Η μοντέρνα τέχνη στα έργα της Βάσως Σαρρή-Ενα Ελληνικό βοριαδάκι τέχνης στην Πινακοθήκη των Κυκλάδων στη Σύρο

Δεν είμαι τεχνοκριτικός ούτε βέβαια και εκτιμητής έργων τέχνης.
Ειμαι απλά ένας άνθρωπος που έχοντας τόσα χρόνια περάσει μέσα από δρόμους μουσικούς λάτρεψα τελικά την τέχνη σε όλες της τις εκφάνσεις.
Και λίγο παραπάνω ίσως λάτρεψα την ποίηση που βλέπω να ξεχειλίζει από τους καμβάδες της μοντέρνας ζωγραφικής και για αυτό θα μιλήσω.

Η τέχνη της Βάσως Σαρρή δεν επιδιώκει να ενταχθεί στους γνωστούς και καθιερωμένους δρόμους έκφρασης και ευτυχώς.Γιατί αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να κάνει κάθε καλλιτέχνης.Να ψάχνει την δική του φωνή.

Η αναζήτηση νέων τρόπων και διαστάσεων πάνω στον καμβά μιλά γι αυτό από μόνη της.
Είναι η κραυγή μιας τέχνης που προσπαθεί να διασπάσει καθιερωμένες γραμμές και όρια και να διεισδύσει στο άγνωστο.
Eίναι ο από μηχανής Θεός που πάνω στη θολούρα στέλνει ένα βοριαδάκι από εκείνα τα ανέλπιστα να καθαρίσει το μυαλό με ένα τρόπο απλά μαγικό.
Πως αλλιώς να μπορέσεις να γυρίσεις σαν σελίδα ένα νυχτερινό ουρανό και να δεις και την πίσω του όψη, εκείνη την γεμάτη όνειρα και πραγματικότητες άλλες...
Πως αλλιώς απ'το πορτάκι του ήχου ενός φλοίσβου να εισχωρήσεις σε ένα καλοκαίρι ελληνικό, με τον χρόνο ένα σεντόνι απλωμένο από τον ύλη σου μέχρι την ψυχή σου και τις μορφές μπερδεμένες γλυκά μες τους αιώνες να διηγούνται περιπέτειες και μύθους.
Πως αλλιώς να δεις τα έγκατα των ηφαιστείων αγκαλιά με ένα χλωρό φυλλαράκι ν' ακούν το παραμύθι ενός άστρου!
Οι κλίμακες της μελαγχολίας κάποτε αχνοβατώντας πάνω στον ορίζοντα της τέχνης αναστρέφονται.Κι εκείνος που τολμά να βαδίσει σε μετέωρα βήματα αγγίζει και μια στάλα Παράδεισο, που μόνο η Τέχνη -ή ίσως και η τρέλα- χαρίζει με γενναιοδωρία και αφιλοκέρδεια.

Το σημείο εκείνο όπου η ακρίβεια -και άρα η δικαιοσύνη - της Ελληνικής Αρχαιότητας, τέμνει το φυσικό στοιχείο πέτρινων όγκων αγκαλιασμένων απ' το Αιγαίο η το Ιόνιο, είναι η στιγμή όπου η ουσία "αποχρονίζεται" αναζητώντας μια υπόσταση αιωνιότητας κι ένα ρούχο παντοτινό.
Όπως κάθε σώμα αφήνει ξυπνώντας κάποια μόριά του μέσα στο όνειρο έτσι και τα συστατικά υλικά ενός έργου τέχνης μετέχουν σε ενα ευρύτερο σύστημα διαστάσεων που τα υπερβαίνει και μ' έναν άγνωστο ακόμα τρόπο τα ορίζει.
Αν υπήρχε τρόπος η Ζωγραφική να μιλήσει χωρίς να χρησιμοποιήσει την Ύλη σαν γλώσσα και σαν δομικό λίθο, σίγουρα θα το έιχε κάνει.
Όμως κι η αγάπη κι ο έρωτας, θέλει το σώμα του για να εκφραστεί, αλλιώς παραμένει δώρον άδωρον.Το ζητούμενο λοιπόν είναι πάντα ο τρόπος και η χρυσή αναλογία.

Πόσος έρωτας άραγε περιέχεται μέσα σε αυτά τα έργα; πόσος ουρανός; πόση θάλασσα;πόση πέτρα ; πόσος άνεμος; πόσο τώρα και πόσο πάντα;
Κι όμως είναι τόσο απλό...
Οσο ακριβώς χρειάζεται ο καθένας μας.
Η πηγή είναι μπροστά μας και ρέει.Σκύβεις και πίνεις.Αρκεί να ομολογήσεις ταπεινά την απέραντη δίψα.
Καμιά φορά το απίστευτο και η ουτοπία είναι ένας ίλιγγος που πρέπει κανείς να τον αντέξει για να βγεί στην απέναντι όχθη ως το θαύμα.
Κοιτάζοντας ένα έργο τέχνης ας μην ψάχνουμε για λογικές κι επιχειρήματα, για αλήθειες ή ψέματα.Ειναι μια στιγμή όπου το κουβάρι της άγνοιας ξετυλίγεται από μόνο του καθώς ένα μικρό παιδί αποξεχνιέται και πιάνει κουβέντα με μια Καρυάτιδα ...του Παρθενώνα η του μυαλού του.Ποιαν; Μα εκείνη που λείπει,την κλεμμένη ,την χαμένη σαν την έκτη αίσθηση.

Τι είναι η Ύπαρξη;Τι είναι η Ζωή;
Μια στιγμή ελάχιστη κι αν νοιώσεις...ένοιωσες, αν αγγίξεις άγγιξες.
Μια αστραπή ξαφνική μες το Χάος είναι, που χαρίζει λίγο ρεύμα ηλεκτρικό από "εκείνο το άλλο", στους τυχερούς που τολμούν να απλώσουν στο αβέβαιο τα βρεγμένα φτερά τους!

Ο 21ος αιώνας τρέχει με φόρα προς τον γκρεμό και δρόμος διαφυγής δεν φαίνεται πουθενά.
Κι όμως...Σ' ένα άσπρο ξωκκλήσι πάνω στους βράχους το μελτέμι συνομιλεί με το Πέλαγος. Η Παναγιά αναδύεται σαν Αφροδίτη απ' τα κύματα κι η Αθηνά ξεπλένει το δόρυ της με σηκωμένο το άσπρο της φόρεμα μέχρι το γόνατο κόντρα στο μπλε και το τυρκουάζ.
Κι ανάμεσα τους μορφές, άνθρωποι, πέτρες, άνεμοι, θειάφι, άμμος και μέταλλο, χορεύουν χορούς κυκλωτικούς με τον Χρόνο...
Ναι, το Χρόνο!Αυτόν τον Υπέροχο Μόνο, τον ένα και μοναδικό πλούτο που ο καθένας μας διαθέτει και τόσο απερίσκεπτα χαραμίζει πετώντας τον στον σκουπιδοντενεκέ της τηλεόρασης.
Η τέχνη δεν είναι η άσκοπη ενασχόληση κάποιων λίγων ταλαντούχων.
Μπορεί να γίνει και δρόμος.
Μπορεί να γίνει και όραμα, αν δεί κανείς την ουσία της σαν μια νέα προοπτική.
Μπορεί τέλος να γίνει και ταξίδι.Μα πως;
Ετσι απλά, καθώς μπαίνεις απ' το παράθυρο που ένας πίνακας σου χαρίζει, για να πηδήξεις απ'την άλλη μεριά σαν παιδάκι, σ' αυτό το υπέροχο θαυματουργό "εκεί έξω" και να τρέξεις.
..Γιώργος Σαρρής-μουσικος,τραγουδοποιός

Υ.Γ.Η Πινακοθήκη Κυκλάδων του Πνευματικού Κέντρου Δήμου
Ερμούπολης εγκαινιάζει στις 28 Αυγούστου 2010 την έκτη ατο-
μικτή έκθεση ζωγραφικής της Βάσως Σαρρή. Η έκθεση έχει τον
τίτλο «Περιπέτεια της ύλης - Ελλάδα, σύμβολα και μορφές»
και θα παρουσιαστούν έργα από τη δουλειά των 4 τελευταίων
ετών της καλλιτέχνιδας.Διάρκεια της έκθεσης έως 16/9

Βάσω Σαρρή-"Η περιπέτεια της ύλης"

Η Πινακοθήκη Κυκλάδων του Πνευματικού Κέντρου Δήμου
Ερμούπολης εγκαινιάζει στις 28 Αυγούστου 2010 την έκτη ατο-
μική έκθεση ζωγραφικής της Βάσως Σαρρή. Η έκθεση έχει τον
τίτλο «Περιπέτεια της ύλης - Ελλάδα, σύμβολα και μορφές»
και θα παρουσιαστούν έργα από τη δουλειά των 4 τελευταίων
ετών της καλλιτέχνιδας. Στην έκθεση θα παρουσιάζονται έργα
μικτής τεχνικής με χαρακτηριστικό την παράθεση φυσικών υλι-
κών, που μεταμορφώνονται σε μια τρισδιάστατου χώρου εικό-
να. Στην πιο πρόσφατη δουλειά της η καλλιτέχνις απασχολεί-ται με μορφές και σύμβολα που μέσα από τη δράση των υλι-
κών, παρουσιάζουν και την περιπέτεια του Ελληνικού χώρου.
Όπως δηλώνει η δημιουργός, «Η ύλη με περιέχει και την περι-
έχω, με καταγράφει και την καταγράφω. Είναι ο χώρος που
μετράει το χρόνο μου και είμαι το ον που παρατηρεί την περι-
πέτειά της. Το χρώμα, η υφή, ο ήχος της, η γέυση της, είναι τα
υλικά μου. Το Μέγα Χαος ο νόμος μου, η διαδρομή μου στα
χέρια της, η αλήθεια της στον καμβά μου...». Η έκθεση θα φιλο-
ξενηθεί σε έναν χώρο ιδιαίτερης αισθητικής, ιδεώδες σκηνικό
για την πραγματοποίηση πολιτιστικών εκδηλώσεων. Η Βάσω
Σαρρή γεννήθηκε στον Πειραιά και σπούδασε στο Πανεπιστή-
μιο Πατρών (Τμήμα Βιολογίας). Από το 2000 έως το 2005 σπού-
δασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (στο Δ’ Εργαστήριο),
με καθηγητές τους Γιάννη Βαλαβανίδη και Μιχάλη Μανουσά-
κη, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Έχει πραγματοποιήσει
πέντε ατομικές εκθέσεις και έχει παρουσιάσει έργα της σε πολ-
λές ομαδικές εκθέσεις.

Τί λέει ο άνθρωπος

O περίφημος αρθρογράφος του Capital.gr Μαυρίδης ξεσπαθώνει με άλλο ένα αριστουργημα με τίτλο "Τα βαγόνια της ντροπής μας" όπου γράφει:
"Συνδικαλιστής του ΟΣΕ απείλησε ότι θα κάψει το πρώτο ιδιωτικό βαγόνι που θα μπει στις ράγες. Κι αναρωτιόμαστε: Είναι δυνατόν να εκτοξεύει κάποιος τέτοιου είδους απειλές και να μην εγκαλείται από την Πολιτεία; Δηλαδή, ο καθένας από εμάς μπορεί να απειλεί με έκνομες πράξεις και να συνεχίζει το βίο του απρόσκοπτα, σαν να μην συνέβη το παραμικρό; Είναι δυνατόν η «ανοχή» μας, ως κοινωνία, να φτάνει σε αυτό το σημείο;"

Βέβαια του Μαυρίδη καρφάκι δεν του καιγεται που ο παραπάνω εργαζόμενος θα μείνει χωρίς δουλειά.
Παρακάτω αφού αναφέρει το πόσο ζημιογόνος είναι ο ΟΣΕ για το κράτος(οι κυβερνήσεις πόσο ζημιογόνες ήτανε;Μήπως κάτι 10δες δις παραπάνω απο τον ΟΣΕ;) λέει με στόμφο:
"Ο καθένας από εμάς θέλει να προασπίσει τα κεκτημένα του ή εν πάση περιπτώσει ό,τι θεωρεί κεκτημένο κι αυτό είναι θεμιτό. Από την άλλη πλευρά, τις ζημιές του ΟΣΕ δεν τις πληρώνει κάποιος κάτοικος του Άρη ή μία οποιαδήποτε «αόρατη αρχή». Εμείς τις πληρώνουμε και είναι καιρός να δούμε τι ακριβώς είναι αυτό που πληρώνουμε και για ποιόν λόγο."

Tα 28 δις+25δις+11 δις των "κερδοφόρων"(για τους τραπεζίτες μόνο) κοινοφελών κατα τα άλλα ιδρυμάτων βρέ Μαυρίδη ποιός τα πληρώνει;Τίνος πλανήτη κάτοικοι;
Και κάτι ακόμα.Η ζωή του καθενός που πετάγεται στο δρόμο δεν καλύπτεται από φθηνές λεξούλες όπως "ό,τι θεωρεί κανείς κεκτημένο", "θεμιτό" ,"έκνομες πράξεις" και άλλα γλαφυρά και βλακώδη.Αυτός που αύριο δεν θα εχει να ταίσει τα παιδιά του προφανώς δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τί θεωρεί ο κάθε Μαυριδης νόμιμο η έκνομο.Και εν πάσει περιπτώσει "η ανοχή μας ως κοινωνία" θα φτάσει στο σημείο να πεθαίνει ο διπλανός μας κι εμείς να ενδιαφερόμαστε για την ορθολογική ροή εσόδων του προυπολογισμού; Δεν νομίζω.Σιγουρα καποιοι λίγοι η πολλοί τρελοί θα υψώσουν Θερμοπύλες.Οσο για τους εφιάλτες... στο κλουβί τους.

Y.Γ.Να σημειωθεί βέβαια ότι η ευθύνη για το χρέος του ΟΣΕ βαρύνει αποκλειστικά το κράτος και τους λειτουργούς του και καθόλου τους εργαζόμενους

Κάτι λίγοι τρελοί

"Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
κυνηγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή

Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες τις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός..."

Πως τα καταφέρανε έτσι ρε φίλε,
Να καθορίζουνε τα δρομολόγια της ζωής μας σ΄όλες τις θάλασσες,
Να χαράζουνε στα μυαλά γραμμές με ψεύτικους χρωματιστούς ορίζοντες
Να μας φυτεύουνε ντροπές για αμαρτίες που δεν κάναμε
ή ενοχές για κάτι ψευτομεθύσια με μάπα αλκοόλ που μας πουλήσανε εκείνοι
Να ζωγραφίζουνε φυλάκια και σύνορα εκεί που δεν υπήρχανε ποτέ ,
και να σου λένε.."από σήμερα και πέρα...από δω μέχρι εκεί, το υπόλοιπο δικό μας"

Αλλά ευτυχώς που υπάρχουν πάντα κάτι λίγοι
που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βάλουνε μυαλό
Που θα σταθούνε δίπλα στους άλλους λίγους
που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν είχανε "πατρίδα"
κάτι αιώνια εξιλαστήρια θύματα, εξόριστοι όλων των εποχών
που πάλι θα τους πούνε να πληρώσουνε τη νύφη

Υπάρχουν λοιπόν κάτι λίγοι φίλε μου
που τα μυαλά τους δεν θα τα βάλουνε στη μέγγενη να τους τα κάνουν άμμο και πολτό,
Κι από την κόλαση θα περνάνε μόνο όταν θέλουνε,
κι από όποια κόλαση γουστάρουνε αυτοί,
-έχει κι η κόλαση δρομάκια και δωμάτια ξέρεις-
Που σε όλα τα ψευτοεπιχειρήματα θα κλείνουνε τα αυτιά
και θα απαντάνε μοναχά με δύο λεξούλες
ΖΩΗ  ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Που θα φέρουνε τούμπα τα ευνουχισμένα ανθρωπάκια
τους μικροτσούτσουνους της ιστορίας με τις γραβάτες και τα κουστουμάκια που κάνανε την αγαμία τους απληστία και τη βγάζουνε όλη απάνω μας
και μεις ακόμα δε μιλάμε, δε μιλάμε φίλε μου

Υπάρχουν κάτι θάλασσες και παραλίες ξωτικές
που δεν τις γράφουνε οι χάρτες μ΄ακούς,
Που τις βρίσκουνε μονάχα αυτοί που ερωτευτήκαν τα ταξίδια
Αυτοί που φάγανε ισόβια στην τρέλα
και δεν καταλαβαίνουνε Χριστό,
Από κεί θα ξεκινήσει, θα το δείς
Και μη νομίζεις πως δεν ξέρουνε από ταξική συνείδηση, πρωτοπορίες και τέτοια
Αυτά είναι γραμμένα στο DNA τους,
τα μιλάνε τα κορμιά τους από μωρά πριν τα μάθουνε με λέξεις
Και στις φλέβες τους δεν κυλάει σάπιο δήθεν κόκκινο αίμα
Κυλάει η ίδια η διαλεχτική, κόκκινα εργατικά συμβούλια
κι ατόφια αληθινή δημοκρατία κι αδερφοσύνη.
Κοιταν στα μάτια όλους τους μεγάλους
Τον κάρολο, τη ρόζα, τον βλαντιμήρ,
Και τους μιλάν στον ενικό και γράφουνε τα ονόματά τους με μικρά

κι άμα λάχει τους τα χώνουνε μ΄επιχειρήματα και μπινελίκια κι αυτοί γουστάρουνε
Και στο καπάκι την ξαπλώνουνε στο χώμα η στην άσφαλτο
και ψάχνουνε παρέα για το δρόμο μες στ΄αστέρια
Αφου κανένας δεν τον ξέρει έτσι κι αλλιώς
Κι ύστερα τσουγγράνε τα ποτήρια και τα πίνουνε παρέα
ρακές,τεκίλες, τσικουδιές κι ότι άλλο κάτσει
Και καπνίζουνε τσιγάρα ζαλισμένοι,
να μπερδεύονται οι καύτρες τους με ήλιους μακρινούς που αναβοσβήνουνε

Ετσι ελέυθερα με μια μονάχα γενική κατεύθυνση την ψάχνουνε
κι αφήνουνε τα υπόλοιπα στο δρόμο να τα βρούμε όλοι μαζί
και τη διεθνή ιστορική εμπειρία του χθές
την έχουν φίλη κι αδερφή και τη συμβουλεύονται
Δεν την έχουνε Θεό, ούτε μάνα ούτε πατέρα ούτε τίποτα

Ειναι ρε φίλε αυτοί οι τρελοί ρομαντικοί
που κλαίν για πλάκα με τραγούδια και στιχάκια
και που φυτεύουνε στη γλάστρα τις παιδικές τους ζωγραφιές
κάτι περίεργα λουλούδια από χαρτί
και τα ποτίζουν κάθε μέρα κι επιμένουν
Κάτι τρελοί που όλο κάτι περιμένουν.

