Κόστος ελπίδας!

Κόστος ελπίδας;Οι απολυμένοι;
Τώρα αυτό πως να το χαρακτηρίσει κανείς;;
Απίστευτο θράσος;
Περισσευούμενη κοινωνική αναλγησία;
Ελλειψη ακόμη και της ελαχιστότερης στοιχειώδους ανθρωπιάς;Και μάλιστα από δήθεν σοσιαλιστές...
Θέλει η π... να κρυφτεί... που λέει κι ο λαός!
Ας το πούμε  επιεικώς  γαιδουριά για να συνεχίσουμε...
Αυτή τη φορά τη σκυτάλη της αθλιότητας πήρε  ο Παμπούκης.
Η σπορά του Πάγκαλου όπως φαίνεται δεν πάει χαμένη, πιάνει τόπο.

"Κόστος ελπίδας για το μέλλον" χαρακτήρισε λοιπόν ο κ.Παμπούκης τις επερχόμενες απολύσεις στο Δημόσιο τομέα που και πάλι ευθύνεται για ολα.Για το ποιός ευθύνεται για το χτίσιμο αυτού του Δημόσιου τομέα φυσικά δε βγήκε λέξη.Ισως ο κόσμος ο άδικος, ίσως η μοιρα η κακιά, ίσως οι εξωγήινοι...ποιός να ξέρει.
Μόνο που τώρα θα πληρώσουν άνθρωποι, οικογένειες, παιδιά, διπλανοί μας με σάρκα και οστά που θα βρεθούν στο δρόμο χωρίς δουλεια κι ενα μισθό για τα στοιχειώδη, για να ελπίζει ο Παμπούκης και οι φίλοι του σε ένα καλύτερο μέλλον(για τον εαυτό τους φυσικά).
Τι εύκολα κι ωραία που βρίσκουν τις λέξεις οι ακριβοσπουδαγμένοι.

"Κόστος ελπίδας για το μέλλον"!
Τί όμορφα που χρεώνεται αυτό το φρικτό "κόστος ελπίδας" σε νέες πλάτες απελπισμένων.
Τι απλά που πουλάνε φούμαρα για ανάπτυξη που θα φέρει θέσεις εργασίας και την ίδια στιγμή απολύουν κοσμάκη για να εισπράξουν τα συγχαρητήρια των μεγάλων αφεντικών.
Τι γενναία που σπρώχνουν τη ζωή άλλων στο γκρεμό για να κοκορεύονται κατόπιν πως παράγουν έργο  για το καλό της πατριδας!
Κόστος ελπίδας λοιπόν οι απολυμένοι άνεργοι!
Κόστος ελπίδας τα παιδιά που θα κοιτάζουν απορημένα και θα περιμένουν απαντήσεις.
Κόστος ελπίδας τα σκυφτά κεφάλια στα άδεια τραπέζια και τα σπίτια που θα χανονται στους πληστηριασμούς!
Κόστος ελπίδας οι κρύες αίθουσες χωρίς δάσκαλο στα ακριτικά σχολεία.
Κόστος ελπίδας τα κλειστά νοσοκομεία που μένουν ακόμα κι από γάζες.
Κόστος ελπίδας τα παγωμένα δωμάτια με το ρεύμα κομμένο. Κόστος ελπίδας οι γεμάτοι σκουπίδια δρόμοι.
Κόστος ελπίδας οι απελπισμένοι!
Οχι κύριε Παμπούκη!Δεν είναι αυτό το "κόστος ελπίδας"
Κόστος ελπίδας θα ήταν καποια παλιοτόμαρα  επιτέλους να πληρώσουν τη ζημιά που έχουν κάνει σε αυτό τον τόπο.Και δεν εννοώ μόνο κάποιους παλιούς υπουργούς η μικροαπατεώνες που άρπαξαν τα ψιλά. Αλλα και όλους όσους έβαλαν το χεράκι τους για να ξεπουληθεί ο τόπος και να υποφέρει τώρα ο λαός. Όλους όσους βάζουν πλάτη για να πολλαπλασιάζονται τα κέρδη των μεγάλων που αδιάφοροι και χαμογελαστοί ετοιμάζονται για χειμερινές διακοπές στο Γκστάαντ και το Σαίν Μόριτζ τη στιγμή που τόσοι αθώοι άνθρωποι πληρώνουν το κόστος της καταστροφής που εκείνοι προξένησαν.Ολους όσους αδειάζουν τη ζωή  από το περιεχόμενό της και την αφήνουν να σερνεται άδειο κουφάρι δίχως αύριο μέσα σε δρόμους που δεν πάνε πουθενά.

Στήστε αυτί επιτέλους κι ακούστε.
Κάτι έρχεται με φορα κι οργή από το μέλλον.
Βήματισμοί ακούγονται αποφασισμένων που βίωσαν το φόβο και τον βαρέθηκαν.
Οι απελπισμένοι...

Να τους φοβάστε τους απελπισμένους κύριοι!
Γιατί από ένα σημείο και μετά δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν.