Ερωτήματα απλής λογικής για μια θολή απεργία διαρκείας

Ερωτήματα απλής λογικής:

• Γιατί άραγε αυτοί που δεν έκαναν καμιά απεργία και δε συζητούσαν καμία κινητοποίηση ως τώρα ξαφνικά βγήκαν στα κάγκελα; Εχει κάποια σχέση το συνέδριο της ΟΛΜΕ τον άλλο μήνα;
• Ήξεραν ή είχαν σκεφτεί ότι φυσικά η κυβέρνηση θα απαντούσε με αυταρχισμό όπως πάντα; Κι αν ναι τι είχαν σχεδιάσει σαν δική τους απάντηση; Την υποχώρηση με το κεφάλι ψηλά κι ότι έγινε έγινε;
• Πως έχουν εμπιστοσύνη οι αριστερές παρατάξεις σε ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ που φυσικά θα ξεπουλήσουν κάποια στιγμή όποιο αγώνα πάει να γίνει; Τους περνάει από το μυαλό ότι οι ΔΑΚΕ -ΠΑΣΚ ενδιαφέρονται να κτυπήσουν το συνδικαλισμό ή όχι; Γιατί βοηθάνε λοιπόν τους Παπαχρήστους να γίνουν ήρωες από το πουθενά;
• Υπάρχει έστω και μια απεργία διαρκείας που να έχουν μπει μπροστά συνδικαλιστικές παρατάξεις όπως η ΔΑΚΕ- ΠΑΣΚ αλλά και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ;
• Τα μέλη των ΑΠ έχουν κάνει τις απεργίες που προκηρύχτηκαν ως τώρα; Γιατί ως γνωστό στα σχολεία λένε ότι πρότειναν διαρκείας και δεν έκαναν ούτε τις 24ωρες. Ετσι πείθουν τους εργαζόμενους ότι πρέπει να πάρουν το δρόμο του αγώνα και να αναλάβουν σοβαρές ευθύνες;
• Πόσο στέκει να την πέφτουν διάφοροι στο ΠΑΜΕ, που και στα σχολεία ήταν η μόνη δύναμη που συμμετείχε σε όλους τους αγώνες με όλους τους τρόπους(όλοι ξέρουν ότι τα μέλη του ΠΑΜΕ έχουν κάνει όλες τις απεργίες), αλλά και σε όλο το πεδίο από τις εκλογές και μετά είναι η δύναμη που κρατάει τους δρόμους ζεστούς ανοίγοντας μέτωπα σε όποιο τόπο δουλειάς υπάρξει πρόβλημα; 
• Ετσι βοηθάνε το κίνημα; Συκοφαντώντας και επιχειρώντας να αποδυναμώσουν τη μόνη δύναμη που δεν έχει σταματήσει ούτε μέρα να οργανώνει αγώνες και κινητοποιήσεις; Κανοντας επίθεση με ψέμματα και βρωμιές στη μόνη δύναμη που μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη οι εργαζόμενοι πέρα από το αν συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί της;
• Τι θα γίνει τώρα που το ζήτημα της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης του δικαιώματος της απεργίας μπαίνει στην πρώτη γραμμή; Θα προτείνουν κάποια δυναμική κινητοποίηση; Κι αν όχι, με τη δικαιολογία ότι δεν μπορεί να συσπειρώσει, πως γίνεται αυτοί που δεν πιστεύουν στην υπεράσπιση του δικαιώματος της απεργίας που απειλείται ολοφάνερα, να βγάλουν πέρα μια σκληρή απεργία διαρκείας κόντρα μάλιστα στην κοινή γνώμη που σαρώνεται καθημερινά από την τηλεόραση;;
• Τι στέκει πιο πολύ στη λογική; Οτι το ΠΑΜΕ συμμαχεί με την κυβερνηση(!) ή ότι Συσπειρώσεις και ΑΠ παίζουν με το συνδικαλιστικό κίνημα, ακολουθώντας τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ που μόνο βρώμικο ρόλο έχουν παίξει ως τώρα; Για ποιο λόγο άραγε θα μπορούσε το ΠΑΜΕ να "συμφωνήσει" με την κυβέρνηση σε οποιοδήποτε θέμα; Εχει κάποιο νόημα κάτι τέτοιο;

Εκτός αν ξεκινάνε κάποιοι από τα γνωστά περί πουλημένων,προδοτών από τα οποία αηδίασε και μπούχτισε ο κόσμος.

Αυτά όμως μόνο αρρώστια βρωμάνε, και με άρρωστους δε μπορούμε να συζητάμε.

Οι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Οτι οι πονηριές του κυβερνητικού συνδικαλισμού και οι πρόχειρες και επικίνδυνες για το κίνημα λογικές, που κοινό και κύριο ενδιαφέρον τους τελικά είναι το κτύπημα του ΠΑΜΕ, πρέπει να βρουν την τύχη που τους αξίζει.
Οι εργαζόμενοι ας δουν ότι το ΠΑΜΕ, πέρα από όποιες διαφωνίες μπορεί να έχουν είναι η μόνη δύναμη που με συνέπεια, πειθαρχία, πίστη, εμπειρία, αυτοθυσία όπου χρειαστεί και κυρίως στόχο και όραμα συνεχίζει να παλεύει τα προβλήματα των εργαζόμενων.
Είναι η μόνη δύναμη που οι εργαζόμενοι μπορούν να εμπιστευτούν και να είναι σίγουροι ότι δεν πρόκειται να τους πουλήσει.
Ολοι το απόγευμα στις 7μμ στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια ενάντια στη νέα επιστράτευση. Ας το νοιώσουμε πως μπορούμε. Ολοι μια γροθιά γύρω από το ΠΑΜΕ.