Ωρα για μάχη - Ο φόβος δεν θα νικήσει

"Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο."

Τελικά έστω και προσωρινά, και με λιγότερο ουρανό θα ζήσουμε και κάτω απ'τα ξενα βήματα και με λιγότερο ήλιο και χωρίς το δίκιο που έχουμε ανάγκη και που μας αναλογεί.
Ο λαός εδειξε,  οτι δικαιολογημενα ή όχι, δεν έχει κατανοήσει τι είναι αυτό που φταίει για την ασφυκτική θέση που έχει βρεθεί. Και είναι φυσικό οτι στο βαθμό που δεν προσδιορίζει τον πραγματικό του αντίπαλο, που είναι η ΕΕ ως θεσμικός εκφραστής των συμφερόντων των μεγάλων ευρωπαικών μονοπωλίων και δεν τον στοχοποιεί, δεν μπορεί να κανει και τα βήματα που είναι αναγκαία.
Πιεσμένος αφόρητα από διλήμματα και εκφοβισμούς, ο λαός ΄στις χθεσινές εκλογές έκανε ένα καθαρό βήμα πίσω.









Το μύνημα που έστειλε ήταν εκτός των άλλων απόλυτα  θολό και συγκεχυμένο αφού έλεγε πως δεν θέλει τις σκληρές συνέπειες του μνημονίου, δηλαδή το αποτελεσμα, αλλά παράλληλα ότι δεν καταγγέλει το φορέα του, δηλαδή την αιτία. Ετσι:

• Εδωσε στη ΝΔ την πρώτη θέση με μεγάλη άνοδο περίπου 10 μονάδων. 
• Εδωσε συνολικά στα δεξιά και ακροδεξιά ή φασιστικά  κόμματα (ΝΔ,ΑΝΕΞ.ΕΛΛ.,Δημ.Ξανα, ΛΑΟΣ, Χ.Α.) ένα πολύ μεγάλο ποσοστό(47,3%) -ακόμη μεγαλύτερο από το Μάιο, ενω αν προσθέσουμε και το ΠΑΣΟΚ(που ως απόλυτα μνημονιακό κόμμα είναι πιο δεξιό κόμμα από τους ΑΝΕΞ.ΕΛΛ.) το ποσοστό φτάνει σε ύψη δυσθεώρητα για την κατάσταση που ζούμε. Ο λαός δείχνει έτσι πως επιχειρεί να κάνει τα ελάχιστα δυνατά πιστεύοντας στην πλάνη που ευχαρίστως του πουλάει η συστημική προπαγάνδα ότι θα βγεί ανώδυνα και χωρίς να παλέψει από αυτή την τρομερή καπιταλιστικη κρίση. 
• Παράλληλα αποδυνάμωσε τρομερά τον πιο συνεπή εκφραστή των δικαιωμάτων του που είναι το ΚΚΕ 
• Την ίδια στιγμή διατήρησε στις δυνάμεις της την ΔΗΜΑΡ, ένα κόμμα που είναι και φιλομνημονιακό και αντιμνημονιακό, και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ και που η κεντρική της θέση ήταν η προτεραιότητα σχηματισμού οποιασδήποτε κυβέρνησης είτε με άξονα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είτε ΣΥΡΙΖΑ!
• Το γεγονός της μεγάλης ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ παρότι δείχνει θετικό, δεν το θεωρώ απόλυτα θετικό στο βαθμό που δεν σημαίνει και ριζοσπαστικοποίηση του λαού ή που σπέρνει αυταπάτες ανάθεσης της κρίσης σε κάποιο φορέα που θα νικησει στις εκλογές και όχι στην πάλη του οργανωμένου λαού. Ο Συριζα έκανε κι αυτός βήματα πίσω, υποτιμώντας φανερά την ανάγκη ριζοσπαστικοποίησης,  λειαίνοντας τις αριστερές του αιχμές, αφαιρωντας από το λεξιλόγιο και το πλαίσιό του έννοιες και πολιτικές που θεωρούσε επικίνδυνες να του προκαλέσουν εκλογική ζημιά και πλειοδοτώντας σε φιλοΕΕ θέσεις προκειμένου να κερδίσει συντηρητικές ψήφους και να γίνει γρήγορα "μεγάλο κόμμα". 
• Απόλυτα αρνητικό τέλος είναι το γεγονός της σταθεροποίησης της Χρ.Αυγής σε σημαντικά ποσοστά πράγμα που δείχνει συσπείρωση των αντιδραστικων και φασιστικων δυνάμεων και επιρροών κρυμμένων ως τώρα σε άλλα κόμματα όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ
• Εντυπωσιακό είναι και το ποσοστό αυτών που αδιαφορούν για διάφορους λόγους όπως δείχνει το πολύ μεγάλο 37,75% της αποχής.

