Το δικαίωμα στη σκλαβιά- Θα πανηγυρίσουμε;

Μεγάλη αγωνία έπεσε αυτές τις κρύες μέρες.
Προχωράει τελικά καλά το PSI; Θα έχουμε θετική κατάληξη; Κι αν ναι όπως ελπίζουν οι "ειδικοί" μετά θα περάσουμε στο επόμενο που είναι και το "κύριο" που ειναι η περίφημη νέα δανειακή σύμβαση; Θα βγεί κάτι καλό στο τέλος από όλα αυτά;
Πολλά  άλλα τέτοια ερωτήματα ακούγονται "πλήρη από έλλειψη νοήματος" όπως θάλεγε κι ο κυρ Νικος ο Καρούζος.
Με μια φράση θα πω οτι όλα αυτα δεν έχουν νόημα από τη στιγμή που δεν  ρωτάμε "θετικό για ποιόν". Ρωτώντας λάθος ερωτήσεις, λάθος απάντηση θα παίρνουμε.

Αυτο που πρέπει  να καθαρίσουμε μέσα μας είναι το ολοφάνερο και γνωστό, ότι το λεγόμενο PSI-ή σωστότερα περικοπή λόγω αδυναμίας πληρωμών του χρεους- είναι συνδεμένο και μάλιστα με εκβιαστικό τρόπο με τους όρους της δανειακής σύμβασης. Μας το είπαν όλοι οι "εταίροι" όταν άρχισαν οι διαπραγματευσεις, αλλά και οι εδώ υπάλληλοί τους, ότι τα δυο αυτά πάνε πακέτο, οτι το ένα είναι προαπαιτούμενον του άλλου.
Με αυτή την έννοια όσο "καλό" κι αν μας φανεί το κούρεμα, δεν θα είναι παρα ένα φθηνό δόλωμα για να κάνουμε όλες τις υποχωρήσεις που χρειάζονται -κι εκεί είναι όλο το ζουμί- για να πάρουμε το νέο δάνειο, το οποίο παρεμπιπτοντως θα πάει όλο μα όλο, ουτε δεκάρα αλλού, στην εξυπηρέτηση του "ακούρευτου' χρέους. Εκτός βέβαια του κομματιού που θα πάει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Θα μου πείτε, καλά και τα ασφαλιστικά Ταμεία που πληρωνουν τις συντάξεις για τις οποιες έσκιζαν τα ρούχα τους οι υπουργοί μας κι οι υπεύθυνοι προπαγάνδας; Μμμμμ...μάλλον τα ξέχασαν στη σωτήρια συμφωνία που ετοιμάζουν όπως φαίνεται.
Τωρα λοιπόν που έφτασε η ώρα των πανηγυρισμών, εγώ ο άθλιος δεν ξερω για ποιο πράγμα να πανηγυρίσω.

Να πανηγυρίσω που το χρεός μπορεί-που δεν νομίζω- να γίνει βιωσιμο(που λέει ο λόγος δηλαδή), στο 120% το 2020; Τι λέμε τώρα; Εδω δεν ξερουμε τι θα γίνει σε ενα μηνα, κι εκείνοι βγαζουν εκτιμηση για την πιο απρόβλεπτη χωρα του πλανήτη, για το 2020, στη μεση μιας άγνωστης διάρκειας, εντασης και εξέλιξης διεθνούς παρακαλώ κρίσης όπως είπε κι ο πολύς κ.Τρισέ σήμερα; Μάλλον ψάχνουν για εντελώς ηλίθιους ή εντελώς υποτακτικούς.

Να πανηγυρίσω που τα βρίσκουν-λέμε τώρα- μια παράνομη κυβέρνηση με τους απατεώνες τζογαδόρους παγκόσμιους τραπεζίτες, αδιαφορώντας π.χ. για το αν αυτό στοιχίσει τη χρεοκοπία των Ταμείων. Αν έπρεπε κάποιοι αμεσως να εξαιρεθουν  ακόμη κι από ολοκληρωτική μονομερή άρνηση χρεους αυτοι θα έπρεπε να είναι τα ασφαλιστικά Ταμεία. Κι όμως...
Να πανηγυρίσω που προχωράμε στο κεντρικό μενού της εξαθλίωσής μας που είναι η νεα δανειακή σύμβαση; Ξέροντας καλά και το ποιοί θα είναι οι όροι που θα απαιτηθούν αλλά και το ότι τα δανεικά αυτά δεν υπάρχουν αλλά θα δημιουργηθούν και θα ζητηθούν από το μέλλον, δηλαδή από τα παιδιά μου; Ωραίος θα είμαι αν το κάνω...
Να πανηγυρίσω που ηδη ζητουν και νεες παραχωρήσεις εθνικής Ανεξαρτησίας όπως ξένο επίτροπο, δηλαδή κάτι σαν Πρωθυπουργό, και πλήρη παραχώρηση του δημοσιονομικού ελέγχου-δηλαδή απολύω αύριο όλο το Δημόσιο αν θέλω!- με άμεσο λογικό στόχο να ζητήσουν και το ίδιο το Ταμείο για να πληρώνουν αυτοί όποιον κι όπως θέλουν;

Δεν θα το κάνω λοιπόν. Ας πανηγυρίσουν μόνοι τους.
Αλλα αντίθετα θα αναρωτηθώ:
Γιατι δεν ομολογούν ανοιχτά και εν γνωσει των συνεπειών του νομου οτι το μνημονιο απέτυχε στην πράξη παταγωδώς και βούλιαξε τη χώρα;
Γιατί δεν ομολογούν οτι σέρνονται αναγκαστικά πίσω από τη λύση που πρότεινε η Αριστερά και δεν ήταν άλλη από την ΄'Αρνηση χρέους; Διαστρέφοντας την μάλιστα οσο χρειάζεται για να την κάνουν κι αυτην τερας σαν τα μουτρα τους;
Γιατι δε λένε ανοιχτά οτι το PSI δεν ειναι τιποτα άλλο από default, δηλαδή δήλωση αδυναμίας πληρωμών και ότι το ονόμασαν έτσι για να μην δούν όλοι ότι τελικά αναγκάζονται να πάνε σε μερική σταση πηρωμών; Και ότι στη συνέχεια ετοιμάζονται χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι να μας βάλουν να "συνυπογράψουμε" και να δεχτούμε να πληρώσουμε εμείς τις συνέπειες, σώζοντας όσους έφταιξαν, μεσα από την περίφημη νεα δανειακή σύμβαση που θα μας δενει χειροπόδαρα για πάντα;
Και μάλιστα να το κάνουμε πανηγυρίζοντας που επιτέλους κερδισαμε το δικαίωμα στη σκλαβιά και την εθελοδουλεία!!
Και ένα τελευταίο ερώτημα. Τι θα γινόταν αν από το Μαη του 2010 ειχαμε πάει σε περικοπή χρεους -όπως φώναζε τότε οι Αριστερά και οι Αριστεροί οικονομολόγοι- όπως κάνουμε τωρα 18 μηνες μετα; Πόσα δις χρεους θα ειχαμε αποφύγει; Πόσες χρεοκοπίες και λουκέτα μικρών επιχειρήσεων; Πόσους άνεργους; Πόσους φτωχούς και άστεγους; Πόσους παγωμένους χωρίς πετρέλαιο; Πόσους που αυτοκτόνησαν και πόσους άλλους απελπισμένους;
Πόση ζωή από αυτο τον τόπο θα είχαμε περισώσει;

Όλα αυτα συμβαίνουν σε μια συγκηρία που θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και το λαό της.
Ειναι ολοφάνερο ότι η Ευρώπη κι ο καπιταλιστικός κόσμος ολόκληρος βρισκονται σε πανικό. Τρεμουν στο ενδεχόμενο μιας ανεξέλεγκτης Ελληνικής χρεοκοπίας. Καθημερινά διάφοροι ειδικοί, οικονομολόγοι, υπουργοί, χρηματιστές, επενδυτές κλπ. δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει άτακτα. Και  η Ελλάδα αντί να εκμεταλλευθεί το γεγονός αυτό  και να τους απειλεί με κάθε τρόπο ότι αν ξεπεραστουν οι κόκκινες γραμμές, που διάολε έχουν να κάνουν με τη ζωή των ανθρώπων που ζουν στη χώρα, θα κανει ολοκληρωτική σταση πληρωμών και δε θα δωσει δεκάρα, τρεχει μεσω Παπαδήμου να πει οτι η Ελλάδα δεν εχει κόκκινες γραμμές κι οτι δεν πρόκειται να κανει στάση πληρωμών!! Τετοιος ηρωισμός και πατριωτισμός!
Ειναι ολοφάνερο ακόμη οτι η κυβερνηση αυτη ειναι στηριγμενη σε ξυλινα πόδια. Το είδαμε τη Δευτερα στη Βουλή που έτρεχαν όλοι(ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) να κρυφτούν για να μην ψηφίσουν τα άρθρα του πολυνομοσχέδιου και το χρεωθούν για τις εκλογές. Θα έπεφτε εύκολα αν θέλαμε να την ρίξουμε.(Εννοω εμας όλους, όχι την Αριστερά, τα συνδικάτα κλπ όπου όλοι θέλουμε να φορτωνουμε τις ευθύνες) Ειναι λοιπόν η πιο κατάλληλη στιγμή για ξεσηκωμό.
Δεν ξερω τι αντοχές θα είχε αυτή η ευάλωτη συγκυβέρνηση κομματων και βουλευτών που τρεμουν μπροστά στις δημοσκοπήσεις και δείχνουν πρώτη δυναμη την Αριστερά. Δεν ξέρω πόσο θα άντεχε σε συνεχόμενες κινητοποιήσεις όπως του Οκτώβρη ή τις πρώτες της άνοιξης του 2010 με κορυφή την 5η Μάη.
Τι θα γινόταν αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια Γενική Απεγία που να κρατήσει κάποιες μέρες; Φυσικά αν μπορούσε να γίνει κάτι τετοιο θα έπεφταν αμέσως. Αλλά κι εμείς τί θα χάναμε; Τα ήδη χαμένα που θα μας εμφανίσουν αναδρομικά αργότερα;
Αλλά και τι θα γινόταν αν ανακαλύπταμε ενα δικό μας τρόπο διαμαρτυρίας όπως οι Παρασκευές των μουσουλμανων στην πλ.Ταχρίρ όπου όμως οι Χριστιανοί περιφρουρούσαν τους "αλλόθρησκους" σε τρομερή ενότητα και δεν τους πετούσαν πέτρες(πιανετε το υπονοούμενο);Με απεργία και βδομαδιάτικη συγκέντρωση όλων ή με καθημερινές πορείες και συγκεντρώσεις από κόμματα και οργανώσεις σε όλη τη χωρα μεχρι να καταλάβουν πως τελείωσε το παραμύθι τους;
Οπως και να εχει έχει φτασει η στιγμή της κλιμάκωσης. Η στιγμή να φουντώσει το επόμενο κύμα δυναμικής διαμαρτυρίας που θα πρέπει να είναι τρομερό. Η στιγμή που θα βγούμε απο το καβούκι των δικαιολογιών που κάθε φορά ανακαλύπτουμε για να μη συγκρουστούμε.
Η σύγκρουση θα γίνει θέλουμε δε θέλουμε και χωρίς εμας. Απλά στη μια περίπτωση θα συμμετέχουμε στη μάχη και τη νίκη, ενω στην άλλη θα έχουμε καταθέσει τον οβολό μας στο ταμείο της ήττας