Με την "αξιοπιστία" στην τσέπη

Ανοιχτά μαγαζιά...άδειοι δρόμοι

Yποτονική η κίνηση  λένε στα δελτία ειδήσεων.
Το αγοραστικό κοινό, χωρίς αγοραστική δύναμη πλέον, δεν βγαίνει στα μαγαζιά ούτε για βόλτα αφού σκέφτεται ακόμη και το εισιτήριο στα ΜΜΜ. Μια απλή βροχή είναι αρκετή για να κρατήσει τους πολλούς στο σπίτι. Τι  άλλο θα σκεφτούν  τώρα οι "ειδικοί"; Τη δουλειά όλο το 24ωρο;
Παρά τις ενέσεις (προπαγανδιστικής) αισιοδοξίας στην αρχή της εβδομάδας(παραμονή Χριστουγέννων), όπου σε διάφορα κανάλια μιλούσαν για πολύ μεγάλη κίνηση στην αγορά, ο κόσμος με άδειες τσέπες μένει στο σπίτι κοιτάζοντας τις βιτρίνες από τις οθόνες της tv.
Τα μαγαζιά λοιπόν έμειναν για δεύτερη Κυριακή ανοιχτά, εκτός από αυτά όπου η συμμετοχή στην απεργία ήταν μεγάλη και τα μικρομάγαζα που δεν άνοιξαν καν, το αποτέλεσμα όμως δεν δικαιώνει καθόλου αυτούς που έλεγαν ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας θα είναι "ανάσα για την αγορά".
Η αγορά για να "πάρει ανάσα" χρειάζεται να ζεσταθούν οι τσέπες των εργαζόμενων, δηλαδή όχι μόνο να σταματήσει η λεηλασία αλλά και να δοθούν χρήματα στους λεηλατημένους. Όμως για να γίνει αυτό, ακόμη περισσότερο χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική φιλολαική πολιτική που θα έρχεται σε κόντρα με την από την  ΕΕ εκπορευόμενη γραμμή εξυπηρέτησης μονοπωλιακών συμφερόντων. Κάτι τέτοιο βέβαια θεωρείται τουλάχιστον "απαγορευμένο", ή και γελοίο να το περιμένει κανείς, χωρίς σοβαρές ανατροπές, αφού αντιβαίνει στην εντός πλαισίου ΕΕ πορεία, στα υπογραμμένα μνημόνια, στις "δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει" και που "πρέπει να τηρηθούν" για να  "ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας". Αλλο προσπαθούν να πετύχουν τα ανοιχτά μαγαζιά λοιπόν.
 Όλα τα άλλα είναι μπερδεμένα παραμύθια για ευκολόπιστους και φοβισμένους.

Οπότε, αφού δεν υπάρχει σάλιο, η αγορά θα πρέπει να κινηθεί με την "αξιοπιστία" που ΘΑ ανακτηθεί... Ως τότε, ως τη δευτέρα παρουσία δηλαδή που η οικονομία θα ανακάμψει και θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια, φάτε μάτια αξιοπιστία.
Πολλοί θα πουν σε λίγο ότι "το μέτρο απέτυχε" και αποδείχτηκε λάθος. Δεν είναι έτσι όμως. Είναι αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι αυτοί που το σχεδίασαν είναι άσχετοι και ηλίθιοι  που πίστευαν ότι έτσι θα έπαιρνε φωτιά η οικονομία. Και αυτό το μέτρο έχει σαν στόχο του, ανάμεσα στα άλλα, την ταπείνωση και την υποταγή των εργαζομένων. Τη μετατροπή τους σε στρατό σκλάβων που τους χρησιμοποιούν όπως θέλουν τα αφεντικά τους(και βεβαια δε μιλάμε για τα μικρομάγαζα που δε θέλουν το μέτρο).
Οσο οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν απόφαση ότι "μπορούν χωρίς αφεντικά", η λαίλαπα θα συνεχίζεται ακάθεκτη με διάφορες δικαιολογίες ανάλογα με την περίπτωση.

Υ.Γ. Για τη λατρεία των αριθμών να πούμε ότι η πτώση του γιορταστικού τζίρου είναι εξωφρενική και κινείται σε ποσοστά 25%-30% σε σχέση με πέρυσι, ενώ όπως ακούσαμε στο δελτίο της ΝΕΤ, ξεπερνά το -65% σε σύγκριση με το 2008! Σε απόλυτους αριθμούς, είπαν στη ΝΕΤ, ο τζίρος του  2008 ήταν 22,5δις ευρώ ενώ ο τωρινός δεν θα ξεπεράσει τα 6,5δις! Κατά τα άλλα έρχεται η ανάπτυξη...Πάρτε ομπρέλες, θα βρέξει χρήμα.

Πείσμα, πείσμα, πείσμα

"Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια
ο κόσμος υποφέρει και πονά
και ‘σεις τα ίδια παραμύθια

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα
μα δεν ταιριάζουνε για μένα"

Κι έτσι έρχονται και πάνε τα Χριστούγεννα. Ο ήλιος κάνει "μια στάση εδώ" και παίρνει τα πάνω του κι ο κόσμος με μια βαθιά ανάσα  ρίχνει δυό σταγόνες φως στις σκοτεινές σκέψεις, άντε κι ένα ζειμπέκικο σε όποιο στεκι τονε φέρει ο δρόμος κι η παρεα..

Τραγούδια και κάλαντα μπερδεύονται, ζαχαρωμένα κι αζαχάρωτα, για σοκολατόπαιδα και μάγκες.

Κι η Παρασκευή φέρνει Σάββατο και το Σάββατο Κυριακή, κι οι πολιτικές κουβέντες κοπάζουν για λίγο, τα δελτία ειδήσεων μένουν για κάτι μέρες θαμπά κι ο κόσμος κόβει βόλτες με τα χέρια στις τσέπες κάνοντας χάζι στις βιτρίνες κι αδειάζοντας το μυαλό όσο παίρνει.

Αισιοδοξία, αισιοδοξία, αισιοδοξία.... βουίζει ο τόπος από τη λέξη που έχει μείνει πια άδεια, της σειράς και κανείς πιά δεν της δίνει σημασία. Την πήρανε φαλάγγι βρώμικα στόματα και τη λερώσανε. Τώρα μοιάζει ηττημένη, υποταγμένη κι αναποφάσιστη, Αισιοδοξία... τι να την κάνεις. Άλλη είν' η λέξη. Πείσμα, πείσμα, πείσμα.

Κι έτσι έρχονται και πάνε τα Χριστούγεννα και πάμε για πρωτοχρονιά. Κι ο κόσμος που δεν έχει να ξοδέψει ούτε για τα βασικά, σκορπίζεται σε ένα μακρύ γιορταστικό πενταήμερο, από Παρασκευή σε Τετάρτη, που ξεγυμνώνει και κάνει τα πιο καυτά στέκια της πόλης από Γκάζι και Πειραιώς μέχρι Μοναστηράκι και Ψυρρή, Καρύτση και Κολωνάκι να μοιαζουν σαν καθημερινές του Φλεβάρη κι όποιος αντέξει.

Ηρθε ένα παιδί καμιά 25αρία χρονων χθες στο μαγαζί και πιασαμε κουβέντα. "Kαλά είσαστε εδώ εσείς" μου λέει. "Έξω στο δρόμο δε θυμίζει και πολύ Χριστούγεννα. Από Ομόνοια Πειραιώς φτάνεις στο Γκάζι σε 2 λεπτά. Περσι πρόπερσι έκανες μισή ώρα με το ρολόι να κάνεις 500 μέτρα." "2-3 χρόνια πιο πίσω και πιο παλιά, τέτοια μέρα ήμασταν έξω από το πρωί, τώρα σπίτι με κρασί και κουβέντα."

"Το παλεύεις" του λέω; "Συμμετέχεις στους δρόμους; Διαδηλώσεις και τέτοια..." "Οχι πάντα" μου λέει. "Δεν ξέρω.... έχει νόημα;"

"Μόνο αυτό έχει νόημα. Αν δεν τελειώσουμε μ' αυτό τίποτα άλλο δε θα πάει" του λέω. Δεν ξέρω αν του τη χάλασα. Υστερα πιάσαμε τις κιθάρες και τα μπουζούκια και το ξεχάσαμε.

Με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος από άλλο πολιτικό χώρο για τα χρόνια πολλά/ "Μου φέρανε πράγματα στο σπίτι για τα Χριστούγεννα" μου λεει. "Αλληλεγγύη ξέρεις... Έπαθα πλάκα. Δεν ήξερα αν στενοχωρήθηκα ή αν συγκινήθηκα. Δεν το περίμενα ότι θα γινόταν σε μένα" 

Ο φίλος είναι ένα χρόνο και παραπάνω άνεργος...

Χριστούγεννα 2012. Τα πιο παράξενα και αντιφατικά που έχω ζήσει. Με φοβερές λιακάδες και 17-18 βαθμούς το μεσημέρι. Με γέλια και με κλάματα τα βράδια στα σπίτια. Με παρέες και με μοναξιές. Με παραμύθια και με αλήθειες. Με σκυμμένους και με αποφασισμένους.

Με αισιόδοξους και σκεφτικούς. Με κάλαντα και τραγούδια της παρέας, έντεχνα και ροκ, λαικά και σκυλάδικα, ρεμπέτικα και χασικλίδικα, αληθινά και ψεύτικα, ζαχαρωμένα κι αζαχάρωτα.

Γυρίζει ο ήλιος και παίρνει τα πάνω του αλλά δε λέει. Και να τα καταφέρει θα είναι για όλο και πιο λίγους.

Οι άλλοι πρέπει να σπρώξουν με νύχια και με δόντια να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη, να τον βγάλουμε απ' το γαίμα...
Μια και καλή για πάντα...

"...Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ' αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν' ανέβει ο ήλιος,
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ' το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του
ομπρός, ομπρός κ' η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!»

Στο Συμπλέκτη στο Γκάζι-Για τα βράδυα της παρέας

Για τα βράδυα της παρέας με όλα τα τραγούδια που τραγουδάμε με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι.
Βόλτα στο ελληνικό τραγούδι, από τον Ακη Πάνου και τον Τσιτσάνη μέχρι το Μαχαιρίτσα, το Σαββόπουλο και  το Μάνο Λοίζο.
Μαζι και τα όποια καλά δικά μου θυμηθούμε όλοι μαζί.

Μαζί με την Ευδοκία Δαμιανού και  το Γιώργο Τζώρτζη.

ΑΠΕΡΓΊΑ! -Δυο δρόμοι υπάρχουν. Η της νίκης ή της υποταγής

Aπεργία και διαδηλώσεις παντού σήμερα!
Το μεσημέρι στην Ομόνοια στη 1μμ και το απόγευμα με τις λαικές επιτροπές παντού σ' όλες τις γειτονιές.
Ληστεύουν τη ζωή μας και πρέπει να τους σταματήσουμε.
Δυο δρόμοι υπάρχουν. Η της νίκης ή της υποταγής.

Η πείνα είναι ντροπή.
Η εξαθλίωση είναι ντροπή.
Το να σκύβεις το κεφάλι είναι ντροπή.
Εμείς παράγουμε τον πλούτο, εμείς πρέπει και να τον καρπωνόμαστε.
Εμείς είμαστε το αίμα που κυλάει στις φλέβες αυτού του κόσμου.
Μπορούμε! Ας το πιστέψουμε λοιπόν.

"Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά"

Φεύγω για την Ομόνοια. 

Παίρνω και μια κιθάρα μαζί, μπορεί να χρειαστεί...

Ο αγώνας έχει ανάγκη από τραγούδι.

Παρουσίαση του βιβλίου «Ο άγνωστος ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΚΑΙ 19 ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ» σήμερα

Μετά την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου του Ηρ.Κακαβάνη "Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του" που έγινε πριν λίγες εβδομάδες στην Καισαριανή, και το ενδιαφέρον που δημιουργήθηκε και για το βιβλίο αλλά βέβαια και για το φαινόμενο Βάρναλη, ακολουθεί σήμερα νέα παρουσίαση σε μεγαλύτερο χωρο, που απευθύνεται σε όλους αυτή τη φορά.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
 Σήμερα17 Δεκέμβρη 2012 και ώρα 7 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΕΔΟΕΑΠ θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου «Ο άγνωστος ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΚΑΙ 19 ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ» του Ηρακλή Κακαβάνη. 

Η εκδήλωση είναι ανοιχτή για το κοινό.
Για τον Κώστα Βάρναλη και το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Κώστας Καζάκος, ηθοποιός, Χρίστος Αλεξίου, καθηγητής νεοελληνικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και διευθυντής του περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας», Νίκος Σαραντάκος, συγγραφέας, Σοφία Κολοτούρου, ποιήτρια. Τη συζήτηση θα συντονίσει η Σοφία Αδαμίδου, συγγραφέας - δημοσιογράφος.
Τιμώντας την επέτειο θανάτου του Κ. Βάρναλη (16/12/1974), στην αρχή της εκδήλωσης θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για τη ζωή του ποιητή και εικόνες από την πάνδημη κηδεία του.
Σατιρικό κείμενο θα αποδώσουν θεατρικά οι ηθοποιοί Στέλιος Γεράνης και Κατερίνα Φωτιάδου.
Μελοποιημένα τραγούδια του Βάρναλη θα ερμηνεύσει ο τραγουδοποιός Γιώργος Σαρρής.

(Το κτίριο του ΕΔΟΕΑΠ βρίσκεται πλησίον του «Χίλτον». Εξυπηρετεί ο σταθμός μετρό Μέγαρο Μουσικής. Στον ΕΔΟΕΑΠ υπάρχει και υπόγειο πάρκιν)

Γράμμα - απάντηση στους ναζί από Ελληνες μαθητές στη Γερμανία

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


«Είμαστε παιδιά Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία.

Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει ρατσιστική βία, τι σημαίνει ναζισμός.

Καταδικάζουμε τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.

Αυτή είναι η απάντησή μας»!

*

Το γράμμα - το ανοιχτό γράμμα προς την ελληνική κοινωνία και κάθε κοινωνία - το υπογράφουν 265 Ελληνες μαθητές που κατοικούν στη Γερμανία με τους μετανάστες γονείς τους.

Ζουν σε Μόναχο, Στουτγάρδη, Φρανκφούρτη, Ντίσελντορφ, Κολονία, Λεβερκούζεν, Μπόχουμ, Εσεν και Γκέτερσλο.

Ζουν, δηλαδή, εκεί που οι «άλλοι» δεν είναι οι Πακιστανοί, οι Αλβανοί, οι Νιγηριανοί, αλλά εκεί που οι «άλλοι» είναι οι Ελληνες. Ζουν εκεί που οι αδύναμοι, οι ανήμποροι, οι εκτεθειμένοι στη ρατσιστική και ναζιστική βία δεν είναι οι μαύροι, οι αλλόθρησκοι, οι ξένοι, αλλά εκεί που οι ξένοι είναι οι Ελληνες.

Με μια κουβέντα: Ζουν εκεί που οι ναζί της «Χρυσής Αυγής» έχουν γερμανικά ονόματα.

Από εκεί έρχεται το γράμμα - απάντηση ελπίδας και ανάτασης.

Το γράμμα των παιδιών από τη Γερμανία δημοσιεύτηκε χτες στο «Ριζοσπάστη». Το αναδημοσιεύουμε. Είναι το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε για να μεταφερθεί το μήνυμά του παντού. Σπίτι το σπίτι. Χέρι με χέρι. Γονιό το γονιό. Παιδί το παιδί.

*

«Είμαστε Ελληνες μαθητές και μαθήτριες στη Γερμανία. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε γεννηθεί εδώ. Οι οικογένειές μας αναγκάστηκαν εξαιτίας των δυσκολιών να μεταναστεύσουν τις προηγούμενες δεκαετίες στη Γερμανία, αλλά και τώρα εξαιτίας της κρίσης στην Ελλάδα. Με αυτό μας το γράμμα θέλουμε να εκφράσουμε την οργή μας και την καταδίκη μας για τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών, εργαζομένων και συμμαθητών μας στην Ελλάδα από τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.

Σαν παιδιά μεταναστών στη Γερμανία, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει ρατσιστική βία, τι σημαίνει ναζισμός. Εμείς και οι οικογένειές μας έχουμε έρθει πολλές φορές αντιμέτωποι με τη δράση ναζιστικών οργανώσεων στη Γερμανία σαν τη Χρυσή Αυγή, που επιτίθενται στους ξένους εργάτες που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία. Η ρατσιστική βία δεν ξεχωρίζει νόμιμους και παράνομους μετανάστες, έχει ένα και μόνο στόχο. Να διχάσει τους λαούς, τους εργαζόμενους, τους νέους για να μη βλέπουν τον πραγματικό υπεύθυνο για τα προβλήματά τους.

Θέλουμε να γνωρίζετε ότι κάθε φορά που η ναζιστική Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα κυνηγά μετανάστες και χτυπά μαθητές που αγωνίζονται, δίνει πάτημα σε αντίστοιχες φασιστικές οργανώσεις στη Γερμανία να επιτεθούν με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο σε εμάς και τους γονείς μας.

Εμείς που βλέπουμε κάθε μέρα τους γονείς μας να ιδρώνουν για την επιβίωσή μας στα εργοστάσια και τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας, να παλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε ένα εστιατόριο ή μια μικρή επιχείρηση, εμείς που σαν μαθητές πολλές φορές δουλεύουμε για να βοηθήσουμε τους γονείς μας, γνωρίζουμε ότι για τα καθημερινά βάσανα της οικογένειάς μας δεν φταίει ο συμμαθητής μας που έχει άλλο χρώμα, άλλη θρησκεία ή είναι από άλλη χώρα.

Η φασιστική Χρυσή Αυγή και οι αδελφές της ναζιστικές οργανώσεις στη Γερμανία με τα ψέματά τους και τους τραμπουκισμούς τους έχουν ένα στόχο: Να τρομοκρατήσουν εμάς και τους γονείς μας για να μην αντιδράσουμε με τη δίκαιη οργή και αγανάκτηση που κάθε μέρα νιώθουμε, να μείνουν στο απυρόβλητο οι πολιτικές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους και τους νέους στην Ελλάδα και τη Γερμανία.

Καταδικάζουμε και απομονώνουμε τη δράση της χιτλερικής Χρυσής Αυγής, των ομοϊδεατών τους στη Γερμανία! Δυναμώνουμε τον αγώνα σε Ελλάδα και Γερμανία! Αυτή είναι η απάντησή μας!».

Οι 20 κροίσοι του κόσμου και οι θαυμαστές τους

Στην 5η θέση ανέβηκε ο ιδιοκτήτης των ΙΚΕΑ!

Είδα τη λίστα με τους 20 πρώτους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη και χάρηκα.
Τόσα εκθαμβωτικά δισεκατομμύρια σε τόσο λίγα χέρια. Τι υπέροχα "ικανοί" "άνθρωποι"!
Κι απέναντί τους όλοι εμείς οι ανίκανοι, οι τόσο πολλοί σε αριθμό κι όμως τόσο "λίγοι" σε αξία...

Επιβεβαιώθηκε λοιπόν για άλλη μια φορά το ότι ο καπιταλισμός είναι μακράν το καλύτερο σύστημα και το πιο ελεύθερο  Δίνει πλέον απόλυτη ελευθερία στους "ικανούς" να συγκεντρώνουν όσο πλούτο μπορούν(απ' αυτόν που παράγουν άλλοι που πεθαίνουν σα σκυλιά στα άθλια εργοτάξια του πλανήτη).
Επιτέλους αυτό το σύστημα δεν έχει περιορισμούς! Ούτε σε χρήματα, ούτε σε κρίματα, ούτε σε θύματα...

Χάρηκα πολύ που είδα τους 4 από την οικογένεια Waltons των Wallmarts να συγκεντρώνουν από 30 δις ο καθένας κι έτσι μια οικογένεια να έχει μόνη της 120 ολόκληρα δις! Αυτή είναι καλή οικογένεια!
Η εκείνη του Ινδού μεγιστάνα Μπουχές Αμπανί με τα άλλα 30 δις, κι όχι κάτι άλλες άθλιες με 10 παιδιά η καθεμιά που πεθαίνουν στους δρόμους επειδή παίρνουν 1 δολάριο τη μέρα(όταν βρουν δουλειά).
Συγχαρητήρια λοιπόν! Και πιο πολύ συγχαρητήρια σε όλους αυτούς που μας τους κολλάνε στη μούρη, σε όλης της γης τους πεινασμένους, για να τους χειροκροτήσουμε. Αυτό θα πει αθλιότητα! Να βλέπεις σε εφημερίδες, περιοδικά και κανάλια να περιφέρουν με θαυμασμό και δέος όλους αυτούς που μας κλέβουν, που καταστρέφουν με παγκόσμιας εμβέλειας κερδοσκοπικά παιχνίδια όλους τους λαούς του πλανήτη, και να μας τους προτείνουν σαν πρότυπα...
Χάρηκα ακόμη για τον γνωστό μας Warren Buffet της "επενδυτικής" Βerkshire, που ασχολείται και με την κρίση στην Ευρώπη και την Ελλάδα, γιατι βλέπω ότι τα λεφτά μας πιάνουν τόπο τελικά.

Πάντως πιο πολύ από όλους χάρηκα για τον ιδιοκτήτη των ΙΚΕΑ Ingvar Kamrad που κατάφερε να αυξήσει την περιουσία του κατά 14%, δηλ. περίπου 5δις, και να ανέβει στην 5η θέση με 42 δις.
Από την άλλη έβλεπα τους απεργούς στα ΙΚΕΑ που τολμάνε να σηκώνουν κεφάλι στο μεγιστάνα που τους ζητάει να κατεβάσουν άλλο ένα 15% τις αποδοχές τους... γιατί δε βγαίνει η επιχείρηση.
Το μεγαλείο του καπιταλισμού!
Πόσους νεκρούς, πόσους απολυμένους, άρρωστους, δυστυχισμένους, εξαθλιωμένους ανθρώπους έχει στοιχίσει αυτή η περίφημη λίστα; Πόσους μικρούς ή μεγάλους πολέμους;
Δεν άκουσα να μας το πουν αυτό οι θαυμαστές πλουσίων.

Οι καμμένοι και τα καμμένα από χέρι ..."μέτωπα σωτηρίας"

Υπό διάλυση δείχνουν να βρίσκονται οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες".
Το σχήμα που είχε μαζέψει μέσα του από παλιούς βουλευτές της ΝΔ μέχρι ηθοποιούς δεξιούς και αριστερούς και δημαγωγούς ή λαικιστές κάθε είδους, δείχνει να τρίζει και να είναι έτοιμο να σωριαστεί.
Κάτι τέτοιο βέβαια είναι απόλυτα λογικό, αφού ειδικά στις μέρες της κρίσης τα ψέματα έχουν πολύ κοντά πόδια. Τόσο κοντά που δυσκολεύονται να βγάλουν ακόμα και μια βόλτα λίγων μηνών.
Όσο για τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, αυτά κι αν έχουν κοντά πόδια.

Μέσα στο χαμό που έγινε και που συνεχίζεται πάντως, μαθαίνουμε και διάφορες "ενδιαφέρουσες" λεπτομέρειες για τους τρόπους που λειτουργούν τα αστικά κόμματα και σχηματισμοί.
Ακούσαμε για παράδειγμα χθες τον κ.Καμμένο να καταγγέλλει κάποια ραντεβού που έγιναν ανάμεσα σε στελέχη του κόμματός του και υποψήφιους σπόνσορες(του κόμματος) που ήταν όπως είπε άνθρωποι των μεταλλείων χρυσού, και για να μη νομίζουμε πως μιλούσε για ξένους, άφησε υπονοούμενα για συγκεκριμένους "εργολάβους".
Αυτά για να μαθαίνουμε πως λειτουργεί το αστικό πολιτικό σύστημα και ποιοί το  χρηματοδοτούν, "ζητώντας φυσικά ανταλλάγματα" όπως είπε ο ίδιος ο Π.Καμμένος, αλλά και για να μη νομίζουμε ότι η πραγματική εξουσία κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους να εξελιχθούν ακολουθώντας δημοκρατικά τη "λαική βούληση". Βέβαια από τη στιγμή που οι επιχειρηματίες πλησιάζουν, "για να βοηθήσουν" οικονομικά, κόμματα όπως οι Ανεξ. Έλληνες του 7% καταλαβαίνουμε τι κάνουν με τα κόμματα εξουσίας.

Δεν μπορεί να ξέρει κανείς πως θα τελειώσει όλη αυτή η "ωραία ατμόσφαιρα" αλλά πιθανότατα να έχει πολλά απόνερα. Μένει να δούμε ποιους θα πάρει η μπάλα ακόμη, αφού κάποιοι έχουν την τάση να μιλάνε αρκετά τελευταία παρά το ότι τα σοβαρά χέρια τρέχουν να προλάβουν να κλείσουν στόματα.
Δημιουργείται βέβαια και ένα άλλο θέμα που δε γίνεται να μην το σκεφτεί κανείς.
Πως αισθάνονται άραγε όλοι αυτοί που μιλούσαν και ακόμη μιλάνε για μεγάλα "μέτωπα σωτηρίας" όπου όλοι οι καλοί χωράνε; Πως αισθάνονται όλοι αυτοί που λοιδωρούν το ΚΚΕ που δε θέλει να έχει καμιά σχέση με όλη αυτή την κινούμενη άμμο θύμα της οποίας στο τέλος είναι ο ίδιος ο λαός και οι ελπίδες του;
Πως αισθάνονται άραγε όσοι θεωρούσαν τους Ανεξάρτητους Έλληνες πιθανούς εταίρους σε μια "αντιμνημονιακή συνεργασία" στη βάση του "εθνικού συμφέροντος", τώρα που όλοι λένε ότι κάποιοι από αυτούς ετοιμάζονται να πηδήξουν ξανά στην αγκαλιά της ΝΔ, δηλαδή στο "μνημονιακό μέτωπο";
Σε τέτοιο σαθρό έδαφος αλήθεια θέλουν να ακουμπήσει ο λαός τις ελπίδες του;
Και θέλουν μαζί και το ΚΚΕ; Γιατί άραγε;
Ποιοί άραγε και γιατι παλεύουν με τόση λύσσα να σβήσουν εντελώς τα φώτα;

Μέσα ....αριστερά

Παιχνίδι με τα οράματα και τις παραδόσεις

Για όσους δεν ξέρουν τι ήταν στην πραγματικότητα αυτό που κάποιοι ονομάζουν  "αριστερή παράδοση της ΕΔΑ", ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποτελεί συνέχειά της μπορεί και να ακούγεται φυσιολογικός. Για όσους όμως είτε έχουν ζήσει είτε έχουν μελετήσει λίγο παραπάνω την προδικτατορική Αριστερά, δηλαδή την αντι-Αμερικάνικη, αντιιμπεριαλιστική αριστερά που ονόμαζε την τότε ΕΟΚ "λάκκο των λεόντων" και βέβαια έβλεπε θετικά την προσπάθεια των τότε σοσιαλιστικών χωρών, ο ισχυρισμός είναι ένα ακόμα φάλτσο. Η Αριστερά της ΕΔΑ ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το ΚΚΕ και τα οράματά του, είχε με λίγα λόγια -και παρά τα λάθη - ελάχιστα κοινά με τη σημερινή λογική του ΣΥΡΙΖΑ.


Δήλωσε, και πάλι. ο Π.Σκουρλέτης, αυτή τη φορά  σε συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ, ότι «αν το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ, πριν τις εκλογές του Μαϊου και του Ιουνίου, είχαν αποδεχτεί το ενωτικό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σήμερα θα είχαμε μια διαφορετική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα ήταν πραγματικότητα»

Όλο αυτό βέβαια είναι μια καραμέλα που ο ΣΥΡΙΖΑ γυροφέρνει στο στόμα του ενοχλητικά, για να μην πούμε χυδαία, από την πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές, ενώ ξέρει καλά ότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά.

Πρώτον: Αν είχε γίνει κάτι τέτοιο, (που αποκλειόταν αφού απαιτούσε από το ΚΚΕ αλλαγή του χαρακτήρα του, της στρατηγικής, των θέσεων και του προγράμματός του), είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι θα συσπείρωνε αθροιστικά τα ποσοστά των 3 κομμάτων κι επομένως θα έπαιρνε αυτή η "αριστερή τρόικα" 37%. Το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι το εκλογικό σώμα -ειδικά στη δεύτερη αναμέτρηση- φέρθηκε συντηρητικά και προτίμησε να μην μπεί σε περιπέτειες με ρίσκο. Ψήφισε πάνω από 65% ουσιαστικά δεξιά και ακροδεξιά (ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου) και δεν το έκανε επειδή δεν υπήρχε "αριστερή διέξοδος" αλλά απλά επειδή κατάφεραν να τον φοβίσουν.

