Μια Κυριακή

Γεμάτη Κυριακή η προχθεσινή με πολλές αφορμές για σκέψεις διάφορων ειδών και ποιοτήτων.

Πρωί στον Περισσό ξεκίνησε η δεύτερη μέρα του συνέδριου του ΚΚΕ για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Απρόσμενα γεμάτη η αίθουσα συνεδρίων και την Κυριακή(πληρότητα πάνω από το 80%) από ανθρώπους που ήρθαν από παντού για να παρακολουθήσουν εισηγήσεις και παρεμβάσεις.
Η ατμόσφαιρα πραγματικά υπέροχη από κάθε πλευρά.
Η ποιότητα και το επίπεδο των ομιλιών σε πολύ ψηλό επίπεδο όπως βέβαια περιμέναμε.
Πολύ καλή η ομιλία του Θ.Μικρούτσικου που παρά την ποιότητά της δεν έχασε την αμεσότητα και τη χαλαρότητά της. Μας άρεσε πολύ και η αμέσως επόμενη εισήγηση του Δημ. Παπακωνσταντίνου που κέρδισε μάλλον και το πιο ζεστό χειροκρότημα.
Ολες οι ομιλίες πάντως στάθηκαν σε πολύ καλό επίπεδο και αξίζει σίγουρα να τις παρακολουθήσει κανείς όλες (ΕΔΩ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ). Ολες είχαν κάτι σπουδαίο να πουν σε όποιον ενδιαφέρεται και για το φαινόμενο Μπρεχτ, αλλά και για την Τέχνη που έχει ανάγκη η εποχή μας.
Θα επανέλθουμε με το συνέδριο Μπρεχτ με βίντεο από το 902.gr αλλά και με τα κείμενα των ομιλιών.
Οι πληροφορίες μας λένε ότι ειδικά οι ξένοι προσκαλεσμένοι έμειναν κυριολεκτικά άφωνοι από το επίπεδο της διοργάνωσης από το ΚΚΕ.

Το απόγευμα συμμετείχα με μικρή συναυλία στην Καλλιθέα στην εκδήλωση της Λαικής Επιτροπής στην Πλ.Δαβάκη. Παρά τα προβλήματα που είχαμε στο στήσιμο του ήχου, που άγχωσαν λίγο και κάποιους από τους ερασιτέχνες μουσικούς που συμμετειχαν, είδαμε πόσα πολλά και σπουδαία μπορούν να δώσουν αυτές οι εκδηλώσεις των Λαικων επιτροπών. Ο κόσμος ήταν πολύς, εμφανίστηκε όλοος μαζί ξαφνικά μόλις έπεσε ο ήλιος μετά τις 7μμ, και νομίζω ότι χάρηκε την εκδήλωση. Στην ίδια πλατεία την προηγούμενη μέρα υπήρχαν εκδηλώσεις του μαθητικού φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Φεύγοντας γύρω στις 10.30 πέρασα μια βόλτα από το μαθητικό φεστιβάλ που γινόταν στην πλατιούλα δίπλα από το μετρό του Αγ.Δημητρίου. Χαρά Θεού πραγματικά! Ατμόσφαιρα άλλης εποχής που δεν πρέπει να αργήσει. Απρόσμενα πολύς κόσμος, χαλαρά καθισμένος μπροστά στη σκηνή, αλλά και γύρω στους άλλους χώρους παρακολουθούσε τα τελευταία τραγούδια από σχολικό συγκρότημα της ΚΝΕ που εκείνη την ώρα έπαιζε ρεμπέτικα. Χαρούμενες φάτσες, χαμόγελα παιδιών, όμορφων κοριτσιών και αγοριών, κουβεντολόι, τραγούδι και χορός.
Επειδή διαρκώς το τελευταίο τραγούδι γινόταν αμέσως προτελευταίο, γύρω στις 11 εγκατέλειψα κουρασμένος αλλά καλά.

Στο σπίτι είδα την ψηφοφορία στη Βουλή, είδα τα χαμόγελα και τις χειραψίες των ΣαμαραδοΒενιζελοΚουβέληδων και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.
Μακρύς ο δρόμος μπροστά και δύσκολος.
Θα έχουμε πολλές κι απότομες στροφές μέχρι να τουμπάρει το πράγμα.
Αυριο στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις θα δούμε πάλι πολλά.
Καιρός για δράση αλλά και σκέψεις και συμπεράσματα χρήσιμα για τη συνέχεια.

Ραντεβού στο Σύνταγμα στις 10.30 το πρωί.
Μάλλον παίρνω και την κιθάρα μου μαζί.
"Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά". Ας το πούμε με όλους τους τρόπους. Και τραγουδώντας

Νεα σελίδα -Μικρό σχόλιο για την ομιλία του Δ.Κουτσούμπα

Νέα σελίδα για το ΚΚΕ μετά τις αποφάσεις του 19ου συνέδριου και την εκλογή νέας ηγεσίας.
Χθές το είδαμε και στο δρόμο, στην πρώτη συγκέντρωση με ομιλητή το νέο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ.Κουτσούμπα.
Φυσικά κανένας από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ δεν ξεχνάει ούτε βγάζει από την καρδιά του την Αλ.Παπαρήγα και τη μεγάλη προσφορά της στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ από το 1991 και μετά, βρισκόμαστε όμως ήδη στη νέα σελίδα που άνοιξε, και σ'αυτήν πλέον συγκεντρωνόμαστε.

Η χθεσινή ομιλία του Δ.Κουτσούμπα είχε ενα τόνο ενθουσιασμού που έχουν ανάγκη όλοι όσοι είναι αποφασισμένοι να παλέψουν σκληρά για την ανατροπή  της σκληρής πραγματικότητας που ζούμε.
Ο νέος γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ συνομίλησε με το λαό στη διάρκεια της ομιλίας του πράγμα που έδειξε και μ' αυτό τον τρόπο, ότι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει να ακούει, κι αυτό είναι κάτι που επίσης έχουμε ανάγκη. (Πολλές φορές ακόμη και  γνώμες κι απόψεις με κενά και ατέλειες μπορεί να είναι χρήσιμες)
Ο λόγος του τέλος είναι καθαρός, σαφής, οξύς πολιτικά, και έχει το χάρισμα ότι μπορεί να εξηγήσει και να διευκρινίσει δύσκολες λεπτομέρειες με απλούς τρόπους χωρίς πολλά λόγια.

Πιστεύω ότι η παρουσία του θα βοηθήσει πολύ στην κατανόηση της γραμμής του ΚΚΕ  τη στιγμή που όλες οι εκτός ΚΚΕ φωνές γύρω, που είναι πολλές και επομένως κάνουν θόρυβο,  θα κάνουν ό,τι μπορούν για να θολώσουν την εικόνα και το λόγο των κομμουνιστών.
Άρεσε και σε μας αλλά και σε όλους όσους το παρατήρησαν, το ότι  ο Δ.Κουτσούμπας φώναζε τα συνθήματα μαζί με τους συγκεντρωμένους μόλις ανέβηκε στο βήμα.

Παρά το ότι το ΚΚΕ δεν εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο τα άλλα κόμματα, από το ΓΓ της ΚΕ, πολλοί είχαν μια αγωνία να δουν και να ακούσουν την πρώτη του ομιλία. Από ό,τι είδαμε όλοι έφυγαν  πιο χαρούμενοι, πιο αισιόδοξοι και με πίστη ότι παρά τις δυσκολίες θα τα καταφέρουμε.

Πρώτο δείγμα γραφής λοιπόν θετικό.

Υ.Γ. Πολύ καλή και  πάλι η κάλυψη της χθεσινής συγκέντρωσης από το πόρταλ του ΚΚΕ το 902.gr

"Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του" την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη

"Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του" ταξιδεύουν την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη.
Μιλάμε για το πολύ καλό βιβλιο του Ηρακλή Κακαβάνη γύρω από το φαινόμενο Βάρναλη, που παρουσιάζεται και στη Θεσσαλονίκη στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης (Εθνικής Αμύνης 27, 2ος όροφος) .
Ήδη έχει παρουσιαστεί σε 2 "γεμάτες" εκδηλώσεις στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας όπως τα Χανιά, η Κοζάνη κ.α.

Με μεγάλη χαρά συμμετέχω και σ'αυτήν την παρουσίαση του βιβλίου μαζί με σπουδαίους ανθρώπους του πολιτισμού και των λαικών αγώνων.

Στο τραπέζι της παρουσίασης αυτή τη φορά συμμετέχουν

Γιώργος Χουρμουζιάδης, Αρχαιολόγος, Καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου,
Γιώργος Φαρσακίδης, Εικαστικός – Ζωγράφος,
Περικλής Παυλίδης, Επίκουρος Καθηγητής ΑΠΘ - Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης,
Σοφία Τεμεκενίδου, Φιλόλογος,
Γιώργος Σαρρής Τραγουδοποιός,
Γιάννης Καλατζόπουλος, ηθοποιός.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημοσιογράφος – Ποιητής Απόστολος Λυκεσάς.

Μελοποιημένα τραγούδια του Βάρναλη θα ερμηνεύσει ο Μάκης Σεβίλογλου με το συγκρότημά του.


Ομάδα ηθοποιών της Θεσσαλονίκης θα αποδώσει υπό τη μορφή θεατρικού αναλογίου την κατάθεση του Κώστα Βάρναλη στη δίκη Λουντέμη το 1956.

Θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για τη ζωή του ποιητή και ρεπορτάζ από την πάνδημη κηδεία του.

Την Κυριακή 21 Απριλίου 2013 και ώρα 7 μ.μ.
στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης (Εθνικής Αμύνης 27, 2ος όροφος - τηλ. 2310 374807-8)

Είπαν για το βιβλίο:
Γεωργία Λαδογιάννη (επίκουρος καθηγήτρια): Εχει πολλές αρετές αυτό το βιβλίο. Από την πρώτη του αράδα μέχρι την τελευταία περιέχει μικρούς και μεγάλους θησαυρούς. Με το υλικό που περιέχει θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά βιβλία (...) φέρνει στη συζήτηση καίρια θέματα άλλα γνωστά και άλλα άγνωστα, μα και στα γνωστά όμως ο κύριος Κακαβάνης έχει διεξέλθει όλη τη συζήτηση που έχει κάνει η φιλολογία.

Διονύσης Τσακνής (συνθέτης): Το βιβλίο αυτό είναι πάρα πολύ χρήσιμο (...): Γιατί δικαιώνει τον τίτλο του αρχικά και τον δικαιώνει διότι εμάς τους μη μελετητές αλλά τους απλούς εραστές της ποίησής του και της στάσης ζωής του μας φέρνει σε επαφή με άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πλευρές του ποιητή και του έργου του. (...) Επίσης, η ημερολογιακή παράθεση που υπάρχει στο βιβλίο το καθιστά το βιβλίο αυτό και ιδιαίτερα χρηστικό.

Νίκος Μπογιόπουλος (δημοσιογράφος): Το βιβλίο του Ηρακλή είναι έτσι κι αλλιώς σπουδαίο και (...) νομίζω για εμάς τους μη ειδικούς η αξία του βιβλίου κρίνεται από την αντοχή του στο χρόνο, όπως και για τους ειδικούς, και όταν λέω για την αξία του στο χρόνο έχει να κάνει με το πόσες φορές εμείς οι μη ειδικοί θα το αναζητήσουμε στη βιβλιοθήκη μας. Από αυτή την άποψη, είναι σίγουρο ότι το βιβλίο του Ηρακλή πολλές φορές θα διαπιστώσουμε πόσο αξίζει γιατί πολλές φορές θα το αναζητήσουμε.

Σοφία Κολοτούρου (ποιήτρια): Οφείλουμε πολλά στον Ηρακλή Κακαβάνη για την συγκέντρωση αυτού του υλικού σε ένα βιβλίο, το οποίο και ελπίζω να αποτελέσει το πρώτο βιβλίο μιας μεγάλης σειράς κατά την οποία θα επανεκδοθούν τα άπαντα του Βάρναλη, με τον σχολιασμό που τους πρέπει από τους μελετητές τους και θα μπορέσουμε να τα έχουμε κι εμείς στη σύγχρονη βιβλιοθήκη μας. Γιατί ο Βάρναλης παραμένει πεισματικά σύγχρονος όσο οι καιροί αγριεύουν, παραμένει, όπως το είπε και μόνος του στους Σκλάβους Πολιορκημένους «η Ακοή του Κόσμου».

Οικοδόμος (bloger αλλά και κατ’ επάγγελμα οικοδόμος): Το βιβλίο τού Ηρακλή Κακαβάνη ερευνά άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πλευρές του Βάρναλη και φέρνει στο φως της δημοσιότητας 19 ποιήματα. Όμως εκτός από αυτά -και άλλα- πολύ σημαντικά, η σπουδαιότητά του έγκειται στο γεγονός ότι φέρνει τον ποιητή πιο κοντά στους «ανίδεους» σαν και του λόγου μου, που επιπλέαμε στην επιφάνεια του έργου του με τη σιγουριά ότι ταξιδεύαμε σε γνωστά νερά. Το βιβλίο τού Κακαβάνη μας δίνει τη δυνατότητα να βουτήξουμε σ’ αυτά τα βαθιά νερά και να θαυμάσουμε την ομορφιά και τον πλούτο τους.

Νίκος Σαραντάκος (μεταφραστής συγγραφέας): Πρόκειται για ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο, που καλύπτει πολλά κενά της βαρναλικής βιβλιογραφίας και που (ελπίζω τουλάχιστον ότι) θα βοηθήσει όσους θελήσουν να ασχοληθούν στο μέλλον με το έργο του Βάρναλη

Αιώνες πίσω

Όταν κτήνη πυροβολούν εργάτες που ζήτησαν να πληρωθούν, μετά από 6 μήνες που δούλευαν και ζούσαν σα ζώα μένοντας απλήρωτοι, τι να περιμένει κανείς;
Όταν πολλοί ακόμη και πίσω από υποκριτικές καταδίκες δέχονται και δικαιολογούν την αγριότητα τι έρχεται άραγε;
Όταν η μεγάλη πλειοψηφία παρακολουθεί, λές και πρόκειται για έργο στην τηλεόραση κι οχι για πραγματικότητα, και μόλις το δελτίο περνάει στην επόμενη είδηση, περνάει και σκορπίζει σαν αέρας ό,τι έγινε σαν να μην έγινε, πόσο βέβαιοι μπορούμε να είμαστε ότι βαδίζουμε στο μέλλον;

Το χάιδεμα του φασισμού από την κυβέρνηση με τις δηλώσεις Σαμαρά(και άλλων)  που ζητούσαν "να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας" φέρνει καρπούς. Ματωμένους καρπούς. Χθες στη Ν.Μανωλάδα, αύριο ποιος ξέρει που αλλού.
Ο φασισμός κάνει την εμφάνισή του με τον πιο άγριο τρόπο που μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Πάνω από 30 άνθρωποι βρέθηκαν στα νοσοκομεία της Πελοποννήσου, όταν μπράβοι του τσιφλικά της περιοχής, επιστάτες όπως λέγονται, πυροβόλησαν στο πλήθος, σαν να είμαστε στις φυτείες του Αμερικάνικου Νότου το 17ο αιώνα ή στην Αφρική της αποικιοκρατίας!
Ποιος όπλισε το αφεντικό-τσιφλικά της περιοχής άραγε; Ποιος ετοίμασε το έδαφος; Κι αν δε δοθεί η απάντηση που πρέπει τι θα ακολουθήσει;
Το κτήνος βρίσκεται μόνο σε κάποιο χωριό της Ηλείας ή βγάζει κεφάλια παντού;

Ο καπιταλισμός γυρίζει τον κόσμο αιώνες πίσω σαρώνοντας ανθρώπους και συνειδήσεις.
Οι καμπάνες που χτυπάνε είναι πολύ βαριές.
Άλλη μια φρικτή ευκαιρία για πολύ σοβαρές σκεψεις.

Κατακτήσεις, δικαιώματα, σκουπίδια και άλογα

Θυμάμαι μια ιστορία που μου έλεγαν μέλη του ΠΑΜΕ από την περιφρούρηση μιας Γεν.Απεργίας σε κάποιο μεγάλο εργοστάσιο.
Μια απεργοσπάστρια, πλησιάζει με θράσος την αλυσίδα της περιφρούρησης και ζητάει το λόγο που βρίσκεται εκεί το ΠΑΜΕ εμποδίζοντας τους εργαζόμενους να δουλέψουν.
"Δεν έχεις καταλάβει συναδέλφισα. Δεν είμαστε εμείς που σ'εμποδίζουμε να δουλέψεις, άλλοι είναι. Σκέψου το πιο καλά. Για να μη χάσεις τη δουλειά σου είμαστε εδώ"
-"Δηλαδή τί είναι αυτό τώρα; Δεν έχουμε το δικαίωμα στην εργασία;", λέει η ετοιμοπόλεμη απεργοσπάστρια.
-"Ποιό δικαίωμα στην εργασία λες; Τωωωρα, πάει αυτό. Δεν πήρες χαμπάρι κοπέλα μου; Εδώ κάηκε η Αθήνα επειδή καταργήθηκε το δικαίωμα στην εργασία. Δεν το έμαθες;". Για να μη δει το γέλιο, ο ΠΑΜίτης που της μιλάει, μπροστά στην περιφρούρηση εκείνη  την ώρα, γυρίζει στους άλλους."Ρε παιδιά τι λέει; πες τε εδω στη συναδέλφισα. Δεν καταργήθηκε το δικαιωμα στην εργασία:"
"Ναι, ναι, τώρα;.Ε, βέβαια καταργήθηκε.Τι λεει τώρα..." απαντάει η περιφρούρηση
Η ετοιμοπόλεμη απεργοσπάστρια αιφνιδιάζεται, αμφιβάλει, δεν ξέρει τι να πεί κι εγκαταλείπει.

