Οι επικίνδυνες Γερμανικές επιλογές

"Κατά τον Harvinder Sian, στρατηγικό επενδυτή στη Royal Bank of Scotland, όλα τα ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα, με εξαίρεση τα γερμανικά, αποτελούν κερδοσκοπική επένδυση'' Die Zeit 

Βλέπουμε όλο αυτό τον καιρό μια μεγάλη άνοδο στα σπρέντ όχι μόνο των 3 αδύναμων χωρών Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας αλλά και των 2 μεγάλων Ιταλίας και Ισπανίας. Μάλιστα ειναι πολύ σοβαρά τα σημάδια ότι άμεσα -πιθανότατα και τις επόμενες μέρες- στο χορό θα μπεί και η Γαλλία μια χωρα του σκληρού πυρηνα της ΕΕ.
Είναι βεβαιο οτι η συμφωνία της 21ης Ιουλίου έσπρωξε την ροή των πραγμάτων προς αυτή την κατεύθυνση. Και μόνο η δομή του τοξικού EFSF που αναβαθμίζεται- όπου οι πιο αδύναμες χώρες δανείζονται με ακριβότερα επιτόκια και οι δυνατές με φθηνότερα για να δανείσουν τις προβληματικές χωρες(π.χ. την Ελλάδα) - έσπρωξε την αβεβαιότητα στα ύψη και δικαιολογημένα.
Ετσι  όμως προέκυψε και το ζήτημα της Ιταλίας(και της Ισπανίας)
Από τη στιγμή που η Ιταλία είναι πιθανόν να πρέπει να δανείζεται με 6% για να δανείσει την Ελλάδα με 5%, είναι δικαιολογημένο να ανησυχεί για έκρηξη και του δικού της δημ.χρέους που είναι έτσι κι αλλιώς στο δυσθεώρητο ύψος του 120% του ιταλικού ΑΕΠ και σε απόλυτους αριθμούς στα 1,8τρις ευρώ! Μαζί της βεβαια ανησυχούν και οι αγορές ομολόγων που ο φόβος τις εξωθεί σε πωλήσεις Ιταλικών ομολόγων και άνοδο στα Ιταλικά σπρέντ και στο κόστος δανεισμού της. Ανάλογα φαινόμενα βέβαια έχουμε και στις άλλες αδύναμες οικονομίες και στα κρατικα τους ομόλογα.
Ποιος οφελείται όμως βραχυπρόθεσμα από αυτό; Ας ψάξουμε το που διοχετεύεται η ρευστότητα που αναγκαστικά προκύπτει από τις παραπάνω πωλήσεις κρατικών ομολόγων.
Ειναι φυσικό ότι ενα μερος θα πάει σε καταθεσεις αλλά και ένα άλλο σε άλλα κρατικά ομόλογα. Ποια μπορεί να είναι αυτά; Τα κατα το δυνατόν πιο σίγουρα, δηλαδή της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Γι αυτό και τα Γερμανικά bonds βρίσκονται σε επίπεδα κάτω του 2% μετα την 21η Ιουλιου, αφού οι επενδυτές ομολόγων προτιμούν χαμηλότερες αποδόσεις(έως και μηδενικές ίσως) αλλά μεγαλύτερη σιγουριά.
Ετσι βλέπουμε πως η πίεση στο κόστος δανεισμού των χωρών που έχουν περισσότερο ανάγκη τον φθηνό δανεισμό για να ξεφύγουν από τη μέγγενη της ύφεσης και του χρέους, μετατρέπεται σε ευλογία για τις χώρες που έχουν σαφώς μικρότερες ανάγκες όπως η Γερμανία.

Πρόκειται για μια καταστροφική αντίφαση που ξεγυμνώνει κυριολεκτικά την οποιαδήποτε ψευδαίσθηση περί "ενωμένης Ευρώπης". Ο κύριος λόγος που η Γερμανια αρνείται πεισματικά την έκδοση αξιόπιστων Ευρωομολόγων με την εγγύηση της ΕΚΤ (και όχι αυτών των τοξικών του EFSF) είναι γιατί ένα τέτοιο "ισχυρό" ομόλογο θα ισοδυναμούσε με την δημιουργία μιας ακόμη ισχυρής εναλλακτικής λύσης για τους υποψήφιους αγοραστές ομολόγων, που όμως είναι επόμενο οτι θα αποδυνάμωνε τις αγορές Γερμανικών bonds. Με αυτό τον τρόπο η Γερμανια δείχνει να μην νοιαζεται καθόλου για το οτι ο δικός της φθηνός δανεισμός δεν προκύπτει από την δική της οικονομική ευρωστία αλλά από την αβεβαιότητα και την εξ αυτής φυγή από άλλες επενδύσεις και την αναζήτηση καταφυγίου. Για την ακριβεια όχι απλά δεν νοιάζεται αλλά μάλλον δείχνει να το επιδιώκει και να το μεθοδεύει, πράγμα που ακόμη και για τη λογική των αγορών είναι βρώμικο και ανήθικο. (Πόσο μάλλον πολιτικά).
Με αυτή την έννοια προξενεί τρομακτική εντύπωση η τόσο άκρατη υποστήριξη και ο θαυμασμος της Γερμανίας από μεγάλη μερίδα τηλεδημοσιογράφων και αναλυτών.

Η Γερμανία λοιπόν κάνει ξεκάθαρο το ποια είναι η επιλογή της. Επιλέγει το στραγγαλισμό των περιφερειακών οικονομιών(και όχι μόνο) προς όφελος της επίλυσης των δικών της προβλημάτων και της κερδοφορίας (ή σωτηρίας)των Γερμανικων Τραπεζών και επιχειρήσεων.
Ομως κάνει και μια ακόμη επικίνδυνη επιλογή.
Επιλέγει το βρώμικο και καταστροφικό παιχνίδι των αγορών αντί για την πραγματική οικονομία. Γιατι μαζί με τις οικονομίες που στραγγαλίζει καταστρεφει και την "πελατέια της".
Σιγουρα οι Γερμανοί επιχειρηματίες θα έχουν το προνόμιο του πολύ φθηνού δανεισμού. Να δουμε όμως σε ποιούς θα πουλήσουν τα προιόντα τους. Στους Κινεζους; Για λίγο ακόμη ίσως...


Ευρωομόλογα και Αριστερά
Από τα παραπάνω προκύπτει οτι η έκδοση αξιόπιστων Ευρωομολόγων αποτελεί ίσως κάποια λύση στα προβλήματα του χρέους από τα οποία ταλαιπωρείται η Ευρώπη και πιο πολύ από όλους η Ελλάδα.
Θα πρέπει λοιπον να είμαστε υπέρ των Ευρωομολόγων;
Η γνωμη μου είναι πως ΟΧΙ και εξηγούμαι.
Πιστευω οτι η Γερμανία ξερει καλά ότι στο τέλος θα πρέπει να δεχτεί τα Ευρωομόλογα. Θα εξαργυρώσει όμως την συγκατάθεσή της με απίστευτους όρους υποδούλωσης για τις μικρότερες και πιο αδυναμες οικονομίες. Το "γη και ύδωρ" δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έχει στο μυαλό της η μεγάλη εταίρα μας. Ο κυριος στόχος είναι η εργασία, οι άνθρωποι δηλαδή αλλά και ο κάθε είδους πλούτος που διαθέτουμε.
Γι αυτό λοιπόν το να μπλέκει η Αριστερά σε αυτη τη συζήτηση ζητώντας έκδοση Ευρωομολόγων σαν σωτηρία είναι ένα μπούμεραγκ που θα στραφεί εναντίον της και που δεν θα μπορεί να αποφύγει.
Η λύση που πρέπει να επιδιωχθεί θα πρέπει να εχει ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα προς την πλευρά της στήριξης και της ευημερίας των ανθρώπων και όχι των αγορών και των οικονομιών.
Χωρίς έναν τέτοιο εντελώς διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό, τα ευρωομόλογα δεν θα σημαίνουν για τους ανθρώπους και τους λαούς τίποτα παραπάνω από νέες ομοβροντίες μέτρων, εξοντωτικών πιέσεων, απωλειών  δικαιωμάτων και τελικά εκφυλισμού κάθε έννοιας ανθρωπιάς και Δημοκρατίας.