Της εκδίκησης της γυφτιάς, του Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ, της ρωγμής του χρόνου, του όλα σε θυμίζουν...
Ο μέγας λαικός στιχουργός της νέας εποχής, ο Ρασούλης του Μάη του '68, της Ανατολής και της Δύσης, του απλού και του αγαπημένου, του καίριου και του αιώνιου.
Ενας απο τους ελάχιστους διαρκώς ανήσυχους ταξιδεύει στο πάντα...
"Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου