ΑΓΡΟΤΙΚO - Οργανωμένο κίνημα με προοπτική

Το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, όπως εκφράζεται από τους Αγροτικούς Συλλόγους, τις Επιτροπές Αγώνα, τη Συντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων, πρωτοστατεί στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, που είναι αγώνας επιβίωσης. Αυτός ο αγώνας φέρνει αντικειμενικά τους μικρομεσαίους αγρότες σε αντιπαράθεση με την ΚΑΠ της ΕΕ και την κυβερνητική πολιτική, που είναι βέβαια πολιτική και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, με τα εξοντωτικά μέτρα που προβλέπουν, δημιουργούν το έδαφος για να επιταχυνθεί το ξεκλήρισμα των μικρών και μεσαίων αγροτών. Αυτό θα οδηγήσει στη συγκέντρωση γης και παραγωγής σε ακόμα λιγότερα χέρια και έτσι υπηρετείται ο στόχος της επιτάχυνσης και του εκσυγχρονισμού της καπιταλιστικής ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής. Στο στόχο αυτό, όπως είναι φυσικό, συντάσσονται αγρότες με μεγάλες εκμεταλλεύσεις και επιχειρηματίες του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα, πολλοί από τους οποίους στηρίζουν ή και πρωτοστατούν αυτή την περίοδο σε διάφορα μπλόκα ανά την Ελλάδα.

Τακτικά συναντιούνται με τις κυβερνήσεις, την αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα που θέλουν να γίνουν «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», αρκετές φορές χωρίς οι ίδιοι οι αγρότες των μπλόκων να το παίρνουν είδηση από πριν, όπως έγινε στη συνάντηση εκπροσώπων των μπλόκων της «Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής αγροτών κτηνοτρόφων» την Πέμπτη 21 Γενάρη με τον Γ. Κατρούγκαλο και τον Κυρ. Μητσοτάκη. Επιδιώκουν, κρυφά και φανερά, η εφαρμογή της ΚΑΠ από την κυβέρνηση να προσαρμοστεί πιο αποτελεσματικά στα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα, να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι για την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δράσης στον αγροτικό τομέα.

Αυτά τα συμφέροντα εκφράζουν κατά βάση ορισμένα αγροτοσυνδικαλιστικά σχήματα, που καλούν τους αγρότες σε κινητοποιήσεις με πλαίσιο αιτημάτων προσαρμοσμένο στις ανάγκες των μεγαλοχωραφάδων και των επιχειρηματιών του αγροτικού τομέα. Από το πλαίσιο πάλης που προβάλλουν, λείπει κάθε αρνητική αναφορά στην ΚΑΠ της ΕΕ, με τη στρατηγική της οποίας συμφωνούν. Κρύβεται ο πραγματικός αντίπαλος της μικρομεσαίας αγροτιάς και ο στόχος της μεταρρύθμισης που επιχειρεί η κυβέρνηση. Απεναντίας, με αιτήματα όπως «πληρωμή του "πρασινίσματος" με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ», «πληρωμές συνδεδεμένων ενισχύσεων στα νέα προϊόντα (όσπρια, ψυχανθή, βιομηχανική τομάτα κ.τ.λ.)» και άλλα παρόμοια, ζητάνε μια πιο «δίκαιη» εφαρμογή της ΚΑΠ, που ξεκληρίζει τους μικρούς αγρότες.

Δεν είναι τυχαίο ότι εκπρόσωποι του «Πανελλαδικού Συντονιστικού» διαλαλούν στα κανάλια ότι στόχος των κινητοποιήσεων που καλούν, είναι να δυναμώσουν τη διαπραγματευτική ισχύ της κυβέρνησης, ενώ σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο επικεφαλής της «Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής» διαβεβαίωνε ότι διάβασε το μνημόνιο και αντιλήφθηκε ότι τα μισά απ' όσα περιέχονται είναι πράγματα «που θα έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας εδώ και χρόνια», «όμως τα άλλα μισά είναι καταστροφικά και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μη συμβούν»...


Αποκαλυπτική είναι και η στάση τους απέναντι στο ζήτημα του διαχωρισμού των κατ' επάγγελμα και μη αγροτών, από τον οποίο εξαρτάται εν πολλοίς η κρατική στήριξη, με κονδύλια εθνικά και της ΕΕ. Μάλιστα, δεν αποδέχονται μόνο το διαχωρισμό, αλλά ορισμένοι από αυτούς που πρωτοστατούν σε συσπειρώσεις αγροτών, ζητάνε και πιο επιθετικά μέτρα, όπως να υπολογίζονται ως «αγρότες» (και άρα να έχουν πρόσβαση σε επιδοτήσεις - ενισχύσεις) μόνο όσοι έχουν το 70% του εισοδήματός τους από αγροτικές εργασίες, όταν το ίδιο ποσοστό είναι σήμερα στο 35%, με προοπτική να πάει στο 50%.

