απο cynical
Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι ταλαίπωροι γονείς για να τρομάζουν τα άτακτα βλαστάρια τους και να τα αναγκάζουν να πειθαρχήσουν ήταν κι ο μπαμπούλας, ο οποίος χωρίς να διαθέτει πατενταρισμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αφηνόταν στη τολμηρή φαντασία του κάθε παιδιού να τα πλάσει με ό,τι πιο τρομακτικό υλικό διέθετε το μυαλουδάκι του. Όταν μεγάλωναν λιγάκι και ο μπαμπούλας, απομυθοποιημένος πια και ακυρωμένος δεν μπορούσε να δράσει σαν φοβιστικό εργαλείο, οι γονείς κατέφευγαν στον Παιδονόμο, τον χωροφύλακα των παιδιών, ο οποίος εφέρετο να τριγυρίζει μεθοδικά στις γειτονιές, να στήνει προσεκτικά το αυτί πίσω από κάθε πόρτα και να μαζεύει σε ένα μεγάλο τρίχινο ντορβά όσα παιδιά ξέφευγαν από το πλάνο συμπεριφοράς που είχαν καταστρώσει οι γονείς τους.
Ο Παιδονόμος, μπορεί να φάνταζε αποκύημα αρρωστημένης γονικής φαντασίας, αλλά χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς που τον επικαλούνταν, είχε φτάσει ως τις μέρες μας απ’ την αρχαία Σπάρτη, ήταν δηλαδή πρόσωπο καθ’ όλα υπαρκτό, σεβάσμιο και με μεγάλη θέση στην ιεραρχία, το οποίο ήταν επιφορτισμένο στο να ασκεί εποπτεία στις αγέλες των αγοριών που με απόφαση της πολιτείας μαντρώνονταν απ’ τα εφτά τους σε ειδικούς θαλάμους για να επιμορφωθούν με το στανιό στα ιδανικά της λακωνικής πολιτείας. Βοηθοί του δε, ήταν η ευγενής τάξη των μαστιγοφόρων, οι οποίοι και επέβαλαν ακόμα σκληρότερα πειθαρχικά μέτρα, όταν οι παιδονόμοι έφταναν στα όριά τους. Παρακάτω στην ιεραρχία ήταν οι βουαγόρες ή αγελάρχες οι οποίοι και αποτελείωναν ό,τι άφηναν οι προηγούμενοι.
Στα καθ’ ημάς τώρα, και στο δικό μας παγκόσμιο χωριό, όταν ο Παιδονόμος σαν φιγούρα πειθάρχησης είχε πια αχρηστευθεί από τα σύγχρονα σπίτια, τον ρόλο του ανέλαβαν πρόθυμα να διαιωνίσουν οι Αμερικανοί, οι οποίοι αντί για βουκέντρες και μαστίγια, αλλά με τανκ, υποβρύχια και αεροπλάνα είχαν θεωρήσει χρέος τους να πιάσουν απ’ τ’ αυτί τους άτακτους λαούς της Ασίας και να τους φορέσουν με το έτσι θέλω τον στενό κορσέ μιας εκδοχής δημοκρατίας που στηριζόταν στο μαχαίρι, στη φωτιά και στο αίμα όλων όσων αντιδρούσαν.
Ταπεινωμένοι και βαριά πληγωμένοι κι οι ίδιοι, από την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στο ρόλο του Παιδονόμου-Τιμωρού των ατάκτων, σε Ιράκ και Αφγανιστάν, άφησαν στην άκρη τα παλιά τους εργαλεία, έπιασαν άλλα, άλλαξαν πρόσωπο και όνομα και στράφηκαν αλλού. Αυτή τη φορά στη γειτονιά μας και στα σπίτια μας. Τα εργαλεία έγιναν οικονομικά και το όνομα άλλαξε σε ΔΝΤ. Η πειθάρχηση τώρα θα μπορούσε να γίνει πιο έξυπνα, σχετικά αναίμακτα και προπαντός με λιγότερο οικονομικό κόστος. Άλλο να διατηρείς μεραρχίες στρατευμάτων και να υφίστασαι καθημερινή αιμορραγία των δυνάμεών σου, και άλλο να διατηρείς πέντε, έξι γραφεία και άλλους τόσους υπαλλήλους σε κάθε χώρα. Η διαφορά μεγάλη και συμφέρει. Όσο για εξαγοράσιμους τοποτηρητές, πάντα βρίσκονται, βασιλικότεροι του βασιλέως μάλιστα, να σ’ εξυπηρετήσουν, είτε Καμπούλ λέγεται η πόλη, είτε Βαγδάτη, είτε Αθήνα.
Το ΔΝΤ, δεν είναι η μητέρα Τερέζα των αδύναμων λαών, αλλά ο Παιδονόμος τους. Εκβιάζει μαφιόζικα και τιμωρεί. Τσαλαπατάει κυβερνήσεις, Συντάγματα, αποφάσεις κοινοβουλίων, θελήσεις λαών. Ή θα εκτελείς τις βουλές μου, ή θα σ’ αφανίσω. Τα παραδείγματα πληθαίνουν. Πιο πρόσφατο η Ουγγαρία και η Ελλάδα όπου να ‘ναι θ’ ακολουθήσει και αυτή.
Η κατάργηση της πολιτικής σαν μέσο οργάνωσης των κοινωνιών και συλλογικής λήψης αποφάσεων, και η αντικατάστασή της από την πολιτική της συλλογικής τιμωρίας είναι ο νέος μεγάλος δομικός μετασχηματισμός που συντελείται. Τα κράτη ως τα τώρα, παρά τα άκρως δικτατορικά και αυταρχικά, επέβαλλαν ποινές και τιμωρίες σε παραβάτες, αλλά ποτέ η τιμωρία δεν απευθυνόταν σε ολόκληρα στρώματα και τάξεις ή σε ολόκληρο το λαό. Ποτέ δεν είχε καλλιεργηθεί η έννοια της συλλογικής ενοχής και της συλλογικής τιμωρίας, παρά μόνο από εξωτερικούς κατακτητές.
Δυστυχώς, όσο οι πολιτικοί θα απομακρύνονται απ’ το λαό, όσο θα ανακυκλώνονται από τις ίδιες τάξεις των οικονομικών ελίτ, είτε προερχόμενοι οι ίδιοι από αυτές, είτε υποστηριζόμενοι από αυτές για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους, όσο η πολιτική θα απομακρύνεται από τα κοινοβούλια και θα μετατίθεται σε αφανείς και σκοτεινούς οργανισμούς οργίων, τόσο και το μίσος θα αυξάνει, τόσο από τους κάτω προς τους πάνω, όσο και από τους πάνω προς τα κάτω.
Και είμαστε πολλοί, ρε γαμώτο, για να μην τους νικήσουμε!
.jpg)
