Το δωμάτιο της οργής

"The old get old and the young get stronger.
May take a week, may take longer.
They got the guns, we got the numbers.
...Gonna win, we're takin over.
COME ON!"  Jim Morrison

Aυτά που συμβαίνουν στην Κερατέα έχουν ξανασυμβεί και αλλού...
Το 1997 πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αποφασίστηκε να καταστραφεί η Β.Χαλικιδική και συγκεκριμένα η Ολυμπιάδα για χάρη της "ανάπτυξης".Ενας απίστευτος φυσικός παράδεισος με ενα καταπράσινο γεμάτο νερά βουνό που βουτάει κυριολεκτικά μεσα στη θάλασσα, θα γινόταν χάρισμα στις εταιρείες εξόρυξης χρυσού. Η πατρίδα του Αριστοτέλη (η Ολυμπιάδα είναι τα Αρχαία Στάγειρα) αντί να γίνει παγκόσμιος πόλος έλξης σαν τουριστικός προορισμός ή σαν ιστορικός, αρχαιολογικός χώρος με μεγάλη αξία αποφασίστηκε τότε να γίνει ένα βουνό απο χώμα, λάσπη και τοξικά απόβλητα!
Μέχρι που κάποιοι είπαν όχι!
Δεν είχαν κανένα ιδεολογικοπολιτικό στίγμα ή κομματική ένταξη, Ηταν μια μικρή ομάδα ρομαντικών που έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα αποφασίζοντας να μην υποταχτούν ό, τι κι αν τους έκαναν.
Εκείνο το φθινόπωρο λοιπόν κυρήχτηκε στρατιωτικός νόμος στο χωριό εν μέσω δημοκρατίας! Απαγόρευση κυκλοφορίας τα βράδια και απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τριων ατόμων γιατι απειλούνταν τα εθνικά συμφέροντα που τυχαία ήταν ίδια με τα συμφέροντα της Εταιρείας χρυσού.
Οι κάτοικοι τότε δεν είχαν ενιαία φωνή. Αλλοι ήταν υπέρ του εργοστασίου άλλοι κατά. Η παραπληροφόρηση, η εξαγορά και ο εκφοβισμός είναι παλιό αγαπημένο σπόρ των κυβερνήσεων βλέπεις, ενω τις δύσκολες "δουλειές" φαίνεται πως πάντα αναλαμβάνει να τις καθαρίσει η σοσιαλδημοκρατία.
Ομως όταν τα ΜΑΤ εγκαταστάθηκαν στο χωριό κι άρχισαν την καταστολή άλλαξαν όλα.
Εβριζαν γυναίκες, χτυπούσαν παιδιά, εκφόβιζαν κόσμο, έμπαιναν σε σπίτια - ακριβώς όπως τωρα στην Κερατέα! Ετσι σε πολύ λίγο χρόνο οι κάτοικοι εξοργίστηκαν. Κι όχι μόνο οι κατοικοι της Ολυμπιάδας αλλα και των γύρω χωριών. Ηταν μια χυδαία προσβολή προς καθε έννοια ανθρωπιάς και δημοκρατίας.
Στις μάχες σώμα με σώμα που έγιναν χωρίς θεατές -αφου φυσικά ένα ανάλογο πέπλο σιωπής κάλυπτε και την κατάσταση εκείνη- το κράτος υπέστη την μεγαλύτερη ήττα της ιστορίας του από ένα τσούρμο ανθρώπους απλά και μόνο επειδή είχαν δίκιο! Το Δεκέμβρη αν θυμαμαι καλά ο κράτος μάζεψε τους πραιτωριανούς του και έφυγε με κατεβασμένο κεφάλι και χιλιάδες ντροπιαστικές ιστορίες να τυλίγουν σα μύθος πια τα γεγονότα.
Η διαφορά με τωρα είναι πως τότε κανείς ουσιαστικά εκτός από μια μερίδα των κατοίκων δεν ασχολιόταν με το γεγονός.Ειμασταν στην είσοδο της εποχής του ψεύτικου ευδαιμονισμού στην Ελλάδα που έμπαινε στην εποχή του ευρώ κι ετοιμαζόταν να "πλουτίσει"(πριν καταστραφεί) από το Χρηματιστήριο. Παρ' όλα αυτα η ήττα της καταστολής ήταν ένα χαστούκι που πονάει ακόμα.

Τωρα όλοι είναι θυμωμένοι με όλα.Το μνημόνιο, τη φτώχεια , τα ΜΜΕ, τα κόμματα, όλα.
Για ποιό λόγο κάποιοι πιστεύουν πως θα επιβάλουν με τη βία τη θέλησή τους λοιπόν
Πόσο μακριά σκοπεύουν να φτάσουν;
Δεν καταλαβαίνουν πως σωστές πολιτικές χωρίς τη συγκατάθεση του λαού δεν υπάρχουν;
Δεν το βλέπουν πως επιβολή με τη βία και την καταστολή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανθρώπινα θύματα;
Κάποιος φαίνεται να έχει περιέργεια για το τί κρύβει μεσα του το δωμάτιο της οργής κι όλο ανοιγοκλείνει την πόρτα.
Κι έχει πιάσει κι ένας αέρας... που μακάρι να ξέραμε τι φέρνει.

* Στη φωτο(antixyta.blogspot.com) ένας ασφαλίτης σημαδεύει κάποιον με το όπλο (χθές στην Κερατέα!) Πόσο κοντα φτάσαμε στην απόλυτη τρέλα;