Ετσι ο λαός πήγε στις κάλπες και ψήφισε έχοντας πιστέψει σε πλάνες όπως "το αδιαπραγμάτευτο της παραμονής μας στην ΕΕ"-που την ονόμαζαν όλοι εν χωρώ παραπλανητικά "Ευρώπη"- την "ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος" και έχοντας δεχτεί τον εκβιασμό και  το φόβο "της έξωσης από το ευρώ".
Επίσης πίστεψε στα μεγάλα ψέμματα όπως ήταν η υπόσχεση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ κλπ. ότι θα διαπραγματευθεί το μνημόνιο και θα κερδίσει πόντους αξιοποιώντας ενα δήθεν καλύτερο κλίμα,πράγμα που ισοδυναμεί με το να λέμε "να αξιοποιήσουμε τις θετικές πλευρές του καρκίνου". Πίστεψε επίσης στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορούσε τάχα να σχηματιστεί μια "Αριστερή κυβέρνηση" και να ασκήσει παραγματικά αριστερή και φιλολαική πολιτική μεσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της ΕΕ και χωρίς να συγκρούεται με αυτήν.
Ειναι ολοφάνερο ότι ο λαός, με ευθύνη όλων αυτών που του το κρύβουν, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι βαδίζουμε αναπόφευκτα προς σκληρή μετωπική σύγκρουση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων μέσα σε συνθήκες τρομερής καπιταλιστικής κρίσης. Ειναι βεβαιο για μενα οτι μπορεί σε αυτή τη συγκρουση να νικήσει, αν σύντομα δει ποιός είναι ο αντιπαλός του και σταθεί αποφασιστικά απέναντί του, αν κατανοήσει πως είναι απόλυτα αναγκαίο να οργανωθεί, αν καταλάβει ότι δεν τον βοηθάει καθόλου να κλείνει τα αυτιά σε όσα δεν του αρέσουν δηλαδή σε όσα του λένε οι κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές είναι οι μόνοι που παρά τις αδυναμιες τους  πιστεύουν πραγματικά στη δυνατότητά του να παλέψει και να συντρίψει τους αντιπάλους του, ειναι δηλαδή οι μόνοι που εκπέμπουν πραγματική αισιοδοξία για την τελική έκβαση, χωρίς να δειλιάζουν να τον βάλουν μπροστά στις συνθήκες και τις ευθύνες του.

Το ΚΚΕ είδε τα ποσοστά του να μειώνονται περίπου στο μισό πράγμα που αποτελεί ήττα χωρίς αμφιβολία.
Κατα τη γνώμη μου το Κομμουνιστικό κόμμα μεσα στις απαιτητικές συνθήκες, έθεσε όπως όφειλε έναν πολύ δύσκολο και υψηλό ποιοτικά στόχο ανοίγοντας τη συζήτηση για την πραγματική εξουσία στα χέρια του λαού. Ο στόχος αυτός ήταν πολύ βαρύς για τη δυνατότητα που είχε το ΚΚΕ και προπαγανδιστικά και οργανωτικά να τον στηρίξει και να τον σηκώσει στους ώμους του ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι είχε να αντιμετωπίσει. Κάτω από την πίεση της αστικής προπαγάνδας λοιπόν αλλά και του πολέμου που δέχτηκε με τη διαστρέβλωση της θέσης του γυρω από θέματα όπως το αν "θέλει ή δεν θέλει να κυβερνήσει" και γύρω από το "αν ενδιαφέρεται ή οχι για το χτίσιμο μετώπου και συμμαχιών" -όλοι εν χωρώ έλεγαν ότι το ΚΚΕ "δεν μιλάει παρά μόνο με τον εαυτό του" κρύβοντας τη θέση του για την ανάγκη συμμαχιων μεσα στο λαό- δεν  κατάφερε να πείσει το λαό και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κι ένα ποσοστό αναλογο με το κύρος του, τις θέσεις του και τους αγώνες του. Πιο πολύ απ' όλα μεσα  στην "πολυφωνία", την πολυλογία και τον θόρυβο των ΜΜΕ και των αντιπάλων του, δεν κατάφερε να αναδείξει την απόλυτη σπουδαιότητα και ορθότητα της θέσης του ότι η ΕΕ είναι ο φορέας των προβληματων του λαού και ότι επομένως προς τα εκεί πρεπει να στραφούν τα βέλη και όχι απλά εναντίον του μνημονίου, πόσω μάλλον εναντίον κάποιων άρθρων ή παραγράφων. Ο αγώνας βεβαια όχι μονο δε σταματάει μετά τις εκλογές αλλα ξαναξεκινάει και συνεχίζεται με ένταση.

Οι συνθήκες στο επόμενο διάστημα θα οξυνθούν σε μεγάλο βαθμό. Ο λαός θα δεχτεί μεγάλη επίθεση όπως είδαμε και από τις δηλώσεις των Γερμανών και άλλων αξιωματούχων της ΕΕ περί της "ανάγκης εκπλήρωσης των δεσμεύσεων από την Ελλάδα". Η κυβέρνηση της ΝΔ που θα προκύψει, σαν ιδανικός πολιτικός εκπροσωπος και εκφραστής των μονοπωλιακών συμφερόντων στην Ελλάδα, θα δείξει χωρίς αμφιβολία ένα σκληρό αντιλαικό πρόσωπο σε όλα τα επίπεδα. Αυτό όμως παράλληλα δεν θα δώσει κανένα περιθώριο στο λαό για ψευδαισθήσεις αλλά θα αναδείξει την ανάγκη για αντίσταση και πάλη..
Μεσα στις συνθηκες αυτές το ΚΚΕ έχει το ιστορικό καθήκον να κάνει ό,τι απαιτείται για να δείξει το δρόμο και με πίστη και ψηλά τις σημαίες να σταθεί μπροστά στους αγώνες του λαού. Εχει την υποχρέωση να ξεπεράσει άμεσα τις όποιες αδυναμίες του, να ατσαλωθεί οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά και να βοηθήσει το λαό να κάνει γρήγορα τα βήματα ή τα άλματα που χρειάζονται.