Θα καταστραφεί το σύμπαν;

Kαι τώρα τι;
Που βαδίζει ..."ο τόπος";

Τι μας περιμένει την επόμενη μερα αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος;
Θα καταστραφεί το σύμπαν ή απλά η ζωή συνεχίζεται και για άλλους είναι ρόδινη και μια χαρά ενώ για τους πολλούς και το λαό τραβάει την ανηφόρα με το σταυρό στην πλάτη;

Κυριακή, ή μάλλον Δευτέρα μεσημέρι, κοντή γιορτή...
Θα το δούμε πολύ σύντομα, μόλις μέσα σε λίγες ώρες.

Πάντως τίποτα δε δείχνει σκηνικό "καταστροφής".
Εμείς εδώ με το δικό μας, ομολογούμε ατελές, πολιτικό ένστικτο δε βλέπουμε καμιά "καταστροφή" απ' αυτές που περιγράφουν οι διάφοροι ειδικοί τρομολόγοι, καταστροφολάγνοι κλπ που δουλειά τους έχουν τη διαμόρφωση της (τρομοκρατημένης) συνείδησης και σκέψης.
H μόνη καταστροφή που βλέπουμε είναι αυτή που ήδη συμβαίνει. Η καταστροφή της μίας και μόνης ζωής που έχουμε εμείς, ο λαός, για να σωθεί ο καπιταλισμός και η χρυσή και λαμπερή ζωή στα παλάτια των πλουσίων.

Οι αγορές, όσο κι αν φυσικά επιθυμούν και επιδιώκουν με κάθε τρόπο τη συνεργασία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ για να νοιώθουν απόλυτη σιγουριά οι διεθνείς επενδυτές, δε δείχνουν να ανησυχούν σοβαρά από το ενδεχόμενο εκλογής ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε έχει δώσει διαβεβαιώσεις σε όλους τους τόνους ότι θα σεβαστεί τις δανειακές συμβάσεις και ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για την ανάκαμψη της οικονομίας, δηλαδή της καπιταλιστικής οικονομίας εντός πλαισίου ΕΕ.
 Το γεγονός μάλιστα ότι ένα σημαντικό κομμάτι της επιχειρηματικότητας(και της μεγάλης) στην Ελλάδα βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ θετικά επιβεβαιώνει τα παραπάνω.

Κανείς φυσικά μέσα σε τέτοιες συνθήκες δε μπορεί να κάνει τον προφήτη, αλλά η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το σύστημα(όσο κι αν αυτό δεν μπορεί να έχει ενιαία άποψη και έκφραση) αισθάνεται ασφαλές με την προοπτική ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως μάλιστα και πιο ασφαλές μέσα στις δοσμένες συνθήκες απ΄ό,τι θα αισθανόταν αν συνεχιζόταν η διακυβέρνηση ΝΔ. Κι αυτό γιατί όπως φαίνεται και η ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ έχει φάει (για την ώρα) τα ψωμιά της και δεν έχει την αποδοχή του λαού που χρειάζεται για τη λήψη και νέων σκληρών μέτρων.
Το μπαλάκι λοιπόν πάει στο ΣΥΡΙΖΑ που όπως λένε κάποιοι διεθνείς οίκοι και οικονομικοί αναλυτές, "έχει εκσυγχρονίσει τις απόψεις του" και έχει δείξει όλη τη διάθεση και τη θέληση να συνεχίσει την προσπάθεια σωτηρίας της καπιταλιστικής οικονομίας, θεωρώντας τον εαυτό του "παράγοντα σταθερότητας και ομαλότητας" με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για το λαό που υποφέρει απ'αυτή τη φρικτή σταθερότητα του βασανισμού και της λεηλασίας του.

Η σκέψη μου πάντως είναι ότι αν πρόκειται να καταρρεύσει το σύμπαν όπως λένε κάποιοι, αυτό θα συμβεί άμεσα, δηλαδή τη Δευτέρα και μάλιστα προ ψηφοφορίας. Είναι γνωστό οτι οι αγορές προεξοφλούν και δεν περιμένουν τα αποτελέσματα μιας εξέλιξης.

Αν όμως δεν συμβεί αυτό, που είναι και το πιθανότερο, ποιος θα ωφεληθεί πολιτικά άραγε;

Κατά τη γνώμη μας ο ΣΥΡΙΖΑ που βέβαια θα κατηγορήσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για επικίνδυνη καταστροφολογία που δεν επιβεβαιώνεται. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει μια αίσθηση ασφάλειας στους συντηρητικούς ψηφοφόρους και θα τον φέρει πιο κοντά στην αυτοδυναμία, που φαίνεται πλέον να είναι επιθυμητή όχι μόνο από τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του συστήματος που νοιώθει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στις δεδομένες συνθήκες η καλύτερη επιλογή γι αυτό.

Ενα άλλο γεγονός που δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση είναι και η αναμενόμενη δημιουργία νέου κόμματος από τον Γ.Παπανδρέου. Κάτι τέτοιο μπορεί να φέρει το ΠΑΣΟΚ εκτός Βουλής με αποτέλεσμα οι έδρες του να μοιραστούν με πιο ωφελημένο το πρώτο κόμμα.

Οι εξελίξεις λοιπόν τρέχουν και πολύ σύντομα θα δούμε τι μας περιμένει.

Ένα είναι σίγουρο πάντως.
Οτι ο μόνος που θα μπορούσε να αλλάξει πραγματικά τα πράγματα προς μια άλλη πραγματικά θετική κατεύθυνση, είναι ο ίδιος ο λαός. Όσο ο λαός μένει στη γωνία περιμένοντας και αποδεχόμενος εξελίξεις που έρχονται από πάνω, "η σταθερότητα" και "η ομαλότητα" στην εκμετάλλευση και τη δυστυχία θα συνεχιστεί σχεδόν ανενόχλητη.

Ο ..."τόπος" δεν είναι κοινός και η "Οικονομία" δεν είναι "η Οικονομία μας" αλλά ειναι βέβαια "Οικονομία ΤΟΥΣ". Ειναι η οικονομία που λειτουργεί με σκοπό τα κέρδη των επιχειρήσεων με καύσιμο και μοχλό την εκμετάλλευση των εργαζόμενων.

Ο λαός πρέπει να καταλάβει κάποτε ότι ο κόσμος αυτός είναι χωρισμένος στα δύο και ότι "η σωτηρία" που περιμένουν οι "ειδικοί" δεν είναι η δική μας σωτηρία.
Είναι η σωτηρία των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων, πράγμα που απαιτεί μεσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο την κεφαλή μας επί πίνακι.

Με λίγα λόγια, ο θάνατός μας η ζωή τους, και ανάποδα, ο θάνατός τους η δική μας ζωή.
Λέγεται αλλιώς στην ξύλινη και ταξικός πόλεμος.
Κι όσο περνάει ο καιρός όλο και αγριεύει.