Θα μας τρελάνουν;

Oι διάνοιες του συστήματος εν δράσει...

Γράφει ο ταλαντούχος Κ.Στούπας στο capital:
"Το πρόβλημα της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια ήταν η μείωση των επενδύσεων σε παραγωγικό κεφαλαιουχικό εξοπλισμό και η αντικατάστασή του με παρασιτικό κεφαλαιουχικό εξοπλισμό. Κλείναμε εργοστάσια με παραγωγικές αλυσίδες που παρήγαγαν εξαγωγικά προϊόντα ή προϊόντα που υποκαθιστούσαν εισαγωγές και ανοίγαμε καφετέριες και σουβλατζίδικα."

Πολλοί θα πουν μες την ανοησία τους... "καλά τα λέει..."

Όποιος έχει λίγη λογική όμως θα σκεφτεί λίγο παραπάνω.

Ποιοι "κλείναμε" τα εργοστάσια;
Οι εργάτες που έχαναν τη δουλειά τους; Η μήπως η περίφημη "διεθνοποίηση" και η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, επιχειρήσεων και υπηρεσιών(λέγεται και συνθήκη του Μάαστριχτ), που έδινε την "ελευθερία" σε πονηρούς   επιχειρηματίες να παίρνουν τις επιχειρήσεις και να τις πηγαίνουν στη Βουλγαρία ή όπου αλλού υπήρχε φθηνό μεροκάματο;

Και ποιοί και γιατί άνοιγαν καφετέριες και σουβλατζίδικα;
Μήπως αυτοί που δεν τους έμενε κάποια καλύτερη λύση όταν η μικρή τέως παραγωγική επιχείρησή τους κατέληγε στον Καιάδα της ελεύθερης αγοράς;

Αλλά και τελικά όλη αυτή η θεωρία περί εξαγωγικής οικονομίας έχει κάποια αλήθεια μέσα της;

Δηλαδή αν όλες οι υγιείς οικονομίες είχαν χαρακτήρα εξαγωγικό, σε ποιον θα εξήγαγαν;
Στις μη υγιείς που δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν;
Και τι θέλουν να μας πουν;
Οτι οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας, και βέβαια και ανταγωνιστές μας, νοιάζονται για την ανταγωνιστικότητα της δικής μας οικονομιας(δηλαδή των ελληνικών επιχειρήσεων) και όχι της δικής τους;

Θα μας τρελάνουν;