Δεύτερο: Ακόμη κι αν είχε πάρει όχι 37% αλλά 40% και περισσότερο, ο συνασπισμός αυτός δεν θα έπαιρνε απόλυτη πλειοψηφία εδρών γιατί απλούστατα οι συνασπισμοί κομμάτων δεν παίρνουν το μπόνους των 50 εδρών. Ούτε αυτό το ξέρουν;

Τρίτο και σπουδαιότερο: Σε δύσκολες και κρίσιμες στιγμές οι αλλαγές πορείας, οι ανατροπές δηλαδή που ενέχουν συγκρούσεις με κυρίαρχα συμφέροντα, δε γίνονται με μπόνους και ψευτοπλειοψηφίες που είναι ευάλωτες, αλλά απαιτούν συμμετοχή και συναίνεση μεγάλης πλειοψηφίας σε δύσκολους κοινούς στόχους,  που ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει πολύ καλά ότι δεν υπήρχε. Ακόμη και η ΝΔ, για να μπορεί να στηρίξει το "έργο" της, ζήτησε τη συνδρομή της ΔΗΜΑΡ παρότι με το ΠΑΣΟΚ έιχε πλειοψηφία 150+

Τέταρτο : Μα καλά δε ντρέπονται, μετά από όλα όσα έγιναν,  να θεωρούν ακόμα τη ΔΗΜΑΡ αριστερά(όσο κι αν λέει ο κ.Σκουρλέτης "δεν ξέρω άν η ΔΗΜΑΡ...", θα το δούμε σε λίγο που θα συζητούν συνεργασίες και θα αλληλοαποκαλούνται σύντροφοι), που σε λίγο δεν θα τοποθετείται ούτε στο σοσιαλδημοκρατικό κέντρο; Τόσο αριστερόστροφη κυβέρνηση θέλουν να κάνουν;

Και τολμάνε να ισχυρίζονται ακόμα πως θέλουν τη συμμετοχή του -ιστορικού όπως το λένε- ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση  που χωράει τα πάντα, και μάλιστα εν μέσω τετοιας κρίσης όπου ο λαός περιμένει απελπισμένα πραγματικές απαντήσεις και όχι κοροϊδίες που θα ξεφουσκώσουν την άλλη μέρα; Μα αυτό για το ΚΚΕ δε θα ήταν συμμετοχή σε κυβέρνηση, αλλά συμμετοχή σε έγκλημα εξαπάτησης του λαού που θα πληρωνόταν την άλλη μέρα.
Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, ενδιαφέρεται για την επόμενη μέρα τέτοιων άκυρων συνεργασιών-αθροισμάτων χωρίς περιεχόμενο,  κι ακόμη πιο πολύ ενδιαφέρεται για το μέλλον του λαού που πληρώνει στο τέλος τη νύφη.
Μια τέτοια συμμετοχή λοιπόν σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, με τους κομμουνιστές ομογενοποιημένους στον ίδιο πολτό με σοσιαλδημοκράτες και συνεργάτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ,  θα ήταν ένα πραγματικό ιστορικό έγκλημα εναντίον της υπόθεσης της εργατικής τάξης και του λαού και όχι βέβαια αυτό που λέει ο κ.Σκουρλέτης που ξεχειλίζει από αγάπη για το ΚΚΕ. Όπως βλέπουμε τελευταία, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του "νοιάζονται" για το ΚΚΕ και την ιστορία του, πιο πολύ από ότι εμείς οι ίδιοι για το κόμμα μας!

Το λέει άλλωστε καθαρά:"Όσον αφορά το ΚΚΕ, πιστεύουμε ότι η σημερινή του ηγεσία διέπραξε ένα τεράστιο ιστορικό λάθος, θα έλεγα ένα ιστορικό έγκλημα. Συνεχίζει και τώρα, μετά τις εκλογές, να θεωρεί ως βασικό αντίπαλο όχι τις ταξικές νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, αλλά το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Είναι, φαίνεται, πολύ βαρύ το ιστορικό όνομα του ΚΚΕ για να το φέρει στους ώμους της η σημερινή ηγεσία του."!! (Απίστευτο θράσος πραγματικά! Απίστευτο νέου τύπου "απιστερό" πολιτικό ήθος. )
Βέβαια κανείς στο ΚΚΕ δεν θεωρεί το ΣΥΡΙΖΑ "βασικό αντίπαλο" αφού ο κύριος αντίπαλος των κομμουνιστών είναι ο καπιταλισμός και όχι κάποιο αστικό, σοσιαλδημοκρατικό ή αριστερό κόμμα. Ο ετεροκαθορισμός είναι γνώρισμα άλλων και όχι του ΚΚΕ. (Εκτός κι αν ξέρει κάτι που δεν το ξέρουμε εμείς ακόμη ο Π.Σκουρλέτης, σχετικά με το δρόμο που σκέφτονται να βαδίσουν).

Αλήθεια αναρωτιέται κανείς πως θα ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ τις πολιτικές που θα αναγκαστεί να εφαρμόσει όταν έρθει η σειρά του να γίνει σωτήρας στη θέση των σωτήρων. Πόσο φριχτά θα πονέσει άραγε η "ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας"...του καπιταλισμού βεβαίως;

Ο πονηρός Π.Σκουρλέτης βέβαια ξέρει εκτός από τα άλλα ότι όλο αυτό το παραπονιάρικο ύφος "το κακό ΚΚΕ μας κάνει πόλεμο" πιάνει και το πουλάει κι αυτός μέχρις εξαντλήσεως στην ίδια συσκευασία με το "ιστορικό έγκλημα του ΚΚΕ".
Ό,τι κι αν λέει λοιπόν ο Π.Σκουρλέτης, με όση "αγάπη, στοργή και ενδιαφέρον" κι αν αρωματίζει το δηλητήριο που εξαπολύει εναντίον της "εγκληματικής ηγεσίας", και φυσικά ενάντια σε όλους εμάς τους τρελούς, που όπως είναι ολοφάνερο δεν έχουμε πρόβλημα με την ηγεσία , η πραγματικότητα δε μπορεί να συμφωνήσει μαζί του. Και η πραγματικότητα λέει πως δεν υπήρχε καμία εντελώς περίπτωση να έχουμε Αριστερή κυβέρνηση,  γιατί πολύ απλά, και για λόγους που έχουν εξηγηθεί, ο λαός δεν ψήφισε προοδευτικά αλλά συντηρητικά. Για την ακρίβεια ψήφισε δεξιά. Θα μας πουν φαντάζομαι εδώ, πως κατηγορούμε και ενοχοποιούμε το λαό για την ψήφο του. Καθόλου. Οι κομμουνιστές πάντα με καρτερία αντιμετώπιζαν το λαό. Ο λαός ψήφισε συντηρητικά γιατί κάποιοι φρόντισαν να τον σπρώξουν προς τα εκεί με όλους τους τρόπους, ακριβώς τη στιγμή που φαινόταν να κάνει βήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και κάποιοι "Αριστεροί" έτρεξαν τότε να βοηθήσουν, δίνοντας όρκους και διαβεβαιώσεις υπέρ ΕΕ και ευρώ, στη διαμόρφωση μιας διάθεσης συμβιβασμού που ήταν τελικά το στοιχείο που έκρινε τις εκλογές του Ιουνίου. Δεν ψήφισε λοιπόν Αριστερά, δηλαδή αντιιμπεριαλιστικά και αντικαπιταλιστικά ο λαός.
Κι όταν το εκλογικό σώμα γέρνει δεξιά, έ δε γίνεται να προκύπτει Αριστερή κυβέρνηση. Μην τρελαθούμε κιόλας. 
Αν ρωτήσει κανείς βέβαια τι θα έκανε το ΚΚΕ αν ο λαός ψήφιζε, θεωρητικά μιλώντας, "πραγματικά Αριστερά" θα πούμε το εξής. Αυτή η ερώτηση μοιάζει με τη γνωστή ερώτηση που γινόταν στα κανάλια στους υποψήφιους του ΚΚΕ που έλεγε "τι θα κάνετε αν ο λαός σας δώσει την πλειοψηφία;". Στην πραγματικότητα ρωτούν "τι θα κάνετε αν ο λαός αποφασίσει συνειδητά ότι είναι έτοιμος και θέλει να πάρει την εξουσία;". Η απάντηση είναι εύλογη νομίζω  Πολύ απλά δεν θα κάνουμε πίσω. Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να υλοποιηθεί η απόφασή του με τον καλύτερο τρόπο.

Γιατί λοιπόν συνεχίζουν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το αηδιαστικό παραμύθι, ότι δήθεν αν το ΚΚΕ είχε δεχτεί την "πρόταση φιλίας", τώρα θα είχαμε αριστερή κυβέρνηση;(σιγά να μη βαδίζαμε και στο σοσιαλισμό!). Απλούστατα γιατί δεν ήταν "πρόταση φιλίας" αλλά ακριβώς το αντίθετο. Δεν ήταν και δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πονηρό "κόλπο" που "δουλεύει" φέρνοντας ψήφους που αιωρούνται κάπου στ' αριστερά, μια επικοινωνιακή παγίδα ντυμένη με μπόλικο ενδιαφέρον για το λαό.

Το κάνουν συνειδητά για να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, ότι δήθεν προτιμάει το μοναχικό δρόμο γιατί "δε γουστάρει κανέναν εκτός από τον "αυτιστικό εαυτό του", να το απαξιώσουν στη συνείδηση του λαού, να το αποδυναμώσουν όσο μπορούν για να μην το έχουν στα πόδια τους στη συνέχεια. Αυτό που δε γουστάρει βέβαια το ΚΚΕ είναι τα ψέματα που λένε, οι επικίνδυνες δωρεάν ψευδαισθήσεις που χαρίζουν αυτοί στο λαό ότι δήθεν έχουν τη λύση στο χέρι. Και εντός ευρώ, και εντός ΕΕ, και επιστροφή στο ευτυχισμένο κι  "ανέμελο" '80-'90, και "σοσιαλισμός του σήμερα", και με όλους φίλοι! Πραγματικά αχτύπητο πακέτο.
Το ΚΚΕ φυσικά δεν έχει τέτοιες σχέσεις αγοραίας λογικής, με το λαό.

Για μας δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατό λαό και αντιστρόφως. Το πρώτο και κύριο ενδιαφέρον των κομμουνιστών δεν είναι η εκλογική τους επίδοση αλλά η συγκρότηση ενός όλο και πιο ισχυρού λαϊκού κινήματος, το δυνάμωμα δηλαδή του λαού. Αυτός θα κάνει την ανατροπή κι όχι κάποιο κόμμα για λογαριασμό του. Εννοείται βέβαια ότι όσο ο λαός ανεβάζει ρυθμούς, κατανοεί και συνειδητοποιεί τη θέση του, οργανώνεται  και δυναμώνει, τόσο και το ΚΚΕ, σαν γνήσια έκφρασή του θα δυναμώνει κι αυτό ό,τι κι αν κάνουν.

Όσο γι αυτή την "κάτω απ' τη μέση" επικοινωνιακή πολιτική, ακόμη κι αν τους προσφέρει προσωρινά κέρδη ας ξέρουν ότι θα την πληρώσουν σύντομα. Στην εποχή μας τα ψέματα δεν κρατάνε πολύ. Δεν το έχουν καταλάβει ακόμη;

94 χρόνια ΚΚΕ -Γιώργος Σαρρής-"Μπεζεντάκος" και "1944"

Από τη συγκέντρωση-γιορτή για τα 94 χρόνια του ΚΚΕ στο ΣΕΦ την Κυριακή 25 Νοέμβρη 2012.
Τα 2 τραγούδια που τραγούδησα εκείνη τη μέρα:
Ο "Μπεζεντάκος"του Πάνου Τζαβέλα και του Βασίλη Τζανακάκη, και το "1944" ή " Ηταν  ο τόπος μου" του Κ.Χ.Μύρη(Κώστας Γεωργουσόπουλος) και του Γ.Μαρκόπουλου από το "Χρονικό".

Μικρή αναδρομή ... για να μην ξεχνάμε

Αρθρα κι ένα τραγούδι για το Δεκέμβρη 

Τόσο τους ενοχλεί η αλήθεια; Τόσο αντιΚΚΕ;

Η ομιλία της Αλ.Παπαρήγα στην Ομόνοια στις 8 Δεκέμβρη 2008(μετά τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου)

Συμμετείχε το ΚΚΕ στις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη του 2008

Ομορφη πόλη άσχημα καίγεσαι Γιώργος Σαρρής

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ-1944-[ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ]

Συμβιβασμένη και αμίλητη τέχνη δεν υπάρχει 

4 χρόνια μετά

4 χρόνια πέρασαν κιόλας από τη δολοφονία του Αλ.Γρηγορόπουλου.
Ένα παιδί 15 χρονών έπεσε τότε από τη σφαίρα του σκληρού μπάτσου, με όλη την κακή σημασία της λέξης, Ε.Κορκονέα κι άναψε φωτιές στην Αθήνα αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις.
Δεν ξέρω ποια είναι "όλη η αλήθεια" της υπόθεσης. ΑΝ ήταν προσχεδιασμένο έγκλημα, αν υπήρχε σχέδιο ή άσκηση "εκτροπής" όπως έλεγαν και λένε κάποια ακραία σενάρια, ή αν ήταν μια τυχαία ή "κακιά στιγμή"(που σίγουρα δεν ήταν) όπως λένε κάποια άλλα.  Αυτό που ξέρω είναι ότι ήταν μια στιγμή που το σύστημα έδειχνε το αληθινό του πρόσωπο και το τί πραγματικά είχε και έχει στο βάθος του "μυαλού" του. Θύμα του τότε ήταν ένας 15χρονος μαθητής. Σήμερα  και αύριο μπορεί ναναι πολλοί άλλοι.
Το καμπανάκι που χτύπησε και τότε, κάποιοι το άκουσαν και κάποιοι προσπάθησαν  να κλείσουν αυτιά και μάτια. Κάποιοι το πρόσεξαν και το ερμήνευσαν σωστά. Κάποιοι άλλοι, άκουσαν και είδαν αυτά που από πριν ήθελαν να δουν και ν'ακούσουν και πέταξαν τα υπόλοιπα. Εκείνες τις μέρες όμως του Δεκέμβρη του '08 οι δρόμοι γέμισαν μαθητές που για πρώτη φορά έκαναν κάποια θολά βήματα στο δρόμο, ενώ αρκετοί άλλοι ακολούθησαν.
Πολλοί είπαν πως ήταν η αρχή μιας νέας πολιτικοποίησης που μάλλον δεν ήρθε. Η κι αν ήρθε, σε ένα μικρότερο βαθμό από αυτόν που πολλοί έλεγαν και έλπιζαν τότε, δεν μπορούσε να καλύψει το χάσμα που χώριζε  αυτή τη γενια από προηγούμενες πολιτικοποιημένες γενιές, κι ακόμη πιο πολύ δεν ήταν ανάλογη με την κατάσταση που ζούμε και τις ανάγκες που υπάρχουν. Αυτή είναι μια πορεία και μια εξέλιξη που συνεχίζεται με το δικό της τρόπο. Οι μαθητές και η νεολαία, με πολύ αργό ακόμη ρυθμό μπαίνουν σιγά σιγά στο συνειδητό αγώνα.
"..Ειναι ο παράδεισος μακριά ό,τι κι αν λες,
γι αυτούς που από μακριά κοιτάζουν"
Πέρασαν λοιπόν 4 χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή κι από τότε είδαμε και μάθαμε πολλά.
Πιο πολύ απ' όλα μάθαμε πως το αυθόρμητο, όσο σπουδαίο κι υπέροχο κι αν είναι, από μόνο του δε φτάνει. Χωρίς οργάνωση, χωρίς συγκεκριμένο στόχο, χωρίς πρωτοπορία, ο θυμός και το ξέσπασμα, όσο δυνατά κι αν είναι, είναι από πριν καταδικασμένα να εκτονωθούν, να σπάσουν σαν κύμα και να χαθούν.
Ο Α.Γρηγορόπουλος λοιπόν, έστω χωρίς να καταλάβει ποτέ γιατί και πως, πέφτοντας χτυπημένος απο τη σφαίρα του Κορκονέα(που φυσικά δεν είναι ο μόνος αγριόμαγκας μπάτσος αλλά εκπροσωπεί και πάρα πολλούς άλλους που εκπαιδεύονται με τον ίδιο τρόπο), έδωσε αφορμές για πολλές σκέψεις. Η κρίση που φούντωσε την επόμενη χρονιά, για να γίνει πυρκαγιά στη συνέχεια που δε δείχνει να σβήνει, δίνει ακόμη περισσότερες. Το άδικα σύντομο ταξίδι του 15χρονου, απλώνεται και αγκαλιάζεται με το μεγάλο ταξίδι που συνεχίζεται όλο και πιο μπερδεμένο.
Οι δρόμοι εξακολουθούν να βάζουν ερωτήματα και να περιμένουν απαντήσεις. Διψασμένα αυτιά περιμένουν με αγωνία ν'ακούσουν.

Κάνοντας χθες βράδι μια βόλτα στο κέντρο ένοιωθες πως ζούσες  και πάλι σε άλλες εποχές. Κάθε λίγα λεπτά σε όλους τους σταθμούς του μετρό έλεγαν πως "μετά από απόφαση της Αστυνομίας, από τις 10 το πρωι οι σταθμοί...κλπ, θα είναι κλειστοί...". Το έλεγαν σαν να έλεγαν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου και με τον ιδιο τρόπο το άκουγαν οι περαστικοί.
Για τη δική μας ασφάλεια...Που μάλλον απειλείται από τις σημερινές συγκεντρώσεις.

Όταν γύρισα σπίτι άκουσα την ανακοίνωση της ΝΔ για τους κουκουλοφόρους του Σύριζα που θα κάψουν δήθεν την Αθήνα και σήμερα!  Λες και δεν ξέρουν... Αισχρή και χυδαία όπως όλες τελευταία. Γεμάτη μίσος, φόβο, σχεδιασμό κι αδιαφορία για το που μπορεί να οδηγήσουν τέτοιες επίσημες συμπεριφορές. Η ΝΔ, η γνωστή μας από παλιά αντιδραστική δεξιά, μαγειρεύει, ανακατεύει τον απαίσιο χυλό του φασισμού κι η Χ.Α. αναλαμβάνει το σερβίρισμα.

Μια απάντηση μόνο υπάρχει σε όλα αυτά. Η οργάνωση του λαού και της νεολαίας και η συγκεκριμένη και καθαρή στόχευση στην ανατροπή αυτού του κόσμου. Το μέλλον, το αύριο των παιδιών μας δε γίνεται να είναι ο καπιταλισμός.

Δημοκρατία της κοροϊδίας

"Kοροϊδία" λέει ο εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ Α.Παπαδόπουλος σε πρωινό τηλεπάνελ, και μάλιστα διπλή, το να υποσχεθεί στο λαό. Κάτι θα ξέρει για να το λέει. Οταν ένας τέως έστω και λίγο "αριστερος" μετέχει στη χειρότερη και αντιλαικότερη κυβέρνηση που πέρασε από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα, και που της ανέθεσαν να κατευνάσει με κοροιδίες και με τη μάσκα της "συναίνεσης" το λαό, προκειμένου αυτός να δεχτεί τη σφαγή του, τί άλλο θα μπορούσε να πεί...
Απο την άλλη μεριά η γνωστή μας τ.υπουργός Ε.Χριστοφιλοπούλου που έδινε κι αυτή την εμπειρία της επί της επιστήμης της κοροϊδίας, ενώ ο Π.Χαικάλης παρακολουθούσε για να μαθαίνει, υπό το βλέμμα της "ανεξάρτητης" δημοσιογράφου Χ.Κοραή που προσφέρει τις υπηρεσίες της στο να βγάζει λάδι τη ΝΔ και τη συγκυβέρνηση ενίοτε κάνοντας και κριτική.
Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ παρέμενε σιωπηλός την περισσότερη ώρα, περιμένοντας τη σειρα του ΣΥΡΙΖΑ, όταν γίνει με το καλό διαχειριστής του μαγαζιού (της εξουσίας τους), να δείξει τις επιδόσεις του πάνω στο θέμα.
Ο τελευταίος του πάνελ ήταν κάποιος "ιδιοκτήτης καταστήματος"...(τίποτα το προσωπικό με τον άνθρωπο βέβαια).
 Οπως πάντα λοιπόν, παρόντες ήταν οπωσδήποτε οι 3 της συγκυβέρνησης, για να γεμίζει ο τόπος από τις εκφοβιστικές σωτήριες κορώνες τους, ο ΣΥΡΙΖΑ που ετοιμάζεται ως το νέο μεγάλο χαρτί τους, και κάποιοι  δήθεν "εκπρόσωποι της κοινωνίας" που κανείς δεν τους έστειλε εκεί και κανέναν δεν εκπροσωπούν εκτός απο τον εαυτό τους. Από τους τόσους εκλεγμένους σε σωματεία και οργανώσεις εργαζομένων αυτοί διαλέγουν όποιον να' ναι από το δρόμο...(πως άραγε;)
Όπως βλέπουμε λοιπόν τα τηλεοπτικά πάνελ τους χωράνε "όλους". Όλους  πλην Λακεδαιμονίων φυσικά. Όλοι πρέπει να έχουν φωνή στη ...Δημοκρατία τους. Όλοι  εκτός του ΚΚΕ βέβαια που αποτελεί κίνδυνο για τη "δημοκρατία" της κοροϊδίας που όσο περνάει ο καιρός αναγκάζεται να ρίχνει τα πέπλα της. Η Δημοκρατία της κοροϊδίας λοιπόν  χωράει όλες τις φωνές, εκτός από εκείνη τη μια και μοναδική που διαφωνεί ριζικά με την κοροϊδία και λέει τα πράγματα σκληρά κι αληθινά με τ'όνομά τους.
Παρά την απουσία του ΚΚΕ πάντως, και παρά την τεράστια επιστημονική προσπάθεια απαξίωσής του, οι θέσεις του είναι όλο και πιο πολύ παρούσες θέλουν δε θέλουν. Για παράδειγμα οι φωνές που λένε ότι το δίλημμα δεν είναι το "ευρώ ή δραχμή" ακούγονται όλο και πιο πολύ. Τις ακούς πλέον και από εκπροσώπους που έπαιρναν μαχητικά τη μια ή την άλλη πλευρά του μεγάλου "διλήμματος" που έκρινε σε μεγάλο βαθμό και τις εκλογές. Τις φωνές επίσης που λένε ότι η οικονομία της χώρας είναι ήδη χρεοκοπημένη(κι επομένως είναι κοροϊδία ότι σώθηκε για άλλη μια φορά από τη χρεοκοπία) τις ακούς ακόμα κι από τους ίδιους τους σωτήρες.
Τα ψέμματα, οι κοροϊδίες και τα ψευτοδιλήμματα όμως έχουν πια πολύ κοντά πόδια. Τους τα κόβει η σκληρή πραγματικότητα.

Με τον τρόπο του Α.Τσίπρα

 "Ζητάμε μαζί να ανατρέψουμε το κατεστημένο και τη κυβέρνηση του μνημονίου και μαζί να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα της δικαιοσύνης, της προκοπής και της δημιουργίας."

Ηταν μια εντυπωσιακή ομιλία. Μια ομιλία που είχε σα σκοπό της να δωσει ενθουσιασμό και αέρα νίκης στους αντιπροσώπους και τους παρόντες οπαδούς και μέλη για τις εκλογές που αργά ή γρήγορα θα ερθουν, αλλά μαζί και να αποφύγει τις κακοτοπιές και τις όποιες δεσμεύσεις που θα μπορούσαν να γίνουν αγκάθι στο επιχειρούμενο δύσκολο εγχείρημα της συνένωσης των διάφορων συνιστωσών σε ένα ενιαίο κόμμα.
Ηταν μια ομιλία όπου ο γλαφυρός λόγος αντικατέστησε την ουσία, όχι χωρίς λόγο βέβαια. Ακούγοντας ή διαβάζοντάς την κανείς εντυπωσιάζεται από το πως μπορούν με τόσα πολλά λόγια να ειπωθούν τόσο λίγα.
"... η δημιουργία, και όχι η καταστροφή.","...η ελπίδα, η αισιοδοξία, και όχι ο φόβος και η μιζέρια"
"Οι λαοί δεν εξεγείρονται από την απαισιοδοξία της σκέψης, αλλά από την αισιοδοξία της βούλησης."κλπ.

"Από πειραματόζωο της κρίσης θα γίνουμε ο εμβρυουλκός προοδευτικών αλλαγών και ανατροπών"

'Τον Ιούνη η χώρα, και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία.

Ο φόβος νίκησε οριακά την ελπίδα."

"...η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο", "...μαζί με το λαό για την κοινωνική χειραφέτηση, την αλλαγή, τη σωτηρία, όχι την καταστροφή." Είναι μερικές φράσεις ενδεικτικές του ύφους της ομιλίας του Α.Τσίπρα που δείχνει την επιλογή που έχουν κάνει επικοινωνιακά στο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή να μιλούν με ασάφεια για τα πάντα χωρίς τίποτα όμως το συγκεκριμένο που να τους δεσμεύει.
Ετσι βέβαια η μεγάλη αλλαγή(με καθαρές λογικές και συναισθηματικές παραπομπές), η "Ανατροπή" και όλα τα άλλα σχετικά που ανέφερε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έμειναν όπως έπρεπε χωρίς περιεχόμενο.

Εδώ όμως καρφώθηκε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

"Ζητάμε" είπε "μαζί να ανατρέψουμε το κατεστημένο και τη κυβέρνηση του μνημονίου και μαζί να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα της δικαιοσύνης, της προκοπής και της δημιουργίας."
Τι εννοούσε όμως; Ποια στιγμή "δικαιοσύνης, προκοπής και δημιουργίας"νοσταλγούσε,  που γκρεμίστηκε και πρέπει να την ξαναχτίσουμε . 
Και επειδή απευθύνθηκε και στο ΚΚΕ θα του πούμε οτι εμείς δεν θέλουμε ούτε να ξαναχτίσουμε, ούτε να δώσουμε χέρι να ξανασταθεί ο καπιταλισμός στα πόδια του για να λοιώσει τα παιδιά μας στο μέλλον. Να τον γκρεμίσουμε θέλουμε και να χτίσουμε άλλο κόσμο, σοσιαλιστικό, γιατι αυτός είναι ο μόνος κόσμος "δικαιοσύνης και προκοπής"
Θα μας πουν βέβαια ένα σωρό. Οτι είμαστε εμπαθείς(εδώ μας είπαν σκατόψυχους...), ότι πάμε να βγάλουμε από τη μύγα ξύγκι κ.α. Ομως σε μια τόσο κρίσιμη ομιλία, όπου η παραμικρή "λάθος" διατύπωση θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στο εγχείρημα της ενοποίησης, είναι απόλυτα βέβαιο ότι κάθε λέξη έχει επιλεγεί συνειδητά και με προσοχή. Κάθε λέξη έχει λοιπόν το νόημα της. Η χθεσινή δεν ήταν η ομιλία ένός οποιουδήποτε στελέχους σε καποια τυχαία προεκλογική. Ηταν η ομιλία Τσίπρα στην πιο κρίσιμη στιγμή του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια.

Δεν έχει νόημα να σταθούμε σε άλλα συγκεκριμένα σημεία μιας τόσο γενικόλογης γλαφυρής ομιλίας, αφού όλα αυτά και σε αυτό το ύφος τα έχουμε ξανακούσει και από τον Α.Τσίπρα, αλλά και τα έχουμε νοιώσει στο πετσι μας τι σημαίνουν, όταν δεκαετίες πριν με τον ίδιο ακριβώς γενικόλογο, ενθουσιαστικό και "ενωτικό" τρόπο προσπαθούσε ο Α.Παπανδρέου να εφησυχάσει και να παρασύρει τις μάζες μακριά από τους αγώνες.
Θα πούμε απλά ότι θα θέλαμε κι εμείς αλλά σίγουρα και πολλά μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ξέρουμε ποιά είναι τα συγκεκριμένα βήματα που έχει στο μυαλό του ο Α.Τσίπρας να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανατρέψει όλη αυτή την ζοφερή κατάσταση που πνίγει το λαό και ζητάει διέξοδο. Αν σημαία του παραμένει το "όχι στο μνημόνιο", αυτό δε μας λέει τίποτα, αφού το ίδιο έλεγε και η ΔΗΜΑΡ και να που κατέληξε. Το ίδιο λένε και οι Ανεξ.Έλληνες αλλά ξέρουμε που θα καταλήξουν.'Οχι στο μνημόνιο" και ναι σε τί; Στην "παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας"; Ποιας οικονομίας; Του καπιταλισμού χωρίς να αγγιχτούν οι δομές του; Με σταθερή κατεύθυνση τη δανειοδότηση από την ΕΚΤ όπως και ο ίδιος είπε πρόσφατα; Εντός της ΕΕ και φυσικά των εκβιασμών που ασκεί και θα ασκεί; Με παραμονή στο ΝΑΤΟ χωρίς καν να γίνεται νύξη για το τι στάση θα τηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αν αύριο ξεκινήσει πόλεμος και επίθεση κατά της Συρίας;
Και για τα πιο συγκεκριμένα; Τι θα γίνει με τις ιδιωτικοποιήσεις ας πούμε; Θ ακυρωθούν όπως έλεγαν και δεν θα γίνουν; Η θα γίνουν σε καλύτερες τιμές αφού πρέπει να χρησιμοποιηθεί η δημόσια περιουσία για το δανεισμό της χώρας όπως είπε πρόσφατα ο Γ.Δραγασάκης;
Και τελικά σ'αυτό το κάλεσμα για Αριστερή κυβέρνηση που και πάλι ακούστηκε και μάλιστα πολύ "Αριστερά" ποιοι θα συμμετέχουν; Οι όποιες Αριστερές δυνάμεις ή όλες οι "υγιείς πατριωτικές και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και αν διαφωνούμε σε πολλά" όπως είπε ο Α.Τσίπρας 1 εβδομάδα πριν στην εφημερίδα "6 μέρες". Κι αν τελικά σ'αυτό το εθνοπατριωτικό κάλεσμα χωράνε όλοι, αντιιμπεριαλιστές και μή, αντικαπιταλιστές και φιλοκαπιταλιστές(όπως σαφέστατα είναι οι ΑΝΕΛ) τι δουλειά έχει το ΚΚΕ και του χτυπάνε δήθεν και πάλι την πορτα;
Θα λέγαμε γιατί δεν το αφήνουν στο δικό του δρόμο και ασχολούνται μαζί του, αλλά ξέρουμε το γιατί.
Τι λέει δηλαδή ο Α.Τσίπρας στο ΚΚΕ; Εγκαταλείψτε τις θέσεις σας για την ΕΕ, τον ιμπεριαλισμό, την εξουσία στο λαό, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, δηλαδή όλα(!), μετατραπείτε σε άλλο κόμμα και πάμε όλοι μαζί ...στο  άγνωστο με βάρκα την ελπίδα για να είμαστε πολλοί. Ξεχάστε τις θέσεις της ΕΕ, ότι "ναζισμός και κομμουνισμός είναι το ίδιο επικίνδυνα"(!!), ξεχάστε ότι η ΕΕ κανει εμπάργκο στην Κούβα κι ελάτε μαζί μας να παλέψουμε ενάντια στο Μερκελισμό στο πλάι του σ.Ομπάμα. Μα είναι με τα καλά τους; Φυσικά και είναι. Ξέρουν πολύ καλά τι λένε. Οπως ξέρουν ότι δεν τα λένε στο ΚΚΕ που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να κάνει τέτοια χάρη στο σύστημα. Τα λένε στην κοινωνία με αριστοτεχνικό τρόπο, για να μην τυχόν και στρέψει το βλέμμα της προς τους "σεχταριστές" του ΚΚΕ-αλλά και για να πιεστεί έτσι το ΚΚΕ- που δεν συνεργάζονται με αυτούς τους τόσο υπέροχα ενωτικούς!
Πόσο υπέροχα ενωτικούς όμως;

Μια γρήγορη ματια στην αναφορά στο ΚΚΕ.
"Μελίπηχτη" πραγματικά που έλεγε κι ο γερο- Βάρναλης!
Γεμάτη δηλητήριο όμως στην ουσία.
Kαι τι δεν είπε μες το μπόλικο μέλι.
Οτι το ΚΚΕ "ασκεί κριτική από τα αριστερά μας με τα επιχειρήματα της δεξιάς". Επιχειρήματα της δεξιάς είναι αυτό; "Το βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ που ΘΑ τον οδηγήσει στον ίδιο δρόμο(με το ΠΑΣΟΚ) είναι ότι δεν έχει γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια, τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.". Η μήπως αυτό;"Το κριτήριο για μας είναι οι δύο δρόμοι ανάπτυξης ο καπιταλιστικός δρόμος και ο σοσιαλιστικός. Κριτήριο για μας είναι η αντίθεση κεφάλαιο-εργασία, μονοπώλια-λαός. Κριτήριο για μας είναι η Ελλάδα ανεξάρτητη, διεθνιστική για τους λαούς και απαλλαγμένη από τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύεις και εξαρτήσεις." Αυτή είναι με 2 μόνο φράσεις η κριτική του ΚΚΕ και γι αυτά ο Α.Τσίπρας δεν είπε απολύτως τιποτα. Γιατί; Γιατί αν έλεγε θα έμπλεκε με τη δική του πλευρά και θα δημιουργούσε προβλήματα που βέβαια δεν ήθελε, ειδικά τώρα.

Είπε κι άλλα ενωτικά όμως.

"Μας ενοχλεί και μας πονά ακόμα περισσότερο να βλέπουμε τον κ. Στουρνάρα, τον κ. Σαμαρά και τους βουλευτές της πλειοψηφίας, να χειροκροτούν μέσα στη βουλή την κυρία Παπαρήγα"! Εχουν τρελαθεί στο χειροκρότημα ο Στουρνάρας και ο Σαμαράς! Αρπάζονται από την παραμικρή ασάφεια, που μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε λιγόλεξη αναφορά στελέχους του ΚΚΕ, προκειμένου να ξεφύγουν από την ουσία με την οποία βέβαια έχουν μεγάλο πρόβλημα.

"Από την ηγεσία του ΚΚΕ, ένα πράγμα περιμένουμε: Να μην αφήνει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους της χώρας βορά στα χέρια του Σαμαρά, του Βενιζέλου και της Μέρκελ."είπε ο Α.Τσίπρας. Αφήνει δηλαδή την εργατική τάξη στα χερια του Σαμαρά και της Μέρκελ επειδή αρνείται να πέσει στην αγκαλιά του πιστού στην ΕΕ ΣΥΡΙΖΑ; Θαύμα! (Περιττό ίσως να πούμε ότι καμιά άλλη φορά, και σε αυτήν και σε άλλες ομιλιες του, ο Α.Τσίπρας δεν ξαναείπε  αυτό  το δίλεξο,"εργατική τάξη".Ξέρουν όμως ότι συγκινεί τους κομμουνιστές, οπότε είπαν μια φορά να της κάνουν την τιμή να την αναφέρουν)

Το καλύτερο όμως ήταν  το ότι το ΚΚΕ "επιλέγει να στέκεται απέναντι" και "δεν παίρνει μέρος σε αυτή τη μεγάλη διαδικασία λαϊκής χειραφέτησης και πολιτικής ανατροπής που λαμβάνει χώρα στο τόπο μας..."

Το ΚΚΕ λοιπόν που εκτός των άλλων, ήταν αυτό που γέμισε τους δρόμους το τελευταίο δίμηνο, από τις 3 Γενικές Απεργίες μέχρι την επέτειο της 17 Νοέμβρη -όταν ο Συριζα επέλεγε να φύγει από την Αμερικανικη πρεσβεία και να μη συνεχίσει προς την Ισραηλινή για να μη χαλάσει καρδιές-, στέκεται απέναντι στην Ανατροπή... Το ΚΚΕ που ήδη μετράει 2 νεκρούς τον τελευταίο χρόνο, και τόσους αγωνιστές του απολυμένους λόγω της συμμετοχής τους στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης όταν οι άλλοι επιλέγουν τη χαλαρότητα, πάει κόντρα "στη διαδικασία λαϊκής χειραφέτησης" Πιο ενωτικός δολοφονείς... Με τέτοιο σφιχταγκάλιασμα κινδυνεύουμε από ασφυξία. Έλεος!

Έκανε ο Α.Τσίπρας αναφορά και στην ΕΔΑ, φυσικά, "που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση το 1958 επειδή έγινε ένα με την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, αλλά κυρίως επειδή πίστεψε στην ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων" Η ΕΔΑ βέβαια πράγματι έγινε ένα με την εργατική τάξη και το λαικό κίνημα αλλά το κατάφερε αυτό γιατί ελάχιστη σχεση είχε πολιτικά με το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Η ΕΔΑ φώναζε "ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ" και αποκαλούσε "λάκο των λεόντων" την αγαπημένη του ΣΥΡΙΖΑ "Ευρώπη". Σ' αυτή τη βάση προχώρησε τότε και φυσικά έχοντας πίσω της το ηρωικό ΚΚΕ της παρανομίας με τα όποια λάθη του(όπως αυτό της διαλυσης των οργανώσεών του το 1958 για το οποίο το ΚΚΕ έχει κάνει αυτοκριτική όπως και για όλα τα άλλα που φυσικά δεν έγιναν από δειλία)

Η σύγκρουση  είναι σύγκρουση και δεν γίνεται να είναι εύκολη
Είπε ο Α.Τσίπρας ότι  "ο λαός μας ακουμπά τις ελπίδες του πάνω στο ΣΥΡΙΖΑ"..
"Ας αναλάβουμε με θάρρος τις ευθύνες μας" είπε.

Πραγματι μιά πολύ μεγαλη μερίδα του λαού ελπίζει στο ΣΥΡΙΖΑ κι έχει στρέψει το βλέμμα της προς τα κεί, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα...

Η σύγκρουση όμως είναι σύγκρουση και δεν γίνεται να είναι εύκολη. Οποιος το λέει αυτό, όποιος προσπαθεί να το καρφώσει στη συνειδηση του λαού, που πρεπει να παλέψει με νύχια και με δόντια για το σήμερα και το αύριό του, για την ίδια του την ύπαρξη χωρίς υπερβολή, μόνο κακό μπορεί να κάνει. Ο εφησυχασμός στις μέρες μας κυριολεκτικά σκοτώνει.

Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον λοιπόν το τι θα κάνει με αυτές τις ελπίδες του λαού ο ΣΥΡΙΖΑ. Το τι θα κάνει με το χρέος που είπε πως έχει απέναντι σε όλους όσους γλαφυρά ανέφερε.

Δυστυχώς τα σημάδια τελευταία είναι θολά και αρνητικά.

Μοιαζει πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ με καταστάσεις που βιώσαμε και είδαμε που μας πήγαν." Έμοιαζε" και χθες στο ΣΕΦ ακόμη πιο πολύ, με τόσα νέα μέλη και στελέχη που λίγο πριν βρίσκονταν κάτω από άλλη στέγη που καμιά εντελώς σχέση δεν είχε με "το  όραμα της Αριστεράς" πόσο μάλλον των κομμουνιστών. 

Οπως είπε και η Α.Παπαρήγα λίγες μέρες πριν "Αρχίζετε να μοιάζετε παντού στο ΠΑΣΟΚ και στην τακτική και στις μέθοδες προπαγάνδας"

Ξέχασα να πω ότι ο Α.Τσίπρας ανέφερε μια φορά και τη λέξη σοσιαλισμός."Για το σοσιαλισμό του σήμερα" είπε. Χωρίς φυσικά να τον ορίσει...

Plan B ! - Θ.Καλαμούκης

Ελληνοφρένεια ον δε νετ

Να θέσει ΔΙΚΟ ΤΟΥ Plan Β, ο λαός

Είναι το ζητούμενο εδώ και τρία χρόνια σε κάθε ενέργεια των κυβερνήσεων, της Ευρώπης, των κομμάτων, των υπουργών. Όλοι ψάχνουμε, διερευνούμε και αναζητούμε το plan b, πίσω από κάθε plan a.

Η ζωή, τα τελευταία μνημονιακά χρόνια έχει αναδείξει δύο θέματα. Πρώτον ότι όλα τα plan A έχουν αποτύχει οικτρά και δεύτερον ότι τα plan B τα θέτουν ή καλούνται να τα θέσουν, όλοι οι άλλοι εκτός από τον χειμαζόμενο λαό.

Η στήλη κατεβάζει πρόταση, που για άλλη μια φορά το κάνει για να εκτονωθεί η ίδια και όσοι θα βρουν το κουράγιο να την διαβάσουν. Η πρόταση έχει ως εξής:

Να θέσει ΔΙΚΟ ΤΟΥ Plan Β, ο χειμαζόμενος λαός. Να περιλαμβάνει κατάργηση όλων αυτών των πλαισίων που υπάρχουν μέχρι σήμερα, Ευρωπαϊκή Ένωση, Μνημόνια, Τρόικα, Οικονομικοί δείκτες, Δάνεια, Χρέη, Φόροι, Χαράτσια, Γιούρογκρουπ, κλπ. Να ακυρώσει όλα τα Plan A, από όπου και αν προέρχονται και αυτόματα να ενεργοποιηθεί ένα και μόνο σχέδιο, το λαϊκό Plan B.

Τρία χρόνια τώρα γίναμε πειραματόζωα, στο πιο αποτυχημένο και καταστροφικό πείραμα στην πρόσφατη οικονομική και πολιτική ιστορία της Ευρώπης. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε εμείς το δικό μας πείραμα, με πειραματόζωα αυτούς που μας δυναστεύουν.

Είδαμε ότι εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς δουλειά, αυτοί μπορούν να ζήσουν χωρίς τις επιχειρήσεις τους; Εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μισθό, αυτοί μπορούνε να ζήσουν χωρίς κέρδη; Εμείς δεν βάζουμε πετρέλαιο για τον Χειμώνα, αυτοί μπορούν να το κάνουν; Εμείς φεύγουμε μετανάστες σε άλλη χώρα, αυτοί μπορούν να μεταναστεύσουν σε άλλη χώρα; Για εμάς το πείραμά τους προέβλεπε, εξαθλίωση, ανασφάλεια και φτώχεια. Ας προβλέψει το δικό μας πείραμα, εξαθλίωση, ανασφάλεια και φτώχεια γι αυτούς. Το δικό τους πείραμα έχει εκβιασμούς, τρομοκρατία, αυταρχισμό, βασανιστήρια, ξύλο διαπόμπευση. Ας έχει και το δικό μας πείραμα, τα ίδια ακριβώς στοιχεία! Αν δεν θέλετε, ας έχει τα μισά. (πάλι πολλά θα είναι).

Γιατί πρέπει συνεχώς να γίνεται το πείραμα, προς την μια κατεύθυνση. Ας γίνει και προς την άλλη.

Ξέρω τις ενστάσεις σας. «Δεν γίνονται αυτά, δεν είναι ρεαλιστικά, δεν είναι πραγματοποιήσιμα, δεν είναι ώριμος ο κόσμος, κλπ» Ενώ είναι ρεαλιστικό αυτό που συμβαίνει και θα συμβεί τους επόμενους μήνες;

Στο παράλογο που μας έχουν οδηγήσει, μόνο κάτι άλλο «παράλογο» μπορεί να απαντήσει.Δυστυχώς ή ευτυχώς. Εδώ που έχουμε φτάσει, λογικά σενάρια, ρεαλιστικές εκτιμήσεις, υπολογισμένες κινήσεις, δεν χωρούν. Το ανέφικτο είναι η λύση, το άπιαστο, το ακατόρθωτο, το ουτοπικό. Και αυτό είναι η αποφασιστικότητα ενός λαού, η αυταπάρνησή του, η δύναμή του, η θέλησή του από πειραματόζωο να γίνει επιστήμονας και να πειραματιστεί με τον δανειστή, τον τοκογλύφο, τον αφέντη του, τον δυνάστη του.

Στο κάτω κάτω πείραμα κάνουμε. Αν αποτύχει θα ζητήσουμε συγνώμη, όπως αυτοί. Αν πετύχει όμως, θα έχουμε για πρώτη φορά νικήσει και θα έχουμε κάνει όλους αυτούς που ρυθμίζουν εκατομμύρια ζωές, τρία χρόνια τώρα, κάτι που τόσο αγαπάνε.

Αριθμούς σε μια απλή στατιστική!



Θύμιος Κ.

Τα ΜΑΤ έδωσαν τη "λύση" στο ΑΠΘ- Πορεία τώρα από φοιτητες και εργαζόμενους

Εξαρτάται λοιπόν το τι βλέπει ο καθένας σαν νόμο. Το δίκιο των πολλών, του λαού, ή την επιβίωση του καπιταλισμού. Ενδιάμεσος "ουδέτερος" νόμος δεν υπάρχει. Κι όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται όλο και πιο φανερό.

Τα ΜΑΤ έδωσαν τη "λύση" για άλλη μια φορά και στην κατάληψη του ΑΠΘ.

Οι κραυγές του ΣΚΑΙ και των άλλων καναλιών πού ούρλιαζαν -μαζί με τη Χρυσή Αυγή- "να τηρηθεί η νομιμότητα" εισακούστηκαν. Αφού έστησαν ένα σκηνικό κατασυκοφάντησης των εργαζόμενων που παλεύουν κι εκεί για το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά, με πρώτο τον πρύτανη του ΑΠΘ Γ.Μυλόπουλο, που έκανε κανονική παρέλαση στα κανάλια, σήμερα τα ξημερώματα τα ΜΑΤ μπήκαν στο ΑΠΘ και καθάρισαν το θέμα συλλαμβάνοντας 11 εργαζόμενους και οδηγώντας τους στον εισαγγελέα. 

Η Δημοκρατία έλαμψε και πάλι και μαζί της και η "ενημέρωση" που έδωσε μάχη να φυτέψει στο μυαλό όλων το πόσο παράλογο και "μαξιμαλιστικό" είναι να παλεύει κανείς για να έχει μια δουλειά να ζήσει και να μην σαρώνεται ο ήδη άθλιος μισθός του.

"Τελούνται ή όχι πράξεις παράνομες;" φώναζαν!

Ξέχναγαν βέβαια ότι και στο Πολυτεχνείο το '73 "παράνομες πράξεις" τελούνταν, όπως άλλωστε και σε κάθε περίπτωση που ο λαός παλεύει για το δίκιο του.

Θα μπορούσαν να ρωτούν:"Ειναι νόμιμο το γκρέμισμα μισθών και δικαιωμάτων;" 'Ειναι νόμιμες οι απολύσεις;" Και η απάντηση βέβαια θα ήταν "ΟΧΙ" αν το κράτος, η καπιταλιστική εξουσία δηλαδή, δεν είχε φροντίσει να αντικατασταθούν οι παλιότεροι νόμοι με άλλους, ώστε όλο αυτό το αίσχος να γίνει πλέον "νόμιμο" με υπογραφές και σφραγίδες.

Εξαρτάται λοιπόν το τι βλέπει ο καθένας σαν νόμο. Το δίκιο των πολλών, του λαού, ή την επιβίωση του καπιταλισμού. Ενδιάμεσος "ουδέτερος" νόμος δεν υπάρχει. Κι όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται όλο και πιο φανερό.

Οπως φαίνεται κι από την "φιλολαϊκή" τρικομματική κυβέρνηση με τη συμμετοχή της "Αριστερής" ΔΗΜΑΡ, αλλά και όπως θα δούμε και στη συνέχεια, οι διαχειριστικές λύσεις που θα φροντίσουν για το λαό είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και να εκτεθούν. Μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να νοιαστεί, να παλέψει και να κερδίσει κάτι πολύ ή λίγο για τον εαυτό του. Είδαμε άλλωστε πως ψηφίζονται με ενα άρθρο, "δημοκρατικά",  800 σελίδες νόμοι και μνημόνια, από βουλευτές των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που λίγο πριν ορκιζόντουσαν τα αντίθετα στα τηλεπαράθυρα.

Θα δούμε πολλά ακόμη που δεν θα τα χωράει ο νούς.

Πορεία αλληλεγγύης ακούσαμε πως γίνεται τώρα από φοιτητές και εργαζόμενους στην καθαριότητα στη Θεσσαλονίκη που θα καταλήξει στα Δικαστήρια.

Τα μυστικά και τα ψέμματα μιας περίεργης συνέντευξης Τύπου.

Οι συνεντεύξεις τύπου γίνονται για να ενημερωθούν οι δημοσιογράφοι που στη συνέχεια υποτίθεται ότι μελετούν, αναλύουν και ενημερώνουν το λαό.
Τέτοιες συνεντεύξεις δίνονται από τις κυβερνησεις όταν υπάρχουν σοβαρά γεγονότα όπως ήταν τώρα η συνεδρίαση του eurogroup.
Όμως o κ.Στουρνάρας σήμερα αρνήθηκε να μας ενημερώσει γι αυτό που οι ίδιοι λένε΄ότι είναι "το κύριο και το κρίσιμο για την Ελλάδα" δηλαδή η μείωση του χρέους!
Μας είπαν ότι το χρέος θα μειωθεί, μετά τη συμφωνία, κατά περίπου 20 μ. του ΑΕΠ δηλαδή 40δις.
Δε μας λένε όμως το πως. Ο υπ.Οικονομίας αρνήθηκε ψυχρά να μας το πει και σήμερα.
Βάζοντας όμως κάτω τους αριθμούς είναι φανερό ότι το μεγάλο κομμάτι της μείωσης που περιμένουν θα προκύψει από την επαναγορά χρέους. Ομως γι αυτό αρνήθηκαν να δώσουν το παραμικρό στοιχείο."Δεν μπορώ να σας πω" ποιος είναι ο στόχος" είπε πολλές φορές ο κ. Στουρνάρας!
Γιατί δεν μπορεί να μας το πεί;
Για να μη δώσει τροφή στους κερδοσκόπους; Μα καλά κουτόχορτο τρώνε οι κερδοσκόποι; Δεν ξέρουν να μετράνε, να υπολογίζουν ποιο περίπου είναι το νούμερο; Σαφώς και μπορούν.
Αρα ο λόγος είναι ότι στην κυβέρνηση δεν έχουν την παραμικρή εγγύηση ότι θα πετύχει η επαναγορά,  και γι αυτό αποφεύγουν να αναφερθούν σε συγκεκριμένους αριθμούς. Τα σημάδια μάλιστα δείχνουν μια καθαρά αρνητική διάθεση των "επενδυτών" προς το εγχείρημα, με τις τράπεζες να πέφτουν περισσότερο από -20%(!) μέσα σε 2 συνεδριάσεις μετά την ανακοίνωση για πρόθεση buyback.
Eίπε ο κ.Στουρνάρας ότι η επιτυχία της επαναγοράς είναι "πατριωτικό καθήκον"! Τίνος; Των hedge funds που έχουν φθηνά αγορασμένα ελληνικά ομόλογα; Αυτοί θα κάνουν "το πατριωτικό τους καθήκον" και θα μας πουλήσουν τα ομόλογα στο 28, ενώ το Αγγλικό δίκαιο που υπέγραψαν οι σωτήρες μας, τους εγγυάται ότι θα πληρωθούν στο 100%; Γιατί να το κάνουν; Ο μόνος λόγος θα ήταν η ανησυχια τους ότι παρά τις διαβεβαιώσεις, μπορεί η Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να χάσουν τα λεφτά τους...
Κι αν εννοεί καποιους άλλους ποιούς εννοεί;
Άλλους πατριώτες κερδοσκόπους που έχουν υποστεί ζημιές ίσως. Και γιατί αυτοί να πουλήσουν στο Ελληνικό δημόσιο και όχι στα μεγάλα κερδοσκοπικά funds που τόχουν επάγγελμα να εκβιάζουν κυβερνήσεις και θα προσφέρουν καλύτερες τιμές αφού μπορούν δικαστικά μεσω του Αγγλικού δικαίου όπου υπάγονται τα νεα ομόλογα του PSI να διεκδικήσουν το 100%; Δεν ξέρει ο  κ.Στουρνάρας ποιά είναι η πατρίδα των κερδοσκόπων;
Μήπως λοιπόν αυτός είναι ο λόγος που ανησυχούν οι τράπεζες και γκρεμίζονται για 2η συνεχόμενη μέρα στο Χρηματιστήριο; Οτι δηλαδή τελικά η εθελοντική συμμετοχή δεν θα είναι και τόσο εθελοντική και έτσι θα βρεθούν και πάλι προ νέας ανάγκης ανακεφαλαιοποίησης πριν καν ολοκληρωθεί η πρώτη;
Η "υποψία" αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο κ.Στουρνάρας μπορεί να μη μας είπε ποιος είναι ο στόχος για το ποσό που προσδοκά η κυβέρνηση να συγκεντρωθεί, μας είπε όμως οτι υπάρχει plan B...

Θα πουμε ακόμη ότι η επιχείρηση buyback(επαναγορά ομολόγων) θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί  μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου και όπως διαβασαμε χθές συνδέεται με την εκταμίευση του μεγάλου κομματιού της δόσης των 34δις. "Το Eurogroup περιμένει να είναι σε θέση να αποφασίσει και επίσημα για την εκταμίευση μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου υπό την αίρεση της ολοκλήρωσης των εθνικών διαδικασιών και μετά την αξιολόγηση μιας πιθανής πράξης επαναγοράς χρέους από την Ελλάδα... " έγραφε χθες το capital.gr αντιγράφοντας την απόφαση του eurogroup.

Όπως βλέπουμε ένα τεράστιο πέπλο από αβεβαιότητες και άγνωστες λεπτομέρειες ανεμίζει πάνω από την περίφημη συμφωνία. Κι όταν λέμε λεπτομέρειες δεν το εννοούμε ακριβώς. Γιατί το να πέσει έξω ένα κράτος και μαζί η ΕΕ κατα μερικές δεκάδες δίς(!) δεν είναι και τόσο λεπτομέρεια.
Όμως αυτοί πληρώνουν; Θα τα φορτώσουν και πάλι στο λαό, όπως ακριβώς κάνουν ως τώρα επι σκοπώ.
Απλά από τους καπιταλιστές κάποιοι θα αποσυρθούν και κάποιοι άλλοι θα βγούν ισχυρότεροι και γι αυτό υπάρχει όλη αυτή η αναστάτωση και στις αγορές.

Αυτό όμως που βλέπουμε για άλλη μια φορά είναι να πετιούνται δισεκατομμύρια στο αδηφάγο θηρίο χωρίς καμιά εγγύηση και χωρίς κανένα αντίκρυσμα για το λαό που τελικά θα πληρώσει και πάλι το λογαριασμό. Η Ελλάδα και πάλι θα δανειστεί νεο χρήμα(το είπε σήμερα ο κ.Στουρνάρας) για την επιχείρηση "επαναγορά χρέους" που θα επιβαρύνει κι άλλο το χρέος, και τελικά τις πλάτες του λαού, που δεν έχει ιδέα τι σημαίνουν όλα αυτά. Και η μόνη εγγύηση για την επιτυχή έκβαση είναι το ότι "η επιτυχία της επαναγοράς είναι πατριωτικό καθήκον"... των πατριωτών κερδοσκόπων! (Εκτός αν υπάρχει κι άλλη εγγύηση που την ξέρουν μόνο αυτοί που εκπόνησαν το όλο σχέδιο "σωτηρίας" της Ελλάδας από την αρχή...)

Πόσο αηδιαστικό αλήθεια. Αυτοί που πετσοκόβουν 20άρια, 30άρια και 50άρια ευρώ από ήδη πενιχρούς και τρισάθλιους μισθούς, συντάξεις και επιδόματα για να εξοικονομήσουν μερικές δεκάδες ή 100άδες εκατομμύρια, με τη μεγαλύτερη ευκολία δανείζονται, ρισκάρουν και σκορπάνε δεκάδες δις  σε κάτι τόσο αβέβαιο.

Ποιος πιστεύει άραγε ακόμη ότι το πρόβλημά τους είναι η μείωση του χρέους; Δεν είναι καθόλου αυτό λοιπόν. Ο στόχος τους είναι αυτός που λένε οι κομμουνιστές, δηλαδή αυτό καθεαυτό το πετσόκομμα αποδοχών και δικαιωμάτων προκειμένου να παραδώσουν εξαθλιωμένους λαούς στην επόμενη μέρα της όποιας ανάκαμψης του καπιταλισμού.

Μπροστά σε ένα τρομερά κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας

Kαι τώρα τι γίνεται;
Ποιος άλλος θα πληρώσει;
Αν το χρέος αποδειχτεί "μη βιώσιμο" τότε την πληρώνει το ΔΝΤ και το κύρος του, πράγμα που φυσικά δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Για να γίνει όμως "βιώσιμο" το χρέος μπορεί να χρειαστεί κάποιο κούρεμα, όπως λέγεται ότι επιμένει η κ.Λαγκάρντ, ή όπως είναι "λογικό" να μειωθούν τα επιτόκια. Τότε όμως θίγονται οι ομολογιούχοι αλλά και όσοι άλλοι αποτελούν την ευγενή κατηγορία των "δανειστών". Μπορεί να είναι τράπεζες ή άλλοι ιδιώτες μικροί ή μεγάλοι, μπορεί να είναι κράτη, ή μπορεί να είναι και η ΕΚΤ. Δυσκολεύουν τα πράγματα.
Και καλά η Ελλάδα. Εστω ότι επιλέγεται κάποια από τις 2 ή μια τρίτη ενδιάμεση "λύση". Αυτό , πέρα από το ότι δεν θα είναι λύση, γιατί λύση που να αρέσει σε όλους τους καπιταλιστές δεν υπάρχει και αν υπήρχε θα την είχαν ήδη αποφασίσει, θα σημαίνει ότι αμέσως θα δημιουργηθεί ένα δεδομένο που θα έχει ισχύ και για όσους ακολουθούν. Δηλαδή τις μεγάλες οικονομίες Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας(είναι τόσο κοντά που δεν θέλει κανείς να το σκεφτεί) και φυσικά Ιρλανδίας, Πορτογαλίας. Χειροτερεύει...
Μα θα πει κανείς ας δοθεί μια "λύση" τώρα και όταν έρθει η ώρα π.χ. της Ιταλίας θα δουν τι θα κάνουν. Άλλωστε όπως λεει ο Μόντι η Ιταλία δεν κινδυνεύει άμεσα και δεν θα χρειαστεί να προσφύγει σε δανεισμό.
Η απάντηση είναι πρώτο, ότι ο Μόντι λέει ψέμματα. Αν οτιδήποτε, που μπορεί να επηρεάσει και να προκαλέσει μια αντίδραση των "επενδυτών" Ιταλικών,  Ισπανικών και Γαλλικών ομολόγων, πάει στραβά, τότε την επόμενη στιγμή, και όχι την επόμενη μέρα, θα μπλέξουν όχι μόνο οι 3 χώρες που είπαμε, όχι μόνο όλη η Ευρώπη, αλλά όλος ο καπιταλιστικός κόσμος.

Μέχρι τώρα λοιπόν, και ενόσω όλοι γνώριζαν ότι το σύστημα δεν μπορούσε να προσφέρει ικανοποιητική τελική λύση, προσπαθούσαν εξαθλιώνοντας την Ελλάδα και τους Έλληνες εργαζόμενους, να πείσουν τους "δανειστές" (δηλαδή τις μεγάλες τράπεζες και τους καπιταλιστές μετόχους τους) , ότι ακόμα κι αν έχαναν στο παιχνίδι των ομολόγων και του δανεισμού, την επόμενη θα είχαν δώρο και ανταπόδοση, στρατιές εξαθλιωμένων εργαζόμενων με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες αφού η ΕΕ είχε φροντίσει να θέσει τα θεμέλια για κάτι τέτοιο. Το χορό του Ζαλόγγου για τους λαούς, όταν ερχόταν η ώρα, θα τον ξεκινούσε η Ελλάδα και θα ακολουθούσαν και οι άλλοι, εφ'όσον θα "κρινόταν" από τους αρμοδίους μεταρρυθμιστές πως "άλλη λύση από τις αιματηρές θυσίες" δεν υπάρχει. Κάτι τέτοιο θα σημαινε ότι οι καπιταλιστικές οικονομίες, βασισμένες στην απαξιωμένη εργασία, θα μπορούσαν να ανακάμψουν και να παράγουν ξανά κέρδη για τους καπιταλιστές.

Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στις Βρυξέλλες, πέρα από το αν θα πάρουμε ή όχι τη δόση, είναι μια σκληρή διαπραγμάτευση μεταξύ των εκπροσώπων των καπιταλιστικών συμφερόντων που λέγονται κυβερνήσεις, που έχει να κάνει με το πως θα  αποφύγει το κάθε κράτος όσο είναι δυνατόν να πληρώσει τις ζημιές που σίγουρα θα προκύψουν για λογαριασμό αυτών που εκπροσωπεί, αλλά και το πως θα ωφεληθεί από ενδεχόμενα οφέλη. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες κρέμονται σε λεπτές κλωστές που αν σπάσουν θα μπορούσαν να προκαλέσουν μικρά ή μεγαλύτερα ντόμινο εξελίξεων. Κι επειδή καμία κυβέρνηση στις Βρυξέλλες δεν εκπροσωπεί το λαό της χώρας της, αυτοί που θα βγούν χαμένοι μετά τη σημερινή μέρα θα είναι όλοι οι λαοί της Ευρώπης, άλλος λιγότερο και άλλος πιο πολύ, και φυσικά ακόμη περισσότερο ο δικός μας.
Με λίγα λόγια αυτό που συμβαίνει αυτή τη νύχτα είναι άλλο ένα επεισόδιο που φέρνει τη σύγκρουση μεταξύ των Ευρωπαικών μονοπωλίων  και των λαών πιο κοντά.
Τα συμφέροντα των λαών από τη μιά και τα ιμπεριαλιστικά μονοπωλιακά συμφέροντα από την άλλη κινούνται πάνω στην ίδια μονή γραμμή αλλά με αντίθετες κατευθύνσεις εναντίον αλλήλων.
Είναι βέβαιο ότι η σκληρή σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και η έκβασή της θα κριθεί από το βαθμό  ετοιμότητας και αποφασιστικότητας των 2 πλευρών.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η τρομερή αυτή καπιταλιστική κρίση μας φέρνει με ταχύτητα  μπροστά σε ένα τρομερά κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας.

Η σημερινή απόφαση που θα ληφθεί, όποια κι αν είναι, δεν θα αποτελεί τελική και μόνιμη λύση κι επομένως, εκτός περιπτώσεως ατυχήματος που κανείς εκεί δεν θέλει, δεν είναι όσο κρίσιμη παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ.

Το πιο ..."κρισιμότερο" - Καραβόσκοινο ή χαλκά;

Το πιο κρίσιμο από ολα τα πιο κρίσιμα, δηλαδή και γαμω τα κρισιμότερα eurogroup σήμερα.
Μην το χάσετε!
Κρατείστε την ανάσα σας.
Λεπτό προς λεπτό!
Θα την πάρουμε, δε θα την πάρουμε; Θα την πάρουμε όλη, θα την πάρουμε τώρα;
Χριστουλάκη μου τι θα απογίνουμε;

Σήμερα το βραδάκι, τυλιχτείτε στην κουβερτούλα σας, με σβηστό φυσικά το καλοριφέρ και με κομμένη την ανάσα ακούστε όλες τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες. "Λεπτό προς λεπτό!"
Τα διλήμματα είναι τρομερά. Θα δουλεύουμε 20-30 μεροκάματα το χρόνο ή καθόλου. Θα τρώμε ένα πιάτο φαί σε κάθε σπίτι την ημέρα ή ένα σε κάθε πολυκατοικία. Θα ζεσταινόμαστε με μαγκάλι, με αγκαλίτσα, ή με τα χνώτα μας;
Θα είμαστε δεμένοι με λίγες ή με πολλές αλυσίδες;
Καραβοσκοινο ή χαλκά; Διαλέξτε. Αυτά είναι.
Άλλη επιλογή δεν υπάρχει.

Ρε δεν πάτε να χαθείτε λέω γώ που δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
Ένα κλικ πιο πέρα στο βλέμμα είναι όλο κι όλο.
Μια ραγισματιά στο φόβο κι όλα θ'αλλάξουν.
Εμείς θα τ'αλλάξουμε. Μπορούμε!
Αυτό που σίγουρα δε μπορούμε είναι να ζήσουμε σ'αυτό το βούρκο του δήθεν εφικτού που μας ετοιμάζουνε.
Υπάρχει άλλος δρόμος! Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός.
Το μέλλον μας είναι η εξουσία του λαού που θέλουνε δε θέλουνε θα 'ρθεί. Θα τη φέρουμε εμείς, όλος ο λαός που υποφέρει και που κανένα συμφέρον δεν έχει από την υποταγή και την εξαθλίωση. Όλοι εμείς συνειδητά κι οργανωμένα με την πρωτοπορία μας μπροστά.
 Μόνο έτσι μπορεί να ανασάνει πραγματικά ο  κόσμος. Μόνο έτσι μπορούν να πάρουνε μπροστά οι μηχανές. Μόνο έτσι μπορεί νά έρθει αυτό που λέμε λαική ευημερία και ευτυχία. Δε μας ενδιαφέρει καθόλου η "Ανάπτυξή" τους, ούτε η ευημερία των αριθμων τους, των "κοιλαράδων και των κλεφταράδων" καπιταλιστών.
Η ευτυχία και η ευημερία του λαού μας νοιάζει. Του απλού ανθρώπου, του καθενός από μας, του εργαζόμενου που του βγάζουν το λάδι και του ουρλιάζουν απο πάνω να τους πει κι ευχαριστώ!

Δεν είμαστε σκλάβοι! Εμείς είμαστε το αίμα αυτού του κόσμου.
Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!
Η αλήθεια είναι εδώ. Ακριβώς μπροστά μας.
Κι ο δικός μας ο παράδεισος δυο βήματα πιο πέρα. Δυο σκληρά, δύσκολα βήματα, που μπορούμε όμως να τα κάνουμε και που αξίζουν τον κόπο.
Τα μόνα που αξίζουν τον κόπο.
Ολα τα άλλα σκλαβιά και μαυρίλα. Είτε με μάσκα είτε χωρίς.

Υπέροχη ανατριχιαστική ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ στα 94 χρόνια του ΚΚΕ!

Με μια τρομερή συγκέντρωση που τα είχε όλα γιόρτασε σήμερα το ΚΚΕ τα 94 χρόνια του.

Η συγκίνηση και η ανατριχίλα στα βίντεο, τα δρώμενα και τα τραγούδια, η ουσία σε μιά από τις καλύτερες-ίσως η καλύτερη- ομιλίες της Α.Παπαρήγα αγκαλιάστηκαν με τον παλμό και το κατακόκκινο τεράστιο πλήθος στο ΣΕΦ. 

Το ΚΚΕ επιβεβαίωσε και σήμερα την ετοιμότητα και τη σοβαρότητά του μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται. Είναι φανερό ότι ανεβάζει τους ρυθμούς σε μονιμα ψηλά επίπεδα  καθώς συναισθάνεται το ρόλο που πρόκειται να παίξει.

Ηταν μεγάλη τιμή για μένα που βρέθηκα εκεί σήμερα τραγουδώντας.

Ηταν όμως μαζί κι ένα υπέροχο συναίσθημα.

Ηταν κάτι στιγμές που ένοιωθες  το ρεύμα της ιστορίας, του χθές αλλά και του αύριο, να σε περονιάζει ως το κόκκαλο.

94 χρόνια ΚΚΕ- Με χαρά συμμετέχω τραγουδώντας σ'αυτό το προσκλητήριο μάχης

Με μεγάλη χαρά συμμετέχω την Κυριακή τραγουδώντας στην εκδήλωση για τα 94 χρόνια του ΚΚΕ στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Ειναι μια εκδήλωση, που εκτός από το πολιτιστικό και γιορταστικό της κομμάτι, είναι κύρια και έντονα πολιτική. Είναι για μένα ένα προσκλητήριο μάχης και γι αυτό η τιμή που νοιώθω συμμετέχοντας είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Η δήλωση που έκανα στο Ριζοσπάστη γι αυτή τη μέρα είναι η παρακάτω.

"Σβήνοντας ένα ακόμα κερί γενεθλίων το ΚΚΕ έχει ανάψει ήδη μια μεγάλη πυρκαγιά. Την πυρκαγιά του αγώνα για την εξουσία του λαού.

Αυτή την πυρκαγιά ακολουθούμε με πίστη. Την πυρκαγιά που δε βολεύεται με λιγότερο ουρανό, την πυρκαγιά που θα κάψει τη μεγάλη νύχτα και θα ανοίξει το δρόμο για τα αστέρια, το δρόμο για τη δική μας έφοδο στον ουρανό. Είναι μεγάλη τύχη για την Ελλάδα που το δικό μας κόμμα δε χάθηκε στο δρόμο όπως τόσα άλλα. Ευτυχώς το ΚΚΕ δεν ήταν ένα ακόμα κόμμα με «φυσιολογικές» αντοχές. Αντεξε στις εξορίες του Μεταξά, στην εποχή με τις 2 ΚΕ και τους 2 «Ριζοσπάστες» σε συνθήκες άγριας παρανομίας και χαφιεδισμού, στον πόλεμο χτίζοντας το ΕΑΜ, στον τρομερό ματωμένο Δεκέμβρη του '44, στα χρόνια του ηρωικού ΔΣΕ, στα πέτρινα χρόνια, στη χούντα και το '68, στη θύελλα της αντεπανάστασης του '89-'91. Κι έμεινε εκεί, όρθιο, στήριγμα κι ασπίδα, στρώμα και προσκεφάλι του λαού. Εμεινε εκεί για τα χρόνια που έρχονται με γρήγορο βήμα. Για τις μέρες που οι πολιορκημένοι θα ετοιμαστούν ξανά για τη μεγάλη έξοδο."  Γιώργος Σαρρής-Τραγουδιστής

Δουλικό...

Η διαχείριση της αστικής εξουσίας είναι μια πολύ βρώμικη δουλειά.

Ειναι γεμάτη σκοτεινούς διαδρόμους, δολοπλοκίες, διαπλοκές, διαφθορά, ατιμία, γλιστερά περάσματα, αισχρούς συμβιβασμούς, ψευτιές και πάνω από όλα αδικία εναντίον των απλών ανυποψίαστων ανθρώπων του λαού που έχουν μάθει να εμπιστεύονται άλλους και να αφήνουν σε ξένα χέρια τη ζωή και την τύχη τους. Και μη  μας πουν πως "είναι μια βρώμικη δουλειά που όμως κάποιος πρέπει να την κάνει". Άλλη είν' η δική μας δουλειά.

Βλέποντας κάθε μέρα αριστερούς  εκπροσώπους του λαού, είτε από αυτούς που ήδη βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε από κείνους που τόχουν βάλει στόχο να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη δε μπορείς παρά να στενοχωριέσαι.

Άλλο ένα στενό ρούχο που δε μας χωράει με τίποτα ετοιμάζουν για το λαό πλέκοντας ψιλοβελονιά με ωραία λόγια.

Τους χαζεύεις να συγκρούονται τηλεοπτικά με τους "συναδέλφους" της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το ποιός είναι ο πιο άξιος, ο πιο καλός για τη "δουλειά" και σε πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι. Αξιολύπητο θέαμα πραγματικά να τους βλέπεις να πιστεύουν πως αυτοί θα μπορέσουν... να βάλουν τάξη επιτέλους.

Τάξη όμως βάζει κανείς στο δικό του σπίτι, όχι στο σπίτι του αλλουνού. Κι αυτό το κράτος, το αστικό, ανήκει αλλού κι όχι στο λαό. Δεν είναι δικό μας σπίτι.

Όταν τακτοποιείς ξένα σπίτια, δεν είσαι αφεντικό, είσαι υπηρετικό προσωπικό. "Δουλικό" όπως έστω σκληρά το λέγανε παλιά στη  λαική γλώσσα, που μπορεί για όσους και όσες κάνανε αυτή τη δουλειά στα πλούσια σπίτια να ήταν πραγματικά άδικο, στην περίπτωσή μας όμως  η λέξη τα λέει όλα.
"Δουλικά" της εξουσίας άλλων. Αυτό πάνε να γίνουν.

Το αστείο μάλιστα είναι που λένε, πως παρότι υπηρετικό προσωπικό, θα σώσουν κι εμάς τους υπόλοιπους. Πως; Μάλλον θάχουν στο μυαλο τους να πουν καλά λόγια στ' αφεντικά για μας...

Κι ύστερα ας αποφασίσουν αυτοί ό,τι τους φωτήσει ο Θεός. Δικό τους είναι το σπίτι.

Ας κάνουν ό,τι νομίζουν. Εμείς πάλι θα χτίσουμε και θα φροντίσουμε το δικό μας σπίτι.

Εκεί που θάμαστε εμείς αφεντικά.

Χωρίς δόση... αλήθειας

Aπό Δευτέρα σε Τετάρτη κι από Τετάρτη σε Δευτέρα το πάει το eurogroup, με την ελληνική κυβέρνηση να δηλώνει διαρκώς την αισιοδοξία και τη βεβαιότητά της ότι η δόση θα εκταμιευθεί, αλλά η δόση να μην έρχεται. Την ίδια στιγμή πλήθη αναλυτών στις οθόνες κάνουν ό,τι μπορούν για να θολώσουν τα νερά και να μπερδέψουν όσο μπορούν την κατάσταση και τη σκέψη μας.

Με λίγα λόγια όμως το ρολόι κόλλησε και "η ώρα της Ευρωπης" που έλεγε ο Α.Σαμαράς δεν έρχεται.

Η Ελλάδα έβαλε  τη θηλειά στο λαιμό της, κάνοντας ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είχαν υποσχεθεί στο λαό τα 3 κόμματα της συγκυβέρνησης, και "ορκίστηκε" στους εταίρους να πηδήξει στο κενό όπως της ζητήθηκε. Όμως ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε τρομερή κρίση, κοιτάζοντας στο βάθος της εικόνας, βλέπει το πρόβλημά του να περιπλέκεται όλο και περισσότερο κι έτσι δεν κάνει το βήμα που περιμένει η ελληνική πλευρά.

Η ΕΕ και το ΔΝΤ ξέρουν καλά τι πρόκειται να ακολουθήσει, όχι μόνο σε Ιταλία, Ισπανία και τις άλλες "προβληματικές χώρες", αλλά και στις υπόλοιπες "υγιείς" οικονομίες που δεν μπορούν πια να κρύψουν τις σοβαρές σκιές που έχουν ήδη εμφανιστεί. Αυτό είναι που μπερδεύει το κουβάρι της κρίσης όλο και περισσότερο αφού δημιουργεί συνθήκες έντασης της ενδοκαπιταλιστικής κόντρας και των αντιθέσεων, κάνοντας το "φώς στο τούνελ" να απομακρύνεται όλο και περισσότερο κι από την άλλη μεριά να εμφανίζεται η σκληρή αλήθεια που τόσο καιρό τώρα λένε μόνο οι κομμουνιστές.
Κι αυτή η αλήθεια λέει το εξής:
Η κρίση αυτή δεν οφείλεται ούτε στην άσωτη Ελλάδα, ούτε στον κακό Νότο, ούτε σε κάποιους άπληστους που πήραν λάθος δρόμο, ούτε στο χρέος που κάποιες χώρες το "άφησαν να ξεφύγει" κάνοντας "υπερβάσεις", ούτε στο ζαβό το ριζικό μας.
Η κρίση είναι αποτέλεσμα του τρόπου ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος και ήταν αναπόφευκτη. Ήταν μαθηματικά βέβαιο, ότι το κυνήγι όλο και μεγαλύτερων κερδών από τους καπιταλιστικούς ομίλους και τα μονοπώλια, οι διάφορες "ελευθερίες" που δόθηκαν στους καπιταλιστές σε όλα τα επίπεδα γι αυτόν ακριβώς το λόγο, από τους δικούς τους μηχανισμούς-όπως η ΕΕ-,θα οδηγούσαν σε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Η λύση που αναζητάει τώρα ο καπιταλισμός για τη δική του σωτηρία, είναι μια λύση που θα απαιτήσει "αίμα" από τους λαούς. Από όλους τους λαούς, από άλλον λιγότερο κι από άλλον περισσότερο.
Είναι "λύση" που θα απαιτήσει να γυρίσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο δεκαετίες πίσω και μάλιστα έχοντας τη βεβαιότητα ότι μ' αυτό τον τρόπο το μέλλον και το κοντινό και το πιο μακρινό μόνο χειρότερο μπορεί να γίνει.
Στο επόμενο διάστημα οι αστικές κυβερνήσεις, και μαζί και η δική μας, που ενώ διαχειρίζονται την  αστική εξουσία σαν υπηρετικό της προσωπικό  παριστάνουν τους εκπροσώπους των λαών, θα αναγκαστούν να βγάλουν τις  μάσκες και να δείξουν το πραγματικό τους σκληρό και αντιλαικό πρόσωπο. Ο καπιταλισμός που θα επιχειρήσει μέσω της "ελεύθερης αγοράς" και του σκληρού ανταγωνισμού να βρεί διέξοδο, θα δείξει με τρόπο ωμό και αδίστακτο το απάνθρωπο πρόσωπό του.

Ας το δούμε πια καθαρά. Στην αλήθεια δεν υπάρχουν δόσεις. Είτε τη βλέπουμε ολόκληρη είτε την αφήνουμε να ξεφύγει και πληρώνουμε μετά, κι εμείς και το αύριο, τις συνέπειες
Το μόνο  που υπόσχεται πια ο καπιταλισμός είναι ένα βαθύ σκοτάδι διαρκείας. Είναι πόνος και θυσίες που κανένα αντίκρυσμα δεν θα έχουν για μας όσο η εξουσία δεν αμφισβητείται και παραμένει σε λάθος χέρια. Όλες οι "εντός πλαισίου" διαχειριστικές λύσεις δεν μπορούν να ξεφύγουν από το σκοτεινό μονοπάτι των θυσιών χωρίς τέλος, και επομένως είναι αδύνατο να μην εκτεθούν ανεπανόρθωτα.
 Στο τέλος δυο δρόμοι θα εμφανιστούν. Ο ένας θα είναι ο σκοτεινός δρόμος του εκφασισμού που θα επιτίθεται γενικά σε "όλους τους πολιτικούς που μας πρόδωσαν και μας έφεραν εδώ" και θα κρύβει την αλήθεια προσφέροντας κάλυψη και προστασία στο σύστημα. Ο άλλος θα είναι ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος της εξουσίας του λαού.

Είναι καιρός λοιπόν σαν εργαζόμενοι να αναλάβουμε την ευθύνη μας και να μην αφήσουμε να μας βυθίσουν στους βάλτους που ονειρεύονται για να σωθούν.
Είναι στιγμή να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να παλέψουμε για την ανατροπή τους.
Είναι καιρός με πίστη και αισιοδοξία να βάλουμε πλώρη για τη δική μας εξουσία. Αυτή είναι η μόνη λύση.

Κ.Βάρναλης: Τέχνη ταξική, Τέχνη ύπουλη

Από τον Κ. Βάρναλη δεν ξέρεις ποια πλευρά του να διαλέξεις. Τον ποιητή, το δάσκαλο, τον πολιτικό, τον άνθρωπο, τον αγωνιστή;
Ένα κείμενο όπου με το δικό του απλό και σταράτο λόγο, ξεκαθαρίζει με τον καλύτερο τρόπο το θέμα της ταξικότητας της Τέχνης. "Τέχνη ουδέτερη, ηθική ουδέτερη, επιστήμη ουδέτερη δεν υπάρχουνε" λέει. "Η Τέχνη ίσα ίσα που καυκιέται, πως μένει "υπεράνω της συρράξεως" είναι κείνη που εξυπηρετεί πιο πολύ το καθεστώς της, γιατί το εξυπηρετεί πιο ύπουλα (ξεγελώντας με το ...ουράνιο χαμόγελό της την ανύποπτη ψυχολογία του πλήθους) από την Τέχνη που τάσσεται χωρίς επιφύλαξη κι ανοιχτά με το καθεστώς της"


"Εξόν από τη συναισθηματικήν ευαισθησία, εξόν από την ικανότητά του να καταλαβαίνει κανείς την πραγματικότητα, χρειάζεται και χαρακτήρας. Δυστυχώς τα ταξικά καθεστώτα φροντίζουνε όχι μόνο να χαλάνε το μυαλό, μα και τους χαρακτήρες των θυμάτων τους.
Και τώρα γεννιέται ένα άλλο ζήτημα. Μπορεί, επιτρέπεται η υψηλή τέχνη, που είναι τόσο πιο αληθινή, όσο είναι πιο απάνου,από τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς, η υψηλά Τέχνη που αντικρύζει τις άφθαρτες ουσίες, όπως ο αητός τον ήλιο, η υψηλή και μεγάλη Τέχνη, που δεν είναι πεχλιβάνης του πανηγυριού, να κυλιέται στη σκόνη, αγκαλιά με χυδαίους ανθρώπους και χυδαία θέματα; η υψηλή και μεγάλη και παγκόσμια Τέχνη, που ουσία της είναι το ιδανικό, χρόνος της η αιωνιότητα και τόπος της το απόλυτο, είναι δυνατό να "πολιτεύεται";
 Δεν είναι δυνατό να... μή  "πολιτεύεται". (Πρέπει όμως να δώσουμε  στη λέξη πολιτεύεται την πλατύτερή της έννοια. Γιατί όλες οι Τέχνες πολιτεύονται. Ολωνώνε και το περιεχόμενο και η τεχνική είναι κοινωνιολογικά καθορισμένα στοιχεία. Όλες στηρίζονται απάνου στις κυρίαρχες αξίες του καιρού τους κι όλες γίνονται στηρίγματα αυτωνών των αξιών. Τέχνη ουδέτερη, ηθική ουδέτερη, επιστήμη ουδέτερη δεν υπάρχουνε.
Και για να μη γενικεύουμε πολύ το ζήτημα, η Τέχνη ίσα ίσα που καυκιέται, πως μένει "υπεράνω της συρράξεως" είναι κείνη που εξυπηρετεί πιο πολύ το καθεστώς της, γιατί το εξυπηρετεί πιο ύπουλα (ξεγελώντας με το ...ουράνιο χαμόγελό της την ανύποπτη ψυχολογία του πλήθους) από την Τέχνη που τάσσεται χωρίς επιφύλαξη κι ανοιχτά με το καθεστώς της. Και για να εξηγούμαστε καλύτερα: Υπάρχει σήμερα Τέχνη που να ζητάει την έξοδο, τη φυγή από τον κόσμο της ασκήμιας, από τον κόσμο της καθημερινής βιοπάλης και δυστυχίας προς τον κόσμο της αιώνιας ομορφιάς, της υπέρτατης γαλήνης και ισορροπίας όλων των δυνάμεων! Ε, αυτή η Τέχνη προσφέρει στα θύματα της ζωής ό,τι και η θρησκεία. Παίζει τον ίδιο ρόλο μ' αυτήνε. Ζητάει ν' απατήσει τα πλήθη και να μεταφέρει όλες τους τις δυσαρέσκειες, όλες τις πιθανότητές τους να καταλάβουνε τι τρέχει 
ζητάει να παραλύσει όλη τους τη ζωτικότητα γι αντίδραση μέσα σε τεχνητούς παραδείσους γεμάτους από καπνούς οπίου.
Αυτή η Τέχνη βραβεύεται από το κράτος κι απ' όλα τα επίσημα ιδρύματά του. Τούτο τι σημαίνει; Ότι "προάγει τα εθνικά και τα... κοινωνικά ιδεώδη!" Είναι Τέχνη ταξική. Είναι Τέχνη που "πολιτεύεται". Κι αν αυτή η αριστοκράτισσα Τέχνη, η άυλη("φως το χέρι, φως το πόδι") έχει το δικαίωμα να σκεπάζει τους ανομολόγητους σκοπούς της, όπως η αλεπού του παραμυθιού με το ράσο της καλόγριας, με το ράσο της υποκρισίας και του ταρτουφισμού, γιατί να μη μπορεί να πολιτεύεται με τον τρόπο της και η προλεταριακή Τέχνη, χρησιμοποιώντας για τη δουλειά της τον ωμό ρεαλισμό της και την ειρωνεία της; Ό,τι η αστική Τέχνη κάνει ασυνείδητα ή συνειδητά, η προλεταριακή Τέχνη το κάνει μονάχα συνειδητά, γιατί η ακαταγώνιστη δύναμή της είναι η γνώση της αλήθειας, που βγαίνει από το ματεριαλιστικό αντίκρυσμα της κοινωνίας.
Τώρα δεν είναι δύσκολο να βρεθεί πιο από τα δυό κύρια είδη της Τέχνης, τη συντηρητική και την επαναστατική, έχει περισσότερη ηθική δικαίωση για την ...πολιτική της. Αρκεί να θυμηθούμε πως το καθεστώς που γεννάει τη μια και την άλλη, είναι καθεστώς, που κατρακυλά, που έχασε κάθε ιστορικό λόγο να υπάρχει, και παρατείνει τη ζωή του με περισσότερες ανομίες, περισσότερη τρομοκρατία και περισσότερα ψέματα. Ηθικότερη κι αληθινότερη δε μπορεί να θεωρηθεί η Τέχνη, που είναι αλληλέγγυη με ένα τέτοιο επίσημο παρόν.
Και δεν είναι καθόλου Τέχνη πέρα απ' το Χρόνο. Είναι Τέχνη που ζητάει να σταματήσει το Χρόνο, την εξέλιξη του κόσμου. Τέτοιου ποιού είναι η ...αιωνιότητά της κι η καθολικότητά της!
Αν τώρα αυτή η Τέχνη είναι "καθαρή" Τέχνη  (η poesie του Αββά Μπρεμόν) και κείνη, που ζητάει να βοηθήσει την πρόοδο της ανθρωπότητας, είναι ακάθαρτη τέχνη, δε μπορούμε να συζητήσουμε!"