Σάκο και Βαντσέτι

Sacco Nicola (1891-1927)-Bartolomeo Vanzetti (1888-1927)

“θα μπορούσα να είχα πεθάνει, ασήμαντος, άγνωστος, μια αποτυχία. Τώρα δεν είμαστε αποτυχημένοι.
Αυτή είναι η καριέρα μας και αυτός ο θριαμβός μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν φανταστήκαμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τόση δουλειά υπέρ της ανεκτικότητας, της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αλληλοκατανόησης όπως τελικά κάνουμε τώρα κατά λάθος. Ο,τι είπαμε, ό,τι ζήσαμε, ό,τι πονέσαμε - τίποτα! Η αφαίρεση των ζωών μας, των ζωών ενός καλού παπουτσή και ενός φτωχού ιχθυοπώλη - τα πάντα! Η τελευταία στιγμή μας ανήκει, αυτή η θανάσιμη
αγωνία είναι ο θρίαμβός μας”.
Ηταν τα λόγια του Bartolomeo Vanzetti αμέσως μετά την ανακοίνωση της θανατικής καταδίκης του τρομερού "ντουέτου" των Ιταλών αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι που κατηγορήθηκαν για την δολοφονία του φίλου τους Σαλτσέντο που είχε σπρωχθεί από αστυνομικούς της αστυνομίας της Μασσαχουσέττης από το 14ο όροφο στο κενό.Το περίεργο ήταν ότι ακριβώς εκείνες τις μέρες είχαν διοργανώσει διαμαρτυρία για την δολοφονία αυτή πράγμα που εξόργισε τις αρχές που αποφάσισαν να τους ξεφορτωθούν.
“Παρόλο που ο Σάκο μπορεί να μην έχει διαπράξει το έγκλημα, είναι παρόλα αυτά ένοχος γιατί είναι εχθρός των υπαρκτών θεσμών”.Αυτά ήταν και τα λόγια του προέδρου του δικαστηρίου Θάγιερ στις 14 Ιούλη του 1921.Και ήταν βεβαια και η μόνη αλήθεια που είπε.Γιατί αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος της καταδίκης των Σάκο και Βαντσέττι.Ο ασταμάτητος κι αδιαπραγμάτευτος αγώνας τους ενάντια στο σύστημα που μετά από ένα δολοφονικό 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, εκείνη τη στιγμή οδηγούσε αργά τους λαούς του κόσμου στη μεγάλη κρίση του 29 κι από εκεί στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι Σάκο και Βαντσέτι ήταν κομμάτι του μεγάλου μεταναστευτικού κύματος του τελους του 19ου-αρχών του 20 αιώνα, που μέσα σε ελάχιστα χρόνια γέμισε την Αμερική με εκατομμύρια απελπισμένους, που αναζητούσαν τη Γη της Επαγγελίας.Ηταν μέσα σε εκείνους που είδαν τον εαυτό τους όχι σαν μελοντικούς πλούσιους στη Γη της ευκαιρίας, αλλά σαν ανθρώπους που παλευαν πλάι και μαζί με όλους τους εργάτες που γνώριζαν την άγρια εκμετάλλευση, για το μεγάλο όνειρο της κοινωνικής απελευθέρωσης.Για το όνειρο ενός κόσμου καλύτερου χωρίς δεσμά και χωρίς καταπίεση κάθε είδους.
Ειδαν την Αμερική να μεγαλώνει, να γίνεται η μεγάλη λαμπερή Βιομηχανική δύναμη που ξέρουμε, αλλά μαζί είδαν τους εργάτες να οργανώνονται,να δημιουργούν τους "Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου”(IWW), να παλεύουν, να διεκδικουν τη ζωή τους και στάθηκαν πλάι τους με κάθε τρόπο.
Συμμετείχαν με κάθε τρόπο στις μεγάλες Απεργίες και διαμαρτυρίες, σε όλους τους αγώνες της εποχής εκέινης, ενώ αρνήθηκαν να στρατευθούν στον 1ο Παγκόσμιο φεύγοντας στο Μεξικό.Ετσι μπήκαν σιγά σιγά στο μάτι του Αμερικάνικου Καπιταλισμού που αποφάσισε να τους ξεφορτωθεί.

Κι όταν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο φόβος του Κομμουνισμού εξαπλώθηκε σαν αρρώστια στην Αμερική, έπεσαν θύματα ενός μεγάλου κύματος διώξεων και τρομοκρατίας που λειτουργούσε σαν άμυνα στην Κόκκινη απειλή.Ηταν μια εποχή που οι ιδέες του Κομμουνισμού και του Σοσιαλισμού ασκούσαν και στην Αμερική μεγάλη γοητεία.Σοσιαλιστές βουλευτές εκλεγόντουσαν, το ΙWW και το ΚΚ οργάνωναν μεγάλες κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα τις γιορτές για την Οκτωβριανή Επανάσταση(1919) που στάθηκαν και η αφορμή για το κύμα διώξεων που εξαπολύθηκε.
Η σύλληψη των Σάκο και Βαντσέτι πυροδότησε τρομερές λαικές αντιδράσεις.Οταν όμως στις
20 Σεπτέμβρη του 1920 ιταλοί αναρχικοί έβαλαν βόμβα στη Wall Street με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 40 άτομα, το ποτήρι για το σύστημα ξεχείλισε.Επρεπε να τελειώνουν με τους 2 Αναρχικούς.Έτσι στις 14 Ιούλη του 1921 καταδικάστηκαν σε θάνατο χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία ούτε για τη δολοφονία ούτε για τη ληστεία που τους φόρτωσαν, απλά και μόνο επειδή οπλοφορούσαν, όπως όλοι άλλωστε εκείνη την εποχή.Αμέσως ένα μεγάλο κύμα εκδηλώσεων υποστήριξης ξέσπασε.Ενα τεράστιο κίνημα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο που περιλάμβανε κομμουνιστές, σοσιαλιστες, αναρχικούς, προοδευτικούς όλων των αποχρώσεων και βέβαια μεγάλες προσωπικότητες (ο Αϊνσταϊν, ο Μπερναρντ Σο, ο Ανατολ Φρανς κ.α.) αλλά και απλούς ανθρώπους που συγκινούνταν από το δράμα που παιζόταν.Το κίνημα αυτό κράτησε 7 χρόνια.Στις 23 Αυγούστου του 1927 οι 2 αναρχικοί αγωνιστές πέθαναν στην ηλεκτρική καρεκλα μέσα σε Παγκόσμιο σόκ , ενώ μεγάλες διαδηλώσεις ξεσπούν με κορυφαία αυτήν όπου 100000 κόσμου περπατουν χέρι χέρι στην κηδεία των 2 αγωνιστών.
Δεκαετίες μετά το 1977 η Αμερική ομολογεί το έγκλημά της όταν η Πολιτεία της Μασσαχουσέτης αναγνωρίζει την αθωότητα των Σακο και Βαντσέτι.
Οι 2 Ιταλοί αναρχικοί έζησαν λίγο, πέθαναν φωνάζοντας "Viva l'anarchia!" κι έμειναν στην ιστορία σαν κομμάτι της Παγκόσμιας μνήμης που δεν ξεχνάει αυτούς που είδαν τους εαυτούς τους σαν ανθρώπους πλάι σε ανθρώπους, σαν εργάτες πλάι σε εργάτες που παλεύουν.Αυτούς τους τρελούς που τη ζωή την είδαν μόνο σαν όνειρο για κατι καλύτερο, μόνο σαν όραμα, και μόνο σαν αγώνα.

*To τραγούδι είναι του Ε.Μορικόνε τραγουδισμένο απο την Τζόαν Μπαέζ, από την ταινία "Σάκο και Βαντσέτι"

Σιγά μη φοβηθώ...

"Στις εκπλήξεις του μνημονίου, η πρόβλεψη σύμφωνα με την οποία ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους θα αρχίσει «μηνιαίες δημοπρασίες εντόκων γραμματίων από το Σεπτέμβριο (από τις τριμηνιαίες τοποθετήσεις) για να βελτιώσει τη διαχείριση των διαθεσίμων και να ομαλοποιήσει τα προφίλ ωρίμανσης" (Euro2day)

"Στα 3 δις το μήνα φτάνουν οι εκροές καταθέσεων από την Ελλάδα στο εξωτερικό"(Από τις σημερινές εφημερίδες)

Τι να σημαίνουν άραγε όλα αυτά;Και πως εξηγείται όλη η εικόνα;Μια εικόνα που περιλαμβάνει από τη μια τα συγχαρητήρια της ΕΕ για την εκπλήρωση των όρων του μνημονίου και την πλαστή αισιοδοξία της κυβέρνησης, και από την άλλη την έναρξη ενός νέου κύκλου αρνητικών σχολίων για την κατάσταση της ελλ.οικονομίας (μιλάμε για τα "σπιράλ θανάτου" του Σπήγγελ και τα ανάλογα του D.Telegragh και των άλλων "έγκυρων" εφημερίδων και sites που μιλούν για μια χώρα που βαδίζει προς την καταστροφή.)
Μέσα σε όλα αυτά είχαμε και τους πρώτους καταιγισμούς από πληροφορίες για τα νέα μέτρα που έρχονται που έφτασαν στο σημείο μάλιστα κάποιο κανάλι να μιλάει για μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα της τάξης των 65δις!!!Μόλις δηλ.τα 65 δις γίνουν μόνο 6 η 8 δις θα πρέπει να πανηγυριζουμε από ανακούφιση.Αν σκεφτούμε βέβαια ότι η εν εξελίξει ληστεία από ΔΝΤ-ΕΕ ήταν της τάξης των 4,5 δις τίποτα δεν είναι για πανηγύρια ...

Το ζήτημα βέβαια που βασανίζει ακόμα και τις πέτρες(για να ξέρουν πότε πιάνουν δουλειά) είναι το τί μας περιμένει.Και αυτό βέβαια δεν θα το μάθουμε από την τηλεόραση.
Τα πράγματα όμως είναι τόσο απλά που δεν γίνεται να μην τα βλέπεις αν πραγματικά θέλεις να τα δείς.
1.Η κρίση αυτη σαν Παγκόσμια που είναι δεν θα μπορουσε να λυθεί με μέτρα εναντίον ενός μικρού λαού(ακολουθούν και οι άλλοι)
2.Δεν είναι κρίση δημοσιονομική και επομενως δεν λύνεται με εισπρακτικά μέτρα.Ειναι κρίση συστημική που εκδηλώθηκε στην τελευταία της φάση σαν κριση του Παγκόσμιου Τραπεζικου συστήματος και του Χρηματιστικού Κεφαλαίου(οικιστικά δάνεια, Lehman κλπ) με μέγεθος παγκόσμια πάνω από 30 τρις που τα μέτρα της τάξεως των ολίγων δις εδώ η αλλού μόνο σε πονηρές σκέψεις απόκρυψης της αλήθειας παραπέμεπει.Απλά στη συνέχεια ο λογαριασμός φορτώνεται σιγά-σιγά στα χρέη των κρατών και άρα στους λαούς που πρέπει να πειστούν πως αυτοί φταίνε.Το ότι παρουσιάζεται τώρα ως κρίση Ελληνική ,κατόπιν Ευρωπαική και άλλα τέτοια βλακώδη βγάζει μάτι ότι είναι άλλη μια φορά που επιχειρείται να παραπλανηθούν οι άμεσα θιγόμενοι- ο λαός δηλ.- για να μην μπορέσουν να αντιδράσουν άμεσα και έγκαιρα.
3.Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να επιτευχθεί ανάπτυξη με ταυτόχρονη συρρίκνωση της οικονομίας(!) και εδώ η συρρίκνωση είναι πεντακάθαρη.Ρίξτε μια ματιά στους δρόμους και θα το δείτε.Ουτε βέβαια οτι μπορεί να αυξηθούν τα έσοδα από την φορολογία(ΦΠΑ) αν δεν ξοδεύεται χρήμα στην αγορά.Κάτι που συμβαίνει βέβαια εφ όσον μειώνονται μισθοί συντάξεις κλπ. και εξαφανιζεται το χρήμα που θα ξοδευόταν.
4.Είναι ολοφάνερο ότι τα μέτρα που ήδη πάρθηκαν δεν ωφέλησαν κανέναν άλλο εκτός από τους δανειστές μας (75δις από τα 110 πάνε απ ευθείας σε αυτούς).Ουτε το χρεος θα βελτιωθεί φυσικά, ούτε η συνολική κατάσταση της οικονομίας -που αργοπεθαίνει- θα βελτιωθεί, ούτε βέβαια κανένας από μας θα αισθανθεί καλύτερα όταν οι άνεργοι φτάσουν το 1000000 σύντομα και θα αρχίσουν τα παρατράγουδα.
5 Στις αγορές βέβαια με τα spreads στις 900 μ.β. δεν μπορούμε να επιστρέψουμε για δανεισμό ούτε τώρα ούτε αργότερα όταν όλα τα στοιχεία θα είναι φυσικά χειρότερα και άρα και τα CD'S και τα spreads θα είναι πιο ψηλά.
6.Η ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων θα στερήσει το κράτος από πηγές εσόδων, θα επιβαρύνει με την αυξηση τιμολογίων την τσέπη μας ενώ θα μεγαλώσει την ανεργία.Δηλαδή θα κάνει τα πράγματα χειρότερα παρά τα αντιθέτως προπαγανδιζόμενα.
Το παράξενο είναι βέβαια ότι η προπαγάνδα της συσκότισης σέρνει τα εξ αμάξης στις "προβληματικές" κρατικές επιχειρήσεις(είτε κερδοφορες είτε με τρύπες μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων εκατομμυρίων ), ενώ δεν λέει τίποτα για τις κυρίως προβληματικές ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ τράπεζες που ΌΛΟ ΣΏΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΆ ΔΙΣ(28+11+....+25) ΚΑΙ ΣΩΣΙΜΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ που κατέστρεψαν κι εξακολουθούν να καταστρέφουν την οικονομία και τις ζωες μας!!!

Αρα που πηγαίνουμε λοιπον;
Μα φυσικά προς την ελεγχόμενη από τα καθάρματα της ΕΕ και του ΔΝΤ χρεοκοπία που ειναι βέβαια η απόλυτη καταστροφή και καμμιά σχέση δεν έχει με την άρνηση του χρέους και την παύση πληρωμών.Μα θα μου πείτε γιατί τέτοια απαισιοδοξία η τέλως πάντων βεβαιότητα;
Ρίξτε μια ματια πάνω πάνω στις πρώτες φράσεις-ειδήσεις του ποστ και θα καταλάβετε.
Γιατί άραγε τα έντοκα 12μηνης η εξάμηνης διάρκειας έγιναν τρίμηνης και τώρα μηνιαίας.Απλά γιατί οι ιδιώτες δανειστές δεν έχουν καμια εμπιστοσύνη και δεν δίνουν χρήματα σε ορίζοντα 12μήνου, 6μήνου, ούτε καν 3μήνου αφού κάτι περιμένουν(όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρουν αφού δικό τους είναι το κράτος).Αντίθετα μάλιστα εξακολουθούν να μεταφέρουν χρήματα στο εξωτερικό.
Αυτά λοιπόν λένε τα σημάδια, οι ειδήσεις και η λογική.Αν τώρα καποιοι θέλουν να πιστεύουν στα δελτία, μπορούν επισης να πιστεύουν και στον Αλλαχ, τον Ρα, τον Τουτάτη η όπου αλλού αισθάνονται ότι τους κάνει να νοιώθουν καλύτερα.
Κατα τα άλλα ραντεβού στους δρόμους το Σεπτέμβριο.
Το τέλος τους γαρ εγγύς.

Ημερολόγιο συνόρων: Ένας περιττός λαός στην Ευρώπη, Του Γκαζµέντ Καπλάνι

TVXS
Υπάρχει ένας λαός που περισσεύει, και πάλι, αυτές τις ημέρες στην Ευρώπη: οι Ρομά. Αυτούς που περιφρονητικά αποκαλούμε «γύφτους». Ο Σαρκοζί τους απελαύνει κακήν κακώς από τη Γαλλία. Κατεδαφίζει τους καταυλισμούς και τους στέλνει πίσω στις χώρες τους, στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, όπου είναι, έτσι κι αλλιώς, ανεπιθύμητοι. Οπως λέει και το τραγούδι:
«Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα/ δεν θα με χάσει καμιά πατρίδα»...

Του Γκαζµέντ Καπλάνι από Τα Νέα, 21.8.2010

Οι Ρομά είναι ένας λαός που κουβαλά στην πλάτη του όλα τα συστατικά της λαϊκής φαντασίωσης του φόβου: φτώχεια, έλλειψη μόνιμης στέγης, χωρίς πατρίδα, μυστηριώδης καταγωγή, εγκληματικότητα. Κουβαλά, επίσης, τα ρομαντικά μας στερεότυπα- αυτό που θα θέλαμε να ήμασταν, εμείς οι μηγύφτοι, στην εξωτική μας εκδοχή: ο γύφτος ως «παιδί του ανέμου», ως ελεύθερος κι ωραίος, ως αναρχικός που χορεύει στο φως του φεγγαριού, που κοιμάται κάτω από τα άστρα του ουρανού και ζει για τη στιγμή χωρίς να νοιάζεται για το αύριο. Προπαντός, οι Ρομά κουβαλούν την πιο βαριά ευρωπαϊκή κληρονομιά του εικοστού αιώνα, εκείνη του ναζιστικού Ολοκαυτώματος. Περισσότεροι από 500.000 Τσιγγάνοι δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αλλά αυτή είναι μια ιστορία την οποία σπάνια θυμόμαστε. Οι Ρομά δεν έχουν θέση στις βαρυσήμαντες επετείους. Στις δίκες των ναζί δεν νοιάστηκε κανείς να καλέσει ως μάρτυρα ούτε έναν Τσιγγάνο. Ευτυχώς που υπάρχουν τα ιστορικά ντοκουμέντα για να μας θυμίσουν ότι οι ναζί έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στο λεγόμενο «νομαδικό πρόβλημα των Τσιγγάνων». Στο Αουσβιτς υπήρχε ειδικό τμήμα γι΄ αυτούς: το Ζigeunerlager.

Οι Τσιγγάνοι δεν πέθαναν μόνο στο Αουσβιτς. Δολοφονήθηκαν κατά χιλιάδες και στο Νταχάου, στο Μαουτχάουζεν, στο Λάχενμπακ, στο Μάζντανεκ. Το σήμα κατατεθέν των Τσιγγάνων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν ένα αναποδογυρισμένο τρίγωνο με το γράμμα Ζ στο κέντρο. Οι ναζί, στην επίμονη αναζήτησή τους για τη φυλετική τελειότητα, εντόπισαν στα γονίδια των Τσιγγάνων το wandertrieb: το ένστικτο του νομαδισμού. Ο Τσιγγάνος, σύμφωνα με τη ναζιστική θεωρία, γεννιέται με τη ροπή για κλοπή, απάτη, έγκλημα και περιπλάνηση. Δεν μπορείς να τον διορθώσεις και να τον εντάξεις. Η καλύτερη λύση είναι η εξαφάνισή του. Ηταν εκείνη την εποχή που ένας παπάς, ο Μartin Νiemoeller, συμπύκνωσε την τραγική εμπειρία σε αυτούς τους στοίχους: «στην αρχή απέλασαν τους Τσιγγάνους και εσύ δεν μίλησες/ μετά απέλασαν τους Εβραίους, τους συνδικαλιστές, εσύ πάλι δεν μίλησες/ στο τέλος ήρθαν να πάρουν εσένα. Δεν είχε μείνει όμως κανείς να διαμαρτυρηθεί»...

Πατροπαράδοτοι Μύθοι για τη Χιροσίμα

Πατροπαράδοτοι Μύθοι για τη Χιροσίμα

Tο ΔNT θεωρεί τις HΠA χώρα υπό πτώχευση!