Αυτά που έγιναν βέβαια εκείνο το ξημέρωμα μεταξύ σοβαρού και αστείου, καθόλου αστεία δεν ήταν τελικά.
Ποιο δικαίωμα στην εργασία;
Ποιο δικαίωμα γενικά; Σε τί;
Στη σταθερή δουλειά; Στην παιδεία; Στην υγεία;
Στον πολιτισμό; Στην ξεκούραση; Στον αθλητισμό;
Ποιον αθλητισμό; Τι λέμε τωρα...Ένα παιδάκι σκοτώθηκε χθες σε γήπεδο 5X5 από δοκάρι που έπεσε πάνω του από κακή συντήρηση...
Τελικά έχουμε όλοι το δικαίωμα στη ζωή;
Έχουμε το δικαίωμα να ξυπνάμε το πρωί χωρίς το τρελό και δολοφονικό άγχος για το πως θα τα βγάλουμε πέρα; Η μηπως τέτοιο δικαίωμα έχουν μόνο λίγοι και όλοι οι άλλοι είτε καθόμαστε παγωμένοι από φόβο κι ανησυχία είτε τρέχουμε σαν τους τρελούς χωρίς αποτέλεσμα κι όπου μας βγάλει;
Είναι κόσμος αυτό το τσίρκο της απελπισίας;

Δικαιώματα τέλος λοιπόν. Κατακτήσεις τέλος. "Αυτά μας έφεραν εδώ". Τα "συντεχνιακά συμφέροντα" και οι αλόγιστες και ανορθολογικές διεκδικήσεις των εργαζόμενων. Αυτό μας λένε.
Το σωστό λένε είναι να κάνουν κουμάντο αυτοί που βάζουν τα λεφτά.
Έχουν,  σου δίνουν. Δεν έχουν, δεν παίρνεις. Απλό.
Κι αμα ζήσεις έζησες, αμα πεθάνεις πέθανες!
 Επιχειρήσεις είναι στο κάτω-κάτω, δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα.
 Άλλαξαν τα πράγματα και δεν το πήραμε  είδηση. Την ώρα που μας  έβαζαν να χειροκροτάμε τα τοπ 10 των πλουσίων μπροστά στις οθόνες και να ονειρευόμαστε βίλα στο Μαλιμπού, αυτοί τραβούσαν κάτω από τα πόδια μας το χαλί.
Την ώρα που οι μάζες χειροκροτούσαν την "τελική επικράτηση" του καπιταλισμού, την ίδια ώρα χωρίς να το ξέρουν αποδεχόντουσαν και τις υποχρεωτικές "παράπλευρες απώλειες πολέμου". Ετσι είναι η πρόοδος έλεγαν. Τότε οι απώλειες ήταν λίγες. Τωρα "οι απώλειες" είμαστε όλοι εμείς".

Αυτή ακριβώς είναι η λογική του καπιταλισμού. Σκληρή, κυνική, απάνθρωπη; Ο,τι κι αν είναι αυτήν έχουμε. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Όλα τα άλλα είναι φαντασιώσεις των κομμουνιστών λένε!

Το ζήτημα όμως δεν είναι απλά αν όλα αυτά είναι δίκαια ή άδικα, σωστά ή λάθος από τη σκοπιά της ηθικής. Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε ξανά και ξανά είναι τα όρια αυτού του συστήματος.
Αυτό που πρεπει να δουν όλοι, όποιο κόμμα κι αν ψήφιζαν, είναι ότι ο καπιταλισμός έκλεισε τον δημιουργικό του κύκλο κι άρχισε τον κύκλο της καταστροφής αφού ο σκληρός και αδυσώπητος ανταγωνισμός επιβάλει απλά ότι στη συνέχεια θα φύγουν από τη μέση οι πιο αδύναμοι για να επιβιώσουν οι δυνατοί. Κάποτε στους "δυνατούς" λογάριζε τον εαυτό του κι αυτός με το μοκρομάγαζο ή τη βιοτεχνία. Τωρα βλέπει να τον τρώνε τα θηρία της καπιταλιστικής ζούγκλας. Τώρα ο καπιταλισμός που "έδινε ευκαιρίες" έχει βγάλει το δρεπάνι  και θερίζει ό,τι βρεί μπροστά του. Εκατομμύρια ικανοί και χρήσιμοι για όλους μας, πρέπει τώρα να θυσιαστούν στο βωμό του ανταγωνισμού που έχει μόνο ένα νόμο κι ένα δρόμο, το δρόμο της όξυνσης.
Αυτό δείχνει η εικόνα των μαγαζιών και μικρών ή μεσαίων επιχειρήσεων που εξοντώνονται. Αυτό δείχνει το απίστευτο άλμα της ανεργίας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και αλλού. Αυτό δείχνουν τα "κόκκινα δάνεια" του 24%-30%(!) που καταπίνει την οικονομια.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί πια να "ταίσει" τα όλο και περισσότερα στόματα αυτού του πλανήτη. Δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις όλο και αυξανόμενες ανάγκες, Δεν ενδιαφέρεται καν να το κάνει. Δεν αναφέρεται πουθενά κάτι τέτοιο στις αρχές του. Σημασία έχει να σωθούν οι τράπεζες και τα μεγάλα μονοπώλια. Και μαζί τους όσοι βρίσκονται στον κύκλο των σωσμένων. Οι άλλοι.... "λυπούμαστε" λένε, "αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι"...
Αν θέλετε κάντε υπομονή, προσποιηθείτε ότι ζείτε, ζείστε αν μπορείτε με 300 ευρώ ή και με τίποτα, ψάξτε για φαγητό στα σκουπίδια, αυτοσχεδιάστε. Μπείτε στο σπίτι του διπλανού, κλέψτε ή κλάψτε. Θα επιβιώσουν οι ισχυροί. Οι άλλοι στο β' υπόγειο και βλέπουμε.
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα ζούγκλας που μας προτείνουν ως μοναδική διέξοδο.

Απέναντι σε όλο αυτό το αισχρό και φρικτό σκηνικό όμως υπάρχει κάτι;
Φυσικά και υπάρχει! Υπάρχει ο σοσιαλισμός.
Υπάρχει δηλαδή η ανατροπή του τωρινού ξεπερασμένου και καταστροφικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας με πυρήνα το κέρδος προς όφελος λίγων, από ένα καινούργιο κόσμο με έναν ολοκληρωτικά νέο τρόπο, νέες παραγωγικές σχέσεις όπως λέγονται, που θα απελευθερώνουν τις υπο καταστροφή παραγωγικές δυνάμεις με πρωτο-πρώτο τον άνθρωπο, και θα ανοίγουν το δρόμο για πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας και  της παραγωγής προς όφελος του ανθρώπου, όπως αναλογεί στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας και τις σύγχρονες κατακτήσεις του ανθρώπου.

Ας το σκεφτούν όλοι. Πόσο λογικό είναι σήμερα, με το  σημερινό βαθμό ανάπτυξης της τεχνολογίας, κάποιοι άνθρωποι να ξεπαγιάζουν και παιδιά να πεθαίνουν από ένα μαγκάλι;
Πόσο λογικό είναι να δουλεύεις σα σκυλί και να τρως σκουπίδια και άλογαΠόσο λογικό είναι 30000 όικογένειες το μήνα(!) να χάνουν το δικαίωμα στην ηλεκτροδότηση επειδή δεν έχουν να πληρώσουν το λογαριασμό της ΔΕΗ;
Δεν είναι αυτό ένα καθαρό δείγμα ότι ο καπιταλισμός μας γυρνάει ούτε λίγο ούτε πολύ, στην εποχή των σπηλαίων;
Ολους;  θα πείτε. Οχι φυσικά. Αλλά αυτό μπορεί να το κάνει  ακόμη χειρότερο. Γιατί δεν μπορεί να πιστεύει κανείς ότι η διαίρεση των ανθρώπων σε κατηγορίες, οπου κάποιοι θα ζουν στη χλιδή και κάποιοι άλλοι δεν θα έχουν καν ρεύμα, όπου έστω κάποιοι θα ζουν "φυσιολογικά" ενώ οι διπλανοί τους θα ψάχνουν στα σκουπίδια, μπορεί να σταθεί και να λειτουργήσει χωρίς να δημιουργήσει συνθήκες κανονικής αλληλοσφαγής και χάους.
Οποιος το αντέχει ας σωπάσει κι ας συνεχίσει το δρόμο του.
Οποιος έχει αρχίσει να ανησυχεί, ας πάει στο σωματείο του ή στις επιτροπές αγώνα, τις λαικές επιτροπές και όπου αλλού κι ας παλέψει. Ας βρεί τους άλλους που υποφέρουν όπως αυτός κι ας πιαστεί χέρι-χέρι μαζί τους κι ας νοιώσει τη δύναμη που πραγματικά έχει.
Οποιος θέλει απελπισμένα να πιστεύει τα ψέματα "διεξόδου" που βλέπουν "φως στο τούνελ" ας κλείσει τα μάτια κι ας το ρίξει στις προσευχές.
Ολοι οι άλλοι από δώ. Στον αγώνα για την ανατροπή. Στο αγώνα για ένα καινούργιο κι άνθρώπινο κόσμο.
Ας τελειώνουμε λοιπόν με τα κλάματα. Εμείς οι "τυχερότεροι" όλων των γενεών, που δε ζήσαμε συγκρούσεις ή πολέμους,  εμείς οι τέως προνομιούχοι της ιστορίας, έφτασε η ώρα να παλέψουμε για να ελπίσουμε, Να παλέψουμε για να μείνουμε όρθιοι σαν άνθρωποι κι όχι να γονατίσουμε στα 4 σα ζώα.. Στο παραμύθι που μας πούλησαν, τώρα νικαει ο δράκος.

