Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που δεν κλείνουν τα μάτια.
Που δεν καταλαβαίνουν από "πίεση της κοινής γνώμης" που αποφάσισε να πηδήξει στο κενό.
Που αποφάσισαν, όπως πάντα, να πάνε κόντρα στο ρεύμα της μεγάλης πλειοψηφίας που, για την ώρα, την είδε να παραχωρήσει τη ζωή μας προς πάσα χρήση, να χαρίσει πολύτιμο χρόνο στους αντιπάλους μας δηλαδή τους καπιταλιστές που ψάχνουν τρόπο να λύσουν την κρίση τους πάνω μας, και να καθίσει στη γωνία και πάλι παρατηρητής και όχι πρωταγωνιστής της ίδια του της ζωής.
Ευτυχώς υπάρχει ένα ΚΚ που δεν πρόκειται να ψάξει δρόμους συνεννόησης με ταξικούς αντιπάλους, που δεν πρόκειται να απαρνηθεί το ρόλο της εργατικής τάξης, που δεν πρόκειται να βάλει στην άκρη το όραμα της εργατικής λαικής εξουσίας.
Υπάρχει ένα κόμμα που ο στόχος του, σ'αυτή τη ζωή κι όχι τη Δευτέρα Παρουσία, θα είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και η εγκαθίδρυση της εξουσίας του λαού και όχι ο "εξανθρωπισμός" του καπιταλισμού.
Ευτυχώς λοιπόν εδώ υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα, το ΚΚΕ.
Κι από χθές ξεκίνησε μια πορεία με νεα ένταση, το δυνάμωμα αυτού που λεμε "Λαική αντιπολίτευση" πέρα από ψεύτικους διαχωρισμούς δεξιάς-Αριστεράς ή μνημονιακών-αντιμνημονιακών που οδηγούν τελικά στον ίδιο δρόμο που είναι το να βρεθεί λύση σωτηρίας για το σύστημα και όχι για το λαό.
"Πέρα από την αριστερά, τη δεξιά, τα ποτάμια και τα λαγκάδια, υπάρχει η ίδια η ζωή του λαού μας." είπε χθές ο ΓΓ του ΚΚΕ Δ,Κουτσούμπας.
"Αυτή τη ζωή το ΚΚΕ δεν τη βάζει στο ζύγι, δεν την εκταμιεύει σε νούμερα και αριθμούς για να κάνουν μπίζνες ντόπιοι και ξένοι καρχαρίες."
Τα ψέμματα λοιπόν τέλειωσαν γρήγορα. Τα πόδια τους όλο και κονταίνουν.
Η αλήθεια είναι μια και μόνη.
Κανένα μέλλον δε μπορεί να χτιστεί πατώντας σε δυο βάρκες.
Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Και με τους δύο δε γίνεται.
Ο λαός πρέπει να σταματήσει να δίνει λευκές επιταγές.
Πρέπει να σταματήσει να παραδίνει τη ζωή του σε άλλους καλούς ή κακούς διαχειριστές και διαπραγματευτές και να βρει τη θέση του που είναι στο δρόμο των αγώνων.
Πουθενά αλλού.
Ο ίδιος ο λαός πρέπει μέρα με τη μέρα, με κάθε μικρή ή μεγάλη διεκδίκηση, με κάθε αγώνα, να χτίσει τη δική του λαική αντιπολίτευση βάζοντας στόχο όχι μια χαμοζωή αλλά έναν άλλο, νεο ευτυχισμενο κόσμο.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Σε έναν τέτοιο δρόμο οι κομμουνιστές θα είναι μπροστά.
Πλάι στο λαό που θα σηκώσει κεφάλι και θα πιστέψει στον εαυτό του και τη δύναμή του.
Μπορεί κάποιοι να απογοητεύτηκαν και γι αυτό να βαφτίζουν το δρόμο της συναλλαγής "ελπίδα" και τη δουλικότητα "αξιοπρέπεια".
Όμως σ'αυτό τον άθλιο κόσμο του καπιταλισμού καμμιά αξιοπρέπεια δεν υπάρχει.
Ο φτωχός και ο άνεργος ξέρει πως όταν σκύβει το κεφάλι και κάνει πίσω, καμιά περηφάνεια δεν έχει αυτό που κάνει.
