Νίκος Μπελογιάννης

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

*

Τούτα τα λόγια του Μπελογιάννη προς τους στρατοδίκες του, που ειπώθηκαν το Νοέμβρη του 1951, θα δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που

δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας» απέναντι σε κανένα στρατοδίκη, απέναντι σε κανένα απόσπασμα,

παραμένοντας πιστοί στην ιδεολογία τους, στις πεποιθήσεις τους,

περπατώντας, όποιο κι αν είναι το τίμημα, στο δρόμο της ανθρωπιάς, της αλήθειας, της τιμής και του δίκιου.


 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μπορείς να διαλέξεις

Μπορείς να επιλέξεις...

Αν θα σου πάρουν ολόκληρο ή το μισό σου μεροκάματο. Αλλά όχι να δουλεύεις και να παίρνεις πίσω αυτό που  προσφέρεις. Αν θα δουλεύεις 2 ή 3 μέρες τη βδομάδα, 3 ή 5 μήνες το χρόνο(ή και καθόλου) χωρίς δικαιώματα, αλλά όχι να έχεις το δικαίωμα στη δουλειά.
Αν θα υποστείς ολοκληρωτική η μερική καταστροφή. Αλλά όχι να μην υποστείς καθόλου καταστροφή.
Αν το μέλλον σου θα είναι μαύρο ή γκρίζο. Αλλά όχι να ζήσεις ένα καλύτερο αύριο.
Αν θα σε γκρεμίσουν αργά ή αν απλά θα σε στήσουν εδώ και τώρα στα 6 μέτρα.
Αν θα ζησεις μισή ζωή η καθόλου. Αλλά όχι και να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή όπως είναι δικαίωμά σου.
Αν θα σου πάρουν όλες τις καταθέσεις ή τις μισές. Αλλά όχι να έχεις το δικαίωμα να μη σε κλέβουν όταν "υπάρχουν έκτακτες συνθήκες".

Μπορείς να επιλέξεις...
Αν θα γυρίσεις λίγες ή πολλές δεκαετίες πίσω, αλλά όχι αν θα βαδίσεις μπροστά απολαμβάνοντας όσα πέτυχε τόσους αιώνες η ανθρωπότητα στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αν οι "προστάτες" που θα προσκυνάς θα είναι Ευρωπαίοι,  Ρώσοι ή Αμερικάνοι καπιταλιστές, αλλά ποτέ να ζήσεις ελεύθερα κι ανεξάρτητα σε μια χώρα που θα τραβάει το δικό της δρόμο σε συνεργασία με αλλους λαούς.
Αν θα αγοράζεις φθηνά ή ακριβά γενόσημα, αν θα στέκεσαι με υπομονή στις ουρές άθλιων ιατρείων μιας ανύπαρκτης δημόσιας υγείας ή αν θα τρέχεις να βρεις δανεικά για κάποιο ιδιωτικό γιατρό, αλλά ποτέ να έχεις δικαίωμα στην υγεία και την ολοκληρωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη το 2013!
Αν θα στείλεις τα παιδιά σου μέχρι το γυμνάσιο ή μέχρι το λύκειο, αλλά ποτέ πια να έχεις πραγματικά το δικαίωμα να τα μορφώσεις όπως τους αξιζει.
Αν θα σέρνεσαι σακατεμένος ή δούλος και με σκυφτό κεφάλι, αλλά όχι να βαδίζεις όρθιος και περήφανος γι αυτό που είσαι.
Αν θα "διασκεδάζεις" με  άθλια ή με πανάθλια πολιτιστικά σκουπίδια από αυτά που σου προσφέρουν οι οθόνες τους, αλλά όχι να μετέχεις κι εσύ στη δημιουργία ενός άλλου ανθρώπινου και δικού σου πολιτισμού που να ακουμπάει στον τόσο πλούτο της Τέχνης που έχει παραχθεί στους αιώνες.
Μπορείς να επιλέξεις.
Ποιόν από τους διπλανούς σου θα ανταγωνιστείς ή θα μισήσεις, αλλά όχι να σχεδιάσεις και να ονειρευτείς μαζί τους έναν καλύτερο κόσμο.
Σε ποιά ομάδα συνανθρώπων σου θα επιτεθείς, αρκεί να μην επιτίθεσαι σ' αυτούς που σπέρνουν το ρατσιστικό μίσος, αυτούς που χτίζουν τοίχους ανάμεσα σε ανθρώπους που υποφέρουν το ίδιο.
Αν θα πολεμήσεις σε ένα τοπικό ή σε ένα γενικευμένο πόλεμο, αλλά όχι να πολεμήσεις αυτούς που σου φέρνουν τους πολέμους στην πόρτα σου όλη την ώρα και να ζήσεις σε ένα κόσμο ειρηνικό και ανθρώπινο.

Είναι αλήθεια. Ο καπιταλισμός έχει πάντα ...επιλογές.
Φριχτές επιλογές.

Κατάλαβέ το επιτέλους. Ο καπιταλισμός δεν είναι απλά επικίνδυνος και καταστροφικός. Είναι ο ίδιος ο κίνδυνος και η καταστροφή. Ο καπιταλισμός είναι για τους καπιταλιστές, δεν είναι για σένα.
Τσάκισέ τον και σχεδίασε άλλη πορεία."Δεν υπάρχει ούριος άνεμος για εκείνον που δεν ξέρει που πάει"
Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη επιλογή. Είναι όσο ποτέ αναγκαίος.
Μπορείς πραγματικά. Να διαλέξεις και να παλέψεις.

"Δίκαιη" ζούγκλα

"Η δήλωση του προέδρου του Eurogroup ότι η συμφωνία της Κύπρου είναι πρότυπο για την ευρωζώνη δεν άφησε κανένα περιθώριο παρεξηγήσεων για το ποια θα είναι η επόμενη ημέρα των τραπεζών στις οικονομίες που θα παραμείνουν αιχμάλωτες του φαύλου κύκλου της ύφεσης και της κρίσης χρέους." (από το capital.gr σήμερα)

Το Χρηματιστήριο της Αθήνας χάνει 3,5% στις 11.30 περίπου, -5% στις 12.30.

Η αβεβαιότητα στις αγορές ξαναγυρίζει, παρά τη "θετική", όπως την είπαν, απόφαση του eurogroup που περίμεναν πως θα καθησύχαζε τους επενδυτές.

Τι προσπαθούν  ακριβώς να κάνουν μες την απελπισία τους όμως; Δύσκολο να πεις. Ο καπιταλισμός άλλωστε έχει ένα πρόβλημα με τη "συλλογική" λειτουργία. Ο καθένας τα δικά του κι όπου βγεί. "Οι υγιείς θα επιβιώσουν", η ζούγκλα με μάσκα δικαιοσύνης.

"Γίνε κι εσύ ισχυρός" λέει το μήνυμα. Η δέσου(χειροπόδαρα)  πίσω από το άρμα κάποιου ισχυρού.

(Η αν έχεις τα αυτιά σου κλειστά στις σειρήνες τους και το μυαλό σου στη θέση του, γράψου στο σωματείο, νοιώσε τη δική σου δύναμη  και πάλεψε για τη ζωή σου.)

Ο ουρανός τους πάντως όλο και σκοτεινιάζει. Κι οι αποφάσεις όλο και πιο θολές από τη μια, αλλά από την άλλη όλο και πιο καθαρά εναντίον του λαού.

Δύσκολο να σκεφτεί κανείς τι θέλουν ακριβώς.

Είναι σαν να προσπαθούν να πουν ότι όλα είναι ανοιχτά. Οτι αφού οι συνθήκες και οι εξελίξεις είναι "απροσδόκητα" δύσκολες, απροσδόκητες θα είναι και οι λύσεις. Όλα επομένως νομιμοποιούνται.

Η σαν να θέλουν να δηλώσουν σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και τι μπορεί να κάνει.
Η σαν να επιδιώκουν ανοιχτά να συγκεντρώσουν κεφάλαια στις ισχυρές χώρες για να αντιμετωπίσουν τη δική τους κρίση που έρχεται με γρήγορο βήμα.(Αυτό λέγεται και "επιτάχυνση της όξυνσης του ανταγωνισμού")
Η σαν να θέλουν να δημιουργήσουν νέες συνθήκες εκβιασμού των λαών για να δεχτούν νέα σφαγή και νέα μέτρα όχι μόνο στην Ελλάδα ή την Κύπρο αλλά παντού.

Η σαν να επιδιώκουν οι ίδιοι να δημιουργήσουν  κλίμα αβεβαιότητας(και κερδοσκοπίας ίσως).

Η σαν να θέλουν βίαια, με όποιο ρίσκο, να σπρώξουν λιμνάζοντα κεφάλαια σε επενδύσεις και  επιχειρήσεις όσο πιο γρήγορα μπορούν. Κάτι σαν "ανάπτυξη με τη βία" αφού οι ίδιοι οι καπιταλιστές δεν εμπιστεύονται ούτε σ' αυτά τα επίπεδα απαξίωσης της εργασίας το "επενδυτικό περιβάλλον".

Η σαν να σπρώχνουν τα πράγματα σε σύγκρουση τώρα που ακόμη οι λαοί είναι ανέτοιμοι και σχεδόν έκπληκτοι παρακολουθούν τις εξελίξεις.

Η σαν να ανοίγουν καθαρά τις πόρτες στη δημιουργία συνασπισμών κρατών γύρω από ισχυρούς πόλους(ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσια, Κίνα κλπ.) που ποιος ξέρει που μπορεί να οδηγήσουν.

Η όλα αυτά τα παραπάνω μαζί.

Το ερώτημα βέβαια είναι πάντα στο τέλος τι θα κάνουμε εμείς.

Τι ζητάμε εμείς. "Δεν υπάρχει ούριος άνεμος όταν δεν ξερεις που πηγαίνεις"

Θα περιμένουμε λοιπόν;

Η θα οργανωθούμε για να αντεπιτεθούμε  αποτελεσματικά;

Θα πιστέψουμε, όπως κι αν δείχνουν τα πράγματα, ότι η μόνη προοπτική είναι να πάρουμε τη ζωή μας  στα χέρια μας;

Θα δούμε ότι ο κόσμος τους σάπισε και επιτίθεται λυσσασμένα στο δικό μας για να σώσει το τομάρι του;

Ότι ποτέ δεν είμασταν και ποτέ δεν θα είμαστε "όλοι μαζί", φτωχοί και πλούσιοι, στην ίδια μεριά;

Ότι πρέπει να παλέψουμε για το δικό μας κόσμο;

Θα οχυρώσουμε λοιπόν το χαράκωμά μας;

Σιγουριά

Οι καταθέσεις λοιπόν δεν είναι πια ήσυχο λιμάνι.
Έπιασε κι εκεί φουρτούνα.
Τωρα μπορεί να πρέπει να "συνεισφέρουν" στη σωτηρία των τραπεζών, στη σταθερότητα του συστήματος. Το είπε χτες ο πρόεδρος του eurogroup, κι ας το πήρε πίσω μετά.
Οι καταθέσεις είναι κι αυτές επενδύσεις. Και μάλιστα επενδύσεις ρίσκου!
Μετά τα ομόλογα και οι καταθέσεις.
Και φυσικά πριν από αυτά η λεηλασία της ζωής του λαού.

Η σταθερότητα και η σιγουριά του καπιταλισμού στα κύματα.

Ποιος μπορεί να δεχτεί τέτοια πράγματα; Όλο και λιγότεροι.

Πιστεύει κανείς όμως ότι θα σταματήσουν εκεί; Ότι θα σταματήσουν κάπου; Ότι δε θα χτυπήσουν για να πάρουν ό,τι νόμιζες ως τώρα δικό σου; Το μισθό, τη δουλειά, τα δικαιώματα, το μέλλον, το σπίτι σου,τη ζωή σου την ίδια;

Πως "θα διασφαλιστεί η αναγκαία σταθερότητα" λοιπόν; Με κάποιο σιδερένιο χέρι ίσως;

Τι μένει όταν για όλα, για τη σφαγή, τα χαράτσια, την καταστολή, την ανεργία, τη φτώχεια, τα μαγκάλια, τις αυτοκτονίες, την αβεβαιότητα, την κατάργηση της Δημοκρατίας, για όλα δηλαδή, υπάρχει πάντα μια καλή δικαιολογία;
Μα τι άλλο; Αυτός που θα τα επιβάλει. Με την άδειά σου, ή τουλάχιστον με τη σιωπή σου.

"Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει..."

"Καθηγητής οικονομικών"...

Γέμισαν και πάλι τα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών με "ειδικούς" που θέλουν να μας εξηγήσουν...
Το γνωστό καθηγηταριό, που ντροπιάζει την ιδιότητα του Πανεπιστημιακού δάσκαλου, δεν έχει κανένα πρόβλημα να πει ό,τι του πουν να πει, για να θολώσουν τα νερά και κανένας πραγματικά να μην καταλάβει τι του συμβαίνει και τι πάει να του συμβεί.
Πρώτος μες τους πρώτους ο "καθηγητής οικονομικών" Ν.Φίλιππας πήρε πάλι σβάρνα τα κανάλια προσφέροντας την υπηρεσία του. Μόνο που δεν αναλύει οικονομικά το ζήτημα της Κύπρου γιατί εκεί το θέμα πονάει.Μιλάαει για πολιτική...
 Οσο πιο πολύ μιλήσουν για το πως είναι στημένο το οικονομικό μοντέλο  όχι της Κύπρου βέβαια αλλά όλου του καπιταλισμού, τόσο πιο πολύ κινδυνεύουν να πάρει χαμπάρι ο κοσμάκης πόσο επικίνδυνος είναι ο "ασφαλής" καπιταλισμός τους. Πόσο επικίνδυνο είναι να φανεί πως καπιταλισμός= κερδοσκοπία κι ότι αυτό το ζευγάρι δεν μπορεί να σπάσει ό,τι και να λένε.
Ο καπιταλισμός χωρίς την κερδοσκοπία είναι ψάρια δίχως θάλασσα. Με τις ανάγκες κερδοφορίας που έχουν δημιουργηθεί για τα τεράστια κεφάλαια που έχουν συγκεντρωθεί, δεν υπάρχει κανενός είδους "άμεση επένδυση" που να μπορέσει να ανταποκριθεί. Αυτό το ξέρουν όλοι. Εκτός φυσικά από αυτούς που πρέπει να το ξέρουν...

Τι λεει λοιπόν ο "καθηγητής";
Φταίνε οι πολιτικοί λέει. Αυτοί είναι οι καπετάνιοι στο καράβι. Και την ώρα της φουρτούνας αποδεικνύονται λίγοι... Για την κατάσταση στην Κύπρο φταίνε οι πολιτικοί λοιπόν. Φταίει το ΑΚΕΛ! Φταίει που οι πολιτικοί ήταν απροετοίμαστοι για τη φουρτούνα! Ποιός έφερε τη φουρτούνα, ποιός σπέρνει τους ανέμους όλη την ώρα, δε μας νοιάζει βέβαια...
Γι αυτά φταίει η κακιά η ώρα, "φταίει το ζαβό το ριζικό μας.."
Για τα βραβεία που έπαιρνε η Κύπρος από τους "ειδικούς" όλου του καπιταλιστικού πλανήτη μόλις λίγα χρόνια πριν, για την οικονομία της και το λαμπρό της μοντέλο δεν ξέρει τίποτα!

Ξέρει μόνο ότι οι Κύπριοι "έχουν πρόβλημα με τους πολιτικούς τους όπως κι εμείς"!
Προφανώς μια μόνιμη διακυβέρνηση τεχνοκρατών, υπάκουων φυσικά στα σπουδαία αφεντικά αυτού του υπέροχου καπιταλιστικού κόσμου, θα είναι γι αυτόν και την παρέα του η καλύτερη λύση. Και φυσικά για το λαό ούτε κουβέντα. Σιγά να μη βγάλουμε το λαό στο προσκήνιο. Τι ξέρουν οι "άχρηστοι" εργαζόμενοι απ' αυτά. Αυτοί εκεί, στο κάτεργο. Με όποιο ξεροκόμματο τους πετάξουν. Οι καλύτερες μέρες θα 'ρθούν ...αργότερα, στην αιώνια ζωή.

Και πάνω που διάβαζα  τώρα κάπου για τα λόγια του Λένιν που έλεγε πως η μαγείρισα έπρεπε να μάθει και να κυβερνάει...
Αλλά ας μη μπερδεύουμε  τα διαμάντια με τα κάρβουνα. Άλλο η φωτιά κι άλλο το φούμο.

Όμως, σε τούτο τον καπιταλιστικό ντουνιά, το φούμο είναι πιο χρήσιμο από ποτέ.

Πως αλλιώς να σκοτεινιάσει η σκηνή...

"Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!"

Αφήστε τους να μιλάνε

 

Δεν υπάρχει κανείς αστός πολιτικός, οικονομολόγος, αναλυτής, δημοσιολόγος που να μην προτείνει κούρεμα καταθέσεων πάνω από τις 100000. Λες και είναι αυτό λύση...
Δεν υπάρχει κανεις από τους παραπάνω επίσης που να μην προτείνει είτε υποταγή στην ΕΕ, είτε "να τρέξει η Κύπρος στη Ρωσία ή στην Ουάσιγκτον"! Λες κι εκεί θα τους περιμένουν με τριαντάφυλλα.(Σοφός ο διαχωρισμός του ΚΚΕ που ΕΊΠΕ:"Το "όχι" στο σχέδιο της ΕΕ δεν είναι ενιαίο. Υπάρχει το "όχι" του λαού και το "όχι" εκείνων που θέλουν να υπηρετήσουν ιδιαίτερα συμφέροντα μονοπωλίων.)
Δεν υπάρχει κανείς επίσης από αυτούς που ψάχνουν λύση εντός συστήματος , δηλαδή εκεί που δεν υπάρχει, που να μην κοιτάζει λοξά στα Ασφαλιστικά Ταμεία(να πεινάσουν οι ασφαλισμένοι για να σωθεί ποιός;). Κανείς από τους "συνετούς" που να μην στοχεύει στα όποια αποθέματα ή διαθέσιμα, λαικές οικονομίες, εκκλησιαστική περιουσία, "λαικά ομόλογα" και όποια άλλη "εναλλακτική". Αρκεί να μην πουν τη λέξη ανατροπή ή απόλυτη χρεοκοπία του καπιταλισμού.
Και όλα αυτά ονομάζονται λύσεις και μάλιστα "φιλολαικές"!
Αφήστε τους να μιλάνε.
Αφήστε τους να συμφωνούν ότι πρέπει να σωθούν οι "τράπεζές ΜΑΣ".
Αφήστε τους να ταυτίζουν τη σωτηρία των χρεοκοπημένων τραπεζών με τη σωτηρία του λαού και να λένε ότι αξίζει τον κόπο να θυσιαστεί ο λαός για να ορθοποδήσουν οι τράπεζες(!), που αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια με τους γνωστούς τζογαδόρικους τρόπους κάτω από τα δήθεν άγρυπνα βλέμματα των εποπτικών αρχών της ΕΕ και της ΕΚΤ!
Να συμφωνούν ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση για "όλους", πλούσιους και φτωχούς, τραπεζίτες καί άνεργους, βιομήχανους και εργάτες, με την οποία "λύση" όμως ο λαός θα συμφωνήσει να σφίξει τη θηλιά γύρω από το λαιμό του για να σώσει αυτούς που έχουν την εξουσία. Να λένε δηλαδή, πως αν δε σωθούν οι πλούσιοι  πάση θυσία, ο λαός δεν αξίζει τίποτα, πως είναι ανίκανος να τα καταφέρει  και θα χαθεί! 
Αφήστε τους να λένε χυδαία πως υπάρχει αυτό που λένε "κοινό καλό" κι ότι η εξουσία δεν ανήκει πουθενά, ότι δε νοιάζεται να σώσει μόνο τον εαυτό της αλλά το λαό και τον τόπο!

Όσο πιο πολύ μιλάνε τόσο πιο πολύ εκτίθενται. Το παιχνίδι είναι τόσο σκληρό που οι πολυλογάδες τρομοκρατημένοι αστοί και μικροαστοί δεν μπορούν να το αντέξουν.

Οσο κι αν το κρύβουν, στο τέλος ακόμη κι οι κουφοί θα το ακούσουν, ακόμη κι οι τυφλοί θα το δουν. Ακόμη κι οι ίδιοι οι ψεύτες θα αναγκαστούν να το ομολογήσουν.

Ο καπιταλισμός τους σάπισε και κατασπαράζει τον ίδιο του τον εαυτό και όποιν άλλο βρεθεί στο δρόμο για να σωθεί..
Το θηρίο ξεψυχάει. Ας μην το αφήσουμε να πέσει πάνω μας και να μας λιώσει.
Πρέπει να ανατραπεί!

ΚΚΕ:Οι λαοί να μη στοιχηθούν πίσω από κανέναν ιμπεριαλιστή.

"Το "όχι" στο σχέδιο της ΕΕ δεν είναι ενιαίο. Υπάρχει το "όχι" του λαού και το "όχι" εκείνων που θέλουν να υπηρετήσουν ιδιαίτερα συμφέροντα μονοπωλίων.




Σε ανακοίνωσή του, σχετικά με τις εξελίξεις στην Κύπρο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στον κυπριακό λαό απέναντι στους εκβιασμούς και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που του επιβάλλουν η ΕΕ, το ΔΝΤ, με τη συνενοχή των αστικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων της κυπριακής και της ελληνικής, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το "όχι" στο σχέδιο της ΕΕ δεν είναι ενιαίο. Υπάρχει το "όχι" του λαού και το "όχι" εκείνων που θέλουν να υπηρετήσουν ιδιαίτερα συμφέροντα μονοπωλίων.

Τα διάφορα εναλλακτικά σχέδια για τη χρηματοδότηση της κυπριακής οικονομίας, με την εμπλοκή της Ρωσίας και άλλων κρατών ή με εσωτερικό δανεισμό, που θα πλήξει τα ασφαλιστικά ταμεία, ή με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, όπως λένε διάφορες δυνάμεις, ακόμη και αν υλοποιηθούν, είναι εξίσου αδιέξοδα για τα λαϊκά συμφέροντα. Έχουν στο επίκεντρό τους την παράδοση μέρους του ενεργειακού πλούτου της χώρας στα μονοπώλια. Η αντιπαράθεση των δύο συνταγών στο πλαίσιο της ΕΕ δεν αφορά στο λαϊκό συμφέρον.

Επιβεβαιώνεται ότι η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην οικονομία και μέσα από τη συμμετοχή στην ΕΕ ή άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, είναι πάντα σε βάρος των εργαζομένων.

Τα αντιλαϊκά μέτρα δεν αφορούν μόνο το απαράδεκτο κούρεμα των λαϊκών καταθέσεων, αλλά χτυπούν το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Κύπρο, προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις και είναι ίδια με τα μέτρα που πλήττουν τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της ΕΕ. Η απόρριψη από την κυπριακή βουλή του σχεδίου του Eurogroup για το κούρεμα των καταθέσεων δεν πρέπει να οδηγήσει σε εφησυχασμό για την επόμενη ημέρα. Ο κυπριακός λαός να αξιοποιήσει αυτή την εξέλιξη για να δυναμώσει τον αγώνα του ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα.

Οι εξελίξεις στην Κύπρο, με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά το μέγεθος της εξαπάτησης των λαών από εκείνες τις δυνάμεις που προπαγάνδιζαν ότι η ένταξη στην ΕΕ θα φέρει ευημερία, σύγκλιση, αλληλεγγύη προς όφελος των λαών. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν αλλάζει. Είτε επικρατούν μέσα σε αυτήν η Γερμανία και οι χώρες που συντάσσονται μαζί της, είτε διαμορφωθούν άλλοι άξονες και συμμαχίες, όπως η συμμαχία των χωρών του Νότου, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ουσία παραμένει ίδια: Ότι η ΕΕ είναι μια λυκοσυμμαχία που επιτίθεται συνολικά σε βάρος των εργαζομένων προκειμένου να εξασφαλίσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι σήμερα, σε συνθήκες βαθύτατης κρίσης, δυναμώνουν και οι φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, ενισχύονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ χωρών και τμημάτων του κεφαλαίου, για το ποιος θα βγει πιο κερδισμένος από την κρίση, ποιος θα χάσει λιγότερα. Ενισχύονται οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και ενεργειακών δρόμων, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, με απρόβλεπτους κινδύνους για τους λαούς.

Ο ελληνικός λαός, ο κυπριακός λαός και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης μπορούν και πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Να απορρίψουν τους εκβιασμούς του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Να μη στοιχηθούν πίσω από κανέναν ιμπεριαλιστή. Να βαδίσουν το δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες».

Ποιο Δ' Ράιχ μωρέ;

Διαβάζω άρθρα αριστερών δημοσιογράφων-αναλυτών όπως π.χ. ο Γ.Δελαστίκ και δεν πιστεύω πως γίνεται να κατρακυλάνε σε τέτοιο επίπεδο που να μην μπορείς να τους ξεχωρίσεις από το ρηχό λαικισμό του Γ.Τράγκα. Του Γ. Τράγκα που γλιστράει αργά, κρυφά ή και φανερά προς το φασισμό, ανακαλύπτοντας ξαφνικά πριν λίγες μέρες πως ο ναζισμός και ο φασισμός ήταν καθαρά Γερμανική πατέντα και εφεύρεση!

Αυτή η αηδία με το Δ' Ράιχ και τον αντι-Γερμανισμό και η ταύτιση φωνών της Αριστεράς με φωνές της λαικής, λαικιστικής  δεξιάς πραγματικά δεν καταλαβαίνω που στοχεύει. Κι όταν εκπέμπεται από στόματα τύπου Τράγκα καταλαβαίνω ότι ο στόχος είναι να μην μπορεί να διακρίνει ο λαός τον πραγματικό φταίχτη και αντίπαλο που είναι ο σαπισμένος καπιταλισμός που βουλιάζει όλο και πιο βαθιά και πρέπει να ανατραπεί. Οταν όμως ακούω τα ίδια αντι-Γερμανικά από αναλυτές σαν το Δελαστικ ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τίποτα!
Τι θέλουν να πουν δηλαδή; Οτι όλα αυτά γίνονται επειδή οι Γερμανοί διατάζουν και η Γαλλία π.χ. βαράει προσοχές; Οτι όλες οι άλλες ισχυρές χώρες της ΕΕ δεν έχουν δικά τους συμφέροντα και σωπαίνουν; Οτι φοβούνται τους κατακτητές του Δ' Ράιχ και τη Μέρκελ και δε βγάζουν άχνα; Ότι όλοι είναι δειλοί και πράκτορες της Γερμανίας; Έχουμε τρελαθεί τελείως;
Δηλαδή βγήκε αυτές τις μέρες κάποιος Γάλλος, Ολλανδός, Αυστριακός κλπ. αξιωματούχος και κατάγγειλε τους Γερμανούς για το θέμα της Κύπρου και δεν το άκουσα;
Εγω άκουσα τον Μοσκοβισί που επιβεβαίωσε τον Σόιμπλε λεγοντας ότι η Κυπριακή πλευρά ήταν αυτή που επέλεξε τελικά αυτή τη λύση. Και το ίδιο είπε ο ρεπόρτερ της WSJ που ρώτησε 8 Κύπριους αξιωματούχους.
Και όποιο σοβαρό ρεπορτάζ έγινε εδώ ή αλλού, έλεγε ότι η πρόταση για τη ληστεία των καταθέσεων δεν ήταν πρόταση της Γερμανίας, αλλά του ΔΝΤ και άλλων και εμφανίστηκε ως συνολική, ενω έγινε δεκτή από όλους(και τον Στουρνάρα). Γιατί άραγε όλοι οι οπαδοί της θεωρίας του Δ' Ράιχ κάνουν πως δεν το βλέπουν; Επειδή η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει τη θεωρία τους;
Για ποιούς Γερμανούς, ποιο Γερμανισμό και ποια Μέρκελ μιλάνε λοιπόν αθωώνοντας τον καλό Ολάντ και όλους τους άλλους εκπρόσωπους της ΕΕ;
Γιατί δε λένε ότι όποιο βήμα επιχειρεί η ΕΕ για να λύσει τα άλυτα σκοντάφτει πάνω σε αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος;

Χάθηκαν λοιπόν εντελώς τα ταξικά γυαλιά;

"Μα πάλι θέ ν' απλώσει σα χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου"

Δυστυχώς Γιώργο...

Κύπρος: Μια μικρογραφία του καπιταλιστικού αδιέξοδου- "Να δεις τι σού'χω για μετά"

"Kαλώς ή κακώς ο τραπεζικός  τομέας της Κύπρου ήταν υπερδιογκωμένος. Καλώς ή κακώς..." λέει ο εκπρόσωπος της ΝΔ στην οθόνη πρωινής εκπομπής.
"Ειναι μια δύσκολη εξίσωση..." συνεχίζει ο διπλανός του.
"Πως γίνεται να βρεθούν 5,8 δις χωρίς να θιχτούν ούτε οι μικροί καταθέτες, ούτε οι μεγάλοι, ούτε οι Ρώσοι...κλπ. Όποιος το βρει ας έρθει να πάρει το Νόμπελ." λέει κάποιος άλλος.
"Η ΕΕ και το eurogroup δείχνει ελαστικότητα και αφήνει την Κύπρο να αποφασίσει πως θα λύσει το πρόβλημά της" σημειώνει ένας τρίτος. Και πράγματι το κάνει αυτό αφου δεν έχει λύση.

Κι εσύ κάθεσαι και προσπαθείς να βρεις άκρη σε άλλο ένα χάος, όταν πριν λίγους μήνες όλοι οι "αρμόδιοι" εκεί και αλλού διαβεβαίωναν με απόλυτη σιγουριά ότι "δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα" και καμιά σχέση με τους άλλους loosers, την Ελλάδα την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία που τα είχαν κάνει θάλασσα.

Προσπαθείς να βάλεις μια τάξη.
Καλά, σκέφτεσαι,  δεν αποφάσισε ολόκληρο eurogroup το Σάββατο αξημέρωτα ότι η λύση είναι το ξαφνικό "κούρεμα"; Δε βγήκαν ηγέτες και ειδικοί και είπαν πως είναι σωστή η σκληρή απόφαση; Τωρα τι γίνεται και ξαφνικά όλοι λενε ότι είναι λάθος; Πήραν δηλαδή μια "σωστή" απόφαση για να σώσουν την Κύπρο, που όμως ήξεραν ότι είναι λάθος και καταστροφή για Κύπρο και ΕΕ... αλλά δε γινόταν αλλιώς; Κι έτσι ξανασκέφτονται κάποια άλλη "λύση" που μπορεί να είναι πιο "λάθος", αλλά που μπορεί να βγει σωστή;
Παρά το ότι μπορεί να όλο αυτό το σκεπτικό να φαίνεται χαοτικό ή και εντελώς ηλίθιο, είναι ακριβώς έτσι.
Και πως λέγεται όλο αυτό; 
Με μια λέξη λέγεται Καπιταλισμός και καπιταλιστική διαχείριση της οικονομίας. Που σημαίνει βγάζουμε σήμερα όσα πιο πολλά κέρδη μπορούμε, δίνοντας μια προσωρινή λαμπερή εικόνα "υγείας" κι ευημερίας, κι αύριο... βλέπουμε. Τα κέρδη τα μοιραζόμαστε "επί τόπου", εμείς που έχουμε την εξουσία, και τις ζημίες θα τις διαχειριστεί... το μέλλον. Τόσο σοβαρή και υπεύθυνη σκέψη. Αυτό συμβαίνει παντού, αυτό συνέβη στις ΗΠΑ, την Ισλανδία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, αυτό έγινε και στην Κύπρο. Και που να δεις τι σού'χω για μετά...

Ας το πάρουμε στα γρήγορα από την αρχή.
Καλά τώρα το είδαν ότι ο τραπεζικός τομέας είναι "καλώς ή κακώς" υπερβολικός (8 φορές το ΑΕΠ!). Τώρα αποφάσισαν να κλάψουν και οι "ειδικοί" της Κύπρου και της ΕΕ που έκαναν τα στραβά μάτια στους τραπεζίτες φίλους-συνεταίρους τους, και οι μεγαλοκαταθέτες Ρώσοι που τόσα χρόνια ζούσαν από αυτό;
Και εντάξει στην  Κύπρον που οι Τράπεζες ήταν 8 φορές το ΑΕΠ, το Λουξεμβούργο που οι τράπεζες είναι 20 φορές το ΑΕΠ δεν τους ενοχλεί; Όταν σκάσει εκεί τι θα κάνουν; Θα δουν... Εξουσία είναι, κάτι καλό θα σκεφτούν. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.

Η αλήθεια πάντως για την Κύπρο είναι ότι δεν υπάρχει λύση όπως είναι τα πράγματα. Αν δεν αγγίξουν τις καταθέσεις ως 100000 δε βγαίνουν τα νούμερα που θέλει η ΕΕ, εκτός αν βάλουν "φορολογία" πάνω από 15% στις μεγάλες καταθέσεις. Τότε όμως και η Ρωσία θα αντιδράσει(ποιος ξέρει πως αφού δεν είναι λίγα τα χαρτιά της Ρωσίας εναντίον της ΕΕ και της Κύπρου) αλλά και πολλοί άλλοι μεγαλοκαταθέτες θα δυσαρεστηθούν και "θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους". Σε τέτοια περίπτωση η Κύπρος, που η οικονομία της βασίζεται στις Τράπεζες(καταθέσεις, επενδύσεις  και στον τουρισμό "καλώς ή κακώς", καθαρίζει και γυρνάει έναν αιώνα πίσω.
Αν πάρουν από τους κάτω των 100000 (ας ξεχάσουμε για λίγο τον τρόπο που πάρθηκε η απόφαση απο το eurogroup και τώρα ακόμη την ψάχνουν) τότε η ΕΕ που μόλις πριν 4-5 χρόνια εγγυήθηκε τις καταθέσεις αυτές για να σωθεί από τον πανικό της κρίσης στις ΗΠΑ, δίνει σήμα ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα και ο πανικός των πολλών μπορεί ανα πάσα στιγμή να την πνίξει. Το bank run είναι προ των πυλών.

 Μία κρίση πίσω από όλες τις κρίσεις

Λένε και πάλι οτι η Κύπρος είναι μοναδική και ξεχωριστή περίπτωση που χρεοκόπησε λόγω του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων που επιβάρυνε τις Τράπεζες. Η Ελλάδα όμως, όπως λένε, επίσης "χρεοκόπησε λόγω Δημ.Χρέους και κρίσης κρατικών ομολόγων* που βάρυνε τις τράπεζες". Αλλά και η Ισπανία βρέθηκε στο γκρεμό λόγω των δανείων των Τραπεζών στον κατασκευαστικό τομέα που ήταν τελικά φούσκα. Η κρίση ομολόγων όμως όπως λένε απειλεί επίσης τις Ιταλικές τράπεζες και την Ιταλία. Η Ιρλανδία να θυμίσουμε ότι υπήρξε και αυτή θύμα του υπερδιογκωμένου τραπεζικού τομέα και "κακών" επενδύσεων των τραπεζών που πήραν όλη την οικονομία στο λαιμό τους.
 Πίσω από όλα τα "επεισόδια" λοιπόν βρίσκεται η χρεοκοπία τραπεζών. Και οι τράπεζες, με τους γνωστούς και επώνυμους μεγαλομετόχους, δεν είναι παρά ο πυλώνας του καπιταλισμού που βρίσκεται στη δίνη μιας κρίσης υπερσυσσώρευσης.

