Ηταν μια πραγματική καταστροφή.
Η ίσως όχι... Δεν υπάρχει λέξη για να περιγράψει αυτό που έγινε.
Κι αν κανείς σκεφτεί ότι είμαστε στο 2017 κι όχι στον ανυπεράσπιστο τότε από την επιστήμη, την τεχνολογία και τις τόσες κατακτήσεις του ανθρώπου αρχαίο ή παλιό κόσμο, τότε εκτός από όλα τα άλλα είναι μια πραγματική ντροπή, ένα αίσχος!
Μάνδρα Αττικής.
15 νεκροί και πάνω από 20 τραυματίες, με όλη την περιοχή λεηλατημένη από μια τρομερή πλημμύρα που έφερε μια δυνατή χειμωνιάτικη βροχή το 2017.
Ηταν μια φτωχή περιοχή, κι ας λένε πως ο θάνατος δεν ξεχωρίζει πλούσιους και φτωχούς.
Τι έφταιξε;
Αν θέλει κανείς να κρύψει την αλήθεια θα πει πως έφταιξε η "ανθρώπινη απερισκεψία"...
Αν θέλει να μπει στην ουσία θα βρει σίγουρα πως έφταιξε ακριβώς το αντίθετο!
Θα δει δηλαδή πως κάποιοι σκέφτηκαν πολύ σοβαρά, βάζοντας μπροστά όλα τα κριτήρια του κόσμου της αγοράς που ζούμε, και αποφάσισαν πως πάνω από όλα και φυσικά πάνω και από την ανθρώπινη ζωή είναι το κέρδος και το προσωπικό συμφέρον.
Αυτό ακριβώς άλλωστε είναι το κέντρο και το "κίνητρο" όπως λένε, αυτού του κόσμου του καπιταλισμού. Αυτό που "πάει τον κόσμο μπροστά" λένε οι οπαδοί του καπιταλισμού δεν μπορεί παρά να είναι το προσωπικό συμφέρον.
Ετσι μπαζώθηκαν ρέματα, έκλεισαν περάσματα, "πόροι" όπως λέγονται, έγιναν μικρά και μεγάλα έργα και εθνικές οδοί με μπούσουλα το συμφέρον των ατόμων, των εταιρειών, των οργανισμών που σκέφτηκαν τη λειτουργικότητα των τραπεζικών λογαριασμών, την άνοδο των κερδών κι όχι φυσικά την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Και κοντά τους έσπευσε το κράτος, οι δήμοι και οι θεσμοί κι έφτιαξαν νόμους ( ή δεν εφτιαξαν ή δεν τήρησαν νόμους...), και πήραν αποφάσεις για να υπερασπίσουν τα κέρδη και να κάνουν πίσω στην υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής.
Δεκαπέντε νεκροί με μια δυνατή βροχή το 2017, σε μια εποχή που η επιστήμη μπορεί να προβλέψει και να λύσει τόσα και τόσα, κι όμως...
Ειδαμε τον καθηγητή κ.Παπανικολάου στις οθόνες να λέει πως εδώ και πολλά χρόνια μιλούσε για το κακό παράδειγμα της Μάντρας και καλούσε τους φοιτητές του να κάνουν εργασίες για την περιοχή! Έδειξε σχέδια, μελέτες, φωτογραφίες και χάρτες. Κι όμως κανείς δεν έδωσε σημασία.
Γιατί άραγε;
Μα γιατί απλά η ζωή σ'αυτό τον κόσμο, έναν κόσμο που θεωρεί ακόμη κι έναν γενικευμένο πόλεμο τρόπο επίλυσης μιας οικονομικής κρίσης, η ανθρώπινη ζωή έχει μόνο χρηστική και όχι πραγματική αξία. Αν είσαι στοιχείο που αποφέρει κέρδη φροντίζουν να ζεις. Αν όχι σε παίρνει το ποτάμι.
Βέβαια αυτό που δεν πρέπει να κρυφτεί είναι ότι οι περιοχές που πνίγηκαν δεν ήταν πλούσιες, ήταν φτωχογειτονιές.
Κι αυτό γιατί απλά οι πολύ πλούσιοι έχουν πάντα τον τρόπο να πιέζουν τα κράτη να προστατεύουν ό,τι είναι δικό τους σε βαρος των φτωχών.
Ετσι στην εποχή των μνημονίων και της κρίσης φαίνεται καθαρά, ότι τίποτα μα τίποτα δεν περισσεύει για τους φτωχούς.
Οι λεγόμενες προτεραιότητες δείχνουν στην κατεύθυνση της σωτηρίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων και των ιδιοκτητών τους, αφού αυτοί είναι ο κορμός της οικονομίας, και καθόλου δεν δείχνουν προς τη σωτηρία της ζωής των πολλών..
Το αποτέλεσμα το είδαμε και χθες.
Ενώ όλοι γνωρίζουν τις ανάγκες για έργα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά και άλλα, κανένα ποσό δεν μπορεί να ξοδευτεί γι αυτά αφού προέχουν οι ανάγκες της οικονομίας, δηλαδή οι ανάγκες των επιχειρήσεων των λίγων.
Ισως κάποιοι να πρόσεξαν ότι "το Ποτάμι", ένα κόμμα που δημιουργήθηκε σαφώς με τις πλάτες επιχειρηματιών, ζήτησε από την κυβέρνηση, να πάρει ένα μέρος από το "κοινωνικό μέρισμα", την ελεημοσύνη που θα δώσει το κράτος σε καποιους από αυτούς που καταστρέφει, και να το δώσει στους πληγέντες!
Δηλαδή είπε (ή μάλλον του είπαν να πει) να μην διανοηθεί η κυβέρνηση να ξοδέψει χρήματα που προορίζονται για τις επιχειρήσεις, αλλά να πάρει και πάλι από τα θύματα.
Αυτός ειναι ο κόσμος του καπιταλισμού, που και πάλι θα πλαντάξει στο κλάμα και το συναίσθημα για τους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα και αμέσως μετά θα συνεχίσει και πάλι με περίσκεψη και σοβαρότητα την προστασία των κερδών, πετώντας την ανθρώπινη ζωή στους βούρκους της Μάντρας.
Αν αυτό δεν το αλλάξουμε, αργά ή γρήγορα θα ζήσουμε νέες πλημμύρες θανάτων και καταστροφών και γι αυτό ας μην υπάρχει καμιά μα καμιά αμφιβολία.
