Το είδαμε λοιπόν να παίζεται ξανά το ίδιο έργο σε μιά έκδοση πιο άγρια, πιο ωμή και πιο ξεδιάντροπη.Η τρόικα έφυγε πιο ξαφνικά, πιο απότομα και πιο εκβιαστικά από την προηγούμενη φορά. Η κυβέρνηση είπε πως δεν τρέχει τίποτα και ότι όλα ήταν συμφωνα με το σχεδιασμό κι αμέσως οι FT έγραψαν την αλήθεια για το τελεσίγραφο-προειδοποίηση για την 6η δόση και σε λίγες μέρες(3) οι υπουργοί οικονομικών Γερμανίας, Γαλλίας είπαν κι αυτοί πως η Τρόικα αποχώρησε απότομα και έστειλαν νεο σκληρό εκβιαστικό μήνυμα πως αν δεν ρημάξουμε τα πάντα στην Ελλαδα 6η δόση δεν έχει. Και τότε ο κ.Βενιζέλος βγήκε και ανακοίνωσε εναν οχετό μέτρων-"αποφάσεων του υπ.συμβουλίου" που είχαν υπαγορευθεί-διαταχθεί από αυτούς που κυβερνούν πραγματικά αυτή τη χώρα. Συμπτωματικά την προηγούμενη μέρα είχε παρουσιασθεί η έκθεση της ΜcKinsey(κατά παραγγελία ΣΕΒ-τραπεζιτών και στο βάθος κυβέρνησης) που εκανε ακριβώς τις ίδιες διαπιστώσεις με την τρόικα για την κρίση και το τι πρεπει να γίνει στην Ελλάδα.
Τωρα αποσβολωμένοι άνθρωποι περιμένουν να ακουστεί η σκανδάλη και να έρθει ο λογαριασμός στο σπίτι.
Τα ήπια μέτρα τύπου "προσωπική διαφορά" αποσυρονται χωρίς σχόλια μετά από απαίτηση των αφεντικών της τρόικα, τα πολυεκκαθαριστικά ειναι στο δρόμο, οι απολύσεις στον τελικό σχεδιασμό, η οικονομία στο ψυγείο με την ψύξη να δυναμώνει και τα όνειρα για έξοδο από την κρίση φυσικά στα σκουπίδια.
Τι θα κάνουμε λοιπόν;
Εδω χρειάζεται απάντηση τώρα!
Για πόσο καιρό ακόμα θα καθόμαστε και θα τους ακούμε;
Ως πότε θα ανεχόμαστε όλο αυτό το αηδιαστικό παιχνίδι που παίζεται με μας στη μέση; Μιλούν όλοι εν χoρώ στα κανάλια για χαμένο χρόνο και για το ότι έπρεπε εδω και 2 χρόνια να εχουν γίνει πράξη τα μετρα που ανακοινώθηκαν!! Δηλαδή έπρεπε αμέσως μετα τις εκλογές η κυβέρνηση να αναγγείλει απολύσεις 150000 ΔΥ, περικοπές 40-50% για τους υπόλοιπους, ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, προσωπικές συμβασεις και κατάργηση συλλογικών, "ελαστικοποίηση", "ευελιξία" κλπ, και γενικά έπρεπε να έχει παραδώσει τα κλειδιά στην τρόικα(που δεν υπήρχε ακόμη), στους Τραπεζίτες τζογαδόρους, στο ΣΕΒ και τα άλλα παιδιά που ξέρουν καλά οτι αυτοί προκάλεσαν αυτη την κρίση!
Αυτά έλεγαν οι μεγαλοαναλυτές δημοσιογράφοι με τις δεκάδες χιλιάδες μισθούς το μήνα από ΝΕΤ μέχρι ΣΚΑΙ και ΜΕΓΚΑ.(Η οικογένεια Καψή στέρεο ο ένας στη ΝΕΤ κι ο άλλος στο ΜΕΓΚΑ έλεγαν ακριβώς τα ίδια...)
Ο δικός μας χαμένος χρόνος;
Με το δικό μας χαμένο χρονο όμως τι γίνεται;
Γιατι όπως φαίνεται οι Τροικα-κυβέρνηση-επιχειρηματίες βρήκαν την πόρτα ανοιχτή και μπήκαν.Τα κινήματα και τα συνδικάτα παρά την αγριότητα της κατάστασης δεν έχουν απάντηση ανάλογη της στιγμής. Οι πλατείες εκτονώθηκαν και έδειξαν τις αξεπέραστες αδυναμίες τους. Τα κόμματα -μας ενδιαφέρει φυσικά η αριστερά που μπορεί να αντδράσει- ειναι πιο απαξιωμένα από ποτέ μετά από έναν πόλεμο πολλών χρόνων που τους έχει γίνει και βέβαια και δικές τους ευθύνες. όσο για τα διάφορα Μέτωπα που έχουν γίνει δεν σχολιάζω γιατί από προθεσεις έχω χορτάσει. Στην πραξη όμως κάθε παρέα και μέτωπο...
Κι εμείς;
Εμείς ο λαός, είμαστε ακόμη τόσο μα τόσο μακριά από το συλλογικό και τόσο κολλημένοι με το ατομικό και την προσωπική λύση.
Χειμώνας βαρύς, ασήκωτος, παγωμένος όσο ποτε έρχεται σύντροφε.
Ας τα σκεφτούμε όλα από την αρχή. Ας ξεπεράσουμε διαφορές, αδυναμίες, λάθη, αντιπάθειες, φόβους και δευτερεύοντα προβλήματα κι ας δούμε πως αν δεν βρούμε τρόπο να περάσουμε σε μαζική και οργανωμένη πάλη για τη ζωή μας πάμε χαμένοι κυριολεκτικά. Κι εμείς και τα παιδιά μας.
Ειναι πιο φανερό από ποτέ ότι εμείς ο λαός πρέπει να αρθρώσουμε λόγο, να βγάλουμε φωνή μεγάλη και να πούμε φτάνει.
Οι τρόποι υπάρχουν κι είναι δίπλα μας.
Οι λύσεις είναι στη συλλογικότητα. Στο μαζι και στο εμείς.
Ναι σε αυτό το πονηρά και έντεχνα απαξιωμένο μαζί με τις χίλιες αδυναμίες και τα ενα εκατομμύριο ελαττώματα.
Στους συλλόγους, στα σωματεία, στα συνδικάτα, στα κόμματα και τις πολιτικές συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρέπει να πιεστούν και να αναζωογονηθούν(δεν μπορεί να μην υπάρχουν κάποια θετικά μέσα τους-ας μην τρωμε τοσο πολύ αυτό το "όλοι ίδιοι είναι"), αλλά και στις γειτονιές, στις επιτροπές που πρέπει εδω και τωρα να ζωντανέψουμε και να πάρουμε στα χέρια μας. (Ας μην ξεχνάμε πως η απουσία μας ήταν ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους που έκανε τις διάφορες συλλογικότητες να περιχαρακωθούν και να χάσουν την ουσία τους.)
Και τέλος ίσως και στις πλατείες αν αποφασίσουν να δημιουργήσουν κάποιες πιο οργανωμένες δομές που να αποφασίζουν και να εκτελούν αντί με τον πιο εύκολο τροπο να στρεφονται εναντίον κάθε τι οργανωμένου. Αλλιώς δεν θα μπορέσει ο κόσμος να τις εμπιστευτεί.
Ας το σκεφτούμε σοβαρά. Η ζωή μας περιμένει απαντηση.
Και η απάντηση είναι στο δρόμο. Στον οργανωμένο δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου