αρχή λοιπόν ήταν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, μετά οι ταξιτζήδες, οι φαρμακοποιοί, οι περιπτεράδες, οι γιατροί και πάει λέγοντας. Τωρα είναι η σειρά των καλλιτεχνών.

 Το περίεργο αυτής της υπόθεσης πάντως ειναι ότι τα ΜΜΕ ασχολούνται με τις εταιρείες παραγωγής ή τις offshore των καλλιτεχνών, ενώ είναι γνωστό ότι όλοι οι μεγαλοκαρχαρίες, βιομήχανοι, εφοπλιστες κλπ έχουν φυσικά τις δικές τους offshore μέσω των οποίων φοροαποφεύγουν νομίμως και "σώζουν" δεκάδες δις ενώ και όλοι οι υψηλόμισθοι (των δεκάδων χιλιάδων το μήνα που δουλεύουν για λογαριασμό τους) αμοίβονται μέσω offshore εταιρειών για να μην φαίνονται οι αμοιβές τους.
Θέλω να πω ότι όλοι οι "μικροί" ή "μικρομέγαλοι" που αποφεύγουν νομίμως φόρους, δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να εκμεταλλεύονται ρυθμίσεις που έγιναν για να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν οι μεγαλοκαρχαριες πλούσιοι και να βγάζουν σε τράπεζες του εξωτερικού όχι 1 ή 2 αλλά 213δις μαύρο χρήμα από το 2003 ως το 2011 όπως είπε και το έγκυρο Spiegel. Αυτούς τους τελευταίους βέβαια δεν πρόκειται να τους αγγίξει κανείς ό,τι κι αν λένε κατα καιρούς. Αυτοί είναι η πραγματική εξουσία και δεν πρόκειται να επιτεθεί στον εαυτό της.
Η επίθεση εναντίον της εξουσίας τους είναι δική μας δουλειά...

ΥΓ: Δε χρειάζεται να πούμε ότι ο λαός περιμένει κάτι πολύ παραπάνω από κάποιες δηλώσεις από τους καλλιτέχνες. Ελπίζω ότι οι καλλιτέχνες(έστω κάποιοι από αυτούς) θα το αισθανθούν και θα κάνουν τα βήματα που τους χωρίζουν από τους καλλιτέχνες της προηγούμενης γενιάς που στάθηκαν στην πρώτη γραμμή στο πλάι του λαού.

"Φύγε μαλάκα πλούσιε..."- "Φεύγω μαλάκα λαέ..."

Όλη η Γαλλία βρήκε θέμα να ασχολείται αυτές τις μέρες.
Το θέμα λέγεται Μπερνάρ Αρνό και είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Γαλλία.
Ο εν λόγω  κροίσος λοιπόν είπε ότι δεν πρόκειται να κάτσει και να πληρώσει τα ωραία του λεφτά στο Γαλλικό κράτος που έχει πρόθεση να φορολογήσει με 75% τα κέρδη άνω του 1εκ. ευρω.
Θα τα μαζέψει και θα πάει αλλού. Στο Βέλγιο ας πούμε ή όπου αλλού επιτρέπεται και δεν του κολλάνε. Δεν μπορεί, θα βρει μια λογική χώρα που να σέβεται τα δικαιώματα των πλουσίων.
Τι διάολο, Παγκοσμιοποίηση έχουμε κι ό,τι θέλουμε κάνουμε.
Να σημειώσουμε ότι στην κρίση του 1929 το Αμερικάνικο κράτος είχε πάρει ακόμη πιο σκληρά μέτρα και είχε φτάσει κάποια στιγμή σε φορολόγηση των πλουσίων σε ποσοστό 80%. Η διαφορά ήταν ότι τότε δεν ήταν τόσο εύκολο όσο τώρα για τους πλουσίους "να φύγουνε ...να πάνε αλλού". Από τότε όμως οι πλούσιοι σκέφτηκαν και δούλεψαν πολύ και άλλαξαν τα πράγματα.
Ετσι στο πρωτοσέλιδο της Λιμπερασιόν που έλεγε "Φύγε μαλάκα πλούσιε..." ο Αρνό μπορούμε να φανταστούμε πως απάντησε.
Οσο μάλιστα οι λαοί της Ευρώπης δεν καταλαβαίνουν ποιοί είναι αυτοί που ωφελήθηκαν από τις περίφημες 4 ελευθερίες του Μάαστριχτ, ανάμεσα στις οποίες είναι και η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, και δηλώνουν πίστη στην ΕΕ ή κρύβονται πίσω από ανόησίες όπως "η Ευρώπη των λαών" εντός ΕΕ, τόσο χειρότερα για αυτούς.
Σιγά να μην ιδρώσει το αυτί του κάθε Αρνό.
Εννοείται πως και εκεί οι λαοί έχουν όλο το δικαίωμα οταν πολυτσαντίζονται να βρίζουν, να μουτζώνουν, ακόμη και να εκτονώνονται με "γενναία" πρωτοσέλιδα εφημερίδων.
Για την ιστορία λέμε πως ο Αρνό κατέθεσε μήνυση εναντίον της εφημερίδας γιατί βρήκε τον τίτλο της χυδαίο. Το ότι αποφάσισε να γίνει από Γάλλος Βέλγος φαντάζομαι θα το βρήκε εντελώς νόμιμο και ηθικό. Το 1981 όταν είχε εκλεγεί πρόεδρος ο Μιτεράν ο Αρνό είχε μετακομίσει για 3 χρονάκια στις ΗΠΑ. Σίγουρα τα κεφάλαιά του θα βρήκαν καλή φιλοξενία εκεί οσο ασκούσε τον εκβιασμό του στην κατά τα άλλα αγαπημένη του πατρίδα.

Να δούμε μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και πλαίσιο που επιτρέπει τα πάντα στους υπερπλούσιους πως θα βρεθεί η διαχειριστική "λογική" λύση που τάζουν και ονειρεύονται κάποιοι.
Αν τη βρούνε γράψτε μου.

Η επιτυχία του μνημονίου - "Ειδική Οικονομική ζώνη"

Η νέα λαίλαπα μέτρων είναι λοιπόν προ των πυλών.

Η τρόικα απαιτεί και η Ελλάδα υπακούει. Σχεδόν τρία χρόνια μετά  την αρχή αυτής της περιπέτειας τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η Ελλάδα παραμένει ο ασθενής και οι εταίροι παραμένουν οι γιατροί που με αγωνία δήθεν παλεύουν να επαναφέρουν την ελληνική οικονομία που όμως κατρακυλάει όλο και πιο βαθιά.

Και εκεί αρχίζουν οι φωνές, οι κραυγές και οι δήθεν αντιπαραθέσεις.

"Λάθος η συνταγή του μνημονίου" λένε οι περισσότεροι που διαφωνούν με τα μέτρα. Τα ίδια ακριβώς βέβαια έλεγε και ο ίδιος ο Α.Σαμαράς όταν ακόμα το έπαιζε αντιπολίτευση. "Δεν θα συναινέσουμε στο "λάθος"" έλεγε τότε όπως θυμόμαστε.

"Παραλογισμός η επιμονή στα μέτρα" φωνάζουν διάφοροι προοδευτικοί οικονομολόγοι  που αποδεικνύουν με στοιχεία το πώς οδηγεί σε ακόμη βαθύτερη ύφεση και καταστροφή αυτή η συνταγή σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας, αν και δεν χρειάζονται αποδειξεις ή ιδιαίτερες γνώσεις οικονομίας για  κάτι τόσο φανερό.

"Μετά από 2 χρόνια θεραπείας φαίνεται πως ο δρόμος του μνημονίου ήταν μια ολοκληρωτική αποτυχία" λένε δεξιοί και αριστεροί αντιπολιτευόμενοι με βεβαιότητα.

"Μα καλά δεν το βλέπουν ότι πρέπει να αλλάξουν το μίγμα" αναρωτιούνται  με αφέλεια;

Και η απάντηση παρότι προφανής ακούγεται μόνο από πολύ λίγους. 

Κανένα λάθος και κανένας παραλογισμός δεν υπάρχει.

Μα καλά, ποιος πιστεύει αλήθεια πως είναι δυνατόν να μην το βλέπουν; Και αφού σίγουρα το βλέπουν γιατί δεν το αλλάζουν;

Μα γιατί απλούστατα ο στόχος τους δεν είναι η "ανάταξη" της ελληνικής οικονομίας αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Το μνημόνιο δεν απέτυχε καθόλου. Αντίθετα τώρα αρχίζουν να φαίνονται οι καρποί της επιμονής Γερμανών και άλλων εταίρων της ΕΕ. Η Ελλάδα βουλιάζει στην απελπισία και ίσως να είναι έτοιμη να δεχθεί πια οποιεσδήποτε "λύσεις". Ακόμη και το να μετατραπεί σε μια χώρα ερείπιο και άδειο κέλυφος χωρις περιουσία, οντότητα ή "ευρωπαικού τύπου" νομοθεσία. Μια χώρα με έναν λαό και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και αντιστάσεις. Μια επαρχία της ΕΕ που θα είναι "εντός" υποχρεώσεων κάθε είδους αλλά "εκτός" δικαιωμάτων. Αυτός ήταν και ο στόχος εξαρχής. Αυτό ήταν το πείραμα που δείχνει να μην πηγαίνει και τόσο άσχημα.

Λένε πολλοί ότι υπάρχει διαρκώς ο φόβος να βρεθούμε εκτός ευρωζώνης. Κι όμως κανείς τέτοιος "φόβος" δεν υπάρχει όσο υπάρχουν ακόμη χρήσιμα και σημαντικά για το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο περιουσιακά στοιχεία αλλά και μεταρρυθμίσεις που μπορούν να γίνουν και να αποδώσουν κέρδη μελλοντικά. Που να τρέχουν τώρα στην Ινδία και την Κίνα. Αφού υπάρχει έδαφος στη γειτονιά.

Η πρόταση του Γερμανού προέδρου των Γερμανικών Βιομηχανιών Χ.Κάιτελ για μετατροπή της Ελλάδας σε "ειδική οικονομική ζώνη" τα λέει όλα. Δείχνει σε όποιον αντέχει να το δει ότι το σκληρό παιχνίδι μόλις αρχίζει. Δείχνει πώς αυτό θέλουν οι Γερμανοί βιομήχανοι από την Ελλάδα.

Πως δεν θα μας αφήσουν να ξεμπερδέψουμε έτσι εύκολα μαζί τους βγάζοντάς μας από το ευρώ. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Μετά θα ακολουθήσουν κι οι άλλοι. 

Ο καπιταλισμός πρέπει να σώσει το τομάρι του πετώντας ανθρώπους στον Καιάδα.

Διαβάστε από το news247   τις κυνικές αλλά γεμάτες "ενδιαφερον" για την Ελλάδα δηλώσεις του "φίλου" μας Χ.Κάιτελ

Κάιτελ: "Κάντε την Ελλάδα ειδική οικονομική ζώνη"


"Οι συζητήσεις για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ δεν οδηγούν πουθενά" δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών, Χανς Πέτερ Κάιτελ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Der Spiegel .

Ποιο είναι το σχέδιο του για τη σωτηρία της Ελλάδας;

Ο ίδιος προτείνει να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια "ειδική οικονομική ζώνη" εντός της Ευρωζώνης και να δοθεί κάθε βοήθεια από την ΕΕ για να σωθεί η χώρα.

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών ανέφερε επίσης πως με την αβεβαιότητα που αναπαράγεται ως προς την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ, αποθαρρύνονται οι ξένοι επενδυτές να έλθουν στην Ελλάδα και οι ιδιωτικοποιήσεις κινδυνεύουν.

Παρομοίασε μάλιστα την ελληνική οικονομία με έναν ασθενή ο οποίος χρειάζεται μία μάσκα οξυγόνου, προκειμένου να ανασάνει.

To απόσπασμα της συνέντευξης που αναφέρεται στην Ελλάδα:

Ερ.: "Βλέπετε να υπάρχει λύση για την Ελλάδα;"

Απ.: "Όλες οι συζητήσεις περί εξόδου της Ελλάδας δεν οδηγούν πουθενά. Εγώ ως επιχειρηματίας δεν θα άφηνα τη θυγατρική εταιρεία μου που είναι σε πολύ κακή κατάσταση να πέσει, αλλά θα την εξυγίαινα.

Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα είδος ειδικής οικονομικής ζώνης εντός της Ευρωζώνης, θωρακισμένη με την αναγκαία και επιτρεπτή οικονομική βοήθεια, αλλά και με προσωπικό από υπαλλήλους της ΕΕ.

Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε μεν να εκχωρήσει κυριαρχία, αλλά θα έπρεπε να δώσει στους βοηθούς από την ΕΕ την ευκαιρία της επί τόπου συνδιαμόρφωσης των μεταρρυθμίσεων στη χώρα. Αλλά και για ενέχυρα πρέπει να γίνουν σκέψεις. Βασικά, θα πρέπει να θέσουμε την Ελλάδα σε μια συσκευή οξυγόνωσης, για να μπορέσει η χώρα να εξυγιανθεί μακροπρόθεσμα. Προς τούτο οι Έλληνες χρειάζονται καιρό - όχι μόνο μήνες, αλλά χρόνια".

Ερ.: "Από πού θα προέλθουν οι βοηθοί, από τη Γερμανία για παράδειγμα;"

Απ.: "Το σημαντικό είναι να πρόκειται οπωσδήποτε για ανθρώπους με γνώση του αντικειμένου".

Ερ.: "Θα συνιστούσατε αυτή τη στιγμή σε μια γερμανική επιχείρηση να επενδύσει στην Ελλάδα;"

Απ.: "Ποιος να επενδύσει τώρα στην Ελλάδα; Η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ελλάδας πρέπει να κατορθώσει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη για επενδύσεις. Δεν μπορώ σήμερα να επενδύσω σε μία χώρα, για την οποία δεν ξέρω τι νόμισμα θα έχει αύριο.

Αντιστρόφως, σ’ αυτήν την κατάσταση το κράτος δύσκολα μπορεί να ιδιωτικοποιήσει επιχειρήσεις. Η οικονομία χρειάζεται επιτέλους σαφήνεια για την περαιτέρω πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα".

Ερ.: "Οι ελίτ όμως δεν είναι εκείνες που βγάζουν τα χρήματά τους από την Ελλάδα;"

Απ.: "Ναι, κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Δεν θα πάνε επενδυτές στη χώρα, αν οι ντόπιοι κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση".

Οργισμένη αντίδραση από το ΚΚΕ

"Η πρόταση των Γερμανών βιομηχάνων να γίνει η Ελλάδα Ειδική Οικονομική Ζώνη, μέσα στην ευρωζώνη, σημαίνει εργαζόμενοι χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα και φυσικός και ορυκτός πλούτος παραδομένος στις ορέξεις τους. Αυτό είναι το κοινό όνειρο Γερμανών και Ελλήνων καπιταλιστών, αυτόν το στόχο προωθεί η στρατηγική της ΕΕ" επισημαίνεται σε σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την θέση του προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων στο περιοδικό Spiegel.

"Το δίλημμα για τους εργαζόμενους είναι: Σύγχρονοι δούλοι των μονοπωλίων ή πάλη για την κοινωνικοποίησή τους με αποδέσμευση από την λυκοσυμμαχία" καταλήγει το ΚΚΕ.

"Ατιμη κοινωνία ..."

Tο τι ακούς κάθε στιγμή από τους έγκυρους δημοσιογράφους των καναλιών, που έχουν παρεμπιμπτόντως γίνει μέλη της οικογένειάς μας αφού ζουν μέσα στο σπίτι μας, δε λέγεται.
Ειπε το πρωί ο Γ.Οικονομέας:
"Ο καημός μου είναι, να δω αυτούς που κυβερνάνε, αυτούς που κυβερνήσανε κι αυτούς που θέλουν να κυβερνήσουν, να κάτσουνε όλοι σ' ένα τραπέζι και να δούνε τι είν' αυτό που είναι καλό για τη χώρα..."
Τ' ακούει κι η μάνα μου και λέει "έτσι είναι βρε παιδί μου πεστα". Και καλά η μανα μου, όλο και κάποιον θα βρει να της εξηγήσει ότι δεν είναι έτσι τελικά κι ότι ο κόσμος δεν ειναι ένας και ενωμένος κι ότι το καλό της χώρας δεν είναι το ίδιο για όλους. Οι άλλοι όμως που θα καταλήξουν στο "λογικό συμπέρασμα" ότι "οι πολιτικοί είναι προδότες" και η Βουλή είναι το γνωστό μπ.... θα ψηφίσουν Χρ,Αυγή και θα χειροκροτήσουν τους όποιους αυριανούς σωτήρες έρθουν να μας βάλουν στο γύψο και να μας σώσουν από "τα λαμόγια τους πολιτικούς".
Ο Γιώργος Οικονομέας όμως ήταν ένας ανεξάρτητος Αριστερός δημοσιογράφος, που στα νιάτα του όταν ήταν ακόμη ρεπορτερ τον είχαν ξυλοφορτώσει ουκ ολίγες φορές τα ΜΑΤ, και βέβαια και από Μαρξισμο ξέρει και για την ταξική διαίρεση της κοινωνίας έχει ακούσει που οξύνεται σε συνθήκες σοβαρών κρίσεων.
Τα ξέχασε όλα λοιπόν αυτα τα χρόνια;
Ξέχασε πως τα κόμματα εκπροσωπούν ταξικά συμφέροντα, πως η κυβέρνηση είναι το πολιτικό προσωπικό της εξουσίας(των καπιταλιστών στην περίπτωσή μας) και επομένως δεν κάνει του κεφαλιού της γιατί αλλιώς "θα απολυθεί" από τα αφεντικά της;

Πως θα μπορούσαν λοιπόν "να κάτσουν όλοι στο ίδιο τραπέζι" για το καλό της χώρας;
Να κάτσουν δηλαδή και οι κομμουνιστές στο ίδιο τραπέζι με τη ΝΔ και τη Χρ.Αυγή για να συζητήσουν και να βρούν κοινό δρόμο για το πως "θα πάει η χώρα μπροστά";
Οι κομμουνιστές θα πουν "όλη η εξουσία στο λαό" και οι άλλοι, άλλοι φανερά και με τη μία κι άλλοι δια της πλαγίας, θα πουν "όλα στις επιχειρήσεις". Γιατί  αν δεν το πουν "οι επιχειρήσεις" θα τους εγκαταλείψουν και θα βρούν άλλους πιο πρόθυμους να κάνουν τη δουλειά.
Α, ρε Γιώργο...

Κι επειδή ρωτούσες για την Παιδεία και φώναζες "μα και το θέμα της Παιδείας πολιτικό είναι; Το αν θα μάθουν τα παιδιά μας γράμματα είναι κι αυτό πολιτικό;"
Αυτό κι αν είναι Γιώργο, αυτό κι αν είναι...
Τι λες εσύ δηλαδή; Οτι αυτό το σύστημα θέλει να φτιάξει ελεύθερους ανθρώπους που να σκέφτονται τον κόσμο και τους διπλανούς τους ή θέλει υποταγμένους σκλάβους που να σκέφτονται με όρους αγοράς μόνο την πάρτη τους;

Στο έσχατο τέρμα των κρίσεων τα πράγματα απλοποιούνται τρομερά. Και τότε όλα τα διλήμματα γίνονται ένα: Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Και τα δυο μαζί δε γίνονται. Τόσο απλά.
Για εκείνη τη δύσκολη στιγμή λοιπόν, το σύστημα με όποιο τρόπο έχει στη διάθεσή του, προσπαθεί να μπερδέψει τα μυαλά των πολλών, της μάζας δηλαδή που δεν έχει ξεκάθαρη άποψη για το τι είναι και που πάει, και να κάνει φτωχούς εργαζόμενους να πάρουν θέση όχι υπερ της τάξης τους αλλά υπέρ του κεφαλαίου που θα φροντίσει "για το καλό τους". Κι εκεί ο καθένας, είτε συνειδητά είτε αντικειμενικά, προσφέρει τον οβολό του.

Α ρε Γιώργο λέμε... πως ξεχνάνε οι άνθρωποι ρε φίλε.
"Ατιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια..." που έλεγε κι η γνωστή ταινία




Υ.Γ.: Δεν έχουμε βέβαια τίποτα το προσωπικό με το Γ.Οικονομέα. Ισα ίσα, τον ξεχωρίζουμε από το σκληρό πυρήνα των πιστών του συστήματος και τον βλέπουμε με συμπάθεια.
Είναι όμως τρομερό όλο αυτό το σκηνικό που εχει στηθεί από τα συστημικά (αλλά και άλλα) ΜΜΕ που λένε όλα με μια φωνή πως η μόνη λύση είναι ο καπιταλισμός. Κι όποιος τολμήσει να δηλώσει κάτι διαφορετικό εναντίον του μνημονίου, πόσο μάλλον εναντίον του συστήματος, στήνεται στον τοίχο και βομβαρδίζεται κυριολεκτικά.

Να τα κατοστήσουμε και ...καλή πρόοδο

Αντε λοιπόν με το καλό(της πατρίδας), να τα κατοστήσουμε και ...καλή πρόοδο(γεωμετρική)!

Θα θυμόμαστε βέβαια πως όταν την άνοιξη του 2010 ξεκίνησε ο χορός των μνημονίων οι τότε "ειλικρινείς" κυβερνήτες μας σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ μιλουσαν για ένα τούνελ ...βάθους τριετίας. Μετά όλά θα ξαναγινόντουσαν μαγικά αφού μέσα σε 3 χρόνια θα ξεπληρώναμε το χρεος των 110 δις που πήραμε τότε και φυσικά θα είχε αναταχθεί η ελληνική οικονομία! Εκ των πραγμάτων, και παρά τις δυναμικές(αλλά ανοργάνωτες και χωρίς συνέχεια) αντιδράσεις μιας μεγάλης μερίδας του λαού και των εργαζόμενων), φαίνεται πως ο λαός έφαγε το παραμύθι. Επίσης έφαγε και το παραμύθι ότι η ΝΔ ήταν "αντιμνημονιακή" ενώ στη συνέχεια παρότι συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Παπαδήμου αποδείχθηκε μνημονιακότατη την εξέλεξε πρώτο κόμμα με 30% και επικεφαλής της κυβέρνησης της ελληνικής τρόικας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που τώρα ετοιμάζεται να μας τη μπουμπουνίξει κατακέφαλα με τουβλο  βάρους 11,5δις.

Τώρα που τελειώνουν λοιπόν τα 3(πρώτα) χρόνια, ακούγονται κάτι φωνές για άπλωμα των νέων μέτρων σε βάθος χρόνου... Ετσι τα 3 χρόνια μπορούν να γίνουν εύκολα 13, 23 κλπ. ή όσο τελος πάντων αντέχει η πλάτη μας που μερικές φορές σου περνάει από το μυαλό ότι για την ώρα δείχνει να τα "αντέχει" όλα εκτός από τον οργανωμένο αγώνα.
Ακούστηκε μάλιστα κατά κόρον από τα ΜΜΕ ότι τα νέα μέτρα και η διαβεβαίωση για την εφαρμογή τους θα ήταν "διαπραγματευτικό ατού" της Ελλάδας!
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν πρότεινε "άπλωμα" του τραχανά των μέτρων  σε κουβέρτα τετραετίας και βλέπουμε. Να θυμίσουμε ότι τα μέτρα "τριετίας" του μνημονίου του 2010 ήταν της τάξης των 4,5 δις, ενώ τα τωρινά των 11,5 ή και 18δις ή θα δούμε πόσο θα γραψει το κοντέρ.
Σημειώσαμε λοιπόν μια προφανέστατη πρόοδο που δεν μπορεί παρά να αξίζει χειροκρότημα.