Σύμφωνα με δικές τους εκτιμήσεις, αν εφαρμοζόταν αυτό το μέτρο, ο αριθμός των αγροτών στην Ελλάδα θα περιοριζόταν στις 150.000, από τις 900.000 που είναι σήμερα. Με τον τρόπο αυτό, οι επιδοτήσεις - ενισχύσεις, που είναι ούτως ή άλλως πετσοκομμένες από τη νέα ΚΑΠ, θα μοιράζονταν σε ακόμα λιγότερους, κατά βάση «μεγάλους» και έτσι θα μπορούσε να αναπληρωθεί και η ενδεχόμενη χασούρα από την αύξηση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών. Μάλιστα, για τους κατ' επάγγελμα αγρότες, ζητάνε να παραμείνει ο συντελεστής φορολόγησης στο 13%.


Αλλά και στους άμεσους στόχους πάλης των αγροτών, αυτά που προτείνουν είναι μακριά από τις πραγματικές ανάγκες του φτωχού αγροτικού νοικοκυριού. Για παράδειγμα, διεκδικούν «ατομικό αφορολόγητο εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ για όλες τις επαγγελματικές αγροτικές κατηγορίες, προσαυξημένο με 3.000 ευρώ για κάθε παιδί» και διαφωνούν με το αίτημα της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων για κατάργηση των τεκμηρίων άμεσα, που τελειώνουν τους φτωχούς αγρότες με καθαρό συνολικό εισόδημα έως 10.000 ευρώ, για συνολικά αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα 30.000 ευρώ και προοδευτική φορολόγηση στο επιπλέον εισόδημα για μεγαλοαγρότες και επιχειρηματίες με συντελεστή 45%. Επιδιώκουν, επίσης, να μείνουν αφορολόγητες οι μεγάλες ενισχύσεις που εισπράττουν.

Για το Ασφαλιστικό αρκούνται στο αίτημα να μη γίνουν αυξήσεις στις εισφορές στον ΟΓΑ και να παραμείνει ο ΟΓΑ όπως είναι. Δηλαδή, να παίρνει ψίχουλα στα 67 χρόνια ο αγρότης και η αγρότισσα. Δεν ζητούν Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, αποκλειστικά δημόσια και υποχρεωτική, δωρεάν Υγεία - Πρόνοια για όλους και να μην επιβαρύνονται οι αγρότες με επιπλέον 7% ασφάλιστρα για τον κλάδο της Υγείας.

Είναι φανερό και μόνο από τα παραπάνω ότι με τέτοια γραμμή πάλης, δεν υπάρχει καμιά προοπτική για το φτωχό και μεσαίο αγρότη, αν δε διαχωρίσει τη θέση του από τους μεγαλοαγρότες και δεν παλέψει οργανωμένα, με συνέπεια και σταθερότητα στα αιτήματα και τους στόχους πάλης που υπηρετούν τα δικά του συμφέροντα. Η προοπτική αυτού του αγώνα δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανάπτυξη της αγροτική παραγωγής έξω από τα δόκανα της ΚΑΠ της ΕΕ, κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων και των πολυεθνικών και προς όφελος του ελληνικού λαού.

Ν. Α.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποιος είδε το ΠΑΜΕ και δεν το χάρηκε!

Γιώργος Σιφωνιός-Χαλυβουργός την ώρα της δουλειάς

Mε δύο εντυπωσιακές επιθετικές κινήσεις που έκανε σήμερα το ΠΑΜΕ και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται σε αυτό, έδειξε στην κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται να την αφήσει να κάνει περίπατο.
Έδειξε ότι αυτό που λέει τον τελευταίο καιρό, ότι δηλαδή το ζήτημα του ασφαλιστικού είναι αιτία πολέμου, το εννοεί απόλυτα.

Το πρωί στις 8πμ με αιφνιδιαστικό τρόπο "αποβίβασε" δεκάδες μέλη και στελέχη του μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου στον πιο καλά φρουρούμενο δρόμο της Αθήνας, την οδό Ηρώδου του Αττικού, χαλώντας τον πρωινό καφέ του Πρωθυπουργού και κάλεσε από εκεί τους εργαζόμενους της Αθήνας να δώσουν σκληρή μάχη για το ασφαλιστικό και να συμμετέχουν στην διαδήλωση διαμαρτυρία στις 12 το μεσημέρι στο Υπουργείο Εργασίας στη Σταδίου.

Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ ακολούθησαν χιλιάδες εργαζόμενοι που συγκεντρώθηκαν με επιθετικές διαθέσεις κάτω από το Υπουργείο.
Οταν παρ' όλα αυτά ξεκίνησε η πορεία προς το Σύνταγμα λίγο πιο μετά, τίποτα δεν έδειχνε ότι θα ακολουθούσε σύγκρουση με τα ΜΑΤ.

Στη Βασ. Σοφίας η αστυνομία είχε στήσει φραγμό μπροστά από τη Βουλή στο γνωστό σημείο στα Λουλουδάδικα.


Ο Γ.Πέρρος και Χρ. Κατσώτης από την πλευρά του ΠΑΜΕ κάλεσαν την αστυνομία και την κυβέρνηση να αποσύρουν τα λεωφορεία και το μπλόκο και να αφήσουν τη διαδήλωση να περάσει προς το Μέγαρο Μαξίμου. Και οι δύο συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ προειδοποίησαν σε αυστηρό τόνο την αστυνομία ότι θα έχει όλη την ευθύνη για ό,τι ακολουθήσει.

Μπροστά στα λεωφορεία των ΜΑΤ ήταν παραταγμένοι συνταξιούχοι, γυναίκες της ΟΓΕ, εργαζόμενοι και νεολαίοι του ΜΑΣ.

Ξαφνικά η διαδήλωση χωρίστηκε στα δύο και προχώρησε στα δυο περάσματα δεξιά και αριστερά απο τα λεωφορεία επιχειρώντας το σπάσιμο του μπλόκου.
Ακολούθησε σύντομη μάχη με σπρωξιές, χτυπήματα από τους ΜΑΤατζήδες, κρότου λάμψης και χημικά.

Οι διαδηλωτές κατάφεραν να απωθήσουν τις δυνάμεις των ΜΑΤ, να περάσουν σαρώνοντας το μπλόκο και να βαδίσουν πρός την Ηρώδου Αττικού!

Οι εργαζόμενοι της Αθήνας έδειξαν με αυτό τον τρόπο τις διαθέσεις τους σε σχέση με το ασφαλιστικό.
Είπαν στην "δεύτερη φορά αριστερά" κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται να σκύψουν το κεφάλι και να δώσουν συναίνεση στη σφαγή.

Ότι στον πόλεμο που τους κήρυξαν  θα απαντήσουν με πόλεμο!

Ότι η αντίσταση των εργαζόμενων και ο αγώνας τους μπορεί να έχει νόημα και αποτέλεσμα αν πιστέψουν στη δύναμή τους και αποφασίσουν να εμπιστευτούν αυτή τη δύναμη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι η συνέχεια θα είναι παραπάνω από θερμή.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να νοιώσει την καυτή ανάσα της εργατικής τάξης και να καταλάβει ότι ο δρόμος της λεηλασίας όσων δικαιωμάτων μας έχουν απομείνει δεν μπορεί να είναι σπαρμένος με τριαντάφυλλα και μάλιστα από τα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων.

Η Ελλάδα στα χέρια του λαού της

Διαβάζω πολύ συχνά όλο τον τελευταίο καιρό της κρίσης την "πατριωτική" άποψη, ότι το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι κακοί ξένοι μας έβαλαν στο μάτι και ότι πρέπει να περάσει η "Ελλάδα στα χέρια των Ελλήνων" για να υπάρξει λύση.

Η άποψη αυτή ακούγεται με διαφορετικούς τρόπους και από δεξιά και από αριστερά αλλά και από ακροδεξιά-φασιστικά στόματα.

Όσο πιο σύντομα γίνεται θα πούμε τα εξής:

1.Oποιαδήποτε πολιτική συζήτηση, αν θέλει να έχει κάποια σοβαρότητα, δεν μπορεί να μην ξεκινάει από το κύριο ζήτημα που είναι το ποιος κατέχει την πραγματική εξουσία.
Την πραγματική εξουσία λοιπόν στην Ελλάδα δεν την έχει κάποια κυβέρνηση αλλά η Ελληνική μεγαλοαστική τάξη, δηλαδή οι Έλληνες ζάμπλουτοι επιχειρηματίες. Η οικονομία είναι στα ΄χερια τους και επομένως δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.

2.Είναι απόλυτα λάθος έως πολιτικά αφελές να πιστεύει κάποιος ότι η πραγματική εξουσία, δηλαδή οι Έλληνες επιχειρηματίες και οι συνεργάτες τους, θα έφηνε την διακυβέρνηση-διαχείριση της εξουσίας τους σε "ανίκανους". Θα τους "απέλυαν" με όποιο τρόπο θεωρούσαν λειτουργικό(φθορά και πτώση κυβέρνησης μέχρι και πραξικόπημα αν χρειαζόταν). Επομένως κρίνουν ότι και αυτή αλλά και οι άλλες κυβερνήσεις πριν από αυτήν εξυπηρετούν μια χαρά τα συμφέροντά τους. Δηλαδή καταφέρνουν με επιτυχία έως τώρα να μεταφέρουν τα βάρη της κρίσης στα υποζύγια, δηλαδή στο λαό.
Με απλά λόγια οι καταπιεστές μεταφέρουν την κρίση που η δική τους οικονομία παρήγαγε-δημιούργησε στις δικές μας πλάτες, στις πλάτες των καταπιεζόμενων.

3.Κάθε συζήτηση που θεωρεί ότι δεν υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεζόμενοι αλλά "όλοι μαζί" πρέπει να βρούμε λύση, η μόνη υπηρεσία που προσφέρει είναι να κρύβει από το λαό το χαρακτήρα της κρίσης, αλλά και το ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι "ένα" αλλά είναι χωρισμενος στα δυό με το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, σε δυνάστες και δυναστευόμενους, να βαθαίνει όλο και περισσότερο.

Αυτή η πορεία δεν γίνεται να αναστραφεί, δηλαδή το σύστημα αυτό δεν μπορεί να γίνει δικαιότερο, γιατί αυτό απαιτούν οι νόμοι ολοκλήρωσης του καπιταλισμού. Αυτοί δείχνουν ότι βαδίζουμε διαρκώς σε μια πορεία περάσματος του πλούτου σε όλο και πιο ισχυρά χέρια, από τη μικρή επιχείρηση στην πρώτη μορφή αυτής της οικονομίας στα πανίσχυρα μονοπώλια στην τωρινή μορφή που λέγεται μονοπωλιακός καπιταλισμός.

Αυτή τη στιγμή, στην κρίση που βιώνουμε, η πραγματική εξουσία που είναι τα πανίσχυρα μονοπώλια προσπαθεί να διασώσει την ύπαρξή της και τα κέρδη της σε βάρος του λαού που τον καλεί να κάνει όλο και μεγαλύτερες θυσίες για να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις.

 Είναι βέβαια γνωστό και ολοφάνερο ότι δεν μπορούν να υπάρξουν ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς ιδιωτικά κέρδη. 

Καλούν το λαό επομένως να διασώσει με τη δική του θυσία τις τσέπες ιδιωτών επιχειρηματιών.

Η πορεία αυτή θα ανατραπεί μόνο με την συνειδητοποίηση από το λαό ότι η εξουσία πρέπει να αλλάξει χέρια, ότι δηλαδή η οικονομία πρέπει να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο και να σχεδιαστεί από αυτούς προς όφελός τους.


Εν κατακλείδι η διαπίστωση ότι πρέπει "η Ελλάδα να επιστρέψει σε χέρια Ελλήνων" είναι λάθος και παραπλανητική.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε χέρια Ελλήνων.
Βρίσκεται στα χέρια Ελλήνων επιχειρηματιών που τα συμφέροντά τους συνεργάζονται αλλά και συγκρούονται με αυτά ξένων επιχειρήσεων και ομίλων στα πλαίσια του παγκόσμιου καπιταλιστικού ανταγωνισμού και του κυνηγιού κερδών.


Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η Ελλάδα να περάσει τα χέρια του εργαζόμενου λαού της. Πρέπει δηλαδή η οικονομία και επομένως και η εξουσία να αλλάξει χέρια και να περάσει στα χέρια των εργαζόμενων και του λαού.

Αυτή είναι η μόνη ξεκάθαρη πρόταση που έχει νόημα και λογική.

Όλα τα άλλα είναι όσο θολά χρειάζεται για να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα και τα πράγματα να συνεχίζουν όπως ακριβώς είναι τώρα.