Μισθοί Δημοσίων Υπαλλήλων: Review

Διπλά αδικημένοι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα

Άκου

Άκου το φεγγάρι πάνω στο νερό
Ό,τι σε απορρίπτει
εγκατάλειψέ το
Βγες απ΄ την παλιά σου ύπαρξη
Φύγε απ΄την πνιγηρότητα
και τα περίτρομα μέλλοντα.
Είναι μαθητεία βάναυση κι αχρείαστη.
Μην της μιλάς καν!
Μπες στο λεωφορείο μιας καινούργιας λαχτάρας
Φόρα λευκό πουκάμισο ξανά
Ετσι αδειανό,
για μιά άλλη Ελένη
λούσου με μιας καινούργιας πλάνης το νερό,
κι ανοίξου

Δεν χρειαζεσαι εισιτήριο
Θα βρεις τον άνεμο στο δρόμο
Ου γαρ έρχεται μόνον το έαρ,
Κι ένα λιμάνι λαμπερό
στων άστρων τα βεγγαλικά χαμένο,
μελλούμενο κι αυτό
σε περιμένει.

Ο Λένιν κατεβαίνει στην Κόλαση

ανατολικά της εδέμ

του Paulo Coelho

( Δημοσιεύθηκε στην Κυρ. Ελευθεροτυπία)


Αφού έφερε εις πέρας τη Ρωσική Επανάσταση, κατάργησε τις ταξικές διακρίσεις και αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον κομμουνισμό, ο Λένιν τελικά πεθαίνει. Επειδή είναι άθεος και είχε καταδιώξει τους θρησκευόμενους, καταδικάζεται να πάει στην Κόλαση.

Φθάνοντας εκεί διαπιστώνει ότι η κατάσταση είναι χειρότερη κι από τη Γη: οι καταδικασμένοι υποβάλλονται σε απίστευτα βασανιστήρια, τα τρόφιμα δεν επαρκούν για όλους, οι δαίμονες δεν είναι οργανωμένοι, ο Σατανάς συμπεριφέρεται ως απολυταρχικός μονάρχης-χωρίς να δείχνει τον παραμικρό σεβασμό για τους αλλήλους του ή για τις ψυχές που υποφέρουν το αιώνιο μαρτύριο.

Αγανακτισμένος ο Λένιν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του: διοργανώνει πορείες και συλλαλητήρια, δημιουργεί συνδικάτα με δυσαρεστημένους δαίμονες, υποκινεί εξεγέρσεις. Σύντομα η Κόλαση είναι άνω-κάτω: κανείς δεν σέβεται πια το κύρος του Σατανά, οι δαίμονες απαιτούν αύξηση μισθού, οι αίθουσες βασανιστηρίων αδειάζουν, οι αρμόδιοι να συντηρούν τα καμίνια απεργούν.

Ο Σατανάς δεν ξέρει πια τι να κάνει: πώς να κυβερνήσει άλλο το βασίλειό του αν ο επαναστάτης αυτός ανατρέπει όλους τους νόμους; Επιδιώκει μια συνάντηση μαζί του, ο Λένιν όμως, με το πρόσχημα ότι δεν συνομιλεί με καταπιεστές, του διαμηνύει με μια λαϊκή επιτροπή ότι δεν αναγνωρίζει την εξουσία του Ανώτατου άρχοντα.

Απελπισμένος ο Σατανάς πηγαίνει στον Παράδεισο για να μιλήσει με τον άγιο Πέτρο.
-Θυμάστε εκείνον τον τύπο που έκανε τη Ρωσική Επανάσταση; λέει ο Σατανάς.
-Θυμόμαστε πολύ καλά, απαντά ο άγιος Πέτρος. Κομμουνιστής. Μισούσε τη θρησκεία.
-Καλός άνθρωπος, επιμένει ο Σατανάς. Παρ’ όλες τις αμαρτίες του, δεν του αξίζει η Κόλαση― στο κάτω κάτω, προσπάθησε να πολεμήσει για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Σύμφωνα με τη γνώμη μου, θα έπρεπε να βρίσκεται στον Παράδεισο.
Ο άγιος Πέτρος μένει για λίγο σκεπτικός.
- Νομίζω ότι έχεις δίκαιο, λέει τελικά. Όλοι έχουμε τις αμαρτίες μας, εγώ ο ίδιος απαρνήθηκα τον Χριστό τρεις φορές. Στείλε μου τον εδώ.
Τρελός από τη χαρά του ο Σατανάς γυρίζει σπίτι και στέλνει τον Λένιν κατευθείαν στον Παράδεισο. Στη συνέχεια, με ανένδοτο και κάπως βίαιο τρόπο κλείνει τα συνδικάτα των δαιμόνων, διαλύει τις επιτροπές δυσαρεστημένων ψυχών, απαγορεύει τις συνελεύσεις και τα συλλαλητήρια καταδικασμένων.

Η Κόλαση ξαναγίνεται το γνωστό μέρος των βασανιστηρίων που πάντα τρόμαζε τον άνθρωπο.

Περιχαρής ο Σατανάς φαντάζεται τι θα γίνεται στο μεταξύ στον Παράδεισο. «Όπου να είναι, ο γιος Πέτρος θα μας χτυπήσει την πόρτα ικετεύοντας να μας επιστρέψει τον Λένιν», κρυφογελά.
«Εκείνος ο κομμουνιστής θα έχει μετατρέψει τον Παράδεισο σε ανυπόφορο μέρος».

Περνά ο πρώτος μήνας, ένας ολόκληρος χρόνος, κανένα νέο απ τον Παράδεισο. Με ασυγκράτητη περιέργεια ο Σατανάς αποφασίζει να πάει προ τα εκεί για να δει τι συμβαίνει. Στην πόρτα του Παραδείσου συναντά τον άγιο Πέτρο.
-Λοιπόν, πώς πάνε τα πράγματα εδώ; ρωτά.
-Πολύ καλά! απαντά ο άγιος Πέτρος.
-Μα, είναι στ αλήθεια όλα καλά;
-Φυσικά! Γιατί όχι;
«Αυτός ο μάγκας κάνει πως δεν καταλαβαίνει», σκέφτεται ο Σατανάς. «Πάει να μου φορτώσει πίσω τον Λένιν».
-Άκου, άγιε Πέτρο, εκείνος ο κομμουνιστής που σου έστειλα συμπεριφέρεται καλά;
-Πολύ καλά!
-Καμιά αναρχία;
-Ίσα ίσα. Οι άγγελοι είναι πιο ελεύθεροι από ποτέ, οι ψυχές κάνουν ό, τι θέλουν, οι γιοί μπορούν και μπαινοβγαίνουν χωρίς χρονικούς περιορισμούς.
-Και ο Θεός δεν διαμαρτύρεται γι’ αυτήν την υπερβολική ελευθερία;
Ο Aγιος Πέτρος κοιτά λυπημένα τον κακόμοιρο δαίμονα που έχει μπροστά του.
-Ο Θεός; Σύντροφε, δεν υπάρχει Θεός.

Συγχαρητήρια από την ΕΕ στην Ελλάδα!

Ο Ολι είπε πως πάμε καλά...

Οργανωθείτε...

Διαβάζω σε έγκυρο οικονομικό site:
"Την πεποίθηση ότι αν η κυβέρνηση συνεχίσει με τους ίδιους και ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς, το 2012 θα υπάρξει ανάπτυξη, μείωση της ανεργίας και αύξηση της επιχειρηματικότητας, εξέφρασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΝΕΤ." !!!!

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοεί ο ποιητής με τα περί ρυθμών, αλλά η δουλευόμαστε η προβλέπεται άγριο sex.Oπότε οργανωθείτε.
H εμείς η αυτοί...

Der Spiegel: Σε "σπιράλ θανάτου" η Ελλάδα!

capital

«Η Ελλάδα μπαίνει σε σπιράλ θανάτου» αναφέρει άρθρο του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, επικαλούμενο τις εντάσεις στη χώρα την ώρα που τα μέτρα λιτότητας… εκπυρσοκροτούν.

«Τα μέτρα που υποτίθεται ότι θα διόρθωναν τα προβλήματα της Ελλάδας, λαβώνουν την εγχώρια οικονομία. Τα καταστήματα κλείνουν, τα φορολογικά έσοδα υποχωρούν και το ποσοστό ανεργίας έχει αναρριχηθεί στο ασύλληπτο 70% σε ορισμένες περιοχές. Οι απογοητευμένοι εργαζόμενοι απειλούν με νέες απεργίες», αναφέρει το δημοσίευμα.

Τα δυσμενή προγνωστικά γίνονται παρά τις τεράστιες προσπάθειες της Αθήνας να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά της χώρας. Τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας οδήγησαν σε μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά –το σχεδόν απίστευτο- 39,7% αλλά και σε περιορισμό των κυβερνητικών δαπανών κατά 10%, ποσοστό που υπερβαίνει τις απαιτήσεις των Ε.Ε. και ΔΝΤ, σημειώνει η Der Spiegel.

«Το πρόβλημα είναι ότι στο μεταξύ, τα μέτρα της κυβέρνησης επηρέασαν κάθε πτυχή της ελληνικής οικονομίας.

Η αγοραστική δύναμη συρρικνώνεται, η κατανάλωση κάνει βουτιά, ενώ χρεοκοπίες και άνεργοι βρίσκονται σε αυξητική τροχιά. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελλάδα συρρικνώθηκε κατά 1,5% στο β’ τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Τα φορολογικά έσοδα, που χρειάζεται απεγνωσμένα η χώρα για να σταθεροποιήσει τα οικονομικά της, υποχωρούν. Ένα μίγμα φόβου, απελπισίας και οργής επωάζεται στην ελληνική κοινωνία».

Καυτός Αύγουστος ...

Τέτοιο Δεκαπενταύγουστο δεν θυμάμαι ξανά στη ζωή μου.Το ΄74 ήμουν μικρός και δεν μου έρχονται και πάρα πολλά στο μυαλό από επιστράτευση, τουρκική εισβολή(τη 2η) και το κλίμα των ημερών.
Αλλά η εικόνα της ΤV επιστρέφοντας από τις διακοπές λέει πολλά.
Τα κανάλια ετοιμοπόλεμα σε πολύ μεγάλο βαθμό, αφού τα πρωινά ειδικά είναι σχεδόν το ίδιο ζωντανά όσο σε κανονική περίοδο, με τα team των δημοσιογράφων σε θέση "μάχης" και τα παράθυρα στο φούλ( μέχρι 6 δημοσιογράφους μέτρησα χτες στο ΜΕGA), ενώ οι εκπροσώπηση των εργαζομένων από δευτεροκλασάτους συνδικαλιστές μάλλον δείχνει πιό απροετοίμαστη μιας και το βαρύ πυροβολικό ακόμα τα βάζει με τη ζέστη διαρκείας( τι πράγμα κι αυτό) κάπου δίπλα στη θάλασσα με τα ανεμόμετρα στο χέρι.
Οι πρώτες εχθροπραξίες -με τις προβληματικές προσλήψεις στο δημόσιο και τον προβληματισμό για τα δημόσια έσοδα που σημαίνει πολλά- έσκασαν μύτη και η συνέχεια αναμένεται σκέτος καύσωνας.
Από Δευτέρα μάλιστα και με αφορμή την επίσκεψη Νεντανιάχου έγιναν και οι πρώτες κινητοποιήσεις με 40 Κελσίου!(Δυστυχώς όμως και πάλι χωριστές.)
Για να δούμε λοιπόν τι επίδραση είχαν οι διακοπές.Χαλαρώσαμε τελείως η βάλαμε λίγο μυαλό παραπάνω κι είμαστε έτοιμοι για μάχες;
Σύντομα η συνέχεια στους δρόμους.

Outside of Greece, the Nazis murdered! - Ανεπιθύμητος στην Ελλάδα ο ναζί δολοφόνος!

sibilla

- Αναζητείται Δικαστής!...

- Αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση τη Δευτέρα, στις 7.30 μ.μ. στο Πολεμικό Μουσείο, με αφορμή την επίσκεψη στην Ελλάδα του πρωθυπουργού του Ισραήλ

- Ο δολοφόνος Νετανιάχου είναι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα - Σύνταγμα (Δευτέρα 16/08 στις 6.30 μ. μ.)
- Γιώργο Παπανδρέου, στις 16 Αυγούστου θα συναντηθείς με έναν δολοφόνο…

Σόλων, Σεισάχθεια και Ελλάδα της παρακμής

Blog

«Γηράσκω δ' αιεί πολλά διδασκόμενος». Σόλων ο Αθηναίος

Από τον ΠΑΝΟ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟ

Όταν ο Σόλων έγινε άρχων της Αθήνας το 594 π.χ., ο πλούτος, η δύναμη και η εξουσία, ανήκαν σε λίγους. Οι φτωχοί ήταν τόσο χρεωμένοι, που πολλοί από αυτούς είχαν γίνει δούλοι ή πωλούσαν τα παιδιά τους για να εξοφλήσουν τα χρέη. Ο Σόλων, άνθρωπος σοφός και δίκαιος, αφού αρνήθηκε να γίνει τύραννος και να στηρίξει την ολιγαρχία, θέσπισε τον νόμο Σεισάχθεια για να απαλλάξει τους φτωχούς από τον φόρτο των χρεών (σσ. σείω + άχθος, δηλ. αποσείω το χρέος). Με τη Σεισάχθεια, ο νομοθέτης ακύρωσε όλα τα συμβόλαια των φτωχών που ενεχυρίαζαν τον ίδιο τον εαυτόν τους και απαγόρευσε το δικαίωμα του πιστωτή να υποδουλώνει ή να φυλακίζει. Επίσης, απελευθέρωσε τη γη της Αττικής από τις πολυάριθμες υποθήκες, καταργώντας τες. Ο Σόλων περιόρισε τον αριθμό των στρεμμάτων γης τα οποία μπορούσε να κατέχει ένα άτομο και θέσπισε μεγάλα πρόστιμα για όσους μεγαλοκτηματίες εξήγαγαν σιτηρά, ανατρέποντας την οικονομική ζωή της Αθήνας. Δεν έθεσε όρια στα επιτόκια, όμως καταπολέμησε την τοκογλυφία, θεσπίζοντας κατώτατες τιμές στα βασικά είδη και εισήγαγε μία νοοτροπία, η οποία διατυπώθηκε αργότερα με σαφήνεια από τον Αριστοτέλη, ότι το χρήμα δεν είναι εμπόρευμα αλλά αποκλειστικά δημόσιο μέσο συναλλαγής. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την τοκογλυφία αμάρτημα, ως ένα είδος κλοπής, αφού το χρήμα δεν μπορούσε να γεννάει άλλο χρήμα, (σ.σ. τόκος από το τίκτω). Αν και η νομοθεσία του Σόλωνα δεν εμπόδισε λίγα χρόνια αργότερα τον Πεισίστρατο να γίνει τύραννος, έθεσε τις βάσεις για τον «χρυσό αιώνα» της Αθήνας, ο οποίος της προσέδωσε λάμψη που διαρκεί μέχρι σήμερα και ο ίδιος θεωρήθηκε από τις επόμενες γενιές πατέρας της Δημοκρατίας.
2604 χρόνια αργότερα: Στη νεοφιλελεύθερη Ελλάδα της εξάρτησης και της παρακμής τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Στο μέγα ζήτημα, που θέτει η εποχή μας, αν τα έθνη θα διοικούνται από τους πιστωτές τους ή από δημοκρατικές διαδικασίες με σκοπό την ανάπτυξή τους, σχεδόν το σύνολο πολιτικό σύστημα, με προεξάρχοντα, τον «σοσιαλιστή» πρωθυπουργό της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου, επέλεξε χωρίς δισταγμό το πρώτο. Δέχθηκαν την μετατόπιση των ευθυνών από τις οικονομικές ολιγαρχίες στις πλάτες των εργαζόμενων, έχοντας από καιρό διαλέξει στρατόπεδο στον ακήρυκτο πόλεμο που μαίνεται διεθνώς μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των κοινωνιών. Επέλεξαν τον δρόμο της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης διασφαλίζοντας, αντί μίας «Σεισάχθειας», τα κέρδη των «Σάυλωκ» της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, με τίμημα την επερχόμενη κοινωνική εξαθλίωση.
Την δε κάθαρση, υποτίθεται ότι θα φέρουν πρόσωπα που βλέπουμε στη Βουλή, στην Οικονομία και στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα οποία όμως είναι σε γενικές γραμμές τα ίδια που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Πάνω απ όλα όμως, το πιο ανησυχητικό είναι ότι ουδείς δείχνει να προβληματίζεται για το αν ο στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας είναι τελικά λανθασμένος. Θα έπρεπε κάποια στιγμή, η πολιτική και οικονομική ελίτ, να διερωτηθεί το πώς η χώρα θα εισέλθει σε τροχιά πραγματικής οικονομίας και ανάπτυξης, και κατ΄ επέκταση κοινωνικής και πολιτιστικής ακμής, χωρίς να διαδραματίζει ρόλο «κολαούζου», της -ήδη κλονισμένου κύρους- ευρωπαϊκής νομενκλατούρας. Το ζήτημα που τίθεται, αφορά το αναπτυξιακό και κοινωνικό μοντέλο και την κουλτούρα που αυτά συνεπάγονται. Το προηγούμενο μοντέλο, ωρίμασε και έχει ήδη παρακμάσει.
ΠΗΓΗ: http://www.zougla.gr/

40+1 χρόνια Woodstock

Πρώτη δημοσίευση 14/8/09


Oταν την Παρασκευή το πρωί της 15 Αυγούστου 1969 ,τα πρώτα stationwagon αυτοκίνητα της εποχής άρχισαν να φθάνουν στο Bethel Woods(70 χλμ. απο το woodstock) η Αμερική κράτησε την ανάσα της και περίμενε.Κι όταν λίγο αργότερα ξέσπασε η καταιγίδα μετατρεποντας τη φάρμα του γερο Γιασγκούρ σε ενα τρελό λασπότοπο,δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία ότι η λέξη καταστροφή θα ήταν η πιο γλυκιά που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει το τι θα ακολουθούσε! Οταν ομως ο τεχνικός ήχου πάτησε το on στην κονσόλα του κι ο Richie Havens άνοιξε το πρόγραμμα,η λάσπη,η δίψα και τα όποια άλλα προβλήματα υπήρχαν άρχισαν να ξεθωριάζουν αργα κι η μουσική και η μαγεία κάτω απ'τον απέραντο ουρανό της πολιτείας της Ν.Υόρκης πήραν το πάνω χέρι.Κι όταν η Τζόαν Μπαέζ ανέβηκε αργά το βράδι της πρώτης εκείνης μέρας, του θρυλικού πια Woodstock, τελευταία στη σκηνή και έγκυος τότε, και κλαίγοντας σχεδόν τραγούδησε μέσα σε τρομερή καταιγίδα το "we shall overcome", τότε όλοι αυτοί που κουκουλωμένοι με κουβέρτες όρθιοι μ'ένα joint στο χέρι παρακολουθούσαν τη σκηνή,ένιωσαν πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή γραφόταν ιστορία.Η ιστορία του μυθικού Woodstock!
Οργανωτικά,οικονομικά,ηχητικά κλπ. όλα πήγαν στραβά!Βροχή,τρελό μποτιλιάρισμα,τροφοδοσία αδύνατη.Περίμεναν κοντά στίς 100000 κόσμο και ήταν περίπου 500000!Ο ήχος πολλές φορές ήταν σκέτη απελπισία!Κι ο Hendrix που σαν ενα απο τα τεράστια ονόματα του φεστιβάλ θα έκλεινε το 3ήμερο, τελικά έπαιξε την Δευτέρα το πρωί μπροστά σε 30000 εξαντλημένους απο την κούραση και τα ναρκωτικά που είχαν απομείνει.Τότε τι ηταν αυτό που έκανε το Woodstock να μείνει στην ιστορία.Ήταν η μοναδική ,ανεπανάληπτη hippies ατμόσφαιρα αγάπης,αλληλοβοήθειας(μόνο με αυτοοργάνωση της στιγμής μπορούσε να βγεί πέρα αυτή η κατάσταση)χαλαρότητας,αδερφοσύνης και φιλειρηνικής διάθεσης που η μουσική την πολλαπλασίαζε επι 10 και 100 φορές.Ηταν το περιεχόμενο που συνειδητά η ασυνείδητα έδινε ο κόσμος που συμμετείχε σ'άυτή την απίστευτη μάζωξη,που έγινε τελικά το ορόσημο της ιδεολογίας των χίπις.Τέσσερις μέρες απόλυτης ελευθερίας σε όλα!Στα ναρκωτικά, στο σεξ στο rock'n roll.Τέσσερις μέρες που έστω κι έτσι 500000 νέοι ονειρεύτηκαν έναν άλλο κόσμο,χωρίς πόλεμο(το Βιετνάμ κομμάτιαζε τις σάρκες της Αμερικής τότε)μακριά από τον καταναλωτισμό και το γλυκανάλατο American dream.Τέσσερις μέρες που ήπιαν ,τραγούδησαν,κουβέντιασαν φτιαγμένοι με ότι έπαιζε και οραματίστηκαν αλλιώς την Αμερική και τον κόσμο.Σίγουρα δεν ηταν μόνο η μουσική.Οταν την Κυριακή το απόγευμα ο νεαρός τότε Joe Cocker τραγούδησε τη θρυλική πια διασκευή του "With a little help from my friends" και 500000 φωνές τραγουδούσαν μαζι του, τo τραγούδι των Beatles δεν ήταν μόνο ενα τραγούδι.Ηταν η φωνή διαμαρτυρίας της Αμερικής των beatniks που ακόμα δονούσαν τα μπαράκια του San Fransisco,κόντρα στην Αμερική της Wall Street που είχε ήδη δρομολογηθεί και ερχόταν.
Όσο για τη μουσική ήταν ίσως ο αποχαιρετισμός στην εποχή της αθωότητας.Στο Woodstock οι μεγάλοι σταρ της εποχής μονομάχησαν επί σκηνής, παίζοντας μουσικές που ακόμα φλέρταραν δυνατά με τον πειραματισμό.Κι ηταν πολλοί μοναδικοί και ανεπανάληπτοι!Ο Carlos Santana, o Hendrix,o Neil Young,οι Τen Years After,οι Blood,Sweat & Tears,οι Who και πολλοί άλλοι! Πριν αρχίσουν σιγά σιγά να φοράνε τις στολές της ομοιομορφίας που η μουσική βιομηχανία τους επέβαλε, εξαργυρώνοντας τις αντιρρήσεις τους με πολύ χρήμα.
Τα ναρκωτικά απο "αθώα" μέσα για να δει κανείς τον κόσμο "αλλιώς",έγιναν εφιάλτης πρώτα απ'όλα για τους καλλιτέχνες.Δέν πέρασαν 1 χρόνος και 6 μήνες και ο J.Hendrix η Janis Joplin και ο Jim Morisson έφυγαν για την πραγματική χώρα των αγγέλων.
Το Woodstock όμως έμεινε εκεί. Ένα πάρτυ που είναι ακόμη ζωντανό μαζί με το όραμά του που τώρα σέρνεται επιτακτικό μα ανεκπλήρωτο στους δρόμους της κρίσης.
Η εικόνα της λασπουριάς και των εξαντλημένων, βρόμικων, πεινασμένων αλλά ευτυχισμένων hippies που άφηναν σε ατέλειωτες ουρές το Bethel Woods εκείνη τη Δευτέρα 18 Αυγούστου του'69, ήταν μια λάμψη ξαφνική από το όνειρο ενός κόσμου που ήθελε (μα δεν μπορούσε) να ξαναγεννηθεί απο την αρχή, χωρίς τίποτα το περιττό,με υλικά τη χίπικη ιδεολογία της αγάπης για τη ζωή,για τη φύση ,για το διπλανό και τη μουσική.
Όμως η μουσική ήταν πάντα ένας θεός παράξενος, που άναβε το βράδυ τα φώτα και έδειχνε τους δρόμους.Έμενε όμως πάντα σε μας να κουραστούμε λίγο για να τους βαδίσουμε.

Νόμος είναι το δίκιο του πελάτη

"Το φραγγέλιο υπάρχει μεσ΄το ευαγγέλιο"

Ν.Καρούζος

Αίνιγμα.
Εχουν εμφάνιση και λόγο επιλεγμένα γοητευτικό.
Τόνο φωνής βέβαιο,επικριτικό, πλειστάκις δασκαλίστικο και μή χειρότερα.
Υφος ειρωνικό, επιτηδευμένα δυσανάγνωστο και βεβαίως απαξιωτικό και δύσπιστο προς τους συνομιλητές.
Συμπεριφορά γεμάτη αυτοπεποίθηση,απορριπτική και υπεράνω χωρίς φυσικά καμιά ταπεινότητα η σεβασμό.
Γέρνουν το κεφάλι προς τη μιά πλευρά, έτοιμοι να ορμήσουν,το βλέμμα σπινθηροβόλα σκεπτικό και τα μάτια ξαφνικά έκπληκτα σαν να το άκουσαν για πρώτη φορά.
Δεν παρέχουν καμιά υπηρεσία στην κοινωνία, μα εντελώς καμιά, παρότι δεν ήταν πάντα έτσι.
Παρ΄όλα αυτά πληρώνονται αδρά, πλούσια, κι εξειδικεύονται τελευταία στις επιθέσεις κατά φτωχών θυματων του ΔΝΤ που προσπαθούν απελπισμένα να επιβιώσουν.
Φυσικά τα ξέρουν όλα.Ποιοί είναι;
Δεν χωράει αμφιβολία ότι το βρήκατε όλοι.Αστεία πράματα τώρα...

Επίθεση δίχως έλεος και πυρ ομαδόν χτες μες τον καύσωνα κατά των εκπροσώπων της ΟΛΜΕ που τολμούσαν να ζητάνε τα αυτονόητα, την εφαρμογή δηλ. της νομοθεσίας (πρόσφατης και επι ΔΝΤ) που λέει πως στην Παιδεία και την Υγεία, για κάθε έναν που αποχωρεί ένας θα προσλαμβάνεται.Αντι γι αυτό όμως για 11.500 χιλιάδες αποχωρήσεις ανακοινώθηκαν ούτε 3000 προσλήψεις εκπαιδευτικών. Αυτό θα πει αξιοπιστία!
Και δεν τους έσυραν.Υπαινιγμοί αισχροί για λουφαδόρους και τεμπέληδες, επικρίσεις ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε εξ αιτίας τους επειδή οι ΔΥ είναι πολλοί και άλλα τέτοια γελοία που αν και έχουν αποδειχτεί ψέμματα όταν περνάει ο καιρός μπορείς να τα ξαναρίχνεις στην αγορά αφού άντε να θυμάται ο άλλος στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας.
(Επειδή όμως εγώ δεν ξεχνάω ο ελέφαντας θυμίζω πως ακόμη και με 1000000 ΔΥ(δεν είναι τόσοι όπως λέει κι η απογραφή), οι ΔΥ αντιστοιχούν στο 23% των εργαζομένων, πολύ πίσω από το 30% των Σκανδιναυών, της Ολλανδιας, της Γαλλίας και άλλων φίλων της ΕΕ.Ανάλογα δεν είμαστε πρώτοι ούτε στο μισθολογικό κόστος, αλλά ούτε σε κάποια άλλη κρίσιμη κατηγορία που να δικαιολογεί την περι χρεοκοπίας ευθύνη του Δημόσιου τομέα.(Βέβαια αν συγκρίνεις με την Ουγκάντα η το Τόνγκο μπορεί να σου βγαίνει)
Το εξοργιστικό ήταν όταν ρωτούσαν όλοι μαζί τον εκπρόσωπο της ΟΛΜΕ να τους πει πόσες ώρες εργάζεται αλλά μέσα στην τάξη!Λές και η διοικητική εργασία, οι επιτηρήσεις , οι διορθώσεις, η προετοιμασία στο σπίτι κλπ. δεν είναι δουλειά, η αγνοώντας επιδεικτικά το ότι δεν είναι ανθρώπινα δυνατόν για κάποιον να μιλάει και να αντιπαρατίθεται μεσα στις αίθουσες για πάνω από 3 η 4 ώρες την ημέρα αφού αποτελεί παγκοσμίως κανόνα ότι μια ώρα διδακτικής αντιστοιχεί σε 3 ώρες άλλης εργασίας.Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, και του είπαν να πάει να τα πει σε αυτούς που δουλεύουν δεκάωρα και δε βγάζουν άκρη(γι αυτούς αυτός είναι ο κανόνας στην πολιτισμένη ΔΝΤ εποχή!)
Κι αυτός ο δύσμοιρος αντί να βγεί από τα ρούχα του και να τους τα χώσει, προσπαθούσε να δικαιολογηθεί!Γιατί αν τους ρώταγε αυτός πόσες ώρες εργάζονται άλλα μόνο μπροστά στο γυαλί τι θα του έλεγαν;Μισή ώρα;Κι αν τους ρώταγε πόσα χρήματα κερδίζουν από το κοινοφελές έργο τους τί θα του έλεγαν;Δε μιλάμε τώρα να τους ρώταγε σε πόσα άλλα ΜΜΕ απασχολούνται γιατί θα γινόταν πόλεμος.
Ούτε βέβαια αν τους ρώταγε τί είδους ακριβώς είναι η υπηρεσία που πρσφέρουν και ποιόν ακριβώς ωφελεί.(Δε μιλάω βέβαια για όλους, αλλά τουλάχιστον αυτοί που είναι ήδη στο payroll του ΔΝΤ θα έπρεπε να είναι λίγο πιό προσεκτικοί)
Κι αν τους μάρανε το καλό της πατρίδας κι η οικονομία που πρέπει να κάνουΜΕ (αυτό το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο είναι το σουξέ της κρίσης) γιατί δεν προτείνουν μια έκτακτη φορολογία στα ψηλά εισοδήματα(άρα και στα δικά τους) αντί να ασχολούνται με τα ψιλά των καημένων των εκπαιδευτικών με τα 1100 το μήνα και τα 210 που πήραν για επίδομα άδειας;Αισχος.

