"Καλά που είναι κι αυτοί..." -Πολύ μεγάλη συγκέντρωση-πορεία

Πολύ μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ σήμερα στο κέντρο της Αθήνας,
Πλημμυρισμένη η Ομόνοια με κόσμο, από την ώρα που οι προσυγκεντρώσεις έφτασαν από τους γύρω δρόμους, ενω όταν η πορεία ξεκίνησε και ο κόσμος που βρισκόταν μέσα στην Αθηνάς και την Πειραιώς μπήκε στην Ομόνοια  για τη Σταδίου, η κορυφή έφτανε στο Σύνταγμα ενώ η ουρά βρισκόταν ακόμη στην Ομόνοια
Οταν η πορεία έστριψε από την Ξενοφώντος και μπήκε στην Αμαλίας με μέτωπο προς τη Βουλή, ο κόσμος απλωνόταν σε πυκνή διάταξη μέσα στη Φιλελλήνων, τη Συντάγματος στο κάτω μέρος της πλατείας με την ουρά να περνάει εκείνη την ώρα την Αμερικής και να ετοιμάζεται να μπει στο Σύνταγμα.
Ηταν μια από τις μεγαλύτερες, μάλλον η μεγαλύτερη των τελευταίων μηνων για το ΠΑΜΕ σε μια μέρα που δε φαινόταν ότι μπορούσαμε να έχουμε μια τέτοια συγκέντρωση.
Φαίνεται πως η δουλειά που κάνουν τα μέλη του ΠΑΜΕ ιδιαίτερα στους τόπους δουλειάς πιάνει τόπο.
Περνώντας από την πλ.Κοραή με την πορεία να γεμίζει πυκνά όλη τη Σταδίου άκουσα από το πεζοδρόμιο κάποιον να λέει στο διπλανό του:"Καλά που υπάρχουν κι αυτοί"
Το ίδιο μου είπαν κάποιοι φίλοι ότι λεγόταν  και αλλού από ανθρώπους  που καμιά σχέση δεν είχαν με την πορεία και  το ΠΑΜΕ.
Δεν ήταν φυσικά μια συγκέντρωση που μας έστειλε σε πελάγη ενθουσιασμού, αφού όπως είπε κι ο κεντρικός ομιλητής "οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες και απαιτούν πραγματική πανστρατιά". Ηταν όμως μια συγκέντρωση που έδειξε πως η καθημερινή κουραστική δουλειά σπάει την απογοήτευση, που σπέρνει το σύστημα μέσω των ΜΜΕ  αλλά και η απόλυτη απροθυμία ή αδυναμία όλων των άλλων δυνάμεων να συσπειρώσουν και να πείσουν αυτούς που επηρεάζουν να παλέψουν.
Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς για το ΠΑΜΕ δεν μπορεί να μη δει ότι είναι η μόνη δύναμη που αντιστέκεται, έχοντας σημαντική παρουσία στους δρόμους και τους τόπους δουλειάς, τέτοια που είναι  αδύνατο να αγνοηθεί. Κι αυτό φυσικά συμβαίνει γιατί το ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που πιστεύει στο λαό και τη δυναμική του οργανωμένου αγώνα.
Τι έχουν άραγε να πουν όλοι αυτοί που έλεγαν και λένε πως το ΚΚΕ που στηρίζει τη δράση του ΠΑΜΕ, παραπέμπει τα πάντα στο σοσιαλισμό; Που να βρίσκονται άραγε; Σε ποιο βαθύ καναπέ αδράνειας και απελπισίας; Που να βρίσκεται άραγε αυτό το πραγματικά εντυπωσιακό 27% του ΣΥΡΙΖΑ; Που είναι το λαικό κίνημα που ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως θα στηρίξει την "κυβέρνηση της Αριστεράς"; Γιατί τα πράγματα δείχνουν ότι μάλλον δεν θέλουν να υπάρχει κανένα κίνημα που να μπερδεύεται στα πόδια τους. Ειναι κι αυτή η ρημάδα η ευελιξία που θα δυσκολευόταν από κινητοποιήσεις και τέτοια. Εξ ου και η άκρα του τάφου σιωπή που έρχεται από τη "μεγάλη δύναμη της Αριστεράς όπως ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ τον εαυτό του".

Αίσθηση να πουμε πως έκανε σήμερα η είσοδος στην Ομόνοια και  η παρουσια του μπλόκ των απεργών της ΜΕΒΓΑΛ με τις μπλε σημαίες, που κλείνουν 4 βδομάδες απεργίας.
Για κάποιους η ταξική πάλη είναι πάντα εδώ και μαζί της και οι σκληροί ταξικοί αγώνες.