Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Ενός λεπτού σιγή (Ντίνος Χριστιανόπουλος)


Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας
ένα κορμί να υπερασπιστεί την έξαψή σας,

Kοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απελπισμένους;


Ντίνος Χριστιανόπουλος

4 σχόλια:

OSTRIA είπε...

Σπουδαιος ποιητης και ανθρωπος!

Ανώνυμος είπε...

Ως ποιητής:
η επιτομή της επιπλέουσας μετριότητας

Ως άνθρωπος:
κανονικά αυτό δεν θα ‘πρεπε να απασχολεί κανέναν αλλά επειδή έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την απαξίωση των «άλλων» μόνο μια λέξη: Εμπαθής

Γιώργος Σαρρής είπε...

Ειναι λάθος να μπερδεύουμε την καλλιτεχνικη πλευρά με τον χαρακτηρα.Ο Σαλβαντόρ Νταλί ήταν ψιλοκάθαρμα σαν άνθρωπος, αλλά ήταν σπουδαίος ζωγράφος.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝΩΝΥΜΟΣ

Έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ Γιώργο (αν μου επιτρέπεις). Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον ποιητή με τον άνθρωπο. Ο ποιητής αφήνει πολύ πίσω τον άνθρωπο. Αλλά ως προς το δεύτερο σκέλος σχολίαζα την προηγούμενη αναφορά στον «άνθρωπο». Πάντως υπάρχουν μεγάλοι ποιητές στην Ελλάδα (εκτός από τους γνωστούς πολύ μεγάλους) που παραμένουν άγνωστοι στους πολλούς είτε γιατί κάποιοι τους «έσβησαν» είτε γιατί δεν διαλάλησαν επαρκώς την πραμάτεια τους στην αγορά: Θανάσης Φωτιάδης, Φαίδρος Μπαρλας…και σήμερα υπάρχουν αλλά δεν καλλιέργησαν ποτέ σχέσεις με τα ένθετα της κάθε χαφιεδοτυπίας….

Μ.Ρ.

ShareThis