Τι θα κάνουμε;
Θα δούμε το μονοδρομο του αγώνα; Θα ερωτευτούμε ξανά τη ζωή;
Θα βγούμε στο μπαλκόνι ή την εξώπορτα να πάρουμε βαθιά ανάσα και να φωνάξουμε "αυτός ο κόσμος είναι δικός μου";

Μόνο όποιος παλεύει θα ξανανιώσει πραγματικά τη δύναμη και την ηδονή της ελπίδας.
Μονο όποιος παλεύει θα γευτεί.
Το φοβερό μεθύσι της αισιοδοξίας για έναν πραγματικά καινούργιο και πραγματικά δίκαιο κόσμο.

Ζογκλερικά και στάχτες

Tι θα έκανε το σύστημα χωρίς την τηλεόραση άραγε;
Ειναι πραγματικά ζογκλερικος ο τρόπος  με τον οποίο παρουσιάζεται η εικόνα της πραγματικότητας, που από εικόνα άγριου βομβαρδισμού που όχι μόνο συνεχίζεται ασταμάτητος αλλά εντείνεται, εμφανίζεται ως "φως στο τούνελ" και "νέο ξεκίνημα".
Ετσι βλέπουμε το τρύπιο καπέλο να βγάζει κυριολεκτικά λαγούς.

Ενώ μια ουρά από μέτρα, που έχουν αποφασιστεί αλλά δεν έχουν ακόμα μπει στη ζωη μας, περιμένει να ξεκινήσει τη δική της διαδρομη λεηλασίας, κι ενώ τα επιτελεία ελλήνων και ξένων "ειδικών" διαρκώς επεξεργάζονται νέα, η κυβερνηση, με τις τρείς φωνές στα κανάλια συν μία αυτή των καναλιών, κάνει επίδειξη ψευτιάς λέγοντας πως δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα!
 Ενώ το χαράτσι που είχαν υποσχεθεί και "δεσμευτεί" προεκλογικά πως θα σταματήσει νομιμοποιείται αλλάζοντας όνομα και συνεχίζει να σκορπίζει ερείπια, κι ενώ επεκτείνεται και για φέτος η αντισυνταγματική, όπως είπε το Σ.Ε., εισπραξή του από τη ΔΕΗ, ο Πρωθυπουργός ενθουσιώδης μας λέει πως δεν παλεύουμε πια ανάμεσα στα ερείπια!
Ενω είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, και η τραγική ΔΗΜΑΡ είχε πάρει πάνω της τη δέσμευση ότι κανείς δεν θα φύγει, τώρα βρήκαν το παραθυράκι των δήθεν "επίορκων" και μας λένε περίπου ότι 15000 ΔΥ είναι παιδεραστές, κλέφτες, απατεώνες και επίορκοι (βάζοντας στην ουρά βιαστικά και το νέο στοιχείο της κατάργησης της "οργανικής θέσης"). Και επειδή ξέρουν τι θα ακολουθήσει καλύτερα από τον καθένα λένε τώρα πως για κάθε "αποχώρηση" θα υπάρχει νέα πρόσληψη...Εννοουν μάλλον στις πρώτες 1000 "αποχωρήσεις" γιατί μετά θα υπάρξει μια "ξαφνική εμπλοκή που θα απειλεί τη συνέχιση της χρηματοδότησης της πατρίδας" και θα πρέπει να γίνουν κάποιες προσαρμογές.
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά, αλλά η φρίκη εξαπλώνεται σε μισθούς, συντάξεις, αποδόμηση δημόσιων υπηρεσιών κρίσιμων για το λαό, και γενικά σε όλο το πεδίο του πολέμου που έχει εξαπολυθεί εναντίον του λαού που έκπληκτος παρακολουθεί να του παίρνουν τη ζωή και να του ζητάνε να τους χειροκροτήσει κι από πάνω!
Και όλα αυτά τη στιγμή που τα επίσημα στοιχεία της ανεργίας μιλάνε για νέα ρεκόρ, και οι προβλέψεις για την ύφεση κόβουν τα πόδια. Να πούμε ακόμη ότι η τωρινή έκθεση της τρόικας λέει απλώς ότι "...υπάρχει προοπτική σταδιακής επιστροφής στην ανάπτυξη το 2014". Το 2010 υπήρχε βεβαιότητα για το 2012, ενώ μετά τις εκλογές πολλές φορές και ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας μας μίλησαν για την ανάπτυξη που θα έρθει στο 2ο εξάμηνο του 2013...
Η γελοιότητα που είδαμε χθες στη συμπεριφορά του τραγικού μια φορά κι ένα καιρό αριστερού Μπίστη ήταν χαρακτηριστική. Με ύφος ενοχλημένου ευεργέτη μιλούσε για την μηδενιστική συμπεριφορά αυτών που ενώ βλέπουν ότι η κυβέρνηση προχωράει στο δρόμο της σωτηρίας με επιτυχία, συνεχίζουν να διαστρευλώνουν το "έργο" της.
Από κοντά βέβαια και τα επιτελεία των ειδήσεων των ΜΜΕ που με έντεχνους τρόπους από τη μια στέκονται δήθεν κριτικά, ξεσκονίζοντας τα μέτρα γεμάτοι κατανόηση για το λαό που υποφέρει, κι από την άλλη μιλούν με θετικούς πάντα όρους, για τη συμφωνία που ..."επιτεύχθηκε", τις δόσεις που έρχονται, το χρήμα που θα ρεύσει(για ποιόν;), τα έργα που θα ξεκινήσουν και τις "νέες" θέσεις εργασίας που θα "δημιουργηθούν", ενω όλοι κλείνουν με τη γνωστή θετική προσμονή σκορπώντας ψεύτικες ελπίδες στους απελπισμένους και καλώντας μας να περιμενουμε "για να δούμε τι θα γίνει κι αυτή τη φορά"...
Φυσικά σφηνώνουν όσο πιο καλά και βαθιά μπορούν στο μυαλό μας, το οτι το μόνο όπλο που έχει ο λαός για να απαντήσει είναι οι εκλογές και μόνο οι εκλογές. Δηλαδή, καμία ελπίδα γιατί αν περιμένει κανείς από τις εκλογές ζήσε Μάη μου...
Παρεμπιπτόντως αυτές τις μέρες έχουμε δημιουργία 2 ακόμη κομμάτων στο χώρο της "κεντροαριστεράς". Το εργοστάσιο δουλεύει κανονικά φτιάχνοντας "εναλλακτικές" και αναχώματα.

Μ' αυτά και μ'αυτά όμως φάγαμε άλλους 10 μήνες  στο κεφάλι και το μαρτύριο συνεχίζεται.
"Πάρτο απόφαση ρε Στράτο να γραφτείς στο συνδικάτο"...

Νικόλα Σάκο- Μπαρτολομέο Βαντσέτι

Sacco Nicola (1891-1927)-Bartolomeo Vanzetti (1888-1927)

"Ο Σάκο και ο Βαντσέτι ιδεολογικά και πολιτικά ήταν αναρχικοί. Για την εποχή εκείνη, ανήκαν σ' ένα υπαρκτό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα που σε γενικές γραμμές επαγγελλόταν τον κομμουνισμό χωρίς όμως να αναγνωρίζει τη μεταβατική περίοδο όπου το κράτος της εργατικής τάξης είναι ιστορικά αναγκαίο. Η δογματική αυτή θέση των αναρχικών, να τοποθετούνται από θέση αρχής ενάντια σε κάθε εξουσία, τους οδηγούσε στην τραγική αντίφαση να συμμετέχουν μεν - όπως έγινε και στη Ρωσία - στην επαναστατική δράση κατά της αστικής εξουσίας, αλλά μόλις αυτή υποχωρούσε, μόλις συντελούνταν το πέρασμα της εξουσίας στην εργατική τάξη, στρέφονταν κατά της δικτατορίας του προλεταριάτου, βοηθώντας έτσι αντικειμενικά την αντεπανάσταση. Σε ένα γράμμα του, γραμμένο στη φυλακή, στις 24 του Γενάρη του 1924, τρεις μέρες μετά το θάνατο του Λένιν, ο Βαντσέτι γράφει6: «Ο Λένιν πέθανε. Εχω πειστεί πως, χωρίς να το θέλει, κατάστρεψε τη ρωσική επανάσταση. Σκότωσε και φυλάκισε πολλούς από τους συντρόφους μου. Κι όμως υπέφερε πολύ, δούλεψε ηρωικά για κείνο που νόμιζε πως είναι η αλήθεια, και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα σαν διάβασα τις λεπτομέρειες του θανάτου του και της κηδείας του. Οσο για τους πουλημένους κοντυλοφόρους του καπιταλισμού, που παραποιούν τα γεγονότα και την αλήθεια, που ρίχνουν τη λάσπη της άθλιας ψυχής τους πάνω στον αγνό μου αντίπαλο, δε μου μένει παρά να ουρλιάξω, όλη μου τη σιχαμάρα και την περιφρόνησή μου για δαύτους»."(Από το Ριζοσπάστη 19/8/2007)

“Θα μπορούσα να είχα πεθάνει, ασήμαντος, άγνωστος, μια αποτυχία. Τώρα δεν είμαστε αποτυχημένοι.
Αυτή είναι η καριέρα μας και αυτός ο θριαμβός μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν φανταστήκαμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τόση δουλειά υπέρ της ανεκτικότητας, της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αλληλοκατανόησης όπως τελικά κάνουμε τώρα κατά λάθος. Ο,τι είπαμε, ό,τι ζήσαμε, ό,τι πονέσαμε - τίποτα!  Η αφαίρεση των ζωών μας, των ζωών ενός καλού παπουτσή και ενός φτωχού ιχθυοπώλη - τα πάντα! Η τελευταία στιγμή μας ανήκει, αυτή η θανάσιμη
αγωνία είναι ο θρίαμβός μας”.
Ηταν τα λόγια του Bartolomeo Vanzetti αμέσως μετά την ανακοίνωση της θανατικής καταδίκης του τρομερού "ντουέτου" των Ιταλών αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι που κατηγορήθηκαν για την δολοφονία του φίλου τους Σαλτσέντο που είχε σπρωχθεί από αστυνομικούς της αστυνομίας της Μασσαχουσέττης από το 14ο όροφο στο κενό. Το περίεργο ήταν ότι ακριβώς εκείνες τις μέρες είχαν διοργανώσει διαμαρτυρία για την δολοφονία αυτή πράγμα που εξόργισε τις αρχές που αποφάσισαν να τους ξεφορτωθούν.
“Παρόλο που ο Σάκο μπορεί να μην έχει διαπράξει το έγκλημα, είναι παρόλα αυτά ένοχος γιατί είναι εχθρός των υπαρκτών θεσμών”.Αυτά ήταν και τα λόγια του προέδρου του δικαστηρίου Θάγιερ στις 14 Ιούλη του 1921.Και ήταν βεβαια και η μόνη αλήθεια που είπε. Γιατί αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος της καταδίκης των Σάκο και Βαντσέττι. Ο ασταμάτητος κι αδιαπραγμάτευτος αγώνας τους ενάντια στο σύστημα που μετά από ένα δολοφονικό 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, εκείνη τη στιγμή οδηγούσε αργά τους λαούς του κόσμου στη μεγάλη κρίση του 29 κι από εκεί στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι Σάκο και Βαντσέτι ήταν κομμάτι του μεγάλου μεταναστευτικού κύματος του τελους του 19ου-αρχών του 20 αιώνα, που μέσα σε ελάχιστα χρόνια γέμισε την Αμερική με εκατομμύρια απελπισμένους, που αναζητούσαν τη Γη της Επαγγελίας. Ηταν μέσα σε εκείνους που είδαν τον εαυτό τους όχι σαν μελοντικούς πλούσιους στη Γη της ευκαιρίας, αλλά σαν ανθρώπους που παλευαν πλάι και μαζί με όλους τους εργάτες που γνώριζαν την άγρια εκμετάλλευση, για το μεγάλο όνειρο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Για το όνειρο ενός κόσμου καλύτερου χωρίς δεσμά και χωρίς καταπίεση κάθε είδους.

Ειδαν την Αμερική να μεγαλώνει, να γίνεται η μεγάλη λαμπερή Βιομηχανική δύναμη που ξέρουμε, αλλά μαζί είδαν τους εργάτες να οργανώνονται,να δημιουργούν τους "Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου”(IWW), να παλεύουν, να διεκδικουν τη ζωή τους και στάθηκαν πλάι τους με κάθε τρόπο.
Συμμετείχαν με κάθε τρόπο στις μεγάλες Απεργίες και διαμαρτυρίες, σε όλους τους αγώνες της εποχής εκέινης, ενώ αρνήθηκαν να στρατευθούν στον 1ο Παγκόσμιο φεύγοντας στο Μεξικό. Ετσι μπήκαν σιγά σιγά στο μάτι του Αμερικάνικου Καπιταλισμού που αποφάσισε να τους ξεφορτωθεί.

Κι όταν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο φόβος του Κομμουνισμού εξαπλώθηκε σαν αρρώστια στην Αμερική, έπεσαν θύματα ενός μεγάλου κύματος διώξεων και τρομοκρατίας που λειτουργούσε σαν άμυνα στην Κόκκινη απειλή.Ηταν μια εποχή που οι ιδέες του Κομμουνισμού και του Σοσιαλισμού ασκούσαν και στην Αμερική μεγάλη γοητεία. Σοσιαλιστές βουλευτές εκλεγόντουσαν, το ΙWW και το ΚΚ οργάνωναν μεγάλες κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα τις γιορτές για την Οκτωβριανή Επανάσταση(1919) που στάθηκαν και η αφορμή για το κύμα διώξεων που εξαπολύθηκε.

Η σύλληψη των Σάκο και Βαντσέτι πυροδότησε τρομερές λαικές αντιδράσεις. Οταν όμως στις
20 Σεπτέμβρη του 1920 ιταλοί αναρχικοί έβαλαν βόμβα στη Wall Street με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 40 άτομα, το ποτήρι για το σύστημα ξεχείλισε.Επρεπε να τελειώνουν με τους 2 Αναρχικούς. Έτσι στις 14 Ιούλη του 1921 καταδικάστηκαν σε θάνατο χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία ούτε για τη δολοφονία ούτε για τη ληστεία που τους φόρτωσαν, απλά και μόνο επειδή οπλοφορούσαν, όπως όλοι άλλωστε εκείνη την εποχή.Αμέσως ένα μεγάλο κύμα εκδηλώσεων υποστήριξης ξέσπασε. Ενα τεράστιο κίνημα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο που περιλάμβανε κομμουνιστές, σοσιαλιστες, αναρχικούς, προοδευτικούς όλων των αποχρώσεων και βέβαια μεγάλες προσωπικότητες (ο Αϊνσταϊν, ο Μπερναρντ Σο, ο Ανατολ Φρανς κ.α.) αλλά και απλούς ανθρώπους που συγκινούνταν από το δράμα που παιζόταν.Το κίνημα αυτό κράτησε 7 χρόνια. Στις 23 Αυγούστου του 1927 οι 2 αναρχικοί αγωνιστές πέθαναν στην ηλεκτρική καρεκλα μέσα σε Παγκόσμιο σόκ , ενώ μεγάλες διαδηλώσεις ξεσπούν με κορυφαία αυτήν όπου 100000 κόσμου περπατουν χέρι χέρι στην κηδεία των 2 αγωνιστών.
Δεκαετίες μετά το 1977 η Αμερική ομολογεί το έγκλημά της όταν η Πολιτεία της Μασσαχουσέτης αναγνωρίζει την αθωότητα των Σακο και Βαντσέτι.
Οι 2 Ιταλοί αναρχικοί έζησαν λίγο, πέθαναν φωνάζοντας "Viva l'anarchia!" κι έμειναν στην ιστορία σαν κομμάτι της Παγκόσμιας μνήμης που δεν ξεχνάει αυτούς που είδαν τους εαυτούς τους σαν ανθρώπους πλάι σε ανθρώπους, σαν εργάτες πλάι σε εργάτες που παλεύουν.Αυτούς τους τρελούς που τη ζωή την είδαν μόνο σαν όνειρο για κατι καλύτερο, μόνο σαν όραμα, και μόνο σαν αγώνα.

*To τραγούδι είναι του Ε.Μορικόνε τραγουδισμένο απο την Τζόαν Μπαέζ, από την ταινία "Σάκο και Βαντσέτι"

Ο Δ.Κουτσούμπας νέος ΓΓ της Κ.Ε. του ΚΚΕ-(βιογραφικό, βίντεο)

«Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία στην πρώτη της συνεδρίαση εξέλεξε Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ τον Δημήτρη Κουτσούμπα».
Aυτή είναι, η λιτή όπως πάντα, ανακοίνωση του Γ.Τ. του ΚΚΕ.
Ο Δ.Κουτσούμπας είναι από τη Λαμία, νέος στην ηλικία,  "παλιός" στους αγώνες με σημαντική πορεία σε πολλά και κρίσιμα πόστα.

Το βιογραφικό του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα(από το 902.gr)

Γεννήθηκε στη Λαμία στις 10 Αυγούστου το 1955. Είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη. Η οικογένειά του ήταν αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, με εκτελεσμένους από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και από τα έκτακτα στρατοδικεία της περιόδου του εμφυλίου, με φυλακισμένους και εξορισμένους. Ο πατέρας του Αποστόλης Κουτσούμπας μέλος του ΚΚΕ πιάστηκε το 1945 στη Λάρισα, δικάστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε για 8 χρόνια.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο τον Ιούνη του 1973, έδωσε εξετάσεις και πέτυχε στο Νομικό τμήμα του Πανεπιστήμιου της Αθήνας. Σπούδαζε δουλεύοντας παράλληλα σε διάφορες δουλειές, για να καλύψει τα έξοδα των σπουδών. Με τον ερχομό του στην Αθήνα, πιάνει επαφή με την παράνομη οργάνωση της ΚΝΕ, συμμετέχει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και οργανώνεται στην αντι-ΕΦΕΕ και την ΚΝΕ τον Δεκέμβρη του 1973, δουλεύοντας στην παρανομία μέχρι την μεταπολίτευση, το καλοκαίρι του 1974. Γίνεται μέλος του ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 1974. Με απόφαση του ΚΣ της ΚΝΕ το καλοκαίρι του 1975 στέλνεται για κομματική δουλειά στην Οργάνωση της Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας ως μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΝΕ. Ήταν αντιπρόσωπος στο 1ο Συνέδριο της ΚΝΕ.

Περνάει αποκλειστικά στην κομματική δουλειά το Φθινόπωρο του 1977, ως γραμματέας αχτίδας και στη συνέχεια γραμματέας της Νομαρχιακής Οργάνωσης Βοιωτιας. Από το 1979 είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας, με διάφορες χρεώσεις, όπως υπεύθυνος της εργατικής συνδικαλιστικής δουλειάς, καθοδηγητής Νομαρχιακών Οργανώσεων Βοιωτίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας, Ευρυτανίας. Στην πορεία αναλαμβάνει Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας, εκτός από διάστημα 21 μηνών που υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία του σε Μεσολόγγι, Κομοτηνή και Λήμνο.

Στο 12ο Συνέδριο του ΚΚΕ τον Μάη του 1987 εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στη διάσπαση του 1991, ως Γραμματέας της ΚΟ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας και μέλος της ΚΕ, δίνει τη μάχη μαζί με άλλους συντρόφους για την υπεράσπιση του Κόμματος, των αρχών του, της κοσμοθεωρίας του, ενάντια στην διασπαστική, οπορτουνιστική ομάδα που πήγε στο ΣΥΝ.

Στο 13ο Συνέδριο εκλέγεται ξανά στην ΚΕ και στη Γραμματεία της με ευθύνη την καθοδήγηση ΚΟ, ενώ από τον Αύγουστο του 1991, αμέσως μετά την διάσπαση αναλαμβάνει υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ.

Τον Δεκέμβρη του 1991 στο 14ο Συνέδριο εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ, με ευθύνη το Γραφείο Τύπου, τον πολιτισμό, στη συνέχεια τον 902, μέχρι τις πλημμύρες του 1994, οπότε και αναλαμβάνει υπεύθυνος από το ΠΓ για τις Οργανώσεις Θεσσαλονίκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης.

Στο 15ο Συνέδριο (Μάη του 1996) εκλέγεται μέλος του ΠΓ και αναλαμβάνει Διευθυντής του Ριζοσπάστη, χρέωση την οποία είχε για μια δεκαετία.

Στο 16ο Συνέδριο (Φλεβάρης 2000) και στο 17ο Συνέδριο (Φλεβάρης 2005) επανεκλέγεται στο ΠΓ και αναλαμβάνει υπεύθυνος των Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος.

Στο 18ο Συνέδριο (Φλεβάρης 2009) αναλαμβάνει από το ΠΓ επικεφαλής της Γραμματείας της ΚΕ. Στο 19ο Συνέδριο (Απρίλης 2013) εκλέγεται Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ.


O Δ.Κουτσούμπας είναι από τους ανθρώπους που αγαπούν τη δράση πολύ περισσότερο από τη δημοσιότητα.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στη δύσκολη δουλειά του νέου ΓΓ της νέας ΚΕ και του Π.Γ.
Καλούς αγώνες σε όλους.

Ένα βίντεο με το Δ.Κουτσούμπα

Οι πραγματικοί άσωτοι - Τεράστιες τράπεζες= Τεράστια χρέη

Πως γίνεται η μικρή Κύπρος με το ΑΕΠ των 17 δις να έχει ανάγκη από 23 δις άμεσα;
Πως γίνεται 2 τράπεζες(αν και μια θα ήταν υπεραρκετή) να ρίχνουν στα βράχια ολόκληρη οικονομία έχοντας χρέη πολλές φορές περισσότερα από το χρέος της χώρας;
Ειναι μοναδική και ειδική περίπτωση η Κύπρος; Πόσο ειδική περίπτωση μπορεί να είναι όταν σύμφωνα με τις δικές τους δηλώσεις οι 2 τράπεζες που θα συγχωνευόντουσαν στην Ελλάδα, ΕΤΕ και ΕUROBANK, είχαν περσι "ενεργητικό" 170 δις(περιουσία δηλαδή που όμως όλη έχει αποκτηθεί με δανεικά που χρωστούν οι τράπεζες); 170 δις είναι όσο περίπου όλο το ελληνικό ΑΕΠ.

Γιατί δεν επικεντρώνουμε στο "λογικό" γεγονός ότι συνολικά οι τράπεζες σε όλες τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες έχουν χρέος("υποχρεώσεις") 3-4 φορές(τουλάχιστον) μεγαλύτερο από το ΑΕΠ των χωρών και το χρέος των χωρών αυτών; Γιατί δεν μας λένε ότι τα πολυδιαφημισμένα τεράστια "υγιή" ενεργητικά των τραπεζών είναι όλα πλέον χρέη που βουλιάζουν τις οικονομίες;
Γιατί δεν ομολογούν ότι ουσιαστικά ο καπιταλισμός στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού όπου βρίσκεται παρασύρει όλες τις οικονομίες της γης στον καιάδα;

Υπάρχει η εξής γνωστή εξίσωση στους ισολογισμούς των επιχειρήσεων

Ενεργητικό= Χρέη(ή υποχρεώσεις) + Ιδια κεφάλαια(ή καθαρή θέση)

Μόνο που στις τράπεζες η πραγματικότητα είναι η εξής:
Στην ΕΤΕ π.χ.(που είναι από τις πιο "νοικοκυρεμενες" τράπεζες) διαβάζουμε στον ισολογισμό του 2011:
Σύνολο ενεργητικού: 113 δις , Ιδια κεφάλαια: 6 δις (!!!) Χρέη: 107 δις !!!

Ποιος έδωσε στις τράπεζες το δικαίωμα να έχουν χρέος 15, 20, 30 και 40 φορές(η γερμανική Deutsche Bank) τα κεφάλαιά τους; 
Ειναι σαν να παίρνω εγώ σήμερα το δικαίωμα να γίνω ιδιοκτήτης εκατοντάδων δίς παίρνοντας από το σύστημα δανεικά εκατοντάδες δίς! Ξυπνάς δηλαδή ένα ωραίο πρωί και λες: Να αποκτήσω περιουσία 100 δις; Πολύ ωραία, δανείζομαι από το σύστημα 100 δις και την αποκτώ. Κι αν κάτι δεν πάει καλά; Θα τα πληρώσει το δημόσιο, δηλαδή ο λαός! Κι αν αυτό βουλιάξει την οικονομία της χώρας; Ε, καί;

Αυτή είναι η αλήθεια του περίφημου πυλώνα του καπιταλισμού που πρέπει οπωσδήποτε να διασώζεται "με κάθε κόστος"(κόστος ποιανού άραγε;)
Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης με δανεικά, από το μέλλον ουσιαστικά αφου φυσικά δεν υπάρχει κάποια δεξαμενή από όπου παίρνουν οι κεντρικές τράπεζες(όπως η ΕΚΤ π.χ.) και δίνουν στις περιφερειακές, που τώρα βουλιάζει τις οικονομίες του πλανήτη. Αυτός είναι ο τρόπος που επιλέχθηκε μετά τη δεκαετία του '70, όπου τα χρέη(δημόσια και ιδιωτικά) ήταν γενικά σε "φυσιολογικά" επίπεδα, όταν το καπιταλιστικό σύστημα είχε φτάσει ξανά στα όριά του από πλευράς κερδοφορίας και είχε πρόβλημα αναπαραγωγής των κεφαλαίων του.

Η αλήθεια είναι ότι ουσιαστικά όλη η περιουσία- το ενεργητικό- των τραπεζών έχει αποκτηθεί με δανεικά.
Στην εξίσωση που δώσαμε πιο πάνω (Ενεργητικό= Χρέη + Ιδια κεφάλαια)
η πραγματικότητα είναι ότι σε όλες τις τράπεζες των "ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών"( και όχι μόνο στην Κύπρο όπως ξέρουμε πια από την εδώ περίπτωση ΕΤΕ, EUROBANK) τα χρέη είναι πλέον περισσότερα από το ενεργητικό, δηλαδή εχουν περάσει σε αρνητικά "ίδια κεφάλαια", ή αρνητική "καθαρή θέση", και γι αυτό άλλωστε πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν ΟΛΕΣ! 
Αυτό συμβαίνει γιατί ενώ τα χρέη τους έχουν μείνει ίδια(τα δις που δανείστηκαν για να δανείσουν και να "επενδύσουν"), από την άλλη και η αξία των περιουσιακών στοιχείων έχει μειωθεί, και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια χτυπάνε κόκκινο παντού(στην Ελλάδα μιλούν για 17% κόκκινα δάνεια) και μεγάλες ζημίες έχουν υποστεί από τοποθετήσεις σε πολύπλοκα συμβόλαια παραγώγων που δύσκολα μπορεί να εκτιμηθούν.