Τι σημαίνει όμως χρεοκοπία των τραπεζών; Προσέξτε γιατί εδώ είναι όλο το ζουμί.
Σημαίνει απλά το εξής:
Οι τράπεζες, "καλώς ή κακώς", έχουν το δικαίωμα να δανείζουν από 10 έως 40 φορές τα ίδια κεφάλαιά τους(με βάση το "δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας"). Αν έχουν 10 δις ίδια κεφάλαια μπορούν να δανείσουν π.χ. 200δις!! Τα δάνεια είναι η "βασική περιουσία" των τραπεζών αφού θεωρούν  βάσει συμβολαίων, ότι κάποια στιγμή αυτά θα πληρωθούν. Όταν όμως  ένα μικρό τμήμα αυτών των δανείων δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, το 5% (δηλ. 10 δις) ας πούμε, τότε η τράπεζα κοινώς βαράει κανόνι αφού πρέπει να βρει αυτά τα 10 δις και να τα βάλει πίσω για να καλύψει την τρύπα. Τα 10 δις αυτά έχουν γίνει πραγματικό χρήμα που κυκλοφορεί και πρέπει να καλυφθούν, αλλιώς το τραπεζικό σύστημα συνολικά εχει πρόβλημα.
Το 5% ζημιών λοιπόν είναι αρκετό για να χρεοκοπήσει μια τράπεζα! Το 5% είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό, αφού όπως ακούμε στην Ελλάδα π.χ. το 17% των δανείων είναι στο κόκκινο(μή εξυπηρετούμενα)! Ποιος επέτρεψε να συμβαίνει κατι τέτοιο;; Μα οι ανάγκες κερδοφορίας του συστήματος.
Αυτό σημαίνει ότι όλο το Παγκόσμιο Τραπεζικό σύστημα είναι στον αέρα κυριολεκτικά. Σημαίνει ότι όλα αυτά που βλέπουμε γύρω, δεν είναι παρά επεισόδια του ίδιου σήριαλ που θα έχει όλο και πιο σκοτεινή συνέχεια. Το πλεονάζον υπερσυσσωρευμένο χρήμα ψάχνοντας διέξοδο κερδοφορίας το έριξε στις "σίγουρες επενδύσεις" στον τραπεζικό και χρηματοοικονομικό τομέα, που ήταν προστατευμένες από το σύστημα, και τώρα βιώνουμε τα αποτελέσματα.
Το "λογικό" και θεμιτό κατά τον καπιταλισμό κυνήγι του κέρδους βρήκε νόμιμη διέξοδο στον Τραπεζικό-χρηματιστικό τομέα. Όπως είναι φανερό μέτοχοι των Τραπεζών είναι όλοι οι πλούσιοι και υπερπλούσιοι του πλανήτη και όλες οι μεγάλες εταιρείες και μονοπώλια της γης. Έτσι αποκομίζουν ένα σημαντικό κομμάτι των κερδών τους τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτή ήταν η λογική εξέλιξη του καπιταλισμού που είχε ήδη προ πολλών δεκαετιών προβλεφθεί από το Μαρξισμό.
Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να καταλάβουμε ότι όλα όσα βλέπουμε γύρω είναι αποτελέσματα αυτού του τρόπου ανάπτυξης και  κερδοφορίας που έχει επιλεγεί συνειδητά από τον καπιταλισμό συνολικά.
Επειδή πολλοί λένε ότι πλέον πρέπει να μπει μια τάξη σε όλα αυτά και να γυρίσουμε σε έναν "υγιή καπιταλισμό" θα πούμε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Η εξέλιξη δεν γυρίζει πίσω. Η κερδοσκοπία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλισμού, υπάρχει στο DNA του και πριν την κρίση είχε εντελώς αθωωθεί και αποθεωθεί από τους θεωρητικούς του. Τώρα είναι αργά για δάκρυα. Εκτός από αυτό όμως από το 2008 ακούμε τέτοιες "λογικές φωνές" από αστούς οικονομολόγους, καπιταλιστές και θεωρητικούς, χωρίς όμως μετά από 5 χρόνια να έχουν κάνει το παραμικρό. Ισα -ίσα το αντίθετο συμβαίνει.
Το μέρος των κερδών που αποκόμιζε ο καπιταλισμός από την τραπεζική φούσκα, και τις άλλες φούσκες που ο ίδιος δημιούργησε βήμα-βήμα για να καλύψει τις ανάγκες κερδοφορίας του, δεν μπορεί να καλυφθεί από αλλού. Ειναι πια φανερό ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν προσπαθεί να αναπτύξει νέους τομείς και "παραγωγικές δυνάμεις" αλλά αντίθετα καταστρέφει τομείς, κεφάλαια, ανθρώπους κλπ. δηλαδή παραγωγικές δυνάμεις.

Κύπρος, μια ακραία μικρογραφία

Η Κύπρος δεν είναι παρά μια ακραία μικρογραφία του αδιέξοδου του Καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης. Το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι τα 5,8 δις που λείπουν από τη δύσκολη εξίσωση. Αυτό που όλοι ξέρουν και λένε εκεί είναι το εξής απλό:
Τωρα ο τραπεζικός τομέας, όποια "λύση" κι αν επιλεγεί, θα καταστραφεί και θα συρρικνωθεί επειδή πρέπει, αλλά και επειδή χάνεται η εμπιστοσύνη των "επενδυτών", Ευρωπαίων ή ξένων. Πως μπορεί όμως, "ομαλά" και χωρίς τρομερές επιπλοκές, το μέγεθος "8 φορές το ΑΕΠ" να γίνει "ομαλά" "2 φορές το ΑΕΠ" (που πάλι είναι υπερβολικό); Τι μπορεί λοιπόν να αντικαταστήσει το τεράστιο κενό; Η βιομηχανία; Η γεωργία-κτηνοτροφία; Ο τουρισμός που έτσι κι αλλιώς βασιζόταν στο δανεισμό; Η απάντηση απλά δεν υπάρχει. Απουσία ψάλτου... βήξ.

Η ίδια ερώτηση υπάρχει συνολικά και για το καπιταλιστικό σύστημα.
Λένε ότι πρέπει να "εξορθολογιστεί" το τραπεζικό σύστημα που όλοι ξέρουν ότι είναι λάθος και οδηγεί σε αδιέξοδα και "φούσκες" κάθε είδους. Τι θα καλύψει όμως το κενό στις ανάγκες κερδοφορίας που θα προέκυπτε από έναν περιορισμό του τραπεζικού-χρηματιστικού τομέα(που δεν πρόκειται να συμβεί ούτε στη 2α παρουσία); Η "πράσινη ανάπτυξη"; Μην τρελαθούμε βέβαια...
Τι άλλο έχουν στο μυαλό τους άραγε;
Την επιστροφή στη στυγνή καταπίεση των εργαζόμενων άλλων εποχών που ήταν σκλάβοι χωρίς δικαιώματα; Σίγουρα. Ακόμη κι αυτό όμως, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να περάσει και να λειτουργήσει,  δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει τις τεράστιες ανάγκες κερδοφορίας που έχουν δημιουργήσει και που τώρα απειλούν να καταπιούν όλο το οικοδόμημά τους.
Τι άλλο μπορεί να σκέφτονται άραγε; Τον πόλεμο; Την άνευ όρων εξόντωση; Σίγουρα και αυτό.
Άλλωστε η αλυσίδα καπιταλισμός-κρίση-φασισμός-πόλεμος υπάρχει πάντα στο συρτάρι της ιστορίας. Εκτός αν κάποιοι κάποια στιγμή χαλάσουν τη σειρά.

Το ζήτημα φυσικά για μας δεν μπορεί να είναι το τι σκέφτονται αυτοί αλλά το τι σκεφτόμαστε εμείς. Και το ερώτημα για μας είναι:
Πότε θα αρχίσουν τεράστιες μάζες εργαζόμενων να καταλαβαίνουν που πάνε τα πράγματα και να σκέφτονται σοβαρά την ανατροπή του καπιταλισμού;

* Η "κρίση των ομολόγων" όπως την ονόμασαν, έχει την αιτία και την αρχή της στην κρίση του 2008 στις ΗΠΑ. Τότε οι "επενδυτές" των αγορών, χαμένοι από το σπάσιμο της φούσκας εκεί αλλά και βλέποντας την αβεβαιότητα που ερχόταν στις αγορές προσπάθησαν να αποκτήσουν ρευστότητα αλλά και να διασφαλίσουν τις θέσεις τους από πιθανές επισφαλείς τοποθετήσεις που θα εμφάνιζαν ρίσκο. Έτσι τα ομόλογα κρατών που είχαν "υψηλό Δημ. Χρέος"(όπως η Ελλάδα που είχε χρέος 115%) και που ως εκείνη τη στιγμή το θεωρούσαν ασφαλές και βιώσιμο(αυθαίρετα ως το 120%) βγήκαν στο σφυρί. Πουλώντας όμως ομόλογα οι "επενδυτές"(οίκοι,τράπεζες κλπ), συνειδητά ή ασυνείδητα, ανέβασαν το κόστος δανεισμού αυτών των χωρών και έτσι έκαναν τα χρέη τους "μη βιώσιμα" με αποτέλεσμα να φτάσουμε εδώ.

Αυτοί που μας μιλάνε για "σιγουριά" - ..."παίζουν με τα πυρηνικά"

Αυτοί που μας μιλάνε για "σιγουριά" σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που καταρρέει πάνω στο κεφάλι μας, ας σταματήσουν καλύτερα το παραμύθι τους.
Σε λίγο μόνο οι εντελώς τρομοκρατημένοι θα πιστεύουν τον "ψεύτη βοσκό".

Ας σταματήσουν λοιπόν να μας φτύνουν στο πρόσωπο τα άθλια ψέματά τους.

Η τακτική των φρικτών και επικίνδυνων εκβιασμών που εφαρμόζονταν ως τώρα στις περιοχές του τζόγου των 'ελεύθερων αγορών" τους, εφαρμόζονται πια ανοικτά σε οικονομίες χωρών και σε λαούς ολόκληρους.
Αν αυτό κρύφτηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις, που ακόμη ισχυρίζονται ότι κανείς δεν τους εκβιάζει κι ότι έτσι κι αλλιώς όλα αυτά τα μέτρα λεηλασίας έπρεπε να τα πάρουμε από μόνοι μας,   δεν κρύφτηκε καθόλου ούτε από τον πρόεδρο της Κύπρου κ.Αναστασιάδη στο διάγγελμα που έκανε, ούτε από τον υπουργό εργασιας της Κύπρου σήμερα το πρωί στο mega που είπε ότι "βρέθηκαν μπροστά σε εναν μεγάλο εκβιασμό και αναγκάσθηκαν να υποκύψουν".

Το επικίνδυνο όμως δεν είναι μόνο αυτό, αλλά οι συνέπειες που μπορεί να υπάρχουν από την απόφαση αυτή στις οικονομίες της Ελλάδας αλλά και άλλων ευρωπαικών χωρών που απειλούνται από bank run(να τρέξουν δηλ. όλοι να αποσύρουν τις καταθέσεις τους) και επομένως κατάρρευση αφού ως γνωστό οι τράπεζες πουθενά επί γης δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε κάτι τέτοιο και πιο ειδικά στην Ευρώπη όπου η ΕΚΤ δεν μπορεί να τυπώσει χρήμα.

Αυτό δεν το λέμε εμείς αλλά δικοί τους οικονομολόγοι και αναλυτές.
Πρώτος ο έλληνας Παν. Κορλύρας(πρόεδρος Κέντρου Προγραμματισμού και Οικ. Ερευνών) που είπε όταν τον ρώτησαν αν υπάρχει κίνδυνος για τις καταθέσεις και άλλων χωρών: "Αυτό που έγινε είναι ότι έσπασε η εγγύηση των καταθέσεων, που θεωρούνταν "άβατο". Κανείς δεν μπορεί να ξέρει που θα σταματήσει αυτό"!
Την Κυριακη στους FT o αναλυτής W. Munchau έγραψε ότι θεωρεί πιθανό το bank run σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Ο γνωστός μας P.Krugman είπε ότι η απόφαση αυτή "λέει στους καταθέτες να τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους"!
Αλλά και ο πιο συστημικός Έλληνας δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ, με τις γνωστές εντελώς συντηρητικές και αντιδραστικές του απόψεις, Κ.Στούπας έγραψε σήμερα στο capital.gr ότι οι Γερμανοί(μόνοι το αποφάσισαν;) "...παίζουν με τα πυρηνικά".

Παίζουν με τα πυρηνικά λοιπόν πάνω από τα κεφάλια μας! Αυτή είναι η αλήθεια.
Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τους κόσμος και η περίφημη σιγουριά του.
Ας σκεφτούμε καλά τι θα κάνουμε μαζί του.
Θα περιμένουμε να "παίξει" κάποια στιγμή και με τα πραγματικά πυρηνικά ή θα τον ανατρέψουμε;

ΥΓ: Τι κάνουν άραγε τώρα οι "υπεύθυνοι" Πρωθυπουργοί και Υπουργοί της EE, την ώρα που οι "ειδικοί" τους προσπαθούν να ελεγξουν την "ανησυχία" των κερδοσκόπων στις αγορές; Προσεύχονται να βάλει ο Θεός το χέρι του και να πάνε όλα καλά;

Ολα από μια κλωστή ...

