Πάνος Τζανετής

Τον Πάνο Τζανετή δεν τον ήξερα προσωπικά.Δέν έτυχε να συνεργαστούμε ποτέ και αφού η "ενημέρωση" τον είχε βγάλει απο το προσκήνιο εδω και πολλά χρόνια =για να μαθαίνουμε σαχλές λεπτομέρειες από άλλες ασήμαντες ζωές- δεν ήξερα καν οτι ήταν άρρωστος.Το έμαθα οταν πια έφυγε πριν απο δέκα μέρες... Ο Πάνος Τζανετής όμως υπήρξε μια απο τις ομορφότερες φωνές της υπέροχης δεκαετίας του '60 και ένας απο τους λόγους που έγινα τραγουδιστής.Το "Δεν έχει δρόμο να διαβώ" του Γ.Ζαμπέτα ηχεί μέσα στ'αυτιά μου απο τον καιρό που ήμουνα μικρό παιδάκι και είναι ένα απο τα λίγα που δεν πρόκειται να ξεπεράσω ποτέ.Η φωνή του Πάνου Τζανετή έχει παίξει τουλάχιστον τον ίδιο ρόλο με τη μελωδία του Ζαμπέτα και τα λόγια του Δ.Χριστοδούλου σ'αυτό.Η μάλλον όχι.Λέω ψέμματα .Ειχε παίξει το μεγαλύτερο.Το γεγονός οτι οι μεγάλοι του Ελλ.τραγουδιού απέφυγαν να "ακουμπήσουν" ενα τόσο μεγάλο τραγούδι,δείχνει πόσο ανεπανάληπτη ήταν η πρώτη εκτέλεση του Τζανετή.Οι παλιοί μου διηγούνται βέβαια και ενα σωρό ιστορίες για το χαμό που γινότανε ιδιαίτερα απο το θηλυκό κοινό, τον καιρό της δόξας του 'άμυαλου", όπως τον λέει ο Ζαμπέτας, Τζανετή!Ο Τζανετής ηταν ενας απο τους γόητες της εποχής και αυτό εκνεύριζε κάποιους μεγάλους τότε.Οι καλλιτέχνες βλέπετε, είμαστε ζηλιάρηδες.Τι να κάνουμε.Θυμάμαι τη διήγηση πολύ γνωστου καλλιτέχνη που ηταν τότε κοντά στα πράγματα( δεκαετία '60).Ηταν ξημερώματα λέει καθημερινής σε ένα σουπάδικο-ξενυχτάδικο του κέντρου.Σε ενα τραπεζι κάθεται ο Καζαντζίδης -που εκείνο τον καιρό δεν ήταν στα καλύτερά του- μαζί με την Πόλυ Πάνου καί δεν θυμάμαι τον τρίτο που συμπλήρωνε το "μεγάλο πρόγραμμα" του κέντρου που εμφανιζόντουσαν."Εμεις να είμαστε μισοάδειοι κι αυτό το παιδάκι να έχει ουρές!" ,γκρίνιαζε ο Στελάρας και οι άλλοι κουνούσαν το κεφάλι."Πως γίνεται αυτό ρε παιδια;"
Ηταν η εποχή του "Δεν έχει δρόμο να διαβώ" και ο Π.Τζανετής σάρωνε.
Καλό ταξίδι Πάνο."Εφυγες και κλαίν τα νυχτοπούλια"...