22 Ιουλίου και ζέστη...

22 Ιουλίου και ζέστη...
Και αεράκι να φυσάει
Κι η θάλασσα να είναι εκεί, κι ο ήλιος και το φεγγάρι και τ'αστέρια.
Να περιμένουν...

Κι εμείς εδώ αντι να μιλάμε για όλα αυτά, μιλάμε για συλλαλητήρια, μνημόνια και άλλα βαριά, απαίσια και στενόχωρα.
Γιατί;
Είμαστε κολλημένοι;
Δε μας αρέσουν τα καλοκαίρια;

Οχι!
Ακριβώς για το αντίθετο.
Γιατί δεν αγαπάμε απλά, αλλά λατρεύουμε τη ζωή!

Γιατί όλο αυτό θα κρατήσει καιρό, χρόνια πολλά μάλλον...
Γιατί πρέπει να τελειώνει όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτό το μαρτύριο, κι ας μην ξέρω τι θα πεί γρήγορα.
Γιατί πρέπει να τελειώνει όλη αυτή η ασχήμια που κρύβει τα καλοκαίρια με τ'άστρα και τα φεγγάρια του.

Γράψου στο σωματείο! Πάλεψε όσο μπορείς.

Για να τελειώνει, για να μην κρατήσει για πάντα αυτή η συζήτηση ας την κάνουμε τώρα.
Σήκω κι έλα δίπλα μας.
Βοήθησε κι εσύ όσο κι όπως μπορείς!

Για νά 'ρθει επιτέλους καλοκαίρι.
Για να γίνει δική μας η μια και μοναδική ζωή που έχουμε.

Για όλους εκείνους που τώρα τους πετάνε στο σκοτάδι "για το καλό τους".

Το απόγευμα στις 7.30 στην Ομόνοια με το ΠΑΜΕ!
Για τη ζωή!

ΥΓ: Γιατί με το ΠΑΜΕ είπες; Γιατί είναι ό,τι μας απόμεινε.
Το μόνο στήριγμα.
Οι μόνοι που μπορούν να μπουν μπροστά στους αγώνες που έρχονται.
Γράψου στο σωματείο!