Κάποτε τα λόγια τελειώνουν...-Απεργία

Κάποτε τα λόγια τελειώνουν κι ειναι ώρα να μιλήσουν οι αλήθειες μας.
Ειναι ώρα να δούμε να περνάει μπροστά μας όλο το δράμα που σκηνοθετούν αργά οι φύλακες άγγελοί μας.
Ειναι ώρα να ακούσουμε την απελπισία που ψάχνει να βρεί φωνή, τα παιδιά που θα μας κοιτάξουν αύριο με τα απίστευτα μάτια τους και θα ρωτήσουν γιατί δεν κάναμε ότι έπρεπε.
Να ακούσουμε την Κερατέα, τους απολυμένους που πολλαπλασιάζονται, τους κρυμμένους αριθμούς στα συρτάρια, τους ζητιάνους  και τους άστεγους που γεμίζουν τους δρόμους, τα μαγαζιά που κλείνουν, τις πληγές που ανοίγουν, τα βασικά που ανεβάζουν τιμές χωρίς να νοιάζονται, τους δρόμους της Αιγύπτου, της Τυνησίας, της Λιβύης, της Υεμένης, του Μπαχρέιν, τους  δικούς μας δρόμους...
Ειναι ώρα να ακούσουμε τους δρόμους...