Σιγουριά

Οι καταθέσεις λοιπόν δεν είναι πια ήσυχο λιμάνι.
Έπιασε κι εκεί φουρτούνα.
Τωρα μπορεί να πρέπει να "συνεισφέρουν" στη σωτηρία των τραπεζών, στη σταθερότητα του συστήματος. Το είπε χτες ο πρόεδρος του eurogroup, κι ας το πήρε πίσω μετά.
Οι καταθέσεις είναι κι αυτές επενδύσεις. Και μάλιστα επενδύσεις ρίσκου!
Μετά τα ομόλογα και οι καταθέσεις.
Και φυσικά πριν από αυτά η λεηλασία της ζωής του λαού.

Η σταθερότητα και η σιγουριά του καπιταλισμού στα κύματα.

Ποιος μπορεί να δεχτεί τέτοια πράγματα; Όλο και λιγότεροι.

Πιστεύει κανείς όμως ότι θα σταματήσουν εκεί; Ότι θα σταματήσουν κάπου; Ότι δε θα χτυπήσουν για να πάρουν ό,τι νόμιζες ως τώρα δικό σου; Το μισθό, τη δουλειά, τα δικαιώματα, το μέλλον, το σπίτι σου,τη ζωή σου την ίδια;

Πως "θα διασφαλιστεί η αναγκαία σταθερότητα" λοιπόν; Με κάποιο σιδερένιο χέρι ίσως;

Τι μένει όταν για όλα, για τη σφαγή, τα χαράτσια, την καταστολή, την ανεργία, τη φτώχεια, τα μαγκάλια, τις αυτοκτονίες, την αβεβαιότητα, την κατάργηση της Δημοκρατίας, για όλα δηλαδή, υπάρχει πάντα μια καλή δικαιολογία;
Μα τι άλλο; Αυτός που θα τα επιβάλει. Με την άδειά σου, ή τουλάχιστον με τη σιωπή σου.