Ενας κόσμος που αρρώστησε και δεν είναι καν δικός μας

Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για τις 100000 κόσμου που γράψαμε για τα χθεσινά συλλαλητήρια θέλω να πω τα εξής.Το νούμερο αυτό ήταν αυτό που συζητιόταν απο ξένους ανταποκριτές που εκτιμούσαν την πορεία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε τουλάχιστον 30-40000 και αυτήν του ΠΑΜΕ ως μάλλον μεγαλύτερη.Το ρώτησα σε 2-3 για να έχω μια μη προσωπική εκτίμηση, και βέβαια ομολογώ οτι ρώτησα και αστυνομία αργότερα και μου είπαν για περίπου 20000 στην κάθε πορεία.Η πειρα μου λέει ότι δεν έχω κανένα λόγο να ακολουθήσω την εκτίμηση της αστυνομίας που διαδηλώσεις των 20000 λαού π.χ.τις εκτιμούσε ως 2-3000.Αυτο γινόταν πάντα και το ξέρουμε.Αλλά και η εκτίμηση που έγινε στο δρόμο από τους ξένους φυσικά είχε κάθε λόγο να κοπεί τουλάχιστον στη μέση αργότερα στα γραφεία.Το παραμύθι που θέλουν να μας πουλήσουν είναι το γνωστό "δεν γίνεται τίποτα,δεν εχει νόημα να αντισταθούμε, αφού στο τέλος...κλπ".Οπότε το ότι ο κόσμος ξεσηκώνεται δεν κολλάει καθόλου.
Για να μην πολυλογώ ακόμη κι αν ήταν 10000 (που λέει ο λόγος ) ή 100000 δεν θα ήμουν όυτε απογοητευμένος ούτε ενθουσιασμένος.Ο δρόμος είναι μακρύς και θα έχει πολλά κεφάλαια και παραγράφους.Το ότι όμως διπλάσιος κόσμος βγήκε στο δρόμο(σε σχέση με 10 μέρες πριν),παρά το περίεργο της απεργίας του ΜΕΤΡΟ, (θα μπορούσαν να κάνουν στάσεις εργασίας και να έχουν και τη συνείδησή τους ήσυχη) λέει πως ο κόσμος έστω και μ'αυτό το σκληρό τρόπο αρχίζει και καταλαβαίνει και έχει πολύ μεγάλη διάθεσή όχι απλά να αντιδράσει αλλά να το γκρεμίσει εντελώς.. Και μάλιστα προσπερνώντας πολλές φορές τα σενάρια εναλλαγής που δεν οδήγησαν φυσικά πουθενά.Μηπως έφτασε λοιπόν η ώρα να το σκεφτούμε λίγο πιο βαθιά;
Μήπως είναι στιγμή να σκεφτούμε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο;
Αυτός αρρώστησε βαριά και δεν σώζεται.
Και στο κάτω κάτω γιατί να τον σώσουμε; Δεν είναι καν δικός μας.