Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020

Κορωνοιός- Είμαστε θωρακισμένοι;




Να λοιπόν που ο κορωνοιός έφτασε στην πόρτα μας, άνοιξε και μπήκε.
Στη διπλανή μας Ιταλία τα θύματα αυξάνονται κι ένας κάποιος πανικός είναι βέβαια ορατός.

Αν και η επικινδυνότητα του ιού είναι αρκετά μικρότερη από άλλους ιούς που έχουν εμφανιστεί, αφού αφορά πολύ περισσότερο ανθρώπους πολύ μεγάλης ηλικίας που ήδη έχουν προβλήματα, η μεταδοτικότητά του είναι τέτοια που δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα.
Είνα άραγε αυτός ο κόσμος ικανός να τα αντιμετωπίσει;
Κι αν είχαμε να κάνουμε με μια ακόμη πιο σοβαρή περίπτωση μεταδοτικού ιού τι θα γινόταν;

Οι πρώτες απαντήσεις δεν είναι θετικές.
Ο κόσμος της αγοράς, της θεωρίας "κόστους-οφέλους", της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας θα έχει τεράστιο πρόβλημα. Άραγε τι θα γίνει με τις μάσκες για παράδειγμα; Θα είναι δωρεάν; Φυσικά όχι. Θα υπάρχουν πολλών ειδών και διαφόρων τιμών μάσκες; Επαρκούν οι απλές χειρουργικές; Και με τα αντισηπτικά που ήδη είναι υπο εξαφάνιση τι θα γίνει; Θα έχουν όλοι πρόσβαση σε είδη που θα χρειαστούν ή θα γίνουν στόχος για κερδοσκοπία που ως γνωστόν στην οικονομία της αγοράς είναι νομιμότατη; Αυτα είναι κάποια μόνο πολύ στοιχειώδη ερωτήματα που οι απαντήσεις πρέπει να προβληματίσουν.
Ό,τι κι αν λένε οι αρμόδιοι, όταν οι "ανάγκες της οικονομίας" απαιτούν να υποβαθμίζεται σταθερά η Δημόσια Υγεία και να δυσκολεύει η πρόσβαση σε αυτήν των πολλών και αδύναμων, ας μην περιμένουμε να ισχύσουν στην πράξη τα όσα λέγονται περί "θωρακισμένης χώρας".

Θωρακισμενη μπορεί να είναι μια χώρα όπου θα υπήρχαν Νοσοκομεία και συγχρονες μονάδες Υγείας παντού και με εύκολη, δωρεάν και άμεση πρόσβαση σε όλους. 
Θωρακισμένη είναι μια χώρα που οι γιατροί και το προσωπικό των μονάδων Υγείας είναι απόλυτα επαρκές και περισσεύει και όχι μια χώρα που σε κάθε γιατρό και νοσοκόμο αντιστοιχούν μερικές φορές εκατοντάδες ασθενείς.
Θωρακισμένη είναι μια χώρα, μόνο όταν το επίπεδο της Ανάπτυξης της επιστήμης και της Τεχνολογίας και οι επιτεύξεις του Ανθρώπου  είναι στη διάθεση όλων και όχι προνόμιο αυτών που μπορούν να τις αγοράσουν.
Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα.

Ενα τελευταίο σχόλιο. Η ταπεινή μου γνωμη είναι ότι οι συνέπειες θα είναι εξ ίσου σοβαρές, ή ίσως και πολύ πιο σοβαρές, τόσο στην Υγεία όσο και στην Οικονομία.
Η Οικονομία των Αγορών, της νόμιμης κερδοσκοπίας, των οίκων αξιολόγησης κλπ είναι το προσφορότερο έδαφος για την μετάδοση του ιού του πανικού. Όλοι ξέρουν βέβαια ότι κάποιοι θα κερδίζουν τεράστια ποσά από έναν τέτοιο  πανικό τη στιγμή που άλλοι θα ισοπεδώνονται.
Τι θα γίνει λοιπόν σ'αυτόν τον κόσμο του άγριου ανταγωνισμού όπου το κέρδος λογαριάζεται ως βασικό κίνητρο και  σπόρος οικονομικής ανάπτυξης και εξέλιξης. Θα το δούμε στο επόμενο διάστημα.

Τελειώνοντας παραθέτουμε την Ανακοίνωση των εργαζόμενων στο Νοσοκομείο Αττικόν που είναι Νοσοκομείο Αναφοράς, που λέει πολλά για το πόσο έτοιμοι είμαστε και τι θα γίνει όταν εμφανιστεί ο ιός...

Η ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΈΝΩΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΑΤΤΙΚΟΝ.

"ΜΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΑΛΙΑ ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ"
Ο κορωνοϊός 2019-nCoV ξεκίνησε από τις υπαίθριες αγορές του Wuhan και αφού πέρασε από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων και τα τηλεοπτικά πρωινάδικα κατέληξε στα αμφιθέατρα του Αττικού νοσοκομείου.
Δε θα ασχοληθούμε σε αυτό το κείμενο με τα χαρακτηριστικά του ιού, με τη μεταδοτικότητα του και τη θνητότητα με την οποία σχετίζεται, στοιχεία άλλωστε που ακόμα βρίσκονται υπό επεξεργασία. Έχουμε εμπιστοσύνη στους εξειδικευμένους επιστήμονες που ασχολούνται με αυτά.
Αυτό με το οποίο θα ασχοληθούμε είναι το σχέδιο αντιμετώπισης της εξάπλωσης του ιού, στο οποίο το “Αττικό” έχει κεντρικό ρόλο.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ αλλά δυστυχώς η πραγματική ζωή για τους εργαζόμενους, τους ασθενείς και τους υγειονομικούς είναι πολύ διαφορετική.
Εξηγούμαστε: Το σχέδιο αντιμετώπισης του ιού περιλαμβάνει τη μόνωση των ασθενών στη Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων, αφότου επιβεβαιωθεί το κρούσμα, έχοντας λάβει στο μεταξύ όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης για τη μετάδοση του ιού. Κανείς δε διαφωνεί ότι στην προσπάθεια ελέγχου της μετάδοσης αυτή πρέπει να είναι η διαδικασία που θα ακολουθηθεί.
Το ερώτημα είναι το εξής: μπορούν αυτά τα μέτρα να εφαρμοστούν στο Αττικό νοσοκομείο (αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο), με τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, τις ελλείψεις υλικών και υποδομών, τις υπερεντατικοποιημένες συνθήκες εργασίας;


Μία υπόθεση εργασίας που απευθύνεται σε όλο το λαό και τους συναδέλφους:


Ξεκινώντας, ας υποθέσουμε ότι έρχεται στα επείγοντα σε ημέρα γενικής εφημερίας ένα ύποπτο κρούσμα για κορωνοϊό. Πρέπει για αρχή ένας από τους ειδικευόμενους παθολόγους, ένας νοσηλευτής, καθώς και ο επιμελητής παθολόγος των επειγόντων να “ντυθούν” για να εξετάσουν τον ασθενή σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, ο οποίος δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή.
Την ίδια ώρα στα επείγοντα του παθολογικού (μόνο) έχουμε πάνω από 300 προσελεύσεις ανά εφημερία, με τρεις έως τέσσερις ειδικευόμενους παθολογίας, έναν ειδικευμένο και τρεις με τέσσερις νοσηλευτές. Άρα, αν θέλουμε να πάρουμε σωστά μέτρα προφύλαξης και να γίνει σωστή εκτίμηση και εξέταση του ασθενούς, τα επείγοντα του παθολογικού θα μπλοκαριστούν από την έλλειψη του προσωπικού τουλάχιστον για μισή έως μία ώρα.
Στη συνέχεια το δείγμα θα σταλεί στο Παστέρ και θα περιμένουμε την απάντηση. Ο ασθενής άρα θα παραμείνει στο χώρο των επειγόντων, επιπλέον, τουλάχιστον 2 με 3 ώρες. Επομένως ένας νοσηλευτής θα είναι επιφορτισμένος με το να μπαινοβγαίνει για να ελέγχει την κατάσταση του ασθενούς ή θα είναι μόνιμα μαζί του.
Άρα με βάση αυτούς τους πρόχειρους υπολογισμούς αρκεί ένας ασθενής ώστε να μπλοκαριστούν για αρκετή ώρα τα επείγοντα του “κέντρου αναφοράς” Αττικού.
Σε ημέρα που δεν έχει γενική εφημερία το νοσοκομείο η κατάσταση θα είναι ακόμα πιο δύσκολη (αναφέρεται ότι θα πηγαίνουν οι ασθενείς σε εφημερεύον νοσοκομείο αλλά έχει ήδη αναδειχτεί στα ΜΜΕ ότι το Αττικό είναι κέντρο αναφοράς και υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να έρχονται εδώ οι παθόντες).
Πως θα το διαχειριστούμε τότε; Ο νοσηλευτής των επειγόντων, για όσες βάρδιες είναι, θα καλεί τους εφημερεύοντες παθολόγους που θα κατεβαίνουν στα επείγοντα αφήνοντας κλινικές με 100 και πλέον νοσηλευόμενους (αρκετοί σε ράντζα) για να κάνουν αυτή τη διαδικασία; Αν σε ημέρα γενικής εφημερίας μπλοκάρονται τα επείγοντα τότε εκτός ημέρας γενικής εφημερίας θα μπλοκάρεται όλος ο παθολογικός τομέας του νοσοκομείου.
Έστω ότι διαπιστώνεται κάποιο ή κάποια θετικά κρούσματα που νοσούν σοβαρά (κυρίως με την εκδήλωση πνευμονίας ή / και αναπνευστικής ανεπάρκειας) και απαιτείται η εισαγωγή τους σε ΜΕΘ. Η μονάδα του νοσοκομείου μας έχει 8 κλίνες κλειστές (λόγω έλλειψης προσωπικού και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού) και δεν καλύπτει τις “τακτικές” ανάγκες του νοσοκομείου με αποτέλεσμα να παραμένουν αρκετοί ασθενείς διασωληνωμένοι στους ορόφους.
Σε ποια ΜΕΘ θα νοσηλευτούν;


Δε μας νοιάζει η βιτρίνα. Μας νοιάζει η σωστά παρεχόμενη δημόσια και δωρεάν υγεία. Αυτή που αξίζει να έχει ο λαός μας.

Αυτή τη στιγμή ΔΕΝ υπάρχει σχέδιο για τον κορωνοϊό στο Αττικό, που να είναι εφαρμόσιμο σε πιθανή μαζική έξαρση της νόσου.
Κάθε σοβαρό σχέδιο περιλαμβάνει το προσωπικό που μπορεί να το εφαρμόσει, τα αντίστοιχα μέτρα προστασίας και τις κατάλληλες υλικοτεχνικές υποδομές.
Κάθε σοβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση μιας κρίσης της δημόσιας υγείας περνάει μέσα από προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, δημιουργίας υποδομών και εξοπλισμού του νοσοκομείου με τα απαραίτητα υλικά, αλλιώς είναι μονό επικοινωνιακή πολιτική και εκμετάλλευση των εργαζομένων εις βάρος της υγείας των ασθενών.


Αυτή τη στιγμή, το Αττικό θα υποδεχθεί τέτοια περιστατικά στην πλάτη των εργαζομένων, των νοσηλευτών, των ειδικευόμενων και των επιμελητών, ενώ κάποιοι θα κάνουν δημόσιες σχέσεις καμαρώνοντας για το κέντρο αναφοράς για τον κορωνοϊό.


Το σωματείο μας θα συνεχίσει να παλεύει για να έχει ο λαός μας υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία!"

Κοιταζοντας τις πίσω μου σελίδες - Οι καιροί αλλάζουν

Δεν χρειάζεται να το πω πως το μπλογκ έχει πολύ μικρή δραστηριότητα αυτά τα τελευταία χρόνια αφού αυτό είναι ολοφάνερο.
Ο χρόνος είναι ελάχιστος και αυτά που έχω να κάνω πάρα πολλά.
Παρ' όλα αυτά κοιτάζοντας πίσω στις σελίδες του μπλογκ βλέπω ένα πολύ μεγάλο αριθμό σημαντικών γεγονότων που καλύφθηκαν με όση πληρότητα μπορούσα και άντεχα, πολλές φορές τρέχοντας σαν τρελός εδώ κι εκεί ή δουλεύοντας ως αργά για να βρω το υλικό και στη συνεχεια να ολοκληρώσω ένα άρθρο.
Ηταν κάποιες φορές και κάποιες περίοδοι που κι εγώ απορούσα πως έβγαιναν όλα αυτά. Κι ακόμα απορούσα με την προσοχή που κέρδιζε το μπλόγκ με χιλιάδες αναγνώσεις καθημερινά.

Ξέρω φυσικά πως οι εποχές αλλάζουν, πως η είσοδος των μεγάλων ΜΜΕ στο διαδίκτυο έσπρωξε στην άκρη τα μπλογκ, αλλά και πως δεν μπορούν να γίνουν όλα όσα έχω στο μυαλό μου και πως πάντα θα υπάρχουν ένας σωρός από πράγματα που θα ήθελα να προλάβω αλλά δεν...
Παρ' όλα αυτα και για ουσιαστικούς αλλά και για συναισθηματικούς προσωπικούς λόγους θα άξιζε να ζωντανέψω όσο μπορώ αυτό το μπλογκ.
Θα δούμε...

ShareThis