Ιδού τα σπασμένα ιδού και το πήδημα

Αφού η κυβέρνηση της χώρας, όπως έκαναν και οι υπόλοιπες αστικές διακυβερνησεις αλλού περισσότερο κι αλλού λιγότερο, έδειξε το "ανθρώπινο" πρόσωπό της μοιράζοντας κάποια επιδόματα στο λαό, αλλά αφήνοντας -όπως έκανε και στους καλλιτέχνες- το μεγαλύτερο κομμάτι απ' έξω, τώρα αρχίζει το μοίρασμα των χοντρών πακέτων των πολλών δις στις επιχειρήσεις.

Κάποιοι θα πουν, μα και οι επιχειρήσεις πρεπει να ζήσουν...
Μαλιστα, θα το πουν βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις δημιουργώντας έτσι από την αρχή υποψίες για τις πονηρές προθέσεις τους. Στο τέλος και αυτής της διαδρομής άγριου ανταγωνισμού, οι μικρές επιχειρήσεις θα μετρηθούν και θα βρεθούν βέβαια λιγότερες καταγραμμένες ίσως σε κάποια μητρώα πεσόντων.

Μιλάμε λοιπόν για τα πακέτα που θα μοιραστούν στους μεγάλους ομίλους και όχι για τα ολίγα που θα δοθούν για το θεαθήναι και τη δημιουργία εντυπώσεων.

Ηδη έχει φανεί από τις διαπραγματεύσεις που γίνονται μεταξύ κρατών της ΕΕ ότι, είτε με δάνεια που θα φορτωθούν στο Δημόσιο χρεος είτε με "επιχορηγήσεις" που στη συνέχεια θα απαιτήσουν μεταρρυθμίσεις για να βγει το ταμείο, το λογαριασμό της "σωτηρίας της οικονομίας"- δηλ. της σωτηρίας των κερδών των μεγάλων ομίλων- θα τον πληρώσει κατα το κοινώς λεγόμενο ο κοσμάκης.Ο λαός μας, εμείς δηλαδή οι από κάτω, θα κληθεί να βάλει για άλλη μια φορά το χέρι βαθιά στην άδεια τσέπη του.

Μα πως το ξέρετε; θα πουν κάποιοι.

Απλά κι ακόμα κι αν δεν έχει κάποιος συγκεκριμένη ανάλυση της πραγματικότητας, που βέβαια πάντα χρειάζεται, μπορεί απλά να το διαβάσει.
Που είπατε;
Μα στην ανακοίνωση του γραφείου προυπολογισμού της Βουλής που λέει:

«Το αυξημένο χρέος θα πρέπει να πληρωθεί από δημόσιους πόρους επιβαρύνοντας, σε τελική ανάλυση, τους πολίτες της χώρας. Η κατανομή αυτού του βάρους, είτε μεταξύ κοινωνικών ομάδων είτε μεταξύ γενεών, θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ανοιχτού και ειλικρινούς δημόσιου διαλόγου ώστε να χαραχθεί μια κοινώς αποδεκτή δημοσιονομική στρατηγική για τα επόμενα χρόνια»

Ιδού λοιπόν τα σπασμένα ιδού και το πήδημα.

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι μας ζητούν "μέσω ειλικρινούς δημόσιου διαλόγου" να βάλουμε την υπογραφή μας στην λεηλασία μας για άλλη μια φορά!
Δηλαδή, με απλά λόγια, ολοι αυτοί οι επιχειρηματικοί κολοσσοί, που τόσα χρόνια θησαύρισαν αρπάζοντας τον κόπο των ανθρώπων της δουλειάς και πάρκαραν τα κέρδη τους σε ακίνητους λογαριασμούς, και που δεν έχουν καμιά διάθεση να επανεπενδύσουν αν δεν τους δοθούν "κίνητρα", τώρα ζητάνε από το λαό να πληρώσει και πάλι αυτός τη ζημιά. Αυτοί θα περιμένουν εκβιαστικά στη γωνία χωρίς φυσικά να χρησιμοποιήσουν αυτά τα τεράστια κέρδη τους, αν δεν τους δοθούν εγγυήσεις ότι θα παραχθούν νέα τεράστια κέρδη.

Λέγεται απλά καπιταλισμός ή οικονομία της αγοράς.
Είναι αυτή η οικονομία που έστειλε τα Δημόσια συστήματα Υγείας σε όλες τις χώρες στον Καιάδα, τόσο βαθιά που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την υγειονομική κρίση του κορωνοιού. Αυτή η οικονομία που υποτίμησε την Ιατρική έρευνα στον τομέα της μοριακής Ιατρικής και αλλού ή την κλείδωσε σε συρτάρια.
Ειναι η οικονομία που αντί να βάλει τις επιστημονικές ομάδες των κρατών να συνεργαστούν για το εμβόλιο, τις έχει κάνει ανταγωνιστικές στον περίφημο "αγώνα δρόμου" για το ποια εταιρεία θα κερδίσει το πανάκριβο μετάλλιο με ό,τι σημαίνει αυτό για την Δημόσια Υγεία.

Είναι αυτή η οικονομία που κάθε κρίση της μπορεί γρήγορα να δημιουργήσει μια πολύ μεγαλύτερη πριν καλά καλά ξεπεράσει την προηγούμενη!

Είναι μια οικονομία πλήρης ψυχρής και ωμής υπολογιστικής λογικής και σκοτώνει συνειδητά όπως και όσο κανένας ιός.

Οι αγώνες είναι λοιπόν μπροστά μας και μας περιμένουν.
Το ίδιο κι ο καινούργιος κόσμος που έχει όλο και μεγαλύτερη ανάγκη να γεννηθεί.