Aυτό που έγινε στην Κύπρο με την ξαφνική αρπαγή καταθέσεων από τους τραπεζικούς λογαριασμούς που ονομάστηκε "φορολόγηση", δεν είναι απλά "πρωτοφανές". Είναι η απόδειξη ότι από εδώ και μετά, στο σκληρό παιχνίδι που παίζει ο καπιταλισμός για τη σωτηρία του δεν υπάρχουν κανόνες. Ολα μπορούν να συμβούν και μάλιστα απροειδοποίητα από τη μια στιγμή στην άλλη, και μάλιστα ενώ μόλις λίγο πριν τα πιο επίσημα στόματα, όπως το στόμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, μπορεί να έχουν διαβεβαιώσει και "εγγυηθεί" ότι δεν πρόκειται να συμβούν.
Αυτό που έγινε δεν ήταν παρά η νομιμοποίηση μιας νέας τρομακτικής πρακτικής. Δόθηκε νόμιμα το δικαίωμα στην Τρόικα, με απόφαση του eurogroup, να αρπάζει αν το θεωρήσει αναγκαίο, όποιο κομμάτι ιδιωτικής ή Δημόσιας περιουσίας θέλει, κάποιο Σάββατο πρωί με τη δροσούλα.
Και γι αυτό δε χρειάζεται φυσικά η άδεια και η συναίνεση κανενός! Ένας εκβιασμός είναι αρκετός. Η ίσως μια "συνεννόηση" με κάποιους λίγους "αρμόδιους συνομιλητές" είναι αρκετή!
Η Δημοκρατία τους ξεβρακώθηκε για άλλη μια φορά. Με την απόφαση του eurogroup του Σαββάτου απόδειξαν στην πράξη, και το πέταξαν στα μούτρα όλου του κόσμου, ότι η Δημοκρατία της Ε.Ε. και τα περίφημα ιδεώδη τους δεν είναι τίποτα άλλο από  μια στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου που δε δίνει δεκάρα αν θα τηρηθούν ή όχι τα προσχήματα.
 Με την απόφαση αυτή προειδοποίησαν τους πάντες ότι είναι ικανοί για όλα όταν κρίνουν ότι το σύστημά τους βρίσκεται σε κίνδυνο.
Είπαν απλά σε όλους ότι αυτός ο κόσμος είναι δικός τους και θα τον κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να ρωτάνε τη γνώμη κανενός.

Όποιος μετά και από αυτό εξακολουθεί να τους εμπιστεύεται, φορώντας τα κατάμαυρα γυαλιά του φόβου του έτσι ώστε να μην ενοχλείται από την αλήθεια που καίει και τυφλώνει όλο και περισσότερο, ας ξέρει τουλάχιστον ότι κάποια στιγμή θα το μετανοιώσει πικρά. Αργά ή γρήγορα  θα χτυπήσουν και τη δική του πόρτα και θα του ζητήσουν τα πάντα. Ακόμη και την ίδια του τη ζωή ή τη ζωή των παιδιών του με ένα γενικευμένο πόλεμο.

Δεν θα πρέπει να υπάρχει φυσικά καμιά αμφιβολία ότι όποτε το κρίνουν σκόπιμο, αν για παράδειγμα υπάρχει κάπου καποια "απόκλιση" από στόχους, τό ίδιο θα κάνουν και εδώ και αλλού.

Εννοείται ότι όποιος έχει ελάχιστη λογική στο κεφάλι του ξέρει ότι οι διαβεβαιώσεις τους, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος(για τράπεζες και καταθέσεις) και ότι έχουν διασφαλιστεί τα πάντα, δεν αξίζουν τίποτα.
Και εξηγώ πολύ σύντομα το γιατί:
1.Δεν ήταν κανεις έτοιμος για κάτι τέτοιο αφού έπρεπε οπωσδήποτε η κίνηση να κρατηθεί όσο πιο μυστική γινόταν.
2. Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια, όπως θα  έπρεπε, το πως μπορούν να "απορροφηθούν"  3 κυπριακές τράπεζες από κάποιο τραπεζικό ίδρυμα όπως γενικόλογα και πρόχειρα ειπώθηκε. Τώρα το ψάχνουν χωρίς να έχουν ιδέα τι σημαίνει αυτό, τι κόστος έχει στην πράξη και αν είναι εφικτό. Γι αυτό άλλωστε συζητούν για το ΤΤ που είναι η "πιο κρατική" τράπεζα και μπορούν να επιβάλουν κάτι τέτοιο. Eίναι μάλιστα εντελώς γελοίο αυτό που άκουσα στο ΡΙΚ ότι κάποια τράπεζα μπορεί "να αναλάβει προσωρινά τις 3 τράπεζες"!
3.Ο καπιταλισμός όπως είναι γνωστό μπορεί με τη μεγαλύτερη ευκολία να επιτεθεί στον ίδιο του τον εαυτό αν δει ότι μπορεί να έχει κάποιο βραχυπρόθεσμο κέρδος. Και αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολλοί αυτοί που έχουν ανάγκη από κάποιο βραχυπρόθεσμο κέρδος, ενώ και από τους άλλους κανείς δεν απεχθάνεται την κερδοσκοπία. Είναι σίγουρο ότι αυτή τη στιγμή ασκούνται πιέσεις σε "οίκους" και κερδοσκόπους να μην προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν κερδοσκοπικά την κατάσταση που δημιουργείται.
Με λίγα λόγια κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν οι αγορές και οι κερδοσκόποι που μπορούν πολύ εύκολα να σπείρουν τον πανικό αν το θελήσουν.
4. Με την κίνηση αυτή το eurogroup έστειλε ένα πολύ λάθος μήνυμα στους καταθέτες και τους "επενδυτές" γεμίζοντάς τους με αβεβαιότητα σε μια πολύ κακή και επικίνδυνη στιγμή. Αυτό δεν μπορεί παρά να έχει άμεσα αποτελέσματα σε πολλά επίπεδα.
5.Η Ρωσία είναι φυσικά εξοργισμένη από αυτό που έγινε που στρέφεται εναντίον πολλών Ρώσων επενδυτών και πολιτών που ενεργοποιούνται στο νησί και κινούν την Κυπριακή οικονομία. Μια πρώτη εκτίμηση μιλάει για 3,5 δις χαμένα για τους Ρώσους. Αν αυτό είναι το 10% των ρωσικών κεφαλαίων(35δίς;) καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να προκληθεί.
6. Είναι σίγουρο από όλα τα παραπάνω, τα οποία φυσικά είχαν υπ'όψη τους αυτοί που αποφάσισαν την κίνηση, ότι πρόκειται για επικίνδυνη κίνηση πανικού που θα προτιμούσαν ίσως να την έχουν αποφύγει.
Οι λύσεις όμως εντός του συστήματος μοιάζουν να λιγοστεύουν και το σύστημα είναι αναγκασμένο να γλιστράει σε βίαιες "λύσεις" και στη βαρβαρότητα.

Είναι ολοφάνερο ότι το σύστημά τους  κρέμεται πλέον από πολύ λεπτές κλωστές πού όταν σπάσουν μπορούν να  σαρώσουν επικίνδυνα χώρες, οικονομίες, λαούς και ζωές.

Χωρίς εναλλακτική - "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα"

Ο άνθρωπος, είτε σε επίπεδο ατομικό είτε σε επίπεδο κοινωνικών ομάδων, έχει στον πυρήνα του ένα κεντρικό μηχανισμό αυτοπροστασίας και επιβίωσης. Όταν βρεθεί σε κρίσιμη θέση και νοιώσει να κινδυνεύει, χτίζει γύρω του όποιο κάστρο μπορεί και θεωρεί κατάλληλο για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα. Εννοείται πως κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις "ομάδες" εκείνες που βρίσκονται στην εξουσία.
Στον κόσμο που ζούμε, η εξουσία βρίσκεται στα χερια εκείνων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και που βρίσκονται όχι απλά σε σχέση διαπλοκής, αλλά απόλυτου ελέγχου της κυβερνητικής εξουσίας που, ειδικά στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος, αποτελεί κυριολεκτικά το προσωπικό της πραγματικής εξουσίας.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολια ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται στη  δίνη μιας τρομερής κρίσης. Ειναι λοιπόν απόλυτα λογικό ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να παραδώσει τα όπλα του, αλλά αντίθετα θα πολεμήσει χωρίς όρια, με λύσσα πραγματική για να κρατήσει τη θέση και τα προνόμιά του.
Για να τα καταφερει, όπως έχει αποδειξει ιστορικά, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που μπορεί να του εξασφαλίσει τη συνέχιση της "βασιλείας" του.
 Όπως έχει ήδη φανεί, το σύστημα δεν έχει (και δεν θα μπορούσε) φυσικά αμυντική λογική. Για να καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση του, είναι υποχρεωμένο να επιτεθεί στο λαό και τους εργαζόμενους. Κοινώς να βάλει χέρι σε αποδοχές και δικαιώματα όλων των εργαζόμενων, γυρίζοντας το επίπεδο της ζωής τους δεκαετίες πίσω. Ο άλλος τρόπος θα ήταν να πληρώσει αυτό το ίδιο το σύστημα το λογαριασμό, πράγμα που βέβαια είναι ανέκδοτο, (πέρα από το γεγονός ότι ο λογαριασμός είναι τέτοιος που κυριολεκτικά δεν πληρώνεται).
Έχουμε λοιπόν το σχηματισμό δύο πόλων. Ο ένας είναι αυτός του συστήματος σε κρίση που επιτίθεται σαν πληγωμένο θηρίο για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο άλλος είναι εκείνος των εργαζόμενων και του λαού που είναι κι αυτός υποχρεωμένος να επιλέξει τον καλύτερο τρόπο για να κρατηθεί όχι απλά όρθιος, αλλά κυριολεκτικά για να κρατηθεί στη ζωή. Και μόνο οι χιλιάδες αυτοκτονίες, το 1,5-2 εκ. ανέργων και η μαζική καταστροφή κεφαλαίου και επιχειρήσεων, κατά κύριο λόγο μικρών, τα λέει όλα. Ανάλογα με το τοπίο αυτό σχηματίζεται και χτίζεται γύρω του και το σκηνικό της πολιτικής εκπροσώπησης των 2 αυτών αντίθετων πόλων.
Είναι απόλυτα αναμενόμενο και το έχουμε δει ήδη , ότι το σύστημα για να μπορέσει να σαρώσει τα εργατικά δικαιώματα και το επίπεδο ζωής του λαού, έχει επιλέξει να καταφύγει στη βία, αφού είναι φυσικά παράλογο να περιμένει κανείς ότι ο λαός από την πλευρά του θα συμφωνήσει και θα συναινέσει χωρίς πιστόλι στον κρόταφο στην εξαθλίωσή του. Ο λαός, που είναι βεβαία ανομοιογενής σε σύνθεση, πρέπει να επιλέξει κι αυτός το πιο ικανό και "σκληρό" κέλυφος για να αμυνθεί η και να αντεπιτεθεί στον πόλεμο που μαίνεται και όλο κλιμακώνεται.
Ας δούμε λοιπόν τις 2 πλευρές.
Ποιός είναι αυτός ο πολιτικός εκπρόσωπος που ικανοποιεί το κριτήριο της βίας για λογαριασμό του καπιταλισμού; Ποιος είναι  δηλαδή ο πιο βίαιος πολιτικός χώρος που να εγγυηθεί στο σύστημα ότι χωρίς ηθικά "κολλήματα" θα το στηρίξει;
Οπωσδήποτε ο φασισμός, όποιο όνομα κι αν έχουν οι πολιτικοί του φορείς.
Από την άλλη πλευρά ο λαός αποτελείται από διάφορες κοινωνικές ομάδες και τάξεις(ή "μισοτάξεις"), που είναι είτε εργάτες και εργαζόμενοι που δεν έχουν δικά τους μέσα παραγωγής, είτε μικροί αγρότες, είτε μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες που ΄βρίσκονται στην κατηφόρα της εξαθλίωσης και της σάρωσής τους από τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και φυσικά εκατομμύρια άνεργοι που προέρχονται από όλες τις παραπάνω ομάδες, κουβαλώντας μαζί τους και την ιδεολογία που τις "συνοδεύει".
Ποιος είναι τώρα ο καταλληλότερος και "σκληρότερος" χώρος για τα δόντια των καπιταλιστών, που να μπορεί να μπεί μπροστά στη μάχη για λογαριασμό του λαού;
 Χωρίς αμφιβολία θα είναι εκείνοι που δεν πρόκειται να κάνουν πίσω στα διάφορα στάδια και φάσεις αυτού του "πολέμου". Επίσης είναι εκείνοι που έχουν το χαρακτηριστικό της πειθαρχίας και της αίσθησης ότι δεν είναι ο καθένας μόνος, όπως συμβαίνει με τα μικροαστικά στρώματα, αλλά ανήκουν σε κάποια "ομάδα" και επομένως μπορούν να λειτουργήσουν οργανωμένα και αποτελεσματικά και όχι ο καθένας για τον εαυτό του. Αυτοί είναι οι εργάτες κι οι εργαζόμενοι που δεν κατέχουν μέσα παραγωγής. Κι αυτό γιατί όταν στη συνέχεια τεθεί το ερώτημα της κατάργησης ή όχι της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του πυρήνα δηλαδή του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης, ως πηγής του κακού, θα είναι αυτοί που όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να χάσουν, αλλά θα βρεθούν και σε ρόλο πρωταγωνιστή στην πορεία για έναν άλλο κόσμο, όπου οι ίδιοι θα είναι για πρώτη φορά ως τάξη ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και κάτοχοι του πλούτου που παράγουν σε ένα μη εκμεταλλευτικό σύστημα.
Οι υπόλοιποι είτε θα συμμαχήσουν με τους εργάτες για να επιβιώσουν, είτε θα αδρανήσουν και θα περιμένουν την εξέλιξη του παιχνιδιού, είτε τέλος σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, για σωστούς γι αυτούς ή λάθος λόγους, θα τους προδόσουν και θα περάσουν απέναντι. Κι αυτό γιατί δεν θα έχουν μπορέσει να ξεριζώσουν από μέσα τους το μικρόβιο της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και θα ελπίζουν ότι αν ενδεχόμενα ανακάμψει από την κρίση του το σύστημα θα βρεθούν σε καλύτερη θέση και θα μπορέσουν και πάλι να βελτιώσουν τη θέση τους. Αυτοί βέβαια δεν έχουν καταλάβει ότι στη ζούγκλα του μονοπωλιακού καπιταλισμού τα μεγάλα μονοπωλιακά θηρία, δεν υπάρχει περίπτωση να τους δώσουν πλέον τέτοιο χώρο για να κινηθούν και να αναπτυχθούν όπως γινόταν σε προηγούμενα στάδια. Δεν είναι και δεν ήταν ποτέ εύκολο για οποιονδήποτε να δεχτεί ότι ήρθε γι αυτόν το πλήρωμα του χρόνου, και στην περίπτωσή μας το τέλος της "τάξης" τους στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού-μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Είδαμε στο προηγούμενο διάστημα τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε στην Ελλάδα το σύστημα να ελέγξει τον ριζοσπαστισμό που πήγε να αναπτυχθεί, μέσα από τον εκβιασμό του "εντός ή εκτός ευρώ", "ευρώ ή χάος , "Ευρώπη(ΕΕ) ή χάος".
 Όταν στη συνέχεια αποκαλυφθεί ότι η ΕΕ και το ευρώ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση του λαού, τότε το σύστημα θα προχωρήσει με διάφορους ανοιχτούς ή συγκαλυμμένους τρόπους στον σκληρό εκβιασμό "καπιταλισμός ή χάος". Άλλωστε όπως βλέπουμε ήδη η κεντρική ιδέα της προπαγάνδας τους είναι το "δεν υπάρχει άλλη λύση", το ότι δηλαδή δεν υπάρχει μέλλον εκτός καπιταλιστικού μαντρότοιχου. Η αλήθεια φυσικά είναι ότι πραγματική ζωή μόνο μετά τον καπιταλισμό υπάρχει, σε έναν άλλο σοσιαλιστικό κόσμο.
Από την άλλη  στο στρατόπεδο του λαού θα μπαίνει όλο και πιο ανοιχτά το πραγματικό δίλημμα που είναι το γνωστό "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα", "εργατική και λαϊκή εξουσία ή καταστροφή" . Σε εκείνη τη φάση βέβαια δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι αυτοί που θα μπουν στην πρώτη γραμμή θα είναι κάποιοι που αντικειμενικά θα έχουν αποφασίσει να στηρίξουν την ύπαρξη του καπιταλισμού.
Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι ότι στο επίπεδο της πολιτικής εκπροσώπησης, για την πλευρά του λαού δεν μπορεί να υπάρχει άλλη κατάλληλη λύση από το κόμμα της εργατικής τάξης, που με αυτοθυσία και αποφασιστικότητα  θα βάζει πλώρη για την ανατροπή και όχι για κάποια εξυγίανση του καπιταλισμού μέσα από κάποια συνεννόηση των αντιμαχόμενων πλευρών που πλέον είναι αδύνατον να συνεννοηθούν.
Θα ήταν πραγματικά τραγικό αν το κόμμα της εργατικής τάξης αντί να επιμείνει στη στήριξη του λαού μένοντας στην πρώτη γραμμή της μάχης, να προσπαθήσει να μπει σε λογικές "δίκαιης διαχείρισης" και ουσιαστικά διάσωσης του συστήματος. Θα ήταν τραγικό το κατ'εξοχήν κόμμα του λαού να τον εγκαταλείψει την κρίσιμη στιγμή και να περάσει στο μπλοκ των αντιπάλων του.

Τι ρόλο όμως θα παίξουν και τι θα κάνουν τα άλλα "δημοκρατικά", "προοδευτικά", "αριστερά" ΄΄η γενικά "φιλολαικά" κόμματα; Και πως θα φερθεί προς αυτά το σύστημα για να μπορέσει να κερδίσει το παιχνίδι της επιβίωσής του;
Την ίδια στιγμή που το σύστημα θα προετοιμάζεται για την πιο βίαιη σύγκρουση με το λαό και θα δίνει καθαρά σημάδια αυταρχισμού και βαρβαρότητας, την ίδια στιγμή που στο τραπέζι θα μπαίνει η λύση ακόμη κι ενός γενικευμένου πολέμου για να λύσει και τους εσωτερικούς του ανταγωνισμούς με το μόνο τρόπο που ξέρει κι εμπιστεύεται, θα παρουσιάζει από την άλλη μια δήθεν διάθεση συμβιβασμού. Θα λέει δηλαδή, ήδη το λέει,  πως αν υπάρχουν προτάσεις εξόδου από την κρίση(χωρίς φυσικά την ανατροπή του καπιταλισμού) είναι διατεθειμένο να τις δεχτεί και να τις συζητήσει. Ετσι βλέπουμε ήδη το σχηματισμό κυβερνήσεων όπως η δική μας με συμμετοχή "κάποιας Αριστεράς", που ενώ δίνουν στο λαό την εντύπωση ότι έχει πετύχει μέσω εκλογών και κοινοβουλίου κάποια νίκη, στην ουσία στέκονται στο πλάι του συστήματος κάνοντας ό,τι μπορούν για να το διασώσουν και να το στηρίξουν, ρίχνοντας "άθελά τους" στο σκοτάδι όλο και περισσότερο το λαό, γιατί τάχα "δε γίνεται αλλιώς".
Έχοντας προκρίνει τη λύση της βίας(και επομένως και του φασισμού), όπως είπαμε πιο πάνω, το σύστημα φυσικά θα έχει την τάση να μην εμπιστεύεται κόμματα που δεν θα συμφωνούν σ' αυτό. Από τη μεριά τους τα κόμματα αυτά ("δημοκρατικά", "προοδευτικά", "αριστερά" κλπ.) εφ'όσον σαν κόμματα που δεν είναι επαναστατικά αλλά διαχειριστικά, αναθεωρητικά κλπ. δεν έχουν επιλέξει το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής του συστήματος, θα κάνουν ότι μπορούν για να κερδίσουν αυτή την εμπιστοσύνη πηγαίνοντας από υποχώρηση σε υποχώρηση. Κι έτσι αντί για την αναγκαία ανατροπή(έστω και απλά και γενικόλογα της αδικίας) με την οποία κάποτε φλέρταραν λεκτικά, θα αρχίζουν να πολυλογούν όλο και περισσότερο για τις "αναγκαίες"(και γι αυτούς τελικά) μεταρρυθμίσεις.
 Όπως λέει ο Μπρέχτ "... υπάρχουν και πολλοί, που ελπίζουν, ότι η υπεράσπιση του συστήματος της ατομικής ιδιοκτησίας δεν έχει καθόλου ανάγκη από μέτρα σαν αυτά, που παίρνει ο φασισμός, τον οποίο συχαίνονται. Αυτοί, που σκέπτονται έτσι, δεν έχουν ακόμα κερδηθεί εντελώς στον αγώνα κατά του φασισμού. Αυτοί ή θα αφανιστούν από το φασισμό ή θα προθυμοποιηθούν να μην κάνουν καμιά ενέργεια εναντίον του ή θα προθυμοποιηθούν να κάνουν τα πάντα γι' αυτόν. Θα αμφιταλαντεύονται στο βαθμό, που θα τους παρασύρει η ελπίδα τους, ότι το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής μπορεί να σωθεί χωρίς την επιβολή βαρβαρότητας. Ακόμα δεν αντιλαμβάνονται, ότι το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής είναι η πηγή κάθε βαρβαρότητας."

Στέλιος Σταυρίδης -Το μεγάλο ...ξεπούλημα αρχίζει.

Τον ειδαμε το πρωί  στο mega και τον ακούσαμε να λέει ότι σε όλη του τη ζωή αγωνίζεται για το καλό των εργαζόμενων.
Μάλιστα...
Mιλάμε για το νέο προεδρο του Ταμείου "αξιοποίησης"- τι κομψό- της Δημόσιας περιουσίας Στέλιο Σταυρίδη.

Αυτό που μας ανησύχησε ήταν ότι φάνηκε ιδιαίτερα χαρούμενος για τη νέα του θέση.

Τι να έχει στο μυαλό του άραγε;

Στο Ριζοσπάστη επίσης διαβάσαμε τα εξής ενημερωτικά για το βιογραφικό του:

Ο Στέλιος Σταυρίδης, ο μέχρι χτες διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, που τώρα αναλαμβάνει επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ (σ.σ.: πρόκειται για το Ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας),

εκτός από επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας στο κόμμα του Στέφανου Μάνου μέχρι τις εκλογές της 6 Μάη,

δεν ήταν και ο διευθύνων σύμβουλος της ΑΓΕΤ, την εποχή του ξεπουλήματος της εταιρείας, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη;

Ρίχνοντας ματιές και αλλού βρήκαμε κι άλλες διακρίσεις.

Εκτός από την ΗΡΑΚΛΗΣ-Lafargue(1991)... πέρασε κι από άλλα πολλά πόστα.

Διευθύνων σύμβουλος σε Ελλ.Διυλιστήρια Ασπροπύργου, αλλά και στα ΕΛΠΕ΄, την περίοδο 91-93 όλα αυτά δηλαδή την περίοδο Μητσοτάκη που ως γνωστόν λατρεύει τη Δημόσια περιουσία.

Επίσης διαβάσαμε ότι τώρα είναι  ιδιοκτήτης του Ομίλου Ideales (Piscines Ideales, Ideales Spa, Ideales Resort, Ideales Constructions).

Στο Βημα επίσης διαβάσαμε τις εξής προεδρικές θέσεις-διακρίσεις:


Πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικού Διαλόγου του EuroCommerce, Ευρωπαϊκού Οργανισμού Εργοδοτών, που αντιπροσωπεύει 6 εκατ. επιχειρήσεις του εμπορίου, οι οποίες απασχολούν 31 εκατ. υπαλλήλους.Πρόεδρος της Επιτροπής Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης του Ελληνο-Αμερικάνικου Εμπορικού Επιμελητηρίου.
Πρόεδρος της Αντιγραφειοκρατικής Κίνησης, που στόχο έχει τη μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς στην Ελλάδα.
Επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου Franchise Ελλάδος.
Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου και του ΕΒΕΑ.
Πρώην Πρόεδρος της Λέσχης Επιχειρηματικότητας και του Συνδέσμου Franchise Ελλάδος.
Πρώην Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ανωνύμων Εταιριών και ΕΠΕ.
Πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός και πρώην Α' Αντιπρόεδρος του ερασιτέχνη Ολυμπιακού.(!)
Τακτικός αρθρογράφος της ΕΣΤΙΑΣ και άλλων εφημερίδων


Δεν υπάρχει νομίζω καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα γνήσιο παιδί του λαού και ότι η Δημοσια περιουσία βρίσκεται στα καλύτερα χέρια. Οταν το σύστημα εμπιστεύεται τόσες προεδρίες σε ένα άτομο δεν μπορεί παρά να είναι από τους καλύτερούς του.