Ομως κάποτε τα επιχειρήματα αυτά θα τελειώσουν.Το νοικοκύρεμα- που πρέπει να γίνει- θα τελειώσει, όση οικονομία μπορεί να βγεί από αυτά θα βγεί και τότε θα φανεί ότι δε λύθηκε κανένα σπουδαίο από τα προβλήματα κι ότι αν και εξοικονομήθηκαν πχ. 2-3 δις τα καλά παιδιά των αγορών που σπονσοράρουν ότι κινείται στην "πληροφόρηση" έχουν αρπάξει δεκάδες η εκατοντάδες δις και τρίς εδώ αλλά και παγκοσμίως.Όσο κι αν προσπαθήσουν η αλήθεια είναι ότι αυτή η κρίση προκλήθηκε από το τραπεζικό σύστημα που προσπαθούν όλοι να σώσουν ύπουλα και μουλωχτά κι από την απληστία που τρέφει μέσα του τό ίδιο το σύστημα.Από τους πελάτες τους δηλαδή κι όχι από την ασωτία φτωχών κι εργαζομένων.
Κι όταν η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που υποφέρουν ξεπεράσει ένα όριο κινδύνου τότε το μυαλό των απελπισμένων θα σκοτεινιάσει και το δίκιο η το άδικο των εγχειρημάτων τους θα έχει ίσως δευτερεύουσα σημασία.Η λογική, ή όποια λογική θα "είναι απλά μια έμμονη ιδέα των ψυχιάτρων" που λέει κι ο ποιητής και τότε θα ξανασυζητήσουμε σε άλλη βάση και με άλλα επιχειρήματα.Και ίσως χωρίς μαγκιές και με περισσότερη αναγκαστικά κατανόηση.
Ισως γιατί τότε κάποιοι θα καταλάβουν πως ένας κόκκορας κρασάτος για ποιό πράγμα να κοκκορεύεται;

Ολόσωμη υποδούλωση

Πανηγυρισμοί, χειροκροτήματα, τυμπανοκρουσίες, πυροτεχνήματα!
Ολόσωμη υποδούλωση και βάλε.
Η επιτροπή κατοχής είπε τα πάμε καλά με το σκλαβοσύμφωνο.
Το εκπληρώνουμε επαρκώς σαν υπάκουοι υποτακτικοί.Το προσωπικό βγήκε στις οθόνες πανηγυρίζοντας και κατακεραύνωσε τις Κασσάνδρες που έλεγαν ψέματα πως μας πάνε για κρεμάλα στην ψύχρα.
Σιγά!Πόσοι πεθάνανε;Λίγοι.Αποδεκτό!
Πόσοι χρεοκόπησαν;Το αντέχουμε (Εμείς που έχουμε!)
Πόσοι δεν πήγαν διακοπές;Ας πρόσεχαν, θα κάνουμε λίγο υπομονή ακόμα(Εμείς που πήγαμε!)
Πόσοι θα πεινάσουν και πόσοι δεν θάχουν ν' αγοράσουν φάρμακα;Ο αριθμός είναι εντός λογικών ορίων και δεν προκαλεί τριγμούς κι ανησυχίες(Σ' εμας που δεν πεινάμε!)

Τα πράγματα πάνε καλά.Η προσπάθεια(των άλλων) πρέπει να συνεχιστεί!
Θα ανοίξουμε πάση θυσία το δρόμο από τους παρείσακτους ουτοπιστές.Γιατί κι η πολλή δημοκρατία άχρηστη κι ενοχλητική...ποιός ο λόγος αν ο ισολογισμός βγαίνει μείον;
Κάντε άκρη...να κουβαλήσουμε τα παιδιά μας στα καμιόνια για τα εργοτάξια του μέλλοντος,
χωρίς μιστούς, συντάξεις κι άλλα τέτοια περιτά, γραφειοκρατικά και πασέ.

Ο κόσμος πήγε λάθος.Ζούσαμε παραπάνω από όσο μας έπρεπε.
Κάτι σαν άνθρωποι αντί για ζώα.Σχολεία της πλάκας, νοσοκομεία της συμφοράς, κοινωνικό κράτος σκέτο χάος.Τι τα θέλαμε τέτοια που ήτανε;
Τα κόβουμε τελείως κι ησυχάζουμε.Τηλεόραση και πολύ μας.
Αλλάζει ο κόσμος.Ο καθένας μόνος του όπως μπορεί.
Εμπρός για μια "κοινωνία" των αξίων και δυνατών.
Οι άλλοι στον Καιάδα σκουλήκια!

Μόνο που κάποια στιγμή η σφυρίχτρα του φύλακα θα ουρλιάξει ταραγμένη.
Και τα σχισμένα κουρέλια θα βγούνε στο δρόμο ακόμα και άδεια από κορμιά,
Γιατί το άδικο είναι οι χιλιάδες άδειοι δρόμοι του κόσμου που διψάνε για όνειρο,
Και τότε ο τρόμος ξέχειλος θα λιώσει τα όρια σα χιόνια,
και τα σπιθίσματα της άνοιξης τόσα πολλά που θα προκαλούν εγκαύματα και μόνο με το κοίταγμα,
κι η ελπίδα η καινούργια ένας άνεμος γελαστός και αγέραστος,
κι ο χρόνος ο παλιός θα τα βρεί με τα ποτάμια που θάρχονται
κι η πόλη θα σκοτεινιάσει για πολύ...
Οσο ακριβώς της χρειάζεται
για να πλυθούνε οι δρόμοι απο τη μπόχα
των αρχαίων κυβερνητών.

Όλα φίλοι

Να ξυπνάς από ύπνο βαρύ,
γεμάτο όνειρα θολά και στενάχωρα σαν εφιάλτες
κι εικόνες αγχωμένες να κυλάνε αργά στις φλέβες του μυαλού σου.
Το πρόσωπό σου τσαλακωμένο απ'το μαξιλάρι
που σούκανε πλάκα όλο το βράδι ιδρωμένο και δύστροπο
και να λες
Όλα φίλοι είναι...
κι οι φόβοι και τα όνειρα τα σκοτεινά,και τα άγχη
κι εκείνοι οι οιωνοί οι παράξενοι
Φίλοι κι αυτοί
Να χαμογελάς στην αρχή με το ζόρι
κι ύστερα ν'ανοίγεις ραδιοφωνάκι...
Ενα τραγούδι, δυο λόγια σκόρπια
πάνω στις νότες και πάμε.
Και πέρα στο μεγάλο δρόμο να βλέπεις
νά' ρχονται τα καινούργια από μακριά
Φίλοι κι αυτά
Πατρίδες κι αγκαλιές αδοκίμαστες
και ν' ανοίγεις τα χέρια,να κλείνεις μάτια,
να πίνεις χρόνο, μέρα, ήλιο, άστρα
Πλούσιος, ιδιοκτήτης μιας περιουσίας παλιάς
που λέγεται πίστη.

Επίθεση και ξύλο στον Μπάγιεβιτς!!!

Tώρα τι να πεις;
Να αναλύσεις, να βρεις τις αιτίες;Να καταδικάσεις;Να κατανοήσεις και να προσπαθήσεις να εξηγήσεις;Ας μιλησει καλύτερα η αίσθηση που βγαίνει από το βίντεο που είναι απαίσια σε όλα, ειδικά αν είσαι ΑΕΚτζής.
Ο θυμός που βγαίνει κυριολεκτικά όπου νάναι.Αυτό που θα δούμε σε πολλά στη συνέχεια...


Προσθέτω ένα από τα σχόλια που διάβασα στο σταθμό papastakisgeorge του youtube που είχε το βίντεο, που τα λέει όλα.

R21GimakOs

"ΜΑΛΑΚΕΣ,αντι να βγειτε στους δρομους και να γαμησετε αυτους που ξεπουλησαν εσας και την χωρα σας,γαμωντας την ζωη σας και το μυαλο σας καθημερινα,ο bajevic και η ΑΕΚ ειναι το προβλημα σας θρασυδειλα προβατακια....χωρις μυαλο και ψυχη εισαστε αδειες σαρκες,φτου σας σκουπιδια,σας αξιζει η μιζερια σας."

Δεν ξερω τι άλλο μπορεί να πει κανείς...
(Φυσικά δεν έχει καμια σημασία το τι έγινε στο ματς της Καλλιθέας.)

..άχρονο καλοκαίρι

Τι να πω για το φετεινό καλοκαίρι; Τα καλοκαίρια στις Κυκλάδες είναι ως γνωστον άχρονα, οπότε ότι λέει κανείς έχει ισχύ στο πάντα.

Από το "Εν λευκώ" του Ο.Ελύτη,το μεταφέρω όπως είναι.

"Μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία.Ο νους ξεπερνιέται από μερικά κύματα και λίγες πέτρες-κάτι παράλογο ίσως, παρ΄όλα αυτά ικανό να φέρνει τον άνθρωπο στις πραγματικές του διαστάσεις. Επειδή τι άλλο θα του ήτανε πιο χρήσιμο για να ζήσει;Αν του αρέσει να ξεκινά λάθος είναι γιατί δεν θέλει ν' ακούσει.Ερήμην του το Αιγαίο λέεει και ξαναλέει, εδώ και χιλιάδες χρόνια με το στόμα του φλοίσβου, σ'ένα μήκος ακτών απέραντο:Αυτός είσαι! ...
...Η δύναμη κι ο αριθμός ανέκαθεν μας εμποδίσανε ν'αποδεχτούμε τη μόνη δικαιοσύνη, που είναι μια "ακριβής στιγμή", η τη μόνη ηθική, που δεν είναι παρά μια συνεχής αναγωγή στο πιο απλουστευτικό είναι μας.