Ανάπτυξη της φτώχειας "για το καλό της πατρίδας";

Η Ελλάδα στον αστερισμό της "υπομονής και της κατανόησης των δυσκολιών που περνάει ο τόπος".
Η Ελλάδα που πρέπει να κάνει θυσίες.
Εδώ βέβαια Ελλάδα είναι ο λαός και όχι το Κολωνάκι.

"Η Ελλάδα  πρέπει να περάσει στην ανάπτυξη".
Εδώ αλλάζουμε. Ελλάδα είναι οι επιχειρήσεις και μάλιστα οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Γνωστά πράγματα.
Τόσο γνωστά που κανείς δεν τους δίνει σημασία.

Ρίχνουμε μια ματιά στο ΑΕΠ της "φτωχής" Ελλάδας τα τελευταία 20 περίπου χρόνια και σκεφτόμαστε το βιοτικό επίπεδο που υπήρχε τα χρόνια αυτά.

1996: 96,1 δις ευρώ

1998: 119,5 δις ευρώ

2002: 156,8 δις ευρώ

2003: 173 δις ευρώ

2004: 187,4 δις  ευρώ

2006: 210,7 δις ευρώ

2008: 231,7 ευρώ

2013: 186,6 ευρώ

(στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ)


Σήμερα με το περιβόητο ΑΕΠ, που στα πόδια του σφάζονται τα λαικά δικαιώματα, στα 185 δις ο λαός βρίσκεται σε εξαθλίωση. Ποτέ τα τελευταία 30-40 χρόνια δε βρέθηκε σε τέτοια κατάσταση φτώχειας και λεηλασίας κοινωνικών δικαιωμάτων.

Ερώτηση 1η: Πόσο φτωχή και προβληματική μπορεί να είναι μια χώρα με 185 δις ΑΕΠ το 2013 όταν το 2003 "ευημερούσε" με 173 δις ΑΕΠ;
Ερώτηση 2η: Αφού ο λαός το 1995 με το ΑΕΠ στα 96 δις ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τώρα τι έγινε με τα υπόλοιπα 100 και πλέον δις του πλούτου που παράχθηκε;

Διαβάζουμε στοιχεία  έρευνας στην "Η" :

Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού διαθέτει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Credit Suisse, στην οποία η ελβετική τράπεζα προειδοποιεί ότι η αύξηση της ανισότητας μπορεί να οδηγήσει σε ύφεση.

Όπως μεταδίδει η Guardian, η έκθεση αναφέρει ότι ο παγκόσμιος πλούτος έχει αυξηθεί στο νέο επίπεδο ρεκόρ των 263 τρισ. δολαρίων, σημειώνοντας ετήσια άνοδο 20,1 τρισ. δολαρίων. Πρόκειται για την μεγαλύτερη ετήσια άνοδο που έχει καταγραφεί από τότε που ξεκίνησε η καταγραφή των στοιχείων το 2007. Ο παγκόσμιος πλούτος βρίσκεται πλέον 20% πάνω από το προ-κρίσης υψηλό και 39% από το χαμηλό του 2008.

263τρις πλούτος!
20% πάνω από το προ-κρίσης υψηλό!

Η έρευνα της Credit Suisse παραθέτει στοιχεία για μια σειρά από χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

  Το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6% και το 2014 το 56,1%.

Η κρίση λοιπόν δεν μαίνεται για όλους.

 Δεν λεηλατεί την "Ελλάδα", δεν λεηλατεί την "Ευρώπη", λεηλατεί τους λαούς της. Το Κολωνάκι της κάθε χώρας, δηλαδή η μεγάλη επιχειρηματικότητα, τα πάει μια χαρά. Οι πλούσιοι καλπάζουν. Όχι όλοι βέβαια, αφού ο ανταγωνισμός έχει και θύματα.

Ξαναγυρνάμε στην αρχή!

Τα 96 δις ΑΕΠ έγιναν 230δις πριν γίνουν 185 δις.

Ενας τεράστιος πλούτος που κατέληξε σε λίγες τσέπες, σε λογαριασμούς offshore παραδείσων και αφορολόγητων επενδύσεων.

Τώρα έχει λιμνάσει και ζητάει "κίνητρα" για να επανεπενδυθεί!

Δεν ζητάει απλά μερίδια αγοράς, ζητάει κομμάτια από τη ζωή μας, από το μέλλον των παιδιών μας, από τη μόρφωση, την υγεία, την ασφάλιση του λαού. 

Ζητάει ν'αρπάξει και τα ξεροκόμματα  και να μοιράσει ακόμη λιγότερα ψίχουλα.

Ο καπιταλισμός στο μεγαλείο του!

Κι όμως:

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ κ.α. μιλάνε για την αναγκαιότητα να πέσουν οι φορολογικοί συντελεστές για να γίνουν επενδύσεις. Να δοθούν κίνητρα!

Ποιος θα πληρώσει άραγε το κενό που θα δημιουργηθεί από τους φόρους που και πάλι θα χαριστούν στους πλούσιους; Ποιος άλλος...

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτός μιλάει για την αναγκαιότητα "τόνωσης της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων"...Δηλαδή, αν τους είχε μείνει μια στάλα μαρξιστική τσίπα, τόνωση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Λέει πως "άμεσος στόχος της νέας κυβέρνησης θα είναι η αύξηση της εισπραξιμότητας των ήδη θεσμοθετημένων φορολογικών συντελεστών προκειμένου να εξοικονομηθούν πολύτιμοι πόροι..."  

Πρέπει να γυρίσουμε στην "ανάπτυξη" συμφωνούν όλοι οι παραπάνω. Δηλαδή στην περαιτέρω αύξηση του ΑΕΠ. 

Ερώτηση 3η: Τι σχέση θα έχει η αύξηση του ΑΕΠ με την ποιότητα ζωής του λαού και το λαϊκό εισόδημα;

Δυστυχώς όχι μόνο δεν θα είναι ανάλογη αλλά θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Θα είναι αντιστρόφως ανάλογη. Αν πριν από χρόνια η αύξηση του ΑΕΠ έδινε κάποια ψίχουλα και στο λαικό εισόδημα τώρα ακόμη κι αυτό ειναι αδύνατον. Για να βελτιωθεί το ΑΕΠ, και μαζί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, πρέπει να δοθούν κίνητρα, πρέπει να ματώσει κι άλλο ο λαός. Αλλιώς οι επενδύσεις δεν θα έρθουν και το "όνειρο" των αστικών κομμάτων για ανάπτυξη(της οικονομίας των επιχειρήσεων) δεν θα υλοποιηθεί.

Η μόνη αλήθεια είναι ότι αυτό απαιτεί η σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας.

Άλλος δρόμος για τον καπιταλισμό από τη λεηλασία της ζωής μας δεν υπάρχει.

Η ζωή τους είναι ο θάνατός μας.

Γι αυτό λεει το ΚΚΕ φτάνει πιά.

Γι αυτό το ΚΚΕ δεν θέλει να έχει καμιά σχέση με τη δήθεν "σωτηρία της πατρίδας" που ονειρεύονται όλοι οι άλλοι, με τη σωτηρία του καλού τους καπιταλισμού, με το νοικοκύρεμα της οικονομίας.

Γι αυτό το ΚΚΕ δεν θα μπει ποτέ στο παιχνίδι της διαχείρισης των αναγκών της οικονομίας του καπιταλισμού.

Γι αυτό αξίζει να σκεφτεί κανείς ότι το πέρασμα των κλειδιών της οικονομίας στα χέρια του λαού είναι ο μόνος δρόμος.
Γι αυτό το ΚΚΕ φωνάζει με όλους τους τρόπους ότι η μόνη ελπίδα για το λαό είναι η ίδια του η δύναμη.

Γι αυτό ΚΚΕ!