Η μόνη αξιοπρέπεια βρίσκεται στην αντίσταση εναντίον αυτών που κλέβουν τη ζωή μας και τον ιδρώτα μας.
Ο μόνος περήφανος δρόμος για το λάο είναι ο δρόμος της Ανατροπής!
2 σχόλια:
Μια μικρή παρατήρηση μπορώ ελπίζω να κάνω.
Στο κείμενο του ο φίλος Γιώργος γράφει :
“Ο λαός πρέπει να σταματήσει να δίνει λευκές επιταγές”
“Ο λαός πρέπει να σταματήσει να παραδίνει τη ζωή του ...............
“Ο ίδιος ο λαός πρέπει μέρα με τη μέρα.....................
¨Όλα αυτά τα “πρέπει” σε ένα κείμενο και, θα έχεις διαβάσει και εσύ φαντάζομαι πολλά ακόμη “πρέπει” σε πλείστα όσα κείμενα και ομιλίες το κόμματος.
“...πρέπει ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, ........... “ ...πρέπει ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του, ........“ .....πρέπει ο λαός να ..... πρέπει,....... πρέπει,...... πρέπει,.......
Το ερώτημα που μπαίνει βέβαια, είναι πώς αυτός ο λαός ο παραπληροφορημένος, ο τρομοκρατημένος, ο εκπαιδευμένος μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα με τις “αρχές” του και τις “αξίες” του, πώς αυτός ο πολιτικά ανώριμος κόσμος θα επιτύχει όλα αυτά τα πρέπει.
Δεν νομίζεις ότι όλα αυτά κάποιος πρέπει να του τα μάθει, κάποιος πρέπει να τον εκπαιδεύσει, να τον μάθει να αντιστέκεται, να διεκδικεί, να αγωνίζεται οργανωμένα, συγκροτημένα, αποφασισμένα, διεκδικώντας το δικό του δίκιο που δεν μπορεί να είναι άλλο από την δική του εξουσία, τη λαϊκή εξουσία;
Και θα πρέπει να ξέρεις καλέ μου φίλε και εσύ που αναπαράγεις το κείμενο του Γιώργου, αλλά και ο ίδιος ο Γιώργος και όλοι εμείς, το ρόλο αυτό δεν μπορεί να τον παίξει κανένας άλλος παρά μόνο ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα. Όλοι οι άλλοι συμφέρον έχουν να υπάρχει ένας λαός χειραγωγημένος, τρομοκρατημένος, γεμάτος αυταπάτες.......
Μόνο το ΚΚ έχει τον ιστορικό ρόλο να μετουσιώσει το ταξικό ένστικτο των εργαζομένων σε ταξική συνείδηση και να καταστήσει την εργατική τάξη από τάξη καθ΄ εαυτήν σε τάξη για τον εαυτό της.
“Το κύριο και βασικό καθήκον μας, είναι να βοηθήσουμε την πολιτική ανάπτυξη και την πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης.
Όποιος βάζει αυτό το καθήκον σε δεύτερη μοίρα και δεν υποτάσσει σε αυτό όλα τα μερικότερα καθήκοντα, ακολουθεί στραβό δρόμο και προξενεί σοβαρή ζημιά στο κίνημα”
Β.Ι.Λένιν
ΥΓ: Αυτό το σχόλιο προοριζόταν για κάποιο μπλόκ που κάνει αναδημοσίευση του κειμένου σου, τελικά όμως σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο σωστό το σχόλιο να απευθυνθεί απ΄ ευθείας στον κειμενογράφο.
Τσέτκιν
Δεν ξέρω γιατί πολλοί ξεχνούν ότι την ιδεολογική κυριαρχία στον καπιταλισμό την έχει το σύστημα(πχ ΜΜΕ) και όχι κάποιος άλλος. Αυτή τη στιγμή και όσο ο λαός μένει στην πλειοψηφία του μακριά από τους αγώνες, η διαμόρφωση της συνείδησής του στην πλειοψηφία θα είναι σε λάθος δρόμο. Φυσικά εκεί υπάρχουν περιθώρια παρέμβασης, αλλά μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η συνείδηση της μάζας.
Δημοσίευση σχολίου