Να τι γράφει το news247 για την ιδέα του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου:
Επιστολή προς τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ, απέστειλαν τα στελέχη του κόμματος Φίλιππος Σαχινίδης, Πάρις Κουκουλόπουλος, Γιώργος Κουτρουμάνης και Χρήστος Πρωτόπαπας.

Στην επιστολή υπογραμμίζεται η βασική πρόταση του ΠΑΣΟΚ για παράταση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά τουλάχιστον δύο χρόνια (έως 31/12/2016), ''ώστε η προσαρμογή να επιτευχθεί με πιο ήπιο τρόπο, πιο φιλικό για την ανάπτυξη και τους πολίτες'', ενώ παρουσιάζονται οι αντιρρήσεις του Κινήματος για τα προτεινόμενα από το οικονομικό επιτελείο μέτρα, καθώς επίσης και οι προτάσεις της παράταξης.

''Το ΠΑΣΟΚ σεβάστηκε την επιλογή του πρωθυπουργού να εξειδικευθούν και να αποφασιστούν πρώτα στο σύνολό τους μέτρα 11,5 δισ. ευρώ και μετά να τεθεί από την κυβέρνηση στους εταίρους μας το ζήτημα της παράτασης'', αναφέρεται.

......

Το ειλικρινές ΠΑΣΟΚ είναι όπως βλέπουμε  εδώ  με νέες ιδέες φιλικές προς τον ημιλιπόθυμο έλληνα, με νέες προτασεις ένα πράγμα stupidfriendly μπορείς να το πεις.

Όσο για μας αφού το 3 χρόνια γίνεται 7 και το 4,5δις 11,5 δις και μετά ποιος ξέρει πόσο, κι ακόμη καθόμαστε και τους κοιτάμε "ελεύθεροι από κομματικά δεσμά και συνδικαλιστές", ανοργάνωτοι και χάλιες....ε, να τα κατοστήσουμε και καλή πρόοδο.

Ολα σύμφωνα με το σχεδιο

Tι δεν καταλαβαίνουν άραγε όλοι οι αναλυτές που παριστάνουν τους έκπληκτους στις οθόνες;
Λένε ότι όλα αυτά τα μέτρα είναι λάθος γιατί θα οδηγήσουν τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Σπουδαίο νέο! Ομως η κ Μέρκελ, εκπροσωπώντας τα γνωστά συμφέροντα και καθόλου τον εαυτό της, έχει δηλώσει πριν από λίγες εβδομάδες ότι η λύση για την Ελλάδα είναι η ύφεση.
Άρα λοιπόν η Μέρκελ παραμένει πιστή στο αρχικό σχέδιο εξόντωσης. Ο Αντώνης πάλι ζήτησε συγνώμη για την προ εκλογών αντιμνημονιακή στάση του και είπε ότι θα κάνει ότι χρειαστεί, ότι θα είναι το καλύτερο παιδί αν μας αφήσουν στο ευρώ(λες κι αυτοί δεν θέλουν), γνωρίζοντας φυσικά, σαν οικονομολόγος που είναι, που οδηγούν όλα αυτά δηλαδή  στην ύφεση. Και από την ύφεση στην παραπέρα εξάντληση και καταστροφή της οικονομίας, την αδυναμία "εκπλήρωσης των συμφωνημένων", τα επι πλέον μέτρα που εννοείται ότι δεν θα είναι τα τελευταία, και τέλος την αρπαγή κάθε ίχνους σημαντικής Δημόσιας περιουσίας και την εξαφάνιση κάθε δικαιώματος των εργαζόμενων.
Επίσης ο κ.Ρουμελιώτης -του ΔΝΤ- μας είπε κι αυτός πριν λίγες εβδομάδες ότι ήξεραν από την αρχή ότι τα μέτρα δεν θα είχαν αποτέλεσμα ή  με άλλα λόγια ότι άλλο έλεγαν πως είχαν στόχο κι άλλο υπήρχε στο μυαλό τους, δηλαδή η ύφεση(και όλα τα υπόλοιπα) που όπως είπε η Μερκελ "είναι η λύση". Εκτός αν πιστεύουμε ότι η Μέρκελ και το ΔΝΤ δεν είχαν μιλήσει μεταξύ τους...
Οι υπόλοιποι της Ελτρόικα ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αφού έχυσαν μπόλικα δάκρυα για το λαό, είπαν κι αυτοί ότι ξέρουν τι σημαίνουν όλα αυτά, αλλά δε γίνεται αλλιώς, δηλώνοντας υποταγή στις επιταγές του μεγάλου ευρωπαικού κεφαλαίου και μαζί το ότι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει καμία δυνατότητα αντίστασης. Επέλεξαν δηλαδή την ύφεση, την υποταγή, το ξεπούλημα  και επομένως την καταστροφή μας σαν λύση για να μην καταστραφούμε αν "μας πετάξουν από το ευρώ"!
Ετσι ..."παλεύουν" εκεί στα κυβερνητικά γραφεία για το καλό του λαού. Χωρίς να μπλέκουν και να "ενοχλούν" τον ίδιο το λαό. Αυτός πρέπει να παραμένει στη γωνία παρατηρητής, βλέποντας τη ζωή του να περνάει μπροστά του δεμένη χειροπόδαρα σα σκλάβα και να σέρνεται από το λουρί της ΕΕ και του ευρώ χωρίς να κάνει τίποτα. Αυτός δεν παίζει κανένα ρόλο.
 Ολα είναι κρίσιμα, η συνάντηση με τη Μέρκελ και τον Ολάντ, ο ερχομός της Τρόικας, η επίσκεψη Γιούνκερ, η κάθε άθλια και στημένη διάσκεψη κορυφής. Ολα εκτός από το τι λέει και τι θα κάνει ΄για όλα αυτά ο ίδιος ο λαός. Μην του βάζουμε και ιδέες στο μυαλό και αρχίζει και νομίζει ότι τον λογαριάζουν...
Ο λαός πρεπει  να κοιτάζει τη δουλειά του ακόμα κι αν δεν έχει καν δουλειά. Αυτά είναι πράγματα που θα τα φροντίσουν αυτοί, οι σωτήρες του που τους ψηφίζει κάθε όποτε του επιτρέψουν στις εκλογές, αυτές τις γιορτές της Δημοκρατίας.... Κι όταν δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα, τον τρομοκρατούν, τον εκβιάζουν και τον υποχρεώνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να αλλάζει την ψήφο του όπως έκανε στις εκλογές του Ιουνίου.

Ολα λοιπόν, με φανερό ή κρυφό τρόπο, από σχέδιο ή από δειλία, βαδίζουν κανονικά σύμφωνα με το σχέδιο που είναι η ύφεση και η παραπέρα φτωχοποίηση και καταστροφή. Και το σχέδιο θα το ακολουθήσουν μέχρι το τέρμα είτε με το καλό έιτε με το άγριο. Που είναι το λάθος επομένως;

Το λάθος που είναι ολοφανερο είναι ότι τους ακούμε ακόμη και δίνουμε βάση στην "έκπληξη", τη θλίψη και τις δήθεν αναλύσεις τους αντι να ακούμε αυτούς που πρέπει, δηλαδή τους κομμουνιστές, που όταν μας προειδοποιούν τους βρίζουμε Κασσάνδρες, κι όταν επιβεβαιώνονται δε λέμε λέξη.

Οσο πιο γρήγορα το πάρουμε αλλιώς πριν βρούμε τόσο καλύτερα για μας.