Εκείνος ο πρώτος προεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, ο Κουκιαδης, μοιάζει πλέον αρνάκι δίπλα του.

Μπορούμε λοιπόν να είμαστε επιτέλους αισιόδοξοι και σ'αυτό το θέμα. Το μεγάλο ξεπούλημα αρχίζει.

"ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ"! Σε λίγο στις 12 στον 902 Αριστερά στα FM

Στις 12 το μεσημέρι είμαστε ξανα στον αέρα του 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM!
http://www.902.gr/stream.html
"ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ"!
Σήμερα μιλάμε για βία και ..."επενδύσεις".
"Oχι στη βία"="ναι στα δακρυγόνα στα σχολεία"....
Φοβερές μουσικές , απαράδεκτα σχόλια!

Μπράβο κορίτσια της Ιερισσού!

"Οποιο παιδί αντιστέκεται σ' αυτή την καταστροφή δεν είναι τρομοκράτης, είναι αγωνιστής για τον τόπο του"

Βλέπω τα κορίτσια της Ιερισσού στο ΣΚΑΙ και νοιώθω πραγματικά περήφανος για τα νέα παιδιά αλλά και τόση σιχασιά για αυτό το κράτος!

Οι σιχαμεροί και αηδιαστικοί παίρνουν τηλέφωνο 15χρονα παιδιά και τα καλούν να καταθέσουν για να τα τρομοκρατήσουν! Οταν οι κάτοικοι και τα παιδιά το κατήγγειλαν, η αστυνομία και ο κ.Πάχτας το διέψευσε. Σήμερα όμως μιά μαθήτρια διηγήθηκε στον ''αερα" την περιπέτειά της, που την πήραν τηλέφωνο την ώρα του σχολείου(!) και της είπαν πως είναι από την αντιτρομοκρατική και ότι πρέπει να παρουσιαστεί στο Τμήμα."Μα ειμαι 15 χρονών!" τους είπε."Δεν είμαι τρομοκράτης"! Αμέσως μετά και για όσους πίστευαν τις διαψεύσεις της Αστυνομίας, έδειξε και την έγγραφη κλήση της στον αέρα, λέγοντάς τους :"Ντροπή σας! Λέτε πως τα παιδιά των εργαζόμενων είναι τρομοκρατημένα. Εμείς δεν είμαστε τρομοκρατημένα που καλούμαστε στο τμήμα σαν τρομοκράτες;" "Ντροπή και στον κ.Πάχτα που του ζήτησα να έρθει μαζί μου για βοήθεια και αρνήθηκε"!
"Οποιο παιδί αντιστέκεται σ' αυτή την καταστροφή δεν είναι τρομοκράτης, είναι αγωνιστής για τον τόπο του" είπε ένα άλλο κορίτσι 15 χρονών μόλις.
Ένα τρίτο κορίτσι είπε "πως λιποθύμησε απο καπνογόνο, χρειάστηκε βοήθεια γιατρού και μάσκα οξυγόνου" αφήνοντας άφωνη την κ.Βούλτεψη και διαψεύδοντας τους Γεωργιάδηδες και τους άλλους ψεύτες που πήραν την πλευρά της Αστυνομίας που έτσι κι αλλιώς διαψεύστηκαν από τις εικόνες που έδειξαν όλα τα συστημικά μέσα.

Μπράβο κορίτσια της Ιερισσού!
Τιμάτε με τον καλύτερο τρόπο της μέρα της γυναίκας.

Δεν θα τους βγεί

Δακρυγόνα στο σχολείο της Ιερισσού!
Τι άλλο χρειάζεται άραγε να πει κανείς;

Το μόνο που ξέρω βέβαια ειναι ότι δεν πρόκειται να τους βγεί.
Η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια.
Το ό,τι έγινε στην Ολυμπιάδα πριν 15-20 χρόνια; επαναλαμβάνεται τώρα σε Ιερισσό, Σκουριές, Μ.Παναγία (και όχι Μ.Παναγιά).

Η μεγάλη διαφορά από τότε είναι η πονηρή συμπεριφορά και τακτική της εταιρείας. Αυτή τη φορά η εταιρεία  προσλαμβάνει, τάζει, μοιράζει χιλιάδες αιτήσεις πρόσληψης(!) και για την ώρα πληρώνει κανονικά χωρίς περικοπές και γενικά κάνει ό,τι χρειάζεται για να κερδίσει τους κατοίκους. Μετά θα... βλέπαμε το πραγματικό της πρόσωπο, αν προλάβαιναν τις αντιδράσεις.

Από την άλλη όμως, επειδή οι κάτοικοι που καταλαβαίνουν και ξέρουν και τι σόι "επένδυση" είναι αυτή, αλλά και τι λένε οι επιστήμονες που δεν έχουν σχέση με την εταιρεία, και φυσικά δεν πρόκειται να βάλουν στη ζυγαριά της "επένδυσης" το νερό που πίνουν, τη θάλασσα και τον αέρα της Χαλκιδικής, γι αυτό το κράτος και η κυβέρνηση διάλεξαν το δόγμα "νόμος και τάξη".
Ετσι τώρα,  όπως και τότε στην Ολυμπιάδα, έχουν επιβάλει  ένα καθεστώς τρομοκρατίας με την Αστυνομία και τα ΜΑΤ να είναι παντού, με προσαγωγές, συλλήψεις, δακρυγόνα, ελέγχους σε σπίτια, προκλήσεις κάθε είδους κλπ.
Ομως με το βούρδουλα και τον εξαναγκασμό είναι φανερό ότι  χάνουν το παιχνίδι.
Ηδη αναγκάστηκαν και χθες να δείξουν το πραγματικό τους βάρβαρο πρόσωπο.
Όποιος έχει παιδιά δεν μπορεί φυσικά να ανεχτεί το να πέφτουν δακρυγόνα στις αυλές, όποια πολιτική τοποθέτηση και αν έχei , ό,τι κι αν ψηφίζει.
Αυτό που κατάφεραν με αυτό τον τρόπο ήταν το να δείξουν ότι καμιά σχέση δεν έχουν με το λαό και πως το μόνο που θέλουν είναι να στηρίξουν τα συμφέροντα της εταιρείας και την επένδυσή της. Οσο για το λαό και τα παιδιά του δε δίνουν δεκάρα.
Το που θα καταλήξουν είναι γνωστό και από την περίπτωση της Ολυμπιάδας το '97.

Kάτι τελευταίο αλλά σημαντικό που άκουσα από εκπρόσωπο των κατοίκων για τον παλιό γνωστό μας υπουργό και νυν Δήμαρχο κ.Πάχτα. Είπε ο εκπρόσωπος των κατοίκων:
"Λέει ο κ.Πάχτας ΄τι η περιοχή μας είναι το 5ο μεταλλευτικό πεδίο του κόσμου. Εμείς λέμε ότι είναι το 1ο στην Ευρώπη. Πως γίνεται το 1ο πεδίο της Ευρώπης να πουλήθηκε για 11 εκατομμύρια μόνο; Δεν είναι σκάνδαλο αυτό;"

Ειναι βέβαια φανερό ότι με καπιταλισμό και ΕΕ δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε "σωστή διαχείριση του πλούτου", ούτε Δημοκρατία, ούτε ενδιαφέρον για το περιβάλλον. Ο καπιταλισμός έχει άλλα ενδιαφέροντα.
Οσο για τα δικά μας ενδιαφέροντα, αυτά μόνο η σκληρή πάλη μπορεί να τα υποστηρίξει, όσο μπορεί να το καταφέρει. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει κι αυτό το είδαμε και πάλι.

Να τι γράφει για τα χθεσινά αίσχη κρατικής καταστολής ο Ριζοσπάστης:

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ - ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ ΧΡΥΣΟΥ
Αγρια επίθεση των ΜΑΤ με τραυματίες ανήλικα παιδιά


Καταγγελίες για χρήση σφαιρών καουτσούκ από αστυνομικές δυνάμεις που στόχευαν στα πόδια!

Σε πεδίο μάχης μετέτρεψαν οι δυνάμεις καταστολής την Ιερισσό



Με χρήση χημικών, σφαιρών καουτσούκ, με διπλή επίθεση των ΜΑΤ - που είχε σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό ακόμα και ανήλικων μαθητών, η κυβέρνηση κλιμάκωσε χτες το όργιο αυταρχισμού, τρομοκρατίας και καταστολής στην Ιερισσό, με πρόσχημα έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών της προβοκατόρικης εμπρηστικής επίθεσης στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές.



Οι δυνάμεις των ΜΑΤ χτες το πρωί χτύπησαν με χημικά τους κατοίκους, ακόμη και τους μαθητές που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στο προαύλιο του σχολείου. Το απόγευμα ξαναχτύπησαν τους κατοίκους, με χημικά και σφαίρες από καουτσούκ σκοπεύοντας στα πόδια...

Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

Χτες το πρωί η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, που διεξάγει τις έρευνες, είχε καλέσει 6 κατοίκους να παρουσιαστούν για δεύτερη φορά στην Αστυνομική Διεύθυνση Πολυγύρου.

Οι 6 κάτοικοι της Ιερισσού παρουσιάσθηκαν κανονικά στην Αστυνομία. Στη συνέχεια έγινε γνωστό στην Ιερισσό ότι κατευθύνονται προς το χωριό 5 - 6 διμοιρίες των ΜΑΤ μαζί με τους 6 προσαχθέντες για να ξεκινήσουν έρευνες στα σπίτια.

Αμέσως χτύπησαν οι καμπάνες και οι κάτοικοι άρχισαν να συγκεντρώνονται στην είσοδο του χωριού από την πλευρά του Πολυγύρου. Οταν οι δυνάμεις της Αστυνομίας έφτασαν στην είσοδο του χωριού, σταμάτησαν.

Οι κάτοικοι ζήτησαν από τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης να μάθουν το λόγο της παρουσίας τους. Η απάντηση ήταν ότι συνόδευαν την ομάδα που στο πλαίσιο της προανάκρισης θα πραγματοποιήσει έρευνες στα σπίτια.

Οι κάτοικοι δήλωσαν ότι κανείς δεν θα εμποδίσει τις έρευνες και ότι δεν χρειάζονται 5 - 6 διμοιρίες να περικυκλώσουν και να καταλάβουν το χωριό τους.

Η απάντηση που πήραν ήταν «θα μπούμε όπως θέλουμε εμείς» και αμέσως ξεκίνησε η επίθεση με χημικά προκειμένου να απωθήσουν τους κατοίκους μέσα στο χωριό.

Στη διάρκεια της επίθεσης και της απώθησης έπεσαν χημικά μέσα στο Γυμνάσιο - Λύκειο Ιερισσού όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι μαθητές στο πλαίσιο της κατάληψης που πραγματοποιούν από την Τρίτη. Παιδιά λιποθύμησαν, ποδοπατήθηκαν μέσα στον πανικό. Οδηγήθηκαν στο Κέντρο Υγείας για τις πρώτες βοήθειες.

Η δεύτερη επίθεση

Στη συνέχεια, οι δυνάμεις των ΜΑΤ παρατάχθηκαν στην είσοδο του χωριού και ουσιαστικά απέκλεισαν την πρόσβαση. Ακολούθως ξεκίνησαν οι έρευνες στα σπίτια, παρουσία ειρηνοδίκη. Σε κάθε σπίτι, δυνάμεις των ΕΚΑΜ περικύκλωναν τον έξω χώρο. Σε κάθε τέτοια επιχείρηση, συγκεντρώνονταν σιγά σιγά και οι κάτοικοι που με συνθήματα κατήγγειλαν την τρομοκρατία και την καταστολή που βιώνουν μέρες τώρα με την αστυνομοκρατία και τις διαρκείς προσαγωγές, τις πολύωρες κρατήσεις.

Το απόγευμα σε μια τέτοια συγκέντρωση των κατοίκων, η Αστυνομία απάντησε με νέα επίθεση με χημικά και χτυπώντας τους στα πόδια με σφαίρες από καουτσούκ. Στη συνέχεια οι αστυνομικές δυνάμεις αποχώρησαν, παίρνοντας μαζί τους στην Αστυνομική Διεύθυνση Πολυγύρου και τους 6 κατοίκους που από το πρωί κρατούνταν μέσα σε μια κλούβα. Οι δυο από τους 6 αφέθηκαν ελεύθεροι αργά το βράδυ χωρίς να του απαγγελθεί κατηγορία και οι άλλοι 4 οδηγήθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης προκειμένου, σύμφωνα με πληροφορίες, να οδηγηθούν στο Αυτόφωρο.

Κατά τις πληροφορίες, έχουν ερευνηθεί ήδη 5 σπίτια, ενώ οι έρευνες θα συνεχιστούν και σε άλλα 6.

Συνολικά τις προηγούμενες μέρες έχουν προσαχθεί περισσότεροι από 100 κάτοικοι, ανάμεσά τους 15χρονα και 16χρονα παιδιά.

«Η κυβέρνηση θέλει να τσακίσει τον αγώνα μας. Γελιέται. Δεν θα τα καταφέρει». Αυτό καταγγέλλουν οι κάτοικοι που απαιτούν να φύγουν οι δυνάμεις των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ που έχουν πολιορκήσει το χωριό τους και τρομοκρατούν τα παιδιά τους, τους ηλικιωμένους του χωριού.

Σιγά να μην έκαναν λάθος! -Forbes:5,4 τρις από 4,5 πέρσι!

Σιγά να μην έκαναν λάθος!

Αν είναι σε κάτι αστέρια οι καπιταλιστές είναι στους υπολογισμούς, στο να κάνουν ταμείο.

Οταν μιλάνε οι αριθμοί, οι πολυλογία καλύτερα να σταματάει.

5,4 τρις από 4,5 πέρσι!

Αυτά έκαναν οι "ικανοί" κορυφαίοι δουλευτές του κόσμου, κυριολεκτικά, την ώρα που εμείς βουλιάζαμε στην κρίση μας.
Οταν ξεκίνησε αυτή η κρίση και τα μνημόνια θυμάμαι ότι εκείνη τη χρονιά πανηγύριζαν το ότι οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη ξεπέρασαν τους χίλιους. Είχαν γίνει τότε 1013. "Είμαστε δυό, είμαστε τρείς..." που λέει και το τραγούδι.
Τωρα έφτασαν αισίως τους 1426 από 1226 πέρυσι.
Αυτό θα πει να έχεις "θετικό πνεύμα", μαζί με κάμποσα δις που βοηθάνε στους αναγκαίους εκβιασμούς, αντί να είσαι μες στη γκρίνια. Οι κρίσεις έχουν ευκαιρίες, κι αυτοί τις αρπάζουν.
Οχι σαν εμάς...
Στο κάτω κάτω αν θέλαμε δικαιοσύνες και τέτοια ας γινόμασταν πλούσιοι.
Σκεφτείτε ότι αυτοί είναι εκείνοι που ζητάνε, απαιτούν και πετυχαίνουν τη μείωση των μισθών παγκοσμίως... Όμως έτσι δουλεύει αυτό το κόλπο, κι αν δε θέλετε να μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σκάστε και σκάψτε!

Aυτό που έχει λίγη σημασία παραπάνω για μας είναι ότι αυτός που ξεπέρασε όλους τους άλλους φέτος σε αύξηση κερδών και περιουσίας ήταν "ο δικός μας" Ευρωπαίος Αmancio Ortega των γνωστών Zara , που αύξησε το κομπόδεμά του κατά 19,5δίς δολάρια(!!!), εν μέσω φοβερής κρίσης για την αγαπημένη του πατρίδα Ισπανία, και μπήκε στο top three... Aνάμεσα στα άλλα λέει το περιοδικό εκμεταλλεύτηκε και την πτώση στην αγορά ακινήτων ψωνίζοντας κοψοχρονιά ακίνητα. Μπράβο! Είμαι σίγουρος ότι οι Ισπανοί άνεργοι και άστεγοι θα είναι περήφανοι για τον συμπατριώτη. Άξιζε τον κόπο το χαρτόκουτο κι ο καθαρός αέρας!

Οπως λέει και ο Ριζοσπάστης για το θέμα : Πλούτος κλεμμένος από τον ιδρώτα των λαών...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πλούτος κλεμμένος από τον ιδρώτα των λαών


Φαίνεται ότι η κρίση αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για την αναπαραγωγή των παράσιτων, που την προκάλεσαν. Ετσι, μεσούσης της κρίσης, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη αυξήθηκαν και από 1.226 πέρυσι, φέτος ανήλθαν σε 1.426. Αριθμός που «αποτελεί απόλυτο επίτευγμα» για τα 26 χρόνια που καταμετρά η αξιολόγηση αυτή του περιοδικού «Forbes». Ολοι μαζί μετρούν μία περιουσία 5,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, έναντι 4,5 τρισεκατομμυρίων πέρυσι!



Οι προσωπικές τους περιουσίες ξεκινούν από τα 73 δισεκατομμύρια δολάρια ενός Μεξικανού, «πέφτουν» στα 67 δισ. δολάρια για έναν Αμερικανό και ακολουθούν ένας Ισπανός με περιουσία 57 δισ., ένας Αμερικανός με 53,5 δισ. και δύο Γάλλοι με 30 και 29 δισ. αντίστοιχα. Ολοι τους αύξησαν τον πλούτο που διαθέτουν σε σχέση με πέρυσι.

Αυτός ο πλούτος, όπως και όλος ο υπόλοιπος που βρίσκεται στα χέρια άλλων καπιταλιστών, έχει παραχθεί με τον ιδρώτα των λαών, είναι κλεμμένος απ' αυτούς. Πλούτος που θα έπρεπε να τους ανήκει, υπεραρκετός να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους. Κι όμως, δεν μπορούν να απολαύσουν ούτε ένα απειροελάχιστο ποσοστό του. Απεναντίας, βουλιάζουν στη φτώχεια, στερούνται τα στοιχειώδη, το ψωμί, τη στέγη, την πρόσβαση σε υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Το χάσμα ανάμεσα στον πλούτο και στη φτώχεια διαρκώς θα μεγαλώνει όσο ο καπιταλισμός θα σαπίζει και θα προσπαθεί να επιβιώσει αρπάζοντας και την τελευταία μπουκιά απ' το στόμα των ανθρώπων του μόχθου. Και δε θα κλείσει παρά μόνο όταν οι λαοί αποφασίσουν να το κλείσουν, θάβοντας εκεί τους άρπαγες του πλούτου που παράγουν, κάνοντάς τους παρελθόν στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Aντίο Hugo Chavez...(28/7/1954 - 5/3/2013)

Eφυγε ο αγαπημένος του λαού της Βενεζουέλας...
"O Τσάβεζ είναι τώρα πιο ζωντανός από ποτέ" είπε ο Έβο Μοράλες αμέσως μόλις έμαθε το νέο του θανάτου του φίλου του.
Λαός συγκεντρώνεται στην κεντρική πλατεία του Καράκας τραγουδώντας "Ο Τσάβεζ ζει, ο αγώνας συνεχίζεται"

Τρομερή θλίψη στη χώρα.

Πριν λίγο ο Guardian έγραψε (μετά τις υποκριτικές κορώνες σεβασμού και λύπης): "Είναι μια ευκαιρία για μια νέα αρχή για την Λ.Αμερική και τις ΗΠΑ..."

Ο λαός της Βενεζουέλας μπροστά στο σοβαρό καθήκον της υπεράσπισης των κατακτήσεων του, την ώρα που τα γεράκια ακονίζουν τα νύχια τους.

Καλό ταξίδι Hugo Chavez

Δυο νεκρά παιδιά μας...-Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε

"Καμιά φορά προσπαθώ να θυμηθώ τις ασχολίες που είχα κατά καιρούς στη ζωή μου. Αλλά μια είναι η αξιοσημείωτη: οτι τα βράδια φρόντιζα πάντα να απαλύνω με καταχθόνια σχέδια τις μαύρες μου στιγμές.
Ίσως γι αυτό, σκέφτομαι, φορούσαν τόσο παράδοξα καπέλα οι μεγάλοι εκπορθητές" Τ.Λειβαδίτης

Δύο παιδιά νεκρά, φοιτητές 21 και 22 χρονών από αυτοσχέδιο μαγκάλι! Κι άλλοι 2 στην εντατική...
Το 2013! Το 2013 από αυτοσχέδιο μαγκάλι από ένα κομμάτι παλιού θερμοσίφωνα.
Δύο μάνες κάπου στην Ελλάδα ψάχνουν με τρόμο τα αρχικά...
Σ.Π και Ν.Π...
Ηταν τα δικά τους παιδιά; Θεέ μου... να μην είναι.
Κι όμως είναι. Είναι τα δικά μας παιδιά, τα παιδιά όλων μας που τσακίζονται οι ζωές τους, που δολοφονούνται στα γρήγορα ή αργά και λίγο-λίγο κάτω από τα "συνετά" βλέμματά μας..
Ο ένας από την Κρήτη λένε, ο άλλος από την Εύβοια, τι σημασία έχει πια;
Δεν είχαν να βάλουν πετρέλαιο κι έτσι ρίσκαραν στη φοβερή παγωνιά του κάμπου.
Oι δικοί τους πάλευαν με νύχια και με δόντια για το νοίκι...τι ντροπή, τι θλίψη!
Ηταν "2 άτυχοι νέοι" είπαν στα δελτία...
Σε λίγο θα ξεχαστούν, η "ζωή" συνεχίζεται...

Για ποιο δικαίωμα στη ζωή μιλάνε, για ποιο δικαίωμα στη μόρφωση, για ποιο δικαίωμα σε ότιδήποτε;
Με ποιο δικαίωμα πιάνουν στα βρώμικα στόματά τους έτσι εύκολα "τα παιδιά μας", -"για τα παιδιά μας" έτσι δε λενε;-... μόνο και μόνο για να τα σκοτώσουν, μόνο και μόνο για να πάρουν τη συγκατάθεσή μας στο έγκλημα.
Καταργήθηκαν όλα τα δικαιώματα, δε μένει τίποτα, δεν το βλέπεις;
Μόνο αν είσαι πλούσιος έχεις δικαιώματα. Αλλιώς στα σκουπίδια, περισσεύεις.
Σ' αυτό τον υπέροχο κόσμο δε χωράμε όλοι. Μόνο οι εκλεκτοί... άντε και οι πιστοί  τους υπηρέτες.
Ο καπιταλισμός είναι ρίσκο. Ρισκάρεις τα πάντα, κάθε μέρα. Την ίδια σου τη ζωή για να φας σαπίλα, για να πας σχολείο, για να κυκλοφορήσεις στο δρόμο, για να οδηγήσεις το χαλασμένο σου αυτοκίνητο, για να ζεσταθείς με ένα κομμάτι παλιού θερμοσίφωνα και να πεθάνεις.
 Τι περιμένεις λοιπόν; Να έρθει η σειρά σου;
Η ζωή τελείωσε για 2 παιδιά στη Λάρισα, μ'ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι μες στην παγωνιά, κάποιο απόγευμα.
Η ζωή τελείωσε.. Δεν το άκουσες;
 Κατάλαβέ το. Είσαι εκτός σχεδίου. Σε λίγο θα σε γκρεμίσουν. ήδη σου έχουν πάρει δια νόμου την άδεια να υπάρχεις.

Ξεκίνα από την αρχή. Χτίσε άλλο όνειρο, για άλλο κόσμο.
Γκρέμισέ τους! Δε θα φύγουν από μόνοι τους.
Τσάκισε τον κόσμο τους πριν γκρεμιστεί πάνω σου και σε σκοτώσει. Πριν ισοπεδώσουν τα πάντα.
Υπάρχει ζωή μετά τον καπιταλισμό! Μόνο μετά τον καπιταλισμό υπάρχει πραγματική ζωή.
Βρες άλλο όνειρο και πάρε ανάσα.
Χωρίς μαγκάλια, χωρίς κλάματα μες στην παγωνιά, χωρίς μαυρίλα.
Μόνο με χαμόγελα και χέρια ενωμένα ανθρώπων που νοιάζονται ο ένας για τον άλλο.

Γειά σας μικρά μου αδέρφια. Γειά σας παιδιά μας.
Καλό ταξίδι. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.