Μετά από μήνες πλύσης εγκεφάλου από τα ιδιωτικά κανάλια, γύρω από το θεμα του "δίκιου" τους και των αδειών των καναλιών, η ξεφτιλισμένη προπαγάνδα συνεχίζεται.
Λες και ενδιαφέρει στ'αλήθεια κανέναν από αυτούς που βλέπουν να γκρεμίζεται η ζωή τους, το αν θα πάρει άδεια το ένα ή το άλλο κανάλι, το αν θα έχουν άδεια να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, λιγότερα ή περισσότερα κανάλια-ιδιωτικές επιχειρήσεις, το αν θα μας κάνουν σουρωτήρι το μυαλό αυτοί οι εκείνοι οι ζάμπλουτοι επιχειρηματίες.
Λες και υπάρχει περίπτωση να γίνει έστω και λίγο καλύτερη η ζωή μας αν εξελιχθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το σήριαλ της αδειοδότησης.
Και μόνο η συμπεριφορά των ιδιωτικών καναλιών στο μεγάλο συλλαλητήριο που οργάνωσε το ΠΑΜΕ τη Δευτέρα δείχνει πολλά. Δεν έδειξαν παρά λίγα δευτερόλεπτα εικόνων από τις δεκάδες χιλιάδες που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας και όλης της Ελλάδας λίγο πριν το τέλος των δελτίων, ενώ αφιέρωναν πεντάλεπτα σε ασήμαντες "ειδήσεις" γύρω από το τι είπε ο Τράμπ ή ξαναζεσταμένα σήριαλ άλλων εποχών όπως η υπόθεση του μικρού Μπεν που αποτελεί μόνιμο εμπόρευμα για πούληση εδώ και χρόνια.
Αυτή την κινητοποίηση του λαού φοβούνται, αυτήν κρύβουν με κάθε τρόπο!
Κατά τα άλλα μας καλούν να σκεφτούμε.
Τι;
Μα τι άλλο; το δίκιο των καναλαρχών, δηλαδή αυτών που με λύσσα πολέμησαν και συνεχίζουν να πολεμούν ενάντια στο λαό όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων, αυτών που τρομοκρατούσαν με κάθε τρόπο σε κάθε ευκαιρία, αυτών που έσπερναν το "δε γίνεται τίποτα", αυτών που καλούσαν σε υποταγή το λαό που τολμούσε να παλέψει.
Για το δικό μας δίκιο όμως; Νοιάζονται καθόλου; Μας καλούν να σκεφτούμε αυτά που μας καίνε πραγματικά; Φυσικά όχι...
Τον πρώτο λόγο στα "Σκέψου..." είχε βέβαια το MEGA.
Με διάφορα "έξυπνα" επιχειρήματα μας έλεγε να σκεφτούμε πόσο δίκιο έχουν τα κανάλια και οι καναλάρχες.
Σκέφτομαι λοιπόν τι θα γινόταν αν...
Αν όλοι αυτοί ήταν δυνατόν να είναι ανεξάρτητη ενημέρωση, λέμε τώρα, αν όλοι αυτοί νοιαζόντουσαν για τα βάσανα του κόσμου, του εργαζόμενου λαού που λιώνει κάτω από την πρέσσα της "ανάκαμψης της οικονομίας", που όλο έρχεται και ποτέ δε φτάνει, αφού ποτέ τα κέρδη δε φτάνουν και δεν είναι αρκετά για τους επιχειρηματίες.
Τι θα γινόταν άραγε αν κάθε 15' βλέπαμε διαφορετικά "σκέψου".
Αν διαβάζαμε κάθε λίγο στις οθόνες:
-"Πόσοι απολύθηκαν φέτος για να μπορούν οι επιχειρηματίες να φουσκώνουν τις τσέπες τους:" ΣΚΕΨΟΥ!
-"Δεχεσαι να κλείνει το LEDRA και να πετιούνται άνθρωποι στο δρόμο, ενώ ο επιχειρηματίας συνεχιζει να βγάζει δις από όλες τις επιχειρήσεις του σαν να μην τρέχει τίποτα; Γιατί; ΣΚΕΨΟΥ!"
-Πόσο δίκαιος κόσμος είναι αυτός που σου αφαιρεί ακόμα και δικαίωμα να δουλεύεις; Μπορεί να υπάρχει ζωή για σένα χωρίς δουλειά; Κανένας απολυμένος! Επίδομα ανεργίας για όλους! Πως αλλιώς θα ζήσεις; ΣΚΕΨΟΥ!"
-"Ακόμη κι αν δεχτούμε πως οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να κάνουν κέρδη αυτά τα χρόνια, τι έγιναν τα εκατοντάδες εκατομμύρια και δις που εβγαλαν τόσα χρόνια; Σε ποιούς λογαριασμούς τα έχουν παρκάρει και τώρα σου ζητάνε να πληρώσεις εσύ, εσύ που δεν έχεις τίποτα το λογαριασμό; ΣΚΕΨΟΥ!"
-"Εχεις σκεφτεί τι σημαίνει το να συμφωνούν οι 'ειδικοί' ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα στις επιχειρήσεις; Μήπως ότι πρέπει να σου κοπεί κι άλλο ο μισθός; ότι πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στις επιχειρήσεις να σε απολύουν όποτε θέλουν; μήπως ότι εσύ δεν θα έχεις κανένα δικαίωμα στην ασφάλιση, στην παιδεία, στην υγεία, στη δουλειά, στη ζωή; ΣΚΕΨΟΥ!"
-"Πως θα ήταν ενας κόσμος όπου σημασία θα είχε πρώτα από όλα η δική σου ζωή και οι δικές σου ανάγκες και όχι τα κέρδη των πλουσίων και των επιχειρήσεών τους; Μήπως έφτασε η ώρα να παλέψεις για να τους ανατρέψεις; ΣΚΕΨΟΥ!"
"Γιατι μετά από τόσες κυβερνήσεις πάντα ασκείται η ίδια πολιτική με μέτρα εναντίον σου και υπέρ των πλουσίων και των επιχειρήσεών τους; Μήπως γιατί απλά αυτοί έχουν την εξουσία και όχι οι κυβερνήσεις που γίνονται αμέσως υπάλληλοί τους; ΣΚΕΨΟΥ!"
"Πάλεψε για τη δική σου ζωή, για τη δική σου εξουσία κι όχι για να ζουν αυτοί σα βασιλιάδες κι εσύ σα ζητιάνος! Ανάτρεψέ τους! Μπορείς! Πίστεψε στη δύναμή σου και γράψου στο σωματείο σου. ΣΚΕΨΟΥ!"
Βέβαια όλα αυτά μόνο με άλλη εξουσία θα μπορούσαν να γίνουν.
Όμως έχει αξία να σκεφτούμε τι επίδραση έχουν όλα αυτά στη συνείδησή του λαού.
Τι συνείδηση θα χτιζόταν αν άλλος είχε τον πρώτο λόγο;
Θα εξακολουθούσε ο λαός να μην πιστεύει στον εαυτό του ;
Εχει αξία να σκεφτούμε τι ρόλο παίζουν πραγματικά τα κανάλια όταν βρίσκονται στα χέρια επιχειρηματιών που φυσικά είναι αντίπαλοι και λυσασμένοι εχθροί του λαού;
Πόση σημασία πρέπει να τους δίνουμε λοιπόν;
Μήπως πρέπει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό να αμφισβητούμε κάθε πονηρή λέξη τους;
Μήπως πρέπει κάθε ώρα να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε για έναν άλλο δικό μας κόσμο;
Σκέψου!
