49 χρόνια ακριβώς πέρασαν από τη μέρα της επιβολής της χούντας των συνταγματαρχών του 1967.
Το τί σήμαινε αυτή η χούντα το ένοιωσε ο λαός στο πετσί του.
Δεκάδες και εκατοντάδες νεκροί ή δολοφονημένοι από το φασιστικό κράτος, χιλιάδες βασανισμένοι και εξόριστοι, βία, τρομοκρατία και όλα τα σχετικά που περιλαμβάνει ένα τέτοιο καθεστώς, μια τέτοια επιλογή.
Χρησιμοποιούμε τη λέξη "επιλογή" γιατί είναι λάθος να θεωρεί κανείς τα πραξικοπήματα τέτοιου είδους, ανταρσίες λίγων ανθρώπων ξεκομμένων από την εξουσία και τη θέλησή της.
Σε κάθε σοβαρή πολιτική συζήτηση είναι αδύνατον να μην ξεκαθαρίζεται το ζήτημα της εξουσίας.Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 λοιπόν δεν ήταν μια κίνηση λίγων συνωμοτών που λειτουργούσαν για δικά τους συμφέροντα.
Ηταν η επιλογή της κυρίαρχης μερίδας της μεγαλοαστικής τάξης της εποχής που έβλεπε να μην εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της όπως ήθελε από το πολιτικό προσωπικό της εποχής.
Φυσικά δίπλα σ'αυτούς στεκόντουσαν και οι σύμμαχοί τους που ήταν μεγάλα συμφέροντα που εκφραζόντουσαν από ξένες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ αλλά και κρατικές υπηρεσίες ευρωπαικών χωρών.
Αυτό που έμεινε όμως στη θέση του ήταν και είναι η εξουσία της μεγαλοαστικής τάξης στις πλάτες του λαού, η δικτατορία δηλαδή της αστικής τάξης που παίρνει διάφορες μορφές και ονόματα ανάλογα με τις ανάγκες της οικονομίας και τις συνθήκες που επικρατούν.
Αυτή για να ανατραπεί χρειάζονται πολλά περισσότερα.
Πρώτα από όλα χρειάζεται να κατανοηθεί από μια σημαντική μερίδα του λαού ο χαρακτήρας αυτής της εξουσίας και του κράτους της και να εξατμιστούν οι αυταπάτες περί δήθεν δημοκρατίας.
Μια τέτοια"δημοκρατία" που μόνο δημοκρατία δεν είναι,
βιώνει ο λαός στις μέρες μας και νοιώθει στο πετσί του τη βία της εξουσίας των μονοπωλίων που προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τους τσακίζοντας τις ζωές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου