Στη μια μεριά της οθόνης βλέπω την είδηση για το σοκ των συνταξιούχων.
Ανθρωποι που δούλεψαν και πλήρωσαν τις εισφορές τους και τώρα δε μπορούν να ζήσουν.
Αυτοί που τους έλεγαν ότι όχι μόνο δεν θα μειωθούν οι συντάξεις τους αλλά σε κα΄ποιους θα αυξηθούν κιόλας!
Τέτοιοι ξεφτιλισμένοι ψεύτες ήταν που τους καθησύχαζαν για να κάτσουν στο σπίτι και να μη βγουν στο δρόμο με την κατάθεση του ασφαλιστικού.
Τωρα πήγαν να πληρωθούν τα λίγα κατοστάρικα που παίρνουν και τσοντάρουν μ'αυτά(αν είναι δυνατόν...) και στα παιδιά τους, και τα βρήκαν ακόμη λιγότερα. Άλλοι εκατό άλλοι παραπάνω, αλλοι λιγότερο. Τι σημασία έχει στην εποχή που κι ένα δεκάρικο είναι κρίσιμο αφού σε όλους τους φτωχούς κάτι λείπει, από πολλά μέχρι λίγα, για να πληρωθούν οι λογαριασμοί.
Και να μη νομίσει κανείς ότι το ζήτημα είναι θεωρητικό ή ότι κάπου το διάβασα.
Το είδα γύρω μου. Το ένοιωσα μες στο σπίτι.
Στον πατέρα μου, στον κυρ Πέτρο, στον κυρ Γιάννη απέναντι, σε όλους. Τι θλίψη...άλλη μια.
Στην άλλη μεριά της οθόνης η είδηση για το κλείσιμο του Μαρινόπουλου.
Ο ζάμπλουτος Μαρινόπουλος με τις τόσες επιχειρήσεις και τα 100άδες εκατομύρια στους εδώ κι εκεί νόμιμους λογαριασμούς του, βάζει την αλυσίδα σουπερ μάρκετ στον πτωχευτικό κώδικα.
Χρωστάει πολλά λένε, πάνω από 1,5 δις(!) και δεν έχει να πληρώσει. Οχι αυτός, η επιχείρησή του! Απειλεί να την κλείσει με 13000 εργαζόμενους και 3000 εταιρείες που τους χρωστάει επίσης πολλά, κάπου κοντά στο 1δις λένε, και απειλούνται άμεσα από κλείσιμο αν χρεοκοπήσει ο Μαρινόπουλος.
Στην οικονομία αυτό λέγεται too big to fail!
Δηλαδή, ή με σώζετε και ρυθμίζετε τα χρέη μου(με χαριστικές ρυθμίσεις και περικοπές) ή χρεοκοπώ και βουλιάζω όλη την οικονομία.
Είναι απίστευτο πραγματικά αλλά νόμιμο και συνηθισμένο να χρεοκοπεί μια τεράστια επιχείρηση ενός ομίλου, όπως έγινε και με το Ledra, και ο ίδιος ο επιχειρηματίας να μη χρωστάει αυτός και να συνεχίζει ακάθεκτος την υγιή επιχειρηματική του δράση με τις άλλες του επιχειρήσεις, σαν να μην τρέχει τίποτα!
Καπιταλισμός λέγεται, με τα απλά, ακριβη αλλά ξύλινα και αντιπαθητικά λόγια των κομμουνιστώνε.
Μην τον πειράζετε, δώστε του το αίμα σας, τη ζωή των παιδιών σας για να βγει από το τέλμα και τη σαπίλα του και να συνεχίσει να καταστρέφει ζωές.
Όμως το μάτι ξαναγυρίζει στους συνταξιούχους στα ΑΤΜ που μες την απελπισία με το κεφάλι στα χέρια σκέφτονται πως θα βρουν να πληρώσουν λογαριασμούς ή φάρμακα, ή εκείνο το κατοστάρικο από τη ρύθμιση του λογαριασμού του παιδιού τους.
Που πηγαν τα 50άρικα και κατοστάρικα που τους άρπαξαν ξαφνικά;
Μα που αλλού;
Στο Μαρινόπουλο, στον Παρασκευαίδη του Ledra που πήδηξαν νόμιμα στο δε χρωστάω-σας εχω γραμένους-ειμαι εξουσία και δε γουστάρω να πληρώνω, και απαιτούν να τους χαρίσουν τα χρέη την ώρα που πίνουν σαμπάνια και γελάνε χυδαία σε κάποιο εξωτικό νησί.
Απ' ευθείας εκεί πήγαν καημένε πατέρα, καημένε γείτονα.
Εκεί που πήγε κι ο τόσος κλεμμένος ιδρώτας σου όλα τα χρόνια της δουλειάς.
Αυτούς παλεύεις να σώσεις... αυτούς και την εξουσία τους.
Αυτούς που έπρεπε χωρίς σταματημό, χωρίς συμβιβασμό να πολεμάς κάθε μέρα που περνάει μέχρι να τους νικήσεις και να πάρεις ανάσα σε έναν άλλο δικό σου κι όμορφο κόσμο.
Σώζεις αυτούς και τη θηλιά που φτιάχνουν για να σε κρεμάσουν όταν δε βρούν άλλο τρόπο να σωθούν.
Καπιταλισμός λέγεται, μην το ξεχάσεις
ΥΓ: "Ο αγώνας κατά της φοροδιαφυγής συνεχίζεται" άκουσα από τον κ.Αλεξιάδη.
Αλήθεια;
Πως συνεχίζεται;
Με το κυνηγητό των φτωχών και τελειωμένων ελεύθερων επαγγελματιών με τα μπλοκάκια μην τυχόν και ξεφύγει κανα 50άρι, ενώ την ίδια ώρα Μαρινόπουλοι και Παρασκευαίδηδες γλεντάνε τα 100άδες μύρια που θα τους χαρίσουν για να μείνουν καρφωμένοι στη σάρκα μας και να συνεχίσουν να μας ρουφάνε το αίμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου