Αυτό που δεν λένε οι "πατριώτες"

Αυτό που δεν λένε οι διάφοροι "πατριώτες" της αντιπολίτευσης που τσακώνονται με την κυβέρνηση για το ποιος αγαπάει πιο πολύ την πατρίδα είναι αυτό:

1. Ότι όλοι τους συμφωνούν  στη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ όπως και ότι τα Σκόπια έπρεπε να μπουν στο ΝΑΤΟ. Το ίδιο λέει και η κυβέρνηση. Εξυπακούεται ότι εφ' όσον συμμετέχουμε στο ΝΑΤΟ έχουμε την υποχρέωση να μην πηγαίνουμε κόντρα στα συμφέροντα της συμμαχιας ειδικά όταν πρόκειται για κεντρικά ζητήματα όπως είναι το ζήτημα του σχεδιασμού της στρατιωτικής παρουσίας της συμμαχίας στην περιοχή. 

2.Οποια κυβέρνηση κι αν έκανε τη διαπραγμάτευση θα κατέληγε υποχρεωτικά σε μια ίδια ή παρόμοια συμφωνία, εφ' όσον ΗΤΑΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ να υπογραφεί ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. 

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς είχε δεσμευτεί σε Αμερικανούς και ΕΕ ότι θα έκλεινε κ αυτό το θέμα. Το ιδιο υποχρεωμένο θα ήταν απέναντι στους "συμμάχους" οποιοδήποτε άλλο κόμμα που λιγουρεύεται την διαχείριση του συστήματος. Θα πέρναγε ακριβώς από τον ίδιο κύκλο επαφών που έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές προκειμένου να γίνει αποδεκτό από την πραγματική εξουσία.

4.Το ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ έσπρωξαν προς μια συμφωνία που αφήνει μέσα της σοβαρά και επικίνδυνα κενα, δείχνει ότι  ούτε ήταν ούτε είναι ούτε θα είναι "παράγοντας ισορροπίας και ειρήνης" αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί ειδικά σε αυτή τη γειτονιά του πλανήτη.

5. Ο μόνος τρόπος για να πιέσει η Ελλάδα για μια άλλη συμφωνία, όπου θα δινόταν μια σωστή λύση σε θέματα όπως η εθνότητα, η γλώσσα κλπ, θα ήταν να γράψει το ΝΑΤΟ στα παλιά της τα παπούτσια. 

Αυτό όμως για να γίνει θα έπρεπε τα πιο πάνω κόμματα εξουσίας να μην είναι υπερ ΝΑΤΟ και ΕΕ, κι έτσι να μην εχουν λόγο να υποκύψουν στη θελησή τους. 

Ο μόνος τρόπος λοιπόν για να βρεθεί σωστή  λύση για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής, χωρίς το ΝΑΤΟ στο κεφάλι μας   και χωρίς αλυτρωτισμούς, θα ήταν να μην ενδιαφερεται η Ελλάδα για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ. Δηλαδή να είναι μια χώρα όπου ο λαός να κρατάει τη μοίρα του στα χέρια του με μια κυβέρνηση που να νοιάζεται για τα δικά του συμφέροντα και όχι για συμφέροντα τεράστιων επιχειρηματικών ομίλων.  

Ομως τέτοιες θέσεις εναντίον του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που έχουν σαν κέντρο τους τα συμφέροντα του λαού και μόνο, μονο ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ έχει στη Βουλή. 

Ποιό; Βρειτε το και ακολουθήστε το. 

Ειναι τόσο απλό
Και πατριώτης και υπερ του ΝΑΤΟ είναι όπως φαίνεται κι εδώ ΑΤΟΠΟ!

ΥΓ. Τωρα βεβαια ΝΔ,ΠΑΣΟΚ κλπ λενε ότι αυτοί θα αντιστεκόντουσαν στο ΝΑΤΟ καλύτερα απ τον ΣΥΡΙΖΑ... Όσο αντιστάθηκε κι ο ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ...με αντίσταση στο επίπεδο της ιδέας ενω στην πράξη τα κάνει όλα και συμφέρει

Δημοκρατία δακρυγόνων και κρότου λάμψης για δασκάλους-καθηγητές

Αυτή τη φορά ήταν η κινητοποίηση των εκπαιδευτικών.
Ανθρωποι που παλεύουν για τη δουλειά, για το δικαίωμα να δημιουργείς μαζί με τους άλλους τον κόσμο, για το δικαίωμα να υπάρχεις και να ζεις.
Η υποδοχή των δασκάλων των παιδιών μας δεν ήταν ανάλογη με τις υποδοχές στο μέγαρο Μαξίμου βιομηχάνων  του ΣΕΒ ούτε είχε τα χαμόγελα που έχουμε συνηθίσει προς τους Αμερικανούς ή την κυρία Μέρκελ. Λογικό αφού ήταν δάσκαλοι που δίδασκαν τον αγώνα και τη σύγκρουση κι όχι το σκύψιμο του κεφαλιού, δηλαδή  πραγματικοί δάσκαλοι της ζωής.
Αυτη τη φορά οι δρόμοι δεν έκλεισαν για να περάσουν οι δάσκαλοι που φυσικά δεν ήταν ευπρόσδεκτοι αφού τύχαινε να είναι αγωνιστές. Έκλεισαν για να μην περάσουν και μάλιστα με όποιο κόστος...
Ακολούθησαν τα δακρυγόνα και οι κρότου λάμψης στο ψαχνό κυριολεκτικά!
Ρηξη τυμπάνου για τον βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελή, ένα σπασμένο χέρι, ένα ματωμένο κεφάλι της Θεοδώρας Δριμαλά εκπροσώπου του ΠΑΜΕ και πολλοί άλλοι με αναπνευστικά και άλλα.

Αυτή είναι η σπουδαία αστική "Δημοκρατία".
Δημοκρατία για ποιούς;
Πάντως όχι για τους εργαζόμενους, όχι για το λαό, όχι για τους πολλούς.

Η "δημοκρατία" πεθαίνει από το κρύο

"Οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται ραγδαία, υποδηλώνοντας πως το μοντέλο κοινωνικής πολιτικής που κυοφορείται δεν στοχεύει στη διαφύλαξη του μεγαλύτερου ιδεολογικοπολιτικού επιτεύγματος των αστικών δημοκρατιών, την κοινωνική ιδιότητα του πολίτη, αλλά στην οριακή διαχείριση της ανθρώπινης επιβίωσης."

Είναι λόγια κάποιων διακεκριμένων καθηγητών Πανεπιστημίου που ειλικρινά δεν ξέρω αν φωτίζουν ή αν μπερδεύουν ακόμη περισσότερο την απαίσια πραγματικότητα που ξεγυμνώνεται και αυτές τις παγωμένες μέρες γύρω μας.

Όταν μιλάει κανείς για το δικαίωμα στη ζεστασιά μέσα σε ένα ανθρώπινο σπίτι τον 21ο αιώνα, τι πιο απλό και αυτονόητο δικαίωμα από αυτό μπορεί να υπάρχει, καλύτερα να μη μασάει τα λόγια του.

Γιατί εδώ δε μιλάμε "για την κοινωνική ιδιότητα του πολίτη" ούτε για τη ΄"διαφύλαξη του μεγαλύτερου ιδεολογικοπολιτικού επιτεύγματος των αστικών δημοκρατιών", αλλά για το ακριβώς αντίθετο.

 Μιλάμε για μια εποχή όπου ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων πεθαίνει από το κρύο χωρίς καν στέγη από πάνω τους, ενώ υπάρχουν όλα τα μέσα και μάλιστα σε ενοχλητικό περίσσευμα για να μη συμβαίνει αυτό. Και βέβαια την ίδια στιγμή και η τεράστια πλειοψηφία αυτών που ζουν κάτω από κάποια στέγη, είτε δεν ξέρουν πια τη λέξη καλοριφέρ είτε το ανάβουν με πόνο ψυχής με το σταγονόμετρο. 

Το "μεγαλύτερο ιδεολογικοπολιτικό επίτευγμα του καπιταλισμού" λοιπόν, αποδείχτηκε πως είναι άλλο ένα τεράστιο ψέμα που δεν έχει νόημα στα δύσκολα της πραγματικής ζωής και περιφέρεται μόνο σαν κούφια φράση στους λόγους των καθηγητών που προσπαθούν να γυαλίσουν ένα δήθεν διαμάντι που κάηκε σαν κάρβουνο στο κρύο.

Οι "πολίτες" των αστικών δημοκρατιων βέβαια, όπως φαινεται τόσο βάρβαρα καθαρά αυτές τις μέρες, είναι χωρισμένοι σε πλούσιους και φτωχούς. Οι πρώτοι, οι από πάνω, γεμίζουν τα σαλέ των χιονισμένων βουνών μοστράροντας τη χλιδή τους στις οθόνες. Οι δεύτεροι, οι από κάτω, ψοφάνε απ' το κρύο και παρουσιάζονται σαν εξαίρεση ενώ είναι ο κανόνας.

Αυτοί βέβαια, οι φτωχοί που ξεπαγιάζουν, δεν πάσχουν από ιδεολογικά επιτεύγματα στα χαρτιά. Πάσχουν από φτώχεια, από κρύο, δηλαδή από έλλειψη αυτών που οι πλούσιοι έχοντες και κατέχοντες την εξουσία έχουν σε τρομερό περίσσευμα, και που χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη πετάνε στα σκουπίδια ζητώντας την ίδια στιγμή ακόμη περισσότερα!

Το κακό είναι πως όλα αυτά δεν είναι κάποια λάθη που ξέφυγαν από την προσοχή της εξουσίας και που μπορούν να διορθωθούν. Είναι ή ίδια η ουσία των "αστικών δημοκρατιών" που η ρίζα τους ποτίζεται από την ανισότητα και την αδικία. Είναι ακόμη περισσότερο η μόνη υπόσχεση που μπορεί ο κόσμος του καπιταλισμού να δώσει για το μέλλον.

Αυτή ακριβώς η ανισότητα, που όλοι οι "ειδικοί" καταριούνται, είναι απλά το κίνητρο αυτού του λαμπερού κόσμου που στις σκιερές του γωνίες κρύβει φτωχούς, άνεργους και άστεγους.

Έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο της ιστορίας που η γύμνια εξέχει ολοφάνερα από το περιτύλιγμα και που όποια "οριακή διαχείριση" κι αν δοκιμαστεί όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα είναι υποχρεωμένοι να χάνουν τη ζωή τους για να έχει επαρκή καύσιμη ύλη η μηχανή της οικονομίας του καπιταλισμού.

Τις τελευταίες μέρες είδαμε ένα πλακάτ στους δρόμους των πλούσιων ΗΠΑ με τα 50 εκ. φτωχούς!

Έλεγε: "Αδειάστε τους ξενώνες και γεμίστε τα σπίτια".
Είναι γνωστό ότι την ίδια στιγμή που ΄πραγματικοί άνθρωποι πεθαίνουν από το κρύο στους δρόμους, τα άδεια σπίτια αυξάνονται συνεχώς αφού και εδώ στην Ελλάδα της ΕΕ, οι "ανθρωπιστές" των πολύχρωμων πλέον κυβερνήσεων αντί να σώσουν αυτούς που κινδυνεύουν ψάχνουν να βρουν με ποιο τρόπο θα βγουν στους πληστηριασμούς ακόμη περισσότερα σπίτια μπας και χορτάσει το θηρίο και σωθούν οι ισολογισμοί επιχειρήσεων και τραπεζών.

Αυτός είναι ο κόσμος των περίφημων "αστικών δημοκρατιών" όπου η δημοκρατία δεν χρειάζεται καθόλου να έχει σάρκα και οστά, γεύση ζεστού ψωμιού, μυρωδιά του φαγητού που βγαίνει από το φούρνο μέσα σε ένα ζεστό δωμάτιο γεμάτο χαμόγελα γύρω από τη φωτιά.

Μπορεί απλά να είναι ένα ιδεολογικό επίτευγμα...
Να την χαίρονται λοιπόν τη δημοκρατία τους.
Εμείς πάλι θα παλέψουμε για τη δική μας.