Στήλωσαν τα πόδια για τη δόση

Στήλωσαν τα πόδια οι εταίροι για τη δόση, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ήμασταν σίγουροι ότι κάτι τέτοιο θα γινόταν. Τους φοβισμένους δεν τους φοβάται κανείς. Ουτε τους σέβεται φυσικά.

Όποιος προσπαθήσει να βρεί έναν ενιαίο λόγο γι αυτο δεν θα καταφέρει να εξηγήσει το τι συμβαίνει.

Καπιταλισμός σημαίνει ανταγωνισμός και στις κρίσεις οι δρόμοι των καπιταλιστών χωρίζουν.

Κι εδώ οι παίκτες είναι πολλοί. ΕΕ, ΔΝΤ, κράτη σε κρίση, κράτη με υψηλούς και χαμηλούς δείκτες κλπ. 

Η δική μας κυβέρνηση βέβαια  έδωσε και πάλι τα πάντα προκειμένου πρώτα από όλα να σώσει το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και στη συνέχεια να εξασφαλίσει άμεσα χρηματοδοτήσεις, στο βαθμό που γινόταν, για τους εδώ καπιταλιστές που βρίσκονται πίσω της, και φυσικά να δώσει ΄κάποιο χωρο και χρόνο ζωής στη διακυβέρνησή της και μετά βλέπουμε. Και μάλιστα το έκανε άνευ όρων εκφοβίζοντας και εκβιάζοντας το λαό.

Τωρα, σήμερα την επόμενη μόλις μέρα, τι έχουν να πουν οι "σοβαροί" που δεν παίζουν όπως έλεγαν με το μέλλον του τόπου; 

Εδωσαν γή και  ύδωρ κυριολεκτικά καταστρεφοντας τα πάντα, για μια μή βιώσιμη λύση όπως έλεγε εδώ και 3-4 μέρες ο Σόιμπλε! Εν τω μεταξύ τα πρακτορεία ανησυχούν ότι ίσως "πάνε την Ελλάδα για χρεοκοπία", οι New York Times γράφουν «Οι Έλληνες πίνουν το κώνειο» στο editorial αυξάνοντας το κλίμα αβεβαιότητας που υποτίθεται πως θα πολεμούσε η ψήφιση των μετρων και οι αγορές κάθε άλλο παρά έχουν καθησυχαστεί για άλλη μια φορά. Τέτοια τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης. Ετσι έγινε το πρώτο βήμα για την ανάκαμψη.

Τη Δευτέρα, στο "κρίσιμο" μέχρι χθες για μας Eurogroup  όπου θα δινόταν "μάχη", το ελληνικό ζήτημα δεν θα συζητηθεί καν! 

Αυτή είναι όμως η ΕΕ και ο καπιταλισμός, που σε συνθήκες τρομερής καπιταλιστικής κρίσης θα γίνουν ακόμη πιο "απαιτητικοί", δηλαδή ακόμα πιο βάρβαροι.

Από την άλλη έχουμε τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ να λένε από το πρωί ότι αυτό που έφταιξε ήταν ή "αναδιαπραγμάτευση αλλά Σαμαρά"... 

Δυστυχώς πολύ φτωχή έως απλοική η ανάλυση. Η για να λέμε όλη την αλήθεια, μια ανάλυση επικίνδυνη, κι ας στενοχωρηθούν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. 

Αυτή την ώρα το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δυνατό, μαζικό εργατικό κίνημα που να σταθεί απέναντί τους, και μαζί το χτίσιμο μιας συνείδησης μακριά από κάθε εφησυχασμό, κι όχι κάποιοι "ικανοί ηγέτες", νέοι εθνοσωτήρες που να διαπραγματευθούν για πάρτη μας. 

Μπορεί όμως, ή θέλει ο Συριζα στ' αλήθεια ένα τέτοιο κίνημα στα πόδια του τη στιγμή που ετοιμάζεται σιγά-σιγά για μετακόμιση στο Μαξίμου;

Σίγουρα θα πει πως ναι! Πόσο το θέλει  όμως άραγε; Οσο ο ΓΑΠ όταν κατέβαινε κι έτρωγε δακρυγόνα στο λιμάνι; Μάλλον και σ' αυτό η απάντηση δεν είναι μία.

Δημοσιεύουμε ένα σύντομο  ενδιαφέρον σχόλιο από το Ριζοσπάστη για ην ξαφνικη εμπλοκή στο θέμα της... δόσης μας

Στον άλλο δρόμο

Η εμπλοκή για την εκταμίευση της δόσης του δανείου των 31,5 δισ. ευρώ για την Ελλάδα, συνεχίζει να υπάρχει παρά την ψήφιση από τη Βουλή των εξοντωτικών αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων και τα πανηγύρια της συγκυβέρνησης. Χθες ο Ολι Ρεν δήλωσε, όπως το ΔΝΤ, ότι το κρατικό χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, εκτίμηση που έχει οξύνει την κόντρα ΔΝΤ- Ευρωζώνης, βασικά της Γερμανίας, ως προς τη διαχείριση του χρέους. Νέο «κούρεμα» θέλει το ΔΝΤ, αντιδρά η Γερμανία. Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν σημάδια οικονομικής κρίσης και στη Γερμανία με πτώση της βιομηχανικής παραγωγής και μείωση των εξαγωγών. Επομένως οξύνονται οι ανταγωνισμοί και μέσα σε Ευρωζώνη και ΕΕ και ανάμεσα σε Ευρωζώνη - ΔΝΤ, με αφορμή το κρατικό χρέος της Ελλάδας, ουσιαστικά για το ποιων κρατών το κεφάλαιο θα καταστραφεί λιγότερο από την κρίση συνολικά στις καπιταλιστικές οικονομίες. Αυτό επηρεάζει συνολικά τη διαχείριση της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Ηδη η πολιτική διαχείρισης της κρίσης απ' όλες τις κυβερνήσεις και τη σημερινή, έχει οδηγήσει το λαό στην εξαθλίωση. Οσοι ακόμη έχουν ψευδαισθήσεις ότι με τέτοιες συνταγές θα γλιτώσουν τα χειρότερα ή ότι με ένα άλλο μείγμα πολιτικής που θα ξαναδιαπραγματευτεί τα δάνεια, θα πληρώσει λιγότερο χρέος, θα ενισχύσει τους «υγιείς» επιχειρηματίες που θα σώσουν το λαό, τώρα να απεγκλωβιστεί, να παλέψει για αποδέσμευση από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Είναι μονόδρομος για το λαό.