Το τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω θα το νοιώσουν σε όλο τον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο όλοι οι λαοί, όταν έρθει η ώρα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τους που εδώ και χρόνια μεταφέρεται όλο και πιο πέρα.
 Όλη η συζήτηση για τη "φορολόγηση"καταθέσεων (ή κατάσχεση καταθέσεων) γίνεται γιατί τα ποσά που χρειπαζονται είναι αδύνατον να βρεθούν από την ΕΚΤ ή τους μηχανισμούς "σωτηρίας" όπως τα EFSF,ESM. Και είναι αδύνατο να βρεθούν γιατί απλά τα ποσά είναι ιλιγγιώδη και συνήθως πολλαπλάσια των ΑΕΠ των χωρών της ΕΕ.

Θα πούμε για άλλη μια φορά ότι οι τράπεζες δεν είναι απρόσωποι οργανισμοί που δεν ανήκουν πουθενά. Οι ιδιοκτήτες και κύριοι μέτοχοί τους είναι οι πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη και τα μεγάλα μονοπώλια, όπως επίσης οι τράπεζες είναι μέτοχοι των μεγάλων μονοπωλίων (σύμφυση βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου).
Ολα τα παραπάνω δε, είναι λογική συνέπεια των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών κερδοφορίας των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και όχι κάποιο "λάθος διαχείρισης". Αν ο καπιταλισμός δεν έκανε αυτό το "λάθος" θα έκανε  κάποιο άλλο χειρότερο. Γι αυτό άλλωστε επέλεξε αυτό και όχι κάποιο άλλο.
Επίσης τα υπάρχοντα τεράστια κεφάλαια που έχουν οι καπιταλιστές εξακολουθούν να έχουν ανάγκη να αναπαραχθούν...
Αν λοιπόν ο καπιταλισμός δεν ανατραπεί, απλά τα (τρις)χειρότερα είναι μπροστά μας.

Υ.Γ. Πολλοί αναρωτιούνται: Μπορούν οι ιδιώτες μετοχοι  να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζές τους; Η απάντηση είναι κάθετα ΟΧΙ, κατά την απλή και ταπεινή μας σκέψη, και ο λόγος είναι ο εξής απλός.
Η ΕΤΕ έχει βρεθεί π.χ. με τρύπα στα ίδια κεφάλαια περίπου 3 δις. Έχει δηλαδή "αρνητική καθαρή θέση" περίπου -3δις. Για να φτάσει στο επιθυμητό +5 δις κάποιοι πρέπει να βάλουν 8 δις. Όμως μόλις κάνουν το καλό, την ίδια στιγμή διαπιστώνουν πως τα 8 δις που έβαλαν αξίζουν 5 δις(έτσι γράφουν τα χαρτιά) και μάλιστα λόγω της συνεχιζόμενης ύφεσης εξακολουθούν να κινδυνεύουν κι από πάνω.
Οι καπιταλιστές μπορεί να είναι άπληστοι, αλλά βλάκες δεν είναι. Αν ξέρουν κάτι καλά είναι το να μετράνε. Το λογαριασμό λοιπόν δεν πρόκειται να τον πληρώσουν αυτοί.

19ο Συνέδριο ΚΚΕ 11-14 Απρίλη !

Νόμοι

Tο να μπουκάρεις σε ένα σπίτι, όπου μένει μια οικογένεια με παιδιά, φορώντας κουκούλες και σπάζοντας τις πόρτες στις 3 τα ξημερώματα, είναι σίγουρα μια άγρια επίδειξη βίας και είναι παράνομη πράξη. Εκτός φυσικά αν είσαι το κράτος.
Τότε δεν είναι ούτε βία ούτε παράνομη, είναι απλά εφαρμογή του κώδικα ποινικής δικονομίας.
Δεν είναι κατάργηση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι εκτέλεση των αποφάσεων της δικαιοσύνης.
Το να προσπαθείς με αυτό τον τρόπο, να ταυτίσεις ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη καν δικαστεί με εγκληματίες, επομένως στέλνοντας μήνυμα πως όποιος αντιδρά στις αποφάσεις  τους είναι εγκληματίας και έτσι θα αντιμετωπίζεται, δεν είναι πρόκληση, αλλά  είναι υπεύθυνη στάση του κράτους δικαίου.
Το να σου σπάνε το κεφάλι επίσης σε μια διαδήλωση διαμαρτυρία και να σε ψεκάζουν με χημικά δεν είναι ούτε αυτό βία ή επίθεση αλλά είναι υπεράσπιση της νομιμότητας και διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης προς όφελος των πολιτών.
Εν πάση περιπτώσει το αστικό κράτος δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους νόμους. Δικό του το "εργοστάσιο", όσους θέλει κατασκευάζει.
Δεν θυμάμαι ποιος το είπε αλλά το είπε κάπως έτσι:
Αν χρειαστεί το αστικό κράτος μπορεί να κάνει τόσους νόμους ώστε όλοι να είμαστε παράνομοι.

Σε λίγο θα είναι στο χέρι τους να μας δίνουν ή να μας αφαιρούν το δικαίωμα ακόμη και να αναπνέουμε.

Εκτός κι αν τους πάρουμε το "εργοστάσιο", κι όχι αν απλά γίνουμε διευθυντές τους.

Η κρίση πατάει γκάζι.

Διαβάζουμε στα ΝΕΑ για τις δηλώσεις Ολι Ρεν γύρω από τις καταθεσεις:

Σε δηλώσεις του το Σάββατο στο φινλανδικό δίκτυο YLE, ο Ολι Ρεν επανέλαβε ότι η Κύπρος «είναι ξεχωριστή περίπτωση», σημείωσε όμως ότι οι μεγαλοκαταθέτες είναι πιθανό να υποστούν πλήγμα, με βάση την υπό σχεδιασμό οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε περίπτωση κατάρρευσης τραπεζών.

«Η Κύπρος ήταν μια ειδική περίπτωση, αλλά η επερχόμενη οδηγία υποθέτει ότι επενδυτές και καταθέτες θα αναλάβουν κάποιες υποχρεώσεις σε περίπτωση αναδιάρθρωσης ή εξυγίανσης μιας τράπεζας» ανέφερε και πρόσθεσε:

«Υπάρχει μια πολύ σαφής ιεραρχία. Πρώτα οι μέτοχοι και στη συνέχεια ίσως οι μη ασφαλισμένες επενδύσεις και καταθέσεις. Ωστόσο, το όριο των 100.000 ευρώ είναι ιερό, οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ είναι διασφαλισμένες».


Η πρώτη μας παρατήρηση είναι ότι ξεχωρίζει φυσιολογικές και "ειδικές περιπτώσεις".
Που σημαίνει ότι αν υπάρξει και κάποια 'αλλη "ειδική περίπτωση" δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα αποφασιστεί.
Η επίμονες πάντως και επαναλαμβανόμενες δηλώσεις γύρω από ένα θέμα "ταμπού" για το οποίο κανονικά θα έπρεπε να "απαγορεύεται" η συζήτηση, αφού ένα bank run θα μπορούσε να προκαλέσει τρομερή και ανεπανόρθωτη ζημιά, σημαίνει, από τη μια ότι οι τράπεζες είναι σε απελπιστική κατάσταση και από την άλλη ότι όλοι οι "σίγουροι τρόποι διάσωσης" και ανακεφαλαιοποίησης(μέσω ESM, μνημονίων κλπ.) είναι φτερό στον άνεμο και δεν επαρκούν. Ετσι αναγκάζονται να θίξουν το ταμπού των καταθέσεων.
Δια της πλαγίας βέβαια εννοούν όλες τις καταθέσεις. Κι αυτό γιατί αφού μετά από όλα αυτά είναι λογικό ότι θα έχουμε τεράστιες μετακινήσεις μεγάλων καταθέσεων προς πιο "σίγουρα λιμάνια", αν και δεν μπορεί να δει εύκολα κανείς που μπορεί να υπάρχουν αυτά, είναι επόμενο ότι αν δεν επαρκούν τα κεφάλαια τότε θα έχουμε έκτακτες και "ειδικές περιπτώσεις" όπου θα χρειαστεί να μπεί χέρι και στις μικρές καταθέσεις. Mε λίγα λόγια, λίγο πριν το βομβαρδισμό, κατά κάποιο τρόπο εκδίδουν "ταξιδιωτική οδηγία" προς τις μεγάλες καταθέσεις να κάνουν τα δέοντα και να απομακρυνθούν από τις επικίνδυνες ζώνες.


Νομίζω ότι θα έχουμε εξελίξεις στο επόμενο διάστημα. Η κρίση πατάει γκάζι.

"Εδώ και τώρα στα κόκκινα" στις 12 στον 902 αριστερά στα fm

Στις 12μ είμαστε όπως κάθε Κυριακή στον αέρα του 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM!
"Εδώ και τώρα στα κόκκινα"
με την τρόικα να είναι εδώ
και απέναντι το 19ο Συνέδριο να είναι επίσης εδώ.
Υπέροχες μουσικές και απαράδεκτα σχόλια.

Η ευελιξία που τυφλώνει

Να λοιπόν που τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται επιφανειακά.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ.Κεδίκογλου απαντώντας σε ερώτηση του realfm, αν η ΝΔ λέει ΝΑΙ στο ευρώ πάση θυσία ή "όλα για το ευρώ", απάντησε με μισόλογα. Είπε ότι πάνω από όλα είναι μόνο η πατρίδα κλπ.κλπ.  και εν πάση περιπτώσει, αφού επιχειρηματολόγησε υπέρ ευρώ, άφησε και μια πόρτα ανοιχτή, μιας και  τα πράγματα για την ΕΕ και το ευρώ, ειδικά σε ότι αφορά τη γνώμη που έχουν οι λαοί της Ευρώπης, εξελίσσονται άσχημα.

Εκτός του ότι η ΝΔ και ο κ.Κεδίκογλου γελοιοποιείται, για άλλη μια φορά γελοιοποιώντας και όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό που είχε και έχει την ίδια άποψη περί ευρώ, μέχρι να αναγκαστεί από τα πράγματα να την αλλάξει, προκύπτουν και άλλα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Πρώτο ότι προφανώς την νέα περί ευρώ "άποψη"-αντίληψη που φαίνεται πως αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να διαμορφώσει η ΝΔ δεν γεννιέται από μόνη της στους κόλπους της ΝΔ που με σθεναρό έως άγριο τρόπο υποστήριξε το "αξίωμα" "ευρώ ή καταστροφή"(Δεν ήταν η μόνη φυσικά.) Φαίνεται πως οι επιχειρηματικοί κύκλοι που εκπροσωπεί δεν αισθάνονται ιδιαίτερα ασφαλείς εντός πλαισίου ευρώ, ειδικά μετά τις "εκπλήξεις" της Κύπρου, και έδωσαν σήμα στη ΝΔ να μην πολυπαίρνει και όρκο για την πίστη τους στο κοινό νόμισμα.
Αυτό φυσικά είναι άλλη μια πανηγυρική επιβεβαίωση της θέσης του ΚΚΕ που έλεγε και λέει πως η εναντίωση στο ευρώ από μόνη της δε λέει τίποτα αν δε συνοδεύευται από ένα αντίστοιχο βροντερό ΟΧΙ και στην ΕΕ των μονοπωλίων. Και ότι το αίτημα επιστροφής σε τοπικό νόμισμα θα μπορούσε-κάτω από συνθήκες- να γίνει σημαία και επιχειρηματικών συμφερόντων που δεν έχουν σχέση με τα λαικά συμφέροντα. Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στο "σχολείο" της Κύπρου μπορεί να καταλάβει πολλά.

Τι θα λένε όμως τώρα όλοι αυτοί που τολμούσαν να κατηγορούν το ΚΚΕ ότι με αυτή του τη θέση έδειχνε ότι στο βάθος ήταν τάχα "υπέρ του ευρώ" ή ότι "το ΚΚΕ είναι άτολμο" και άλλα τέτοια(και χειρότερα);
Θα κοιταχτούν άραγε έστω για μια στιγμή στον καθρέφτη; Θα παραδεχτούν, έστω και από μέσα τους σιωπηλά, το πόσο λάθος ήταν αυτή η θέση και το πόσο συκοφαντική ήταν η στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ;
Θα δεχτούν το πόσο ατελής και αφελής είναι η θέση ότι μπορεί από μόνη της μια αλλαγή νομίσματος να λύσει προβλήματα για το λαό που στενάζει, όχι φυσικά λόγω του ευρώ αλλά λόγω της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που έχει αλλού τις ρίζες της και όχι απλά στην υιοθέτηση του ευρώ; Και μπορεί βέβαια η εισαγωγή του ευρώ να ήταν ένα μεγάλο βήμα προς την καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ, αλλά το ευρώ ήταν περίπου το κερασάκι πάνω στην τούρτα της συνθήκης του Μάαστριχτ. Και αν το κερασάκι σαπίσει το σύστημα δεν έχει παρά να βρεί ένα άλλο κερασάκι και να το αντικαταστησει. Αυτό δε σημαίνει ότι οι λαοί θα πρέπει να επιτίθενται διαρκώς στο κερασάκι, και να αφήνουν απείραχτη την τούρτα. Οτι θα προσπαθούν διαρκώς να αποκρούσουν την όποια  σφαίρα αντί να προσπαθούν να καταστρέψουν το όπλο που τους τη στέλνει.
Τι θα πουν άραγε όσοι "ευέλικτοι" αριστεροί έλεγαν ότι η πάλη εναντίον του ευρώ οδηγεί αυτόματα στη διαμόρφωση αντικαπιταλιστικής συνείδησης, και επομένως έπρεπε να τεθεί σαν στόχος από το λαϊκό κίνημα, αν ξαφνικά δουν στο πλάι τους σύμμαχο "στον αγώνα εναντίον του ευρώ" τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ ή και τη Χρ.Αυγή; Οτι οι ΝΔ κ σία  και η Χ.Α. έγιναν ξαφνικά αντικαπιταλιστές;
Ποιός ξέρει...

Χθες στην "Ανατροπή" παρουσιάστηκε η δημοσκόπηση της GPO.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία ήταν η απίστευτα αρνητική άποψη για την ΕΕ όπου 92% ειπαν πως δεν εξυπηρετεί τα λαικά συμφέροντα.
Είναι γνωστό ότι το μόνο κόμμα με καθαρά αντι-ΕΕ πολιτική με το στόχο της Λαικής Εξουσίας στο βάθος είναι το ΚΚΕ.
Επειδή τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται, τα όσα είπαμε ΠΡΙΝ για το ευρώ ισχύουν αναλογικά και για την ΕΕ.
Ας σκεφτούμε. Αν υποθέσουμε ότι η ΕΕ αλλάξει αναγκαστικά μορφή, αν κάτω από κάποιες συνθήκες σπάσει ας πούμε σε μικρότερες ενώσεις ή δημιουργηθούν άλλοι νέοι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, άραγε  θα είναι αρκετό για το λαικό κίνημα ένα σύνθημα του τύπου "όχι στην ΕΕ" χωρίς καθαρό ταξικό περιεχόμενο και συνέχεια; Η το ΟΧΙ αυτό θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα μεγάλο ΝΑΙ σε μια ανεξάρτητη πορεία, ένα ΝΑΙ στην πάλη για να περάσει η εξουσία επιτέλους στα χέρια του λαού;
Αν υποθέσουμε ότι ο λαός δεν θέλει πια να είναι στην ΕΕ, πράγμα που όπως φαίνεται μπορεί μια χαρά να μην έχει καθόλου προοδευτικά ή αριστερά χαρακτηριστικά από μόνο του, θα είμαστε ικανοποιημένοι και θα πανηγυρίσουμε αν κάποια κυβέρνηση αποφασίσει να εντάξει τη χώρα κάτω από τη "σκέπη" ενος άλλου ιμπεριαλιστικού μηχανισμού ή θα παλέψουμε για να είναι ο λαός κυρίαρχος παίρνοντας τη ζωή του στα χέρια του μέσα από νέους δικούς του θεσμούς;

Να λοιπόν που η πραγματικότητα γρήγορα δείχνει να διαψεύδει περίτρανα του πολύξερους αλλά "βιαστικούς" αναλυτές που έσπευδαν να κατηγορήσουν το ΚΚΕ, με πολλή "αγάπη" πάντα, που για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται.
Δυστυχώς για αυτούς, και ευτυχώς για μας, όλους εμάς και όχι μόνο τους κομμουνιστές, η σοβαρότητα και η αναντικατάστατη τεράστια εμπειρία του ΚΚΕ, αλλά και η ξεκάθαρη προσήλωσή του στα συμφέροντα των εργαζόμενων και μόνο, δεν το αφήνει να πέσει σε εύκολες παγίδες απ' αυτές που στήνει κάθε λίγο η ιστορία αλλά και το σύστημα.

Υ.Γ.Είχε φυσικά ενδιαφέρον και η άμεση αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στις δηλώσεις Κεδίκογλου, που αφού ξέχασε μια σειρά απανωτούς όρκους που έχει δώσει στο ευρώ(π.χ. "το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα")  είπε:"...τον καλωσορίζουμε στην άποψη πως κανένα νόμισμα, ούτε το ευρώ, ούτε η δραχμή, δεν είναι φετίχ".

Ανανέωση-σχόλιο(updt): Ακριβως την επόμενη από την ημέρα που γράφτηκε αυτό το άρθρο είχαμε δηλώσεις του κ.Δασκαλόπουλου του ΣΕΒ. Ο κ.Δασκαλόπουλος είπε "Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα τελεί υπό αναθεώρηση και αυτό από μόνο του είναι παράγων αστάθειας και αβεβαιότητας. Η σημερινή άτυπη διάσπαση της Ένωσης σε Βορρά και Νότο μπορεί να βαθύνει ή και να οριστικοποιηθεί. Η Ελλάδα, ως ο κατεξοχήν αδύναμος κρίκος της ΕΕ, οφείλει να αφυπνιστεί και να προετοιμαστεί ανάλογα"
Η δήλωση επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό που είπαμε την προηγούμενη ότι δεν βγαίνει από μόνος του ο κ.Κεδίκογλου(και η ΝΔ) που αρχίζει περίπου να μαλακώνει τα όσα σκληρά περί ευρώ έλεγε πριν. Οι εντολές και οι "ανησυχίες" για το ευρώ έρχονται από τα αφεντικά...
Αυτό δε λεει φυσικά ότι είμαστε μάντεις. Απλά ακόμα και λίγη μαρξιστική λογική βοηθάει.