"όταν η τέχνη και η γνώση γίνονται εμπόρευμα, η ζωή βρίσκει το νόημά της στον αγώνα"!
Με χαρά πραγματική βρέθηκα χθές με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, μαζί με τους μαθητές των μουσικών σχολείων στο Υπ.Παιδείας στο Μαρούσι στην κινητοποίηση που έκαναν εκεί.
Η μουσική είναι από μόνη της αρμονία, είναι μια αόρατη πραγματική δικαιοσύνη, είναι συνεργασία και αγκάλιασμα διαφορετικών ήχων και στοιχείων, με λίγα λόγια ελάχιστη σχέση έχει με τον άγριο καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε που είναι άγριος ανταγωνισμός και κυνηγητό του κέρδους κυριολεκτικά μέχρι θανάτου.
Η μουσική από μόνη της "φωνάζει" ότι ο κόσμος αυτός πρέπει να αλλάξει. Έχει όμως ανάγκη το δικό μας στόμα για να το κάνει.
Την ώρα που όσοι μπορούσαν προσπαθούσαν να βοηθήσουν να στηθεί ένας πρόχειρος ήχος για να παιχτούν λίγα τραγούδια, οι μαθητές είχαν στήσει γλέντι με συνθήματα και χάλαγαν τον κόσμο.
Αυτό που καταφέραμε τελικά να στήσουμε, ήταν κάτι σαν ήχος, αλλά ποιός έδινε σημασία. Σημασία είχε ότι ήμασταν όλοι εκεί, μουσικοί του Πανελλήνιου μουσικού Συλλόγου, δάσκαλοι και μαθητές, αγκαλιά στο δρόμο παλεύοντας και διεκδικώντας για έναν καλύτερο κόσμο.
Το πανό του ΠΜΣ έγραφε: "όταν η τέχνη και η γνώση γίνονται εμπόρευμα, η ζωή βρίσκει το νόημά της στον αγώνα"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου